Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Ποια μπορούσε να είναι η βασιλεία, που θα ίδρυε μονίμως ο Θεός δια του Σαούλ, αφού η προφητεία του Ιακώβ ετόνιζε ότι το σκήπτρον θα εδίδετο στη φυλή του Ιούδα; Γιατί η ηγεσία που προελέχθη (Γέν. 49:10) δεν εδόθη απ’ αρχής στον Ιούδα;​—Γ. Σ., Η.Π.Α.

Η αφήγησις στο βιβλίο 1 Σαμουήλ 13:13 (ΜΝΚ) λέγει: «Και είπεν ο Σαμουήλ προς τον Σαούλ, Συ έπραξας αφρόνως· δεν εφύλαξας το πρόσταγμα Ιεχωβά του Θεού σου, το οποίον προσέταξεν εις σε· διότι τώρα ο Ιεχωβά ήθελε στερεώσει την βασιλείαν σου επί τον Ισραήλ έως του αιώνος.» Αυτό σημαίνει ότι η βασιλεία θα διαρκούσε στο ατελεύτητο μέλλον. Δεν σημαίνει σε όλη την αιωνιότητα, σε καιρό χωρίς τέλος, διότι γνωρίζομε ότι προωρίζετο να έλθη η μέρα μέσα στον προγραμματισμένο καιρό του Θεού για να παραχωρήση τη θέσι της η επίγεια ορατή βασιλεία στην πνευματική βασιλεία του αγαπητού Υιού του Θεού. Ο Θεός δεν καθώρισε στον Σαούλ δια του Σαμουήλ πότε θα ήρχετο το όριον του χρόνου, αν ήταν πιστός.

Δεν είναι ακατανόητο ότι μια βασιλεία θα συνεχίζετο με το σπέρμα του Σαούλ και συγχρόνως να παραμείνη το «σκήπτρον» στη φυλή του Ιούδα. Λόγου χάριν, αργότερα, μετά τον θάνατο του Σολομώντος, ο Θεός διεχώρισε το βασίλειο των Ισραηλιτών κι έδωσε μόνο δύο φυλές στον οίκον του Δαβίδ, του Ιούδα και Βενιαμίν ενώ ο Θεός έδωσε στον Ιεροβοάμ, τον οποίον διώρισε βασιλέα, δέκα φυλές του Ισραήλ. Είπε στον Ιεροβοάμ ότι, αν εξακολουθούσε να υπηρετή τον Ιεχωβά Θεό, τότε η βασιλεία του θα συνεχίζετο: «Και σε θέλω λάβει, και θέλεις βασιλεύσει κατά πάντα όσα η ψυχή σου επιθυμεί, και θέλεις είσθαι βασιλεύς επί τον Ισραήλ· και εάν εισακούσης εις πάντα όσα σε προστάζω, και περιπατής εις τας οδούς μου, και πράττης το ευθές ενώπιον μου, φυλάττων τα διατάγματα μου και τας εντολάς μου, καθώς έκαμνε Δαβίδ ο δούλός μου, τότε θέλω είσθαι μετά σου, και θέλω οικοδομήσει εις σε οίκον ασφαλή, καθώς ωκοδόμησα εις τον Δαβίδ, και θέλω δώσει τον Ισραήλ εις σε.» (1 Βασ. 11:37, 38) Αν, λοιπόν, ο Ιεροβοάμ και το σπέρμα του παρέμεναν πιστοί, η χωρισμένη αυτή βασιλεία του Ισραήλ θα συνεχίζετο παράλληλα ακριβώς με το βασίλειο του Ιούδα ως τότε που θα ήρχετο ‘εκείνος εις ον ανήκε’· δηλαδή, ο Ιησούς Χριστός. (Ιεζ. 21:27) Τότε όλος ο λαός του Θεού θα ηνώνετο υπ’ αυτόν.

Έτσι ο Θεός είπε, επίσης, στον Βασιλέα Σαούλ δια του προφήτου του Σαμουήλ ότι, αν παρέμενε πιστός, η βασιλεία του θα συνεχίζετο επ’ άπειρον. Αλλ’ ο Θεός δεν έδειξε με τη δήλωσι αυτή ότι θα έκανε την ίδια διευθέτησι με την οικογένεια του Βασιλέως Σαούλ, που έκαμε αργότερα με τον Δαβίδ· δηλαδή, ότι, αν η οικογένεια του Σαούλ παρεξέκλινε από την υπηρεσία του Θεού, ο Θεός, εν τούτοις, δεν θ’ αφαιρούσε τη βασιλεία του απ’ αυτούς αλλ’ απλώς θα τιμωρούσε τους απειθείς μονάρχας της γραμμής του Σαούλ. Όπως έγινε, ο Σαούλ εξέκλινε, ο δε γυιός του Ις-βοσθέ τον διεδέχθη στον θρόνο για δύο χρόνια μόνο, η δε βασιλική εξουσία ολοκλήρου του Ισραήλ μετεβιβάσθη αργότερα στη φυλή του Ιούδα στο πρόσωπο του ποιμένος της Βηθλεέμ, του Δαβίδ.

Η άσκησις εξουσίας δεν εδόθη αρχικώς στη φυλή του Ιούδα ένεκα των λόγων που ελαλήθησαν από τον ίδιο προφήτη, που είχε προείπει την τελική διακυβέρνησι του Ιούδα πάνω στον Ισραήλ, δηλαδή, του Ιακώβ. Αυτή η προφητεία, που αναγράφεται στη Γένεσι 49:27, 9, ετόνιζε ότι ο Βενιαμίν θα είχε ως βασιλεύς την πρώτη ευκαιρία την πρωία της πείρας του Ισραήλ ως βασιλικού έθνους, οδηγώντας τον Ισραήλ εναντίον των εχθρών του, ιδιαίτερα των Φιλισταίων, οπότε ο Ιούδας θα ήταν ως «σκύμνος λέοντος». Έτσι, ο Ιούδας αρχικά δεν επρόκειτο να είναι σαν ένας τελείως ανεπτυγμένος λέων, βασιλεύς των κτηνών, αλλά θα ήταν ως «σκύμνος λέοντος», δείχνοντας ότι θα είχε μια δευτερεύουσα θέσι υφιστάμενος εκπαίδευσι, κι ώσπου ν’ αναπτυχθή. Είναι ενδιαφέρον το ότι, όταν ο λαός εζήτησε να έχη βασιλέα στον Ισραήλ, ο Δαβίδ δεν είχε ακόμη γεννηθή. Ο Δαβίδ γεννήθηκε οκτώ χρόνια αργότερα αφότου ο Βασιλεύς Σαούλ έγινε άπιστος, έτσι ώστε ο Ιεχωβά Θεός ανέμενε για να εκλέξη τον κατά την καρδίαν του άνδρα. Αλλ’ αυτή η περίοδος αναμονής ήταν ένας εξαίρετος καιρός ασκήσεως για τη φυλή του Ιούδα· αφού δε εχρίσθη ο Δαβίδ από τον προφήτη Σαμουήλ, υπέστη διωγμόν, ο οποίος έθεσε υπό δοκιμασίαν τις ιδιότητες θεοσέβειάς του. Έτσι, στον ωρισμένο παρά Θεού καιρό η φυλή του Ιούδα έλαβε τη βασιλεία, ακριβώς όπως προείπε ο προφήτης Ιακώβ.

● Τι εννοούσε ο Θωμάς όταν είπε, όπως αναγράφεται στο κατά Ιωάννην 11:16, «Ας υπάγωμεν και ημείς δια να αποθάνωμεν μετ’ αυτού»;

Λίγο προτού λεχθούν αυτά τα λόγια από τον Θωμά, ο Ιησούς Χριστός είχε ανακοινώσει ότι o Λάζαρος πέθανε, και είπε: «Χαίρω δια σας, δια να πιστεύσητε, διότι δεν ήμην εκεί· αλλ’ ας υπάγωμεν προς αυτόν.» (Ιωάν. 11:15) Ο Θωμάς είπε τότε: «Ας υπάγωμεν και ημείς δια να αποθάνωμεν μετ’ αυτού.» Ο Θωμάς το είπε αυτό εν σχέσει με τον Ιησού, όχι τον νεκρό Λάζαρο. Μίλησε έτσι διότι ανέμενε ότι, αν ο Ιησούς επήγαινε στη Βηθανία της Ιουδαίας, όπου ήταν ο νεκρός Λάζαρος, ασφαλώς θα εθανατώνετο. Ο Θωμάς εγνώριζε τις φονικές διαθέσεις των εχθρών Ιουδαίων. Αυτό δείχνεται από το όγδοο εδάφιο του ιδίου κεφαλαίου: «Λέγουσι προς αυτόν οι μαθηταί, Ραββί, τώρα εζήτουν να σε λιθοβολήσωσιν οι Ιουδαίοι, και πάλιν υπάγεις εκεί;» Ώστε τα λόγια του Θωμά αναφέρονται στον Ιησούν​—όχι στη σταύρωσι του Ιησού στο ξύλο από τους Ρωμαίους, αλλά στο ότι πιθανώς ο Ιησούς θα εγίνετο θύμα οχλοκρατίας ή θα ελιθοβολείτο μέχρι θανάτου από τους εναντιουμένους Ιουδαίους. Ο Θωμάς, λοιπόν, έλεγε ότι οι μαθηταί του Ιησού έπρεπε να πάνε μαζί του και ν’ αποθάνουν μαζί του.