Ο Βέβαιος Λόγος του Θεού
Είναι η Γραφή αξιόπιστη; Πώς μπορούμε να είμεθα βέβαιοι;
Σ’ ΑΥΤΟΥΣ τους ταραχώδεις καιρούς, που αντιμετωπίζει το ανθρώπινο γένος, πόσο καθησυχαστικό είναι να έχωμε τον παρηγορητικό λόγο του Θεού! Παρά τη σκοτεινή πρόρρησι του ανθρώπου ότι τα πυρηνικά όπλα θα εκμηδενίσουν σε λίγο την ανθρώπινη φυλή, ο Θεός υπόσχεται ότι Αυτός θα ‘καταπαύση τους πολέμους έως των περάτων της γης.’ Σύμφωνα με τον λόγο Του, η γη τότε θ’ απολαμβάνη ‘αφθονίαν ειρήνης εωσού μη υπάρξη η σελήνη’.—Ψαλμ. 46:9· 72:7.
Αλλά μπορούμε να είμεθα βέβαιοι για τον λόγο του Θεού; Μπορούμε να βασισθούμε στις υποσχέσεις του; Θα καταπαύση πράγματι ο Θεός τους πολέμους και θα εισαγάγη μόνιμη ειρήνη σε όλη τη γη; Ο Ιησούς Χριστός, ο σοφώτερος άνθρωπος που περιεπάτησε στη γη, δεν βρήκε καμμιά αιτία για ν’ αμφισβητήση την αξιοπιστία του γραπτού λόγου του Θεού. Επίστευε ό,τι αυτός έλεγε. Πραγματικά, κατ’ επανάληψιν παρέθεσε απ’ αυτόν ως αυθεντίαν, και, σε μια γεμάτη εκτίμησι προσευχή στον Πατέρα του, ωμολόγησε: «Ο λόγος ο ιδικός σου είναι αλήθεια.»—Ιωάν. 17:17.
Πολύ πριν από την εποχή του Ιησού άλλοι εξέχοντες ηγέται εξέφρασαν όμοια εμπιστοσύνη στον λόγο του Θεού. Αξιοσημείωτοι είναι οι λόγοι του γηραιού Ιησού του Ναυή, του στρατιωτικού ηγέτου, που εχρησιμοποιήθη από τον Θεό για να φέρη τους Ισραηλίτας μέσα στη Γη της Επαγγελίας. Λίγο πριν από τον θάνατό του στην προχωρημένη ηλικία των 110 ετών, είπε: «Και ιδού, σήμερον εγώ πορεύομαι την οδόν πάσης της γης, και σεις γνωρίζετε εν όλη τη καρδία υμών, και εν όλη τη ψυχή υμών, ότι δεν διέπεσεν ουδέ είς εκ πάντων των αγαθών λόγων, τους οποίους Ιεχωβά ο Θεός σας ελάλησε δια σας· πάντες ετελέσθησαν εις εσάς, ουδέ είς εξ αυτών διέπεσε.»—Ιησ. Ναυή 23:14, ΜΝΚ.
Ο Ιησούς του Ναυή και οι σύντροφοί του Ισραηλίται υπήρξαν αυτόπται μάρτυρες της εκπληρώσεως πολλών υποσχέσεων, που περιέχονται στον λόγον του Θεού. Αυτά τα πράγματα, που είχε προείπει ο Θεός, εξεπληρώθησαν ενώπιον των οφθαλμών των! Ήταν θαυματουργικό! Τι διαβεβαίωσις ήταν σ’ αυτούς το ότι ο λόγος του Θεού μπορούσε να τυγχάνη εμπιστοσύνης και ότι είναι άξιος να βασίζωνται σ’ αυτόν! Μια εξέτασις εκείνων των λόγων του Θεού, που δεν έμειναν ανεκπλήρωτοι στην εποχή του Ιησού του Ναυή, θα είναι ενισχυτική της εμπιστοσύνης μας στον λόγο του Θεού σήμερα.
ΑΡΧΑΙΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΙΣ ΤΟΥ ΒΕΒΑΙΟΥ ΛΟΓΟΥ
Στον καιρό του αποχαιρετιστηρίου λόγου του Ιησού του Ναυή στον λαό του ο γραπτός λόγος του Θεού περιελάμβανε τα πρώτα πέντε βιβλία της Γραφής, που είναι γνωστά ως Πεντάτευχος. Ο Μωυσής ετελείωσε τη συγγραφή των βιβλίων αυτών σαράντα περίπου χρόνια πριν, λίγο προτού πεθάνη. Συνεκέντρωσε μέγα μέρος των πληροφοριών από έγγραφα που είχαν γραφή προηγουμένως, ένα από τα οποία ορίζει ως το «βιβλίον της ιστορίας του Αδάμ.» (Γέν. 5:1, ΜΝΚ) Εν όλω, ο Μωυσής εχρησιμοποίησε ένδεκα απ’ αυτά τα βιβλία ή ιστορικά έγγραφα ως πηγήν ύλης για τα πρώτα τριάντα έξη κεφάλαια της Γενέσεως. Απ’ εκείνο το σημείο κι εμπρός ο Μωυσής μπορούσε να συλλέξη πληροφορίες όσον αφορά γεγονότα πριν από την εποχή του από τον πατέρα του Αμράμ και άλλους πιο ηλικιωμένους Ισραηλίτας.—Γέν. 2:4· 6:9· 10:1· 11:10, 27· 25:12, 19· 36:1, 9· 37:2.
Ένα από εκείνα τα πρώτα ιστορικά έγγραφα, που συνεβουλεύθη ο Μωυσής, έλεγε για την κατάρα του Θεού εναντίον του εγγονού του Νώε, του Χαναάν, που εξέφρασε προφανώς ο Νώε λόγω μιας ανηθίκου πράξεως από μέρους του Χαναάν. Στη Γένεσι 9:25 και 26 (ΜΝΚ) αναγράφεται: «Επικατάρατος ο Χαναάν· δούλος των δούλων θέλει είσθαι εις τους αδελφούς αυτού. . . . Ευλογητός ο Ιεχωβά, ο Θεός του Σημ, και ο Χαναάν θέλει είσθαι δούλος εις αυτόν.»
Ο Ιησούς του Ναυή και οι Ισραηλίται, που ήσαν απόγονοι του Σημ μέσω του Αβραάμ, εγνώριζαν καλά τη Θεόπνευστη αυτή κατάρα, που ελέχθη πριν από πολλά χρόνια. Θα εξεπληρώνετο; Ο Ιησούς του Ναυή κι ο λαός του, υπακούοντας στις θείες οδηγίες, διέβησαν τον Ιορδάνη Ποταμό για να κυριεύσουν τη χώρα στην οποία κατοικούσαν οι απόγονοι του καταραμένου Χαναάν. Αφού οι Ισραηλίται κατενίκησαν τις πόλεις Ιεριχώ και Γαι, οι Χαναναίοι από την πόλι Γαβαών εξήλθαν για να ζητήσουν ειρήνη. «Δούλοί σας είμεθα· τώρα λοιπόν κάμετε συνθήκην προς ημάς», είπαν στον Ιησού του Ναυή.—Ιησ. Ναυή 9:11.
Σύμφωνα με το αίτημά των, ο Ιησούς του Ναυή έκαμε συνθήκη με αυτούς, και είπε: «Τώρα λοιπόν επικατάρατοι είσθε, και δεν θέλει λείψει από σας δούλος, και ξυλοκόπος, και υδροφόρος, εις τον οίκον του Θεού μου.» Τι καταφανής εκπλήρωσις του λόγου του Θεού! «Και ότε κατεστάθη ο Ισραήλ δυνατός, υπέβαλε τους Χαναναίους εις φόρον, και δεν εξεδίωξεν αυτούς ολοκλήρως.» Επί εκατοντάδες χρόνια οι Χαναναίοι υπηρετούσαν τους Ισραηλίτας, αποδεικνύοντας αληθινό τον λόγο του Θεού.—Ιησ. Ναυή 9:23· Κριτ. 1:28· 1 Βασ. 9:20, 21.
ΕΠΑΓΓΕΛΙΕΣ ΣΤΟΝ ΑΒΡΑΑΜ
Αλλά γιατί ο Ιεχωβά ωδήγησε τους Ισραηλίτας να καταλάβουν τη χώρα των δαιμονολατρών Χαναναίων; θα διηρωτάτο κανείς. Αυτό ωφείλετο σε μια επαγγελία που είχε γίνει πριν από 400 χρόνια και πλέον στον πιστό Αβραάμ. Όταν ο Αβραάμ υπήκουσε στις οδηγίες του Θεού να εγκαταλείψη τον οίκον του στην Ουρ των Χαλδαίων και να μεταβή στη γη Χαναάν, ο Ιεχωβά του είπε: «Ύψωσον τώρα τους οφθαλμούς σου, και ιδέ από του τόπου όπου είσαι, προς άρκτον, και μεσημβρίαν, και ανατολήν, και δύσιν· διότι πάσαν την γην, την οποίαν βλέπεις, εις σε θέλω δώσει αυτήν, και εις το σπέρμα σου έως αιώνος· και θέλω καταστήσει το σπέρμα σου ως την άμμον της γης· ώστε εάν δύναταί τις να εξαριθμήση την άμμον της γης, θέλει αριθμηθή και το σπέρμα σου.»—Γέν. 13:14-16.
Τι καταπληκτική επαγγελία που έγινε σ’ έναν άτεκνον άνθρωπο! Ακόμη κι όταν ο Αβραάμ έφθασε στα ογδόντα πέντε του χρόνια και η αγαπητή του σύζυγος Σάρρα στα εβδομήντα πέντε, ήσαν άτεκνοι ακόμη. Τότε απεφασίσθη να λάβη ο Αβραάμ τη δούλη της Σάρρας Άγαρ για να παραγάγη κληρονόμο. Στον ωρισμένο καιρό, εγεννήθη ο Ισμαήλ, αλλ’ όταν έφθασε σε ηλικία δεκατριών ετών, ο Θεός είπε στον Αβραάμ ότι αυτός δεν επρόκειτο να είναι ο κληρονόμος, στον οποίον θα εδίδετο η γη. Ο Ιεχωβά είπε: Ο Ισμαήλ «δώδεκα άρχοντας θέλει γεννήσει, και θέλω κάμει αυτόν έθνος μέγα· αλλά την διαθήκην μου θέλω στήσει προς τον Ισαάκ, τον οποίον θέλει γεννήσει η Σάρρα εις σε το ερχόμενον έτος, εν τω αυτώ τούτω καιρώ.»—Γέν. 17:20, 21.
Μολονότι ο Ιησούς του Ναυή και οι Ισραηλίται δεν είδαν προσωπικά τη γέννησι του Ισαάκ, η πραγματοποίησίς της ήταν βέβαια μια απόδειξις σ’ αυτούς περί της αξιοπιστίας του Θείου λόγου. Αλλά τι θα λεχθή για την επαγγελία, ότι ο Ισμαήλ θα παρήγε δώδεκα άρχοντας; Η Θεόπνευστη αναγραφή λέγει: «Και ταύτα είναι τα ονόματα των υιών του Ισμαήλ, κατά τα ονόματα αυτών, εις τας γενεάς αυτών· πρωτότοκος του Ισμαήλ Ναβαϊώθ, έπειτα Κηδάρ, και Αβδεήλ, και Μιβσάμ, και Μισμά, και Δουμά, και Μασσά, Χαδδάρ, και Θαιμά, Ιετούρ, Ναφίς, και Κεδμά.» Ναι, ο Ισμαήλ είχε δώδεκα γυιούς, σύμφωνα με την επαγγελία του Θεού!—Γέν. 25:13-15.
Ο Ιησούς του Ναυή είχε πηγαία απόδειξι ότι ο λόγος του Θεού δεν απέτυχε, διότι υπήρχαν στην εποχή του λαοί που έφεραν τα ονόματα των υιών του Ισμαήλ. Λόγου χάριν, στο βιβλίο του Ιώβ, γραμμένο προφανώς στην εποχή του Ιησού του Ναυή από τον Μωυσή, γίνεται λόγος για τα «πλήθη της Θαιμά», ο δε προφήτης Ησαΐας έγραψε σχετικά με τη ‘γη Θαιμάν’. Ο Κηδάρ μνημονεύεται κατ’ επανάληψιν στη Γραφή, και, σε μια περίπτωσι, οι Ισραηλίται επολέμησαν εναντίον των ‘Ιετουραίων και Ναφισαίων’. Ο Ισμαήλ πραγματικά ‘έγινεν έθνος μέγα’, ακριβώς όπως είπε ο Ιεχωβά.—Ιώβ 6:19· Ησ. 21:14, 16, 17· Ιερεμ. 49:28· 1 Χρον. 5:19.
ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΙΣΑΑΚ ΚΑΙ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒ
Ο γυιός του Αβραάμ, Ισαάκ, είχε δύο γυιούς, τους διδύμους Ιακώβ και Ησαύ. Ο Ισαάκ, σε μια προφητεία για τον γυιό του Ησαύ, είπε υπό Θείαν έμπνευσιν: «Ιδού, η κατοίκησίς σου θέλει είσθαι εις το πάχος της γης, και εις την δρόσον του ουρανού άνωθεν· και με την μάχαιράν σου θέλεις ζη, και εις τον αδελφόν σου θέλεις δουλεύσει· όταν δε υπερισχύσης, θέλεις συντρίψει τον ζυγόν αυτού από του τραχήλου σου.»—Γέν. 27:39, 40.
Ο Ιησούς του Ναυή και οι Ισραηλίται υπήρξαν αυτόπται μάρτυρες της αληθινότητος αυτού του λόγου του Θεού. Μπορούσαν να ιδούν ότι «κατώκησε . . . ο Ησαύ [που εκαλείτο επίσης Εδώμ] εν τω όρει Σηείρ», μακριά από τα γόνιμα εδάφη της γης. Εν καιρώ είχε την εκπλήρωσί του και το υπόλοιπο επίσης αυτής της προφητείας. Μια παλιά εμπορική οδός μεταξύ της Παλαιστίνης και της Αραβίας διήρχετο δια του εδάφους των και οι Εδωμίται εζούσαν από τις ληστεύσεις και τις λεηλατήσεις καραβανίων. Εζούσαν δια μαχαίρας.—Γέν. 36:8.
Αργότερα, σ’ εκπλήρωσι της προρρήσεως ότι θα εδούλευαν στους Ισραηλίτας αδελφούς των, «πάντες οι Ιδουμαίοι έγειναν δούλοι του Δαβίδ.» Εν τούτοις, σύμφωνα με το τελευταίο μέρος της προφητείας, στις ημέρες του Βασιλέως Ιωράμ του Ιούδα «ο Εδώμ απεστάτησεν από της υποταγής του Ιούδα.» Αληθινά, δεν έμεινε ανεκπλήρωτος ούτε ένας λόγος τον οποίον ελάλησε ο Θεός!—2 Σαμ. 8:14· 2 Βασ. 8:20-22.
Κάτω από την κατεύθυνσι του πνεύματος του Θεού, ο γυιός του Ισαάκ, Ιακώβ, ευλόγησε τους δώδεκα γυιούς του και τους εγγονούς του Εφραΐμ και Μανασσή. Τότε ο Ιακώβ και ο μέγας του οίκος είχαν μετοικήσει στην Αίγυπτο, κι εκεί ήταν που εξέφερε ο Ιακώβ την επιθανάτιο ευλογία του. «Δεν θέλει εκλείψει το σκήπτρον [σύμβολον βασιλικότητος] εκ του Ιούδα, ουδέ νομοθέτης εκ μέσου των ποδών αυτού,» προείπε ο Ιακώβ. Και, σύμφωνα με τον λόγον αυτόν, όταν η διακυβέρνησις περιήλθε στη γραμμή του Ιούδα με τη στέψι του Δαβίδ, δεν απεμακρύνθη από τη φυλή του Ιούδα.—Γέν. 49:8-10.
Μολονότι ο Ιησούς του Ναυή δεν έζησε για να ιδή την εκπλήρωσι αυτής της προφητείας, είδε την πρόρρησι περί του Μανασσή και του Εφραΐμ να εκπληρώνεται προ των ομμάτων του. Ο Ιακώβ είχε προείπει: Ο Εφραΐμ «θέλει είσθαι μεγαλύτερος αυτού [του Μανασσή], και το σπέρμα αυτού θέλει γείνει πλήθος εθνών.» Όταν οι Ισραηλίται ανεχώρησαν από την Αίγυπτο ύστερ’ από διακόσια χρόνια περίπου, η απογραφή κατεδείκνυε ότι η φυλή του Εφραΐμ υπερτερούσε σε αριθμό τη φυλή του Μανασσή κατά μερικές χιλιάδες, και προς το τέλος της πορείας δια της ερήμου ο Μωυσής ωμιλούσε για τις «μυριάδες του Εφραΐμ», αλλά μόνο για τις «χιλιάδες του Μανασσή».—Γέν. 48:19· Αριθμ. 1:33-35· Δευτ. 33:17.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΥΠΤΟ ΣΤΗ ΓΗ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ
Ο Ιησούς του Ναυή και οι σύντροφοί του Ισραηλίται είδαν πολύ περισσότερες θαυμαστές εκπληρώσεις του Θείου λόγου καθώς βγήκαν από την Αίγυπτο και κατηυθύνοντο στη Γη της Επαγγελίας. Ο Ιεχωβά είχε πει στον Αβραάμ: «Τα σπέρμα σου θέλει παροικήσει εν γη ουχί εαυτών», αλλά «θέλουσιν εξέλθει με μεγάλα υπάρχοντα.» Αργότερα, ενώ οι Ισραηλίται ήσαν ακόμη αιχμάλωτοι σ’ εκείνη τη ‘γη ουχί εαυτών’, ο Ιεχωβά είπε στον Μωυσή: «Κατέβην δια να ελευθερώσω αυτούς εκ της χειρός των Αιγυπτίων, και να αναβιβάσω αυτούς εκ της γης εκείνης . . . Και θέλω δώσει χάριν εις τον λαόν τούτον έμπροσθεν των Αιγυπτίων· και όταν αναχωρήτε, δεν θέλετε αναχωρήσει κενοί».—Γέν. 15:13, 14· Έξοδ. 3:8, 21, 22.
Πόσο συγκινητικά ήσαν τα όσα επακολούθησαν! Όταν ο Φαραώ ηρνήθη ν’ αφήση τον Ισραήλ να φύγη από την Αίγυπτο, ο Ιεχωβά έστειλε τον άγγελό του Μωυσή να τον προειδοποιήση ότι ο Ιεχωβά μετέστρεφε τον Ποταμό Νείλο σε αίμα. Αληθινά με τον λόγο του Θεού, ο Νείλος Ποταμός έγινε σαν αίμα, θανατώνοντας τα ψάρια και κάνοντας το νερό του μη πόσιμο. Κατ’ επανάληψιν ο Θεός προειδοποίησε τον Φαραώ για επερχόμενες πληγές, και όταν, κάθε φορά, ο Φαραώ έδειχνε ισχυρογνωμοσύνη, ο Ιεχωβά επέφερε πληγή σύμφωνα με τον λόγο του. Ούτε μια φορά δεν αστόχησε ο λόγος του!—Έξοδος, κεφάλαια 7 έως 12.
Ύστερ’ από τη δεκάτη πληγή, που εθανάτωσε κάθε πρωτότοκο της Αιγύπτου, ο Φαραώ επίεσε τους Ισραηλίτας να φύγουν. Βγήκαν «με μεγάλα υπάρχοντα» όπως είχε προείπει ο Θεός πριν από εκατοντάδες χρόνια; Βεβαίως! «Και ο Ιεχωβά έδωκεν εις τον λαόν χάριν ενώπιον των Αιγυπτίων, και εδάνεισαν εις αυτούς όσα εζήτησαν· και εγύμνωσαν τους Αιγυπτίους.» Πόση εντύπωσι έκαμε στον νεαρό Ιησού του Ναυή το να βλέπη τον λόγο του Ιεχωβά ν’ αληθεύη κατ’ επανάληψιν!—Έξοδ. 12:35, 36, ΜΝΚ.
Στην έρημο ο λόγος του Ιεχωβά εξακολούθησε ν’ αποδεικνύεται αξιόπιστος. Ο Θεός, ένα μήνα μετά την έξοδό των από την Αίγυπτο, τους υπεσχέθη: «Ιδού, θέλω βρέξει εις εσάς άρτον εξ ουρανού· και θέλει εξέρχεσθαι ο λαός και συνάγει καθ’ ημέραν το αρκούν της ημέρας.» Και, βεβαίως, ο Θεός επρομήθευσε εκείνον τον ‘άρτον εξ ουρανού’. «Και ότε είδον οι υιοί Ισραήλ, είπον προς αλλήλους, Τι είναι τούτο;» Ήταν ο άρτος που είχε υποσχεθή ο Ιεχωβά, τον οποίον οι Ισραηλίται εκαλούσαν «μάννα».—Έξοδ. 16:2-36.
Μετά από ένα χρονικό διάστημα οι Ισραηλίται παρεπονούντο διότι το μόνο που είχαν να φάγουν ήταν το μάννα. Ήθελαν κρέας. Ο Ιεχωβά λοιπόν υπεσχέθη: «Αγιάσατε εαυτούς δια την αύριον, και θέλετε φάγει κρέας.» Μολονότι εφαίνετο αδύνατον να γίνη προμήθεια για ένα τόσο πλήθος σ’ εκείνη την έρημο, ο Ιεχωβά ετήρησε τον λόγον του. Ήγειρε ένα άνεμο, ο όποιος «έφερεν ορτύκια από της θαλάσσης, και έρριψεν αυτά επί το στρατόπεδον.» Ο αριθμός των πτηνών ήταν καταπληκτικός!—Αριθμ. 11:4-33.
Τελικά οι Ισραηλίται έφθασαν στα σύνορα της Γης της Επαγγελίας. Λόγω της παρακοής των περιεπλανώντο σαράντα χρόνια στην έρημο. Θα τους έδινε τώρα ο Θεός αυτή τη γη, σύμφωνα με την επαγγελία του στον Αβραάμ; Μολονότι οι Χαναναίοι κάτοικοι αποτελούσαν έναν ισχυρό εχθρό, ο Ιεχωβά ενεθάρρυνε: «Θέλετε κυριεύσει την γην, και κατοικήσει εν αυτή· διότι εις εσάς έδωκα την γην ταύτην εις κληρονομίαν» Πόσο καθησυχαστικός ήταν αυτός ο βέβαιος λόγος του Θεού για τον Ιησούν του Ναυή!—Αριθμ. 33:50-53.
Ύστερ’ από χρόνια, αφού κατεκτήθη η γη των Χαναναίων, ο γηραιός Ιησούς του Ναυή υπενθύμισε στο λαό του: «Και θέλετε κυριεύσει την γην αυτών, καθώς Ιεχωβά ο Θεός σας υπεσχέθη προς εσάς.» Αυτό ήταν το σημείο που ήθελε ο Ιησούς του Ναυή να εντυπώση στις διάνοιές των: Επαναπαυθήτε στον λόγον του Ιεχωβά, διότι πάντοτε αληθεύει! «Και σεις γνωρίζετε εν όλη τη καρδία υμών, και εν όλη τη ψυχή υμών», ετόνισε ο Ιησούς του Ναυή, «ότι δεν διέπεσεν ουδέ είς εκ πάντων των αγαθών λόγων, τους οποίους Ιεχωβά ο Θεός σας ελάλησε δια σας· πάντες ετελέσθησαν εις εσάς, ουδέ είς εξ αυτών διέπεσε.»—Ιησ. Ναυή 23:1-14, ΜΝΚ.
Έχετε αμφιβολίες όσον αφορά τον λόγον του Θεού; Μπορείτε να δείξετε οποιαδήποτε επαγγελία Του, η οποία επρόκειτο να εκπληρωθή και δεν εξεπληρώθη στον ωρισμένο Του καιρό; Είναι αδύνατο να γίνη αυτό, διότι «πάντες ετελέσθησαν.» Έχετε λοιπόν κάθε λόγον να εμπιστεύεσθε στον βέβαιο λόγο του Θεού. Πιστεύετέ τον. Ζήτε σύμφωνα με τις δίκαιες αρχές του, κι απολαμβάνετε ζωή αιώνια στο ειρηνικό νέο σύστημα πραγμάτων του Θεού.