Γιατί Πρέπει να Γνωρίζωμε Ποιος Είναι ο Θεός;
ΥΠΑΡΧΕΙ ένας αληθινός και ζων Θεός; Αν ναι, πρέπει να ενδιαφερώμεθα σχετικά με το τι ομοιάζει και με το τι σκέπτεται; Πρέπει να γνωρίζωμε αν ενδιαφέρεται για το ανθρώπινο γένος ή αν αναμιγνύεται στις υποθέσεις των ανθρώπων;
Μερικοί κληρικοί λέγουν «ο Θεός είναι νεκρός»—ότι δεν έχει μέρος στην τρέχουσα ιστορία. Αλλ’ αυτοί οι άνθρωποι σφάλλουν; Τι θα πούμε αν ο Θεός ενδιαφέρεται για τις ανθρώπινες υποθέσεις και επεξεργάζεται ένα σκοπό για το ανθρώπινο γένος; Δεν θα ήταν επικίνδυνο γι’ αυτούς που νομίζουν ότι «ο Θεός είναι νεκρός»;
Αν εμείς, που είχαμε την ευκαιρία να τον γνωρίσωμε, δείχνωμε ότι είμεθα εκείνοι οι οποίοι δεν ενδιαφέρονται για τον Θεό, δεν θα ήταν αυτό για τη δική μας καταστροφή;
ΠΟΙΟΣ ΔΙΑΚΗΡΥΤΤΕΙ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΟΣ
Αν ένα άτομο αναβάλη ή αποφεύγη να πάρη απόφασι όσον αφορά το αν υπάρχη Θεός ο οποίος ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους, είναι καιρός γι’ αυτό το άτομο να ερευνήση την καρδιά του και τις διανοητικές του ικανότητες. Αναβάλλει την λήψι αποφάσεως για να παραμερίση την απόδοσι λογαριασμού; Το γεγονός ότι, απ’ όλα τα ζώντα πράγματα της γης, μόνον ο άνθρωπος έχει νοημοσύνη και δυνάμεις λογικεύσεως δεν σημαίνει ότι ο άνθρωπος είναι ανεξάρτητος από μια ακόμη ανώτερη νοημοσύνη και ότι μπορεί να κυβερνά την γη με τον δικό του τρόπο. Τα γεγονότα της ιστορίας αποδεικνύουν ότι δεν μπορεί. Η νοημοσύνη έχει δοθή στον άνθρωπο για να μπορή ν’ ακολουθή τους νόμους του Δημιουργού του και αυτό καταλήγει στη δική του ευτυχία.
Ο Θεός ομιλεί σ’ εκείνους που θα έπρεπε να τον γνωρίζουν, σ’ εκείνους οι οποίοι έχουν τον Λόγο της αληθείας του, όπως τον έχουν οι άνθρωποι που ζουν σε Χριστιανικές χώρες. Λέγει τα εξής: «Δεν εγνώρισας; δεν ήκουσας, ότι ο Ιεχωβά, ο ποιητής των άκρων της γης, είναι Θεός αιώνιος.»—Ησ. 40:28, ΜΝΚ.
Λόγω της ιδιότητός του ως Δημιουργού, ο Ιεχωβά είναι Θεός. Είπε στον Αβραάμ: «Εγώ είμαι Θεός ο Παντοκράτωρ.» (Γέν. 17:1, ΜΝΚ) Ο ψαλμωδός γράφει: «Ιεχωβά του Θεού είναι η λύτρωσις από του θανάτου.» (Ψαλμ. 68:20, ΜΝΚ) Οι Χριστιανοί απόστολοι τον αναγνωρίζουν ως τέτοιο, λέγοντας, «Δέσποτα, συ είσαι ο Θεός, όστις έκαμες τον ουρανόν και την γην και την θάλασσαν, και πάντα τα εν αυτοίς.»—Πράξ. 4:24.
Η Βιβλική ιστορία, επομένως, πιστοποιεί ότι ο Θεός υπάρχει. Αποκαλύπτει ότι δεν είναι «νεκρός» αλλ’ ότι ενδιαφέρεται πολύ για τις υποθέσεις των ανθρώπων.
Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΥΝΑΜΙΣ ΑΝΑΓΚΑΣΘΗΚΕ ΝΑ ΤΟ ΓΝΩΡΙΣΗ
Κάποιος μπορεί να πη, αν είναι παντοδύναμος και Θεός του καλού, γιατί, τότε δεν τον βλέπομε σήμερα να κάνη κάτι; Ναι, αλλά, πρέπει να σκεφθούμε, ότι ως κυρίαρχος ο Θεός έχει το δικαίωμα να ενεργή όταν και όπως θέλει. Και οφείλομε να γνωρίζωμε ότι, επειδή είναι Θεός τάξεως, έχει ένα πρόγραμμα χρόνου για την εξέλιξι των σκοπών του.—1 Κορ. 14:33· Γαλ. 4:4.
Είναι πιθανόν να θεωρούμε τα εβδομήντα ή και περισσότερα έτη της ζωής μας ως μακρύ χρονικό διάστημα, ή μερικούς αιώνες ως ένα ατέλειωτο χρονικό διάστημα. Για τον Θεό, ο οποίος κάθεται υπεράνω της γης, οι κάτοικοι της γης οι οποίοι εναντιώνονται σ’ αυτόν είναι ως ακρίδες. Πόσον καιρό ζη μια ακρίδα; Για τον Ιεχωβά όμως είναι γραμμένο: «Χίλια έτη ενώπιόν σου είναι ως ημέρα η εχθές, ήτις παρήλθε, και ως φυλακή νυκτός.» (Ψαλμ. 90:4· Ησ. 40:22) Έτσι, ένα γεγονός που συνέβη το έτος 1513 π.Χ., περίπου πριν από τρισήμιση χιλιετηρίδες, έλαβε χώρα μόλις πριν από μισή εβδομάδα με τον τρόπο που μετρά ο Θεός τον χρόνο.
Ήταν πράγματι ένα γεγονός που έλαβε χώρα πριν απ’ αυτή την «μισή εβδομάδα» που μας εξηγεί τον λόγο για τον οποίον πρέπει να γνωρίσωμε ποιος είναι ο Θεός. Και δεν θέλομε να αγνοήσωμε αυτό το γεγονός ως ένα ασήμαντο πράγμα. Εξήρθρωσε σοβαρά την παγκόσμια δύναμι της εποχής εκείνης. Το ισχυρό εκείνο έθνος αναγκάσθηκε να γνωρίση ποιος είναι ο Θεός, αλλά με μεγάλη απροθυμία, και μ’ ένα καταστρεπτικό τρόπο που θα μπορούσαν να είχαν αποφύγει αν είχαν χρησιμοποιήσει τη λογική και τον κοινό νου για να γνωρίσουν τον Θεό μ’ ένα ειρηνικό και φιλικό τρόπο.
Εκείνο που συνέβη τότε αποτελεί μέρος μιας ιστορίας η οποία επαναλαμβάνεται στην εποχή μας, αλλά σε πολλή μεγαλύτερη κλίμακα. Η δύναμις η οποία κυριαρχούσε στη γη εκείνον τον δέκατον έκτο αιώνα π.Χ. ήταν μια δύναμις που προήρχετο από ένα από τους τρεις μεγάλους κλάδους της ανθρώπινης οικογενείας από τον Νώε, δηλαδή, τον κλάδο που προήρχετο από τον γυιο του Νώε Χαμ. Επίσης σ’ εκείνη τη γη της Αιγύπτου διέμενε ένα έθνος που κατήγετο από τον Σημ, ένα άλλο γιο του Νώε. Αυτοί οι άνθρωποι, μολονότι ήσαν πολυάριθμοι, δεν ήσαν πολιτικοί ταραχοποιοί. Ήσαν ειρηνικοί κάτοικοι σ’ εκείνη τη χώρα. Ωστόσο, όπως ακριβώς έχομε παρατηρήσει σε μερικά έθνη στην εποχή μας, εκείνη η Χαμητική κυβέρνησις άρχισε μια εκστρατεία εναντίον εκείνων των Σημιτών, ένα πρόγραμμα γενοκτονίας.
Μήπως ήταν, όπως συμβαίνει συχνά, ένα φυλετικό ζήτημα που είχε προκαλέσει εκείνη την προσπάθεια της γενοκτονίας; Όχι. Ήταν ένα ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ ζήτημα. Οι Σημίται, μολονότι είχαν γίνει δούλοι στην Αίγυπτο, ηρνούντο να συμμετάσχουν στη λατρεία των πολλών θεών της χώρας. Αυτό ωφείλετο στο ότι εγνώριζαν και ελάτρευαν τον μόνο Θεό όλης της γης, τον Κυρίαρχο Ιεχωβά.
Ο Ιεχωβά είχε κάμει θαυμαστές υποσχέσεις στον Αβραάμ, στον Ισαάκ και στον Ιακώβ, τους πατέρες των Σημιτών. Αλλά δεν είχε ακόμη οδηγήσει σε εκπλήρωσι τις πιο σημαντικές υποσχέσεις. Αυτοί οι πατέρες εγνώριζαν τον Θεό και το όνομα του Ιεχωβά. Αλλά φαίνεται ότι μερικοί από τους γιους του Ιακώβ ή Ισραήλ δεν εγνώριζαν πλήρως για τον Θεό ποιος είναι στην πραγματικότητα. Εν τούτοις, ο Ιεχωβά είχε δώσει στον πατέρα τους Αβραάμ μια προφητεία η οποία έλεγε τον χρόνο που θα έθετε τέρμα στη θλίψη των στη χώρα εκείνη. Τότε θα γνώριζαν τον Θεό όπως ποτέ προηγουμένως. Ο χρόνος είχε τελικά φθάσει σ’ εκείνον τον δέκατο έκτο αιώνα π.Χ.—Γέν. 15:12-14.
Με την απελευθέρωσι από τον Θεόν εκείνων των Σημιτών η μεγάλη στρατιωτική δύναμις της Αιγύπτου γνώρισε επίσης ποιος είναι ο Ιεχωβά.
ΠΩΣ ΘΑ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΑΥΤΟ Ο ΘΕΟΣ;
Για να πείση εκείνο το ισχυρό καταδυναστευτικό έθνος ότι αυτός είναι ο Θεός, ο Κυρίαρχος, εκείνος ο οποίος ενεργεί σύμφωνα με τον σκοπό του που έχει για την ανθρωπότητα, ο Ιεχωβά έπρεπε να χρησιμοποιήση υπεράνθρωπη δύναμι, θαυματουργική δύναμι. Μ’ αυτόν τον τρόπο, όχι μόνον θ’ ανεγνώριζαν ότι υπάρχει, αλλά θα έκανε επίσης να γίνη σεβαστό το όνομά του, πράγματι, να τον φοβηθή εκείνη η μεγάλη Παγκόσμια Δύναμις καθώς και τα άλλα έθνη με τα οποία αργότερα θα είχε σχέσεις ο λαός του. Μ’ αυτές τις εκδηλώσεις δυνάμεως και νοημοσύνης, που ήταν πολύ ανώτερες από κάθε τι που οι άνθρωποι κατέχουν, απέδειξε ότι είναι πράγματι ΘΕΟΣ.
Η Αίγυπτος είχε τους πολλούς θεούς της και τους μάγους ιερείς της. Πώς, λοιπόν, μπορούσε να γίνη διάκρισις των θαυματουργικών πράξεων του Θεού ώστε οι Αιγύπτιοι να μη τις αποδώσουν στους δικούς των θεούς και ιερείς; Μ’ ένα απλό και πολύ αποτελεσματικό τρόπο. Ο Θεός χρησιμοποίησε έναν άνδρα ως εκπρόσωπό του ή προφήτη του για ν’ αναγγέλλη τα θαύματα από πριν. Κατόπιν, όταν αυτά συνέβαιναν, ιδιαίτερα όταν αυτά τα θαύματα επηρέαζαν δυσμενώς τους Αιγυπτίους θεούς, ο λαός ήταν αναγκασμένος να γνωρίση ότι οι θεοί του ήσαν ανίσχυροι μπροστά στην ανώτερη δύναμι του Ιεχωβά.
Στην επεξεργασία του σκοπού του ο Θεός είχε στη διάθεσί του έναν ενδεδειγμένο άνδρα. Αυτός ο άνθρωπος ήταν ο Μωυσής που είχε γεννηθή στην Αίγυπτο, και εκπαιδευθή από τη μητέρα του στη γνώσι του αληθινού Θεού. Ο Μωυσής είχε επιχειρήσει την απελευθέρωσι των Ισραηλιτών πριν από σαράντα χρόνια, αλλά διεπίστωσε ότι δεν ήταν ακόμη ο καιρός του Θεού και αναγκάσθηκε να φύγη από την Αίγυπτο. Στα επόμενα σαράντα χρόνια απέκτησε πείρα ασκούμενος στην υπομονή, την εγκαρτέρησι και την ταπεινοφροσύνη ως ποιμήν στη Μαδιάμ. Κατόπιν, στο Όρος Χωρήβ, στην έρημο του Σινά, ο Θεός έστειλε τον άγγελό του στον Μωυσή, λέγοντας:
«Ούτω θέλεις ειπεί προς τους υιούς Ισραήλ· Ιεχωβά ο Θεός των πατέρων σας, ο Θεός του Αβραάμ, ο Θεός του Ισαάκ, και ο Θεός του Ιακώβ, με απέστειλε προς εσάς· τούτο θέλει είσθαι το όνομά μου εις τον αιώνα, και τούτο το μνημόσυνόν μου εις γενεάς γενεών ύπαγε, και σύναξον τους πρεσβυτέρους του Ισραήλ, και ειπέ προς αυτούς, ΙΕΧΩΒΑ ο Θεός των πατέρων σας, ο Θεός του Αβραάμ, του Ισαάκ, και του Ιακώβ, εφάνη εις εσάς, λέγων, Έστρεψα πράγματι τους οφθαλμούς μου προς εσάς, και είδα όσα κάμνουσιν εις εσάς εν Αιγύπτω· και είπα, Θέλω σας αναβιβάσει εκ της ταλαιπωρίας των Αιγυπτίων, εις την γην των Χαναναίων, και Χετταίων, και Αμορραίων, και Φερεζαίων, και Ευαίων, και Ιεβουσαίων, εις γην ρέουσαν γάλα και μέλι. Και θέλουσιν υπακούσει εις την φωνήν σου· και θέλεις υπάγει, συ και οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ, προς τον βασιλέα της Αιγύπτου.»—Έξοδ. 3:15-18, Νέα Αγγλική Βίβλος.
Η ΠΡΟΚΛΗΣΙΣ ΠΟΥ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΘΗΚΕ
Ότι επρόκειτο για θρησκευτικό ζήτημα έγινε σαφώς έκδηλο όταν ο Μωυσής εμφανίσθηκε μπροστά στον Φαραώ και ζήτησε να επιτραπή στους Ισραηλίτας να εξέλθουν σε μια αρκετή απόστασι μέσα στην έρημο για να εορτάσουν μια εορτή στον Ιεχωβά. Ο Φαραώ απήντησε: «Τις είναι ο Ιεχωβά, εις του οποίου την φωνήν θέλω υπακούσει, ώστε να εξαποστείλω τον Ισραήλ;» Κατόπιν για να υποστηρίξη την περιφρόνησι που έκαμε στον Ιεχωβά ωσάν Αυτός να ήταν απλώς ένας ασήμαντος άνθρωπος, ο ειδωλολάτρης Φαραώ προσέθεσε: «Δεν γνωρίζω τον Ιεχωβά και ουδέ τον Ισραήλ θέλω εξαποστείλει.»—Έξοδ. 5:1, 2, ΜΝΚ.
Μ’ αυτό έγινε μια αναιδής πρόκλησις στην κυριαρχία του Θεού. Ο Θεός αντιμετώπισε την πρόκλησι με τρόπο που δεν άφηνε καμμιά αμφιβολία στις διάνοιες των πικρών εναντιουμένων του καθώς επίσης και των λάτρεών του. Απέδειξε ότι ήταν Θεός ο οποίος ενδιαφέρεται για τις υποθέσεις των ανθρώπων αναλαμβάνοντας μάλιστα δράσι. Με το να επιφέρη μια σειρά από δέκα καταστρεπτικές πληγές στην Αίγυπτο έκαμε τον Φαραώ να γονατίση.
Οι πρώτες τρεις πληγές, (1) μετατροπή των υδάτων του Νείλου σε αίμα, (2) βάτραχοι σε όλη τη χώρα και (3) σμήνη από σκνίπες επηρέασαν και τους Αιγυπτίους και τους Ισραηλίτας. Ο Ισραήλ, όμως, εγνώρισε ότι ο Ιεχωβά δεν το έκανε αυτό για να τους τιμωρήση, αλλά με το να υποφέρουν και αυτοί μπορούσαν να αισθάνωνται πόσο πραγματικό ήταν το πλήγμα στους καταπιεστικούς Αιγυπτίους. Χωρίς αμφιβολία οποιοσδήποτε ανάμεσά τους αμφέβαλλε, εγνώρισε τον Ιεχωβά μ’ αυτόν τον τρόπο.
Εξαιτίας αυτών των περιστάσεων, ο Φαραώ και οι ιερείς του είναι πιθανόν να αμφέβαλλαν για την ικανότητα του Ιεχωβά να προστατεύση τον λαό του. Επί πλέον, οι μάγοι ιερείς φαίνεται ότι είχαν μιμηθή τις πρώτες δύο πληγές. Αλλά στην τρίτη, την πληγή των σκνιπών, ήσαν ανίσχυροι να μιμηθούν και αναγκάσθηκαν να παραδεχθούν ότι: «Δάκτυλος Θεού είναι τούτο!» Είναι άξιον παρατηρήσεως ότι απέφευγαν να χρησιμοποιήσουν το όνομα του Θεού Ιεχωβά. Αλλά τα γεγονότα μιλούσαν μόνα των σχετικά με το ποιος επέφερε τις πληγές εναντίον τους και εναντίον των θεών τους.—Έξοδ. 8:19.
Ήταν δυνατή κάποια προστασία μέσω τη λατρείας του αληθινού Θεού, αυτού του Θεού με το ανεπιθύμητο όνομα; Αυτή η ερώτησις έλαβε αναντίρρητη απάντησι με την τετάρτη πληγή. Διότι αυτή η πληγή καθώς και όλες οι άλλες που ακολούθησαν δεν επηρέασαν τον Ισραήλ. Έτσι με δυο τρόπους ο Φαραώ αναγκάσθηκε να γνωρίση ότι ο αληθινός Θεός είναι ο Ιεχωβά: πρώτον, οι ιερείς ήσαν ανίσχυροι να μιμηθούν τις πληγές αρχίζοντας από την τρίτη και δεύτερον, ο Ιεχωβά ξεχώρισε και προστάτευσε τον λαό του. Πράγματι, όταν επήλθε η εβδόμη πληγή, μια πολύ δυνατή χάλαζα, ακόμη και οι δούλοι του Φαραώ, οι οποίοι ακολούθησαν την προειδοποίησι του Μωυσέως και έβαλαν τα ποίμνιά τους σε καταφύγια, είδαν ότι είχαν προστατευθή. Αυτό απέδειξε ότι ο Ιεχωβά δεν ήταν απλώς ένας φυλετικός ή εθνικός Θεός, αλλά ο Θεός ολοκλήρου της γης και εκείνος ο οποίος διαφυλάττει όλους εκείνους οι οποίοι ελπίζουν και εμπιστεύονται σ’ αυτόν.—Έξοδ. 9:18-21.
Υπάρχει μια προειδοποίησις για τα έθνη σήμερα μ’ αυτό που ακολούθησε. Τρεις ακόμη πληγές επήλθαν και έληξαν με τον θάνατο των πρωτοτόκων όλων των οικογενειών των Αιγυπτίων. Κατόπιν ο Φαραώ εβίασε τους Ισραηλίτας να φύγουν. Ασφαλώς ο Θεός είχε δώσει στον Φαραώ και στους υπηκόους του περισσότερες από αρκετές ευκαιρίες να συνέλθουν και να σώσουν τη ζωή τους. Ήταν μακρόθυμος απέναντί τους. Αλλά με τον Φαραώ απεδείχθη αληθινή η αρχή: «Άνθρωπος όστις ελεγχόμενος σκληρύνει τον τράχηλον, εξαίφνης θέλει αφανισθή και χωρίς ιάσεως.» Πώς;—Παροιμ. 29:1.
Μερικές μέρες ύστερ’ από την απελευθέρωσι του Ισραήλ, όταν ήσαν στρατοπεδευμένοι κοντά στην Ερυθρά Θάλασσα, ο Φαραώ απέδειξε ότι ήταν ανάξιος οποιασδήποτε ευνοίας ή περαιτέρω υπομονής. Είχε σκληρυνθή εναντίον του Ιεχωβά πέραν από κάθε επανόρθωσι. Όπως είπε ο Ιεχωβά στον Μωυσή: «Ο Φαραώ θέλει ειπεί περί των υιών Ισραήλ, Αυτοί πλανώνται εν τη γη· συνέκλεισεν αυτούς η έρημος· και εγώ θέλω σκληρύνει την καρδίαν του Φαραώ, ώστε να καταδιώξη οπίσω αυτών και θέλω δοξασθή επί τον Φαραώ και επί παν το στράτευμα αυτού· και οι Αιγύπτιοι θέλουσι γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά.»—Έξοδ. 14:1-4, ΜΝΚ.
Αλλά δεν ήσαν οι Ισραηλίται εκείνοι που είχαν παγιδευθή, αλλ’ οι Αιγύπτιοι είχαν πέσει σε παγίδα για την καταστροφή των. Διότι εκείνη τη νύχτα κάτω από το φως του πασχαλινού φεγγαριού, οι εκατοντάδες χιλιάδες Ισραηλιτών διέσχισαν την κοίτη της Ερυθράς Θαλάσσης με τα θαυματουργικά διαχωρισμένα νερά της από κάθε πλευρά τους. Οι στρατιωτικές δυνάμεις μπήκαν στην αποξηραμένη κοίτη της θαλάσσης για να τους καταδιώξουν, αλλ’ όταν ο Ιεχωβά άρχισε να παρεμποδίζη την πορεία τους, οι Αιγυπτιακές στρατιωτικές δυνάμεις αισθάνθηκαν τον κίνδυνο και άρχισαν να διαπιστώνουν ότι εμάχοντο εναντίον του Ιεχωβά. Τελικά αναγνωρίζοντάς τον με το όνομά του είπαν ο ένας προς τον άλλον: «Ας φύγωμεν απέμπροσθεν του Ισραήλ, διότι ο Ιεχωβά πολεμεί τους Αιγυπτίους υπέρ αυτών.» Αλλά ήταν πάρα πολύ αργά, διότι ο Ιεχωβά έκαμε να κλείσουν τα νερά επάνω τους για να καταστραφούν, ενώ ο λαός του ο Ισραήλ βρισκόταν ασφαλής στην απέναντι όχθη και τους έβλεπε.—Έξοδ. 14:25, ΜΝΚ.
ΜΕ ΠΟΙΟΝ ΤΡΟΠΟ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΝΩΡΙΣΩΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ
Έτσι οι Αιγύπτιοι εγνώρισαν ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός προτού καταστραφούν. Πολιτικοί άρχοντες και έθνη σήμερα που κρατούν στάσι όμοια με του Φαραώ εναντίον αυτού του ονόματος πρέπει να προσέξουν. Και άτομα που βρίσκονται μέσα σ’ αυτά τα έθνη μπορούν, αν θέλουν, να προσέξουν αυτό το πραγματικό ιστορικό παράδειγμα και ν’ αποφύγουν μια όμοια τύχη. Εκείνοι που σκληρύνονται εναντίον του θείου ονόματος θα γνωρίσουν ότι ο Θεός είναι ο Ιεχωβά, ακριβώς πριν από την καταστροφή των, αλλ’ αυτός δεν είναι ένας επιθυμητός τρόπος για να τον γνωρίση κανείς. Θα έπρεπε να επιθυμούμε να τον γνωρίσωμε τώρα ως τον αληθινό Θεό και Κυρίαρχο, εκείνον ο οποίος έχει σκοπούς και είναι Προστάτης εκείνων που εμπιστεύονται σ’ αυτόν. Πρέπει να τον γνωρίσωμε όπως τον εγνώρισε ο Μωυσής και όπως ο Ιησούς Χριστός ενεθάρρυνε άλλους να γνωρίσουν τον Θεό. Είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου, όπως ακριβώς είπε ο Ιησούς: «Αύτη δε είναι η αιώνιος ζωή, το να γνωρίζωσι σε τον μόνον αληθινόν Θεόν και τον οποίον απέστειλας Ιησούν Χριστόν.»—Ιωάν. 17:3.
Οι μάρτυρες του Ιεχωβά, οι οποίοι πρόσεξαν οι ίδιοι το κήρυγμα του ευαγγελίου, εγνώρισαν τον Ιεχωβά από την μελέτη του Λόγου του. Είναι ευτυχείς να βοηθούν άλλους, αδάπανα, ν’ αποκτήσουν αυτή τη γνώσι. Θα επωφεληθήτε μελετώντας τη Γραφή στο σπίτι σας μαζί τους.