Η Γένεση Εμπνέει Πίστη, Ελπίδα και Θάρρος — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Η Γένεση Εμπνέει Πίστη, Ελπίδα και Θάρρος

Τον Νοέμβριο οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θ’ αρχίσουν τη μελέτη του βιβλίου της Γένεσης από την Γραφή. Για αρκετό καιρό η συγκλονιστική αυτή αφήγηση θα εξετάζεται στην εβδομαδιαία τους Σχολή Θεοκρατικής Διακονίας. Σαν βοήθημα για κατανόηση, δημοσιεύεται τώρα το άρθρο αυτό, και έχουμε την πεποίθηση ότι θα απαντήσει σε ερωτήματα που ίσως σας δημιουργήθηκαν όταν εξετάζατε τη Γένεση, ένα αληθινά ενδιαφέρον και τονωτικό για τη πίστη μέρος των Αγίων Γραφών.

Ο ΙΕΧΩΒΑ ευαρεστείται μόνο μ’ εκείνους που ασκούν απόλυτη πίστη σ’ αυτόν. Και ασφαλώς αυτοί έχουν κάθε λόγο να τον εμπιστεύονται, γιατί είναι ο ‘Θεός της ελπίδας’ και οι μεγαλειώδεις υποσχέσεις του ποτέ δεν μένουν ανεκπλήρωτες. Είναι αλήθεια πως, καθώς αυτοί περιμένουν την εκπλήρωση των υποσχέσεών τους, μπορεί ν’ αντιμετωπίσουν δυσκολίες και δοκιμασίες. Αλλά όλοι εκείνοι που ‘περιμένουν τον Ιεχωβά’ μπορούν να έχουν πάντοτε θάρρος επειδή αυτός πάντα τους προστατεύει για να τον υπηρετούν πιστά.—Ρωμαίους 15:13· Ψαλμός 31:23, 24· Εβραίους 11:6.

Όλα αυτά παρουσιάζονται θαυμάσια σ’ ένα βιβλίο της Αγίας Γραφής, τη Γένεση. Αυτό το πολύτιμο τμήμα του Λόγου του Θεού, που γράφτηκε από τον Μωυσή στην έρημο του Σινά το 1513 π.Χ., εμπνέει πίστη, ελπίδα και θάρρος.

Το Βιβλίο με Λίγα Λόγια

Φτάνοντας πίσω δισεκατομμύρια χρόνια, η Γένεση αρχίζει με τα λόγια: «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τον ουρανόν και την γην»—πράγματα ουράνια και γήινα. Η γη φτιάχνεται για να κατοικηθεί από ανθρώπους, και τελικά το ανθρώπινο γένος στέκεται τέλειο μπροστά στον Δημιουργό. Μολονότι ο Παράδεισος χάνεται λόγω της αμαρτίας, ο Ιεχωβά δίνει ελπίδα προλέγοντας για ένα «σπέρμα» που θα σύντριβε το κεφάλι του φιδιού. Με πίστη, ο δίκαιος Άβελ προσφέρει μια θυσία στον Θεό που γίνεται δεκτή, αλλά βρίσκει το θάνατο από το χέρι του αδελφού του σαν ο πρώτος μάρτυρας του Ιεχωβά.—Γένεσις 1:1–4:26.

Ο Ενώχ ‘περπατάει μαζί με τον Θεό,’ ενεργώντας σύμφωνα με το θείο θέλημα. Αλλά οι συνθήκες χειροτερεύουν καθώς απειθείς αγγελικοί ‘γιοι του Θεού’ παίρνουν γυναίκες σαν συζύγους τους και γεννούν τους Νεφιλείμ. Ωστόσο, ο Νώε, με πίστη, ελπίδα και θάρρος, φτιάχνει την κιβωτό, προειδοποιεί για τον επικείμενο Κατακλυσμό και τελικά μαζί με την οικογένειά του διασώζεται από την ερήμωση του κόσμου. Ο προ-Κατακλυσμιαίος κόσμος έχει εξαλειφθεί και το ανθρώπινο γένος μπαίνει σε μια καινούργια εποχή. Αλλά, με τον καιρό, οι οικοδόμοι του πύργου της Βαβέλ προσπαθούν να κάνουν όνομα για τον εαυτό τους, όμως τα σχέδιά τους ματαιώνονται όταν ο Ιεχωβά μπερδεύει τη γλώσσα τους και τους διασκορπίζει σε όλη τη γη.—Γένεσις 5:1–11:9.

Ο Αβραάμ, ενεργώντας με πίστη όπως τον κατευθύνει ο Θεός, αφήνει την Ουρ των Χαλδαίων και κατοικεί σε σκηνές σε μια χώρα που ο Ιεχωβά υπόσχεται να δώσει σ’ αυτόν και στους απογόνους του. Ο Θεός αναλαμβάνει δράση ενάντια στους κακούς κατοίκους των Σοδόμων και των γειτονικών πόλεων. Με τον καιρό, με τη γέννηση του Ισαάκ εκπληρώνεται μια υπόσχεση του Θεού. Ωστόσο, μετά από χρόνια ο Αβραάμ δοκιμάζεται πάρα πολύ όταν ο Ιεχωβά του παραγγέλλει να προσφέρει το γιο του σαν θυσία. Ο ηλικιωμένος πατριάρχης, εμποδίζεται από κάποιον άγγελο, γιατί δεν χρειάζεται να φέρει σε πέρας αυτή την πράξη. Αλλά τώρα δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι αυτός είναι ένας άντρας πίστης, και του δίνεται η διαβεβαίωση ότι μέσω του σπέρματός του θα ευλογηθούν όλα τα έθνη. Ο θάνατος της αγαπημένης συζύγου του Αβραάμ, της Σάρρας, του φέρνει λύπη, αλλά αποβλέπει με βέβαιη ελπίδα στην ανάσταση.—Γένεσις 11:10–23:20· Εβραίους 11:8-19.

Ο Αβραάμ, μέσω του δούλου του, διευθετεί το γάμο του Ισαάκ με τη Ρεβέκκα, μια γυναίκα που έχει πίστη στον Ιεχωβά. Με τον καιρό αυτή γεννάει τους δίδυμους γιους Ησαύ και Ιακώβ. Ο Ησαύ περιφρονεί τα πρωτοτόκια και τα πουλάει στον Ιακώβ, ο οποίος αργότερα παίρνει την ευλογία του πατέρα του. Ο Ιακώβ διαφεύγει στην Παδάν-αράμ, κι εκεί παντρεύεται τη Λεία και τη Ραχήλ και προσέχει τα ποίμνια του πατέρα τους, του Λάβαν, για 20 περίπου χρόνια προτού φύγει μαζί με την οικογένειά του. Αργότερα, ο Ιακώβ παλεύει μ’ έναν άγγελο, του δίνεται ευλογία και το όνομά του αλλάζει σε Ισραήλ. Σαν άντρας πίστης που έχει βεβαιωμένη την ελπίδα του, ο Ισραήλ εξακολουθεί να κατοικεί σαν ξένος στη Χαναάν, στην Υποσχεμένη Γη.—Γένεσις 24:1–37:1.

Από ζήλια τα παιδιά του Ιακώβ υποκινούνται να πουλήσουν τον αδελφό τους Ιωσήφ σαν δούλο. Στην Αίγυπτο, η πιστή και θαρραλέα προσκόλληση του Ιωσήφ στις υψηλές ηθικές αρχές του Θεού καταλήγει στη φυλάκισή του. Αλλά με τον καιρό βγαίνει από τη φυλακή για να ερμηνεύσει, με τη βοήθεια του Ιεχωβά, τα όνειρα του Φαραώ που προλέγουν ότι, μετά από εφτά χρόνια αφθονίας, θα έρθουν εφτά χρόνια πείνας. Γίνεται διαχειριστής των τροφίμων στην Αίγυπτο. Τα αδέλφια του Ιωσήφ αναζητούν τροφή στην Αίγυπτο, αλλά δεν τον αναγνωρίζουν. Αυτός τους δοκιμάζει πρώτα και τελικά τους αποκαλύπτει την αληθινή ταυτότητά του. Ο πιστός Ιακώβ ξαναενώνεται με τον προ πολλού χαμένο γιο του, και η οικογένεια του πατριάρχη εγκαθίσταται στη γόνιμη γη Γεσέν. Στο επιθανάτιο κρεβάτι του ο Ιακώβ ευλογεί τους γιους του και υποκινείται να προείπει ότι το σκήπτρο και η ράβδος του αρχηγού δεν θα απομακρυνθούν από τον Ιούδα μέχρις ότου έρθει ο Σηλώ—μια προφητεία που δίνει βέβαιη ελπίδα για μεγάλες ευλογίες στους επερχόμενους αιώνες. Η σορός του Ιακώβ μεταφέρεται στη Χαναάν για ταφή, κι όταν ο Ιωσήφ πεθαίνει σε ηλικία 110 χρόνων το σώμα του βαλσαμώνεται για να μεταφερθεί κάποια μέρα στην Υποσχεμένη Γη.—Γένεσις 37:2–50:26· Έξοδος 13:19.

Διαβάζοντας προσεχτικά τη Γένεση θα αποκομίσετε μεγάλο όφελος από τη συγκινητική αυτή αφήγηση πίστης, ελπίδας και θάρρους. Κάνοντάς το όμως αυτό μπορεί να σας δημιουργηθούν ερωτήματα. Μερικές απ’ αυτές τις απορίες μπορούν ν’ απαντηθούν αν δούμε από πιο κοντά το πρώτο βιβλίο της Αγίας Γραφής.

Ο Προ-Κατακλυσμιαίος Κόσμος

●1:26—Πώς δημιουργήθηκε ο άνθρωπος κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση Θεού;

Η μορφή του Θεού είναι άγνωστη στον άνθρωπο. (Δευτερονόμιον 4:15-20) Αλλά ο άνθρωπος φτιάχτηκε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση του Ιεχωβά επειδή δημιουργήθηκε με ιδιότητες του Θεού όπως είναι η δικαιοσύνη, η σοφία, η δύναμη και η αγάπη. (Δευτερονόμιον 32:4· Ιώβ 12:13· Ησαΐας 40:26· 1 Ιωάννου 4:8) Επειδή αυτές τις ιδιότητες τις είχε και ο Γιος του Θεού, ο Λόγος, ο Ιεχωβά είπε κατάλληλα γι’ αυτόν: «Ας κάμωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημών, καθ’ ομοίωσιν ημών.»—Ιωάννης 1:1-3, 14.

●4:17—Από που πήρε ο Κάιν τη σύζυγό του;

Ο Αδάμ «εγέννησεν υιούς και θυγατέρας.» (Γένεσις 5:4) Έτσι ο Κάιν πήρε για γυναίκα του μια από τις αδελφές του. Ο Νόμος του Θεού στους Ισραηλίτες δεν επέτρεπε το γάμο ανάμεσα σε σαρκικά αδέλφια.—Λευιτικόν 18:9.

●6:6—Με ποια έννοια «μετεμελήθη» ο Ιεχωβά που έφτιαξε τον άνθρωπο;

Εδώ η Εβραϊκή λέξη που μεταφράζεται «μετεμελήθη» αναφέρεται σε μια αλλαγή διάθεσης ή σκοπού. Ο Ιεχωβά είναι τέλειος κι επομένως δεν έκανε κανένα λάθος στη δημιουργία του ανθρώπου. Αλλά άλλαξε τη διανοητική του διάθεση σχετικά με την κακή προκατακλυσμιαία γενιά. Ο Θεός, από Δημιουργός των ανθρώπων έγινε καταστροφέας τους επειδή τον δυσαρέστησαν με την κακία τους. Ο Ιεχωβά λυπήθηκε που η κακία του ανθρώπου απαίτησε μια μεγάλη καταστροφή ζωής, αλλά ήταν υποχρεωμένος να ενεργήσει έτσι για να υποστηρίξει τους δίκαιους κανόνες του. Το γεγονός ότι διατήρησε μερικούς ανθρώπους δείχνει ότι η θλίψη του περιορίστηκε σ’ εκείνους που είχαν κάνει κακό με λόγια και έργα.—2 Πέτρου 2:5, 9.

Το Ανθρώπινο Γένος Μπαίνει σε μια Νέα Εποχή

●8:11—Αν τα δέντρα καταστράφηκαν από τον Κατακλυσμό, που βρήκε το περιστέρι το φύλλο της ελιάς;

Χωρίς αμφιβολία τα νερά του Κατακλυσμού επέδρασαν δυσμενώς σε πολλά δέντρα. Ωστόσο, η ελιά είναι ένα πολύ ανθεκτικό δέντρο. Έτσι ένα δέντρο ελιάς θα μπορούσε να διατηρηθεί ζωντανό κάτω από το νερό για μερικούς μήνες στη διάρκεια του Κατακλυσμού. Όταν τα νερά του Κατακλυσμού θα υποχωρούσαν, ένα δέντρο ελιάς που θα ήταν βυθισμένο μέσα στο νερό θα μπορούσε και πάλι να ζήσει στο στεγνό έδαφος και να πετάξει φύλλα, ένα από τα οποία θα μπορούσε εύκολα να πάρει το περιστέρι. Από την άλλη μεριά, το φύλλο της ελιάς που μετέφερε το περιστέρι στον Νώε θα μπορούσε να το είχε πάρει από ένα καινούργιο βλαστάρι που είχε φυτρώσει αφού υποχώρησαν τα νερά του Κατακλυσμού.

●9:24, 25—Γιατί ο Νώε καταράστηκε τον Χαναάν αφού ο Χαμ ήταν ο παραβάτης;

Πιθανότατα ο Χαναάν ήταν ένοχος για κάποια κακή συμπεριφορά ή διαστροφή ενάντια στο πρόσωπο του παππού του Νώε, και ο Χαμ ήταν μπροστά σ’ αυτό χωρίς να επέμβει. Και μάλιστα, ο γιος του Νώε, ο Χαμ, φαίνεται να διέδωσε την ιστορία, ενώ ο Σημ και ο Ιάφεθ ενήργησαν για να καλύψουν τον πατέρα τους. Γιαυτό, ενώ αυτοί ευλογήθηκαν, ο Χαναάν ο οποίος πιθανώς διέπραξε αδίκημα δέχτηκε κατάρα, και ο θεατής και κουτσομπόλης Χαμ υπέφερε εξαιτίας της ντροπής που ήρθε πάνω στο γιο του. Μολονότι οι Γραφές δεν δίνουν όλες τις λεπτομέρειες, το σπουδαίο σημείο είναι ότι ο Ιεχωβά έκανε τον Νώε να προφέρει την προφητεία και ο Θεός έφερε την εκπλήρωσή της όταν οι Χαναναίοι, που δεν καταστράφηκαν από τους Ισραηλίτες, έγιναν δούλοι σ’ αυτούς τους απογόνους του Σημ.—Ιησούς του Ναυή 9:23· 1 Βασιλέων 9:21.

●10:25—Πώς «διεμερίσθη» η γη στις μέρες του Φαλέγ;

Ο Φαλέγ έζησε από το 2269 ως το 2030 π.Χ. Το όνομά του σημαίνει «διαχωρισμός», και αφού του δόθηκε αυτό το όνομα όταν γεννήθηκε, αυτό προφήτευε έναν αξιόλογο διαχωρισμό που θα συνέβαινε στη διάρκεια της ζωής του. Τότε ήταν που «διεμερίσθη η γη [ή «ο πληθυσμός της γης»].» Η αφήγηση της Αγίας Γραφής δείχνει ότι «εν ταις ημέραις αυτού» ήταν που ο Ιεχωβά προκάλεσε έναν μεγάλο διαχωρισμό συγχέοντας τη γλώσσα αυτών που έχτιζαν τη Βαβέλ και ‘διασκορπίζοντάς τους σε όλη την επιφάνεια της γης.’—Γένεσις 11:9· βλέπε επίσης 10:1, 6, 8-10· 11:10-17.

Πατριάρχες με Σταθερή Πίστη

●15:13—Πώς εκπληρώθηκαν τα προειπωμένα 400 χρόνια κατάθλιψης των απογόνων του Αβραάμ;

Η περίοδος αυτή της κατάθλιψης άρχισε από το 1913 και τελείωσε το 1513 π.Χ. Όταν ο γιος του Αβραάμ Ισαάκ απογαλακτίστηκε σε ηλικία περίπου 5 χρόνων το 1913 π.Χ., ο ετεροθαλής αδελφός του Ισμαήλ (που τότε ήταν περίπου 19 χρόνων) τον ‘περιγελούσε.’ Η σοβαρότητα της κοροϊδίας αυτής εναντίον του κληρονόμου του Αβραάμ φαίνεται από την αντίδραση της Σάρρας και την έγκριση του Ιεχωβά να φύγει η Άγαρ μαζί με το γιο της τον Ισμαήλ. (Γένεσις 21:8-14· Γαλάτας 4:29) Αυτή η περίοδος κατάθλιψης των 400 χρόνων τελείωσε με την απελευθέρωση των Ισραηλιτών από τα δεσμά στην Αίγυπτο το 1513 π.Χ.

●19:30-38—Παρέβλεψε ο Ιεχωβά τη μέθη του Λωτ και ότι έκανε παιδιά με τις δύο του κόρες;

Ο Ιεχωβά δεν παραβλέπει ούτε την αιμομιξία ούτε τη μέθη. (Λευιτικόν 18:6, 7, 29· 1 Κορινθίους 6:9, 10) Επιπλέον, ο ανηψιός του Αβραάμ ο Λωτ αποδοκίμασε τα «άνομα έργα» των κατοίκων των Σοδόμων και προφανώς στενοχωρήθηκε για την εσφαλμένη διαγωγή στην οποία αναμίχθηκε κι αυτός ο ίδιος, γιατί Αυτός που εξετάζει τις καρδιές τον χαρακτήρισε «δίκαιο». (2 Πέτρου 2:8) Το γεγονός ακριβώς ότι οι κόρες του Λωτ τον μέθυσαν δείχνει ότι καταλάβαιναν πως αυτός δεν θα δεχόταν να έχει σεξουαλικές σχέσεις μαζί μ’ αυτές ενόσω ήταν νηφάλιος. Αλλά σαν ξένοι στη γη εκείνη, οι κόρες του αισθάνθηκαν πως αυτός ήταν ο μόνος τρόπος για να μην εξαλειφθεί η οικογένεια του Λωτ. Η αφήγηση βρίσκεται στην Αγία Γραφή όχι για να διεγείρει ερωτικές σκέψεις, αλλά για ν’ αποκαλύψει τη σχέση των Μωαβιτών και των Αμμωνιτών με τους απογόνους του Αβραάμ, τους Ισραηλίτες.

●28:12, 13—Ποια ήταν η σημασία του ονείρου του Ιακώβ σχετικά με την «κλίμακα»;

Αυτή η «κλίμακα» (η οποία πιθανόν να έμοιαζε με μια ανερχόμενη σκάλα πέτρινων σκαλοπατιών) έδειχνε ότι υπάρχει επικοινωνία μεταξύ της γης και του ουρανού. Έδειχνε ότι οι άγγελοι διακονούν μεταξύ του Ιεχωβά και των ανθρώπων που έχουν την επιδοκιμασία του.—Παράβαλε με Ιωάννη 1:51.

●31:19—Τι ήταν τα είδωλα που έκλεψε η Ραχήλ από τον Λαβαν;

Τα είδωλα ήταν οικογενειακοί θεοί. Αρχαιολογικά ευρήματα στη Μεσοποταμία δείχνουν ότι η κατοχή τέτοιων εικόνων είχε κάποια σημασία για εκείνον που θα λάβαινε την οικογενειακή κληρονομιά. Πιθανόν η Ραχήλ αυτό να είχε στο μυαλό της και να σκέφτηκε ότι ήταν δικαιολογημένη παίρνοντας τα είδωλα λόγω της ανέντιμης συμπεριφοράς του πατέρα της Λάβαν στο σύζυγό της Ιακώβ. (Γένεσις 31:14-16) Αλλά δεν υπάρχει καμιά ένδειξη ότι ο Ιακώβ προσπάθησε κάποτε να χρησιμοποιήσει τα είδωλα για ν’ αποκτήσει την οικογενειακή κληρονομιά. Τα είδωλα αυτά αχρηστεύτηκαν, το αργότερο όταν ο Ιακώβ έθαψε όλους τους ξένους θεούς που του είχε δώσει το σπιτικό του.—Γένεσις 35:1-4.

●44:5—Χρησιμοποίησε πραγματικά ο Ιωσήφ ένα κύπελλο για να διαβάσει οιωνούς;

Ο Ιωσήφ ήταν αποφασισμένος να δοκιμάσει τους αδελφούς του οι οποίοι δεν τον αναγνώριζαν. Έτσι διέταξε το δούλο του να γεμίσει τους σάκκους τους με τροφή, να βάλει χρήματα στο άνοιγμα του σάκκου του καθενός και να βάλει το ασημένιο κύπελλο του Ιωσήφ στο άνοιγμα του σάκκου του Βενιαμίν. Με όλα αυτά, ο Ιωσήφ παρουσίασε τον εαυτό του σαν διοικητή μιας παγανιστικής χώρας. Έτσι, το κύπελλο και ό,τι ειπώθηκε γι’ αυτό προφανώς ήταν μέρος ενός τεχνάσματος. Σαν πιστός λάτρης του Ιεχωβά, ο Ιωσήφ δεν χρησιμοποίησε το κύπελλο για να διαβάσει οιωνούς, όπως ακριβώς και ο Βενιαμίν δεν το είχε στην πραγματικότητα κλέψει.

●49:10—Υπάρχει καμιά διαφορά ανάμεσα σ’ ένα σκήπτρο και σ’ ένα διοικητικό ραβδί;

Ναι. Το σκήπτρο είναι ένα ραβδί που κρατάει ένας κυβερνήτης σαν σύμβολο της βασιλικής εξουσίας του. Το διοικητικό ραβδί είναι ένα μακρύ μπαστούνι που χρησιμεύει σαν σύμβολο δύναμης για υπεροχή. Αναφερόμενος ο Ιακώβ και στα δύο αυτά έδειξε προφανώς ότι μέχρι τον ερχομό του Σηλώ θα υπήρχε στη φυλή του Ιούδα σπουδαία εξουσία και δύναμη. Αυτός ο Σηλώ, ο απόγονος του Ιούδα, είναι ο Ιησούς Χριστός, εκείνος στον οποίο ο Ιεχωβά έχει εμπιστευθεί την ουράνια βασιλεία. Ο Χριστός έχει βασιλική εξουσία καθώς και τη δύναμη να κυβερνάει.—Ψαλμός 2:8, 9· Ησαΐας 55:4· Δανιήλ 7:13, 14.

Βάση για Πίστη, Ελπίδα και Θάρρος

Η Γένεση μας δίνει καθαρά μια βάση για πίστη, ελπίδα και θάρρος. Εμπνέει πίστη στον Ιεχωβά και ελπίδα στο υποσχεμένο «σπέρμα» ευλογίας. (Γένεσις 3:15· 22:18) Αυτό το βιβλίο μάς βοηθάει επίσης ν’ αντιμετωπίσουμε το μέλλον με θάρρος, όπως το αντιμετώπισαν και οι πρώτοι μάρτυρες του Ιεχωβά.

Αυτοί οι ‘δούλοι του Θεού ‘επιθύμησαν καλύτερο τόπο,. . . επουράνιο,’ και ο Ιεχωβά «ητοίμασε δι’ αυτούς πόλιν.» (Εβραίους 11:15, 16) Όπως εκείνοι απέβλεπαν στη διευθέτηση της Βασιλείας, είθε κι εμείς, επίσης, να θέσουμε την εμπιστοσύνη μας σ’ αυτή. Και, σαν κι εκείνους τους μάρτυρες του Ιεχωβά, είθε κι εμείς να εμούμε αληθινή πίστη, ελπίδα και θάρρος.

[Εικόνες στη σελίδα 13]

Ιακώβ και Ησαύ

Ιωσήφ

Αβραάμ και Ισαάκ

Κάιν και Άβελ

Νώε