διαδοθούν αποτελεσματικά τ’ αγαθά νέα του δικαίου νέου κόσμου του Θεού. (2 Πέτρ. 3:13) Αναγνωρίζουν, επίσης, ότι οι εισφορές που γίνονται γι’ αυτή τη διακήρυξι αποτελούν προνόμιο που παρέχεται από τον Ιεχωβά. Σαν τον Δαβίδ αυτοί λέγουν: «Σου, Ιεχωβά, είναι η μεγαλωσύνη, και η δύναμις, και η τιμή, και η νίκη, και η δόξα· διότι σου είναι πάντα τα εν ουρανώ και τα επί γης· . . . διότι τα πάντα έρχονται εκ σου, και εκ των σων δίδομεν εις σε.»​—1 Χρον. 29:11, 14, ΜΝΚ.

Έτσι ο Ιεχωβά ευοδώνει το έργον του.

Χώρα Χιλίων Θεών

«ΜΙΑ από τις έντονες επιβεβαιώσεις της Βιβλικής ιστορίας που προέρχεται από την επιστήμη της αρχαιολογίας,» λέγει ο Τζων Έλντερ στο βιβλίο του Προφήται, Είδωλα και Ερευνηταί, «είναι η ‘ανακάλυψις’ των Χετταίων λαών και των αυτοκρατοριών των. Ιδού ένας λαός, του οποίου το όνομα κατ’ επανάληψιν εμφανίζεται στην Παλαιά Διαθήκη, αλλ’ ο οποίος στην κοσμική ιστορία είχε τελείως λησμονηθή και του οποίου η ίδια η ύπαρξις εθεωρείτο ως εξαιρετικά αμφίβολη.

♦ »Στη Γένεσι 26:34, ο Ησαύ λαμβάνει μια Χετταία κόρη για σύζυγο, προς μεγάλην λύπην της μητέρας του. Στο Βιβλίον της Εξόδου οι Χετταίοι συχνά μνημονεύονται στην απαρίθμησι των λαών, των οποίων τη χώρα οι Εβραίοι ξεκίνησαν για να κατακτήσουν. Στον Ιησούν του Ναυή 11:1-9, οι Χετταίοι ενώνονται στην ομοσπονδία των εθνών που προσπαθούν ν’ αντισταθούν στην προέλασι του Ιησού του Ναυή αλλά για να ηττηθούν παρά τα ύδατα Μερώμ. Στους Κριτάς, τελούνται γάμοι μεταξύ Εβραίων και Χετταίων. Στο βιβλίον 1 Σαμουήλ 26, οι Χετταίοι εντάσσονται στον στρατό του Δαβίδ, στη διάρκεια δε της Βασιλείας του ο Σολομών έκαμε τους Χετταίους δούλους στο βασίλειό του κι επέτρεψε στον λαό του να λάβουν Χετταίας γυναίκας. Αλλ’ ως τις εξερευνήσεις των συγχρόνων αρχαιολόγων, οι Χετταίοι παρέμεναν ένας σκιώδης και ακαθόριστος λαός.

♦ »Πήλινες πλάκες που βρέθηκαν στην Ασσυρία και στην Αίγυπτο μας δίνουν την πρώτη μας εικόνα περί Χετταίων και του τρόπου διαβιώσεώς των. Αιγύπτιοι καλλιτέχναι τους διεζωγράφισαν ως να έχουν χαρακτηριστικά που προσδιορίζομε ως Αρμενικά. . . . Μια Αιγυπτιακή πινακίδα εικονίζει μια άγρια μάχη μεταξύ του Ραμσή Β΄ και των Χετταίων στην Κάδη παρά τον Ορόντη Ποταμό. . . . Την πρώτη μέρα της μάχης ο Ραμσής ηττήθη και συνελήφθη, αλλ’ η έγκαιρη άφιξις ενισχύσεων τη δεύτερη μέρα μετέστρεψε το ρεύμα της μάχης. . . .

♦ »Εναπέμεινε στον Δρα Α. Χ. Σάυς, τον Ασσυριολόγο, και στον Δρα Ουίλλιαμ Ράιτ, . . . ν’ ανακαλύψουν τα πρώτα πραγματικά λείψανα των Χετταίων. Εν καιρώ αυτά βρέθηκαν σε όλη τη δυτική Μικρά Ασία και στη σύγχρονη Τουρκία. Ο Σάυς ανέγραψε την ιστορία των ευρημάτων του στο βιβλίο Οι Χετταίοι, Ιστορία μιας Λησμονημένης Αυτοκρατορίας. Το 1906, ο Δρ Γιούγκο Ουίγκλερ, ανασκάπτοντας στο Χαγκός-Κοΐ παρά τον Άλυν Ποταμόν, ενενήντα μίλια ανατολικώς της Αγκύρας, ανεκάλυψε την άλλοτε πρωτεύουσα κι ένα θησαυρικό εύρημα μ’ επιγραφές σε πήλινες πλάκες με κωνοειδή γραφή και γραμμένο στη Βαβυλωνιακή και στη Χετταία γλώσσα. Απητήθη χρονικό διάστημα για ν’ αποσαφηνισθή η Χετταία γλώσσα, αλλ’ αυτό κατωρθώθη. . . .

♦ »Η πρώτη διεθνής συνθήκη που ανεκαλύφθη ως τώρα είναι μια συνθήκη που υπεγράφη μεταξύ του Ραμσή Β΄ της Αιγύπτου και του Χαττουσιλίς Β΄ της Χετταίας Αυτοκρατορίας​—μια συνθήκη που υπέσχετο τη διατήρησι της ειρήνης και αρμονίας μεταξύ των.»

♦ Μέγα μέρος του κειμένου αυτής της συνθήκης ειρήνης παρατίθεται στο βιβλίο του Κ. Γ. Σεράμ Το Μυστικόν των Χετταίων. Η επίσημη συνθήκη ενεχαράχθη σε μια αργυρή πλάκα. Λέγει: «Η συνθήκη την οποίαν ο Μέγας Άρχων των Χάττι, ο ισχυρός Χατουσιλίς [Χαττουσιλίς Β΄] . . . έκαμε πάνω σε μια αργυρή πλάκα για τον Ραμσή Β΄, τον Μέγαν και ισχυρόν Άρχοντα της Αιγύπτου, . . . η καλή συνθήκη ειρήνης και αδελφότητος που θα δημιουργήση ειρήνη μεταξύ των για πάντα.»

♦ Η τελική περικοπή της συνθήκης ειρήνης μάς λέγει μ’ ενδιαφέρον κάτι για τον αριθμό των θεοτήτων των Χετταίων: «Και όσο γι’ αυτά τα λόγια, που είναι γραμμένα πάνω σ’ αυτές τις αργυρές πλάκες για τη Χώρα των Χάττι και τη Χώρα της Αιγύπτου​—όποιος δεν υπακούση σ’ αυτούς, είθε οι χίλιοι θεοί της Χώρας των Χάττι και οι χίλιοι θεοί της Χώρας της Αιγύπτου να καταστρέψουν το σπίτι του, το κτήμα του και τους δούλους του!»

♦ Λίγες από τις θεότητες των Χετταίων μνημονεύονται ονομαστικά σε μια ιερογλυφική Χετταία θυσιαστική διατύπωσι που μετεφράσθη από τον Χ. Τ. Μποσέρτ στο 1953: «Αλλά γι’ αυτούς μεταξύ των θεών εκείνων θα θυσιασθούν, για ετησία τροφή: στον θεό Καρχούα ένας ταύρος κι ένα πρόβατο· στη θεά Κουπάπα ένας ταύρος κι ένα πρόβατο· στη θεότητα Σαρκού ένα πρόβατο· κι ένα ‘κουτουπάλις’ πρόβατο στις αρσενικές θεότητες.» Το έθνος των Χετταίων, λέγει ο συγγραφεύς Σεράμ, δεν ήταν πνευματικά ενωμένο με μια ενιαία θρησκεία. (‘οι Χετταίοι έχουν χίλιους θεούς.’) Υπήρχαν πολλές θρησκείες, η μια δίπλα στην άλλη, μεμιγμένες με αναρίθμητα εθνικά και τοπικά δόγματα.»

♦ Οι ψευδείς θεοί των Χετταίων δεν μπορούσαν να προλάβουν την ανατροπή του έθνους των από τον Ασσύριο Βασιλέα Σαργών Β΄· ως λαός οι Χετταίοι εξηφανίσθησαν από την κοσμική ιστορία. Αλλ’ οι σπουδασταί της Βίβλου, δεν εχρειάσθη ν’ αναμείνουν την αρχαιολογική ανάστασι για να γνωρίσουν για τον λαό των Χετταίων. Οι Χετταίοι ήσαν Χαναναίοι, απόγονοι του Χετ (ΜΝΚ), γυιού του Χαναάν.​—Γέν. 10:15.