Φρούρια της Ψευδούς Θρησκείας που Ανηγέρθησαν Παγκοσμίως από τη Βαβυλώνα

ΧΡΟΝΟΣ: ολίγον περισσότερο των εκατό ετών μετά τον Κατακλυσμό. ΤΟΠΟΣ: κάπου στη Μεσοποταμία. Ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων ίστανται, ούτως ειπείν, στο κατώφλι μιας αχανούς ακατοικήτου γης. Μια θαυμάσια ευκαιρία ανοίγεται μπροστά τους. Οι προγονοί τους, υπό την ηγεσία του Νώε, που είναι ακόμη μαζί τους, είχαν διαβιβασθή με ασφάλεια από τον Ιεχωβά Θεό δια μέσου της καταστροφής ενός «κόσμου ασεβών» σε μια καθαρισμένη γη. Κάθε ψευδής λατρεία είχε καταστραφή. Πράγματι, η καθαρά λατρεία είχε επανιδρυθή από τον Νώε και τους άλλους επτά επιβιώσαντας του Κατακλυσμού καθώς προσέφεραν θυσίες ευχαριστίας προς τον Ιεχωβά για τη θαυμαστή του απελευθέρωσι.​—Γεν. 8:20, 21· 9:28.

Εξέχοντες μεταξύ του ηυξημένου ήδη πληθυσμού είναι εβδομήντα αρχηγοί οικογενειών που έχουν απολαύσει την ευκαιρία του να ζουν και να αυξάνονται υπό την διεύθυνσι του δούλου και προφήτου του Θεού Νώε. Είχαν την ευκαιρία να εξοικειωθούν καλώς με τους δικαίους Θεόδοτους νόμους και τα δεδικασμένα που έχει θέσει ο Νώε σ’ εφαρμογή για να κυβερνήση την ανθρώπινη κοινωνία και επίσης με το αποτέλεσμα της ανυπακοής του προκατακλυσμιαίου κόσμου. Είναι εξηρτισμένοι για να διακρατήσουν την καθαρά λατρεία επάνω στη γη.

Τώρα ο Νώε τούς πληροφορεί ότι είναι ο καιρός να φέρουν εις πέρας μια σπουδαία εντολή του Θεού. Δεν πρόκειται να παραμείνουν στην περιοχή μιας κοινότητος, αλλά πρέπει να εξαπλωθούν επάνω στη γη, να την κατοικίσουν με δικαίους λάτρεις του Ιεχωβά Θεού και να εγκαταστήσουν τη λατρεία του σ’ όλη τη γη. Αν αυτοί οι εβδομήντα αρχηγοί οικογενειών ενεργήσουν με πνεύμα υπακοής, μπορούν να εγκαταστήσουν φρούρια αληθινής λατρείας εφ’ όλης της γης. Τέτοια φρούρια χρησιμεύουν ως κέντρα διανομής της γνώσεως του Θεού και των απαιτήσεων της αληθινής λατρείας για όλα τα έθνη που δεν έχουν έλθει σε ύπαρξι ακόμη. Τι ωραία κληρονομία για τα τέκνα των! Τα οχυρά αυτά πρέπει να παραμείνουν ακλόνητα εναντίον του Σατανά του Διαβόλου, ο οποίος, αν μπορούσε, θα επανεισήγε την ψευδή θρησκεία. Με πόση σοφία ο Ιεχωβά επρονόησε για να προστατευθούν από την επανάληψι των προ του Κατακλυσμού συνθηκών εν μέσω των οποίων ένας κόσμος υπεδουλώθη στην ψευδή θρησκεία και την άγνοια ως προς τον μεγάλο Δημιουργό και Ζωοδότη!​—Γέν. 4:26· 6:5, 13.

Άτομα εξοικειωμένα με τη Βιβλική αφήγησι γνωρίζουν ότι οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους εβδομήντα, που ήσαν επί κεφαλής οικογενειών και αρχηγοί, εστερούντο πίστεως στον Θεό. Δεν είχαν το όνομα και τη λατρεία του Θεού στην καλύτερη θέσι της καρδιάς των. Δεν είχαν στο νου τους την ευημερία των τέκνων των γενεών του μέλλοντος. Επέτρεψαν στον φόβο και στην ιδιοτέλεια να τους οδηγήση σε εναντίωσι προς τον Θεό και σε υπαναχώρησι ως προς το να φέρουν εις πέρας την αποστολή των. Αντιθέτως, όμως, υποχρεώθησαν να διασκορπισθούν αναγκαστικώς, με αλλαγή της γλώσσης των, σε πολλά μέρη της γης. Εκεί εγκατέστησαν οχυρά της ψευδούς θρησκείας μέσω της οποίας τα έθνη της γης ωδηγήθησαν μακριά από τον αληθινό Θεό, επιφέροντας μεγάλη θλίψι και στενοχωρία στο ανθρώπινο γένος.

ΒΑΒΥΛΩΝ​—ΤΟ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΦΡΟΥΡΙΟ

Καθώς εξετάζομε τη Βιβλική αφήγησι, η απόδειξις αποκαλύπτει τον εχθρό του Θεού, τον Μεγάλον Όφιν, τον Σατανά τον Διάβολο που εκ του αφανούς ενήδρευε για ευκαιρία να ενσταλάξη το πνεύμα του μέσα στο ανθρώπινο γένος όπως είχε κάμει με τον Αδάμ και την Εύα αρχικώς. Εγνώριζε ότι αν κατώρθωνε να κατευθύνη αυτόν τον συγκεντρωμένο πυρήνα της ανθρωπίνης φυλής στο χρονικό αυτό σημείο εισάγοντας ψευδή θρησκεία, θα μπορούσε να επεκταθή πάρα πολύ, προσπαθώντας να κατευθύνη τις μετέπειτα γενεές σε όλη τη γη. Εκμεταλλεύτηκε τον φόβο τους και τη διστακτικότητα τους να προχωρήσουν ως σκαπανείς για τη λατρεία του Θεού μέσα στις αχανείς ακατοίκητες εκτάσεις της γης. Επί πλέον, έκαμε έκκλησι προς την ιδιοτέλειά τους, διεγείροντας μέσα τους επιθυμία να κάμουν όνομα, για τον εαυτό τους. Ο Νεβρώδ είχε ακριβώς το κατάλληλο πνεύμα για να χρησιμοποιηθή ως όργανο του Σατανά για να τους ενθαρρύνη προς την κατεύθυνσι αυτή. Υπ’ αυτόν, ως αυτο-διωρισμένον βασιλέα, άρχισαν να μεγαλαυχούν στην εναντίωσί τους προς τον Θεό και τους πιστούς δούλους του Νώε και Σημ. Ωδηγήθησαν να πιστεύουν ότι ένα μεγάλο οχύρωμα​—η πόλις της Βαβέλ με τον πύργο της—​θα τους ενδυνάμωνε να διασπάσουν τα δεσμά που είχαν επιβληθή επάνω στην ιδιοτελή τους δράσι από τους νόμους του Θεού και θα τους απήλλασσε από τις κρίσεις του. Ενόμιζαν ότι θα μπορούσαν, με την ενωμένη αυτή προσπάθεια, να εξαλείψουν την αληθινή λατρεία από τη γη, μαζί μ’ εκείνους που εκπροσωπούσαν τη λατρεία του Θεού.​—Γεν. 11:2-4· 10:8-10.

Μήπως διέταξε ο Θεός τον Νώε και τον Σημ να αναλάβουν εκστρατεία και να καταστρέψουν τον πύργο και την πόλι τους; Όχι. Όπως είπε ο Θεός, θα μπορούσαν οι οικοδόμοι να κάμουν ό,τι είχαν υπ’ όψι να κάμουν, εκτός αν ο ίδιος ανελάμβανε δράσι. Ο ίδιος ο Ιεχωβά, με το να επιφέρη σύγχυσι στη γλώσσα τους, τους διεσκόρπισε δια της βίας προς διάφορες κατευθύνσεις. Η γλώσσα του Νώε και του Σημ, που έλαβαν σταθερή στάσι υπέρ της αληθινής λατρείας του Ιεχωβά, δεν υπέστη σύγχυσι και οι οίκοι των δεν διεσκορπίσθησαν. Οι απόγονοι του Σημ, ως επί το πλείστον, εγκατεστάθησαν στην περιοχή γενικώς καλούμενη Μεσοποταμία, αλλά οι υιοί του Ιάφεθ και Χαμ μετεκινήθησαν προς άλλα μέρη της γης.​—Γεν. 11:5-9.

Συνεπώς, βρίσκομε ότι η αληθινή θρησκεία ησκείτο υπό του Σημ και μιας πιστής γραμμής απογόνων όπως ήταν ο Αβραάμ στην περιοχή της Μεσοποταμίας, παρά την πολλή εναντίωσι εκ μέρους των Βαβυλωνίων και άλλων που εγκατεστάθησαν στα γειτονικά μέρη, ενώ η ψευδής θρησκεία είχε εξαπλωθή σε όλα τα μέρη της γης. Τοιουτοτρόπως αυτοί που είχαν διασκορπισθή, αντί να εξέλθουν και να εγκαταστήσουν οχυρά της αληθινής θρησκείας στη γη, από την οποίαν θα είχαν μεγάλες ευλογίες, συναπεκόμισαν την ψευδή θρησκεία της Βαβυλώνος (Βαβέλ). Αν και εξέφραζαν τις σκέψεις τους σε διαφορετικές γλώσσες, είχαν τις ίδιες Βαβυλωνιακές ιδέες εγκαθιστώντας βάσει αυτών οχυρά της ψευδούς θρησκείας οπουδήποτε εγκαθίσταντο. Αυτή ήταν η αρχή της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας. Ενώ δε αργότερα ανεπτύχθησαν διάφορες παραλλαγές, εν τούτοις ήταν πραγματικά μια θρησκεία εναντιουμένη προς τον Ιεχωβά και κάτω από τον έλεγχο του εχθρού του Σατανά του Διαβόλου.​—Γεν. 10:32.

Ως απόδειξιν αυτής της εξαπλώσεως της ψευδούς θρησκείας σε μια παγκόσμια αυτοκρατορία, που εξήσκησε τρομακτική επιρροή σε κάθε φάσι της ζωής των ανθρώπων που διετέλεσαν υπό τον έλεγχό της, παραθέτομε από τα Αμερικανικά Χρονικά του 1962:

Ο διάσημος Ασσυριολόγος, Καθηγητής Σάμουελ Ν. Κράμερ του Πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας, υπαινίσσεται ότι ο πολιτισμός του ποταμού Ινδού από το 2500 έως το 1500 π.Χ. είχε την αρχή του από έναν αρχαιότερο Μεσοποταμιακό (προ-Σουμεριανό) πολιτισμό που είχε στραφή ταχέως προς την Κοιλάδα του Ινδού, όταν οι Σουμέριοι μετέβησαν στη Μεσοποταμία εν δυνάμει. Υποψιάζεται ότι οι πολιτισμοί του Ινδού ποταμού εγκαθιδρύθησαν από τον λαό που αναφέρεται ενίοτε ως Ουβαϊδιανοί, από το Αλ Ουβαΐδ, μια τοποθεσία στη νότιο Μεσοποταμία (Ιράκ) όπου ανευρίσκονται τα ίχνη του πολιτισμού των.

Στην Ινδία, αρχαιολόγοι της κυβερνήσεως έχουν ανασκάψει την παραθαλάσσια πόλι Λοδαΐ της 3ης χιλιετηρίδας π.Χ., στη δυτική ακτή βορείως της Βομβάης . . . Προς τούτοις, δεικνύονται σύνδεσμοι μετά της μεμακρυσμένης Ασσυρίας και Αιγύπτου, . . . Η πόλις, που εκτίσθη επάνω σε μια επίπεδη επιφάνεια από πλίνθους, αποκαλύπτει μια προκεχωρημένη γνώσι σχεδίου πόλεως και δημοσίας υγιεινής.​—Κάτω από τον τίτλο «Αρχαιολογία», σελίς 44, παράγραφοι 2-4.

Ο ΝΕΒΡΩΔ ΕΓΙΝΕ ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ ΚΑΙ ΕΝΑ ΨΕΥΔΕΣ ΣΠΕΡΜΑ

Ο Νεβρώδ παρέμεινε ως ο πρώτος βασιλεύς της Βαβυλώνος, Ετηρείτο σε υψηλή εκτίμησι ως ο μέγας κυνηγός και βασιλεύς σε εναντίωσι προς τον Ιεχωβά και ως οργανωτής της παλαιάς αρχικής Βαβυλωνιακής αυτοκρατορίας. Επειδή είχε αρνηθή να αναγνωρίση τον Ιεχωβά ως τον αληθινό Θεό, οι Βαβυλώνιοι έκλιναν στο να λατρεύουν τον Νεβρώδ. Όταν απέθανε τον εθεοποίησαν, κάνοντάς τον πολιούχο​—Θεό της πόλεως Βαβυλώνος.​—Γέν. 10:9.

Περισσότερο από 1.500 χρόνια κατόπιν, όταν η Βαβυλών έφθασε τη μεγαλύτερη της δόξα στις ημέρες του Βασιλέως Ναβουχοδονόσορ Β΄, που αναφέρεται στην Αγία Γραφή, ο κυριώτερος Θεός της αυτοκρατορικής πόλεως ήταν ο Μαρδώκ. Ο ναός του εκεί εκαλείτο Ε-σαγκίλα (που σημαίνει «Υψηλός Οίκος»), του οποίου ο πύργος ωνομάζετο Ε-τεμέ-νανκί (που σημαίνει «Οίκος του Θεμελίου του Ουρανού και της Γης»). Εν σχέσει με τον Θεό Μαρδώκ, που ονομάζεται στη Γραφή Μερωδάχ (Ιερεμ. 50:1, 2), είναι ενδιαφέρον να διαβάσωμε τα ακόλουθα σχόλια:

Ο Νεβρώδ ταυτίζεται με τον Μερωδάχ, τον Θεό της Βαβυλώνος . . . Έχει ταυτισθή με τον Γιλγκαμέχ, τον ήρωα του έπους που περιέχει τη Βαβυλωνιακή ιστορία περί Κατακλυσμού . . . με διαφόρους ιστορικούς βασιλείς της Βαβυλωνίας, . . .​—Η Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία, Τόμος 19, έκδοσις του 1911, σελίς 703.

Δύο θεωρίες διακρατούνται τώρα σχετικά με την ταυτότητα του Νεβρώδ: . . . Εκείνοι που ταυτίζουν τον Νεβρώδ με τον Μαρδώκ, εν τούτοις, [λέγουν] ότι . . . τα [σφηνοειδή] σημεία που απαρτίζουν το όνομα του Μαρδώκ, που επίσης περιστάνεται ως κυνηγός, διαβάζονται φωνητικώς «Αμάρ Ουντ»· και κατά την ιδεογραφική γραφή μπορούν να διαβασθούν «Ναμρ Ουντ»​—στα Εβραϊκά «Νιμρόντ».​—Η Εβραϊκή Εγκυκλοπαιδεία, Τόμος 9, σελίς 309.

Ο Αλέξανδρος Χίσλοπ, ο συγγραφεύς του βιβλίου Οι Δύο Βαβυλώνες, αν και συνάγει το όνομα Νεβρώδ από το Νιμρ, μία «λεοπάρδαλις», και ραντά ή ραντ, «υποτάσσω», ταυτίζει πράγματι τον Νεβρώδ με τον Θεό Μερωδάχ. «Δεν υπάρχει αμφιβολία», λέγει, «ότι ο Νεβρώδ ήταν ένας στασιαστής, και ότι η ανταρσία του εωρτάζετο στους αρχαίους μύθους· αλλά το όνομά του ως προς τον χαρακτήρα αυτόν δεν ήταν Νεβρώδ, αλλά Μερωδάχ, ή, όπως στους Ρωμαίους, Μαρς [Άρης], ‘ο στασιαστής’ ή, μεταξύ των Οσκανών της Ιταλίας, Μάμερς . . . , ‘Ο πρωτουργός της ανταρσίας’.»​—Σελίς 44, υποσημείωσις, του βιβλίου Οι Δύο Βαβυλώνες.

Στον αρχικό κήπο του ανθρώπου, στην Εδέμ, ο Θεός έδωσε μια υπόσχεσι. Αυτή η υπόσχεσις βρίσκεται στο Γένεσις 3:15, όπου ο Θεός κατεδίκασε σε θάνατο τον Μεγάλον Όφιν, Σατανά τον Διάβολο, επειδή παρεκίνησε το τέλειο ανθρώπινο ζευγάρι, τον Αδάμ και την Εύα, να ενωθούν μαζί του σε ανταρσία εναντίον του Δημιουργού των. Ο Θεός είπε: «Έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.» Εν αντιθέσει με τους σημερινούς ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι η περί κήπου της Εδέμ αφήγησις είναι μόνο μύθος, οι άνθρωποι πίσω στο παρελθόν κατά τις ημέρες του Νεβρώδ ήσαν καλά εξοικειωμένοι μ’ αυτό το ιστορικό γεγονός κι εγνώριζαν απολύτως ότι ο Θεός έκαμε πράγματι αυτή την υπόσχεσι. Ως εκ τούτου, αντί να λέγουν μάλλον ότι ουδέποτε είχε γίνει τέτοια υπόσχεσις, ευρίσκοντο στην ανάγκη να διαστρέψουν την έννοια της υποσχέσεως και να την εφαρμόσουν στον εαυτό τους μ’ εσφαλμένο τρόπο. Όταν ο Νεβρώδ έγινε «ισχυρός επί της γης», επιδεικνυόμενος ως ισχυρός κυνηγός και εγκαθιστάμενος ως ο πρώτος βασιλεύς της Βαβυλώνος, ήταν εύκολο για τους Βαβυλωνίους να δραχθούν της περιστάσεως αυτής για να προτρέξουν της πραγματικής εκπληρώσεως της Εδεμικής προφητείας. Σύμφωνα με την ιδιοτελή τους επιθυμία να κάμουν όνομα εις εαυτούς, κατέστη γι’ αυτούς πατριωτικό, μάλιστα, εθνικιστικό, το να εφαρμόζουν την προφητεία τη σχετική με το σπέρμα της γυναικός, στον Νεβρώδ. Μια τέτοια άποψις, φυσικά, υπεστηρίζετο από τον Νεβρώδ, διότι αυτό θα εδέσμευε τους ανθρώπους πιο σταθερά μαζί του και με τους διαδόχους του στο αξίωμα. Η ευλογία του Νώε είχε δείξει ότι το σπέρμα θα ήρχετο μέσω της γραμμής του Σημ και όχι μέσω της γραμμής του Χαμ, του πάππου του Νεβρώδ. Συνεπώς, η εφαρμογή της προφητείας στη Γένεσι 3:15 από τους Βαβυλώνιους στον Νεβρώδ θα εσήμαινε, ψευδώς, ότι το σπέρμα της γυναικός θα ήταν Χαμιτικό, ένας Χουσίτης. Επίσης, αν οι θρύλοι περί του ότι ο Νεβρώδ συνήντησε βίαιο θάνατο είναι σωστοί, τούτο θα εξηγείτο από τους Βαβυλωνίους ως η προλεχθείσα πράξις του Μεγάλου Όφεως, να κεντήση την πτέρνα του σπέρματος της γυναικός.​—Γέν. 9:18, 24-27.

ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΛΑΤΡΕΙΑ «ΜΗΤΡΟΣ ΚΑΙ ΥΙΟΥ»

Ήταν επόμενον ότι η μητέρα του Νεβρώδ θα συνεκέντρωνε τα βλέμματα ως η «γυναίκα», η μητέρα του σπέρματος που επρόκειτο να συντρίψη τον Μεγάλον Όφιν στην κεφαλή, αν και η Γραφή δεν την αναφέρει. Ένεκα τούτου αυτή θα συμμετείχε στη δόξα του υιού της, του Νεβρώδ. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα ετύγχανε σεβασμού και πιθανόν ότι θα εξυψούτο ως μια θεά. Αυτό θα ωδηγούσε στη λατρεία μητρός και υιού. Είναι πιθανόν, ότι γι’ αυτόν τον λόγο η σύζυγος του Χους έφθασε να ονομάζεται Σεμίραμις, ή Ζ’ εμίρ-αμίτ. Το όνομα σημαίνει «Η Κλαδοφόρος». Ο συμβολικός κλάδος θα ήταν ο Νεβρώδ ως εκείνος που επρόκειτο να φέρη ειρήνη και να κάμη να παρέλθη η παγκόσμια καταστροφή.

Σχετικά μ’ αυτό, το βιβλίο Οι Δύο Βαβυλώνες λέγει, στις σελίδες 20, 21:

Οι Βαβυλώνιοι, στη λαϊκή τους θρησκεία, ελάτρευαν πρωτίστως μια Θεά Μητέρα και έναν Υιό, ο οποίος παριστάνετο σε εξεικονίσεις και εικόνες ως ένα νήπιο ή παιδίον στον κόλπο της μητέρας του . . . Από τη Βαβυλώνα, αυτή η λατρεία της Μητρός και Τέκνου εξηπλώθη εις τα πέρατα της γης. Στην Αίγυπτο, η Μήτηρ και Τέκνον ελατρεύοντο υπό τα ονόματα Ίσις και Όσιρις. Στην Ινδία, ακόμη και σήμερα, ως Ισί και Ισουάρα· στην Ασία ως Κυβέλη και Άττις· στην ειδωλολατρική Ρώμη, ως Τύχη και Ζεύς-παιδίον· στην Ελλάδα ως Ρέα, η Μεγάλη Μήτηρ, με το νήπιον εις τον κόλπον της, ή ως Ειρήνη, ως θεά της ειρήνης, με το παιδίον Πλούτον επάνω στους βραχίονάς της· ακόμη δε και στο Θιβέτ, στην Κίνα και στην Ιαπωνία, οι Ιησουΐται ιεραπόστολοι εξεπλάγησαν όταν βρήκαν το αντίτυπον της Μαντόννας (Παναγίας) και του τέκνου της να λατρεύωνται με θεοσέβεια όπως στην ίδια την Παπική Ρώμη· την Σίνγκ Μου, την Αγία Μητέρα της Κίνας, που παριστάνετο μ’ ένα παιδί στην αγκαλιά της και ένα φωτοστέφανο γύρω της, ακριβώς όπως θα ήταν αν ένας Ρωμαιοκαθολικός καλλιτέχνης είχε χρησιμοποιηθή για να την φιλοτεχνήση.

Το πρωτότυπο αυτής της μητέρας, που τόσον ευρέως ελατρεύετο, υπάρχει λόγος να πιστεύομε ότι ήταν η Σεμίραμις, που ήδη ανεφέρθη, και η οποία, ως είναι καλώς γνωστόν, ελατρεύετο από τους Βαβυλώνιους και άλλα ανατολικά έθνη, και μάλιστα υπό το όνομα της Ρέας, της μεγάλης Θεός «Μητέρας».

Η μητέρα του Νεβρώδ, που ήταν σύζυγος του Χους, ήταν εγγονή της συζύγου του Νώε, η οποία επέζησε του μεγάλου κατακλυσμού, με όμοιο τρόπο όπως και τα ψάρια. Σημειώστε, πώς η Βαβυλωνιακή ειδωλολατρική θρησκεία εχρησιμοποίησε αυτό το γεγονός για να θεοποίηση τη Σεμίραμι:

Περί αυτού έχομε ήδη απόδειξι στον [αρχαίο Έλληνα ιστορικό] Ηρόδοτο, που αποδίδει σ’ αυτήν τις όχθες που περιελάμβαναν τον Ευφράτη (i. 184) και γνωρίζει ότι το όνομά της ανεγράφετο σε μια πύλη της Βαβυλώνος (iii. 155) . . . σύμφωνα με τους θρύλους, στη γέννησί της καθώς και στην εξαφάνισί της από τη γη, η Σεμίραμις εμφανίζεται ως θεά, ως θυγάτηρ της ιχθυοειδούς θεάς Αταργάτιδος, [Ατάργατις, η ελληνική Δερκετώ], η ιδία δε συνδέεται με τις περιστερές της Ιστάρ ή Αστάρτης,​—Η Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία, Τόμος 24, έκδοσις του 1911, σελίς 617.

Είναι εύκολο να δούμε πώς η ψευδής θρησκεία ανεπτύχθη περαιτέρω και ωκοδόμησε επάνω στις αρχικές Βαβυλωνιακές ιδέες, διδασκαλίες που βρίσκονται σε όλες τις θρησκείες του σημερινού κόσμου. Ένα εξέχον παράδειγμα τούτου βρίσκομε στη διδασκαλία της τριάδος, που αργότερα έγινε στύλος του ψευδό-θρησκευτικού οχυρώματος του «Χριστιανικού κόσμου». Ο Νεβρώδ, ως ο πρώτος θνητός που εθεοποιήθη μετά τον Κατακλυσμό, έγινε «ο πατήρ των θεών» στο Βαβυλωνιακό σύστημα της ψευδούς λατρείας. Παρομοίως, η ούτω καλουμένη Σεμίραμις έγινε «η μητέρα του θεού», ή «η μητέρα των θεών». Έτσι, στη θρησκεία του Χους και της συζύγου του και του Νεβρώδ, εδόθη περισσότερη δόξα και εξοχότης στον υιόν Νεβρώδ, όπως ακριβώς στην τριαδική διδασκαλία του «Θεού Πατρός, Θεού Υιού και Θεού Αγίου Πνεύματος», ο «Χριστιανικός κόσμος» δίνει μεγαλύτερη προσοχή στον Υιό παρά στον Πατέρα. Αλλά σε μερικές περιοχές του «Χριστιανικού κόσμου» περισσότερη τιμή και λατρεία προσφέρεται στην Παρθένον Μητέρα παρά στον Υιόν ή στον Πατέρα· διδάσκεται δε ότι η Μητέρα είναι εκείνη που πράγματι θα συντρίψη τον Μέγαν Όφιν στην κεφαλή, και αυτή εξυψώνεται ως Μητέρα του Θεού.​—Γέν. 3:15, Ντουαί.

Τι κακό ξεκίνημα εδόθη στα έθνη! Αντί μιας αληθείας από οχυρά αληθινής λατρείας, εκληρονόμησαν ψευδωσύνη και ασεβείς συνήθειες από τα ψευδό-θρησκευτικά κέντρα, λόγω της ιδιοτελούς, στερουμένης πίστεως, ανυπακοής των πατέρων των. Μήπως η έκβασις αυτή των γεγονότων έκαμε τον Ιεχωβά Θεό να ματαιώση τους σκοπούς του; Θα υπήρχε άρα γε τρόπος με τον οποίον ο Ιεχωβά θ’ αντεπεξήρχετο εναντίον αυτών των ψευδοθρησκευτικών οχυρωμάτων και τελικά θ’ απελευθέρωνε τους ανθρώπους με δικαία διάθεσι από τον κλοιό τους; Θα έφερε εις πέρας το σκοπό του, όπως είχε δηλώσει αρχικώς, να κάμη μέγα τ’ όνομά του και τη λατρεία του να είναι εγκαθιδρυμένη σε όλη τη γη χωρίς αντίπαλο; Προσέξατε τι λέγει: «Διότι καθώς καταβαίνει η βροχή και η χιών εκ του ουρανού, και δεν επιστρέφει εκεί, αλλά ποτίζει την γην, και κάμνει αυτήν να εκφύη και να βλαστάνη, δια να δώση σπόρον εις τον σπείροντα και άρτον εις τον εσθίοντα, ούτω θέλει είσθαι ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματος μου· δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά μου, και θέλει ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω.»​—Ησ. 55:10, 11.

Είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον, εφόσον όλα τα έθνη έχουν σε μεγάλο βαθμό επηρεασθή, να δούμε ποια βήματα έχει κάμει ο Θεός για να θραύση τη δύναμι αυτών των οχυρωμάτων της ψευδούς θρησκείας και να ελευθερώση ανθρώπους εκ μέσου αυτών. Θα παρατηρήσωμε, σε επόμενες εκδόσεις αυτού του περιοδικού, την πρόοδο των σκοπών του παράλληλα με την ανάπτυξι της ψευδούς θρησκείας.

[Χάρτης στη σελίδα 537]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Plan of BABYLON

SUMMER PALACE OF NEBUCHADNEZZAR II

OUTER WALL OF NEBUCHADNEZZAR

Euphrates River

KUTHA CANAL

OUTER CITY WALL

MARDUK GATE

INNER WALL

Kutha Road

SIN GATE

Ninmah Temple

ISHTAR GATE

N. CITADEL

CITADEL

S. CITADEL

Hanging Gardens

PROCESSIONAL WAY

BANITU

Ishtar Temple

Kish Road

ZABABA GATE

ENLIL GATE

ESAGILA

TOWER OF BABEL

Marduk Temple

Gula Temple

Ninurta Temple

URASH GATE

Bridge

NEW CITY

LUGALGIRRA GATE

Adad Temple

HADAD GATE

Shamash Temple

SHAMASH GATE

0—500—1000 METERS

0—1000—2000—3000—4000 FEET