Πληγές στους Συγχρόνους «Αιγυπτίους» με την Αλήθεια

«Να κηρύξω . . . ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών.»—Ησ. 61:2.

 1, 2. (α) Σε ποιους εφαρμόζεται το εδάφιο 2 Τιμόθεον 4:3, 4 και σε ποιους δεν εφαρμόζεται, και γιατί; (β) Ποιο γεγονός παραβλέπουν εκείνοι που βρίσκουν λάθη στα βασανιστικά αγγέλματα που εξαγγέλλουν οι διάκονοι του Ιεχωβά;

ΣΧΕΤΙΚΑ με την ημέρα, στην οποία ζούμε, ο απόστολος Παύλος επροφήτευσε: «Θέλει ελθεί καιρός, ότε δεν θέλουσιν υποφέρει την υγιαίνουσαν διδασκαλίαν· αλλά θέλουσιν επισωρεύσει εις εαυτούς διδασκάλους κατά τας ιδίας αυτών επιθυμίας, γαργαλιζόμενοι την ακοήν· και από μεν της αληθείας θέλουσιν αποστρέψει την ακοήν αυτών.» Όσο και αν αυτοί οι λόγοι αληθεύουν για τους συγχρόνους θρησκευτικούς ηγέτας και το ποίμνιό των, όπως επανειλημμένως ετονίσθη στις σελίδες αυτού του περιοδικού, δεν πρέπει να αληθεύουν και δεν αληθεύουν για τους αφιερωμένους Χριστιανούς διακόνους του Ιεχωβά. Αυτοί οφείλουν να υποδέχωνται και πράγματι υποδέχονται με χαρά την αλήθεια, ακόμη και όταν κατά περιστάσεις πιθανόν να δυσαρεστή.—2 Τιμ. 4:3, 4.

² Εκείνοι, οι οποίοι βρίσκουν σφάλμα στο σαφές και προειδοποιητικό άγγελμα που φέρνουν αυτοί οι διάκονοι του Ιεχωβά και οι οποίοι τους κατηγορούν ότι κηρύττουν ένα χωρίς αγάπη Θεό και ένα άγγελμα μίσους, παραβλέπουν τελείως το γεγονός ότι οι διάκονοι αυτοί εφαρμόζουν στον εαυτό τους, πρωτίστως, τα προειδοποιητικά αγγέλματα του Θεού που αφορούν την εκδίκησί του. Έτσι οι πρώτες τρεις πληγές επί της αρχαίας Αιγύπτου, που εξητάσθησαν στο προηγούμενο τεύχος αυτού του περιοδικού, απεδείχθη ότι επηρέασαν, όχι μόνο τους «Αιγυπτίους», αλλά, επίσης, και τους υποδουλωμένους «Ισραηλίτας», τον λαό του Ιεχωβά. Εν τούτοις, με το να ωφεληθούν από τη σύγχρονη εκπλήρωσι αυτών των πληγών, να διορθωθούν από αυτές, να το πούμε έτσι, ο λαός του Ιεχωβά σήμερα δεν υφίσταται τις συνέπειες των υπολοίπων επτά πληγών, στις οποίες, επίσης, συμμετέχουν όσον αφορά την έκχυσί τους. Στη σύγχρονη έκχυσι των πληγών το υπόλοιπον του Ιεχωβά επί της γης σήμερα είχε εξεικονισθή από τον αδελφό του Μωυσέως, τον Ααρών, ενώ ο Μωυσής ο ίδιος εξεικονίζει τον Ιησού Χριστό, που βασιλεύει με ουράνια δόξα και δύναμι. (Έξοδ. 6:5, 6, 20· 9:8) Ο Ααρών ενήργησε ως στόμα του Μωυσέως κι εχρησιμοποίησε τη ράβδο του Μωυσέως.

ΤΕΤΑΡΤΗ ΠΛΗΓΗ—ΚΥΝΟΜΥΙΕΣ

 3. Από τι συνίστατο η τετάρτη πληγή, και ποιο ήταν το αποτέλεσμά της;

³ Η τετάρτη πληγή επί της αρχαίας Αιγύπτου ήταν η πρώτη από τις δέκα στην οποία ο Ιεχωβά έκαμε διάκρισι μεταξύ του λαού του Ισραήλ και των Αιγυπτίων. Συνίστατο σε κυνόμυιες και έχει καταγραφή για μας στην Έξοδο 8:21-24. Η κυνόμυια φαίνεται ότι ήταν μια μύγα μεγαλύτερη από τη συνήθη οικιακή μύγα, ήταν μάλλον η μύγα που προσβάλλει τους σκύλους ή τα άλογα. Μερικά είδη αυτής της μύγας προσέβαλλαν ανθρώπους και ζώα· άλλα πάλιν, μόνο τη βλάστησι. Είχαν, επίσης, γεμίσει τη γη με τους σκώληκές των. Απλώθηκαν σε όλα τα σπίτια της Αιγύπτου και η ζημία την οποία επροξένησαν ήταν τέτοιας εκτάσεως ώστε «η γη διεφθάρη εκ του πλήθους της κυνομυίας», όπως αναγράφεται. Αυτή η πληγή θα μπορούσε να λεχθή ότι επεσώρευσε περιφρόνησι επάνω στη θεά των σκνιπών, Ουάτζετ.a Ανάγκασε τον Φαραώ να υποκύψη, αλλά μόνο μέχρις ότου η πληγή έληξε.—Έξοδ. 8:28-32.

 4. Πώς προσδιορίζεται η ταυτότης της ‘γης’ του πνευματικού Ισραήλ;

⁴ Εφόσον αναφέρεται ότι η πληγή αυτή κατέστρεψε τη γη της Αιγύπτου, εξεικονίζει κατάλληλα ένα βασανιστικό άγγελμα από τον Ιεχωβά το οποίον εκθέτει την κατεστραμμένη κατάστασι της συγχρόνου «Αιγύπτου», της οργανώσεως του Σατανά. Και τι είναι αυτό; Μια νύξις δίδεται στις προφητείες, που βρίσκονται στα εδάφια Ησαΐας 62:4 και 66:8, οι οποίες λέγουν, εν μέρει, τα εξής: «Η γη σου θέλει είσθαι νενυμφευμένη.» «Ήθελε γεννήσει η γη εν μια ημέρα;» Αυτές οι προφητείες αναφέρονται στην αποκαταστημένη κατάστασι του πνευματικού Ισραήλ στις ημέρες μας. Η έκφρασις «γη» αναφέρεται στην επίγειο θέσι ή κατάστασι που κατέχεται από το αποκαταστημένο υπόλοιπο του πνευματικού έθνους του Θεού· τη νομική τους θέσι, να το πούμε έτσι. Στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου του 1914-1918 εφαίνοντο σαν να τους είχε απαρνηθή ο Θεός. Αλλά το 1919, όπως δείχνει η ιστορία, η ευνοϊκή των θέσις ενώπιον του Θεού ανενεώθη, ανεγεννήθησαν, ‘εγέννησεν η γη’, αιφνιδίως, ως «εν μια ημέρα.» Αυτό περιελάμβανε τις διδασκαλίες των, την οργάνωσί των και τον τρόπο λατρείας των.

 5, 6. Πώς η σύγχρονη «Αίγυπτος» προσπάθησε να έχη θέσι ενώπιον του Θεού, αλλά τι απεκάλυψε η τετάρτη πληγή, και με ποια μέσα;

⁵ Εφόσον έτσι συμβαίνει, θα μπορούσε να λεχθή ότι για τη θέσι τους ενώπιον του Θεού οι θρησκευόμενοι της συγχρόνου Αιγύπτου εξαρτώνται από τις ανθρωποποίητες διδασκαλίες, οργάνωσι και έθιμά των. Σ’ αυτά θα ήταν δυνατόν να περιληφθούν διδασκαλίες όπως του τριαδικού Θεού, του αιωνίου βασανισμού μετά τον θάνατον του σώματος, του καθαρτηρίου, της αθανασίας της ανθρωπίνης ψυχής, του θείου δικαιώματος των βασιλέων και άλλες. Προσπάθησαν, επίσης, ν’ αποκτήσουν ή να κερδίσουν μια θέσι ενώπιον του Θεού με θρησκευτικά έθιμα όπως ο ασκητισμός, η αγαμία του κλήρου, μοναχικός βίος ανδρών και γυναικών, μετάβασις στην εκκλησία την Κυριακή, εξομολόγησις σε ιερείς, χρήσις του σταυρού, αγιασμός υδάτων, είδωλα, δίχως να παραλειφθούν οι εικόνες των Ανατολικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, η λατρεία της Μαρίας και των «αγίων», ο σεβασμός των λειψάνων, και άλλα. Αναμένουν δε, επίσης, να κερδίσουν θέσι ενώπιον του Θεού με τα ‘μεγάλα έργα’ των, όπως η ανέγερσις δαπανηρών οικοδομών εκκλησιών και ναών, θεραπεία δια πίστεως, συμβιβασμός των πίστεων των Καθολικών, Διαμαρτυρομένων και Ιουδαίων, ηθική αναμόρφωσις, επίδρασις επί της νομοθεσίας, έργα αγαθοεργίας, στα οποία περιλαμβάνονται και συσσίτια όπου διανέμεται σούπα στους πτωχούς στις Ηνωμένες Πολιτείες και ρύζι στους πτωχούς στην Ανατολή.

⁶ Η τετάρτη πληγή της αληθείας αποκαλύπτει ποια είναι η πραγματική θέσις των θρησκευομένων της συγχρόνου Αιγύπτου στα όμματα του Θεού και στα βλέμματα όλων των ανθρώπων που έχουν φωτισθή από την αλήθεια του Θεού. Αυτή η πληγή έχει εκθέσει την αντιγραφικότητα των διδασκαλιών του «Χριστιανικού κόσμου», την οργάνωσί του και τους τύπους λατρείας και τα έργα του. Ένα χτυπητό παράδειγμα αυτής της πληγής έλαβε χώρα σχετικά με τη συνέλευσι Κολόμπους Οχάιο των μαρτύρων του Ιεχωβά το 1924, όπου εξεδόθη μια Καταγγελία, η οποία απεδείκνυε το ψευδές των κυρίων διδασκαλιών και θρησκευτικών εθίμων του «Χριστιανικού κόσμου». Την εποχή εκείνη δεκατρία εκατομμύρια και πλέον αντίτυπα εξετυπώθησαν για διανομή. Μια πιο πρόσφατη έκδοσις, η οποία εκτελεί αυτό το έργο επί δέκα εννέα χρόνια τώρα, είναι το Γραφικό βοήθημα μελέτης, το βιβλίο «Έστω ο Θεός Αληθής», από το οποίο δέκα εννέα εκατομμύρια και πλέον αντίτυπα έχουν εκδοθή σε πενήντα τέσσερες γλώσσες. Ένα ειδικά όμοιο με πληγή άγγελμα μαζί με αυτά ήταν το βιβλιάριο “Ο Λόγος”—Ποιος Είναι; Κατά τον Ιωάννη, το οποίον εστάλη σε όλους σχεδόν τους κληρικούς του «Χριστιανικού κόσμου». Εννέα εκατομμύρια και πλέον αντίτυπα σε πολλές γλώσσες ετυπώθησαν για διανομή σ’ όλο τον κόσμο. Απόδειξις του βασανισμού των απ’ αυτή την πληγή είναι τα πολλά ωργισμένα γράμματα που έγραψαν στους εκδότας εκείνου του βιβλιαρίου. Ένα άλλο παράδειγμα αυτής της πληγής ήταν η ειδική έκδοσις του Ξύπνα! της 8ης Οκτωβρίου 1964, με τον τίτλο «Εξέτασις των Θεμελίων της Σημερινής Θρησκείας», από το οποίο ετυπώθησαν 6.196.655 αντίτυπα. Ναι, σε ολοένα περισσότερες εκδόσεις της Σκοπιάς η «γη» της συγχρόνου «Αιγύπτου» εξετίθετο ως αφανισμένη, μη έχοντας θέσι ενώπιον του Θεού, μη νενυμφευμένη με αυτόν. Αυτή η έκθεσις από τους μάρτυρας του Ιεχωβά υπό τον Μεγαλύτερο Μωυσή, Ιησού Χριστό, εξεπλήρωσε πράγματι αποστολήν πληγής.

Η ΠΕΜΠΤΗ ΠΛΗΓΗ—ΘΑΝΑΤΙΚΟΝ

 7. Από τι συνίστατο η πέμπτη πληγή;

⁷ Ύστερ’ από παράκλησι του Φαραώ, ο Μωυσής εμεσολάβησε πλησίον του Ιεχωβά υπέρ της Αιγύπτου, και η τετάρτη πληγή εσηκώθη. Αλλά και πάλι ο Φαραώ άφησε να σκληρυνθή η καρδιά του, και έτσι ο Ιεχωβά έστειλε την πέμπτη πληγή, η οποία προωρίζετο για τα κτήνη της Αιγύπτου. Ο Μωυσής είπε: «Ιδού, η χειρ του Ιεχωβά θέλει είσθαι επί τα κτήνη σου τα εν τω αγρώ.» Η πληγή περιέλαβε όλα αυτά. «Επί τους ίππους, επί τους όνους, επί τας καμήλους, επί τους βόας, και επί τα πρόβατα· θανατικόν βαρύ σφόδρα.» «Και έκαμεν ο Ιεχωβά το πράγμα τούτο . . . και απέθανον πάντα τα είδη κτηνών των Αιγυπτίων εκ δε των κτηνών των υιών Ισραήλ δεν απέθανεν ουδέ έν.»—Έξοδ. 9:3, 6, ΜΝΚ.

 8-11. Πώς εκπληρώνεται η πέμπτη πληγή των συγχρόνων καιρών;

⁸ Τι εξεικονίζει αυτή η πληγή; Στις Γραφές τα κτήνη, κατοικίδια ζώα, και ειδικά πρόβατα και βόες, συχνά χρησιμοποιούνται για να εξεικονίσουν ανθρώπους, οι οποίοι είναι σαν υποζύγια. Με το ότι τα υποζύγια όλης της Αιγύπτου έδιναν υποστήριξι στην Αίγυπτο, αυτό θα μπορούσε να εξεικονίση ορθά τους υποστηρικτάς της αντιτυπικής Αιγύπτου των ημερών μας, της οργανώσεως του Σατανά. Και όπως ακριβώς πάντα τα είδη κτηνών απέθαναν, όχι όμως πάντα τα κτήνη κατά γράμμα, έτσι βρίσκομε ότι όλα τα είδη ανθρώπων, υποστηρικτών της αντιτυπικής Αιγύπτου, μεγάλοι και μικροί, πλούσιοι και πτωχοί, ηλικιωμένοι και νέοι, άρρενες και θήλεις, διαφόρων εθνικοτήτων και φυλών, κατά συμβολικό τρόπο αποθνήσκουν όσον αφορά την υποστήριξί τους προς την οργάνωσι του Σατανά λόγω του βασανιστικού αγγέλματος κρίσεως που φέρνει ο λαός του Θεού. Ιδιαιτέρως, η πληγή αυτή εξεικονίζει τα αγγέλματα τα οποία απευθύνονται σε άτομα με τιμία καρδιά, που αγαπούν τη δικαιοσύνη αλλά λόγω αγνοίας υποστηρίζουν την οργάνωσι του Σατανά, και τα οποία κάνουν έκκλησι σ’ αυτά τα άτομα να εξέλθουν από αυτή και να λάβουν στάσι υπέρ του Ιεχωβά και της βασιλείας του.

⁹ Μολονότι όλα τα επτά ετήσια αγγέλματα που εξήγγειλαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά από το 1922 ως το 1928 περιελάμβαναν τέτοιες εκκλήσεις, ιδιαίτερα η Απόφασις του 1927, που ενεκρίθη στη διεθνή συνέλευσί τους στο Τορόντο, του Καναδά, ήταν εκείνη που ετόνισε αυτή τη μορφή της διακονίας του υπολοίπου του Ιεχωβά, που εξεικονίσθη από τον αδελφό του Μωυσέως Ααρών. (Έξοδ. 9:27) Σημειώστε πόσο κατάλληλη είναι η γλώσσα της. Μεταξύ άλλων, η Απόφασις έλεγε: «Δεν υπάρχει λόγος για να δίδεται περαιτέρω υποστήριξις σ’ αυτό το . . . σύστημα. Εν τω καιρώ τούτω της αμηχανίας ο Ιεχωβά Θεός προστάσσει τους λαούς να εγκαταλείψωσι και δια παντός παραιτήσωσι τον ‘Χριστιανισμόν’ ή ‘ωργανωμένην Χριστιανοσύνην’ και στραφώσι τελείως απ’ αυτής, διότι είναι η οργάνωσις του Διαβόλου, και μη δίδωσιν εις αυτήν ουδεμίαν υποστήριξιν· και ότι, οι λαοί δέον να δώσωσιν ολόκληρον την αφοσίωσιν της καρδίας αυτών και υποτέλειαν εις τον Ιεχωβά Θεόν, τον Βασιλέα αυτού και Βασιλείαν, και λάβωσι πλήρη ελευθερίαν, και τας ευλογίας, άστινας ο Θεός έχει εναποθηκεύσει δι’ αυτούς.» 3.900.000 και πλέον αντίτυπα από αυτή την Απόφασι διενεμήθησαν σε σχήμα βιβλιαρίου σε πολλές γλώσσες.

¹⁰ Παρόμοιες εκκλήσεις έχουν γίνει από τότε, όπως η ήδη αναφερθείσα η οποία περιελαμβάνετο στην Απόφασι που έγινε δεκτή από τους μάρτυρας του Ιεχωβά στη συνέλευσί των του 1958 στο Στάδιο Γιάγκη και το Πόλο Γκράουντς στη Νέα Υόρκη. Στην κατακλείδα του έκαμε έκκλησι προς «όλους εκείνους που αγαπούν ζωή με ευτυχία κάτω από μια δίκαιη διακυβέρνησι, υπό την προσοχή των οποίων μπορεί να έλθη η παρούσα Απόφασις, να λάβουν σοβαρά υπ’ όψι τη σημασία της και να τιμήσουν το όνομα του Δημιουργού του ουρανού και της γης και να στραφούν προς τη Βασιλεία Του δια Χριστού ως τη δικαιωματική κυβέρνησι του νέου κόσμου.» Αυτή η Απόφασις είχε μια κυκλοφορία 70.000.000 αντιτύπων σε πενήντα γλώσσες του κόσμου. Το βασανιστικό άγγελμα συνεχίζεται επάνω στην αντιτυπική Αίγυπτο μέχρι σήμερα, καλώντας τους ανθρώπους να προσέξουν την προσταγή του εδαφίου Αποκάλυψις 18:4: «Εξέλθετε εξ αυτής [της Βαβυλώνος της Μεγάλης], ο λαός μου, δια να μη συγκοινωνήσητε εις τας αμαρτίας αυτής, και να μη λάβητε εκ των πληγών αυτής.» Όχι ότι η Βαβυλών η Μεγάλη και η συμβολική Αίγυπτος των ημερών μας είναι ένα και το αυτό πράγμα· μάλλον, η Βαβυλών η Μεγάλη είναι το θρησκευτικό μέρος της συμβολικής Αιγύπτου, της ορατής οργανώσεως του Σατανά. Έτσι, με το να φύγη ένας από τη σύγχρονη Βαβυλώνα τη Μεγάλη, ή να πεθάνη ως προς την παροχή υποστηρίξεως σ’ αυτήν, συμβολικώς πεθαίνει όσον αφορά το να παρέχη την υποστήριξί του στη σύγχρονη «Αίγυπτο» όπως ακριβώς τα κατοικίδια ζώα της αρχαίας Αιγύπτου.

¹¹ Κάθε ετησία έκθεσις των μαρτύρων του Ιεχωβά, όπως δημοσιεύεται σε κάθε τεύχος της 1ης Φεβρουαρίου του περιοδικού Η Σκοπιά και στο Βιβλίον του Έτους των Μαρτύρων του Ιεχωβά, που εκδίδονται σε διάφορες γλώσσες τώρα, μιλεί για την έκτασι αυτής της πληγής. Πώς αυτό; Με το ότι λέγει πόσα άτομα απεσπάσθησαν από τη σύγχρονη «Αίγυπτο» με το ν’ αφιερωθούν στον Ιεχωβά και βαπτισθούν στο ύδωρ. Στη διάρκεια του υπηρεσιακού έτους 1963 υπήρξαν 62.798, και στη διάρκεια του 1964 ο αριθμός των ήταν 68.236. Ασφαλώς, αυτή η ιδία η δημοσίευσις των πληροφοριών αυτών σ’ αυτές τις εκδόσεις απετέλεσε πληγή στη σύγχρονη «Αίγυπτο».

Η ΕΚΤΗ ΠΛΗΓΗ—ΕΛΚΩΔΗ ΕΞΑΝΘΗΜΑΤΑ

12, 13. Από τι συνίστατο η έκτη πληγή;

¹² Μολονότι όλα τα είδη κτηνών των αρχαίων Αιγυπτίων απωλέσθησαν στην πέμπτη πληγή, «εσκληρύνθη η καρδία του Φαραώ, και δεν εξαπέστειλε τον λαόν.» Έτσι ο Ιεχωβά τον προειδοποίησε για την έκτη πληγή, και σε υπακοή προς τις οδηγίες του Ιεχωβά ο Μωυσής έλαβε στάκτην καμίνου και «εσκόρπισεν αυτήν ο Μωυσής προς τον ουρανόν, και έγεινε καύσις αναδιδούσα ελκώδη εξανθήματα επί τους ανθρώπους, και επί τα κτήνη· και δεν ηδύναντο οι μάγοι να σταθώσιν έμπροσθεν του Μωυσέως, εξ αιτίας της καύσεως· διότι η καύσις ήτο επί τους μάγους, και επί πάντας τους Αιγυπτίους.»—Έξοδ. 9:7-11.

¹³ Αυτή η πληγή δυσηρέστησε τον Ιμχοτέπ, τον Αιγύπτιο Θεό της ιατρικής, διότι κανείς από τους Αιγυπτίους ιατρούς δεν μπόρεσε να την θεραπεύση. Ιδιαιτέρως εταπείνωσε τους μάγους ιερείς της Αιγύπτου. Προηγουμένως εφαίνοντο ότι μιμούνται τις πρώτες δύο πληγές, που είχε επιφέρει ο Μωυσής, και για την τρίτη πληγή, των σκνιπών, βρέθηκαν στην ανάγκη να παραδεχθούν ότι ήταν «δάκτυλος Θεού». (Έξοδ. 8:1-19) Η έκτη, όμως, πληγή πράγματι τους κατήσχυνε μέχρι του σημείου να μη μπορούν να εμφανισθούν ενώπιον του Φαραώ. Μερικοί σχολιασταί της Βίβλου υποστηρίζουν ότι αυτή η πληγή ήταν η μαύρη λέπρα ή έλκος της Αιγύπτου, γνωστή ως ελεφαντίασις, ασθένεια η οποία κατά πάσαν πιθανότητα είχε πλήξει τον Ιώβ μερικά χρόνια ενωρίτερα. (Ιώβ 2:6-12) Οτιδήποτε και αν ήταν, ήταν μια δερματική νόσος, η οποία εξεδηλώθη με εξανθήματα, οιδήματα, έλκη και δερματικά εκθύματα, αναμφιβόλως δε ήταν πολύ οδυνηρή, όπως μπορεί να συναχθή από τ’ αποτελέσματά της επάνω στους ιερείς της Αιγύπτου.

14-16. Με ποια μέσα εβασανίσθη ως τώρα η σύγχρονη «Αίγυπτος» από την έκτη πληγή;

¹⁴ Πώς η πληγή αυτή έχει την εκπλήρωσί της στη σύγχρονη εποχή; Το εδάφιο Αποκάλυψις 16:2 μας δίνει το νήμα, διότι μας λέγει ότι ως αποτέλεσμα της εκχύσεως της φιάλης του θυμού του Θεού έγινε έλκος κακό και πονηρό επάνω σ’ εκείνους, οι οποίοι είχαν το χάραγμα του θηρίου και προσκυνούσαν την εικόνα του. Το βιβλίο με τον τίτλο ‘Έπεσε Βαβυλών η Μεγάλη!’ Η Βασιλεία του Θεού Κυβερνά! αποδεικνύει ότι η πληγή άρχισε το 1919, όταν προελέχθη η πτώσις της Κοινωνίας των Εθνών. Το έτος 1921 το περιοδικό Η Σκοπιά έκαμε για πρώτη φορά γνωστή την ταυτότητα του συμβολικού θηρίου της θαλάσσης του 13^ου κεφαλαίου της Αποκαλύψεως ως της ορατής πολιτικής οργανώσεως του Σατανά μάλλον παρά ενός εκκλησιαστικού συστήματος και της προσκυνουμένης «εικόνος» του θηρίου ως της Κοινωνίας των Εθνών. Η πληγή αυτή, καθώς και οι άλλες πληγές, θα μπορούσε να λεχθή ότι έχει δύο μορφές στη σύγχρονη εποχή. Η μία μορφή είναι η χρήσις της Γραφής για ν’ αποδειχθή πώς οι σύγχρονοι «Αιγύπτιοι», οι προσκυνηταί της «εικόνος» του θηρίου, φαίνονται στα όμματα του Ιεχωβά, και η άλλη είναι οι πόνοι που η έκθεσις αυτή τους έδωσε. Εφόσον η Αίγυπτος συμβολίζει ολόκληρη την ορατή οργάνωσι του Σατανά, η πληγή αυτή επηρεάζει τους θρησκευτικούς ηγέτας και οδηγούς τόσο του «Χριστιανικού κόσμου» όσο και του ειδωλολατρικού.

¹⁵ Ένα έγκαιρο εξέχον σημείο σ’ αυτή την πληγή ήλθε το 1922, όταν στις 8 Σεπτεμβρίου στη συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά στο Σήνταρ Πόιντ, Οχάιο, ο Ιωσήφ Φ. Ρόδερφορδ, ως πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, επέσυρε την προσοχή στην περίπτωσι του Βασιλέως Οζία, ο οποίος έγινε λεπρός λόγω της αλαζονείας του στο ν’ αναμίξη τη θρησκεία με την πολιτική στην Ιερουσαλήμ, διότι αυτός ως βασιλεύς απεφάσισε να προσφέρη θυμίαμα στο ναό, ένα προνόμιο που ήταν μόνο για τους ιερείς της φυλής του Λευί· και μ’ αυτή την αλαζονεία και την τιμωρία της ο Βασιλεύς Οζίας ήταν ένας τύπος του «Χριστιανικού κόσμου». (2 Χρον. 26:1, 16-23) Κατόπιν, αναφερόμενος στην από τον «Χριστιανικό κόσμο» υποστήριξι της Κοινωνίας των Εθνών ως ενός ανθρωποποιήτου υποκαταστάτου της βασιλείας του Θεού, ο Δικαστής Ρόδερφορδ είπε: «Έτσι αρνήθηκαν την έλευσι του Κυρίου και της Βασιλείας του», και αμέσως εφάνησαν στον Ιεχωβά Θεό ότι είναι λεπροί ή γεμάτοι από έλκη και εξανθήματα, και επομένως ακάθαρτοι. Και όπως ακριβώς η έκτη πληγή επί της Αιγύπτου ήταν μια έκφρασις της οργής του Ιεχωβά και έφερε πόνους, έτσι συνέβη και με τη διακήρυξι που έκαμε ο αφιερωμένος λαός του σχετικώς με αυτά τα πράγματα. Αυτή η έκφρασις της οργής του προς τους ανθρώπους, οι οποίοι είχαν το «χάραγμα» του θηρίου και προσκυνούσαν την εικόνα του, την Κοινωνία των Εθνών, επροξένησε πόνους στους αντιτυπικούς Αιγυπτίους του εικοστού μας αιώνος.

¹⁶ Από τότε η Εταιρία Σκοπιά ως εκδόται για τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά εδημοσίευσε και ενήργησε να διανεμηθούν πολλά έντυπα, που απεδείκνυαν ότι η Κοινωνία των Εθνών και ο διάδοχός της, τα Ηνωμένα Έθνη, είναι μάταια ανθρωποποίητα υποκατάστατα της βασιλείας του Θεού. Ένα ιδιαιτέρως χαρακτηριστικό πρόσφατο παράδειγμα ήταν η ειδική έκδοσις του περιοδικού Ξύπνα! της 22ας Απριλίου 1963, με τον τίτλο «Τα Ηνωμένα Έθνη ή η Βασιλεία του Θεού;» Η Εταιρία Σκοπιά εξετύπωσε για διανομή 5.269.268 αντίτυπα του τεύχους της 22ας Απριλίου 1963 του περιοδικού Ξύπνα!. Όλη αυτή η δημοσίευσις και διανομή του αγγέλματος κρίσεως του Θεού απέδειξε πόσο αξιοθρήνητοι, ακάθαρτοι, άθλιοι και πνευματικώς ασθενείς πρέπει να φαίνωνται στα όμματα του Θεού οι υποστηρικταί αυτών των ανθρωπίνων σχεδίων. Αυτή η δημοσίευσις υπήρξε πολύ οδυνηρή στους υποστηρικτάς των πολιτικών αυτών οργάνων για παγκόσμιο ειρήνη και ασφάλεια τόσο εντός όσο και εκτός του «Χριστιανικού κόσμου» και είναι μέρος της έκτης πληγής.

Η ΕΒΔΟΜΗ ΠΛΗΓΗ—ΧΑΛΑΖΑ, ΠΥΡ ΚΑΙ ΒΡΟΝΤΕΣ

17, 18. (α) Γιατί ο Ιεχωβά ενήργησε με τον Φαραώ κατά τον τρόπο που ενήργησε; (β) Από τι συνίστατο τότε η εβδόμη πληγή;

¹⁷ Έξη πληγές είχαν σταλή πάνω στον Φαραώ και το έθνος του από τον Ιεχωβά Θεό, αλλά η καρδιά του παρέμεινε άκαμπτη. Γιατί ο Ιεχωβά, ο Παντοδύναμος, επολιτεύετο με αυτόν τον ισχυρογνώμονα, υπερήφανο, αλλά μικροσκοπικό άνθρωπο με αυτό τον τρόπο; Ο Ιεχωβά ο ίδιος του είπε, επ’ αυτού του σημείου: «Θέλω εκτείνει την χείρά μου, και θέλω πατάξει σε και τον λαό σου με θανατικόν, και θέλεις απολεσθή από της γης· και δια τούτο βεβαίως σε διετήρησα, δια να δείξω εν σοι την δύναμίν μου, και να κηρυχθή το όνομά μου εν πάση τη γη.» Ναι, ενεργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο ο Ιεχωβά έκανε για τον εαυτό του όνομα αλλά συγχρόνως απεδείκνυε στον Φαραώ πόσο μεγάλη και ποικίλη είναι η θεία Του δύναμις. Αφού είπε στον Φαραώ τον λόγο για τον οποίο ενεργούσε με αυτόν έτσι όπως Αυτός ενήργησε, ο Ιεχωβά τον προειδοποίησε κατόπιν για την εβδόμη πληγή: «Έτι επεγείρεσαι κατά του λαού μου, δια να μη εξαποστείλης αυτόν; ιδού, αύριον περί την ώραν ταύτην θέλω βρέξει χάλαζαν βαρείαν σφόδρα, οποία δεν έγεινε ποτέ εν τη Αιγύπτω αφ’ ης ημέρας εθεμελιώθη μέχρι του νυν.»—Έξοδ. 9:15-19.

¹⁸ Επειδή ο Φαραώ αρνήθηκε να προσέξη αυτή την προειδοποίησι, ο Ιεχωβά Θεός είπε στον Μωυσή να εκτείνη το χέρι του προς τους ουρανούς, «και ο Ιεχωβά έπεμψε βροντάς και χάλαζαν, και διέτρεχε το πυρ επί την γην· και ο Ιεχωβά έβρεξε χάλαζαν επί την γην της Αιγύπτου· ώστε ήτο χάλαζα και πυρ φλογίζον εν τη χαλάζη . . . . Μόνον εν τη γη Γεσέν, όπου ήσαν οι υιοί Ισραήλ, δεν έγεινε χάλαζα.»—Έξοδ. 9:22-26, ΜΝΚ.

19-21. (α) Εναντίον τίνων απηυθύνετο η εβδόμη πληγή; (β) Τι εξεικονίζουν η βροντή, η χάλαζα και η αστραπή;

¹⁹ Αυτή η πληγή, λόγω της βροντής, πυρός και χαλάζης που ήρχοντο από τον ουρανό, θα μπορούσε να λεχθή ότι επηρέασε τους ουρανούς, τον αέρα και τη γη. Φέρνει στη μνήμη μας την εβδόμη πληγή των εδαφίων της Αποκαλύψεως 16:17-20, η οποία εξεχύθη εις τον αέρα, τον οποίον οι άνθρωποι αναπνέουν. Λέγει τα εξής: «Και ο έβδομος άγγελος εξέχεε την φιάλην αυτού εις τον αέρα· και εξήλθε φωνή μεγάλη από του ναού του ουρανού, από του θρόνου, λέγουσα, Ετελέσθη. Και έγειναν φωναί και βρονταί και αστραπαί, και έγεινε σεισμός μέγας, οποίος δεν έγεινεν αφού οι άνθρωποι υπήρξαν επί της γης, τόσον πολλά μεγάλος σεισμός. Και διηρέθη η πόλις η μεγάλη εις τρία μέρη, και αι πόλεις των εθνών έπεσον. Και Βαβυλών η μεγάλη ήλθεν εις ενθύμησιν ενώπιον του Θεού, δια να δώση εις αυτήν το ποτήριον του οίνου του θυμού της οργής αυτού. Και πάσα νήσος έφυγε, και τα όρη δεν ευρέθησαν.» Η πληγή εκείνη της Αποκαλύψεως ήταν μία έκφρασις της οργής του Θεού εναντίον του πνεύματος που εισπνέουν οι λαοί του κόσμου. Είναι το πνεύμα του Διαβόλου και παράγει τους καρπούς του μεταξύ των ανθρώπων. Ένα άγγελμα που καλούσε την προσοχή σ’ αυτό το σημείο εδόθη στο Ντητρόιτ Μίσιγκαν, το 1928, με τον τίτλο «Διακήρυξις κατά του Σατανά και υπέρ του Ιεχωβά.» Έθετε τετραγωνικά τη μομφή επάνω στον Σατανά ή Διάβολο για όλα τα κακά της ανθρωπότητος και προειδοποιούσε για την ταχεία προσέγγισι του Αρμαγεδδώνος. Όλα όσα εγράφησαν για να εκτεθή ο ρόλος του Σατανά στις υποθέσεις του κόσμου αποτελούν ένα μέρος αυτής της πληγής πάνω στη σύγχρονη «Αίγυπτο» και τον Φαραώ της. Περιλαμβάνονται, επομένως, τα άρθρα του περιοδικού Η Σκοπιά «Το Ονειδιστικό Άσμα Εναντίον Σατανά του Διαβόλου»,b και «Επιδίδοντας Ειδοποίησι για τον Θάνατο του Σατανά»,c καθώς επίσης και όλα τα άλλα, τα οποία εγράφησαν εκθέτοντας την αόρατη επίδρασι του Σατανά στις υποθέσεις του κόσμου, περιλαμβανομένης και της καταγγελίας του τι είναι «το πνεύμα του κόσμου», στο περιοδικό Η Σκοπιά της 15ης Ιανουαρίου 1964.

²⁰ Τότε στην αρχαία Αίγυπτο η εβδόμη πληγή συνωδεύετο, επίσης, από βροντές και πυρ ή αστραπές. Έτσι αυτή η πληγή στη σύγχρονη εποχή αποτελείται από όμοιες με βροντές προειδοποιήσεις θείων κρίσεων πάνω στην αντιτυπική Αίγυπτο, την ορατή οργάνωσι του Σατανά, οι οποίες πρόκειται να εκτελεσθούν κατά τη μάχη του Αρμαγεδδώνος. Αυτές οι συμβολικές βροντές εδημιουργούντο, με τη σειρά τους, από πνευματικές αστραπές, λάμψεις αληθείας που προήρχοντο από τον ουράνιο ναό του Ιεχωβά. Η πληγή αυτή προειδοποιεί ότι δεν υπάρχει ασφάλεια στη σύγχρονη «Αίγυπτο» και όλοι όσοι δεν θα προσέξουν αυτή την προειδοποίησι και οι οποίοι θα πεθάνουν στον Αρμαγεδδώνα θα είναι σαν εκείνους τους αρχαίους Αιγυπτίους, οι οποίοι δεν επρόσεξαν την προειδοποίησι τότε και οι οποίοι πέθαναν από τη χάλαζα.

²¹ Ναι, υπήρχε, επίσης, χάλαζα σχετικά με αυτή την εβδόμη πληγή, όπως ακριβώς υπήρχε σχετικά με την εβδόμη φιάλη που εξεχύθη, όπως αναφέρεται στην Αποκάλυψι, κεφάλαιο 16, και αφού εσάλπισε η εβδόμη σάλπιγξ, όπως αναγράφεται στα εδάφια Αποκάλυψις 11:15-19. Όσον αφορά την αρχαία Αίγυπτο, το πυρ και η καταστρεπτική χάλαζα αυτής της εβδόμης πληγής φέρνουν στη μνήμη τους λόγους του Ιερεμία 23:29: «Δεν είναι ο λόγος μου [όταν εκτελήται] ως πυρ; . . . και ως σφύρα κατασυντρίβουσα τον βράχον;» Η χάλαζα αποτελείται από κατεψυγμένο νερό· και συνεπώς τα δεμένα βιβλία, που εδημοσιεύθησαν από την Εταιρία Σκοπιά, εξεικόνιζαν σκληρές, συντριπτικές Βιβλικές αλήθειες. Τα βοηθήματα μελέτης της Γραφής, όπως τα βιβλία Εχθροί και Θρησκεία, συνέχισαν την πνευματική χάλαζα, όπως ακριβώς έκαμε και η δημοσία διάλεξις «Ο “Χριστιανικός Κόσμος” Απέτυχε Ενώπιον του Θεού! Μετά το Τέλος Του, Τι θα Γίνη;», που εδόθη σ’ όλον τον κόσμο το 1962. Και τακτικά μια πληγή πνευματικής χαλάζης πίπτει με την παρουσίασι των αγγελμάτων, πού περιέχονται στο από 704 σελίδες βιβλίο, που αποτελεί βοήθημα για τη μελέτη της Γραφής, ‘Έπεσε Βαβυλών η Μεγάλη!’ Η Βασιλεία του Θεού Κυβερνά!, και με την δύο ωρών διαρκείας προβολή της ταινίας «Διακήρυξις του ‘Αιωνίου Ευαγγελίου’ Ανά τον Κόσμον.»

22. Από τι άλλο θα συνίσταται η πληγή της χαλάζης;

²² Όσον αφορά την πληγή της χαλάζης, τις στερεοποιημένες, σκληρές πνευματικές αλήθειες, μαζί με τις όμοιες με βροντές προειδοποιήσεις προς τους αντιτυπικούς σημερινούς Αιγυπτίους, φαίνεται ότι το κορύφωμα αυτής της πληγής βρίσκεται ακόμη στο μέλλον. Το βιβλίο ‘Έπεσε Βαβυλών η Μεγάλη!’ Η Βασιλεία του Θεού Κυβερνά! στις σελίδες 574 και 575 λέγει: «Το σκληρό, άκαμπτο άγγελμα της εκδικήσεως του Θεού εναντίον της ορατής οργανώσεως του Σατανά θα λιθοβολήση τελικά ανθρώπους. Θα προαγγείλη την καταστροφή τους. Η συμβολική θύελλα χαλάζης δεν είχε σκοπό ούτε ανεμένετο να μεταστρέψη το ανθρώπινο γένος σ’ αυτή την τελευταία εξέλιξι των υποθέσεων του κόσμου. . . . Το γεγονός ότι ‘η πληγή της ήταν ασυνήθως μεγάλη’ προεικονίζει ότι τελικά θα γίνη μια ασυνήθως μεγάλη διακήρυξις της εκδικήσεως του Θεού από τους μάρτυρας του Ιεχωβά.» Βασιζόμενοι σ’ αυτό το σχόλιο, υποβάλλομε την ερώτησι: Εφόσον αυτό το βασανιστικό όμοιο με χάλαζα άγγελμα δεν θα μεταστρέψη ανθρώπους, γιατί θα επιδοθή; Για να γνωρίσουν οι πονηροί μετά βεβαιότητος ποιος επιφέρει την καταστροφή τους και γιατί.

Η ΟΓΔΟΗ ΠΛΗΓΗ—ΑΚΡΙΔΕΣ

23, 24. Ποια ενδιαφέροντα γεγονότα σημειώνονται σχετικά με την ογδόη πληγή;

²³ Όταν ο αρχαίος Φαραώ είδε την έκτασι της ζημίας που προεκλήθη από τη χάλαζα και το πυρ, προσποιήθηκε μετάνοια, η οποία, όμως, διήρκεσε μόνο όσο και η πληγή. Μόλις σταμάτησε η χάλαζα, μετέβαλε τη γνώμη του, και τώρα ο Ιεχωβά απέστειλε τον Μωυσή και τον εκπρόσωπό του Ααρών στον Φαραώ με μια προειδοποίησι για την ογδόη πληγή, την πληγή των ακρίδων. Σχετικά με αυτή διαβάζομε, στην Έξοδο 10:13-15: «Το πρωί ο άνεμος ο ανατολικός έφερε την ακρίδα. Και ανέβη η ακρίς εφ’ όλην την γην της Αιγύπτου, και εκάθισεν επί πάντα τα όρια της Αιγύπτου. . . . και κατέφαγε πάντα τον χόρτον της γης, και πάντας τους καρπούς των δένδρων, όσους η χάλαζα αφήκε, και δεν έμεινεν ουδέν χλωρόν ούτε εις τα δένδρα, ούτε εις τα χόρτα του αγρού, καθ’ όλην την γην της Αιγύπτου.»

²⁴ Οι Αιγυπτιακές ακρίδες είναι δυνατόν να φθάσουν ως επτάμισυ εκατοστά του μέτρου σε μήκος. Κάτω από το νόμο του Θεού, που εδόθη μέσω του Μωυσέως, οι ακρίδες εθεωρούντο καθαρά έντομα και κατάλληλα προς βρώσιν· πράγματι, και σήμερα ακόμη τις τρώγουν στην Ανατολή. Η πληγή ήταν η μεγαλύτερη, που είχε ίδει ποτέ η αρχαία Αίγυπτος από ακρίδες, σμήνη που σκοτείνιαζαν τους ουρανούς. Η ιδία η προειδοποίησις, όπως εδόθη από τον Μωυσή και τον Ααρών, ήταν αρκετή για να κάμη τους υπηρέτας του Φαραώ να λάβουν τα όπλα εναντίον της τακτικής του άρχοντός των. Γι’ αυτό εκάλεσε πάλι τον Μωυσή και τον Ααρών, αφού τους είχε αποπέμψει. Όταν, όμως, ο Μωυσής και ο Ααρών επέμειναν, όπως επιτραπή σε όλον τον Ισραήλ, και όχι απλώς στους άνδρες, να υπάγουν στην έρημο για να λατρεύσουν τον Ιεχωβά, ο Φαραώ τους εξέβαλε από μπροστά του με οργή. Έτσι ήλθε αυτή η πληγή, και όχι μόνο απεγύμνωσε τη χώρα από ό,τι είχε απομείνει από τις προηγούμενες πληγές, επιβάλλοντας καταστρεπτική ερήμωσι, αλλά συγχρόνως αυτό ήταν ένα σημείον νίκης εναντίον των Αιγυπτίων θεών, στους οποίους απεδίδετο η ευφορία και ο θερισμός. Με σπουδή ο Φαραώ εκάλεσε τον Μωυσή και τον Ααρών και προσποιήθηκε μετάνοια, αλλά κατόπιν άφησε και πάλι να σκληρυνθή η καρδιά του. Δεν διδάσκεται κανείς από την πείρα εκτός αν η καρδιά του είναι ευθεία.

25, 26. Ποια καταστροφή επέφερε ως τώρα η σύγχρονη πληγή ακρίδων, και με ποια μέσα;

²⁵ Τι εξεικονίζει αυτή η πληγή; Η κατά γράμμα πληγή επηρέασε καταστρεπτικά τα υπόλοιπα αποθέματα τροφών της Αιγύπτου, δημιουργώντας έτσι συνθήκες πείνας, δίχως όμως να βλάψη τον λαό του Ιεχωβά στη γη Γεσέν. Ο Ιεχωβά Θεός έστειλε εκείνες τις ακρίδες· και η αντιτυπική εκπλήρωσις θα μπορούσε να είναι η αποκάλυψις, που γίνεται από τους σημερινούς μάρτυράς του σχετικά με τη θρησκευτική τροφή της αντιτυπικής Αιγύπτου, που αποδεικνύει ότι αυτή η «Αίγυπτος» είναι δίχως ζωοπάροχο πνευματική τροφή.

²⁶ Αυτή η πληγή αποδεικνύει πώς φαίνεται στον Ιεχωβά Θεό η αντιτυπική Αίγυπτος όσον αφορά την πνευματική τροφή. Οι Γραφικές αλήθειες, οι οποίες εδημοσιεύθησαν από το πνευματικό του υπόλοιπο, που εξεικόνιζε ο Ααρών, κάτω από τη διεύθυνσι του Μεγαλυτέρου Μωυσέως, Ιησού Χριστού, αποδεικνύουν ότι οι θρησκευτικές διδασκαλίες και οι ιεροτελεστίες της αντιτυπικής Αιγύπτου είναι ψευδείς, δίχως ζωή μέσα τους. Το εμπόριο, η πολιτική, οι επιστήμονες, οι φιλόσοφοι και όλοι οι ψευδείς θρησκευόμενοι, περιλαμβανομένου και του Καθολικού κλήρου, των Διαμαρτυρομένων, των θεμελιωτιστών και των νεωτεριστών με τη θεωρία των περί εξελίξεως, υπήρξαν ανίκανοι ν’ ανακουφίσουν την κατάστασι. Οι αντιτυπικοί Αιγύπτιοι απεδείχθησαν ότι δεν διαθέτουν καμμιά πνευματική τροφή οποιασδήποτε αξίας. Αυτή η αποκάλυψις της πνευματικής πείνας στη σύγχρονη «Αίγυπτο» ήταν μια πληγή για τους «Αιγυπτίους». Το θέμα της παγκοσμίου πνευματικής πείνας επραγματεύθησαν τα περιοδικά Η Σκοπιά και Ξύπνα! και δημόσιες διαλέξεις των μαρτύρων του Ιεχωβά. Ακόμη πιο πρόσφατες εκδηλώσεις της συμβολικής αυτής πληγής υπήρξαν εκδόσεις όπως τα βιβλία Τι Έκαμε η θρησκεία για το Ανθρώπινο Γένος; και ‘Έπεσε Βαβυλών η Μεγάλη!’ Η Βασιλεία του Θεού Κυβερνά! Όλα αυτά τα αγγέλματα, τα οποία ασχολούνται με την ψευδή θρησκεία και εκθέτουν την πνευματική πείνα, που υπάρχει στη σύγχρονη «Αίγυπτο», αποδεικνύουν ότι δεν έχει παραμείνει ούτε μία πρασινάδα πνευματικής διατροφής και ότι όσοι έχουν συναίσθησι της πνευματικής των ανάγκης πρέπει να στραφούν αλλού.

Η ΕΝΑΤΗ ΠΛΗΓΗ—ΣΚΟΤΟΣ

27, 28. (α) Τι ήταν η ενάτη πληγή, και γιατί ήταν η πιο αποτελεσματική πληγή μέχρι τότε εναντίον των θεών της Αιγύπτου; (β) Πώς ανταπεκρίθη ο Φαραώ όταν έληξε;

²⁷ Επειδή ο Φαραώ της αρχαίας Αιγύπτου αρνήθηκε να διδαχθή από την ογδόη πληγή, ο Ιεχωβά Θεός έστειλε την ενάτη πληγή, το σκότος. Από τα εδάφια Έξοδος 10:21-29 πληροφορούμεθα ότι ήταν τόσο πυκνό, ώστε μπορούσε να το αισθανθή κανείς, ωσάν να επρόκειτο για μια παχειά ομίχλη. Πραγματικά, το σκότος ήταν τόσο βαθύ, ώστε κανένας Αιγύπτιος δεν εκινήθη από τη θέσι του στο διάστημα των τριών ημερών και νυκτών που διήρκεσε. Οι Ισραηλίται, όμως, είχαν φως στις κατοικίες των, διότι απηλλάγησαν από αυτή την ενάτη πληγή, καθώς είχαν απαλλαγή και από τις προηγούμενες πέντε πληγές. Αυτή η πληγή επέρριψε περιφρόνησι στον ήλιο-θεό Αμών-Ρα και στον Θωθ, ο οποίος ήταν σύμβουλος του Οσίριδος και ήταν θεός της σελήνης καθώς, επίσης, εκείνος, όπως ελέγετο, που εσυστηματοποίησε τον ήλιο, τη σελήνη και τους αστέρας. Θα μπορούσε να λεχθή ότι ήταν το πιο αποτελεσματικό χτύπημα ως τότε εναντίον των θεών της Αιγύπτου. Πώς αυτό; Κατά το ότι οι Αιγύπτιοι, επάνω από όλα, ήσαν ειδικά αφωσιωμένοι στη λατρεία του ηλίου και του φωτός.

²⁸ Στο τέλος της πληγής του αφύσικου σκότους ο Φαραώ συνεφώνησε ν’ αφήση όλους τους Ισραηλίτας να πάνε να λατρεύσουν τον Ιεχωβά στην έρημο. Όταν, όμως, ο Μωυσής και ο Ααρών επέμειναν να πάρουν μαζί και τα κτήνη των για να προσφέρουν θυσίες, ο Φαραώ εβροντοφώνησε: «Φύγε απ’ εμού· πρόσεχε εις σεαυτόν, να μη ίδης πλέον το πρόσωπόν μου· διότι εις οποίαν ημέραν ίδης το πρόσωπόν μου, θέλεις αποθάνει.» Σε τούτο ο Μωυσής απήντησε ήρεμα: «Καθώς είπας, δεν θέλω ιδεί πλέον το πρόσωπόν σου.»—Έξοδ. 10:28, 29.

29. Τι χαρακτηρίζει την εκπλήρωσι της ενάτης πληγής στην εποχή μας;

²⁹ Όσο για το σύγχρονο αντίτυπο αυτής της ενάτης πληγής: Σήμερα ο «Χριστιανικός κόσμος» δεν αναγνωρίζει τον Ιεχωβά Θεό ως το φως του σύμπαντος, ούτε τον Ιησού Χριστό ως τον Σωτήρα του κόσμου και το Φως του, καθόλου περισσότερο από όσο το αναγνωρίζει το υπόλοιπο της αντιτυπικής Αιγύπτου. Πολλοί αποβλέπουν στην εξέλιξι για τη σωτηρία του ανθρώπου· άλλοι στην υλιστική επιστήμη· πολλές ειδωλολατρικές θρησκείες έχουν προσκολληθή στα ιδιαίτερα φάρμακά τους· οι Ιουδαίοι ισχυρίζονται ότι ο Ιουδαϊσμός είναι το φως του κόσμου και η μόνη ελπίς του ανθρώπου. Η ενάτη πληγή αποκαλύπτει τον παραλογισμό όλων αυτών των υποτιθεμένων φώτων, και αποδεικνύει ότι εκείνοι οι οποίοι αποβλέπουν σ’ αυτά ή τα υποστηρίζουν βρίσκονται πραγματικά σ’ ένα βαθύτατο σκότος, ναι, όχι μόνο σ’ ένα διανοητικό σκότος, αλλά στο σκότος της δυσμενείας του Θεού. Μια χαρακτηριστική έκφρασις αυτής της πληγής είχε δοθή κατά πρώτον στη δημοσία διάλεξι «Διατί Αι Δυνάμεις του Κόσμου Κλονίζονται—Η Θεραπεία», που εδόθη κατά τη συνέλευσι των μαρτύρων του Ιεχωβά το 1926 στο Λονδίνο, Αγγλίας, προς υποστήριξιν της Αποφάσεως, που είχε εγκριθή τότε από τη συνέλευσι. Η Απόφασις εκείνη απεδείκνυε ότι η Κοινωνία των Εθνών ήταν μια πλήρης αποτυχία, ότι λόγω «της τυφλής επιρροής του Σατανά οι διάνοιες των αρχόντων και των αρχομένων απομακρύνονται από τον αληθινό Θεό», και ότι μόνο η βασιλεία του Θεού θα μπορέση ν’ αφαιρέση «την τυφλή άγνοια», που έχει από μακρού πλήξει τους ανθρώπους. (Αποκάλ. 16:10, 11) Ομοίως η Απόφασις της προσφάτου Συνελεύσεως του 1963, που έχει υιοθετηθή σ’ όλη τη γη, ετόνιζε ότι το σκότος της δυσμενείας του Θεού παραμένει επάνω στη σύγχρονη «Αίγυπτο». Πολλά έχουν δημοσιευθή από τον λαό του Ιεχωβά, που αποδεικνύουν ότι οι δήθεν σωτήρες του κόσμου, άτομα, κινήσεις ή οργανώσεις, όπως η Κοινωνία των Εθνών, την οποία υπεδέχθησαν ως «το μόνον υπάρχον Φως!», δεν είναι φώτα, ούτε σωτήρες. Η δημοσία ομιλία και η Απόφασις της συνελεύσεως του Λονδίνου, Αγγλίας, του 1926, εκυκλοφόρησαν σε έντυπη μορφή ως φυλλάδια και διενεμήθησαν πενήντα εκατομμύρια αντίτυπα. Επιπροσθέτως, η Εταιρία Σκοπιά επλήρωσε για μια ολοσέλιδη δημοσίευσι, για να διαδώση το ίδιο αυτό άγγελμα, στην εφημερίδα Νταίηλυ Νιους του Λονδίνου, η οποία έχει 800.000 αναγνώστες. Όλες αυτές οι δημοσιεύσεις, που δείχνουν πόσο πυκνό είναι το σκότος επάνω στην αντιτυπική Αίγυπτο, αποτελούν μέρος αυτής της συμβολικής ενάτης πληγής, και τα αγγέλματα αυτά από τους μάρτυρας του Ιεχωβά ασφαλώς αποτελούν πληγή σ’ εκείνους, οι οποίοι αποβλέπουν σ’ αυτά τα κοσμικά πράγματα ως φώτα.

[Υποσημειώσεις]