Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Πώς πρέπει να εννοηθή το εδάφιο Γένεσις 9:5 όπου ο Θεός είπε ότι ‘εκ της χειρός παντός ζώου θέλει εκζητήσει την ζωήν του ανθρώπου’ ο οποίος θα εφονεύετο από αυτό;

Βασικά αυτό εσήμαινε ότι αν ένα ζώο εφόνευε έναν άνθρωπο, έπρεπε να θανατωθή. Εφόσον είχε αφαιρέσει μια ανθρώπινη ζωή, έπρεπε να χάση τη δική του ζωή.

Μετά τον Κατακλυσμό, ο Ιεχωβά Θεός επέτρεψε για πρώτη φορά στους ανθρώπους να φονεύουν ζώα για τροφή, αλλά δεν τους επέτρεψε να τρώγουν το αίμα. (Γέν. 9:3, 4) Αργότερα ο Θεός ετόνισε ότι η ανθρώπινη ζωή ήταν ανώτερη από τη ζωή των ζώων, διότι ο άνθρωπος είχε δημιουργηθή κατ’ εικόνα Θεού. Ο Ιεχωβά είχε πει:

«Και εξάπαντος το αίμα σας, το αίμα της ζωής σας, θέλω εκζητήσει· εκ της χειρός παντός ζώου θέλω εκζητήσει αυτό, και εκ της χειρός του ανθρώπου· εκ της χειρός παντός αδελφού αυτού θέλω εκζητήσει την ζωήν του ανθρώπου· όστις χύση αίμα ανθρώπου υπό ανθρώπου θέλει χυθή το αίμα αυτού· διότι κατ’ εικόνα Θεού εποίησεν ο Θεός τον άνθρωπον.»—Γέν. 9:5, 6.

Έτσι, μολονότι τα ζώα μπορούσαν να φονεύωνται για τροφή, εν τούτοις, οι άνθρωποι δεν έπρεπε να φονεύωνται. Αν ένας άνθρωπος εφόνευε κάποιον άλλον άνθρωπο, κι αφαιρούσε μια ζωή που δεν ήταν εξουσιοδοτημένος να την αφαιρέση, και γινόταν έτσι ένοχος αιματοχυσίας, έπρεπε να χάση τη ζωή του. Αυτή η αρχή έπρεπε να εφαρμόζεται και με τα ζώα που εφόνευαν ανθρώπους. Φυσικά, ένα ζώο δεν μπορούσε να γνωρίζη ότι με το να φονεύση έναν άνθρωπο θα παρεβίαζε ένα νόμο του Θεού. Αλλά χωρίς αμφιβολία αυτή η απαίτησις θα υπεδείκνυε στους ανθρώπους πόσο πολύτιμη είναι η ζωή ενός ανθρώπου ώστε κι ένα ζώο δεν μπορούσε να αφαιρέση μια ανθρώπινη ζωή χωρίς να τιμωρηθή.

Στον Νόμο που έδωσε αργότερα ο Ιεχωβά στον Ισραήλ είχε συμπεριλάβει έναν κανονισμό που αφορούσε τα ζώα που εφόνευαν ανθρώπους, σύμφωνα με το Έξοδος 21:28-32, ένας ταύρος που κεράτιζε μέχρι θανάτου έναν άνθρωπο, έπρεπε να φονευθή με λιθοβολισμό. Ήταν αυτονόητο ότι αυτός ο νόμος δεν περιελάμβανε μόνο τους ταύρους. Η περίπτωσις ενός ταύρου που κεράτιζε μπορούσε να γίνη κατανοητή από μια αγροτική κοινωνία κι εχρησίμευε σαν ένα πρότυπο για το τι έπρεπε να κάνουν όταν ένα οποιοδήποτε ζώο εφόνευε έναν άνθρωπο. Αν το ζώο αφαιρούσε μια ανθρώπινη ζωή, έπρεπε να θυσιασθή η δική του ζωή.

Αυτός ο κανονισμός ίσχυε σε πολλές κοινωνίες ανθρώπων που κατήγοντο από τον Νώε. Επί παραδείγματι, Η Διεθνής Εγκυκλοπαιδεία Αγρίας Ζωής (στην Αγγλική) γράφει: «Αν μια τίγρις φονεύη ανθρώπους ή κτήνη για οποιονδήποτε λόγο, όλοι οι άνθρωποι πρέπει να στραφούν εναντίον της. Ολόκληρα χωριά θα προσπαθήσουν να την εκδιώξουν και δεν θα σταματήσουν μέχρις ότου την σκοτώσουν, ακόμη κι αν η τίγρις βρίσκεται σε περιοχές όπου προστατεύεται από τον νόμο.»

Μερικά άτομα μπορεί απλώς να το θεωρούν αυτό σαν ένα μέτρο αυτοπροστασίας. Αλλ’ η δήλωσις που γίνεται στο εδάφιο Γένεσις 9:5, 6 θέλει να μας εντυπώση με ισχυρό τρόπο την πολυτιμότητα της ανθρώπινης ζωής. Η ανθρώπινη ζωή δεν μπορεί να αφαιρήται χωρίς να επιβάλλεται τιμωρία. Γι’ αυτό πρέπει να προσπαθούμε να είμεθα απηλλαγμένοι από κάθε ενοχή αίματος και να χρησιμοποιούμε την πολύτιμη ανθρώπινη ζωή μας για να δοξάζωμε τον προμηθευτή της ζωής, τον Ιεχωβά Θεό.—Πράξεις 20:26, 27· Ψαλ. 36:7, 9