Η Ανθρωπίνη Διακυβέρνησις Πλησιάζει να Παραχωρήση τη Θέσι της στη Διακυβέρνησι του Θεού

«Ελθέτω η Βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.»​—Ματθ. 6:10.

 1. (α) Για ποια σημασία της λέξεως «διακυβέρνησις» ενδιαφερόμεθα, και από ποιες Λατινικές λέξεις προέρχεται; (β) Με μια τέτοια κατανόησι, πώς τα άτομα που σκέπτονται ορθά βλέπουν τη «διακυβέρνησι»;

ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ, όπως την εξετάζομε εδώ, σημαίνει την εξάσκησι εξουσίας ή ελέγχου. Η λέξις αυτή έχει, επίσης, την έννοια μιας χρονικής περιόδου στη διάρκεια της οποίας ασκεί έλεγχο ένας ειδικός άρχων ή μια κυβέρνησις· επίσης, την κατάστασι του να κυβερνάται κανείς. Στις γλώσσες οι οποίες πηγάζουν από ή είναι οικοδομημένες επάνω στη Λατινική, η λέξις προέρχεται από τη λέξι ρέγκουλα, η οποία σημαίνει «χάραξ, κανών»· και, με τη σειρά της, αυτή η λέξις προέρχεται από το Λατινικό ρήμα ρέγκερε, που σημαίνει «οδηγώ ευθέως, καθοδηγώ.» Στην Αγγλική, η λέξις η οποία συνδέεται με τη λέξι «διακυβέρνησις,» προέρχεται από το Λατινικό ρήμα γκουμπερνάρε, το οποίο είναι δανεισμένο από το Ελληνικό ρήμα κυβερνώ, που σημαίνει «οδηγώ» και κατόπιν «καθοδηγώ, κυβερνώ,» και «ενεργώ ως πηδαλιούχος, πιλότος.» Όταν δούμε τη λέξι μ’ αυτή την κατανόησι, δεν βλέπομε τίποτε το εσφαλμένο σ’ αυτή καθ’ εαυτή την ιδέα της «διακυβερνήσεως» μέσω μιας κυβερνήσεως. Και ποιο άτομο με ορθή φρόνησι δεν θέλει ένα «κανόνα»; Ειδικά όταν ένα άτομο είναι ατελές, όπως είμεθα όλοι μας, ποιος δεν θέλει ένα «κανόνα»; Αν η μέριμνά μας είναι να βαδίζωμε ορθά, να ενεργούμε ορθά, ποιος δεν εκτιμά να οδηγήται ορθά, να κατευθύνεται ορθά και να κυβερνάται ορθά; Σ’ ένα κόσμο όπως αυτός που ζούμε, πολλοί απ’ εμάς το θέλουν. Μια τέτοια ευθεία διακυβέρνησις από μια δικαία κυβέρνησι θα δοθή συντόμως στο ανθρώπινο γένος, με θαυμάσιες ευλογίες ως αποτέλεσμα. Αλλά από ποιόν;

2-4. Γιατί μπορεί να λεχθή ότι ο άνθρωπος είναι πολύ εξοικειωμένος με τρόπους διακυβερνήσεως και κυβερνήσεις, και ποιο ενδιαφέρον σχόλιο σ’ αυτό το σημείο, κάνει Η Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία;

² Ο άνθρωπος σήμερα σε όλη την πείρα που απεκόμισε, είναι καλά εξοικειωμένος με τρόπους διακυβερνήσεως και κυβερνήσεις. Οι διαλογισμοί που έχουν γίνει από θιασώτας της θεωρίας της εξελίξεως όσον αφορά το μήκος της υπάρξεως του ανθρώπου επάνω σ’ αυτή την υδρόγειο σφαίρα δεν μπορούν να είναι αξιόπιστοι· είναι έξαλλες, αβάσιμες, παράλογες εικασίες. Σύμφωνα με την πιο έγκυρη πηγή πληροφορίας, την ακριβή ιστορία του ανθρώπου από αυτή την πραγματική του αρχή, ο άνθρωπος πλησιάζει τώρα τα έξη χιλιάδες χρόνια που βρίσκεται επάνω σ’ αυτή τη γη. Στη διάρκεια όλου σχεδόν αυτού του χρόνου ήταν υποκείμενος σε ανθρώπινη διακυβέρνησι, με τις ποικίλες μορφές της κατά διαφόρους καιρούς ή σε διάφορα μέρη της γης. Ποιόν τρόπο εξουσίας και κυβερνήσεως δεν εδοκίμασε ο άνθρωπος προς όφελός του, από τους σκληρούς δεσποτισμούς έως τις σύγχρονες δημοκρατίες και τις λεγόμενες «λαϊκές δημοκρατίες»; Η Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία το λαμβάνει υπ’ όψιν αυτό. Κάτω από την επικεφαλίδα «Κυβέρνησις» (στον Τόμο 10, έκδοσις 1946) λέγει:

³ «Η κυβέρνησις στον αρχαίο κόσμο παρουσιάζει τρεις κυρίους τύπους​—τις μεγάλες δεσποτικές αυτοκρατορίες της Σουμερίας, της Αιγύπτου, της Ασσυρίας, της Περσίας, της Μακεδονίας· τις πολιτείες πόλεων της Μικράς Ασίας, της Ελλάδος και της Ιταλίας, και την μοναδική αυτοκρατορία της Ρώμης μιας πολιτειακής πόλεως που βαθμιαίως έγινε κέντρον αυτοκρατορίας, και, στην εξέλιξί της άλλαξε το δημοκρατικό της σύστημα σε αυταρχικό, που περιωρίσθη μόνο με την επιβίωσι μερικών δημοκρατικών θεσμών και παραδόσεων. . . . η Ρωμαϊκή θεωρία της παγκοσμίου κυριαρχίας εκράτησε ως τον Μεσαίωνα και, μέσω της ψιλώ ονόματι υπεροχής της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, καθυστέρησε την εμφάνισι εθνικών εδαφικών πολιτειών με σαφή τίτλο ανεξαρτησίας. Αυτή η καθυστέρησις ενισχύθη από την εξίσου παγκόσμια αξίωσι των παπών για υπακοή των ανθρώπων και από την αποτελεσματική οργάνωσι του Εκκλησιαστικού συστήματος Κυβερνήσεως μέσω του εκκλησιαστικού δικαίου, και των δικαστηρίων, τα οποία την διεχειρίζοντο σ’ όλο τον Χριστιανικό κόσμο. . . . »

⁴ Το ίδιο άρθρο της Εγκυκλοπαιδείας τονίζοντας τις επιδράσεις των πολιτικών εξελίξεων στη διάρκεια του δεκάτου έκτου αιώνος στις κυβερνήσεις, λέγει: «ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΚΑΙΡΟΙ. Αν το σύγχρονο έθνος-πολιτεία σαφώς αναδύεται τον 16ον αιώνα, η ιστορία της συγχρόνου κυβερνήσεως συμπίπτει επίσης σαφώς μέσα σε δύο κύριες περιόδους από την εποχή εκείνη, την περίοδο πριν από τη Γαλλική Επανάστασι και την περίοδο από αυτήν κι έπειτα [του δεκάτου ογδόου αιώνος]. . . . Οι σύγχρονες δημοκρατίες δείχνουν μεγάλες ποικιλίες στην κυβερνητική των οργάνωσι,» και ομιλεί για τα εύκαμπτα είδη και τα άκαμπτα είδη.​—Σελίδες 560-565.

 5. Ποιο βιβλίο πολύ παλαιότερο από τη Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία πραγματεύεται με τις αρχαίες κυβερνήσεις, και ποιο πλεονέκτημα έχει αυτό επάνω στα άλλα βιβλία;

⁵ Με τις ίδιες αρχαίες κυβερνήσεις που αναφέρει Η Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία, δηλαδή, της Σουμερίας (ή Βαβυλωνίας), της Αιγύπτου, Ασσυρίας, Περσίας, Μακεδονίας, Ελλάδος και Ρώμης, πραγματεύεται ένα βιβλίο πολύ παλαιότερο από τη Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία, μέρη του οποίου έχουν, πράγματι, γραφή ακριβώς στη Βαβυλωνία, Περσία, Μακεδονία, Ελλάδα, και Ρώμη στην Ιταλία, κι έτσι μας δίνουν άμεση γνώσι για τις εξουσίες και τις κυβερνήσεις των τόπων εκείνων. Αυτό το με ακρίβεια πληροφοριακό και αυθεντικό βιβλίο, μολονότι συμπληρώθηκε τον πρώτον αιώνα μ.Χ., έχει σήμερα ευρύτερη κυκλοφορία από τη Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία κι εξακολουθεί να θεωρήται ως αυθεντία ακόμη και όσον αφορά τους συγχρόνους καιρούς. Αυτό το βιβλίο είναι η Αγία Γραφή ή Τα Ιερά Γράμματα.

 6. Περιγράψτε τα πολλά έξοχα χαρακτηριστικά αυτού του βιβλίου που ονομάζεται η Αγία Γραφή.

⁶ Αυτό είναι το βιβλίο, το οποίο δίνει στο ανθρώπινο γένος μια αυθεντική αφήγησι της ενάρξεώς του και της ιστορίας του για τέσσερες χιλιάδες εκατό και πλέον χρόνια. Επί πλέον, μερικές από τις πολλές του προρρήσεις ή προφητείες, οι οποίες δεν έχουν ακόμη εκπληρωθή, μας μεταφέρουν ως αυτόν τον εικοστόν αιώνα μ.Χ. και σε χίλια ακόμη χρόνια από σήμερα. Ορθώς, αυτό το θαυμάσιο βιβλίο μάς λέγει πολλά για την ανθρώπινη διακυβέρνησι και πώς αυτή θα ανεπτύσσετο. Είναι το μόνο βιβλίο που μας διαβεβαιώνει ότι η ανθρώπινη διακυβέρνησις πλησιάζει τώρα να παραχωρήση τη θέσι της στη διακυβέρνησι του Θεού. Αυτό οφείλεται στο ότι αυτό το βιβλίο είχε γραφή με την έμπνευσι της αοράτου, κατευθυντηρίου ενεργού δυνάμεως ή πνεύματος του Θεού κι επομένως έρχεται σ’ εμάς από το χέρι του Δημιουργού Θεού, ο οποίος το διεφύλαξε έως σήμερα για τη σωτηρία μας.

ΓΙΑΤΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΛΛΟΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΤΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

 7. Γιατί πολλά εκατομμύρια ανθρώπων μισούν τη σκέψι μιας διακυβερνήσεως από «θεοκρατία»;

⁷ Η σκέψις του να έλθη κανείς κάτω από τη διακυβέρνησι του Θεού γίνεται απεχθής σε ολοένα περισσότερα εκατομμύρια ανθρώπων σήμερα. Στη διάνοια των αυτό φέρνει τη σκέψι της θεοκρατίας, και αυτή είναι πράγματι η σημασία της διακυβερνήσεως του Θεού. Αλλά σε πολλά από αυτά τα άτομα, τα οποία στασιάζουν με την ιδέα της διακυβερνήσεως από τον Θεό, η θεοκρατία τους κάνει να σκέπτωνται τη διεφθαρμένη, καταπιεστική διακυβέρνησι από ανηθίκους, απλήστους, ιδιοτελείς, ολοκληρωτικούς ιερείς και κληρικούς, οι οποίοι απαιτούν την απόλυτη, αναμφισβήτητη υπακοή ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους και οι οποίοι απαιτούν, επίσης, το χρήμα των κάτω από τον μανδύαν ψευδών θρησκευτικών ισχυρισμών. Επί πολλούς αιώνες η Ευρώπη είχε μια τέτοια λεγομένη θεοκρατική διαχείρισι από πανούργους ιερωμένους. Αυτή η εποχή που οι ιερείς ανεμιγνύοντο φανερά στην κοσμική πολιτική και η προσπάθεια να κρατήσουν τους πολιτικούς ηγέτας σε υποταγή σ’ αυτούς αναφέρεται στην Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία (Τόμος 13, έκδοσις 1956), στο άρθρο της «Κυβέρνησις,» με τα εξής λόγια:

 8. Πώς η Αμερικανική Εγκυκλοπαιδεία προσδιορίζει τις πηγές της κυβερνητικής εξουσίας;

⁸ «ΠΗΓΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ. Διάφορες ιδέες υποστηρίχθηκαν από διαφόρους ανθρώπους σε διαφόρους περιόδους της ιστορίας, όσον αφορά την πηγή από την οποία απορρέει η εξουσία της κυβερνήσεως. . . . Επί πολλά χρόνια σε πολλές χώρες, βασιλείς ισχυρίζοντο ότι κυβερνούσαν με θείον δικαίωμα. Υπεστήριζαν ότι η κυβερνητική εξουσία των ήλθε σ’ αυτούς απ’ ευθείας από τον Θεό. Πολλοί άρχοντες στην Ευρώπη ανεγνώρισαν ότι ο πάπας ήταν ο άμεσος αντιπρόσωπος του Θεού στη γη και ότι αυτοί είχαν λάβει την εξουσία των από τους πάπας ως εκπροσώπους του Θεού στη γη. Την αξίωσι για το θείον δικαίωμα των βασιλέων προέβαλαν μερικοί άρχοντες ύστερ’ από το 1600. Ο Ιάκωβος 1 της Μεγάλης Βρεττανίας (που εβασίλευσε το 1603-1625) ήταν ένας αφωσιωμένος συνήγορος του θείου δικαιώματος.»​—Σελίς 89.

 9. Ποια σημασία έφθασε να δίδεται στη λέξι «θεοκρατία», και γι’ αυτό πώς οι άνθρωποι αισθάνονται συχνά, όταν μια τέτοια θεοκρατική διακυβέρνησις συνιστάται για το ανθρώπινο γένος;

⁹ Όχι μόνο οι αρχαιότεροι βασιλείς της Ευρώπης της εποχής της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας θεωρούσαν τον πάπα της Ρώμης ως τον «αντιπρόσωπο του Θεού στη γη,» αλλά και οι ίδιοι οι πάπαι καθώς και η θρησκευτική ιεραρχία κάτω από αυτούς και ο κοινός λαός, επίσης, είχαν την ίδια γνώμη μ’ εκείνους τους βασιλείς. Έτσι αυτή η παπική διακυβέρνησις μέσω της ιεραρχίας της εθεωρείτο θεοκρατία, και αυτή είναι μια από τις σημασίες που δίδεται από το λεξικό στη λέξι «θεοκρατία.» Έτσι, επίσης, επειδή οι πάπαι θεωρούν τους εαυτούς των ως «τους αμέσους αντιπροσώπους του Θεού στη γη,» προέβαλαν την αξίωσι να έχουν παγκόσμια εξουσία, παγκόσμια κυριαρχία. Ποιος σπουδαστής της Ευρωπαϊκής ιστορίας δεν γνωρίζει την αξίωσι του πάπα να έχη το δικαίωμα να στέφη και να καθαιρή βασιλείς, να ενθρονίζη και να εκθρονίζη βασιλείς; Ποιος σπουδαστής δεν ενθυμείται πώς ο Πάπας Λέων 3 έστεψε Βασιλέα τον Κάρολο τον Μέγαν ή Καρλομάγνον στη Ρώμη την ημέρα των Χριστουγέννων του έτους 800; Αλλά ο Ναπολέων Βοναπάρτης ήταν εκείνος, ο οποίος έστεψε τον εαυτό του αυτοκράτορα παρουσία του ανίσχυρου πάπα, λίγο ύστερ’ από την Γαλλική Επανάστασι. Γιατί να εκπλησσώμεθα, συνεπώς, ότι νοήμονα άτομα σήμερα, τα οποία πληροφορούνται το είδος της διακυβερνήσεως που επεκράτησε στη διάρκεια της εποχής της παπικής «θεοκρατίας», δεν μπορούν να ανεχθούν την σκέψι ότι πλησιάζει η διακυβέρνησις από τον Θεό, αν η διακυβέρνησις του Θεού σημαίνη την παλινόρθωσι μιας τέτοιας διακυβερνήσεως από την ιεραρχία!

10. Τι πρέπει να συμβή στη θρησκευτικο-πολιτική διακυβέρνησι από ιερείς και κληρικούς του «Χριστιανικού» και του ειδωλολατρικού κόσμου;

¹⁰ Ευτυχώς μια τέτοια ιερατική θεοκρατική διακυβέρνησις υπήρξε απλώς ένα θλιβερό μέρος της ανθρωπίνης διακυβερνήσεως, διότι οι θρησκευτικοί πάπαι και ιερείς και κληρικοί είναι απλώς ατελείς, θνήσκοντες άνθρωποι. Είναι βέβαιο ότι μια τέτοια θρησκευτικο-πολιτική διακυβέρνησις από τους ιερείς και τον κλήρο του «Χριστιανικού κόσμου» κακοπαρέστησε με επαίσχυντο τρόπο τη διακυβέρνησι του Θεού. Επομένως, όταν η διακυβέρνησις του ανθρώπου παραχωρήση τη θέσι της στη διακυβέρνησι του Θεού, η πολιτικο-θρησκευτική διακυβέρνησις των ιερέων και του κλήρου του «Χριστιανικού κόσμου» καθώς και του ειδωλολατρικού πρέπει, επίσης, να παραχωρήση τη θέσι της και να εξαφανισθή για πάντα, για την αιωνία ανακούφισι του ανθρωπίνου γένους.

ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΗ Η ΑΝΩΤΕΡΑ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ

11. Γιατί μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι μια άλλη διακυβέρνησις στη γη εκτός από την ανθρωπίνη πρόκειται να είναι πραγματικότης;

¹¹ Εν τούτοις, όταν ομιλούμε για το ότι η ανθρωπίνη διακυβέρνησις θα παραχωρήση τη θέσι της σε κάτι άλλο, εγείρεται το ερώτημα, Μπορεί να υπάρξη κάποιο άλλο είδος διακυβερνήσεως σ’ όλη τη γη εκτός από την ανθρωπίνη; Ο οπαδός της εξελίξεως και ο υλιστής θ’ απαντήσουν με έμφασι Όχι! Αλλά πεισμόνως παραμένουν τυφλοί στα ιστορικά γεγονότα. Ασφαλώς ο άνθρωπος δεν κυβερνά το υπόλοιπο του ορατού, ψηλαφητού σύμπαντος, ούτε ακόμη μέσω των πυραύλων και των διαστημοπλοίων του. Ο Δημιουργός του σύμπαντος, ο Παντοδύναμος Θεός, το κυβερνά. Αυτός ως Δημιουργός έχει το δικαίωμα να το πράττη αυτό. Ο Θεός κυβερνά όλο το υπόλοιπο του σύμπαντος, διατί λοιπόν να μη κυβερνά και τη γη; Είναι αδύνατο να τον εμποδίση οποιοσδήποτε να το πράξη. Το γεγονός και μόνο ότι ο άνθρωπος έχει ζήσει επάνω στη γη έξη χιλιάδες περίπου χρόνια τώρα και ότι τρία δισεκατομμύρια και πλέον άνθρωποι κατοικούν σήμερα τη γη, δεν τους δίδει νόμιμα δικαιώματα στη γη και στον τρόπο διακυβερνήσεώς της. Ο Θεός ποτέ δεν παρητήθη του δικαιώματός του επί της ιδιοκτησίας της γης ως Δημιουργού της ούτε του δικαιώματος του να κυβερνά αυτήν και τους κατοίκους της. Αυτός κυβερνούσε τη γη όταν εδημιούργησε τον άνθρωπο και του έδωσε την έναρξί του σε γήινη ζωή. Αυτό συνέβη σχεδόν έξη χιλιάδες χρόνια πριν. Υπήρχε τίποτε το εσφαλμένο ή το κακό όσον αφορά τη διακυβέρνησι του Θεού τότε;

12. Σε ποια κατάστασι ή τάξι εδημιουργήθη ο πρώτος άνθρωπος, και πώς κάτω από θεία έμπνευσι δείχνει ο Μωυσής ότι έτσι συνέβη, στα εδάφια Δευτερονόμιον 32:3-6;

¹² Σκεφθήτε: ο Θεός δεν εδημιούργησε τον άνθρωπο ένα πλάσμα που γρυλλίζει, όμοιο με κτήνος, ένα τρωγλοδύτη στο μέσον κάποιας κλίμακας φυσικής εξελίξεως. Ο Δημιουργός όλου του λαμπρού σύμπαντος στο εξωτερικό διάστημα δημιούργησε τον άνθρωπο ως ένα δημιουργικό έργο που θα έφερνε τιμή στη θεία δημιουργική του ικανότητα. Αυτός ο ίδιος ο Θεός είναι τέλειος και πανάγαθος, και δημιούργησε ένα τέλειο έργο όταν έκαμε τον πρώτο άνθρωπο. Ο Βιβλικός συγγραφεύς που ονομάζεται Μωυσής, ο οποίος έζησε σαράντα έτη κάτω από τη διακυβέρνησι τής αρχαίας Αιγύπτου, ενεπνεύσθη από το πνεύμα του Θεού κι έγραψε σχετικά με το δημιουργικό έργο του Θεού: «Θέλω εξυμνήσει το όνομα του Ιεχωβά· απόδοτε μεγαλωσύνην εις τον Θεόν ημών. Αυτός είναι ο Βράχος, τα έργα αυτού είναι τέλεια· διότι πάσαι αι οδοί αυτού είναι κρίσις· Θεός πιστός, και δεν υπάρχει αδικία εν αυτώ· δίκαιος και ευθύς είναι αυτός. Ούτοι διεφθάρησαν· η κηλίς αυτών δεν είναι κηλίς των υιών αυτού· είναι γενεά σκολιά και διεστραμμένη. Ταύτα ανταποδίδετε εις τον Ιεχωβά, λαέ μωρέ και ασύνετε; Δεν είναι αυτός ο πατήρ σου, όστις σε εξηγόρασεν; αυτός όστις σε έπλασε, και σε εμόρφωσεν;» (Δευτ. 32:3-6, ΜΝΚ) Από αυτούς τους θεοπνεύστους λόγους συνάγεται αλανθάστως ότι ο Ιεχωβά Θεός εδημιούργησε τον πρώτον άνθρωπον τέλειον.

13. (α) Γιατί η θεωρία των οπαδών της εξελίξεως για την ύπαρξι του ανθρώπου είναι ψευδής και παροδηγητική; (β) Πώς ο Δημιουργός Ιεχωβά, είχε την πρόθεσι να πολιτεύεται με τον άνθρωπο που είχε δημιουργήσει;

¹³ Ο δασύτριχος, με στενό μέτωπο και με απεχθή όψι τρωγλοδύτης, άνθρωπος τον οποίον φαντάσθηκαν οι οπαδοί της εξελίξεως, δεν μπορούσε ποτέ να είναι κατ’ εικόνα και ομοίωσιν του Θεού. Η αφήγησις της δημιουργίας, που εγράφη από τον θεόπνευστο προφήτη Μωυσή, λέγει ότι ο Θεός είχε την πρόθεσι να δημιουργήση άνθρωπο κατ’ εικόνα και ομοίωσίν του και ότι πράγματι το έπραξε. Γι’ αυτόν τον πρώτο άνθρωπο εδημιούργησε, επίσης, μια τελεία σύζυγο. Όταν τελείωσε έτσι το δημιουργικό του έργο σχετικά με τη γη μας, ο Θεός έλαβε μια γενική άποψι του έργου του και το εχαρακτήρισε ‘καλόν λίαν.’ Ο Δημιουργός Θεός είναι ο πιο καλός κριτικός που υπάρχει, και όταν εχαρακτήρισε το επίγειον έργον του ‘καλόν λίαν,’ ήταν πράγματι καλόν λίαν. (Γέν. 1:26-31) Σ’ αυτή τη ‘λίαν καλήν’ κατάστασι ανθρωπίνης τελειότητος είχε την έναρξί του ο άνθρωπος, και αυτό έδειχνε ότι ο Δημιουργός Θεός είχε την πρόθεσι να άρχη επάνω σε νοήμονα επίγεια πλάσματα με τα οποία θα μπορούσε να πολιτεύεται βάσει της τελειότητός των, έναν άνδρα και μια γυναίκα, που αντανακλούσαν αυτό που ήταν ο Θεός και οι οποίοι μπορούσαν να εκτιμήσουν τι ήταν ο Θεός και ήσαν ικανοί να προσφέρουν σ’ αυτόν τέλεια υπακοή, ακόμη και στα πιο μικρά πράγματα, καθώς και σε όλα τα άλλα πράγματα.

14. Τι είδους συνθήκες ζωής είχε υπ’ όψιν του ο Θεός για τον τέλειο άνδρα και την γυναίκα, και πώς αυτό γίνεται καταφανές από την αφήγησι της Βίβλου στα εδάφια Γένεσις 2:8-15;

¹⁴ Τι είδους συνθήκες ζωής εσήμαινε η διακυβέρνησις του Θεού γι’ αυτόν τον τέλειο πρώτον άνδρα και την γυναίκα; Φτώχεια, διαμονή σε μια συνωστισμένη φτωχική συνοικία, με μολυσμένη την ατμόσφαιρα και το γενικό περιβάλλον; Ή μήπως σε μια ζούγκλα, όπου ήταν συνεχώς σε κίνδυνο να υποστούν επίθεσι από θηριώδη άγρια ζώα ή έχιδνες; Το να ενεργήση έτσι θα ήταν απερίσκεπτο, ασυμβίβαστο, άστοργο εκ μέρους του τελείου Θεού. Μόνο τέλειες συνθήκες θα ήσαν κατάλληλες για τα τέλεια ανθρώπινα πλάσματα του. Μια παραδεισιακή Εδέμ, ένας κήπος τέρψεως! Ως απόδειξι του ότι η διακυβέρνησις του Θεού είναι καλή για τους υπηκόους της, τα εδάφια Γένεσις 2:8-15 (ΜΝΚ) μάς λέγουν: «Εφύτευσεν Ιεχωβά ο Θεός παράδεισον εν τη Εδέμ κατά ανατολάς, και έθεσεν εκεί τον άνθρωπον, τον οποίον έπλασε. Και Ιεχωβά ο Θεός έκαμε να βλαστήση εκ της γης παν δένδρον ωραίον εις την όρασιν, και καλόν εις την γεύσιν· και το ξύλον της ζωής εν μέσω του παραδείσου, και το ξύλον της γνώσεως του καλού και του κακού. . . . Και έλαβε Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον, και έθεσεν αυτόν εν τω παραδείσω της Εδέμ δια να εργάζηται αυτόν, και να φυλάττη αυτόν.»

15. Ποια ικανότητα είχε ο κατ’ εικόνα Θεού τέλειος άνθρωπος, κι επομένως γιατί ετέθη στον τέλειο άνθρωπο ο περιορισμός που αναφέρεται στα εδάφια Γένεσις 2:16, 17;

¹⁵ Ο Θεός εδημιούργησε αυτόν τον τέλειον άνθρωπο, ο οποίος έφερε την «εικόνα και ομοίωσιν» του Θεού, με την ικανότητα να εκτιμά νόμους και τάξι. Ο Θεός, για να κρατήση αυτό το τέλειο νοήμον πλάσμα ενήμερο του γεγονότος ότι ήταν υπεύθυνο στον Δημιουργό του και ήταν υποκείμενο στη διακυβέρνησι του Θεού, του έθεσε ένα απλόν περιορισμό, ένα μικρόν περιορισμό πράγματι, ο οποίος, όμως, θα απεδείκνυε την τελειότητα της υπακοής του. Τα εδάφια Γένεσις 2:16, 17 (ΜΝΚ) μάς πληροφορούν: «Προσέταξε δε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ, λέγων, Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού, δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.» Ο Θεός, ως Δημιουργός και Νομοθέτης είχε απόλυτο δικαίωμα να θέση μια τέτοια εντολή στην ανθρωπίνη δημιουργία του. Δεν υπονοούσε ότι ο άνθρωπος είχε εγκληματικές τάσεις κατά των οποίων υπήρχε ανάγκη να δοθούν νόμοι για να χαλιναγωγηθούν οι κακές του κλίσεις. Απλώς εζήτησε από αυτόν να συγκρατήση τον εαυτό του σ’ ένα μικρό σημείο για να δείξη σεβασμό στον Δημιουργό του και τέλεια αγάπη στον ουράνιο Πατέρα του.

16. Σε τι θα ωδηγούσε η υπακοή του ανθρώπου, και τι θα του υπενθύμιζε;

¹⁶ Ο άνθρωπος, επειδή είχε μόλις δημιουργηθή, ώφειλε ν’ αποδείξη ακόμη την υπακοή του στον αόρατο ουράνιο Δημιουργό του, και η από μέρους του τήρησις αυτής της απλής εντολής θα τον ωδηγούσε στο να τελειοποιήση την υπακοή του στον Θεό. Θα του υπενθύμιζε ότι το ν’ απολαύση αιώνιο ζωή με ευτυχία σε μια παραδεισιακή γη εξηρτάτο από την τελεία υπακοή στον Δημιουργό του Θεό και Πατέρα. Κατόπιν ο τέλειος άνθρωπος ώφειλε ν’ αποφασίση αν θα επιθυμούσε να εξακολουθή για πάντα κάτω από τη διακυβέρνησι του Θεού ή όχι.

17. Ποιόν περαιτέρω νόμο η εντολή έθεσε ο Ιεχωβά στον πρώτο άνδρα και γυναίκα μέσα στον παράδεισο της Εδέμ, και ήταν αυτός καλός νόμος ή κακός;

¹⁷ Ο Θεός εδημιούργησε ύστερ’ από αυτό μια σύζυγο με χαριτωμένη τελειότητα για τον άνδρα και τους ενύμφευσε. Για να πληροφορήση τον άνδρα και τη γυναίκα γιατί τους έθεσε επάνω στη γη και τους ενύμφευσε μέσα στον παράδεισο της Εδέμ, ο Ιεχωβά Θεός εγνωστοποίησε τον περαιτέρω νόμο του σ’ αυτό το τέλειο ζεύγος. Δεν ήταν ένας νόμος για να τους εμποδίση να κάμουν κάτι κακό, αλλά ήταν νόμος για να πράττουν καλό ως τα πέρατα της γης, και αυτό θα εγίνετο κάτω από την ευλογία του Θεού. Το εδάφιο Γένεσις 1:28 μάς λέγει: «Και ευλόγησεν αυτούς ο Θεός· και είπε προς αυτούς ο Θεός, Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε, και γεμίσατε, την γην, και κυριεύσατε αυτήν, και εξουσιάζετε επί των ιχθύων της θαλάσσης, και επί των πετεινών του ουρανού, και επί παντός ζώου κινουμένου επί της γης.»

18. (α) Τι δεν περιελάμβανε η εξουσία του ανθρώπου επάνω σ’ αυτή τη γη; (β) Ποιος, λοιπόν, επρόκειτο να κυβερνά επάνω στον άνθρωπο, και με ποιο αποτέλεσμα;

¹⁸ Ναι να ‘εξουσιάζουν’ όλα τα κατώτερα ζωικά πλάσματα, αλλά όχι να εξουσιάζουν όλα τα άλλα ανθρώπινα πλάσματα τα οποία ως τέκνα και απόγονοί των θα εγέμιζαν στον ωρισμένο καιρό τη γη η οποία θ’ αποκτούσε παραδεισιακή ωραιότητα παντού. Ο Θεός δεν ανέθεσε στον πρώτο άνδρα και τη γυναίκα, τον Αδάμ και την Εύα, αποστολή να εγκαθιδρύσουν ανθρωπίνη διακυβέρνησι επάνω στο ανθρώπινο γένος. Η διακυβέρνησις του Θεού, που είχε τότε επιτευχθή εκεί στον κήπο της Εδέμ, επρόκειτο να συνεχισθή, και όλα τα τέλεια τέκνα του Αδάμ και της Εύας θα ήσαν υποκείμενα στη διακυβέρνησι του Θεού. Επρόκειτο να είναι μια αγνή, ιδεώδης θεοκρατία, χωρίς καθόλου ανθρωπίνους ιερείς ή πάπα. Τι θα εσήμαινε αυτό για όλο το ανθρώπινο γένος που θα ήταν κάτω από μια τέτοια διακυβέρνησι από τον αόρατο Θεό και ουράνιο Πατέρα; Αιώνιος ζωή με ανθρωπίνη τελειότητα, με ειρήνη και ευτυχία, σ’ ένα παράδεισο που θα περιελάμβανε όλη τη γη!

ΕΝΑΡΞΙΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ

19. Πώς, λοιπόν, έγινε έναρξις της διακυβερνήσεις του ανθρώπου στη γη, και ποιος ήταν υπεύθυνος για την έναρξι μιας τέτοιας διακυβερνήσεως;

¹⁹ Κάτω από τέτοιες παραδεισιακές συνθήκες, με τέτοιους θαυμασίους διαταγμένους από τον Θεό αντικειμενικούς σκοπούς μπροστά του, ποιος θα ήθελε να κάμη έναρξι μιας ανθρωπίνης διακυβερνήσεως στη γη; Πράγματι, ποιος άρχισε την ανθρωπίνη διακυβέρνησι που έχομε σήμερα σ’ όλη τη γη; Πότε έγινε η έναρξις; Ο ίδιος ο άνθρωπος την άρχισε, τότε στον παράδεισο της τέρψεως πριν από έξη χιλιάδες σχεδόν χρόνια. Προτού αρχίσουν να γεμίζουν τη γη με τέλεια τέκνα, η γυνή Εύα και ο άνδρας Αδάμ ήσαν εκείνοι που έκαμαν αυτή την έναρξι. Μια μικρή μόνο πράξις χρειάσθηκε για να γίνη αυτό, και αυτή ήταν η παράβασις του νόμου της διακυβερνήσεως του Θεού εναντίον της βρώσεως του καρπού του δένδρου της γνώσεως του καλού και του κακού. Δεν προέτρεψε τον Αδάμ και την Εύα ο Θεός ο Δημιουργός και Πατήρ των να το πράξουν αυτό, αλλά ένας στασιαστής που μόλις είχε εγερθή και ο οποίος εναντιώθηκε στη διακυβέρνησι του Θεού, όχι μόνο στη γη αλλά σ’ όλο τον ουρανό. Στη γλώσσα του Αδάμ και της Εύας η λέξις που χρησιμοποιούσαν για «Ανθιστάμενος» ή «Εναντιούμενος» ήταν Σατανάς, κι έτσι αυτός ο αρχικός στασιαστής εναντίον της διακυβερνήσεως του Θεού στον ουρανό και στη γη ονομάζεται στον γραπτό Λόγο του Θεού «Σατανάς.»

20. Με ποιο τρόπο εισηγήθη ο Σατανάς ότι η παράβασις του νόμου του Θεού θα ωδηγούσε σε επιθυμητά αποτελέσματα για την Εύα, και ποια υπόσχεσι προσέφερε ψευδώς στο πρώτο ανθρώπινο ζεύγος;

²⁰ Ο Σατανάς δεν ήταν ορατός στον Αδάμ και. την Εύα, διότι είναι ένα υπεράνθρωπο, αόρατο πνευματικό πλάσμα. Με την απατηλή χρήσι ενός όφεως στον κήπο της Εδέμ και με το να κάμη να φαίνεται ότι η ανθρωπίνη ομιλία έβγαινε από τον όφι, πρώτα ενέπνευσε στην ανύποπτη Εύα την επιθυμία της παραβάσεως του νόμου της διακυβερνήσεως του Θεού και της εγκαθιδρύσεως ανθρωπίνης διακυβερνήσεως στη γη. Σχετικά με την προειδοποίησι του Θεού για την ποινή του θανάτου αν έτρωγαν, δείχνοντας ανυπακοή, από το δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού, ο Σατανάς είπε μέσω του όφεως: «Δεν θέλετε βεβαίως αποθάνει· αλλ’ εξεύρει ο Θεός, ότι καθ’ ην ημέραν φάγητε απ’ αυτού, θέλουσιν ανοιχθή οι οφθαλμοί σας, και θέλετε είσθαι ως θεοί, γνωρίζοντες το καλόν και το κακόν.» (Γεν. 3:1-5) Με άλλα λόγια, η Εύα και ο Αδάμ δεν εχρειάζοντο τη διακυβέρνησι του Θεού για να γνωρίσουν τι ήταν καλό και τι ήταν κακό. Με το να παραβούν το νόμο του Θεού και να φάγουν τον απαγορευμένο καρπό, θα εγίνοντο όπως ο Θεός, ο Δημιουργός των, στην ικανότητα να γνωρίζουν το καλό και το κακό και θα μπορούσαν να εγκαθιδρύσουν δικούς των κανόνες για το καλό και το κακό και για το δίκαιον και το άδικον. Έτσι θ’ απελάμβαναν την ανθρωπίνη διακυβέρνησι και αυτό θα τους έφερνε ανεξαρτησία κι ελευθερία. Χρησιμοποίησε ποτέ κανένας πολιτικός ένα επιχείρημα πιο επιδέξιο από αυτό;

21, 22. (α) Επειδή πρώτα η Εύα και κατόπιν ο Αδάμ έλαβαν απόφασι υπέρ της ανθρωπίνης διακυβερνήσεως, τι έκαμε τώρα ο Ιεχωβά, και πώς αυτό ήταν πράγματι μια φιλεύσπλαγχνη πράξις εκ μέρους του; (β) Ποια λόγια καταδίκης εξέφερε για τον Σατανά ή Διάβολο;

²¹ Πρώτα η Εύα έλαβε απόφασι για την ανθρωπίνη διακυβέρνησι του ανθρωπίνου γένους, και κατόπιν επεβλήθη επί του συζύγου της Αδάμ για ν’ αποφασίση υπέρ της διακυβερνήσεως του ανθρώπου από άνθρωπο. (Γεν. 3:6, 7) Ο κήπος της Εδέμ ήταν το επίγειο βασίλειο του Θεού, όπου η διακυβέρνησις του Θεού ή θεοκρατία έπρεπε να ασκή κυριαρχία· δεν ήταν ο τόπος της ασκήσεως διακυβερνήσεως από τον άνθρωπο. Έτσι, ο Δημιουργός Θεός τούς εξεδίωξε από τον κήπο της Εδέμ, με την καταδίκη του θανάτου. Μπορούσε να εκτελέση τη θανατική ποινή των την ίδια εκείνη εικοσιτετράωρη μέρα, αλλ’ από ευσπλαγχνία δεν το έκαμε. Η πρόθεσίς του ήταν να αποκτήσουν τέκνα ο Αδάμ και η Εύα, και παρέμεινε σ’ αυτή την πρόθεσί του. Γιατί; Για να επίδειξη έλεος στα τέκνα των και να εγκαταστήση και πάλι τη θεία διακυβέρνησι ή θεοκρατία επάνω τους στη γη. Έτσι θα μπορούσε να διεκδικήση την παγκόσμια κυριαρχία του ως του Μεγάλου Θεοκράτου κι επίσης να διεκδικήση τον σκοπό του να θέση άνθρωπο επάνω σ’ αυτή τη γη. Ο σκοπός του να το πράξη αυτό, σκοπός τον οποίον εσέβετο ο ίδιος, ευρίσκετο πράγματι πίσω από την πολεμική δήλωσι που έκαμε τώρα στον όφιν, ο οποίος εξεικονίζει τον Σατανά ή Διάβολο:

²² «Έχθραν θέλω στήσει αναμέσον σου και της γυναικός, και αναμέσον του σπέρματός σου και του σπέρματος αυτής· αυτό θέλει σου συντρίψει την κεφαλήν, και συ θέλεις κεντήσει την πτέρναν αυτού.»​—Γέν. 3:15.

23. Ποιες Βιβλικές εγγυήσεις έχομε ότι ο Ιεχωβά εξακολουθεί να εμμένη στον αρχικό του σκοπό να κυβερνήση ο ίδιος αυτή τη γη;

²³ Σ’ αυτόν τον σκοπό του της διεκδικήσεως ο Ιεχωβά Θεός παρέμεινε προσκολλημένος σ’ όλες αυτές τις χιλιετηρίδες του χρόνου έως τώρα. Τον πρώτον αιώνα μ.Χ. ενέπνευσε τον Χριστιανό απόστολο Παύλο να γράψη στους πιστούς Χριστιανούς της Ρώμης: «Θέλω . . . να ήσθε σοφοί μεν εις το αγαθόν, απλοί δε εις το κακόν. Ο δε Θεός της ειρήνης ταχέως θέλει συντρίψει τον Σατανάν υπό τους πόδας σας.» (Ρωμ. 16:19, 20) Επί πλέον, το τελευταίο βιβλίο της Γραφής, που ονομάζεται Αποκάλυψις, εκπληρώνεται σ’ αυτή την δική μας εποχή, και περιγράφει με συμβολική όρασι πώς ο Σατανάς ή Διάβολος και το πονηρό του σπέρμα θα συνθλιβούν και θα συντριβούν στην κεφαλή. (Αποκάλ. 19:11 έως 20:10) Όλα αυτά αποτελούν εγγύησι ότι ο Ιεχωβά Θεός εξακολουθεί να εμμένη στον αρχικό του σκοπό να καταστρέψη τον Σατανά, ο οποίος με πονηρό τρόπο υπεκίνησε την ανθρωπίνη διακυβέρνησι στη γη, και θα εγκαθιδρύση και πάλι τη διακυβέρνησι του Θεού, τη θεοκρατία, εδώ. Είναι κατηγορηματικά βέβαιο, επομένως, ότι ο Παντοδύναμος Θεός είχε σκοπό να επιτρέψη τη συνέχισι της διακυβερνήσεως του ανθρώπου στη γη μόνο για ένα περιωρισμένο χρονικό διάστημα. Αυτό το χρονικό διάστημα είναι τώρα πολύ πλησίον στο τέλος του. Γι’ αυτό θα έπρεπε να είμεθα χαρούμενοι!

Η ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΕΠΤΙΚΗ—Η ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ

24. Αναφέρετε παραδείγματα για να δείξετε ότι από την αρχή η διακυβέρνησις του ανθρώπου δεν είχε την ευλογία του Δημιουργού.

²⁴ Με το να υποχωρήσουν στον Σατανά ή Διάβολο, ο πρώτος άνδρας και η γυναίκα επροτίμησαν την ανθρωπίνη διακυβέρνησι. Έτσι ο Θεός επέτρεψε να την έχουν, όχι μέσα στον θεοκρατικό κήπο της Εδέμ, αλλά έξω από αυτόν. Εκεί ο Θεός επέτρεψε να έχουν ο Αδάμ και η Εύα και τα τέκνα των την ανθρωπίνη διακυβέρνησι έως τώρα. Αν ληφθή υπ’ όψιν ο τρόπος με τον οποίον αυτή είχε την έναρξί της στη γη, θα μπορούσε να έχη την ευλογία του μόνου ζώντος και αληθινού Θεού, του Δημιουργού του ανθρώπου; Η απάντησις σ’ αυτή την ερώτησι βρίσκεται στην απάντησι στο εξής ερώτημα, Υπάρχει κάποιο σημείον που να δείχνη ότι η ανθρωπίνη διακυβέρνησις είχε την ευλογία του Θεού, του οποίου τη διακυβέρνησι έχει απορρίψει ο άνθρωπος; Η απάντησις που συμφωνεί με τα γεγονότα είναι Όχι! Ο πρώτος άνθρωπος που εγέννησαν ο Αδάμ και η Εύα εφόνευσε αυτόν τον ίδιο τον ευσεβή αδελφό του και κατόπιν άρχισε να οικοδομή πόλεις, με όλα τα προβλήματα της κυβερνήσεως και της ζωής της πόλεως. (Γέν. 4:1-17) Δεκαπέντε αιώνες ύστερ’ από αυτό η οικουμένη εγέμισε τόσο από τη βία ανθρώπων με διεφθαρμένη διάνοια ώστε ο Θεός εσάρωσε την ανθρώπινη κοινωνία και τις πόλεις της μ’ ένα κατακλυσμό στον οποίο καταποντίσθηκε ο κόσμος.​—Γέν. 6:1 έως 7:24.

25. (α) Τι συνέβη στην ανθρωπίνη διακυβέρνησι τον καιρό του Κατακλυσμού; (β) Ποια εντολή που είχε δοθή στον Αδάμ και την Εύα επανέλαβε τώρα ο Ιεχωβά σ’ αυτούς που επέζησαν από τον Κατακλυσμό, πού κατέληξε σε τι σήμερα;

²⁵ Αν δεν είχε επέλθει ο παγγήινος κατακλυσμός, ο πληθυσμός του κόσμου θα ήταν μεγαλύτερος σήμερα, η πληθυσμιακή έκρηξις του κόσμου θα ήρχετο ενωρίτερα μαζί με όλα τα προβλήματα της εργασίας για τον καθένα, τροφής για όλους, κατάλληλης στέγης για τον καθένα, τα φορολογικά φορτία και τις αυξανόμενες δαπάνες των κυβερνήσεων. Η ανθρωπίνη οικογένεια ξεκίνησε πάλι από την αρχή με μόνο οκτώ που επέζησαν από τον Κατακλυσμό, ή με τέσσερα ανδρόγυνα. Για ένα διάστημα η ανθρωπίνη διακυβέρνησις είχε σαρωθή από αυτή την ενέργεια του Θεού, τον Κατακλυσμό. Ο προφήτης Νώε, ο οποίος είχε λάβει οδηγίες από τον Ιεχωβά Θεό να κατασκευάση τη μεγάλη κιβωτό για να διαφυλάξη ζώντα τον εαυτό του και την άμεση οικογένεια του, ήταν πιστός στη διακυβέρνησι του Θεού. Μετά τον Κατακλυσμό εξακολούθησε να περιπατή μετά του Θεού, όπως ακριβώς περιπατούσε και πριν από τον Κατακλυσμό. (Γέν. 6:8, 9· 8:18-22) Ο Ιεχωβά Θεός έδωσε στον Νώε και στους τρεις γυιούς του τους νόμους Του για να ζουν στη μετακατακλυσμιαία γη και, όπως είχε ειπεί στον Αδάμ και την Εύα, έτσι είπε στον Νώε και τους γυιούς του να πολλαπλασιάσουν τα τέκνα των και να γεμίσουν τη γη με τους απογόνους των. (Γέν. 9:1-7) Έχομε σήμερα μια πλήθυνσι ανθρώπων στη γη, σαράντα τρείς αιώνες και πλέον ύστερ’ από τον Κατακλυσμό; Ναι, σύμφωνα με τη γνώμη μερικών, αλλά όχι πάρα πολύ μεγάλο πλήθος, μόνο που είναι κακώς κατανεμημένο.

26. (α) Πώς έκαμε και πάλι έναρξι σε αξιοσημείωτη κλίμακα η ανθρωπίνη διακυβέρνησις; (β) Πώς ο Νεβρώδ ήταν όμοιος με τον Κάιν, και ήταν αυτό καλό για τους ανθρώπους;

²⁶ Η πιο αρχαία προσπάθεια εγκαθιδρύσεως ανθρωπίνης διακυβερνήσεως και πάλι σε μια αξιοσημείωτη κλίμακα ήλθε στις ημέρες του Νεβρώδ γυιού του Χους δισεγγόνου του Νώε. Σημειώστε πώς η Βίβλος το περιγράφει αυτό στα εδάφια Γένεσις 10:8-12 (ΜΝΚ): «Και ο Χους εγέννησε τον Νεβρώδ. Ούτος ήρχισε να ήναι ισχυρός επί της γης· αυτός ήτο ισχυρός κυνηγός σε αντίθεσι προς τον Ιεχωβά· δια τούτο λέγεται, Ως Νεβρώδ, ισχυρός κυνηγός εναντίον του Ιεχωβά· και η αρχή της βασιλείας αυτού εστάθη Βαβυλών, και Ερέχ, και Αχάδ, και Χαλνέ, εν τη γη Σενναάρ. Εκ της γης εκείνης μετέβη εις Ασσυρίαν και ωκοδόμησε την Νινευή, και την πόλιν Ρεχωβώθ, και την Χαλάχ, και την Ρεσέν μεταξύ της Νινευή και της Χαλάχ· αυτή είναι η πόλις η μεγάλη.» Η αρχή της βασιλείας του Νεβρώδ στη Βαβέλ ή Βαβυλώνα δεν ήταν η αρχή της βασιλείας του Θεού, μια θεοκρατία. Ήταν η σημαντική αρχή της ανθρωπίνης διακυβερνήσεως υπό τον Νεβρώδ, του ‘ισχυρού κυνηγού εναντίον του Ιεχωβά.’ Όπως ο φονεύς Κάιν, ο Νεβρώδ άρχισε να συγκεντρώνη ανθρώπους σε πόλεις κάτω από τον έλεγχό του. Ήταν καλό αυτό; Για την ορθή απάντησι δεν έχομε παρά να ιδούμε τα αυξανόμενα προβλήματα στα οποία ωδήγησε εκείνη η μικρή αρχή σήμερα!

27. (α) Υπήρξε κάποια διακυβέρνησις από τον Θεό από την εποχή του Νεβρώδ, και, αν ναι, πότε και πού; (β) Ποιος ήταν ο βασιλεύς, και τι είδους κυβέρνησις ωνομάσθηκε από τον Ιώσηπο;

²⁷ Από την εποχή ακόμη του Νεβρώδ είχαμε ανθρωπίνη διακυβέρνησι στη γη. Σ’ όλες αυτές τις χιλιάδες ετών είχαμε καμμιά διακυβέρνησι από τον Θεό, μια βασιλεία του Θεού, μια θεοκρατία; Ναι, αλλά μόνο σε μικρή κλίμακα, μόνο μια μικρογραφική εκ των προτέρων άποψι της ερχομένης θεοκρατίας, της ερχομένης βασιλείας του Θεού. Πότε έγινε αυτό; Το έτος 1513 π.Χ., στις ημέρες του προφήτου Μωυσέως, και επί εννέα αιώνες από τότε, ήτοι ως το 607 π.Χ. Ο Θεός, αφού απελευθέρωσε τον Μωυσή και τον λαό του από την παγκόσμιο δύναμι που κυριαρχούσε τότε, την Αίγυπτο, τους συνεκέντρωσε στο Όρος Σινά στην Αραβική Χερσόνησο. Εκεί τους ωργάνωσε ως έθνος και τους έδωσε τις βασικές Δέκα Εντολές και εκατοντάδες σχετικούς νόμους καθώς κι ένα σύστημα θρησκευτικής λατρείας η οποία ήταν καθαρά και δεκτή από αυτόν. Τους έδωσε αυστηρούς κανόνας και νόμους για ένα καθαρό υποβοηθητικό ιερατείο. Δεν τους έδωσε κανένα ορατό βασιλέα. Αυτός ο ίδιος ήταν ο αόρατος ουράνιος Βασιλεύς των, ο Νομοθέτης των, ο Κριτής των καθώς και ο Θεός των. (Έξοδ. 15:18-21· 19:1 ως 20:26· Ησ. 33:22) Αυτό ήταν μια «θεοκρατία» σ’ ένα έθνος στη γη, όπως την ονομάζει ο ιστορικός Φλάβιος Ιώσηπος του πρώτου αιώνος μας.

28. Υπήρχε κάτι το εσφαλμένο σ’ αυτή τη θεοκρατία, και, αν όχι, γιατί ο λαός έχασε την ευλογία και την προστασία του Δημιουργού;

²⁸ Όπως στην περίπτωσι της θεοκρατίας στον κήπο της Εδέμ, ερωτούμε, Τι υπήρχε το εσφαλμένο σ’ αυτή την μετακατακλυσμιαία θεοκρατία; Τίποτε! Και εφ’ όσον το έθνος εκείνο ζούσε σε αρμονία μ’ εκείνη τη θεοκρατία ή έκφρασι της διακυβερνήσεως του Θεού, απελάμβανε την προστασία και την ευλογία του και ευδοκιμούσε στην θεόδοτη χώρα του, εκεί κάτω στη Μέση Ανατολή. Μόνο όταν ο λαός ελησμόνησε τον Ιεχωβά Θεό τον Βασιλέα και Άρχοντά του και απεμακρύνθη από τη λατρεία του και παρέβη τους νόμους του και ακολούθησε τα έθιμα και τη λατρεία των ειδωλολατρικών εθνών που το περιέβαλλαν, εδοκίμασε θλίψεις. Για να τους διδάξη, ο Ιεχωβά Θεός επέτρεψε να έλθουν κάτω από ανθρώπινη διακυβέρνησι όπως την ασκούσαν τα γειτονικά ειδωλολατρικά έθνη. Μόνο όταν ο βασανισμένος λαός εθλίβετο για την εσφαλμένη, άπιστη πορεία του και παρακαλούσε να έλθη και πάλι κάτω από τη διακυβέρνησι του Θεού, Αυτός τους απελευθέρωνε από τους καταπιεστάς των και τους έδινε πάλι θεοκρατική ελευθερία και εύνοια.​—Κριτ. 1:1 έως 16:31· 21:25· Πράξ. 13:16-20.

29. Γιατί οι απόγονοι εκείνου του λαού, ο οποίος εκυβερνάτο από τον Θεό, δεν έχουν θεοκρατία σήμερα;

²⁹ Οι απόγονοι εκείνου το λαού, οι οποίοι ήσαν τότε κάτω από τη διακυβέρνησι του Θεού ή θεοκρατία, επέζησαν επί χιλιάδες χρόνια ως αυτή την εποχή και έχουν μάλιστα εθνική υπόστασι. Γιατί έχουν δημοκρατία σήμερα, και όχι θεοκρατία; Εξαιτίας της απίστου επιθυμίας που εξέφρασαν στο μακρινό παρελθόν για ανθρωπίνη διακυβέρνησι όπως τα ειδωλολατρικά έθνη που τους περιέβαλλαν. Λόγω ελλείψεως πίστεως στον αόρατο ουράνιο Βασιλέα των, Ιεχωβά Θεό, εζήτησαν από τον προφήτη Σαμουήλ να διορίση ένα ορατό ανθρώπινο βασιλέα επάνω στο έθνος.

30. Τι διέταξε ο Θεός τον προφήτη του Σαμουήλ να κάμη, όταν ο λαός Του ζήτησε ένα ορατό, ανθρώπινο βασιλέα;

³⁰ Ο Σαμουήλ επίστευε στη θεοκρατία ή διακυβέρνησι του Θεού, και είχε αναστατωθή πολύ με το αίτημά των. Αλλά ο Ιεχωβά Θεός είπε στον Σαμουήλ: «Άκουσον της φωνής του λαού, κατά πάντα όσα λέγουσι προς σε· διότι δεν απέβαλον σε, αλλά εμέ απέβαλον από του να βασιλεύω επ’ αυτούς.» Κάτω από την κατεύθυνσι, του Θεού, ο Σαμουήλ ανέφερε στον λαό όλα τα προβλήματα και τα βάρη που θα έφερε επάνω των το να έχουν ένα ορατόν ανθρώπινο βασιλέα, αλλά ο λαός επέμενε να ζητή ένα τέτοιον ανθρώπινο βασιλέα. (1 Σαμ. 8:1-22) Έτσι, ο Θεός έδωσε εντολή στον Σαμουήλ να χρίση ένα τέτοιον ανθρώπινο βασιλέα στο έθνος. Πώς εξελίχθηκε εκείνη η μορφή ανθρωπίνης διακυβερνήσεως;

ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΑ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΥΠΟ ΤΟΝ ΚΕΧΡΙΣΜΕΝΟΝ ΤΟΥ

31. Τι είδους βασιλείς υπήρξαν στον Ισραήλ ο Σαούλ, ο Δαβίδ και ο Σολομών;

³¹ Ο πρώτος βασιλεύς ο οποίος εχρίσθη ήταν ο Σαούλ ο υιός του Κείς από τη φυλή Βενιαμίν. Επειδή αργότερα παρήκουσε στις εντολές του Θεού και τελικά κατέφυγε στον δαιμονικό πνευματισμό, ο Βασιλεύς Σαούλ απεδείχθη ότι ήταν αποτυχία. (1 Χρον. 10:1-14· Πράξ. 13:20, 21) Κατόπιν ο Θεός εγκατέστησε ως βασιλέα στο έθνος του λαού του τον πρώην ποιμενόπαιδα από τη Βηθλεέμ, τον Δαβίδ υιόν του Ιεσσαί από τη φυλή του Ιούδα. Λόγω της αφοσιώσεως του Δαβίδ στη λατρεία του Ιεχωβά Θεού, εδόθη σ’ αυτόν η υπόσχεσις του Θεού ή διαθήκη ότι θα εγκαθίστατο μία δυναστεία βασιλέων στη βασιλική οικογένεια του Δαβίδ για πάντα. (Πράξ. 13:22· 2 Σαμ. 2:1 έως 7:17) Συνεπώς ο αγαπητός υιός του Δαβίδ Σολομών έγινε ο διάδοχος του στον θρόνο, για να κυβερνά στην Ιερουσαλήμ ως ορατός εκπρόσωπος του Θεού. Σχετικά με αυτό διαβάζομε στο εδάφιο 1 Χρονικών 29:23 (ΜΝΚ): «Τότε ο Σολομών εκάθισεν επί του θρόνου του Ιεχωβά βασιλεύς αντί Δαβίδ του πατρός αυτού, και ευημέρησε· και πας ο Ισραήλ υπήκουσεν εις αυτόν.» Στις ημέρες του σοφού Βασιλέως Σολομώντος αυτή η μορφή θεοκρατίας μ’ ένα ορατό ανθρώπινο βασιλέα εγκατεστημένο «επί του θρόνου του Ιεχωβά» στην Ιερουσαλήμ έφθασε στο αποκορύφωμα της ευημερίας και δόξης της.

32. Περιγράψτε τις συνθήκες του λαού κάτω από τη διακυβέρνησι του θεοκρατικού Βασιλέως Σολομώντος. Τίνος προφητική εικών ήταν αυτό;

³² Αντιπαραβάλετε την κατάστασι όλων των από ανθρώπους κυβερνωμένων εθνών του εικοστού αιώνος μας με την ιστορική αφήγησι της βασιλείας του θεοκρατικού Βασιλέως Σολομώντος, όπως υπάρχει στα εδάφια 1 Βασιλέων 4:24, 25: «Και είχεν ειρήνην πανταχόθεν κύκλω αυτού. Κατώκει δε ο Ιούδας και ο Ισραήλ εν ασφσλεία, έκαστος υπό την άμπελον αυτού και υπό την συκήν αυτού, από Δαν έως Βηρ-σαβεέ, πάσας τας ημέρας του Σολομώντος.» Υπήρχε πολυάριθμος πληθυσμός στο έθνος, αλλά δεν υπήρχε πρόβλημα τροφής, ούτε πείνα που να μαστίζη το έθνος. Αντιθέτως, το εδάφιο 1 Βασιλέων 4:20 αναφέρει: «Ο Ιούδας και ο Ισραήλ ήσαν πολυάριθμοι, ως η άμμος η παρά την θάλασσαν κατά το πλήθος, τρώγοντες, και πίνοντες, και ευθυμούντες.» Αυτό δεν ήταν μόνο ένα παράδειγμα των ευλογιών του λαού κάτω από τη διακυβέρνησι του Θεού ή θεοκρατία, αλλά, επίσης, κάτι πιο σπουδαίο: ήταν μια προφητική εικών των ευλογιών που θα επέλθουν σε όλο το ανθρώπινο γένος κάτω από τη βασιλεία του Θεού εις χείρας του ουρανίου Υιού του, Ιησού Χριστού ο οποίος απέδειξε ότι είναι σοφώτερος και μεγαλύτερος από τον αρχαίο Σολομώντα.​—Ματθ. 12:42.

33. (α) Τι ωδήγησε στην απώλεια των ευλογιών και της προστασίας που είχε ο Ισραήλ κάτω από τη θεοκρατική διακυβέρνησι του Σολομώντος; (β) Τι δείχνει η ιστορία ότι συνέβη πρώτα στο αποχωρισμένο βασίλειο του Ισραήλ και κατόπιν στον Ιούδα κάτω από τη δυναστεία της οικογενείας του Βασιλέως Δαβίδ;

³³ Εφόσον οι ευλογίες της αρχαίας εκείνης μικρογραφικής, περιορισμένης θεοκρατίας ήσαν τόσο μεγάλες, γιατί οι φυσικοί απόγονοι του λαού του Σολομώντος δεν απολαμβάνουν τις ευλογίες της θεοκρατίας σήμερα, απολαμβάνοντας τη διακυβέρνησι του Θεού; Η απάντησις του γραπτού Λόγου του Θεού είναι σαφής: η λατρεία των ψευδών θεών, των θεών των αρχαίων ειδωλολατρικών εθνών, έκαμε το έργο της μέσα στο ευνοούμενο έθνος του Ιεχωβά, τον εκλεκτό του λαό. Αυτό τους απεμάκρυνε από τη διακυβέρνησι του Θεού και τους έφερε κάτω από τη διακυβέρνησι των δαιμόνων, η οποία ησκείτο μέσω των ειδωλολατρικών εθνών που ελάτρευαν τους δαίμονες. Ύστερ’ από τον θάνατο του Βασιλέως Σολομώντος το έθνος εχωρίσθη σε δύο μέρη, το έτος 997 π.Χ. Το μεγαλύτερο τμήμα έζησε ως ένα χωριστό βασίλειο επί 257 έτη και τελικά καταβροχθίσθηκε από την Ασσυριακή Παγκόσμιο Δύναμι το 740 π.Χ. Το μικρότερο τμήμα εξακολούθησε ως ένα βασίλειο με πρωτεύουσα την Ιερουσαλήμ, κάτω από τη δυναστεία της οικογενείας του Βασιλέως Δαβίδ, ένα αιώνα και πλέον ακόμη, ως το 607 π.Χ. Κατόπιν ο Παντοδύναμος Θεός, για την εκπλήρωσι των ιδίων αυτού προφητειών, επέτρεψε ν’ ανατραπή το βασίλειο της Ιερουσαλήμ, από την παγκόσμιο δύναμι της Βαβυλώνος. (2 Βασ. 25:1-26· 2 Χρον. 36:11-21· Ιεζ. 21:18-27) Με αυτό το καταστρεπτικό γεγονός έπαυσε, να υπάρχη η τυπική θεοκρατία του Ιεχωβά Θεού στη γη.

34. (α) Κάτω από τη διακυβέρνησι τίνος ήλθε ο αποκαταστημένος λαός του Θεού ύστερ’ από εβδομήντα έτη στη Βαβυλώνα; (β) Όταν ήλθε στη γη ο Υιός του Θεού Ιησούς Χριστός, πώς τον υπεδέχθησαν οι θρησκευτικοί ηγείται των Ιουδαίων;

³⁴ Από εκείνο το έτος 607 π.Χ. κι έπειτα η διακυβέρνησις του ανθρώπου εκυριάρχησε σ’ όλη τη γη ως τώρα. Πράγματι, ο Ιεχωβά Θεός επανέφερε φιλεύσπλαγχνα το μετανοημένο υπόλοιπο του από την εξορία στη Βαβυλώνα ύστερ’ από εβδομήντα έτη ερημώσεως της γης του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, αλλά δεν εγκαθίδρυσε και πάλι την τυπική θεοκρατία μεταξύ του αποκαταστημένου λαού του. Ήσαν τότε σε υποταγή στην Περσική Παγκόσμιο Δύναμι, ωσότου η Μακεδονική ή Ελληνική Παγκόσμιος Δύναμις ανέτρεψε την Περσία. Τελικά, τον πρώτον αιώνα π.Χ. η Ρωμαϊκή Παγκόσμιος Δύναμις τους έθεσε κάτω από τον έλεγχό της, και στις ημέρες του Αυτοκράτορος Αυγούστου Καίσαρος, γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός στην πόλι Δαβίδ τη Βηθλεέμ και ως ένας βασιλικός απόγονος του Βασιλέως Δαβίδ. (Λουκ. 2:1-20) Με τις διδασκαλίες του, τις θαυματουργικές του θεραπείες ακόμη και ως την ανάστασι νεκρών, και με την από μέρους του εκπλήρωσι προφητειών, αυτός ο Ιησούς απέδειξε ότι ήταν ο υποσχεμένος Μεσσίας ή Χριστός, κι εν τούτοις οι θρησκευτικοί ηγέται της Ιερουσαλήμ δεν ήθελαν αυτόν τον πραγματικό Κληρονόμο του Βασιλέως Δαβίδ να γίνη Βασιλεύς των για να κυβερνά εν ονόματι του Ιεχωβά Θεού. Τον κατηγόρησαν ψευδώς στον Ρωμαίο κυβερνήτη ως στασιαστή ο οποίος ισχυρίζετο ότι είναι βασιλεύς. Τίνος τη διακυβέρνησι ήθελαν λοιπόν;

35. (α) Πώς αυτοί οι θρησκευτικοί ηγέται έδειξαν ότι προτιμούσαν τη διακυβέρνησι του ανθρώπου από τη διακυβέρνησι του Θεού; (β) Πού ωδήγησε η διακυβέρνησις του ανθρώπου το έτος 70 μ.Χ.;

³⁵ Όταν ο Ρωμαίος κυβερνήτης ερώτησε αυτούς τους κατηγόρους: «Τον βασιλέα σας να σταυρώσω;» οι αρχιερείς, οι οποίοι έπρεπε να ήσαν θεοκρατικοί, κατηύθυναν τον όχλο ν’ απαντήση κράζοντας: «Δεν έχομεν βασιλέα ειμή Καίσαρα.» (Ιωάν. 19:1-15) Έτσι εκραύγαζαν υπέρ της ανθρωπίνης διακυβερνήσεως αντί της διακυβερνήσεως του Θεού από τον Μεσσία του από τη βασιλική οικογενειακή γραμμή του Δαβίδ. Και το επέτυχαν. Αλλά τριάντα τρία χρόνια ύστερ’ από την καθήλωσι του Ιησού Χριστού επί του ξύλου, τον ενταφιασμό και την ανάστασι του εκ νεκρών σε ουράνια ζωή, εστασίασαν εναντίον του Καίσαρος ως βασιλέως. Ο Θεός δεν τους εβοήθησε, αλλά η ανθρωπίνη διακυβέρνησις υπό τον Καίσαρα υπερίσχυσε, και το έτος 70 μ.Χ. ένα εκατομμύριο και πλέον στασιασταί εφονεύθησαν, 97.000 απήχθησαν σε δουλεία, και η Ιερουσαλήμ και ο μεγαλοπρεπής ναός της δια λατρείαν κατεστράφησαν. Όλ’ αυτά εξεπλήρωσαν την προφητεία του Ιησού Χριστού, ο οποίος είπε: «Θέλουσι πέσει εν στόματι μαχαίρας, και θέλουσι φερθή αιχμάλωτοι, εις πάντα τα έθνη· και η Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι πατουμένη υπό εθνών, εωσού εκπληρωθώσιν οι καιροί των εθνών.»—Λουκ. 21:20-24.

Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ

36. Επί πόσον καιρό συνεχίσθηκε η διακυβέρνησις του ανθρώπου, και στην πραγματικότητα τίνος διακυβέρνησις υπήρξε αυτή, και ποιος το λέγει αυτό;

³⁶ Η ανθρωπίνη διακυβέρνησις επάνω σ’ όλη τη γη εξακολούθησε ως το τέλος αυτών των προσδιορισμένων καιρών των εθνών το έτος 1914 μ.Χ. Αυτοί οι «καιροί των εθνών», άρχισαν το 607 π.Χ. με την πρώτη καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τη Βαβυλωνιακή Παγκόσμιο Δύναμι, πράγμα που εσήμαινε την ανατροπή της τυπικής θεοκρατίας, της τυπικής βασιλείας του Ιεχωβά Θεού εις χείρας ενός βασιλικού απογόνου του Βασιλέως Δαβίδ. Αυτοί οι Καιροί των Εθνών εξακολούθησαν και μετά από τη δεύτερη καταστροφή της Ιερουσαλήμ από τη Ρωμαϊκή Παγκόσμιο Δύναμι. Μπορεί ν’ αποδειχθή από τον γραπτό Λόγο του Θεού, την Αγία Γραφή, ότι αυτοί οι Καιροί των Εθνών επρόκειτο να διαρκέσουν 2.520 χρόνια από την πρώτη καταστροφή της Ιερουσαλήμ, ή ως το έτος 1914 του εικοστού μας αιώνος. Στη διάρκεια όλων αυτών των ετών ο κόσμος του ανθρωπίνου γένους υπέφερε κάτω από την ανθρωπίνη διακυβέρνησι. Αυτή η διακυβέρνησις υπήρξε πραγματικά διακυβέρνησις του Σατανά, διότι ο Ιησούς Χριστός ανέφερε τον Σατανά ή Διάβολο ως ‘τον άρχοντα του κόσμου τούτου,’ και ο Χριστιανός απόστολος Παύλος τον ωνόμασε ‘θεόν του κόσμου [συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ ] τούτου.’ (Ιωάν. 12:31· 14:30· 2 Κορ. 4:4) Ούτε ακόμη και η εγκαθίδρυσις του θρησκευτικού «Χριστιανικού κόσμου» τον τέταρτον αιώνα έφερε τη βασιλεία του Θεού ή τη διακυβέρνησι του Θεού. Υπήρξε Σατανική!

37. Ποια είναι η κατάστασις πραγμάτων στη γη τώρα ύστερ’ από 2.320 και πλέον έτη ανθρωπίνης διακυβερνήσεως;

³⁷ Τώρα, ύστερ’ από 2.520 και πλέον έτη των Καιρών των Εθνών, ποια υπόσχεσι δίνει η διακυβέρνησις του ανθρώπου για ειρήνη και σταθερότητα και ασφάλεια, στον κόσμο του ανθρωπίνου γένους; Ποια υπόσχεσι έχει δώσει η διακυβέρνησις του ανθρώπου για την εκπλήρωσι της εντολής που δόθηκε στους τελείους Αδάμ και Εύα στον κήπο της Εδέμ να υποτάξουν όλη τη γη και να την μετατρέψουν σ’ ένα παγγήινο παράδεισο για την αιώνια ευτυχή κατοικία του ανθρωπίνου γένους; Αλλά, ύστερ’ από το τέλος των Καιρών των Εθνών το 1914 η ανθρωπίνη διακυβέρνησις έφερε δύο παγκοσμίους πολέμους και μια εποχή βίας, η οποία υπερβαίνει ακόμη και τη βία της εποχής του Νώε πριν από τον κατακλυσμό. Από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου το 1945 η ανθρωπίνη διακυβέρνησις κατέστησε αυτή τη γη ένα οπλοστάσιο για την αποθήκευσι ατομικών και πυρηνικών βομβών τρομακτικής θανατηφόρου δυνάμεως. Το πρόβλημα της ενδείας έχει γίνει πολύ πιο δυσχερές παρά ποτέ, ενώ ταυτοχρόνως η φθορά της γης προχωρεί γοργά.

38. Ποια απόδειξι έχομε ότι το ανθρώπινο γένος γενικά σήμερα δεν επιθυμεί να διακυβερνηθή η γη από τον Θεό;

³⁸ Επιθυμεί, άρά γε, το ανθρώπινο γένος σήμερα τη διακυβέρνησι του Θεού λόγω των δυσκολιών και των θανατηφόρων κινδύνων στους οποίους έχει εμπλακή; Καθόλου. Το ανθρώπινο γένος γενικά μάχεται, όχι μόνο εναντίον των νόμων του Θεού όπως εκτίθεται στην Αγία Γραφή, αλλά, επίσης, εναντίον των νόμων της δημιουργίας του Θεού, τους οποίους οι άνθρωποι της επιστήμης ονομάζουν «Φύσιν.» Ως απόδειξιν αυτού σημειώστε τι συνεζητήθη και ετονίσθη στις συνεδριάσεις της Αμερικανικής Εταιρίας για την Προώθησι της Επιστήμης που έλαβαν χώρα στην πόλι της Νέας Υόρκης στη διάρκεια της τελευταίας εβδομάδος του έτους 1967. Ετόνισαν τη βλάβη που επιφέρει ο άνθρωπος στο φυσικό του περιβάλλον σ’ αυτόν τον επιστημονικό, πυρηνικόν αιώνα του διαστήματος. Η λεγομένη «ισορροπία της φύσεως» καταστρέφεται. Η ποσότης οξυγόνου που πρέπει ν’ αναπνεύση το ανθρώπινο γένος συνεχώς μειώνεται. Το έδαφος της γης και τα ύδατα μολύνονται για τα εμπορικά οφέλη της συγχρόνου βιομηχανίας. Το περίπλοκο δίκτυο της φυσικής επεξεργασίας για την συντήρησι της ζωής των ζώων και των ανθρώπων διασπάται.

39. Ποια προειδοποίησι περιείχε ένα κύριο άρθρο της εφημερίδος Τάιμς Νέας Υόρκης με τον τίτλο «Ο Άνθρωπος κατά της Φύσεως»;

³⁹ Ένας καθηγητής πανεπιστημίου είπε ότι το περιβάλλον του ανθρώπου υφίσταται πίεσι «σε βαθμό συντριβής» και ότι ο πλανήτης μας γη πλησιάζει προς «μία κρίσι η οποία μπορεί να καταστρέψη την καταλληλότητά του ως ενός τόπου για την ανθρώπινη κοινωνία.» Στην τελευταία παράγραφο του κυρίου άρθρου της πάνω στο θέμα «Ο Άνθρωπος κατά της Φύσεως,» η εφημερίς Τάιμς της Νέας Υόρκης, στο φύλλο της τής 1ης Ιανουαρίου 1968, έλεγε: «Η ικανότης της γης να συντηρήση ανθρώπινη ζωή είναι περιωρισμένη. Αν γίνη υπέρβασις αυτού του ορίου, τεράστιες συμφορές θα μπορούσαν να προκύψουν—και μερικές από αυτές τις συμφορές ίσως δεν απέχουν πολύ. Εκείνο που υπονοείται σ’ αυτές τις συζητήσεις είναι μια άμεση πρόκλησις στις δημοφιλείς ιδέες περί ‘προόδου.’ Οι άνθρωποι μπορούν να επιζήσουν μόνο εφόσον το φυσικό περιβάλλον που παρήγαγε την πρόοδο αυτή και την διετήρησε, προστατευθή από τις ισχυρές απειλές, οι οποίες τώρα συγκρούονται καθώς ο άνθρωπος χρησιμοποιεί θείες δυνάμεις με κάθε άλλο παρά με θεία σοφία.»

40. Πώς είναι αναμφισβήτητα σαφές ότι ο άνθρωπος είναι ανίκανος να κυβερνήση τον εαυτό του;

⁴⁰ Εξ άλλου, όταν εξετάζωμε από την άποψι της παγκοσμίου καταστάσεως σήμερα, καθίσταται με αναμφισβήτητο τρόπο σαφές ότι ο άνθρωπος είναι ανίκανος να κυβερνήση τον εαυτό του. Είναι ανίκανος να επιζήση με τις δικές του ανθρώπινες προσπάθειες και χωρίς τη βοήθεια, καθοδήγησι και ευλογία του Θεού, ο οποίος εδημιούργησε τον άνθρωπο και όλους τους νόμους, οι οποίοι διέπουν το περιβάλλον του ανθρώπου. Από πραγματική ανάγκη λόγω του εσχάτου ορίου που έφθασε ο άνθρωπος, ήλθε ο καιρός που πρέπει απλώς ν’ αναλάβη ο Θεός τη διακυβέρνησι αυτής της γης για τη σωτηρία της ανθρωπίνης φυλής.

Ο ΚΑΙΡΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΠΛΗΣΙΑΣΕ!

41. (α) Εκτός από την επείγουσα ανάγκη του ανθρώπου για τη διακυβέρνησι του Θεού, τι άλλο ακόμη μεγαλυτέρας σπουδαιότητος πρέπει να εξετασθή; (β) Θα παραχωρήση ο άνθρωπος ειρηνικά τη διακυβέρνησι του στη γη, και, αν όχι, τι θ’ απαιτηθή;

⁴¹ Εν τούτοις, η επείγουσα ανάγκη του ανθρώπου δεν είναι το μόνο που υπαγορεύει την ανάγκη ν’ αναλάβη ο Παντοδύναμος Θεός και Δημιουργός την διακυβέρνησι ολοκλήρου της γης μέσω της Μεσσιανικής του βασιλείας. Ο προσδιωρισμένος από τον ίδιο τον Θεό καιρός υπαγορεύει όπως Αυτός εγκαθιδρύση και πάλι τώρα τη διακυβέρνησί του στη γη. Παρά τους ανθρωπίνους κυβερνήτας και τους πολιτικούς των υποστηρικτάς, οι οποίοι νομίζουν ότι η διακυβέρνησις του ανθρώπου πρέπει απολύτως να συνεχισθή για ν’ αποφευχθή παγκόσμια καταστροφή, ο Θεός ως ένας ακριβής Χρονομέτρης θ’ ακολουθήση το δικό του χρονόμετρο και στον ωρισμένο καιρό θα εγκαθιδρύση τη θεοκρατία, τη διακυβέρνησι του Θεού, σ’ αυτόν τον πλανήτη, επάνω σ’ όλη τη γη. Ο καιρός του επλησίασε, και γι’ αυτό η ανθρωπίνη διακυβέρνησις πλησιάζει να παραχωρήση τη θέσι της στη διακυβέρνησι του Θεού. Η διακυβέρνησις του ανθρώπου δεν θα παραχωρήση τη θέσι της ειρηνικά, αλλά οι ανθρώπινοι κυβερνήται θα συνεχίσουν να μάχωνται κατά της βασιλείας του Θεού για να διατηρήσουν την κυριαρχία των επάνω σ’ όλη τη γη. Η διακυβέρνησις του ανθρώπου, επομένως, θ’ αναγκασθή να παραχωρήση τη θέσι της κάτω από ήττα και καταστροφή, που θα επέλθη επάνω της στον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος», σ’ αυτό που ονομάζεται Αρμαγεδδών. (Αποκάλ. 16:14, 16) Η διακυβέρνησις του Θεού θα θριαμβεύση και θα επικρατήση στη γη για πάντα.

42. (α) Πότε έπαυσε η ανεμπόδιστη ανθρωπίνη διακυβέρνησις της γης από τα Έθνη, και πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι έτσι συμβαίνει; (β) Τι έχει εγκαθιδρυθή το 1914 για να επαναφέρη τη διακυβέρνησι του Θεού στη γη;

⁴² Δεν είναι απλώς δική μας φαντασία το να πούμε ότι οι Καιροί των Εθνών της ανθρωπίνης διακυβερνήσεως κάτω από τη διακυβέρνησι του Σατανά έληξαν το έτος 1914 μ.Χ. Αυτό το τολμηρό γεγονός αποδεικνύεται από τον παγκόσμιο πόλεμο που άρχισε το έτος εκείνο και τους λιμούς, τις επιδημίες, τους σεισμούς, τον θρησκευτικό διωγμό και την παγκοσμία δυσφορία και αμηχανία που επακολούθησαν, όπως ακριβώς τα προείπε ο Ιησούς Χριστός στην προφητεία του για την ‘συντέλειαν του αιώνος [συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ].’ (Ματθ. 24:3-12· Λουκ. 21:10-19) Το τέλος των Καιρών των Εθνών το αλησμόνητο εκείνο έτος εσήμαινε ότι η βασιλεία του Θεού εις χείρας απογόνων της βασιλικής γραμμής του Βασιλέως Δαβίδ, που είχε ανατραπή στην Ιερουσαλήμ το 607 π.Χ., είχε εγκαθιδρυθή και πάλι, όχι στην επίγεια Ιερουσαλήμ κάτω στη Μέση Ανατολή, αλλά στους ουρανούς. Η εξουσία της ετέθη εις χείρας του αναστημένου Υιού του Θεού, Ιησού Χριστού, ο οποίος ως άνθρωπος στη γη ήταν ο δικαιωματικός και μόνιμος κληρονόμος στον θρόνο του Βασιλέως Δαβίδ. (Λουκ. 1:26-37) Αυτή η βασιλεία κυβερνά τώρα στην «ουρανία Ιερουσαλήμ» πολύ πέραν από κάθε εξουσία των Εθνών να την καταπατήσουν. Αυτή η ουρανία βασιλεία του Χριστού θα είναι το θείον μέσον της επαναφοράς της διακυβερνήσεως του Θεού στη γη.

43. Μέσω τίνος θα εκτοπίση ο Ιεχωβά την ανθρωπίνη διακυβέρνησι, και τι πρόκειται να συμβή στον συμβολικόν όφιν, ο οποίος προώθησε αρχικά τη διακυβέρνησι του ανθρώπου;

⁴³ Όλα τα έντιμα άτομα, τα οποία έχουν χάσει την πίστι των στη διακυβέρνησι του ανθρώπου, έχουν ισχυρούς λόγους τώρα να ευφραίνωνται για το ότι η ανθρωπίνη διακυβέρνησις πλησιάζει να παραχωρήση τη θέσι της στη διακυβέρνησι του Θεού. Επί δεκαέξη και πλέον αιώνες ο «Χριστιανικός κόσμος» προσηύχετο υποκριτικά την «προσευχή του Κυρίου», αλλά ταυτοχρόνως άτομα από γνησίους Χριστιανούς προσηύχοντο, επίσης, την προσευχή, «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά σου· ελθέτω η βασιλεία σου· γενηθήτω το θέλημά σου, ως εν ουρανώ, και επί της γης.» (Ματθ. 6:9, 10) Ο ουράνιος Πατήρ δεν θα παραλείψη ν’ απαντήση σ’ αυτή την προσευχή, η οποία εδιδάχθη από τον ίδιο τον πιστό του Υιό, Ιησού Χριστό. Το να γίνη το θέλημα του Θεού εδώ στη γη όπως γίνεται στους ουρανούς σημαίνει ότι η διακυβέρνησις του Θεού θα εκτοπίση τη διακυβέρνησι του ανθρώπου και θα επιβληθή σ’ όλη τη γη με την βασιλεία του στην οποία βασιλεύει ο ουράνιος Υιός του Ιησούς Χριστός. Αυτός είναι πρωτίστως το Σπέρμα της γυναικός του Θεού, για το οποίο είχε δοθή υπόσχεσις στον κήπο της Εδέμ πριν από έξη χιλιάδες περίπου χρόνια. Αυτός, λοιπόν, είναι ο ιδιαίτερος Εκείνος ο οποίος θα σύντριψη τον συμβολικόν όφιν, Σατανάν ή Διάβολον, στην κεφαλή. (Γεν. 3:15· Ρωμ. 16:20) Αυτός ο συμβολικός Όφις ήταν Εκείνος ο οποίος προώθησε και εχειρίσθη τη διακυβέρνησι του ανθρώπου στη γη από τότε που εστασίασε ο άνθρωπος στην Εδέμ.

44. (α) Σε ποιο παράλληλο επιβιώσεως που συνέβη πριν από σαράντα τρεις αιώνες αποβλέπει ένας ‘πολύς όχλος’ επιγείων φίλων της διακυβερνήσεως του Θεού σήμερα; (β) Ποια θα είναι η στάσις των κάτω από τη διακυβέρνησι του Θεού στη νέα τάξι στη γη;

⁴⁴ Πριν από σαράντα τρεις αιώνες ο Νώε και η οικογένεια του που ήσαν μέσα στην κιβωτό επέζησαν από το τέλος του ‘κόσμου των ασεβών’ που επήλθε μέσω του κατακλυσμού. (2 Πέτρ. 2:5· 3:5, 6) Μ’ ένα παράλληλο τρόπο, σ’ αυτή τη γενεά ένας σχετικώς ‘όχλος πολύς’ επιγείων φίλων της διακυβερνήσεως του Θεού, οι οποίοι προσεύχονται να έλθη η βασιλεία του, θα επιζήση από το βίαιο τέλος της ανθρωπίνης διακυβερνήοεως στη γη. Κάτω από την προστασία του Θεού θα ιδούν να πραγματοποιήται, η ελπίδα των διασώσεως μέσα από τον «πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος», τον Αρμαγεδδώνα, και της εισόδου των στη νέα τάξι του Θεού στη γη. Εκεί θα υποτάσσωνται ολοψύχως στη διακυβέρνησι του Θεού. Δεν θα γίνουν όπως ο άπιστος λαός της εποχής του προφήτου Σαμουήλ ώστε να ζητήσουν να έχουν ένα ορατό, επίγειο, ανθρώπινο βασιλέα επάνω των. Θα ευφραίνωνται με τον αόρατο ουράνιο Βασιλέα τον οποίον έχει εγκαθιδρύσει ο Ιεχωβά Θεός σε βασιλική εξουσία και με αγάπη και πιστότητα θα υπακούουν σ’ αυτόν. Οι ευλογίες των κάτω από τη διακυβέρνησι του Θεού μέσω του ουρανίου Βασιλέως του, Ιησού Χριστού, θα είναι πολύ μεγαλύτερες από εκείνες που απελάμβανε ο λαός κάτω από τη βασιλεία του σοφού Βασιλέως Σολομώντος.

45. Εκτός από τη διαφύλαξι ενός ‘πολλού όχλου’ μέσ’ από τον Αρμαγεδδώνα, τι άλλο θα κάμη η διακυβέρνησις του Θεού μέσω της Μεσσιανικής του βασιλείας;

⁴⁵ Η ανθρωπίνη διακυβέρνησις σήμερα, που έχει ενισχυθή από τ’ αποθέματα πυρηνικών βομβών, απειλεί να εκμηδενίση ολόκληρη την ανθρωπίνη φυλή. Η διακυβέρνησις του Θεού μέσω της Μεσσιανικής του βασιλείας θα κάμη περισσότερα από το να διαφυλάξη τη ζωή εκείνων οι οποίοι θα επιζήσουν από τον πόλεμο του Αρμαγεδδώνος. Θ’ αποκαταστήση σε ζωή στη γη τις αναρίθμητες χιλιάδες εκατομμυρίων εκείνων που πέθαναν στη διάρκεια των χιλιάδων ετών της ανθρωπίνης διακυβερνήσεως. Ο Ιησούς Χριστός, όταν ήταν άνθρωπος στη γη, υπεσχέθη ότι θα εγίνετο ανάστασις των νεκρών για τους οποίους κατέθεσε την τελεία ανθρωπίνη ζωή του ως θυσία. (Ιωάν. 5:25, 28, 29· 11:25, 26) Ως ουράνιος Βασιλεύς θα φροντίση ώστε αυτή η ανάστασις να λάβη χώρα. Όλα αυτά τα θαυμάσια υπερβαίνουν τις δυνάμεις μας κατανοήσεως.

46. Ποια ευκαιρία θα προσφερθή στο ανθρώπινο γένος στη Μεσσιανική βασιλεία του Θεού, κι επομένως σε τι πρέπει να ευφραινώμεθα τώρα;

⁴⁶ Σε όλους εκείνους, στους οποίους θα χαρισθή η αγαθή εύνοια να ζουν στην παραδεισιακή γη κάτω από τη διακυβέρνησι του Θεού που θα έχη επιβληθή από τη Μεσσιανική βασιλεία του, θα προσφερθή η ευκαιρία να κερδίσουν ατελεύτητη ζωή με ανθρωπίνη τελειότητα και ευσέβεια, με τελεία ειρήνη και ασφάλεια. Η ανθρωπίνη διακυβέρνησις δεν θα μπορούσε ποτέ να το επιτύχη αυτό. Η διακυβέρνησις του Θεού θα το επιτύχη. Πόσο ευτυχείς, λοιπόν, μπορούμε να είμεθα διότι, η ανθρωπίνη διακυβέρνησις πλησιάζει να παραχωρήση τη θέσι της στη διακυβέρνησι του Θεού για πάντα!

[Εικόνες στη σελίδα 49]

Η βασιλεία του Σολομώντος συνωδεύετο από ειρήνη, ασφάλεια και αφθονία