Θερίζοντας Καρπούς Κατάλληλους για τη Βασιλεία του Θεού

 1. Σε τι εφιστά την προσοχή ο Ιεχωβά στον Ιερεμία 4:3, 4;

ΣΤΟΝ Ιερεμία 4:3, 4, ο Ιεχωβά λέγει: «Αροτριάσατε τους κεχερσωμένους αγρούς σας και μη σπείρετε μεταξύ ακανθών. Περιτμήθητε εις τον Κύριον και αφαιρέσατε τας ακροβυστίας της καρδίας σας, άνδρες Ιούδα και κάτοικοι της Ιερουσαλήμ, μήποτε εξελθη ο θυμός μου ως πυρ και εξαφθή, και ουδείς θέλει είσθαι ο σβέσων, ένεκεν της κακίας των πράξεων σας.» Ο Ιεχωβά επέστησε την προσοχή στην κακή κατάστασι της καρδίας του υπό διαθήκην λαού του.

 2. Πώς η παραβολή των σπόρων που έπεσαν στην γεμάτη από αγκάθια γη δείχνει ότι πρέπει να προσέχωμε το περιβάλλον στο οποίο κάνομε την πνευματική μας σπορά;

² Ομοίως, σε μια παραβολή, ο Ιησούς Χριστός έδειξε παραστατικά τα απογοητευτικά αποτελέσματα που προέρχονται από τη σπορά ανάμεσα σε αγκάθια. Στο κατά Ματθαίον 13:1-9 καθώς και στο κατά Μάρκον 4:1-9, περιέγραψε πώς μερικοί από τους σπόρους, που έρριξε το χέρι του σπορέως, έπεσαν σε περιοχές που περιείχαν σπόρους από αγκάθια. Απ’ αυτές τις περιοχές ο γεωργός δεν είχε αποτελέσματα, διότι τα αγκάθια μεγάλωσαν και έπνιξαν τα σιτηρά και δεν ήταν δυνατόν να θερισθή η συγκομιδή των σιτηρών. (Λουκ. 8:4-8) Αυτό δείχνει ότι πρέπει να προσέχωμε το περιβάλλον στο οποίο κάνομε την πνευματική μας σπορά.

 3. Τι εξεικονίζει ο σπόρος στην παραβολή του κατά Μάρκον 4:26-29 και τι πρέπει να καλλιεργήσουν οι Χριστιανοί σχετικά με την προσωπικότητα τους σήμερα, ακριβώς όπως έπρεπε να κάνουν και οι Χριστιανοί του πρώτου αιώνος;

³ Στην παραβολή του σπορέως και του σπόρου, όπως αναγράφεται στο κατά Μάρκον 4:26-29, ο σπόρος εξεικονίζει ιδιότητες της προσωπικότητος. Ο Ιησούς είπε στους Ιουδαίους που απέρριψαν την παραβολή του σπορέως και τις άλλες παραβολές: «Θέλει αφαιρεθή αφ’ υμών η βασιλεία του Θεού και θέλει δοθή εις έθνος κάμνον τους καρπούς αυτής.» (Ματθ. 21:43, 45, 46) Σύμφωνα μ’ αυτό, υπάρχουν ‘καρποί’ της βασιλείας του Θεού. (Λουκ. 3:8) Αυτοί οι καρποί της Βασιλείας συνδέονται μ’ εκείνο που αποκαλείται «καρπός του Πνεύματος,» δηλαδή, «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθωσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια.» (Γαλ. 5:22, 23) Τότε στον πρώτο αιώνα, οι Χριστιανοί, στους οποίους έγραφε ο απόστολος Παύλος, έπρεπε να σπείρουν ‘σπόρον’ Χριστιανικών ιδιοτήτων που έχουν ανάγκη τροφής, όπως πρέπει να κάνουν και σήμερα οι Χριστιανοί σχετικά με τη βασιλεία του Θεού. Αυτές οι προσωπικές ιδιότητες πρέπει ν’ αναπτυχθούν σε πλήρη ωριμότητα, σε πληρότητα.—Ζαχ. 8:12· Ιακ. 3:18.

 4. Ποια ανάγκη για τροφή έχει ο «σπόρος» των προσωπικών Χριστιανικών ιδιοτήτων;

⁴ Όταν θα έφθαναν σε πλήρη ωρίμανσι, τότε θα ήταν ο φυσιολογικός καιρός της συγκομιδής τους. Αλλά που θα προτιμούσε να σπείρη ο Χριστιανός σπορέας αυτόν τον ‘σπόρον’ με την ελπίδα να θερίση τελικά την ποθούμενη συγκομιδή; Η συγκομιδή του θα πρέπει να έχη την επιδοκιμασία του Θεού, για να κριθή ο Χριστιανός άξιος αποδοχής σχετικά με τη βασιλεία του Θεού. Όπως ακριβώς ο φυσικός σπόρος έχει ανάγκη εδάφους, έτσι και ο σπόρος των προσωπικών Χριστιανικών ιδιοτήτων, ο «καρπός του Πνεύματος,» έχει ανάγκη περιβάλλοντος.—Παρ. 18:1.

 5. Για να θερίσωμε την αναμενόμενη συγκομιδή, σε τι πρέπει, να προσέξωμε, όπως τονίζεται στο κατά Λου 8:14;

⁵ Θυμηθήτε την παραβολή του Ιησού σχετικά με τα τέσσερα είδη εδάφους, πάνω στα οποία έπεσε ο σπόρος του σπορέως. (Μάρκ. 4:3-20· Λουκ. 8:5-15) Αυτή η παραβολή δείχνει πώς πρέπει να δίνεται προσοχή στην ορθή εκλογή του περιβάλλοντος για τον σπόρο, αν πρόκειται να θερισθή η αναμενόμενη συγκομιδή. Ακριβώς όπως εξήγησε ο Ιησούς, σχετικά με το γεμάτο αγκάθια περιβάλλον για τον σπόρο: «Το δε πεσόν εις τας άκανθας, ούτοι είναι εκείνοι οίτινες ήκουσαν, και υπό μεριμνών και πλούτου και ηδονών του βίου υπάγουσι και συμπνίγονται και δεν τελεσφορούσι.»—Λουκ. 8:14.

 6. Στην επιστολή προς Γαλάτας 5:7-9, πώς ο Παύλος επέστησε την προσοχή στην επίδρασι του κακού περιβάλλοντος;

⁶ Παράλληλα μ’ αυτό, ο απόστολος Παύλος έκανε μια παρατήρησι σχετικά με τους Χριστιανούς της Γαλατίας στους οποίους έγραψε για τον ‘καρπόν του Πνεύματος,’ για να τους προειδοποιήση ότι επηρεάζοντο άσχημα από το κακό περιβάλλον. Είπε: «Ετρέχετε καλώς· τις σας ημπόδισεν ώστε να μη πείθησθε εις την αλήθειαν; Η κατάπεισις αυτή δεν είναι εξ εκείνου, όστις σας καλεί. Ολίγη ζύμη καθιστά όλον το φύραμα ένζυμον.» (Γαλ. 5:7-9· Ματθ. 13:33) Εκείνοι οι Χριστιανοί της Γαλατίας ήσαν επηρεασμένοι από τους Ιουδαΐζοντες εκείνους, των οποίων η καρδιά δεν αποδεχόταν πλήρως τη Χριστιανοσύνη, των οποίων τα αυτιά δεν ανταποκρίνονταν και των οποίων τα μάτια ήσαν κλεισμένα. (Ματθ. 13:14, 15· Γαλ. 5:10) Αυτές οι συναναστροφές που θέτουν εμπόδια πρέπει να αποφεύγωνται, να εγκαταλείπωνται.

 7. Πώς ο Παύλος εξέφρασε παρόμοια ανησυχία για την επίδρασι του κακού περιβάλλοντος στους Χριστιανούς της Κορίνθου;

⁷ Ο απόστολος Παύλος ανησυχούσε επίσης ότι η εκκλησία της Κορίνθου δεν καλλιεργούσε τον ‘καρπόν του Πνεύματος’ διότι τους έγραψε για να τους πη: «Φοβούμαι μήπως ελθών δεν σας εύρω οποίους θέλω, και εγώ ευρεθώ εις εσάς οποίον δεν θέλετε, μήπως ήναι μεταξύ σας έριδες, ζηλοτυπίαι, θυμοί, μάχαι, καταλαλιαί, ψιθυρισμοί, αλαζονείαι, ακαταστασίαι.» (2 Κορ. 12:20) Ο Παύλος, αφού παρέθεσε τα λόγια εκείνων που λέγουν, «Ας φάγωμεν και ας πίωμεν, διότι αύριον αποθνήσκομεν,» μπορούσε, εύλογα να εκφράση την προειδοποίησι: «Μη πλανάσθε· φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί.»—1 Κορ. 15:32, 33.

 8. Γιατί η ανάπτυξις προσωπικών ιδιοτήτων θα προχωρήση ακόμη και αν ένας Χριστιανός κοιμάται και γιατί αυτός δεν μπορεί να είναι βέβαιος όταν κρίνη σύμφωνα με την πρώτη βλάστησι;

⁸ Όπως το έδαφος, στο οποίο πέφτει ο σπόρος και που έχει τη Θεόδοτη δύναμι να θρέψη ή σιτάρι ή αγκάθια, έτσι και το περιβάλλον που εκλέγει ένας Χριστιανός για να καλλιεργή τις ιδιότητες της προσωπικότητος θα τον επηρεάση για καλό ή για κακό. Ακόμη και αν κοιμάται, εφόσον κατακλίνεται σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, ο νόμος της επιρροής του περιβάλλοντος θα λειτουργήση ανένδοτα σ’ αυτόν ως ότου η πλήρης ωρίμανσις αφήση το δρεπάνι να ενεργίση, επειδή ήλθε ο προσωπικός καιρός της συγκομιδής. Σχετικά με αυτό ο Ιησούς είπε: «Αφ’ εαυτής η γη καρποφορεί, πρώτον χόρτον, έπειτα αστάχυον, έπειτα πλήρη σίτον εν τω ασταχύω.» (Μάρκ. 4:28) Για τον σπορέα η ανάπτυξις είναι σχεδόν αδιόρατη και προέρχεται από μια δύναμι την οποία αυτός δεν μπορεί να καταλάβη. Η ανάπτυξις προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνσι προχωρεί βαθμιαία, πρώτα σαν χορτάρι, κατόπιν σαν κορυφή στάχυου, και τελικά σαν πλήρης κόκκος στην κορυφή.

 9. Πώς η παραβολή του σίτου και των ζιζανίων, δείχνει την αβεβαιότητα ως προς την τελική έκβασι της σποράς σ’ ένα ωρισμένο περιβάλλον;

⁹ Όταν ο σπόρος βλαστήση στην αρχή και παραγάγη το χορτάρι, ο σπορέας μπορεί να μην είναι εντελώς βέβαιος για το τι θα θερίση, κρίνοντας από την εμφάνισι των πραγμάτων. Στο αρχικό εκείνο στάδιο της αναπτύξεως μπορεί να μην είναι θετικά βέβαιος για το τι θα βγη· θυμάται απλώς τι είδους σπόρο εφύτεψε. Παραδείγματος χάριν, στην παραβολή του για τον σίτο και τα ζιζάνια, όπως αναφέρεται στο κατά Ματθαίον 13:26-30, ο Ιησούς είπε:

«Ότε δε εβλάστησεν ο χόρτος και έκαμε καρπόν, τότε εφάνησαν και τα ζιζάνια. Προσελθόντες δε οι δούλοι του οικοδεσπότου είπον προς αυτόν· Κύριε, καλόν σπόρον δεν έσπειρας εν τω αγρώ σου; πόθεν έχει τα ζιζάνια; Ο δε είπε προς αυτούς· Εχθρός άνθρωπος έκαμε τούτο. Οι δε δούλοι είπον προς αυτόν· θέλεις λοιπόν να υπάγωμεν και να συλλέξωμεν αυτά; Ο δε είπεν· Ουχί, μήποτε συλλέγοντες τα ζιζάνια εκριζώσητε μετ’ αυτών τον σίτον· αφήσατε να συναυξάνωσιν αμφότερα μέχρι του θερισμού, και εν τω καιρώ του θερισμού θέλω ειπεί προς τους θεριστάς· Συλλέξατε πρώτον τα ζιζάνια και δέσατε αυτά εις δέσμας δια να κατακαύσητε αυτά, τον δε σίτον συνάξατε εις την αποθήκην μου.»

10. Πότε θα διακρίνωμε το αλάνθαστο αποτέλεσμα της σποράς σ’ ένα δεδομένο περιβάλλον;

¹⁰ Αφού, λοιπόν, σπείρωμε τον σπόρο των χαρακτηριστικών της προσωπικότητός μας, εκείνο που αναφαίνεται σαν χορτάρι, μπορεί στην αρχή να μη είναι ευδιάκριτο ως προς το τι απέδωσε το έδαφος. Μόνο αργότερα, όταν φθάση σε ωριμότητα και δώση καρπό, δεν θα υπάρξη λάθος ως προς το τι απέδωσε το έδαφος στο άτομο που έσπειρε εκεί.

11. Εκτός από τα φυσικά χαρακτηρισικά του εδάφους, τι άλλο είναι ουσιώδες στον προσδιορισμό της ποιότητος εκείνου που φυτρώνει σ’ ένα τέτοιο έδαφος;

¹¹ Το έδαφος είναι ένας σπουδαίος παράγων ως προς την τελική απόδοσι. Ο Ιησούς είπε: «Αφ’ εαυτής η γη [όχι ο Θεός] καρποφορεί, πρώτον χόρτον, έπειτα αστάχυον, έπειτα πλήρη σίτον εν τω ασταχύω.» (Μάρκ. 4:28) Στην παραβολή των τεσσάρων ειδών εδάφους, ο Ιησούς περιέγραψε μόνον τα φυσικά χαρακτηριστικά των εδαφών. Αλλά και οι χημικές ιδιότητες του εδάφους είναι επίσης ουσιώδεις στον τελικό προσδιορισμό της ποιότητος εκείνου που αποδίδεται, όπως όταν το έδαφος είναι όξινο ή αλκαλικό (αλατούχο) ή αναμιγνύεται με ανόργανο ή οργανικό λίπασμα.

12. Τι λοιπόν εξεικονίζει η γη ή το έδαφος;

¹² Εφόσον η γη ή το έδαφος, παίζει τόσο σπουδαίο ρόλο στο ζήτημα της αναπτύξεως και της ποιότητος, εξεικονίζει το κοινωνικό, ηθικό και θρησκευτικό περιβάλλον μέσα στο οποίο καλλιεργούμε τους σπόρους των προσωπικών μας χαρακτηριστικών και φυσικά, αυτό εννοεί ανθρώπους.a Αυτό είναι κάτι για το οποίο αξίζει να δείξωμε εκλεκτικότητα.

ΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΜΕ ΤΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ

13. Ακόμη και σε μια Χριστιανική εκκλησία, μπορεί να υπάρξη περιβάλλον που δεν συντελεί σε κατάλληλη Χριστιανική ανάπτυξι;

¹³ Ακόμη και στη Χριστιανική εκκλησία μπορεί να υπάρχη ένα περιβάλλον ή συναναστροφή που δεν είναι πολύ υποβοηθητική πνευματικά. Μερικοί που βγήκαν πρόσφατα από τον κόσμο και συμβόλισαν την αφιέρωσί τους στον Θεό με το εν ύδατι βάπτισμα, μπορεί να έχουν τάσεις να φέρουν μέσα στην εκκλησία κάτι στο οποίο είναι ακόμη προσηλωμένοι—ένα μέτρο κοσμικότητος. Ας μην ξεχνούμε ότι ο απόστολος Παύλος έγραψε τα ακόλουθα σε μια Χριστιανική εκκλησία: «Σας έγραψα εν τη (προηγουμένη) επιστολή να μη συναναστρέφησθε με πόρνους, . . . αλλά τώρα σας έγραψα να μη συναναστρέφησθε, εαν τις αδελφός ονομαζόμενος ήναι πόρνος ή πλεονέκτης ή ειδωλολάτρης ή λοίδορος ή μέθυσος ή άρπαξ, με τον τοιούτον μηδέ να συντρώγητε.»—1 Κορ. 5:9-11.

14. Στα εδάφια Γαλάτας 6:7, 8, πώς ο Παύλος εφιστά την προσοχή των Χριστιανών να μη σπείρουν προς την εσφαλμένη κατεύθυνσι;

¹⁴ Επίσης, ο ίδιος απόστολος έγραψε τα εξής στις εκκλησίες της Ρωμαϊκής επαρχίας της Γαλατίας στην Μικρά Ασία: «Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει· διότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού θέλει θερίσει εκ της σαρκός φθοράν, αλλ’ ο σπείρων εις το Πνεύμα θέλει θερίσει εκ του Πνεύματος ζωήν αιώνιον.» (Γαλ. 6:7, 8) Ένας καθ’ ομολογίαν Χριστιανός μπορεί να σπείρη στην εκπεσμένη του σάρκα με το να επιδιώκη ν’ αναπτύξη τις ιδιότητες της προσωπικότητας του σ’ ένα κοσμικό περιβάλλον που ικανοποιεί την εκπεσμένη του σάρκα.

15. Τι ερωτήματα εγείρονται, λοιπόν, σχετικά με το περιβάλλον που επιδιώκομε στη Χριστιανική εκκλησία;

¹⁵ Σήμερα, μέσα στην εκκλησία, μήπως στρέφομε προς μέλη της εκκλησίας, που έχουν ακόμη κάποιο επίστρωμα κοσμικότητας; Αυτά τα άτομα επιδίδονται τακτικά σ’ αυτή και θέλουν να έχουν τη συντροφιά και άλλων μελών, ώστε να έχουν κάποια δικαιολογία γι’ αυτή την στάσι τους. Μήπως αφήνομε το κοινωνικό μας περιβάλλον ή τις συναναστροφές μας μέσα στην εκκλησία, να μας εμποδίζουν από το να τρέχωμε καλά στον αγώνα για την αιώνιο ζωή; Μήπως αφήνομε μέλη της εκκλησίας που έχουν ακόμη κλίσι προς την κοσμικότητα, να μας πείθουν ν’ ακολουθήσωμε την ίδια κατεύθυνσι που αυτά ακολουθούν, επειδή αυτό είναι πολύ ευχάριστο στην ξεπεσμένη μας σάρκα;

16. Για ν’ αντιμετωπίσωμε επιτυχώς την ημέρα της δοκιμασίας, τι πρέπει να προσέξωμε ως προς το περιβάλλον στο οποίο κυκλοφορούμε;

¹⁶ Στην αρχή, τα αποτελέσματα της χαλαρής μας πορείας μπορεί να μη προδίδουν τι είδους καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί θα αποδειχθούμε τελικά. Αυτό συμβαίνει διότι η «γη» δηλαδή το περιβάλλον στο οποίο προτιμούμε να κυκλοφορούμε, θα φέρη βαθμιαία τον καρπό του. Ο ‘χόρτος’ φαίνεται αθώος σ’ αυτούς που τον βλέπουν, όχι επικίνδυνα βλαβερός. Κοιμούμεθα τη νύχτα και σηκωνόμαστε την ημέρα, και η ανάπτυξις των προσωπικών μας χαρακτηριστικών προχωρεί αδιάκοπα χωρίς να γνωρίζωμε πώς ακριβώς. Η εμμονή μας σ’ αυτή την αμέριμνη κι’ ελεύθερη πορεία θα οδηγήση σ’ ένα αναπόφευκτο αποτέλεσμα, δηλαδή, στην πλήρη ωριμότητα των προσωπικών χαρακτηριστικών που οφείλονται στο περιβάλλον που είναι όπως το έδαφος, από το οποίο αφήσαμε τον εαυτό μας να τραφή. Εκείνο που θερίζομε με το δρεπάνι, θα μας δώση τη δύναμι ν’ αντιμετωπίσωμε επιτυχώς τις δοκιμασίες της ημέρας αποδόσεως λογαριασμού:

17. Τι δεν πρέπει να λησμονούμε ως προς το περιβάλλον στο οποίο φυτεύομε τους σπόρους των προσωπικών μας χαρακτηριστικών;

¹⁷ Ας μη λησμονούμε ότι όπως η «γη» ή το έδαφος, έτσι και το περιβάλλον, στο οποίο είναι θαμμένοι και τρέφονται οι σπόροι των προσωπικών μας χαρακτηριστικών, θα επηρεάση την ανάπτυξί μας. Αυτό μπορεί να μας κάμη να γίνωμε μια κακή ποικιλία του πραγματικού είδους καρπού, του καρπού στον οποίο αποβλέπαμε όταν αρχίσαμε να σπέρνωμε.

18. Ποιο παράδειγμα κακής συναναστροφής μας δίδεται, στα εδάφια Αριθμοί 11:4-34;

¹⁸ Ένα ιστορικό παράδειγμα της επιδράσεως των κακών συναναστροφών ακόμη και μεταξύ του λαού του Ιεχωβά δημιουργήθηκε στην έρημο του Σινά την εποχή του Μωυσέως. Ενθυμούμεθα το ‘μέγα, σύμμικτο πλήθος’ που βγήκε από την Αίγυπτο μαζί με τους Ισραηλίτες και πέρασε την Ερυθρά Θάλασσα. (Έξοδ. 12:38) Ο προφήτης Μωυσής μάς λέγει τα εξής, σχετικά με το μη Ισραηλιτικό εκείνο στοιχείο:

Και το σύμμικτον πλήθος το μεταξύ αυτών [των Ισραηλιτών], επεθύμησαν επιθυμίαν· και έκλαιον πάλιν και οι υιοί Ισραήλ, και είπαν, Τις θέλει δώσει εις ημάς κρέας να φάγωμεν; ενθυμούμεθα τα οψάρια, τα οποία ετρώγομεν εν Αιγύπτω δωρεάν, τα αγγούρια και τα πεπόνια και τα πράσα και τα κρόμμυα και τα σκόρδα· τώρα δε η ψυχή ημών είναι κατάξηρος· δεν είναι εις τους οφθαλμούς ημών ουδέν άλλο παρά τούτο το μάννα. . . . Και εκάλεσε το όνομα του τόπου εκείνου Κιβρώθ-αττααβά, [που σημαίνει Τάφοι Ιδιοτελών Επιθυμιών·]—Αριθμοί 11:4-34· βλέπε επίσης 1 Κορινθίους 10:1-6, 10, 11.

19. Πώς η πείρα των Ισραηλιτών με το ‘μέγα σύμμικτο πλήθος’ στην έρημο δείχνει ότι δεν μπορούμε να θεωρήσωμε υπεύθυνο τον Θεό για τις κακές επιδράσεις από το περιβάλλον που εκλέγομε;

¹⁹ Έτσι, εκείνο το ‘μέγα σύμμικτο πλήθος,’ άρχισε την αναταραχή μεταξύ των Ισραηλιτών. Δυσαρεστημένοι με την προμήθεια του Ιεχωβά για άρτον από τον ουρανό, εστράφησαν με την καρδιά τους στην Αίγυπτο, εξ αιτίας της ιδιοτελούς επιθυμίας πραγμάτων που απελάμβαναν άλλοτε σ’ εκείνη την ειδωλολατρική χώρα. (Ψαλμ. 105:40) Έκαναν την κοιλιά τους θεό τους, επειδή έφεραν μαζί τους τις ιδιοτελείς επιθυμίες για τις υλικές ανέσεις της δαιμονοκρατούμενης Αιγύπτου. (Φιλιπ. 3:19) Έτσι, εμόλυναν και τους Ισραηλίτες με μια τέτοια όρεξι. Και τον καιρό εκείνο απεδείχθησαν κακοί σύντροφοι του Ισραήλ, του εκλεκτού λαού του Ιεχωβά. Το ιστορικό αυτό παράδειγμα χρησιμεύει σαν μια καλή προειδοποίησι για μας σήμερα. Δεν μπορούμε να θεωρήσωμε υπεύθυνο τον Θεό για τα κακά αποτελέσματα που θερίζομε από το κακό περιβάλλον που εκλέγομε.

20. Ποιος άλλος και όχι ο Θεός είναι υπεύθυνος για όσα έρχονται σ’ εμάς λόγω της πορείας που εκλέγομε;

²⁰ Αν δεν μπορούμε να περιλάβωμε τον Θεό στην εικόνα αυτή που αφορά την περίπτωσι των παραβολών των τεσσάρων ειδών εδάφους και του σίτου και των ζιζανίων, είναι μήπως λογικό και συνεπές να θέτωμε στον Θεό προσωπικά την εκπλήρωσι της περικοπής Μάρκος 4:26-29; Μ’ ένα γενικό τρόπο, «η γη αναδίδει το βλάστημα αυτής» και «ο κήπος εκφύει τα σπειρόμενα εν αυτώ.» (Ησ. 61:11) Έτσι, λοιπόν, η μαριχουάνα («χόρτος»), το χασίς, ο καπνός, και οι παπαρούνες που καλλιεργούνται με σκοπό να παραγάγουν όπιο, θ’ αναπτυχθούν από την καλλιεργημένη γη το ίδιο όπως και τα σιτηρά. Σαφώς, λοιπόν, η συγκομιδή που θερίζεται εξαρτάται απ’ εκείνο που φυτεύει ο σπορέας και από το είδος του εδάφους στο οποίο ρίχνει τον σπόρο του.

21. Ποιο παράδειγμα από την Ολλανδία δείχνει ότι το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται ο σπόρος επηρεάζει τα πράγματα;

²¹ Το περιβάλλον όπου βρίσκεται ο σπόρος, επηρεάζει τα πράγματα. Ας μη λησμονούμε ότι όλα τα εδάφη δεν έχουν τις ίδιες χημικές ιδιότητες. Ένα έδαφος είναι όξινο, άλλο είναι αλατούχο, και λοιπά. Όταν οι Ολλανδοί θέλησαν να αποκτήσουν γη από την θαλάσσια έκτασι «Ζόιντερ-Ζέε,» έκαναν φράγματα και περιέκλεισαν τα υφάλμυρα νερά σε αποξηραμένες περιοχές γαιών. Κατόπιν, άντλησαν το θαλάσσιο νερό, αφήνοντας ελεύθερη μια χαμηλότερη έκτασι γης. Αλλά η γη που αποκτήθηκε μ’ αυτόν τον τρόπο, ήταν εμποτισμένη με θαλασσινό αλάτι. Δεν ήταν αμέσως κατάλληλη για την καλλιέργεια βρώσιμων δημητριακών. Γι’ αυτό έπρεπε πρώτα να τακτοποιήσουν το έδαφος φυτεύοντας καλαμοειδή χόρτα που αναπτύσσονται καλά σε αλμυρό έδαφος. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τον καθαρισμό του εδάφους. Στη συνέχεια μπορούσαν να σπείρουν σπόρους δημητριακών και να έχουν καλή συγκομιδή.

22. Πού αναγκαζόμεθα γενικά να σπείρωμε τους σπόρους των προσωπικών μας χαρακτηριστικών, και τι θ’ αντιμετωπίσωμε οπωσδήποτε και με ποιο αποτέλεσμα;

²² Το ίδιο και με τους σπόρους των προσωπικών μας χαρακτηριστικών: Αναγκαζόμεθα να τους σπείρωμε κάπου, γενικά στο περιβάλλον της εκλογής μας και οπωσδήποτε θα αντιμετωπίσωμε μια συγκομιδή ή θερισμό. Θα είναι κατάλληλο αυτό που θερίζομε για μια επιδοκιμασμένη σχέσι με τη βασιλεία του Θεού; Το περιβάλλον ή η συναναστροφή που επιζητούμε τακτικά, θα παίξη μεγάλο ρόλο σ’ αυτό. Ακόμη και μέσα στη Χριστιανική εκκλησία μπορεί να επιζητούμε κοινωνική συντροφιά με βαπτισμένα άτομα που έχουν ακόμη τάσι σε κοσμικά πράγματα, και τα οποία δεν αισθάνονται τύψεις συνειδήσεως για τη διείσδυσι αυτών των κοσμικών πραγμάτων μέσα στην εκκλησία. Η Χριστιανική μας προσωπικότης και διαγωγή είναι βέβαιο ότι θα επηρεασθούν απ’ αυτά τα μολυσμένα πράγματα.

23. Αντί της αρχικής εμφανίσεως των πραγμάτων, τι θα καθορίση την τελική μας ευτυχία;

²³ Η ανάπτυξις ενός μολυσμένου Χριστιανού σε μια κοσμική κατεύθυνσι θα είναι βαθμιαία και η γωνία αποκλίσεως από την Χριστιανική οδό στην αρχή είναι τόσο μικρή ώστε δεν διακρίνεται. Είναι όπως το ξεμύτισμα του ‘χόρτου’ από τον σπόρο. Αλλ’ ο καιρός του θερισμού θα δείξη τελικά και χωρίς λάθος σε τι έχομε εξελιχθή, διότι τότε θα υπάρξουν οι συνέπειες που θα πρέπει να πληρώσωμε. Όταν τελικά, μόνο η αληθινή Χριστιανοσύνη θα μπορέση ν’ αντιμετωπίση τη δοκιμασία, κάθε άτομο θα χρειασθή να πάρη το δρέπανο του και να σύναξη αυτό στο οποίο τελικά αναπτύχθηκε. Μήπως αυτό που θα θερίση θα τον αφήση απογοητευμένο και εκτεθειμένο ως ψευδή στους Χριστιανικούς του ισχυρισμούς; Ευτυχής είναι ο Χριστιανός που έχει Γραφικούς λόγους να είναι ικανοποιημένος απ’ όσα θερίζει το δρέπανο του.—Παράβαλε με Ψαλμό 126:5, 6.

24. Θα εξουδετερώση η προσωπική μας αγιότης την επίδρασι του περιβάλλοντος με το οποίο ερχόμεθα συνεχώς σε επαφή;

²⁴ Αναπτυσσόμενα συνεχώς προς την μια ή την άλλη κατεύθυνσι, με κοσμικό τρόπο ή με πνευματικό τρόπο. Αλλοίμονό μας αν αυταπατώμεθα ή αφήνωμε τους άλλους να μας παραπλανούν για να νομίζωμε ότι μπορούμε να διατηρούμε κακές συναναστροφές χωρίς να φθαρούν τα καλά Χριστιανικά μας ήθη. (1 Κορ. 15:33) Δεν μπορούμε να ξεγελάσωμε τον Θεό με το να προσπαθούμε να καταργήσωμε τον αναλλοίωτο νόμο του ότι, όπως υπάρχει σπορά, έτσι πρέπει να υπάρχη επίσης και θερισμός και ότι το έδαφος όπου σπείρομε θα επηρεάση αυτό που θερίζομε. Ο Θεός μάς προειδοποιεί ότι η προσωπική μας αγιότης δεν θα ενεργήση αυτόματα για να κάνη τους άλλους αγίους. Αντιθέτως, η συνεχής απρόσεκτη επαφή μας με ακάθαρτα κοσμικά άτομα, θα καταλήξη στο να γίνωμε κι εμείς επίσης ακάθαρτοι.—Αγγαίος 2:10-14.

25. Σύμφωνα με τα εδάφια προς Γαλάτας 5:19-24, τι θα μας διατηρήση σε κατάλληλη σχέσι με τη βασιλεία του Θεού;

²⁵ Με Γραφική διορατικότητα μπορούμε να προσδιορίσωμε την έκβασι της πορείας μας. Αποβλέπομε σε συνεχή ειρηνική σχέσι με τη βασιλεία του Θεού; «Τα έργα της σαρκός» δεν θα μας φέρουν ποτέ εκεί! Εξ άλλου, υπάρχει και ο «καρπός του Πνεύματος,» που αν τον καλλιεργούμε δεν θα υποκύπτωμε στα πάθη και στα έργα της σαρκός. Η από μέρους μας επιδίωξις της προσεκτικής αυτής πορείας θα καταλήξη ικανοποιητικά στο να θερίσωμε καρπούς κατάλληλους για τη βασιλεία του Θεού μέσω του Χριστού.—Γαλ. 5:19-24.

26. Για ποια πορεία θ’ ανταμειφτούμε με μια συγκομιδή επιδοκιμασμένων ιδιοτήτων της προσωπικότητός μας;

²⁶ Η βασιλεία του Θεού, για την οποία οι μαθητές του Χριστού προσεύχονται από πολύν καιρό, πρόκειται τώρα να έλθη εναντίον όλων των εχθρικών κυβερνήσεων, για τη διεκδίκησι της παγκόσμιας κυριαρχίας Του. Ταυτόχρονα, ένας προσωρινός καιρός θερισμού βρίσκεται μπροστά από τον καθένα μας, σχετικά με αυτή τη βασιλεία. Πρέπει λοιπόν να προσέχωμε πολύ ως προς την «γη» του περιβάλλοντος στο οποίο φυτεύομε τους σπόρους των ιδιοτήτων της προσωπικότητός μας. Οι κοινωνικές, ψυχαγωγικές, ηθικές και θρησκευτικές συναναστροφές μας, πρέπει να είναι μ’ εκείνους που ευνοούν παντού και πάντοτε τη βασιλεία του Θεού δια του Χριστού. Αν σκεπτώμαστε σοβαρά από πριν τι σπέρνομε, και πού το σπέρνομε, έχοντας πάντοτε υπ’ όψι τη βασιλεία του Θεού, θ’ ανταμειφθούμε με άφθονη συγκομιδή των καρπών μιας ώριμης και δραστήριας Χριστοειδούς προσωπικότητος. Πόσο θα ευαρεστηθή μ’ αυτό ο Ιεχωβά Θεός! Αυτός θα μας ευνοήση με την εκδήλωσι της πλήρους επιδοκιμασίας του και με όλες τις ευλογίες στις οποίες οδηγεί η επιδοκιμασία του.

27. Τι θα συντελέση στην ευνοϊκή εκπλήρωσι για μας της παραβολής του κατά Μάρκον 4:26-29;

²⁷ Έχοντας, λοιπόν, υπ’ όψι το επείγον των καιρών που συνεχώς αυξάνει θα κάνωμε καλά να προσέξωμε την επίκαιρη προτροπή: «Ας φροντίζωμεν περί αλλήλων, παρακινούντες εις αγάπην και καλά έργα, μη αφίνοντες το να συνερχώμεθα ομού, καθώς είναι συνήθεια εις τινας, αλλά προτρέποντες αλλήλους, και τοσούτω μάλλον, όσον βλέπετε πλησιάζουσαν την ημέραν.» (Εβρ. 10:24, 25) Αυτό θα έχη ως αποτέλεσμα για μας την ευνοϊκή εκπλήρωσι της σύντομης αλλά δυναμικής παραβολής του σπορέως και του σπόρου, στο κατά Μάρκον 4:26-29. Τότε, θα δοκιμάσωμε «την χαράν του θερισμού.» Με μεγάλη συγκίνησι θα κατανοήσωμε πλήρως όχι «ο σπείρων εις την σάρκαν εαυτού θέλει θερίσει εκ της σαρκός φθοράν, αλλ’ ο σπείρων εις το Πνεύμα θέλει θερίσει εκ του Πνεύματος ζωήν αιώνιον.»—Γαλ. 6:8· Ησαΐας 9:3.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 19]

Όπως το έδαφος στο οποίο πέφτει ο σπόρος, έτσι και το περιβάλλον το οποίο εκλέγει ο Χριστιανός για να καλλιεργήση τις ιδιότητες της προσωπικότητος, θα τον επηρεάση για καλό ή για κακό

[Εικόνα στη σελίδα 21]

«Αφ’ εαυτής η γη καρποφορεί . . . Όταν δε ωριμάση ο καρπός, ευθύς αποστέλλει το δρέπανον, διότι ήλθεν ο θερισμός.»—Μάρκ. 4:28, 29