Ερωτήσεις από Αναγνώστας
● Αν ένα άτομο έχη αφιερωθή στον Ιεχωβά αλλά φθάση αργά στη συνέλευσι και δεν ακούση την ομιλία περί βαπτίσματος και δεν απαντήση δημοσία στα δύο ερωτήματα που τίθενται εκεί, τι πρέπει να γίνη, αν ο αργοπορημένος αυτός παρ’ όλα ταύτα βαπτισθή;—Μ. Κ., Ηνωμένες Πολιτείες.
Αν κάποιος φθάσει αργά για την ομιλία και δεν απαντήση στα δύο ερωτήματα, είναι δυνατόν και τότε ακόμη να έχη κάμει μια πραγματική αφιέρωσι του εαυτού του στον Ιεχωβά μέσω του Χριστού στην ορθή βάσι, όπως εκτίθεται στα δύο ερωτήματα που προβάλλονται στους υποψηφίους για το βάπτισμα. Με το εν ύδατι βάπτισμά του επροχώρησε στο να καταγραφή ως αφιερωμένος στον Θεό με μια κατάλληλη κατανόησι όλων όσα εμπεριέχονται σ’ αυτό, όπως περιλαμβάνονται στα δύο ερωτήματα που απευθύνονται στους υποψηφίους για το βάπτισμα. Εν τούτοις, ένας τέτοιος μπορεί να μην έχη ικανοποιήσει την τοπική επιτροπή υπηρετών σ’ αυτό το ζήτημα. Γι’ αυτό, προτού καταγράψουν στο αρχείον του το εν ύδατι βάπτισμα του ευαγγελιζομένου αυτού, πρέπει να βεβαιωθούν γι’ αυτό. Με άλλα λόγια, πρέπει να τον καλέσουν ενώπιόν των και να του απευθύνουν αυτά τα ερωτήματα, τα οποία να τύχουν απαντήσεως προφορικώς επί παρουσία των. Αν ο αδελφός δώση και τις δύο απαντήσεις καταφατικώς, τότε η επιτροπή υπηρετών θα γνωρίση ότι η κατανόησίς του ήταν κατάλληλη στον καιρό του βαπτίσματός του και ότι αυτό είναι έγκυρο. Η επιτροπή μπορεί τότε ευσυνείδητα να καταγράψη το εν ύδατι βάπτισμά του ως δεσμευτικό και δεκτό ενώπιον της οργανώσεως του Ιεχωβά. Γιατί, όμως, ν’ αργοπορήση σε μια τόσο σπουδαία περίπτωσι;
● Με τι μέσον ανεχαιτίσθησαν τα ύδατα της Ερυθράς Θαλάσσης, όταν την διέβησαν οι Ισραηλίται; Μήπως το εδάφιο Έξοδος 15:8, που λέγει «αι άβυσσοι έπηξαν εν τω μέσω της θαλάσσης», φανερώνει ότι ήσαν παγωμένα;—Ι. Χ., Η.Π.Α.
Δεν γνωρίζομε ακριβώς πώς ο Ιεχωβά συνεκράτησε τα ύδατα της Ερυθράς Θαλάσσης σαν τείχη δεξιά και αριστερά των Ισραηλιτών, καθώς αυτοί την διέσχιζαν βαδίζοντας. Αυτό ήταν ένα θαύμα που εξετελέσθη από τον Θεό.
Το μνημονευόμενο στην ερώτησι εδάφιο, Έξοδος 15:8, λέγει: «Και με την πνοήν του θυμού σου τα ύδατα επεσωρεύθησαν ομού· τα κύματα εστάθησαν ως σωρός, αι άβυσσοι έπηξαν εν τω μέσω της θαλάσσης.»
Η λέξις «πηγνύω», όπως ορίζεται στα λεξικά, σημαίνει «μεταβάλλω υγρόν τι σε στερεόν δια του ήχους ή άλλως· «παγώνω». Η Εβραϊκή λέξις που μεταφράζεται ενταύθα «έπηξαν» σημαίνει συνεστάλησαν ή επύκνωσαν, όπως γίνεται το πηγμένο γάλα ή το παγωμένο νερό, ή επάγωσαν. Στο εδάφιο Ιώβ 10:10 η έκφρασις χρησιμοποιείται σχετικά με την πήξιν του τυρού. Επομένως, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι τα υδάτινα τείχη επάγωσαν κι έγιναν στερεά, μολονότι ο Ιεχωβά μπορούσε να κάμη ένα τέτοιο πράγμα. Η σύστασις της πηγμένης ουσίας μπορούσε να είναι σαν πηκτή ή πήγμα. Τίποτα το ορατόν δεν συγκρατούσε τα ύδατα της Ερυθράς Θαλάσσης από τη μια και την άλλη πλευρά των Ισραηλιτών, κι έτσι αυτά ενεφανίζοντο σαν πηγμένα, άκαμπτα, παγωμένα ή σκληρά, έτσι ώστε να παραμένουν στάσιμα σαν τείχη εκατέρωθεν και να μην καταρρέουν σαν πλήμμυρα επάνω στους Ισραηλίτας προς καταστροφήν των.
Αν ο άνεμος ήταν ένα φύσημα αρκετά ψυχρό, ώστε να παγώση τα ύδατα, η αφήγησις ασφαλώς θα ανέφερε περί παγερού ψύχους. Ένα τέτοιο δε ψύχος θα μπορούσε κάλλιστα να επέλθη σ’ έναν παγωμένο πυθμένα θαλάσσης που θα ήταν ακροσφαλής για διάβασι. Αλλά το εδάφιο Έξοδος 14:21 (ΜΝΚ) λέγει ότι «έκαμεν ο Ιεχωβά την θάλασσαν να συρθή όλην εκείνην την νύκτα υπό σφοδρού ανατολικού ανέμου, και κατέστησε την θάλασσαν ξηράν.» Το δε εδάφιο Ησαΐας 51:10 ομοίως λέγει: «Δεν είσαι συ, ο ξηράνας την θάλασσαν, τα ύδατα της μεγάλης αβύσσου;»
Ο Μωυσής περιέγραψε την εμφάνισι των πραγμάτων σ’ αυτόν. Αυτός εγνώριζε τον ισχυρό ανατολικό άνεμο και μπορούσε να ιδή τα τείχη του φαινομενικά πηγμένου ύδατος. Το γεγονός, όμως, ήταν ένα θαύμα παρά Θεού, ο δε Μωυσής δεν επεχείρησε να επεξηγήση την τεχνική με την οποίαν το νερό εσταματήθη, αλλ’ ούτε κι εμείς το επιχειρούμε.
● Τι σημαίνει το 2 Βασιλέων 23:11, όταν λέγει ότι ο Βασιλεύς Ιωσίας έκαμε τους ίππους να παύσουν να εισέρχωνται στον οίκον του Ιεχωβά;—Τ. Μ., Ηνωμένες Πολιτείες.
Το Γραφικό εδάφιο 2 Βασιλέων 23:11 (ΜΝΚ) λέγει: «Και αφήρεσε τους ίππους, τους οποίους οι βασιλείς του Ιούδα έστησαν εις τον ήλιον, και την είσοδον του οίκου του Ιεχωβά, πλησίον του οικήματος του Νάθαν-μελέχ του ευνούχου, το οποίον ήτο εν Φαρουρείμ, και κατέκαυσεν εν πυρί τας αμάξας του ηλίου.» Το εδάφιο Ιεζεκιήλ 8:16 (ΜΝΚ) λέγει: «Και με εισήγαγεν εις την εσωτέραν αυλήν του οίκου του Ιεχωβά· και ιδού, εν τη θύρα του ναού του Ιεχωβά μεταξύ της στοάς και του θυσιαστηρίου, περίπου εικοσιπέντε άνδρες με τα νώτα αυτών προς τον ναόν του Ιεχωβά, και τα πρόσωπα αυτών προς ανατολάς· και προσεκύνουν τον ήλιον κατά ανατολάς.» Αυτό σημαίνει ότι οι άπιστοι Ισραηλίται είχαν βεβηλώσει τον ναόν του Ιεχωβά, διότι επεδόθησαν στην ηλιολατρία μέσα σ’ αυτόν, το δε εδάφιο 2 Βασιλέων 23:11 δείχνει ότι οι ίπποι ήσαν αφιερωμένοι στον ήλιο σχετικά με την ηλιολατρία που είχε αναληφθή. Άρματα, επίσης, συνεδέοντο με τους ίππους αυτούς και εστάθμευαν στην είσοδο του αγίου ναού του Ιεχωβά. Υπήρχαν, επίσης, τόποι εστιάσεως ή αίθουσες φαγητού στον ναό και με καταφρόνησι ο άπιστος βασιλεύς του Ιούδα έκαμε τους ίππους να μπουν στον ναό του Ιεχωβά μέσω της αιθούσης φαγητού του Νάθαν-μελέχ αξιωματούχου της αυλής. Οι ανατολικοί λαοί της εποχής εκείνης θεωρούσαν τους ίππους ιερούς στον ήλιο, αλλ’ ο Βασιλεύς Ιωσίας εβδελύσσετο αυτή τη συνήθεια, όταν δε ξεκαθάρισε τον ναό του Ιεχωβά, απεμάκρυνε τους ίππους και έκαψε τις άμαξές των με πυρ και δεν επέτρεψε πια να μολύνουν τον οίκον του Ιεχωβά συνδυάζοντας την ηλιολατρία με την αγνή λατρεία του Ιεχωβά.