των με τη φυσική τροφή που επρομήθευε εκεί ο Ιεχωβά Θεός και τρέφοντας ευπειθώς τις καρδιές και τις διάνοιές των με την πνευματική τροφή που αυτός επρομήθευσε όταν τους μίλησε από το αόρατον. Αλλ’ ο Θεός τούς προειδοποίησε ότι η ανθρώπινη ψυχή, παρά την ικανότητα της να ζη επάνω στη γη για πάντα με τις προμήθειες του Θεού, ήταν θνητή, υποκείμενη σε θάνατο. Η Γένεσις, κεφάλαιον δεύτερον, αφού περιγράφει τη δημιουργία της πρώτης ανθρωπίνης ψυχής, του Αδάμ, από τον Θεό, προχωρεί και λέγει: «Και έλαβεν Ιεχωβά ο Θεός τον άνθρωπον, και έθεσεν αυτόν εν τω παραδείσω της Εδέμ δια να εργάζηται αυτόν, και να φυλάττη αυτόν. Προσέταξε δε Ιεχωβά ο Θεός εις τον Αδάμ, λέγων, Από παντός δένδρου του παραδείσου ελευθέρως θέλεις τρώγει, από δε του ξύλου της γνώσεως του καλού και του κακού, δεν θέλεις φάγει απ’ αυτού· διότι καθ’ ην ημέραν φάγης απ’ αυτού, θέλεις εξάπαντος αποθάνει.» (Γεν. 2:15-17) Αν ο Αδάμ η ψυχή παρήκουε στον Θεό, τότε ο Αδάμ η ψυχή θα πέθαινε. Αν ο Αδάμ η ψυχή υπήκουε στον Θεό και έτρωγε από όλα τα δένδρα της Εδέμ εκτός από το απαγορευμένο αυτό, τότε ο Αδάμ η ψυχή θα εξακολουθούσε να ζη εφ’ όσον θα διετηρείτο η υπακοή του. Αυτό παρείχε την ευκαιρία για την ανθρώπινη ψυχή να ζη αιώνια, όχι σ’ ένα πνευματικό κόσμο, αλλά σε ανθρώπινη τελειότητα στον επίγειο παράδεισο της Εδέμ.

⁵⁶ Όταν ο Θεός απήγγειλε τη θανατική καταδίκη εναντίον του Αδάμ αφού αυτός απειθώς εδέχθη μέρος του απαγορευμένου καρπού από το χέρι της συζύγου του και το έφαγε, ο Θεός είπε: «Εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου, εωσού επιστρέψης εις την γην, εκ της οποίας ελήφθης· επειδή γη είσαι, και εις γην θέλεις επιστρέψει.» (Γεν. 3:17-19) Σημειώστε ότι ο Θεός δεν είπε στον Αδάμ, ‘Το σώμα σου θα επιστρέψη στη γη αλλά το πνεύμα σου θα ελευθερωθή από το σώμα και θα εξακολουθήση να ζη συνειδητά στον αόρατο κόσμο όπου εγώ κατοικώ, επειδή το πνεύμα σου είναι αθάνατο και δεν μπορώ να το καταστρέψω.’ Όχι, αλλ’ ο Θεός είπε, ‘Συ [όχι το σώμα σου, αλλά συ, η ψυχή] ελήφθης εκ της γης και εις γην θέλεις επιστρέψει επειδή συ [η ψυχή] είσαι γη, και εις γην συ [η ψυχή υπό θανατικήν καταδίκην] θέλεις επιστρέψει.’

⁵⁷ Ως ζώσα ψυχή ο Αδάμ ήταν απλώς ζωογονημένο ή ζωοποιημένο χώμα, διαπλασμένο σε σχήμα ανθρώπου, όπως ακριβώς και τα άλλα ζώα της γης. Για να θέση σε ισχύν τη θανατική καταδίκη ο Θεός εξεδίωξε τον άνθρωπο από τον παράδεισο της Εδέμ. Γιατί; «Και είπεν Ιεχωβά ο Θεός, Ιδού, έγεινεν ο Αδάμ ως είς εξ ημών, εις το γινώσκειν το καλόν και το κακόν· και τώρα μήπως εκτείνη την χείρα αυτού, και λάβη και από του ξύλου της ζωής, και φάγη, και ζήση αιωνίως·—Όθεν Ιεχωβά ο Θεός εξαπέστειλεν αυτόν εκ του παραδείσου της Εδέμ, δια να εργάζηται την γην εκ της οποίας ελήφθη [και στην οποίαν έπρεπε τώρα να επιστρέψη]. Και εξεδίωξε τον Αδάμ· και κατά ανατολάς του παραδείσου της Εδέμ έθεσε τα Χερουβείμ, και την ρομφαίαν την φλογίνην, την περιστρεφομένην, δια να φυλάττωσι την οδόν του ξύλου της ζωής.» (Γέν. 3:22-24, ΜΝΚ) Ο Θεός δεν εκράτησε τον Αδάμ μακριά από το δένδρο της ζωής για να πεθάνη μόνο ως προς το σώμα του αλλά να διέλθη ζωντανός εν πνεύματι σ’ ένα πνευματικό κόσμο, αρχίζοντας ένα αθάνατο ταξίδι εκεί, όπου θα εγνώριζε περισσότερα και θα ήταν πιο ελεύθερος κι έτσι πραγματικά ευεργετημένος από το ότι παρήκουσε στον Δημιουργό του και πέθανε. Ο Θεός τον εξεδίωξε από τον παράδεισο της Εδέμ, μακριά από το δένδρο της ζωής, για να μη ζη καθόλου, πουθενά η ανθρώπινη ψυχή Αδάμ, αλλά να παύση να υπάρχη, ‘εξάπαντος να αποθάνη’, όπως ακριβώς και ένα κατώτερο κτήνος.

58. Πώς εξηγείται ο αναφερόμενος θάνατος του Αδάμ σε ηλικία 930 ετών;

⁵⁸ Επειδή έπεσε από την ανθρώπινη τελειότητα, η ανθρώπινη ψυχή Αδάμ έζησε πολλούς αιώνες ακόμη και στο καταραμένο έδαφος έξω από τον παράδεισο της Εδέμ. «Και εγέννησεν υιούς και θυγατέρας και έγειναν πάσαι αι ημέραι του Αδάμ, τας οποίας έζησεν, εννεακόσια τριάκοντα έτη· και απέθανε.» (Γέν. 5:4, 5) Την ίδια την ημέρα που ο Αδάμ αμάρτησε και ο Θεός τον κατεδίκασε και τον εξεδίωξε από τον παράδεισο της Εδέμ, ο Αδάμ ήταν νεκρός από την άποψι του Θεού και έτσι ήταν νεκρός με την αμαρτία. Έγινε πατήρ απειθείας και παρήγαγε υιούς απειθείας. Γι’ αυτόν τον λόγο ο απόστολος Παύλος λέγει στους Χριστιανούς: «Και εσάς όντας νεκρούς δια τας παραβάσεις και τας αμαρτίας εζωοποίησεν· εις τας οποίας περιεπατήσατε ποτέ κατά το πολίτευμα του κόσμου τούτου, κατά τον άρχοντα της εξουσίας του αέρος, του πνεύματος το οποίον ενεργεί την σήμερον εις τους υιούς της απειθείας.» (Εφεσ. 2:1, 2, 5) Από αυτή την άποψι, επίσης, η Εύα, όπως και ο Αδάμ, ‘ενώ έζη, ήταν νεκρά’. (1 Τιμ. 5:6) Το ότι, όμως, ο Αδάμ και η Εύα ήσαν νεκροί με την αμαρτία, δεν ήταν το πλήρες μέτρον του θανάτου γι’ αυτούς, αλλ’ όταν έπαυσαν να αναπνέουν και όταν το πνεύμα ή η ζωοποιός ενεργός δύναμις επέστρεψε στον Θεό ο οποίος τους την έδωσε, τότε οι πρώτες δύο ανθρώπινες ψυχές, ο Αδάμ και η Εύα, απέθαναν. Ο Αδάμ έζησε εβδομήντα χρόνια λιγώτερο από χίλια χρόνια. Αν, επομένως, λάβωμε την καταμέτρησι του χρόνου που μας δίνει ο απόστολος Πέτρος, «Μία ημέρα παρά Κυρίω ως χίλια έτη, και χίλια έτη ως ημέρα μία» (2 Πέτρ. 3:8, Κείμενον), τότε ο Αδάμ—καθώς και η Εύα—εξάπαντος πέθανε «καθ’ ην ημέραν» έφαγε από το απαγορευμένο δένδρο. Πέθανε στην πρώτη χιλιετή ημέρα της υπάρξεως του ανθρωπίνου γένους.

(Η συνέχεια στο επόμενο τεύχος μας)

Μελέτες «Σκοπιάς»

Εβδομάς 15 Ιανουαρίου: Τι Λέγουν οι Γραφές περί «Επιβιώσεως μετά Θάνατον»; §1-21.

Εβδομάς 22 Ιανουαρίου: Τι Λέγουν οι Γραφές περί «Επιβιώσεως μετά Θάνατον»; §22-40.

Εβδομάς 29 Ιανουαρίου: Τι Λέγουν οι Γραφές περί «Επιβιώσεως μετά Θάνατον»; §41-58.