Μήπως σας Εξαπατούν;

Επειδή αναγνωρίζουν την αποτελεσματικότητα που έχει η πώλησις με την όσφρησι, οι αρωματοποιοί μπορούν ν’ αντιγράφουν οποιοδήποτε άρωμα. Μια εταιρία δημιούργησε περίπου 100 αρώματα, περιλαμβανομένου του αρώματος των τριαντάφυλλων, των πεύκων, του χυμού από πορτοκάλι, της μπανάνας, του άνιθου σε τουρσί και του ουίσκι (από καλαμπόκι).

Ο Δρ Τζέλλινεκ έκαμε ένα ενδιαφέρον σχόλιο για την αναπαραγωγή αυτών των αρωμάτων: «Η ειρωνία είναι ότι οι περισσότερες από τις ‘φυσικές’ μυρωδιές και γεύσεις είναι στην πραγματικότητα χημικές απομιμήσεις του αληθινού πράγματος.» Η έκδοσις Αντβερτάιζιν Αίητζ εξηγεί: «Ένα απόσταγμα φτιαγμένο από πραγματικά λεμόνια, παραδείγματος χάριν, δεν μυρίζει κατ’ ανάγκη με τον τρόπο που οι άνθρωποι νομίζουν ότι θα μύριζε ένα φρέσκο λεμόνι. Άλλα είναι εύκολο να κατασκευασθή ένα τεχνητό απόσταγμα που μυρίζει ακριβώς με τον τρόπο που οι άνθρωποι νομίζουν ότι θα μύριζε το λεμόνι.» Και είναι λιγώτερο δαπανηρό να παραχθούν τα κατ’ απομίμησιν αρώματα.

Μήπως παρασύρεσθε ίσως και σεις ν’ αγοράσετε είδη με «φυσικά» αρώματα που στην πραγματικότητα δεν είναι καθόλου φυσικά; Μπορείτε να θυμηθήτε την τελευταία φορά που αγοράσατε τρόφιμα ή άλλα είδη εξ αιτίας του ελκυστικού αρώματος που ήταν διάχυτο στο σουπερμάρκετ; Μολονότι δεν υπάρχει ίσως τίποτε εσφαλμένο με τα ίδια τα προϊόντα, αντιλαμβάνεσθε πόσο συχνά «ο μυστικός πωλητής» της οσφρήσεως σας υποκίνησε ν’ αγοράσετε πράγματα;

Αν αντιληφθήτε τη δημοσιότητα της πωλήσεως με την όσφρησι, μπορεί να ωφεληθητε αυτές τις μέρες που οι τιμές ανεβαίνουν. Όταν σκύβετε πάνω σ’ ένα είδος με ευχάριστο άρωμα, είτε είναι τρόφιμα είτε κάτι άλλο, μη ξεχνάτε ότι το άρωμα μπορεί να έχη παραχθή σ’ ένα εργαστήριο για να εξασφαλίση την αγορά του από σας. Δεν θα ήταν πιο οικονομικό να αγοράσετε προϊόντα χωρίς άρωμα;

Είναι η Μόλυνσις Σφάλμα του Θεού;

ΕΝΑ ΑΛΣΟΣ με πανύψηλα δένδρα με κόκκινους κορμούς. Ένα ομιχλώδες δάσος μετά τη βροχή. Ένας απέραντος γαλανός ωκεανός που ξεσπά σε μια βραχώδη ακτή. Μια έρημος στρωμένη με χρώματα τον καιρό της ανοίξεως. Μια σειρά από αστραφτερές βουνοκορφές που υψώνονται πάνω από βαθυπράσινα δάση και γαλάζιες λίμνες που λαμποκοπούν. Σκηνές που κάποτε προκαλούσαν με δέος την αναφώνησι, «χώρα του Θεού!»

Άλλα τώρα μια νέα γενιά ανθρώπων κοιτάζει τη βρώμικη, σκούρα ατμόσφαιρα, τα ποτάμια γεμάτα από βιομηχανικά κατάλοιπα, τις νεκρές λίμνες και το μολυσμένο έδαφος, τα ‘γκέττο’ των μεγαλουπόλεων που μοιάζουν με σκουπιδότοπους και λένε, «χώρα του Θεού.»

Η μόλυνσις, λένε, είναι σφάλμα του Θεού. Το στήριγμα στο όποιο βασίζουν την κατηγορία τους είναι η δήλωσις της Βίβλου στη Γένεσι 1:28, που λέγει: «Και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός· και είπε προς αυτούς ο Θεός, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και γεμίσατε την γην και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης και επί των πετεινών του ουρανού και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.»

Αυτή η δήλωσις του Θεού ήταν η αρχή της μολύνσεως, ισχυρίζεται ο Βρεταννός ιστορικός Άρνολντ Τζ. Τούμπη, σ’ ένα άρθρο στο περιοδικό Ορίζων του θέρους του 1973, που ανατυπώθηκε αργότερα το ίδιο έτος στο Ρήντερς Νταϊτζέστ. Είχε τον τίτλο «Η Γένεσις της Μολύνσεως.» Αλλά ο Τούμπη είναι ένας μόνο από τους τελευταίους κατηγόρους ενός μεγάλου καταλόγου.

Στο περιοδικό Επιστήμη της 10ης Μαρτίου 1967, ο Λυνν Χουάιτ, ο νεώτερος, έγραφε στο άρθρο «Οι Ιστορικές Ρίζες της Οικολογικής Μας Κρίσεως»: «Καταστρέφοντας τον παγανιστικό ανιμισμό, η Χριστιανοσύνη κατέστησε δυνατόν να εκμεταλλευώμεθα τη φύσι με μια διάθεσι αδιαφορίας.» Ισχυρίσθηκε ότι «η Χριστιανοσύνη φέρει βαρύ φορτίο ενοχής» για τη «χειροτέρευσι της οικολογικής κρίσεως.»

Το άρθρο του Χουάιτ ενσωματώθηκε στο βιβλίο Ενβαιρομένταλ Χάντμπουκ, που ετοιμάσθηκε το 1970 από την οργάνωσι «Φίλοι της Γης.» Εκείνο το ίδιο έτος η Σιέρρα Κλαμπ κυκλοφόρησε το εγχειρίδιο της Ηκοτάκτικς, που έλεγε στις σελίδες 82 και 83: «Οι φιλοδοξίες του ανθρώπου μέχρι τώρα κατευθύνοντο από τον Θεό της Γενέσεως. Ως επί το πλείστον, είμαστε υπερήφανοι για την από μέρους μας καθυπόταξι του πλανήτου. Τώρα διαπιστώνομε ότι οι φιλοδοξίες μας υπήρξαν παροδηγητικές και καταστρεπτικές.»

Ο Γιάν ΜάκΧαργκ του Πανεπιστημίου της Πεννσυλβανίας είπε στο βιβλίο του Σχέδιον με τη Φύσι, που εξεδόθη το 1971: «Πραγματικά, αν κανείς ζητήση να δείξουν την άδεια εκείνοι που αυξάνουν τη ραδιενέργεια, που δημιουργούν σήραγγες και καταφύγια με ατομικές βόμβες, χρησιμοποιούν δηλητήρια χωρίς περιορισμό, η συγκατατίθενται στη νοοτροπία του εκσκαφέως, δεν θα μπορούσε να υπάρχη καλύτερη προσταγή απ’ αυτό το εδάφιο (Γένεσις 1:28). ‘Εδώ μπορεί να βρεθή η έγκρισις και η προσταγή να κατακτήσουν τη φύσι—τον εχθρό, την απειλή για τον Ιεχωβά.» Πολλοί άλλοι, περιλαμβανομένων και μερικών κληρικών, ενώνονται σ’ αυτή την κραυγή ότι η μόλυνσις είναι σφάλμα του Θεού.

Το κρίσιμο ερώτημα είναι, Όταν ο Θεός είπε στο πρώτο ζεύγος να γεμίσουν και να κυριεύσουν τη γη, μήπως μ’ αυτό, όπως λέγει ο Τόυνμπη, «έδωσε την άδεια στον Αδάμ και την Εύα να κάνουν σ’ αυτή ό,τι τους άρεσε»; Αυτός ήταν ο σκοπός του Ιεχωβά; Ή μήπως ο σκοπός του για τον άνθρωπο, που είχε δημιουργηθή κατ’ εικόνα και ομοίωσι του Θεού, ήταν να είναι ο φύλακας της γης, ο οικονόμος της για την ευημερία, όχι μόνο του ανθρώπου, άλλα επίσης των φυτών και των ζώων; Αντί να εκτοξεύη απερίσκεπτες κατηγορίες για να ελκύση την προσοχή, το συνετό άτομο θα μάθη πρώτα τα γεγονότα. Όπως προειδοποιεί η Αγία Γραφή, «Το να άποκρίνηταί τις πριν ακούση, είναι εις αυτόν αφροσύνη και όνειδος.»—Παροιμ. 18:13.

Θείος Σεβασμός για τα Φυτά και τα Ζώα

Όταν ετέθη στην Εδέμ, ο άνθρωπος δεν είχε άδεια να κάνη ό,τι ήθελε. Είχε περιορισμούς όσον αφορά τη χρήσι του κήπου. Όπως λέγει η Αγία Γραφή, επρόκειτο «να εργάζηται αυτόν και να φυλάττη αυτόν.» Τα φυτά δεν υπήρχαν μόνο για χρήσι του ανθρώπου. Είχαν δοθή επίσης ως τροφή «και εις πάντα τα ζώα της γης και εις πάντα τα πετεινά του ουρανού και εις παν ερπετόν έρπον επί της γης και έχον εν εαυτώ ‘ψυχήν ζώσαν.»—Γέν. 2:15-17· 1:30.

Ο νόμος που έδωσε ο Θεός αργότερα στο έθνος Ισραήλ έδειχνε πώς ο άνθρωπος επρόκειτο να ‘υποτάξη’ τη γη. Δεν επρόκειτο να την εκμεταλλεύεται εξαντλητικά, αλλά, αντιθέτως, κάθε έβδομο έτος επρόκειτο να είναι «σάββατον αναπαύσεως εις την γην.» Οτιδήποτε φύτρωνε μόνο του εκείνο το έτος θα έμενε αθέριστο. Θα αφήνετο για τους φτωχούς καθώς επίσης «εις τα κτήνη σου, και τα ζώα τα εν τη γη σου.»—Λευϊτ. 25:3-7.

Σήμερα περισσότερα από τα οχτακόσια είδη και υποείδη ζωής αναφέρεται ότι πλησιάζουν να εξαφανισθούν. Αυτός ήταν ο σκοπός του Θεού όταν είπε στον άνθρωπο να εξουσιάζη; Άλλοι Θεόδοτοι νόμοι του Ισραήλ δείχνουν το ενδιαφέρον του Δημιουργού για τη ζωική κτίσι. Παραδείγματος χάριν, το βόδι που αλώνιζε τα σιτηρά δεν έπρεπε να φιμώνεται, επειδή είχε δικαίωμα να τρώγη μερικά απ’ αυτά. Ένα βόδι και ένας όνος δεν έπρεπε να ζευχθούν μαζί στο άροτρο—ήταν άδικο για το μικρότερο και πιο αδύνατο ζώο. Το ζώο του γείτονα έπρεπε να τύχη βοηθείας αν είχε δυσκολία λόγω του φορτίου που σήκωνε, ακόμη κι αν ο κάτοχος του ήταν εχθρός, ακόμη κι αν ήταν ημέρα σαββάτου.—Δευτ. 25:4· 22:10· Έξοδ. 23:4, 5· Λουκ. 14:5.

Και όταν μαθαίνωμε ότι ο Θεός έντυσε τα κρίνα του αγρού με ομορφιά και δόξα που υπερέβαινε ακόμα και τη δόξα του Βασιλέως Σολομώντος,