Επιστροφή στον Ιεχωβά — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Επιστροφή στον Ιεχωβά

1. (α) Τι είχε κάνει το πρόσωπο του Μωυσέως να λάμπη, με ποια αποτελέσματα; (β) Πώς έδειξε ο Παύλος την πραγματική αιτία της δυσκολίας;

«ΟΤΑΝ όμως επιστρέψη προς τον Ιεχωβά, θέλει αφαιρεθή το κάλυμμα.» Έτσι έγραψε ο απόστολος Παύλος, όταν ανέπτυσσε την υπερέχουσα δόξα της νέας διαθήκης σε συμπαραβολή με τη διαθήκη του νόμου, η οποία έγινε με τον Ισραήλ μέσω του Μωυσέως ως μεσίτου. Όταν ο Μωυσής κατέβη από το Όρος Σινά με τις δύο πλάκες του Μαρτυρίου, το πρόσωπο του έλαμπε, έτσι ώστε ο λαός εφοβείτο να τον πλησιάση. Γι’ αυτό, αναγκάσθηκε να χρησιμοποιήση κάλυμμα στο πρόσωπό του. Αλλά, όπως εξήγησε ο Παύλος, η δυσκολία ευρίσκετο πραγματικά σ’ αυτόν τον ίδιο τον λαό Ισραήλ. Οι καρδιές και οι διάνοιες των δεν ήσαν σε ορθή κατάστασι. «Ετυφλώθησαν αι διάνοιαι αυτών. . . . Αλλ’ έως σήμερον, όταν αναγινώσκηται ο Μωυσής, κάλυμμα κείται επί της καρδίας αυτών.» Οι καρδιές και οι διάνοιές των δεν είχαν στραφή με στοργική αφοσίωσι στον Ιεχωβά. Αντιθέτως, εσκλήρυναν τις καρδιές των με το δικό τους θέλημα, όπως τους είπε ο Ιεχωβά: «Πάντοτε πλανώνται εν τη καρδία αυτών· και αυτοί δεν εγνώρισαν τας οδούς μου.»—2 Κορ. 3:12-16, ΜΝΚ· Έξοδ. 34:29-35· Εβρ. 3:10.

2. (α) Μπορεί ο κόσμος να καυχηθή ότι είναι καλύτερος από τον Ισραήλ στο ζήτημα αυτό; (β) Πώς εκδηλώνεται η ριζική αιτία του κακού;

² Ομιλώντας γενικά για τον κόσμο, ο Παύλος συνεχίζει με την ίδια έντασι όταν λέγη ότι «το ευαγγέλιον ημών [είναι] κεκαλυμμένον, εις τους απολλυμένους . . . των οποίων, απίστων όντων, ο θεός του κόσμου τούτου [αυτού του συστήματος πραγμάτων, ΜΝΚ] ετύφλωσε τον νουν, δια να μη επιλάμψη εις αυτούς ο φωτισμός του ευαγγελίου της δόξης του Χριστού.» (2 Κορ. 4:3, 4) Όπως είπε ο Ησαΐας: «Πάντες ημείς επλανήθημεν ως πρόβατα· εστράφημεν έκαστος εις την οδόν αυτού.» (Ησ. 53:6) Αυτό είναι το κακό. Προτιμούμε τη δική μας οδό. Αυτή ήταν η ριζική αιτία του εσφαλμένου βήματος, που έλαβαν ο καθένας από τους υιούς στην παραβολή του ασώτου υιού, η οποία μόλις συνεζητήθη. Ο νεώτερος γυιός ήθελε μια ζωή εντρυφήσεως. Ο πρεσβύτερος γυιός ήθελε τη δική του οδό υπερηφανείας, ως το σημείο ν’ αντιστέκεται στις επιθυμίες του πατρός του.

3. Πώς μπορούμε ν’ αποφύγωμε αυτά τα εσφαλμένα βήματα, και σε ποιο ερώτημα οδηγεί αυτό;

³ Το μόνο πράγμα, που θα μας σώση από αυτά τα εσφαλμένα βήματα, που οφείλονται στο ότι προτιμούμε τη δική μας οδό, είναι η στροφή της καρδιάς μας ειλικρινά προς τον Ιεχωβά. Αυτό δεν είναι εύκολο. Σημαίνει να πηγαίνη κανείς αντίθετα προς το πνεύμα και τις οδούς του κόσμου και της «πεπτωκυίας» σαρκός μας. Έχει κάμει ο Ιεχωβά τα πρόσφατα χρόνια κάτι για να βοηθήση εκείνους που επιθυμούν να επιστρέψουν σ’ αυτόν, ή άλλους, οι οποίοι ψηλαφούν γι’ αυτόν;

4. (α) Η προφητεία του Μαλαχία ποια εύσπλαγχνη προμήθεια τονίζει; (β) Ποια τελική έκφρασις γίνεται προς αυτόν τον σκοπό;

⁴ Επανερχόμενοι στην προφητεία του Μαλαχία, θα επαναφέρετε στη μνήμη σας το ότι στα δύο τελευταία κεφάλαια του Μαλαχία είδαμε την απόδειξι του ότι ο Ιεχωβά πράγματι ευσπλαγχνικά θα επρομήθευε το απαιτούμενο κίνητρο για να βοηθήση εκείνα τα άτομα, που βρίσκονται σε πνευματική ανάγκη. Αυτό φαίνεται εκπληρούμενο σήμερα στο σώμα του αφιερωμένου λαού, τον οποίο έχει πλουσίως ευλογήσει ο Ιεχωβά και τον οποίο έκαμε να διακρίνεται και να είναι πασίγνωστος σε όλη τη γη ως μάρτυρές του. Σ’ αυτή την ανασκόπησι του Μαλαχία, κεφάλαια τρίτο και τέταρτο, δεν είχαμε, εν τούτοις, σταματήσει για να σημειώσωμε τα τελικά λόγια της προφητείας, όπου ο Ιεχωβά λέγει: «Ιδού, εγώ θέλω αποστείλει προς εσάς Ηλίαν τον προφήτην, πριν έλθη η ημέρα του Ιεχωβά η μεγάλη και επιφανής· και αυτός θέλει επιστρέψει την καρδίαν των πατέρων προς τα τέκνα, και την καρδίαν των τέκνων προς τους πατέρας αυτών, μήποτε έλθω και πατάξω την γην με ανάθεμα.»—Μαλαχ. 4:5, 6, ΜΝΚ.

ΜΙΚΡΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΚΠΛΗΡΩΣΙΣ

5. Ποιες εκφράσεις, και από ποιόν, δίνουν το κλειδί όσον αφορά τη μικρογραφική εκπλήρωσι;

⁵ Τα λόγια αυτά ομιλούν για ένα έργο επιστροφής των καρδιών, και επομένως βρίσκονται σε πλήρη αρμονία με το ερώτημά μας. Στην εκπλήρωσι, πώς πρέπει να κατανοηθούν, και ποιον εννοεί η έκφρασις «Ηλίαν τον προφήτην»; Ως ένα οδηγό, πρέπει πρώτα να ιδούμε αν έλαβε χώρα κάποια εκπλήρωσις κατά την πρώτη παρουσία του Χριστού. Όπως εσημειώθη ήδη, πολλές προφητείες είχαν τότε μια μικρογραφική εκπλήρωσι, δίνοντας σε μικρή κλίμακα ένα πρότυπο ή εκ των προτέρων άποψι της μεγαλυτέρας εκπληρώσεως σ’ αυτές τις ημέρες της δευτέρας παρουσίας. Αυτή η προφητεία του Μαλαχία δεν αποτελεί εξαίρεσι. Ο άγγελος Γαβριήλ, όταν είπε στον Ιουδαίο ιερέα Ζαχαρία ότι θα αποκτούσε ένα γυιό, προείπε γι’ αυτόν ότι «πολλούς των υιών Ισραήλ θέλει επιστρέψει εις Ιεχωβά τον Θεόν αυτών. Και αυτός θέλει ελθεί προ προσώπου αυτού εν πνεύματι και δυνάμει Ηλίου, δια να επιστρέψη τας καρδίας των πατέρων εις τα τέκνα, και τους απειθείς εις την φρόνησιν των δικαίων, δια να ετοιμάση εις τον Ιεχωβά λαόν προδιατεθειμένον.» Ο υιός του Ζαχαρία έγινε ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Ο ίδιος ο Ιησούς είπε για τον Ιωάννη: «Αυτός είναι ο Ηλίας, όστις έμελλε να έλθη.» Πώς ο Ιωάννης εξετέλεσε αυτό το έργο της επιστροφής των καρδιών;—Λουκ. 1:16, 17, ΜΝΚ· Ματθ. 11:14· 17:10-13.

6. (α) Γιατί το άγγελμα και το έργο του Ιωάννου του Βαπτιστού ήσαν αναγκαία; (β) Με ποιους τρόπους επεστράφησαν καρδιές;

⁶ Το άγγελμα του Ιωάννου του Βαπτιστού ήταν άμεσο: «Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» Ήταν επείγον. Ήταν καιρός επικειμένης κρίσεως για εκείνη τη γενεά, όπως είπε ο Ιωάννης: «Ήδη δε και η αξίνη κείται προς την ρίζαν των δένδρων.» Επίσης, ο εκπρόσωπος της βασιλείας των ουρανών, Ιησούς Χριστός, επρόκειτο ν’ αναγγελθή. Έπρεπε ο λαός να ετοιμασθή. Είχαν ανάγκη ν’ αποκτήσουν συναίσθησι. Οι θρησκευτικοί των ηγέται είχαν ‘ακυρώσει την εντολήν του Θεού’ για την παράδοσί τους, και οι καρδιές των είχαν απομακρυνθή πολύ από αυτόν. Έτσι οι καρδιές των είχαν ανάγκη επιστροφής. Έτσι ο Ιωάννης έδωσε «φρόνησιν», όταν προσέφερε υγιά συμβουλή σ’ εκείνους, οι οποίοι ήρχοντο σ’ αυτόν, που περιελάμβαναν τελώνας και στρατιώτας ακόμη και Φαρισαίους και Σαδδουκαίους. Εκτελούσε ένα εκπαιδευτικό έργο και το επέτυχε. Αυτό το έργο επρομήθευσε το απαιτούμενο ελατήριο. Έτσι ο Ιωάννης ‘ητοίμασε εις τον Ιεχωβά λαόν προδιατεθειμένον’, με το ότι επεστράφησαν οι καρδιές των, ώστε να είναι έτοιμοι να γίνουν υιοί του Θεού, ως πνευματικοί Ισραηλίται. Οι καρδιές των είχαν, επίσης, επιστραφή προς τους πατέρες των, τους πατριάρχας, έτοιμες να ασκήσουν πίστι όμοια με την πίστι του Αβραάμ. Όπως είπε ο Παύλος: «Οι όντες εκ πίστεως, ούτοι είναι υιοί του Αβραάμ.»—Ματθ. 3:2, 7-12· 15:1-9· Λουκ. 3:10-14· Ιωάν. 1:35-40· Γαλ. 3:7.

ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΕΚΠΛΗΡΩΣΙΣ

7. Πώς γνωρίζομε ότι ο Ιωάννης δεν εξεπλήρωσε πλήρως την εικόνα;

⁷ Η μεγαλύτερη εκπλήρωσις αυτής της προφητείας του Μαλαχία λαμβάνει χώραν, όταν ο Κύριος Ιησούς επανέρχεται με δύναμι και δόξα της βασιλείας. Ο Ιησούς ανεφέρθη σ’ αυτή την παρουσία του Υιού του ανθρώπου με δύναμι βασιλείας, συνδέοντάς την με το όραμα της μεταμορφώσεως, που εδόθη παρουσία του Πέτρου, του Ιακώβου και του Ιωάννου, όταν ήσαν επάνω σε ένα υψηλό όρος. (Μάρκ. 9:1-8· Ματθ. 17:1-9) Ο Ηλίας ενεφανίσθη σ’ εκείνο το δράμα, δείχνοντας ότι θα υπήρχε μια μελλοντική και μεγαλύτερη εκπλήρωσις των εδαφίων Μαλαχίας 4:5, 6. Εφόσον αυτό το όραμα εδόθη μετά το θάνατο του Ιωάννου του Βαπτιστού, είναι προφανές ότι ο Ιωάννης ο ίδιος δεν εξεπλήρωσε τελείως την εικόνα.

8. Ποιος αποδεικνύεται ότι είναι ο σύγχρονος ‘Ηλίας ο προφήτης’;

⁸ Ποιος, λοιπόν, είναι ο σύγχρονος ‘Ηλίας ο προφήτης’ επιφορτισμένος με το σάλπισμα της αναγγελίας της ‘ημέρας του Ιεχωβά της μεγάλης και επιφανούς’, επίσης δε και με το έργο της επιστροφής των καρδιών; Ο Ιησούς υπέδειξε την απάντησι στην προφητεία, που ήδη εμνημονεύθη, όταν ωμίλησε για τον ‘πιστόν και φρόνιμον δούλον’, ο οποίος δίνει την πνευματική «τροφήν εν καιρώ», και ο οποίος είναι επομένως διωρισμένος από τον Κύριον «επί πάντων των υπαρχόντων αυτού.» (Ματθ. 24:45-47) Αυτή η τάξις του πιστού δούλου, το κεχρισμένο υπόλοιπο, στέκει σήμερα διακεκριμένο. Όπως ο Ηλίας και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής, αυτός εξήγγειλε άφοβα τις κρίσεις του Θεού εναντίον κάθε ψευδούς λατρείας μέχρις ότου οι εχθροί διέκοψαν τη δράσι το 1918. Εν τούτοις, το 1919 επήλθε μια αναζωογόνησις του έργου επιστροφής των ανθρώπων στον Θεό και αναγγελίας της επερχομένης καταστροφής, πρώτον της ‘Βαβυλώνας της Μεγάλης’ και κατόπιν του ορατού πολιτικού συστήματος του Σατανά στον Αρμαγεδδώνα.—Αποκάλ. 18:21· 19:11-16.

9. Γιατί ένας άλλος προφήτης εισάγεται στο θέμα, και ποιος είναι αυτός;

⁹ Η σύγχρονος τάξις του Ηλία έκαμε έτσι ένα έργο επιστροφής των καρδιών. Έχομε ήδη σκιαγραφήσει το προκαταρκτικό έργο, που έγινε υπέρ των ‘άλλων προβάτων’ ως το 1935, περιλαμβανομένων και εκείνων των «προβάτων», που ιδιαίτερα εξεικονίζονται από τον άσωτο γυιό, ο οποίος εσπατάλησε προηγούμενες ευκαιρίες να υπηρετήση τον Ιεχωβά. Τι έχει γίνει από τότε; Για να το εκτιμήσωμε αυτό, πρέπει να παρατηρήσωμε προσεκτικά το αρχικό προφητικό πρότυπο του Ηλία στο σύνολό του. Αυτό εισάγει στο θέμα έναν άλλο προφήτη, μολονότι αυτό δεν εσήμαινε κάποιο σφάλμα ή αποτυχία εκ μέρους του Ηλία. Όταν ανέθεσε στον Ηλία να χρίση ωρισμένα πρόσωπα για να εκτελέσουν κρίσεις Του εναντίον της λατρείας του Βάαλ, ο Θεός είπε: «Τον Ελισσαιέ . . . θέλεις χρίσει προφήτην αντί σου.» Ο Ηλίας το έπραξε αμέσως και, ως αποτέλεσμα, ο Ελισσαιέ αφήκε ό,τι έκανε και «υπήγε κατόπιν του Ηλία, και υπηρέτει αυτόν.» Έτσι είχε το πλεονέκτημα εκπαιδεύσεως πολλών ετών κάτω από την κατεύθυνσι του Ηλία.—1 Βασ. 19:15-18, 21.

10. Ποιο ήταν το τελευταίο θαύμα του Ηλία, σε τι κατέληξε, και πώς εξεπληρώθη;

¹⁰ Ενθυμείσθε το τελευταίο θαύμα του Ηλία; Ήταν η διαίρεσις των υδάτων του Ιορδάνου ποταμού, τα οποία εχτύπησε με το επίσημο ένδυμα του, πράγμα που επέτρεψε σ’ αυτόν και τον Ελισσαιέ να διαβούν προς ανατολάς επάνω σε ξηρά. (2 Βασ. 2:8) Ως αποτέλεσμα αυτού, τα κάτω από τη διαίρεσι ύδατα συνέχισαν να κατέρχωνται προς τη δίχως ζωή Νεκρά Θάλασσα, αλλά τα ύδατα επάνω από αυτό το σημείο εκρατήθησαν. Ομοίως και με την τάξι του Ηλία σήμερα. «Τα ύδατα . . . είναι λαοί και όχλοι, και έθνη και γλώσσαι.» (Αποκάλ. 17:15) Μια επίγεια τάξις ανθρώπων είχε προβλεφθή από πολλά χρόνια και μέλη της ενεφανίζοντο σε αυξανομένους αριθμούς, αλλά μόνο από το 1935 άρχισε να λαμβάνη χώραν η πραγματική διαίρεσις των συμβολικών υδάτων και το έργο συνάξεως των ‘άλλων προβάτων’, όπως ανεφέρθη ήδη. Όσοι συνήγοντο συνεκρατούντο από την προς τα κάτω πορεία που οδηγεί στην καταστροφή. Ο Ιεχωβά εχρησιμοποίησε την τάξι του Ηλία για ν’ αρχίση αυτή τη διαίρεσι των συμβολικών υδάτων. Είχε ένα καλό ξεκίνημα, και συνεχίσθηκε από την τάξι του Ελισσαιέ.

11. (α) Με ποιο θαύμα απεχωρίσθησαν οι δύο προφήται; (β) Πώς και πότε εξεπληρώθη αυτό;

¹¹ Ενθυμείσθε το πρώτο θαύμα του Ελισσαιέ; Ήταν όμοιο με το τελευταίο του Ηλία· εχρησιμοποιήθη το επίσημο ένδυμα, το οποίο είχε πέσει από τον Ηλία για τον ίδιο σκοπό, για να μπορέση ο Ελισσαιέ να διασχίση την κοίτη του ποταμού δίχως να βραχή. Μόνο που τώρα ήταν μόνος, εκτός του ότι ο Ιεχωβά, τον υπεστήριζε. Μεταξύ των δύο αυτών θαυμάτων κάτι άλλο αξιοσημείωτο συνέβη, όταν ο Ηλίας ανέβη στους ουρανούς με ανεμοστρόβιλο, αφού απεχωρίσθη από τον Ελισσαιέ με μια πυρίνη πολεμική άμαξα και ίππους. Αυτό εξεικόνιζε προφητικώς το τέλος του έργου της τάξεως του Ηλία και τη συνέχισι του ιδίου έργου, αλλά με μεγαλύτερη έντασι, από την τάξι του Ελισσαιέ. Τα ιστορικά γεγονότα, που συνέβησαν στην αρχή του πολεμικού έτους 1942, εσημείωσαν την εκπλήρωσι αυτής της αλλαγής. Ακριβώς πριν από τότε, στο μέσον του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, εφάνη ως να επλησίαζε το τέλος του έργου μαρτυρίας. Η προοπτική ήταν πολύ αβεβαία. Στις 8 Ιανουαρίου 1942, ο πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, Ι. Φ. Ρόδερφορδ, πέθανε. Εσταμάτησε μήπως το έργο;—2 Βασ. 2:11-14.

12. Τι αποδεικνύει ότι η τάξις του Ελισσαιέ ανεγνώριζε την αποστολή της;

¹² Αντιθέτως, η τάξις του Ελισσαιέ, που απετελείτο από τα υπόλοιπα μέλη του κεχρισμένου υπολοίπου, συνέχισε αμέσως το ίδιο έργο διαιρέσεως των συμβολικών υδάτων, όπως ακριβώς έκαμε ο Ελισσαιέ κατά ένα κατά γράμμα τρόπο. Η ιδία Εταιρία Σκοπιά εχρησιμοποιήθη ως εκδοτικός οίκος, αλλά με ένα πρόεδρο, που μόλις τότε είχε εκλεγή. Στο ίδιο τεύχος του περιοδικού Η Σκοπιά, το οποίο ανήγγειλε τον θάνατο του Προέδρου Ρόδερφορδ, εδημοσιεύθη το κύριο άρθρο με τον τίτλο «Τελική Σύναξις», που εστηρίζετο στο εδάφιο Ιερεμίας 16:16, που ομιλεί για μια εντατική αλιεία και κυνήγιον για όσους θα μπορούσαν ακόμη να ανορθωθούν. Κατά το τέλος του θέρους του 1942 έλαβε χώρα μια τριήμερη συνέλευσις από τους μάρτυρας του Ιεχωβά στο Κλήβελαντ, Οχάιο, με επανάληψι του προγράμματος σε πολλές πόλεις άλλων χωρών. Το κύριο θέμα εβασίζετο στα 59ο και 60ο κεφάλαια του Ησαΐα, προσκαλώντας τον λαό του Θεού «Σηκώθητι, φωτίζου», πράγμα που κατέληξε στο ότι ένα μεγάλο πλήθος ανθρώπων προσήλθαν στο φως, «πετώμενοι ως νέφη». (Ησ. 60:1-3, 8· Αποκάλ. 7:9) Δεν υπήρχε καμμιά αμφιβολία! Η τάξις του Ελισσαιέ ανεγνώριζε την αποστολή της και δεν έχανε χρόνο!

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ «ΤΑΞΕΩΣ ΕΛΙΣΣΑΙΕ» ΕΝΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΕΡΓΟ

13. (α) Ποιας φύσεως ήσαν τα θαύματα του Ελισσαιέ, και ποιοι ωφελήθησαν; (β) Ποιο παρόμοιο έργο εγκαινιάσθηκε το 1942, και πώς ανεπτύχθη;

¹³ Στα είκοσι ή περισσότερα χρόνια από τότε αυτή η ιδία κεχρισμένη τάξις είχε προχωρήσει με αμείωτο σθένος, βοηθώντας τους ολοένα αυξανόμενους αριθμούς των ‘άλλων προβάτων’, περιλαμβανομένων και πολλών από την τάξι του «ασώτου υιού». Αυτό οφείλεται στο ότι το πνεύμα του Ιεχωβά επεκάθητο επάνω τους, όπως αυτό έγινε στον Ελισσαιέ, ο οποίος εζήτησε από τον Ηλία ‘διπλασία μερίδα του πνεύματος σου’, τη μερίδα του πρωτοτόκου. (2 Βασ. 2:9) Τότε αυτό παρεχωρήθη με έκδηλο τρόπο στον Ελισσαιέ, διότι η Γραφή αναγράφει δεκαέξη θαύματα που έγιναν από τον Ελισσαιέ, ενώ έγιναν οκτώ από τον Ηλία. Πολλά από τα θαύματα του Ελισσαιέ ήσαν για θεραπεία και αποκατάστασι, ειδικώς για την ωφέλεια των ‘υιών των προφητών’, όπως η θεραπεία ακαθάρτων υδάτων, καθώς και ενός δηλητηριασμένου φαγητού, εκτός μιας θαυματουργικής αυξήσεως τροφίμων. Υπάρχει, επίσης, η ανάστασις του γυιού της Σουναμίτιδος, και η θεραπεία της λέπρας του Νεεμάν. (2 Βασ. 2:15-6:23) Ο όμιλος των πιστών προφητών προέκοπτε από τη διακονία του Ελισσαιέ. Αντιστοίχως, μετά τη συνέλευσι του Κλήβελαντ το 1942, οι υπεύθυνοι στα κεντρικά γραφεία του Μπρούκλυν απεφάσισαν το άνοιγμα μιας σχολής για την εκπαίδευσι ιεραποστόλων που θα υπηρετούν παγκοσμίως στο κήρυγμα και τη διδασκαλία και στο έργο της συνάξεως ‘άλλων προβάτων’, περιλαμβανομένων και των ομοίων με τον άσωτο γυιό. Αυτή η ιεραποστολική σχολή άνοιξε την 1η Φεβρουαρίου 1943, και έχει έκτοτε επεκταθή, καθιστώντας ικανούς όσους εκπαιδεύονται να προσφέρουν καλή υπηρεσία για την οικοδόμησι της οργανώσεως των μαρτύρων του Ιεχωβά σε πολλές χώρες, καθώς και τη διάνοιξι έργου σε νέα μέρη. Επεδείχθη ενδιαφέρον στην τάξι του «ασώτου υιού» με τη δημοσίευσι δύο άρθρων, «Ο Άσωτος Υιός σε Ανάγκη», και «Επιστροφή του Ασώτου Υιού στον Οίκο» στα τεύχη Σκοπιάς της 1ης και 15ης Νοεμβρίου 1943. Το επόμενο έτος έλαβε χώρα μια μηνιαία εκστρατεία ειδικής μαρτυρίας σε όλο τον κόσμο τον Οκτώβριο του 1944, με τον τίτλο «Περίοδος Μαρτυρίας ‘Ο Άσωτος Υιός’.»

14, 15. (α) Ποιο περαιτέρω πρόγραμμα άρχισε το 1942, και πώς προώδευσε; (β) Το 1959 ποιο νέο εκπαιδευτικό μάθημα εγκαινιάσθηκε;

¹⁴ Επιπροσθέτως, έγινε έναρξις ενός προγράμματος το 1942, σύμφωνα με το οποίο ένα μάθημα εκπαιδεύσεως στη Χριστιανική μας διακονία θα λειτουργούσε σε κάθε εκκλησία των μαρτύρων του Ιεχωβά παγκοσμίως. Το 1943 ανηγγέλθησαν σχέδια στη συνέλευσι «Κλήσις προς Δράσιν» για την έναρξι μιας Σχολής Θεοκρατικής Διακονίας σε κάθε εκκλησία. Εκαλούντο όλοι να συμμετάσχουν και να εξαρτισθούν πληρέστερα και να γίνουν ικανώτεροι, μολονότι μόνο οι άρρενες σπουδασταί έδιναν ομιλίες από το βήμα. Αλλά το 1958 έγινε διευθέτησις, όπως όλοι οι σπουδασταί λαμβάνουν ενεργό μέρος, άρρενες και θήλεις. Οι τελευταίες, όμως, δεν δίνουν ομιλίες, αλλά επιδεικνύουν πώς μεταδίδεται αποτελεσματικά το άγγελμα της Βασιλείας κάτω από όλες τις συνθήκες.—1 Τιμ. 2:11, 12.

¹⁵ Μια άλλη νέα μορφή του έργου του Ελισσαιέ εγκαινιάσθηκε το 1959. Διευθετήθη ένα μάθημα τεσσάρων εβδομάδων για την εκπαίδευσι των επισκόπων εκκλησιών, η οποία θα λειτουργούσε σε κάθε χώρα, όπου η Εταιρία Σκοπιά διατηρεί γραφεία με ιδιόκτητα κτίρια. Οι επίσκοποι προσκαλούνται να παρακολουθήσουν δωρεάν.

16. (α) Πώς όλο αυτό το έργο υπήρξε ωφέλιμο στην τάξι του «ασώτου υιού»; (β) Πώς Η Σκοπιά της 1ης Ιουλίου 1937, έδειχνε ότι μερικοί πιθανόν δεν είχαν εργασθή για τη βελτίωσι της διακονίας των;

¹⁶ Εχαράξαμε μόνο με συντομία το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που ανελήφθη, αλλά έχετε υπ’ όψι σας ότι, μολονότι αυτό υπήρξε μια πλουσία ευλογία στους μάρτυρες του Ιεχωβά τους ιδίους, εν τούτοις δεν εσταμάτησε εκεί. Ασφαλώς όχι. Αποτελεί κατά μέγα μέρος το μέσον για ένα σκοπό. Καθιστά δυνατή την εκτέλεσι της διακονίας πιο αποτελεσματικά και εκτεταμένα προς όφελος όλων εκείνων, οι οποίοι έχουν ανάγκη, περιλαμβανομένης και της τάξεως του «ασώτου υιού.» Όσον αφορά τους μάρτυρες του Ιεχωβά, μπορούν και πρέπει βέβαια να δείξουν εκτίμησι με το να επωφελούνται από αυτά τα μέσα για να βελτιώσουν τη διακονία τους. Δεν θα ήταν θλιβερό αν, για κάποια αναξία λόγου ή ανεπαρκή αιτία, οποιοσδήποτε ηρνείτο να χρησιμοποιήση αυτά τα μέσα, αφήνοντας έτσι ν’ αναπτυχθή μέσα του ένα πικραμένο πνεύμα όμοιο με εκείνο που επέδειξε ο πρεσβύτερος αδελφός στην παραβολή του Ιησού; (Λουκ. 15:25-30) Καταβάλλοντας με ειλικρίνεια και ταπεινοφροσύνη προσπάθεια να χρησιμοποιήσωμε αυτά τα μέσα, μπορούμε να δείξωμε πραγματική αγάπη προς τον πλησίον, δίχως να αποκλείωμε όσους ανήκουν στην τάξι του «ασώτου υιού». Δε θέλομε να δείξωμε «έλλειψι ζήλου» και να υποστούμε τις συνέπειες, όπως τονίζεται στη σελίδα 130 του περιοδικού Η Σκοπιά της 1ης Ιουλίου 1937, κάτω από την επικεφαλίδα «Υπηρέτης Ομάδος», το οποίο έλεγε: «Η διακήρυξις του αγγέλματος της βασιλείας είναι σπουδαιότατη τώρα. Είναι καθήκον των κεχρισμένων να ψηφίσουν ποίος θα είναι ο υπηρέτης της ομάδος· αλλά μόνον ‘ξυλοκόποι και υδροφόροι’ δύνανται να υπηρετήσουν. (Ιησ. Ναυή 9:21-27· Δευτ. 16:12-15· 29:11) Όταν δεν υπάρχουν αδελφοί ικανοί εις την ομάδα να πληρώσουν τις θέσεις των υπηρετών της ομάδος ή των επιτροπών της υπηρεσίας και υπάρχουν Ιωναδαβίται οι οποίοι έχουν την ικανότητα και τον ζήλον, ας τίθενται οι Ιωναδαβίται εις την επιτροπήν της υπηρεσίας και ας δίδεται εις αυτούς η ευκαιρία να υπηρετούν. Το έργον δεν πρέπει να χωλαίνη επειδή μερικοί εκ της ομάδος είναι ελλιπείς εις ζήλον. Το ευαγγέλιον πρέπει τώρα να διακηρυχθή.—Ματθαίος 24:14.»

17. (α) Ποια εσφαλμένη πορεία πιθανόν να είχαν λάβει μερικοί τόσο μεταξύ του υπολοίπου όσο και μεταξύ των άλλων προβάτων; (β) Εν τούτοις, πώς έδειξαν ειλικρινή μετάνοια;

¹⁷ Πολλά άτομα ακόμη και μεταξύ του υπολοίπου των συγκληρονόμων του Χριστού καθώς και μεταξύ της τάξεως των «άλλων προβάτων» έλαβαν κάποτε στη ζωή τους μια πορεία ομοία με του ασώτου υιού. Αφού αφιερώθηκαν στον Ιεχωβά, κατόπιν έφυγαν από τον οίκο του Πατρός των, και μερικοί από αυτούς έκαμαν ακόμη πράγματα που απαιτούσαν την αποκοπή των από την εκκλησία. Και απεκόπησαν, αλλά έκτοτε έδειξαν πραγματική μετάνοια και επανήλθαν στην εκκλησία του Ιεχωβά Θεού και ανεγνώρισαν τόσο σ’ αυτή όσο και στον ουράνιο Πατέρα των την εσφαλμένη των πορεία. Μετενόησαν και άλλαξαν την πορεία ενεργείας των. Μερικοί από αυτούς πιθανόν να είχαν ζήσει σε πορνεία ή μοιχεία, αλλά τώρα εξεδήλωσαν το πνεύμα, το οποίο είχε ο άσωτος γυιός, όταν επέστρεψε στον οίκο του πατρός του· έδειξαν ορθή κατάστασι καρδιάς, προσευχήθηκαν στον Πατέρα τους να τους συγχωρήση και επέστρεψαν ζητώντας να τους επιτραπή να είναι δούλοι στην οργάνωσι του Ιεχωβά. Εκείνοι, οι οποίοι έδειξαν ειλικρινή μετάνοια, όπως ο άσωτος γυιός, ευφραίνονται και πάλι διότι έχουν επανενταχθή στην εκκλησία. Τώρα δείχνουν μια ταπεινή διάθεσι και, μαζί μ’ εκείνους, οι οποίοι παρέμειναν στον οίκο του Πατρός των, εξαγγέλλουν και πάλι τα αγαθά νέα της βασιλείας του Θεού.

18. Ύστερ’ από μια περίοδο στην οποία αποδεικνύεται άμεμπτο μετά την αποκοπή από την επικοινωνία και την επανένταξί του, ποιες ευκαιρίες υπηρεσίας μπορούν να ανοιχθούν σ’ ένα άτομο;

¹⁸ Εκείνοι οι οποίοι έλαβαν συγχώρησι από τον Πατέρα των και οι οποίοι ταπεινώς απεδείχθησαν ότι είναι καλοί δούλοι μετά την επιστροφή τους από την ακάθαρτη, αποκεκομμένη κατάστασί τους είναι δυνατόν εν καιρώ ν’ αποδειχθούν κατάλληλοι ακόμη και για οικονόμοι στον οίκο του Πατρός των. Επί μια μακρά περίοδο χρόνου ζουν με την κηλίδα της μομφής, την οποία επέφεραν στο ατομικό τους αρχείο, με κακή εντύπωσι, επίσης, και σε ανθρώπους έξω της εκκλησίας. Αν, λόγω της αμέμπτου διαγωγής του από τον καιρό της επανεντάξεως ενός, η εκκλησία έφθασε να τον θεωρή ως ένα καλό παράδειγμα, τότε, αν αυτό το άτομο, το οποίο είχε κάποτε αποκοπή από την επικοινωνία αλλά τώρα έχει επανέλθει και δείξει ταπεινοφροσύνη, απέδειξε την αγάπη του για το Λόγο και το έργο του Ιεχωβά επί δέκα έτη μετά την επανένταξί του, θα ήταν σε αρμονία με την παραβολή του ασώτου υιού, αν αυτό εχρησιμοποιείτο ως οδηγός μελέτης βιβλίου εκκλησίας και του επετρέπετο να δίνη δημόσιες ομιλίες. Αργότερα, μπορεί να ευνοηθή ακόμη και με το προνόμιο να υπηρετήση σε μεγαλύτερη αρμοδιότητα στην οργάνωσι του Ιεχωβά. Αν, από τον καιρό της επανεντάξεώς του, απέδειξε ότι είναι παράδειγμα στο ποίμνιο του Θεού επί δέκα έτη πιστής υπηρεσίας, και αν η επιτροπή της εκκλησίας κρίνη ότι είναι δυνατόν να του δοθούν μεγαλύτερα προνόμια υπηρεσίας, γιατί να μη του χορηγηθούν; Αν έχη αποδείξει ότι τώρα πρόκειται να παραμείνη στον οίκο του Πατρός του με ορθό πνεύμα, και ότι είναι πιστός στην αφοσίωσί του στα συμφέροντα του οίκου αυτού, φαίνεται ότι θα είναι δυνατόν ασφαλώς να θεωρηθή άξιος εμπιστοσύνης και πάλι για μεγαλύτερη ευθύνη μέσα στην εκκλησία του λαού του Ιεχωβά.

19, 20. (α) Τι ρόλο παίζουν ο Λόγος του Θεού και το πνεύμα του στη διακονία μας; (β) Ποιες δύο μορφές είναι σπουδαίο να εκτιμήσωμε;

¹⁹ Σήμερα, όπως ποτέ προηγουμένως, αυτός ο ίδιος ο Λόγος του Θεού είναι το κεντρικό σημείο του εκπαιδευτικού προγράμματος που περιλαμβάνει όλες τις μορφές, οι οποίες μόλις εξητάσθησαν. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ο Λόγος του Θεού είναι το μέσον για την επιστροφή των καρδιών. Αυτό είχε υπ’ όψι του ο Παύλος, όταν εξήταζε τα ανώτερα οφέλη της νέας διαθήκης και της διακονίας της. Αναγγέλλοντας τους όρους της νέας διαθήκης, ο Ιεχωβά είπε: «Θέλω θέσει τον νόμον μου εις τα ενδόμυχα αυτών, και θέλω γράψει αυτόν εν ταις καρδίαις αυτών.» (Ιερεμ. 31:33) Ομοίως, ο Παύλος είπε στους Κορινθίους: «Φανερόνεσθε ότι είσθε επιστολή Χριστού, γενομένη δια της διακονίας ημών, εγγεγραμμένη ουχί με μελάνην, αλλά με το πνεύμα του Θεού του ζώντος, ουχί εις πλάκας λιθίνας, αλλ’ εις πλάκας σαρκίνας της καρδίας.» Ναι, «Ο Ιεχωβά είναι το Πνεύμα», και αν στραφούμε προς αυτόν και αφήσωμε το πνεύμα του να ρέη ελεύθερα στις καρδιές μας με το να παραμένωμε προσκολλημένοι στενά στον Λόγο του, τότε μπορούμε ‘να βλέπωμε ως εν κατόπτρω την δόξαν του Ιεχωβά με ανακεκαλυμμένον πρόσωπον’. Έτσι μπορούμε να χρησιμοποιούμεθα από αυτόν στο μεγάλο προνόμιο υποβοηθήσεως άλλων να στραφούν σ’ αυτόν, ή να επιστρέψουν σ’ αυτόν. Και μη λησμονείτε ότι «ο επιστρέψας αμαρτωλόν από της πλάνης της οδού αυτού, θέλει σώσει ψυχήν εκ θανάτου, και θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών.»—2 Κορ. 3:3, 17, 18, ΜΝΚ· Ιάκ. 5:20.

²⁰ Τελικά, ας εξετάσωμε με συντομία προς ενθάρρυνσί μας μια προφητική εικόνα, η οποία παρουσιάζει και τις δύο πλευρές, το ότι καρδιές μπορούν ακόμη να μεταβληθούν και να επιστρέψουν στον Ιεχωβά, και το ότι αυτός ο ίδιος έχει μια μεγάλη καρδιά αγάπης για όλους, οι οποίοι είναι πράγματι τέκνα του και οι οποίοι στρέφονται σ’ αυτόν.

ΜΙΑ ΕΙΚΩΝ

21. Πώς και γιατί οι δέκα ετεροθαλείς αδελφοί του Ιωσήφ εξεδήλωσαν κακή στάσι;

²¹ Η εικών μας βρίσκεται στο γνωστότατο δράμα του Ιακώβ και των δώδεκα γυιών του, που αναγράφεται στη Γένεσι, κεφάλαια 37 ως 45. Δύο από αυτούς τους γυιούς, ο Ιωσήφ και ο Βενιαμίν, ήσαν ιδιαιτέρως αγαπητοί στον Ιακώβ, επειδή ήσαν γυιοί της αγαπητής του συζύγου Ραχήλ. Λόγω της αξιοσημείωτου ευνοίας του πατρός του προς τον Ιωσήφ, και λόγω, επίσης, των από τον Θεό προερχομένων ονείρων του, οι δέκα ετεροθαλείς αδελφοί του τον εμίσησαν πικρά και τον φθονούσαν υπερβολικά, ως το σημείο να συνωμοτούν για να τον φονεύσουν. Αντί αυτού, εν τούτοις, τον επώλησαν ως δούλο για να μεταφερθή στην Αίγυπτο. Πήραν το μακρύ του φόρεμα, το έβαψαν σε αίμα και το έδειξαν στον πατέρα τους, ο οποίος συνεπέρανε ότι ο γυιός του κατεβροχθίσθη από ένα άγριο θηρίο. Ασφαλώς έδειξαν μια φοβερά κακή κατάστασι καρδιάς τόσο απέναντι στον Ιωσήφ όσο και στον πατέρα των.—Γέν. 37:2-36.

22, 23. Πώς η κατάστασις της καρδιάς των είχε τεθή σε μια ερευνητική δοκιμή, και με ποιο αποτέλεσμα;

²² Πέρασαν χρόνια. Κάτω από τον χειρισμό του Θεού, ο Ιωσήφ έγινε διαχειριστής των τροφίμων στην Αίγυπτο. Όταν ήλθε η παγγήινη πείνα, η οποία είχε προλεχθή, ο Ιακώβ αναγκάσθηκε να στείλη τους γυιούς του στην Αίγυπτο δυο φορές για να αγοράσουν σιτηρά. Ο Ιωσήφ ανεγνώρισε τους αδελφούς του, αλλά εκείνοι δεν τον ανεγνώρισαν. Με την πρώτη ευκαιρία συνέβη ώστε οι δέκα γυιοί απεκάλυψαν μια ταραγμένη συνείδησι για τον Ιωσήφ. Ήταν, όμως, πραγματική η μεταβολή της καρδιάς; Στη δεύτερη ευκαιρία η κατάστασις είχε έτσι διευθετηθή από τον Ιωσήφ ώστε ετέθη μια αυστηρή δοκιμασία στους αδελφούς του. Έκαμε να φανή ότι ο Βενιαμίν είχε κλέψει το ιερό άργυρο ποτήρι του Ιωσήφ! Ο Ιωσήφ, τον οποίο δεν είχαν ακόμη αναγνωρίσει, απήτησε με αυστηρότητα, όπως ο Βενιαμίν κρατηθή ως δούλος του. Οι άλλοι μπορούσαν να επιστρέψουν σπίτι. Σ’ αυτό το σημείο ο Ιούδας, με την καταφανή υποστήριξι των αδελφών του, έκαμε μια από τις πιο συγκινητικές και αυθόρμητες εκκλήσεις που έχουν γίνει ποτέ, σημειώστε, μπροστά σ’ ένα φαινομενικώς σκληρό και εχθρικό ακροατή! Ο Ιούδας αισθανόταν μεγάλο πόνο εξηγώντας ακριβώς τι εσήμαινε ο Βενιαμίν για τον πατέρα του. Κατέληξε λέγοντας ότι αυτός ο ίδιος θα εγίνετο δούλος του Ιωσήφ, για να επιστρέψη ο νεαρός Βενιαμίν στο σπίτι με τους αδελφούς του. Και κατόπιν εξέφερε τη συνταρακτική εκείνη κραυγή η οποία ήλθε από την καρδιά του: «Πώς να αναβώ προς τον πατέρα μου, εάν το παιδίον δεν ήναι μετ’ εμού; ουχί, δια να μη ίδω το κακόν, το οποίον θέλει ευρεί τον πατέρα μου.»—Γέν. 44:34.

²³ Δεν υπήρχε ούτε η παραμικρή αμφιβολία για την αλλαγή της καρδιάς των! Ο Ιωσήφ συνεκινήθη πολύ και έκλαψε δυνατά καθώς απεκαλύπτετο στους αδελφούς του. Ας ιδούμε, όμως, την άλλη όψι του δράματος, όπου ο Ιακώβ ανέμενε στο σπίτι.

24 Πώς αντέδρασε ο Ιακώβ στα νέα τα σχετικά με τον Ιωσήφ, και τι απέδειξε γι’ αυτόν τούτο;

²⁴ Μπορούμε να φαντασθούμε τον γηραιό πατέρα να περιμένη με αγωνία και να απορή καθώς περνούσαν οι ημέρες και οι εβδομάδες. Θα ξανάβλεπε άρα γε τον αγαπητό του Βενιαμίν; Μήπως τον έχανε, όπως και τον Ιωσήφ; Ύστερ’ από μακρά αναμονή επληροφορήθη τελικά ότι τους είδαν να έρχωνται και θα έφθαναν σύντομα. Περίμενε στη σκηνή του. Μπορούμε να φαντασθούμε τη σκηνή. Υποδέχεται τους γυιούς του, τον καθένα με τη σειρά του, αλλά κρατεί το νεαρό Βενιαμίν δίπλα του. Αλλά τι είναι αυτά που λέγουν; Εκείνος ο άνθρωπος με την υπεύθυνη θέσι κάτω στην Αίγυπτο δεν ήταν κάποιος άλλος αλλά ο Ιωσήφ; Αδύνατο! Αλλά, αν αυτό ήταν αληθινό, ο Ιωσήφ θα εφρόντιζε να του στείλη κάποιο μήνυμα πριν από πολύν καιρό. Έτσι περίπου θα εσκέφθη. Εν τούτοις, οι γυιοί του τον παρώτρυναν να έλθη και να ιδή τι έφεραν. Δεν μπορούσε να το αρνηθή αυτό. Με βαριά καρδιά, βγήκε και επιθεώρησε τα τρόφιμα και άλλα εφόδια, για να μην αναφέρωμε όλα τα αργύρια και τα ενδύματα που έδωσε στον Βενιαμίν. Όταν, όμως, είδε την άμαξα, η οποία εστάλη ειδικώς για να τον μεταφέρη στην Αίγυπτο, τότε επείσθη. Ήταν τόσο πολυτελής και άνετη. Ακριβώς αυτό που εχρειάζετο! Δεν ήταν μόνο ένας ορατός κρίκος, ήταν το ορατό μεταφορικό μέσον που θα τον μετέφερε στον από πολύν καιρό χαμένον Ιωσήφ. Πιάνοντας το πλευρό της αμάξης, και γεμάτος πεποίθησι και βαθιά αισθήματα, ανεφώνησε: «Αρκεί· Ιωσήφ ο υιός μου έτι ζη· θέλω υπάγει, και θέλω ιδεί αυτόν, πριν αποθάνω.»—Γέν. 45:25-28.

25. (α) Τι αποκαλύπτουν αυτά τα πράγματα για τον Ιεχωβά; (β) Πώς μπορούμε να δείξωμε ότι είμεθα πράγματι τέκνα του; (γ) Ποια πορεία είναι ακόμη ανοικτή για όσους έχουν παραστρατήσει;

²⁵ Ο Ιακώβ αισθάνθηκε ακριβώς όπως και ο πατέρας στην παραβολή του Ιησού, ο οποίος εχάρη για τον γυιό του ο οποίος «νεκρός ήτο, και ανέζησε· και απολωλώς ήτο και ευρέθη.» (Λουκ. 15:32) Ο Ιωσήφ, φυσικά, δεν είχε παραστρατήσει όπως ο άσωτος γυιός, αλλά το κύριο σημείο που τονίζεται εδώ είναι η βαθιά πατρική αγάπη, η οποία δείχνεται σε κάθε μια περίπτωσι. Όσον αφορά Αυτόν, ο οποίος έκαμε να συμβούν αυτά τα πράγματα και να αναγράφουν στο Λόγο του, ασφαλώς η δική του καρδιά αγάπης πρέπει να είναι μεγαλύτερη και βαθύτερη από την καρδιά εκείνων οι οποίοι χρησιμεύουν απλώς ως εικόνα! Αν είμεθα πράγματι τέκνα του, θα θελήσωμε να ‘βλέπωμε . . . την δόξαν του Ιεχωβά’, και να δείχνωμε τις ίδιες ιδιότητες της αγάπης και υπομονής και ελέους, και θα χρησιμοποιούμε κάθε ευκαιρία να μιμούμεθα τον Πατέρα μας στον ουρανό. (2 Κορ. 3:18, ΜΝΚ) Αν, όμως, έχωμε πιθανόν παραστρατήσει, ασφαλώς δεν πρέπει να παραλείψωμε να επιστρέψωμε σ’ αυτόν και ν’ ανταποκριθούμε στην έκκλησι και το κίνητρο που τόσο φιλάγαθα επρομήθευσε! Δεν συμφωνείτε; Δεν θα ήταν ωραίο αν μπορούσε να λεχθή για σας αυτό, που έγραψε ο Πέτρος, ότι «υπήρχετε “ως πρόβατα πλανώμενα·” αλλά τώρα επεστράφητε εις τον ποιμένα και επίσκοπον των ψυχών σας»;—1 Πέτρ. 2:25.