Ερωτήσεις από Αναγνώστες

◼ Πώς το φίδι στον κήπο της Εδέμ μεταβίβασε τον πειρασμό στην Εύα;

Το εδάφιο Γένεσις 3:1 λέει: «Ο δε όφις ήτο το φρονιμώτερον πάντων των ζώων τού αγρού, τα οποία έκαμε Κύριος ο Θεός· και είπεν ο όφις προς την γυναίκα, Τω όντι είπεν ο Θεός, Μη φάγητε από παντός δένδρου του παραδείσου;»

Έχουν υποδειχτεί διάφορες μέθοδοι σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο επικοινώνησε το φίδι με την Εύα, ανάμεσα στους οποίους και ότι το έκανε αυτό μέσω χειρονομιών. Για παράδειγμα, ο Άγγλος κληρικός Τζόζεφ Μπένσον σχολίασε: «Δεν πληροφορούμαστε για τον τρόπο με τον οποίο της μίλησε: αλλά φαίνεται πιο πιθανό ότι αυτό έγινε με κάποιου είδους νεύματα. Μερικοί, στην πραγματικότητα, έχουν υποθέσει ότι η λογική και ο λόγος ήταν τότε γνωστές ιδιότητες των φιδιών, και ότι, επομένως, η Εύα δεν εξεπλάγη με τη λογική και την ομιλία του φιδιού: αλλά γι’ αυτό δεν υπάρχει καμιά απόδειξη».a

Έχει γίνει η σκέψη ότι η ίδια η παρουσία και οι ενέργειες του φιδιού θα μπορούσαν να μεταδώσουν ένα μήνυμα. Φυσικά, ο Θεός δεν απηύθυνε τα παρακάτω λόγια σε ζώα, αλλά στον άνθρωπο (στον Αδάμ): «Από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού δεν θέλεις φάγει . . . διότι καθ’ ήν ημέραν φάγης απ’ αυτού θέλεις εξάπαντος αποθάνει». (Γένεσις 2:17) Ακόμη, αν το φίδι—γνωστό σαν πολύ «φρόνιμο»—βρισκόταν πάνω στο δέντρο, η Εύα θα έπρεπε να συμπεράνει ότι το δέντρο δε θα μπορούσε να είναι τόσο επικίνδυνο. Το φίδι θα μπορούσε μάλιστα να κάνει και παραπλανητικές κινήσεις που να έδειχναν ότι η ανάμιξή του με το δέντρο τού είχε φέρει οφέλη.

Ωστόσο, οι απλές κινήσεις του σώματος δύσκολα εξηγούν όλα όσα διαβάζουμε στα εδάφια Γένεσις 3:1-5, όπως ότι το φίδι έδειξε στην Εύα ότι θα γινόταν σαν το Θεό και θα μπορούσε να αποφασίζει τι ήταν καλό και τι ήταν κακό. Κι ακόμη, η θεόπνευστη ιστορία αναφέρει ότι το φίδι «είπεν . . . προς την γυναίκαν». Λογικά η Εύα θα απάντησε, με λόγια. Έπειτα, «είπεν ο όφις προς την γυναίκα» κάτι περισσότερο. Αν δεχτούμε, όπως ο Τζόζεφ Μπένσον, ότι το φίδι επικοινώνησε απλώς με νεύματα ή κινήσεις, αυτό θα οδηγούσε στην άποψη ότι η Εύα ανταποκρίθηκε με τον ίδιο τρόπο, ότι απάντησε με χειρονομίες.

Ο απόστολος Παύλος, όμως, αναφέρθηκε σ’ αυτό το περιστατικό και προειδοποίησε τους Κορίνθιους Χριστιανούς, «φοβούμαι όμως μήπως, καθώς ο όφις εξηπάτησε την Εύα διά της πανουργίας αυτού, διαφθαρή ούτως ο νους σας». Ο κίνδυνος αυτός προερχόταν από ‘ψευδαπόστολους εργάτες δόλιους’. Βέβαια η απειλή που παρουσίαζαν οι «πρώτιστοι απόστολοι» ήταν κάτι περισσότερο από χειρονομίες και φαινόμενα· περιλάμβανε τα λόγια τους, τα πανούργα λόγια τους που σκοπό είχαν να παροδηγήσουν άλλους.—2 Κορινθίους 11:3, 5, 13.

Ωστόσο, το κατά γράμμα φίδι δεν είχε φωνητικές χορδές για να μπορεί να προφέρει λόγια, έτσι δεν είναι; Δεν υπάρχει τίποτα για να υπονοήσουμε κάτι τέτοιο. Αλλά ούτε χρειαζόταν κάτι τέτοιο. Όταν ο Ιεχωβά μίλησε στο Βαλαάμ μέσω ενός υποζυγίου, αυτό δε σήμαινε ότι το θηλυκό γαϊδούρι είχε πολύπλοκες φωνητικές χορδές που θα μπορούσαν να συγκριθούν μ’ εκείνες που βρίσκονταν στον ανθρώπινο λάρυγγα του Βαλαάμ. Διαβάζουμε: «Και ήνοιξεν ο Κύριος [Ιεχωβά, ΜΝΚ] το στόμα της όνου· και είπεν προς τον Βαλαάμ . . . ». Ο Βαλαάμ απάντησε στην ερώτηση του ζώου, προκαλώντας ένα περαιτέρω σχόλιο από αυτό το ζώο που από μόνο του δεν είχε τη δυνατότητα να προφέρει ανθρώπινα λόγια. (Αριθμοί 22:26-31) Σ’ αυτό το περιστατικό, ο Ιεχωβά άνοιξε τα μάτια του Βαλαάμ να δει έναν άγγελο παρόντα, ένα υπερανθρώπινο πνεύμα. Έτσι, όταν αυτό το ‘άφωνο υποζύγιο μίλησε με φωνή ανθρώπου’, η αιτία και η δύναμη αυτής της πράξης προήλθαν από το πνευματικό βασίλειο.—2 Πέτρου 2:16.

Μήπως, τότε, ο Ιεχωβά χρησιμοποίησε μια μορφή θαυματουργικής εγγαστριμυθίας; Ίσως, αλλά δεν μπορούμε να είμαστε δογματικοί σχετικά με την ακριβή μέθοδο που χρησιμοποιήθηκε. Τα εδάφια Ιωάννης 8:44 και Αποκάλυψη 12:9 δείχνουν ότι αυτός που βρισκόταν πίσω από το κατά γράμμα φίδι στην Εδέμ ήταν εκείνος που έφτασε να γίνει «ο καλούμενος Διάβολος και Σατανάς». Κι αυτός είναι ένα υπερανθρώπινο πνεύμα, αλλά πονηρό.—Παράβαλε 1 Σαμουήλ 28:7, 8, 15-19.

Συνεπώς, ακόμη κι αν οι κινήσεις τού κατά γράμμα φιδιού μπορεί να συνετέλεσαν στο να επιβεβαιωθεί το άγγελμά του στην Εύα, προφανώς περιλαμβάνονταν και πραγματικά λόγια—λόγια που η Εύα μπορούσε να ακούσει και να ανταποκριθεί σ’ αυτά. Κι αυτό έγινε με την υποκίνηση του αρχιαπατεώνα, του Σατανά, ο οποίος «μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός».—2 Κορινθίους 11:14.

[Υποσημειώσεις]