Ο Μέγας Κεραμεύς Διαμορφώνει Ανθρώπινα Σκεύη

«Εγώ είμαι ο Ιεχωβά, και δεν υπάρχει άλλος· ο κατασκευάσας το φως, και ποιήσας το σκότος· ο ποιών ειρήνην, και κτίζων κακόν εγώ ο Ιεχωβά ποιώ πάντα ταύτα.»—Ησ. 45:6, 7, ΜΝΚ.

 1. Για ποιους δημιουργεί ο Ιεχωβά φως και ειρήνη; Για ποιους, σκότος και κακόν; Γιατί;

Ο ΙΕΧΩΒΑ Θεός ως ο Μέγας Κεραμεύς έχει το δικαίωμα να μεταχειρίζεται τα πλάσματά του σύμφωνα με το κυρίαρχο θέλημά του. Αναλόγως με το πώς το κρίνει κατάλληλο, κατασκευάζει φως και κάνει ειρήνη και δημιουργεί σκότος και κακόν, όπως διαβάζομε στο εδάφιο Ησαΐας 45:7. Για τον δίκαιο προσδιορίζει φως και ειρήνη, όπως διαβάζομε: «Φως σπείρεται δια τον δίκαιον.» «Ειρήνην πολλήν έχουσιν οι αγαπώντες τον νόμον σου.» Αλλά για τους ασεβείς, ο Ιεχωβά δημιουργεί σκότος και κακόν: «Η οδός των ασεβών είναι ως το σκότος.» «Θέλει βρέξει επί τους ασεβείς παγίδας· πυρ, και θείον.»—Ψαλμ. 97:11· 119:165· Παροιμ. 4:19· Ψαλμ. 11:6.

 2. Εκτός του ότι ο Ιεχωβά στέλνει τον ήλιο και το βροχή επάνω σε καλούς και κακούς, τι άλλο εθεώρησε σκόπιμο κατά καιρούς ο Ιεχωβά να στείλη επάνω σε απειθείς ανθρώπους, όπως φαίνεται από ποιο παράδειγμα;

² Ο Μέγας Κεραμεύς έδωσε ένα εκπληκτικό παράδειγμα του ότι κάνει αυτά τα πράγματα με τις δέκα πληγές που έστειλε επάνω στην αρχαία Αίγυπτο στις ημέρες του Μωυσέως, ιδιαιτέρως τις τελευταίες επτά πληγές. Εν τούτοις, ακριβώς όπως ο Ιεχωβά στέλνει το φως του ηλίου και τη βροχή επάνω στους ασεβείς καθώς και στους καλούς, έτσι, αντιστρόφως, κατά καιρούς ήταν εξυπηρετικό για τον κυρίαρχο σκοπό Του να στείλη συμφορά ή κακό επάνω στον ίδιο το λαό του, όταν διέπραττε απείθεια, καθώς, επίσης, και επάνω στους εχθρούς του, κι έτσι βλέπομε ότι την εποχή εκείνη και ο λαός του ο Ισραήλ υπέφερε από τις πρώτες τρεις πληγές.—Ματθ. 5:45.

 3, 4. (α) Πώς οι πληγές, οι οποίες ήλθαν επάνω στην Αίγυπτο, υπογραμμίζουν περαιτέρω τον ρόλο του Ιεχωβά ως του Μεγάλου Κεραμέως; (β) Γιατί θα έπρεπε να δείξωμε ενδιαφέρον για την αφήγησί των;

³ Το αποτέλεσμα, που είχαν αυτές οι πληγές επάνω σε διαφόρους, υπογραμμίζει τον κυρίαρχο ρόλο του Ιεχωβά ως του Μεγάλου Κεραμέως. Εκείνες οι πληγές εξυπηρέτησαν τον σκοπό Του κατά το ότι απεκάλυψαν την κατάστασι της καρδιάς εκείνων οι οποίοι επλήγησαν από αυτές. Η άρσις των πληγών βεβαίως εσκλήρυνε την καρδιά του Φαραώ και εκείνων από τον λαό του που είχαν το ίδιο με αυτόν πνεύμα. Το γεγονός, όμως, ότι οι τρεις πρώτες πληγές έπληξαν και τους Ισραηλίτας δεν έκαμε τον Μωυσή και το λαό του να παραπονεθούν. Πράγματι, υπήρχε ένα «μέγα πλήθος σύμμικτον» ξένων, οι οποίοι εδιδάχθησαν το μάθημα από όλες τις πληγές που ήλθαν επάνω τους, διότι άλλως δεν θα εγκατέλειπαν την Αίγυπτο μαζί με τους Ισραηλίτας την αξιομνημόνευτη εκείνη νύχτα της 14ης του Νισάν.—Έξοδ. 12:38.

⁴ Όπως ανεφέρθη προηγουμένως, η αφήγησις των δέκα πληγών επάνω στην Αίγυπτο έχει περισσότερο από ιστορικό απλώς ενδιαφέρον για τους Χριστιανούς σήμερα. Αποτελεί μέρος του «όσα προεγράφησαν, δια την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, δια να έχωμεν την ελπίδα δια της υπομονής και της παρηγορίας των γραφών.» Μεταξύ των τρόπων, με τους οποίους ο Λόγος του Θεού εξυπηρετεί αυτόν τον σκοπό είναι και το να προμηθεύη προφητικά πρότυπα, στα οποία ωρισμένα άτομα, τόποι και γεγονότα βρίσκουν ένα αντίτυπο στις ημέρες μας.—Ρωμ. 15:4.

ΠΡΟΦΗΤΙΚΑ ΠΡΟΤΥΠΑ

 5. Τι μπορεί να λεχθή σχετικά με τα προφητικά πρότυπα, και ποια Γραφική αρχή διέπει την κατανόησί των;

⁵ Τα προφητικά πρότυπα γενικώς δεν παρουσιάζουν αλήθειες ιδιαιτέρου ενδιαφέροντος αυτές καθ’ εαυτές, αλλά μάλλον, επιβεβαιώνουν και διευκρινίζουν αλήθειες, οι οποίες σαφώς αναγράφονται σε άλλο μέρος. Έτσι τα προφητικά πρότυπα, τα οποία αναφέρονται στα εδάφια Εβραίους 7:26 έως 10:22, χρησιμεύουν πρωτίστως στο να επιβεβαιώσουν όσα αναγράφονται σαφέστερα στο υπόλοιπο των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών, σχετικά με το ρόλο του Ιησού ως αρχιερέως. Και ενώ δεν θα ήταν σοφό να είναι κανείς δογματικός επάνω στα προφητικά πρότυπα, που οι ίδιες οι Γραφές δεν εφαρμόζουν, φαίνεται ότι αυτά τα πράγματα έχουν γίνει κατανοητά μέσω του αγίου πνεύματος του Θεού, σε αρμονία με τις Παροιμίες 4:18, ότι «η οδός . . . των δικαίων είναι ως το λαμπρόν φως το φέγγον επί μάλλον και μάλλον, εωσού γείνη τελεία ημέρα.»

 6, 7. (α) Ποιον εξεικόνιζε ο Μωυσής; (β) Κατά καιρούς, από ποιόν αντεπροσωπεύθη ο αντιτυπικός αυτός Μωυσής, όπως φαίνεται από άλλο Γραφικό παράδειγμα;

⁶ Στο υπόμνημα για τις δέκα πληγές, το οποίο χρησιμεύει σαν ένα προφητικό δράμα, βλέπομε τον Ιεχωβά Θεό, τον Μωυσή, τον Ααρών και το έθνος Ισραήλ εναντιουμένους στον Σατανά τον Διάβολο, τον Φαραώ, τους θρησκευτικούς του συμβούλους και το υπόλοιπο του Αιγυπτιακού έθνους. Ποιόν εξεικόνιζε ο Μωυσής; Με το ότι ήταν ο μεγάλος απελευθερωτής του λαού του, εξεικόνιζε πολύ ορθά τον Ιησού Χριστό, τον μεγάλο Σωτήρα και Απελευθερωτή. Πραγματικά, ο ίδιος ο Μωυσής προείπε ότι ένας προφήτης όμοιος μ’ αυτόν θα παρουσιάζετο: «Προφήτην εκ μέσου σου θέλει αναστήσει εις σε Ιεχωβά ο Θεός σου εκ των αδελφών σου, ως εμέ· αυτού θέλετε ακούει.» (Δευτ. 18:15, ΜΝΚ) Το ότι προείπε την έλευσι του Ιησού Χριστού, μας το δείχνει ο απόστολος Πέτρος στις Πράξεις 3:22, 23, όπου παραθέτει απ’ αυτή την προφητεία και την εφαρμόζει στον Ιησού Χριστό.

⁷ Σ’ αυτό το ιδιαίτερο δράμα ο Μωυσής εξεικονίζει τον Ιησού Χριστό τον ίδιο, αλλά κατά καιρούς ο Ιησούς μπορεί να εκπροσωπήται από τα μέλη της εκκλησίας του, πιο ιδιαιτέρως το υπόλοιπο των κληρονόμων της Βασιλείας που ζουν επί της γης κατά τον καιρό της εκπληρώσεως αυτού του προφητικού δράματος. Αυτό καθ’ εαυτό δεν θα έπρεπε να μας φαίνεται περίεργο, διότι δεν έχομε μήπως μια όμοια περίπτωσι στον Ψαλμό 69; Ναι, έχομε, διότι εκεί ο Δαβίδ ομιλεί προφητικώς εν ονόματι του Ιησού Χριστού, όπως όταν λέγη: «Διότι ο ζήλος του οίκου σου με κατέφαγε· και οι ονειδισμοί των ονειδιζόντων σε, επέπεσον επ’ εμέ.» Εν τούτοις, σε άλλα μέρη του ιδίου ψαλμού ο Δαβίδ λέγει: «Συ γνωρίζεις την αφροσύνην μου· και τα πλημμελήματά μου δεν είναι κεκρυμμένα από σου», οι οποίοι λόγοι θα μπορούσαν να εφαρμοσθούν μόνο στους αντιπροσώπους του Χριστού, την εκκλησία του, επί της γης.

 8. Ποιον εξεικόνιζε ο Ααρών, και για ποιους λόγους;

⁸ Ο Ααρών, ο αδελφός του Μωυσέως, εξεικονίζει καλώς τους πνευματικούς αδελφούς του μεγαλυτέρου Μωυσέως, ιδιαιτέρως το υπόλοιπον τώρα επί της γης. Ο Ααρών εχρησίμευσε ως στόμα στον Μωυσή. Τούτο οφείλεται στο ότι ο Μωυσής πιθανόν να είχε κάποιο εμπόδιο στην ομιλία του, ήταν «απερίτμητος τα χείλη», όπως είπε ο ίδιος· που σημαίνει ότι τα χείλη του είχαν, σαν να πούμε, μια ακροβυστία επάνω και συνεπώς ήσαν πολύ χονδρά και βραδέα στο να εκστομίσουν ομιλία με ευχέρεια. (Έξοδ. 6:12, ΜΝΚ, Έκδοσις 1953, υποσημείωσις) Τούτο εξεικονίζει πώς ο Ιησούς Χριστός, λόγω του ότι είναι στον ουρανό και έχει μια ένδοξη θεία φύσι, έχει κάποιο εμπόδιο, να το πούμε έτσι, όσον αφορά το να δώση προσωπικώς το άγγελμα του Θεού σε ανθρώπινα πλάσματα επί της γης και έτσι έχει το υπόλοιπον των πνευματικών αδελφών του, σαν ένα σύγχρονον Ααρών, που ομιλεί γι’ αυτόν. Το έθνος Ισραήλ εξεικονίζει όλο τον λαό του Θεού καταπιεζόμενο από τον Σατανά τον Διάβολο και την οργάνωσί του.

 9. Ποιόν εξεικόνιζαν ο Φαραώ, η Αίγυπτος και οι ιερείς της, που ασκούσαν μαγεία;

⁹ Ο Φαραώ, ο βασιλεύς της Αιγύπτου, αλαζονικά προκλητικός εναντίον του Ιεχωβά Θεού και σκληρός καταδυνάστης του λαού του Θεού, προφανώς δεν εξεικονίζει κανένα άλλον από τον ίδιο τον Σατανά. Η Αίγυπτος ως παγκόσμιος δύναμις εξεικονίζει την παγκόσμιο ορατή οργάνωσι του Σατανά, όπως ακριβώς αναφέρεται στην Αποκάλυψι 11:8: «Της πόλεως της μεγάλης, ήτις καλείται πνευματικώς . . . Αίγυπτος, όπου και ο Κύριος ημών εσταυρώθη.» Οι ιερείς του Φαραώ που ασκούσαν μαγεία και οι σύντροφοί των εξεικονίζουν τους θρησκευτικούς ηγέτας και άρχοντας όλου του κόσμου, οι οποίοι προσπαθούν ν’ αντιδράσουν στο άγγελμα που φέρουν οι δούλοι του Θεού. Ο κοινός λαός της Αιγύπτου, ο οποίος, ως εκούσιος υποστηρικτής του Φαραώ, είχε μια κοινοτική ευθύνη, εξεικονίζει εκείνους από το ανθρώπινο γένος σήμερα, οι οποίοι εκουσίως υποστηρίζουν την ορατή οργάνωσι του Σατανά.

ΟΜΟΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ

10, 11. (α) Ποια ομοιότης υπάρχει μεταξύ των πληγών της Αιγύπτου και εκείνων, οι οποίες αναφέρονται στο βιβλίο της Αποκαλύψεως; (β) Κατά ποιόν τρόπο διαφέρουν;

¹⁰ Προτού προβούμε σε μια λεπτομερή εξέτασι των πληγών της Αιγύπτου, θα ήταν καλό να σημειώσωμε κατά ποιόν τρόπο οι πληγές αυτές είναι όμοιες και κατά ποιόν τρόπο διαφέρουν από τις πληγές που περιγράφονται στο 16^ο κεφάλαιο της Αποκαλύψεως. (Βλέπε Η Σκοπιά 15ης Ιανουαρίου 1964.) Ομοιάζουν κατά το ότι εκφράζονται σε αριθμούς, οι οποίοι δείχνουν πληρότητα, επτά στην Αποκάλυψι και δέκα στην Έξοδο. Είναι, επίσης, όμοιες κατά το ότι αντιπροσωπεύουν αγγέλματα κρίσεως, τα οποία βασανίζουν την ορατή οργάνωσι του Σατανά, ειδικά τον «Χριστιανικό κόσμο» και τους θρησκευτικούς ηγέτας ιδιαιτέρως. Και στις δύο σειρές πληγών ο λαός του Θεού παίζει ενεργό ρόλο, εξαγγέλλοντας αυτά τα βασανιστικά αγγέλματα, και οι δύο δε σειρές πληγών βρίσκουν την εκπλήρωσί των από το 1919 κι έπειτα ως τη μάχη του Αρμαγεδδώνος.

¹¹ Όσον αφορά τις διαφορές: Οι πληγές της Αποκαλύψεως είναι σαφείς προφητείες, που ανεγράφησαν με μόνο τον σκοπό να είναι προφητείες, ενώ το ότι η προφητική φύσις των δέκα πληγών της Αιγύπτου έχει μια σύγχρονη εκπλήρωσι βασίζεται σε συμπεράσματα που προκύπτουν από ιστορία, η οποία ενεπνεύσθη ή κατηυθύνθη από τον Θεό. Ασφαλώς η δεκάτη πληγή, η οποία περιελάμβανε το πάσχα, ήταν προφητική. Δεύτερον, καμμιά από τις επτά πληγές της Αποκαλύψεως δεν πλήττει τον λαό του Θεού, αλλά οι πρώτες τρεις πληγές της Αιγύπτου έπληξαν και τους Ισραηλίτας τότε. Ώστε είναι λογικό να συμπεράνωμε ότι στην προφητική τους εφαρμογή θα έπλητταν, επίσης, τον λαό του Θεού τώρα. Τρίτον, δεν υπάρχει καμμιά απόδειξις ότι οι αντιπρόσωποι του Σατανά μπορούν να μιμηθούν κάποια από τις επτά πληγές της Αποκαλύψεως· ενώ οι ιερείς της Αιγύπτου που ασκούσαν μαγεία φαίνεται ότι τουλάχιστον τις δύο πρώτες πληγές μπόρεσαν να τις μιμηθούν, το ίδιο δε συνέβη και στην εκπλήρωσί των. Και τέταρτον, μολονότι υπάρχει μόνο μια εκπλήρωσις των πληγών της Αποκαλύψεως, φαίνεται ότι έλαβε χώρα μια μικρογραφική εκπλήρωσις των πληγών επί της Αιγύπτου, συμβολικώς, κατά την πρώτη έλευσι του Χριστού ή στις ημέρες του Χριστού και των αποστόλων του, όπως η προφητεία του Ιωήλ σχετικά με την πληγή των ακρίδων είχε μια μικρογραφική εκπλήρωσι τότε.—Βλέπε Η Σκοπιά, 1ης Απριλίου 1962.

12. Ποιο συμπέρασμα μπορούμε να βγάλωμε από το γεγονός ότι οι διάφορες πληγές έπληξαν διάφορα πρόσωπα και πράγματα την εποχή εκείνη;

¹² Όσον αφορά τις πληγές, οι οποίες ήλθαν επάνω στην Αίγυπτο, θα ήταν καλό να σημειώσωμε δύο ακόμη χαρακτηριστικά, τα οποία θα βοηθήσουν στην κατανόησι της προφητικής των σημασίας. Πρώτον, όπως την εποχή εκείνη βλέπομε ένα καθωρισμένο αριθμό πραγμάτων, τα οποία επηρεάσθησαν από τις πληγές, έτσι και σήμερα. Έτσι στην εποχή εκείνη το βαρύ θανατικόν, η πέμπτη πληγή, έπληξε μόνο τα κατώτερα ζώα· οι ακρίδες μόνο τη βλάστησι· αλλά και οι άνθρωποι και τα κτήνη υπέφεραν από τις σκνίπες, τα ελκώδη εξανθήματα και από τον θάνατο των πρωτοτόκων, ενώ και οι τρεις—άνθρωποι, κτήνη και βλάστησις—επλήγησαν από τη χάλαζα, την εβδόμη πληγή.

13. Τι υποδεικνύουν οι Γραφικές αφηγήσεις για τη σειρά των πληγών όσον αφορά την εκπλήρωσί τους;

¹³ Δεύτερον, είναι ενδιαφέρον ότι κατά την καταγραφή των δέκα πληγών στους Ψαλμούς 78 και 105, αυτές δεν παρατίθενται κατά την ίδια αρχική σειρά. Αυτό μας επιτρέπει να συμπεράνωμε ότι στην εκπλήρωσί τους δεν πρέπει να αναμένωμε ότι οι πληγές αυτές θ’ ακολουθήσουν την αρχική τους χρονολογική σειρά. Προφανώς η σειρά των δεν εφάνη σπουδαία στους θεοπνεύστους συγγραφείς, οι οποίοι είχαν αργότερα την ευκαιρία να τις αριθμήσουν.

ΠΡΩΤΗ ΠΛΗΓΗ—ΤΑ ΝΕΡΑ ΤΟΥ ΝΕΙΛΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΙΜΑ

14. Για να κάμη τι, έλαβε ο Μωυσής δύναμι προς τον σκοπό ν’ αποδείξη ότι πράγματι ο Ιεχωβά ενεφανίσθη σ’ αυτόν, και με ποιο αποτέλεσμα;

¹⁴ Από την εποχή, που ο Ιεχωβά ενεφανίσθη για πρώτη φορά στον Μωυσή στην καιομένη βάτο, στο τέλος της τεσσαρακονταετούς παραμονής του Μωυσέως στην έρημο ως ποιμένος, μέχρις ότου ο Ιεχωβά διέταξε τον Μωυσή να επιφέρη επάνω στην Αίγυπτο την πρώτη από τις δέκα πληγές, συνέβησαν μερικά σημαντικά γεγονότα. Μεταξύ αυτών ήταν η χορήγησις δυνάμεως στον Μωυσή να εκτελέση τρία θαύματα μπροστά στο λαό του για να τους αποδείξη ότι ο Ιεχωβά, ο Θεός των προπατόρων των, ενεφανίσθη πράγματι σ’ αυτόν. Αυτά ήσαν, (1) ότι έκαμε να γίνη η ράβδος του όφις και κατόπι και πάλι ράβδος, (2) ότι έκαμε να εμφανισθή λέπρα στο χέρι του και κατόπι να εξαφανισθή, και (3) η μεταβολή του νερού σε αίμα. Δεν είναι περίεργο αυτό που διαβάζομε, ότι, όταν ο λαός είδε αυτά, επίστευσε.—Έξοδ. 3:1-4:31.

15. Ποιο ήταν το αποτέλεσμα της πρώτης εμφανίσεως του Μωυσέως μπροστά στον Φαραώ;

¹⁵ Κατά την πρώτη εμφάνισι του Μωυσέως μπροστά στον Φαραώ με την αίτησι, όπως αφήση τον Ισραήλ να υπάγη στην έρημο επί τρεις ημέρες για να λατρεύση τον Ιεχωβά, ο Φαραώ απήντησε: «Τις είναι ο Ιεχωβά, εις του οποίου την φωνήν θέλω υπακούσει, ώστε να εξαποστείλω τον Ισραήλ; δεν γνωρίζω τον Ιεχωβά, και ουδέ τον Ισραήλ θέλω εξαποστείλει.» Μη αρκούμενος σ’ αυτή την άρνησι, ο Φαραώ αύξησε τα φορτία του Ισραήλ με το να τους αναγκάζη να εξευρίσκουν μόνοι των το άχυρο για να κάνουν πλίνθους.—Έξοδ. 5:1-23, ΜΝΚ.

16, 17. (α) Ποιο θαύμα εξετέλεσε ο Μωυσής στη δευτέρα εμφάνισί του μπροστά στον Φαραώ και τους αυλικούς του; (β) Σε τι συνίστατο η πρώτη πληγή, και ποια ήσαν τ’ αποτελέσματά της επί της Αιγύπτου;

¹⁶ Στη δευτέρα εμφάνισι του Μωυσέως μπροστά στον Φαραώ, ο Μωυσής εξετέλεσε το θαύμα του να κάμη τη ράβδο του να γίνη ένας όφις, και, επί πλέον, να καταπιή τους όφεις, που οι μάγοι του Φαραώ παρουσιάζοντο ότι είχαν παραγάγει σε απομίμησι του θαύματος του Μωυσέως.a Επειδή αυτό το θαύμα απέτυχε να κάμη τον Φαραώ να υποκύψη, ο Θεός διέταξε τον Μωυσή να συναντήση τον Φαραώ στο χείλος του Νείλου και να επιφέρη την πρώτη πληγή, η οποία ήταν να μεταβάλη τα νερά του Νείλου σε αίμα, και τούτο άσχετα με το αν τα νερά ευρίσκοντο μέσα στον ίδιο το Νείλο, στις διώρυγες του Νείλου, σε σκεπαστές δεξαμενές ή σε πέτρινα ή ξύλινα σκεύη.

¹⁷ Αυτή η πληγή ήταν πράγματι μια συμφορά επάνω στην Αίγυπτο. Της αφήρεσε την προμήθεια νερού για τους ανθρώπους, τα κτήνη και τη βλάστησι. Ταυτοχρόνως ο ποταμός έγινε ακατάλληλος για το εμπόριο λόγω της δυσοσμίας. Και επί πλέον, αυτό ήταν μια περιφρόνησις για τη θρησκεία της Αιγύπτου, διότι ο Νείλος εθεωρείτο ο πιο ιερός ποταμός. Η πληγή αυτή, η οποία διήρκεσε επτά ημέρες και επηρέασε τόσο τους Αιγυπτίους όσο και τους Ισραηλίτας, εφάνη ως να την είχαν μιμηθή και οι ιερείς του Φαραώ, που ασκούσαν μαγεία, οι οποίοι, όμως, δεν μπόρεσαν να την σταματήσουν.—Έξοδ. 7:17-25.

18, 19. Τι αντιστοιχεί προς την πρώτη πληγή στις ημέρες μας;

¹⁸ Τι εξεικονίζει αυτή η πληγή; Εφόσον ο Νείλος αποτελούσε τη ζωτική γραμμή της οικονομίας της Αιγύπτου, καλώς εξεικονίζει το εμπόριο ή την εμποριοκρατία, που αποτελεί τη ζωτική γραμμή της συγχρόνου «Αιγύπτου». Ακριβώς, όπως ο Σατανάς απαιτούσε το Νείλο για τον εαυτό του, έτσι χρησιμοποιεί την εμποριοκρατία για να κρατήση τους λαούς σε υποταγή. Το ότι τα νερά του Νείλου μετετράπησαν σε αίμα εξεικονίζει πώς το άγγελμα που εξαγγέλλει ο λαός του Ιεχωβά σχετικά με την εμποριοκρατία δείχνει ότι αυτή είναι ιδιοτελής, άπληστη, καταθλιπτική και θανατηφόρος.—Αποκάλ. 11:8· Ιεζ. 29:3.

¹⁹ Από την 1η Ιανουαρίου 1921, Η Σκοπιά είχε δείξει ότι η άπληστη εμποριοκρατία είναι ένα αναπόσπαστο μέρος της οργανώσεως του Σατανά. Μεταξύ άλλων δημοσιεύσεων της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά, οι οποίες εξέθεσαν την πιεστικότητα της εμποριοκρατίας και την παγίδα του υλισμού, υπήρξαν τα βιβλία Απελευθέρωσις, Κυβέρνησις, Διεκδίκησις Β΄, και τα περιοδικά Η Σκοπιά και Ξύπνα! μαζί με εκείνα που προηγήθησαν από τα τελευταία. Θα μπορούσε να λεχθή ότι ο μαθητής Ιάκωβος εξέφρασε ένα τέτοιο άγγελμα στο πέμπτο κεφάλαιο της επιστολής του, το ίδιο δε έκαμε και ο Ιησούς, όταν απήγγειλε ουαί επί του πλουσίου.—Ιάκ. 5:1-5· Λουκ. 6:24.

20. Πώς οι θρησκευτικοί ηγέται φάνηκαν ότι εμιμήθησαν αυτή την πληγή;

²⁰ Με το να εκθέσουν την άπληστη, καταπιεστική και σκληρή φύσι της εμποριοκρατίας, η οποία είναι πρόθυμη να υποκινήση ακόμη και πολέμους για ιδιοτελές κέρδος, καθώς, επίσης, και την απατηλότητα του υλισμού της, οι δημοσιεύσεις αυτές της Σκοπιάς εχρησίμευσαν στο ν’ αποτελέσουν πληγή για τη σύγχρονη Αίγυπτο. Και πώς την πληγή αυτή φαινομενικώς εμιμήθησαν οι μάγοι της συγχρόνου Αιγύπτου, οι θρησκευτικοί ηγέται; Με το να ομιλούν εναντίον της εμποριοκρατίας ως μέρους εκείνου που αποκαλούν το «Κοινωνικό Ευαγγέλιό» τους. Στην πραγματικότητα, μόνον φάνηκε ότι το έκαμαν αυτό, διότι ο κλήρος εξαρτάται από την υποστήριξι των χρηματοδοτουμένων συμφερόντων. Πραγματικά, υπάρχει μια μεγάλη διαφορά στον κόσμο μεταξύ του αγγέλματος που φέρει ο λαός του Ιεχωβά και αυτού που φέρει ο κλήρος, τόσο όσον αφορά τον σκοπό του, όσο και τ’ αποτελέσματά του. Μόνο με το να εκτεθή η εμποριοκρατία από τους αληθινούς δούλους του Θεού εξήρθη η ανάγκη της βασιλείας του Θεού, και μόνο τούτο εχρησίμευσε να απαλύνη εκείνους που είχαν καθαρή καρδιά και να σκληρύνη εκείνους που είναι ιδιοτελείς, όπως συνέβη με τις πληγές παλαιά εκεί στην Αίγυπτο.

21. Τι εξεικόνιζε το ότι η πρώτη πληγή επηρέασε τόσο τους Αιγυπτίους όσο και τους Ισραηλίτας;

²¹ Το γεγονός ότι αυτή η πληγή επηρέασε τους Ισραηλίτας καθώς και τους Αιγυπτίους δείχνει ότι το άγγελμα αυτό εναντίον της εμποριοκρατίας και του υλισμού είναι μια προειδοποίησις για τον λαό του Θεού σήμερα. Επέστησε την προσοχή τους στο γεγονός ότι «ρίζα πάντων των κακών είναι η φιλαργυρία» και ότι «όσοι . . . θέλουσι να πλουτώσι, πίπτουσιν εις πειρασμόν και παγίδα, και εις επιθυμίας πολλάς ανοήτους και βλαβεράς, αίτινες βυθίζουσι τους ανθρώπους εις όλεθρον και απώλειαν.» Αυτή η πληγή, καθώς και οι άλλες, θα συνεχίσουν ως τον Αρμαγεδδώνα.—1 Τιμ. 6:9, 10.

ΔΕΥΤΕΡΑ ΠΛΗΓΗ—ΒΑΤΡΑΧΟΙ

22, 23. (α) Από τι απετελείτο η δευτέρα πληγή; (β) Τι εξεικόνιζε;

²² Η δευτέρα πληγή ήταν η των βατράχων, που ανέβηκαν από όλους τους ποταμούς και άλλες μάζες νερού, καλύπτοντας κυριολεκτικά τη χώρα και ακόμη εισερχόμενοι ως μέσα στους κλιβάνους, στις σκάφες ζυμώματος και στο ανάκτορο του Φαραώ. Ο βάτραχος ήταν ένα αντικείμενο λατρείας, εφόσον μια από τις Αιγυπτιακές θεότητες, η θεά Χεκτ, είχε κεφαλή βατράχου. Με το να κάμη εκείνο που ελατρεύετο να γίνη μια βλαβερή επιδημία, η πληγή αυτή επέφερε, επίσης, περιφρόνησι επάνω στη θρησκεία της Αίγυπτου. Μολονότι οι μάγοι του Φαραώ φάνηκαν ότι μιμούνται αυτή την πληγή, μικρή μόνο ανακούφισι θα έφερε αυτό διότι ήσαν ανίκανοι να το σταματήσουν! Ο Φαραώ παρεκάλεσε τον Μωυσή να σταματήση το κακό, και ο Μωυσής τον εβεβαίωσε ότι θα σταματούσε «δια να γνωρίσης, ότι δεν είναι ουδείς ως ο Ιεχωβά ο Θεός ημών.»—Έξοδ. 8:1-15, ΜΝΚ.

²³ Ποια είναι η προφητική σημασία αυτής της πληγής; Η Γραφική μνεία για βατράχους στο εδάφιο Αποκάλυψις 16:13, η μόνη άλλη μνεία περί βατράχων στις Γραφές εκτός από εκείνη που σχετίζεται με την πληγή των βατράχων στην Αίγυπτο, ρίχνει φως επάνω σ’ αυτή την πληγή. Εκεί σημειούται η ρυπαρότης των ‘πνευμάτων [εμπνευσμένων εκφράσεων, ΜΝΚ] ομοίων με βατράχους’. Όχι μόνο είναι ακάθαρτα ζώα οι βάτραχοι, σύμφωνα με τον Μωσαϊκό Νόμο, αλλά κατοικούν ακάθαρτους τόπους, είναι άσχημα, έχουν άσχημες φωνές, εκβάλλοντας μόνο κοασμούς, μερικά δε όμοια με βατράχους πλάσματα, οι φρύνοι, εκβάλλουν επί πλέον δηλητήριο από το δέρμα των. Στην Αποκάλυψι 16:13 οι βάτραχοι βγαίνουν από στόματα, υποδηλώνοντας ακάθαρτη προπαγάνδα. Αλλά στην Έξοδο 8:5, 6, οι βάτραχοι βγαίνουν από τα ύδατα της Αιγύπτου. Αυτή η πληγή των βατράχων στην Αίγυπτο μπορεί, λοιπόν, ορθώς να εξεικονίζη το ότι ο λαός του Ιεχωβά εκθέτει την ηθική ακαθαρσία ή διαφθορά του κόσμου. Ειδικά, αρχίζοντας με το περιοδικό Ο Χρυσούς Αιών και συνεχίζοντας με τα περιοδικά Παρηγορία και Ξύπνα!, η πληγή αυτή ήλθε επάνω στη σύγχρονη Αίγυπτο, ένα δε πρόσφατο χτυπητό παράδειγμα ήταν η ειδική έκδοσις του Ξύπνα! 8ης Απριλίου 1965 με τον τίτλο «Η Ηθική Κατάρρευσις.» Στην Αγγλική γλώσσα μόνο ετυπώθησαν για διανομή 3.750.000 και πλέον αντίτυπα, αυτή δε η πληροφορία τυπώνεται ήδη σε είκοσι πέντε άλλες γλώσσες σε αριθμό 2.450.000 αντιτύπων. Όπως οι βάτραχοι την εποχή εκείνη μπήκαν παντού· έτσι και η πληγή αυτή, σχετικά με την ηθική διαφθορά σε όλα τα τμήματα της οργανώσεως του Σατανά, εισέρχεται σε κάθε είδους τόπο μέσω των δημοσιεύσεων, οι οποίες πραγματεύονται αυτή τη διαφθορά, ειδικά το περιοδικό Ξύπνα!, ένα δε παράδειγμα αυτού είναι το ότι μακρά άρθρα του εδημοσιεύθησαν ολόκληρα στα Πρακτικά του Κογκρέσσου των Ηνωμένων Πολιτειών το θέρος του 1964.b Έτσι οι σύγχρονοι Αιγύπτιοι επλήγησαν από αυτή την έκθεσι τής ηθικώς και πνευματικώς ακαθάρτου καταστάσεώς των.

24, 25. (α) Πώς ο κλήρος εφάνη ότι μιμείται αυτή τη δευτέρα πληγή; (β) Πώς οι δούλοι του Ιεχωβά επηρεάσθησαν από αυτήν;

²⁴ Πώς οι σύγχρονοι μάγοι ιερείς, ο κλήρος, φαίνονται να μιμούνται αυτή την πληγή; Κατά το ότι και αυτοί, επίσης, ομιλούν μεγαλοφώνως εναντίον της ηθικής και πνευματικής καταπτώσεως. Αλλά όχι μόνο αποτυγχάνουν να συλλάβουν το πρόβλημα, όπως μπορεί ν’ αποδειχθή από την ηθική κατάστασι μέσα στις ίδιες τις εκκλησίες των, αλλά συχνά αποκαλύπτεται ότι και αυτοί οι ίδιοι είναι εξίσου κακοί, όπως οι υπόλοιποι. Μόνο τα αγγέλματα, που φέρνει ο λαός του Ιεχωβά, αποκαλύπτουν την κατάστασι όπως πράγματι είναι και χρησιμεύουν στο να πλήξουν τη σύγχρονη Αίγυπτο, σαν να ήταν με βατράχους.

²⁵ Αλλά πώς αυτή η πληγή επηρέασε, επίσης, τον λαό του Θεού; Κατά δύο τρόπους. Πρώτον, με το ότι τα αγγέλματα αυτά κατέκριναν εκείνους από τους δούλους του Ιεχωβά, των οποίων η διαγωγή ίσως δεν ήταν απολύτως όπως έπρεπε να είναι. Ένα πρόσφατο χτυπητό παράδειγμα ήταν το άρθρο του περιοδικού Η Σκοπιά «Φυλαχθήτε από το να Παίζετε με τη Σεξουαλική Ανηθικότητα.» Και δεύτερον, μερικοί από το λαό του Ιεχωβά ενωχλήθηκαν από τη σαφή γλώσσα που εχρησιμοποιήθη για να εκτεθούν αυτές οι καταστάσεις. Το γεγονός ότι έγιναν περίπου 3.000 αποκοπές στις Ηνωμένες Πολιτείες και μόνο στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους 1964 αποδεικνύει πόσο αναγκαίο είναι αυτό το άγγελμα εναντίον της ακαθαρσίας ακόμη και για τα λαό του Θεού.

ΤΡΙΤΗ ΠΛΗΓΗ—ΣΚΝΙΠΕΣ

26, 27. (α) Τι ήταν η τρίτη πληγή, και τι αναγκάσθηκαν να ομολογήσουν οι μάγοι-ιερείς της Αιγύπτου σχετικά με αυτή; (β) Ποια είναι η σύγχρονη σημασία της τρίτης πληγής;

²⁶ ‘Η Τρίτη πληγή απετελείτο από σκνίπες, μικρές, έντομα σαν ψύλλους, που τσιμπούν όπως τα κουνούπια και τα οποία ετσιμπούσαν ανθρώπους και ζώα, Αιγυπτίους και Ισραηλίτας εξίσου. Την πληγή αυτή δεν έκαμαν οι ιερείς του Φαραώ που ασκούσαν μαγεία, διότι δεν μπόρεσαν, προσποιούμενοι δε ότι την μιμούνται, αναγκάσθηκαν να ομολογήσουν: «Δάκτυλος Θεού είναι τούτο.»—Έξοδ. 8:16-19.

²⁷ Αυτή η πληγή, επομένως, πρέπει να αντιπροσωπεύη ένα άγγελμα μοναδικό για τον λαό του Θεού, που, εν τούτοις, επηρεάζει και αυτούς, όπως ακριβώς η τρίτη πληγή επηρέασε και τους Ισραηλίτας. Φαίνεται ότι είναι το άγγελμα, που κάνει διάκρισι μεταξύ των οργανώσεων του Σατανά και του Ιεχωβά, ένα άγγελμα που απεδείκνυε ή εξέθετε την οργάνωσι του Σατανά ως γεμάτη από ακάθαρτα ζωύφια, να το πούμε έτσι. Είναι ενδιαφέρον το ότι οι Φαρισαίοι αφαιρούσαν με σουρωτήρι από το κρασί των τον κώνωπα, όχι διότι ήταν ένα έντομο, αλλά διότι ήταν τελετουργικώς ακάθαρτο έντομο· εν τούτοις, κατά ένα συμβολικό τρόπο, κατέπιναν καμήλους, οι οποίες, ήσαν, επίσης, ακάθαρτα ζώα!—Ματθ. 23:24.

28. Τι εξεικονίζετο με το ότι οι μάγοι-ιερείς του Φαραώ ήσαν ανίκανοι να μιμηθούν την τρίτη πληγή;

²⁸ Τι εξεικονίζεται από το γεγονός ότι οι μάγοι-ιερείς του Φαραώ δεν μπόρεσαν να μιμηθούν αυτή την πληγή; Τούτο: Ότι οι θρησκευτικοί ηγέται του κόσμου δεν έχουν κάτι, που να συγκρίνεται με το άγγελμα που φέρνει ο λαός του Ιεχωβά, το οποίο δείχνει τη διαφορά μεταξύ των οργανώσεων του Ιεχωβά και του Σατανά. Πώς θα μπορούσαν να έχουν, όταν ούτε καν αναγνωρίζουν την ύπαρξι της οργανώσεως του Σατανά; Δεν είναι περίεργο, λοιπόν, ότι αυτό το άγγελμα πλήττει τόσο τους θρησκευτικούς ιερείς και κήρυκας. Τουλάχιστον από το 1924, στα τεύχος της 15ης Νοεμβρίου του περιοδικού Η Σκοπιά, σελ. 341, παρ. 24 (στην Αγγλική), η έκφρασις «η οργάνωσις του Διαβόλου», που να σημαίνη τους δούλους του, έκαμε την εμφάνισί της στις δημοσιεύσεις των δούλων του Ιεχωβά. Όλη η ύλη, που εδημοσιεύθη έκτοτε από την Εταιρία Σκοπιά και κατέστησε σαφές το ζήτημα, όπως το θέμα της Χριστιανικής ουδετερότητος, της ανάγκης, όπως οι Χριστιανοί απέχουν από την πολιτική και από τους πολέμους της οικονομικής τάξεως, απετέλεσε μέρος αυτής της πληγής. Βιβλία, όπως η Απελευθέρωσις (1926) και «Γενηθήτω το Θέλημά Σου επί της Γης» (1958), εχειρίσθησαν ιδιαιτέρως αυτά τα σημεία.

29. Πώς στη σύγχρονη εποχή η τρίτη πληγή επηρέασε το λαό του Ιεχωβά;

²⁹ Πώς αυτή η πληγή επηρέασε το λαό του Ιεχωβά όπως ακριβώς είχε επηρεάσει τους Ισραηλίτας την εποχή εκείνη; Κατά το ότι τους υπενθυμίζει συνεχώς να είναι αποχωρισμένοι από την οργάνωσι ή σύστημα πραγμάτων του Σατανά. Οι Χριστιανοί αυτοί είναι μέσα στον κόσμο (την αντιτυπική Αίγυπτο), αλλά μπορούν να μη αποτελούν μέρος του· και γι’ αυτό μπορούν να μην αναμιγνύωνται στους πολέμους της οικονομικής τάξεως, ούτε σε οτιδήποτε πολιτικής φύσεως. Αυτή η πληγή επάνω στην αντιτυπική Αίγυπτο συχνά επηρεάζει τους Χριστιανούς λόγω των όσων τα παιδιά των αντιμετωπίζουν, επειδή πολλές από τις εορτές και ασχολίες των δημοσίων σχολείων είναι εθνικιστικής και θρησκευτικής και ηρωολατρικής φύσεως. Αυτό κατ’ ανάγκην φέρνει στη σκέψι όλων των αφιερωμένων Χριστιανών τους λόγους της επιστολής Ιακώβου 1:27: «Θρησκεία καθαρά και αμίαντος ενώπιον του Θεού και Πατρός είναι αύτη, Να επισκέπτηται τους ορφανούς και τας χήρας εν τη θλίψει αυτών, και να φυλάττη εαυτόν αμόλυντον από του κόσμου.»

30. Τι θα μπορούσε να λεχθή για τις διαδοχικές πληγές την εποχή εκείνη και τώρα;

³⁰ Οι πληγές επάνω στην Αίγυπτο την εποχή εκείνη μπορεί να λεχθή ότι έβαιναν αυξανόμενες σε έντασι οδυνηρότητος όσον αφορά τους Αιγυπτίους ατομικώς. Οι πρώτες δύο έφεραν κυρίως ενόχλησι· με την τρίτη ήλθαν σωματικοί πόνοι, και πιο καταστρεπτική από όλες ήταν η δεκάτη, ο θάνατος των πρωτοτόκων. Έτσι, επίσης, έχουν τα πράγματα και στη σύγχρονη εποχή· η αποκάλυψις των θρησκευτικών λειτουργών και κηρύκων ως μέρους της οργανώσεως του Σατανά τούς πληγώνει περισσότερο από τα προηγούμενα αγγέλματα τα σχετικά με την εμποριοκρατία και την ηθική διαφθορά.

31. Ποια διάκρισι είπε ο Ιεχωβά ότι θα κάνη σχετικά με την τετάρτη πληγή;

³¹ Οι πρώτες τρεις πληγές είχαν έλθει επάνω και στους Αιγυπτίους και τους Ισραηλίτας, αλλά σχετικά με την τετάρτη και τις επόμενες πληγές ο Ιεχωβά είπε στον Φαραώ: «Θέλω όμως εξαιρέσει . . . την γην Γεσέν, εν η κατοικεί ο λαός μου, . . . δια να γνωρίσης ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά εν τω μέσω της γης· και θέλω βάλει διαφοράν μεταξύ του λαού μου, και του λαού σου· αύριον θέλει γείνει το σημείον τούτο.» Και «Έκαμεν ο Ιεχωβά ούτω.»—Έξοδ. 8:22-24, ΜΝΚ.

32. Αντί να ωφεληθούν από την πείρα και τ’ αποτελέσματα οι υπερήφανοι, πείσμονες και πονηροί, τι επίδρασι έχουν αυτά επάνω τους;

³² Αυτή η διαφορά είχε σκοπό να εντυπώση πιο έντονα στον Φαραώ το ζήτημα της παγκοσμίου κυριαρχίας. Δεν είχε διδαχθή τίποτε από τις πρώτες τρεις πληγές. Οι πείσμονες και πονηροί άνθρωποι δεν διδάσκονται ούτε ωφελούνται από την πείρα και τ’ αποτελέσματα της κακής των πορείας. Απλώς γίνονται χειρότεροι. Το ίδιο θα διαπιστώσωμε και με τον Φαραώ. Λόγω των ενδιαφερόντων παραλληλισμών που διαπιστώσαμε ως τώρα σ’ αυτό το προφητικό δράμα, αποβλέπομε με ζωηρή αναμονή να μάθωμε τη σημασία των υπολοίπων επτά πληγών, και ιδιαιτέρως της δεκάτης πληγής. Τι εξεικόνιζε ο θάνατος των πρωτοτόκων; Για μια εξέτασι αυτών των πραγμάτων, παραπέμπομε τον αναγνώστη στο επόμενο τεύχος αυτού του περιοδικού.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 563]

Με την οδηγία του Μωυσέως, ο Ααρών χτυπά τα νερά του Νείλου, τα οποία μετατρέπονται σε αίμα