Ζωηρά παραστήθηκε η πίστις που είχε ο προφήτης Δανιήλ στις επαγγελίες του Ιεχωβά στη διάρκεια της βασιλείας του Βασιλέως Βαλτάσαρ στη Βαβυλώνα. Ύστερ’ απ’ αυτό το εμπνευστικό δράμα, ένας τελικός ύμνος και προσευχή έφεραν τη διάταξι της αποφοιτήσεως στο τέρμα της. Οι παριστάμενοι ακούσθηκαν να εκφράζουν βαθιά εκτίμησι για τις αληθινά εποικοδομητικές πληροφορίες που υποβοηθούν στην ενίσχυσι των Χριστιανών για το έργον που βρίσκεται ενώπιον των.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Με ποιά έννοια οι Ισραηλίται στην έρημο «έπινον από πνευματικής πέτρας ακολουθούσης,» όπως αναγράφεται στην επιστολή 1 Κορινθίους 10:4;​—Ι. Μ., Η.Π.Α.

Ο απόστολος Παύλος «σχολίασε τις προμήθειες που έκαμε ο Θεός για τους Ισραηλίτας μετά την έξοδό των από την Αίγυπτο, λέγοντας: «Πάντες την αυτήν πνευματικήν βρώσιν έφαγον· και πάντες το αυτό πνευματικόν ποτόν έπιον· διότι έπινον από πνευματικής πέτρας ακολουθούσης· η δε πέτρα ήτο ο Χριστός.»​—1 Κορ. 10:3, 4.

Φαίνεται ότι ο απόστολος ενταύθα είχε υπ’ όψι δύο έννοιες, την πρώτη έννοια κατά γράμμα και τη δεύτερη πνευματική.

Λόγω των προηγουμένων σχολίων του σχετικά με τη διάβασι της Ερυθράς Θαλάσσης, προφανές είναι ότι ο Παύλος ανεφέρθη στην κατά γράμμα τροφή και πόσι που επρομήθευε θαυματουργικά ο Θεός για τους Ισραηλίτας στην έρημο. Ο Ιεχωβά επρομήθευε τακτικά το μάννα σ’ αυτούς. Επειδή η κατά γράμμα αυτή τροφή παρήγετο θαυματουργικά, δηλαδή, δια πνεύματος του Ιεχωβά, θα μπορούσε να χαρακτηρισθή ως «πνευματική τροφή.»

Ομοίως, ο Θεός μέσω του πνεύματος του επρομήθευε πόσι σ’ αυτούς. Ο λαός, λίγο μετά την αναχώρησί του από την Αίγυπτο εστερείτο νερού. Με την καθοδηγία του Θεού ο Μωυσής έλαβε τη ράβδο του και χτύπησε ένα βράχο, εξάγοντας νερό για τους περίπου δύο εκατομμύρια Ισραηλίτας καθώς και για τα ζώα των. (Έξοδ. 17:5-7) Κοντά στο τέλος της σαρανταετούς πορείας των ο Μωυσής και πάλι χτύπησε ένα βράχο κι ανέβλυσε νερό για την τεράστια εκείνη συναγωγή.​—Αριθμ. 20:1-11.

Πώς έπιναν με κατά γράμμα έννοια από «πέτρας ακολουθούσης»; Μολονότι η πέτρα, την οποίαν αρχικά χτύπησε ο Μωυσής, δεν εκυλίετο πίσω απ’ αυτούς σε όλα εκείνα τα έτη, το γεγονός είναι, ότι αυτοί θεϊκά επρομηθεύθησαν νερό από μια πέτρα σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις, τη μία κοντά στην αρχή και την άλλη κοντά στα τέλος των σαράντα ετών. Έτσι, λοιπόν, το κατά γράμμα νερό θα μπορούσε να λεχθή ότι τους ακολούθησε με αυτή την έννοια. Δηλαδή, όταν παρείχετο το νερό σε τόσο τεράστιες ποσότητες, θα ήσαν σαν ένα ποτάμι που τους «ακολουθούσε» ή συνεπορεύετο με αυτούς, συνεβάδιζε με αυτούς, διότι αυτοί μπορούσαν να πίνουν απ’ αυτό επί ένα χρονικό διάστημα καθώς επορεύοντο.

Και πώς αυτό δίνει την έννοια ότι εκείνοι οι Ισραηλίται μετείχαν τότε πνευματικών προμηθειών που τους ακολουθούσαν ή συνεβάδιζαν με αυτούς; Οι Ισραηλίται ανέμεναν το «σπέρμα» της προς Αβραάμ επαγγελίας, τον Σηλώ, που επρόκειτο να έλθη. (Γέν. 22:18· 49:10) Οι θυσίες και οι τελετουργίες που συνεδέοντο με τις αμαρτίες των και η ανάγκη των για συγχώρησι υπεδείκνυαν τον Μεσσία, την αντιτυπική «Πέτρα». Όπως έγραψε ο Παύλος σε άλλα μέρη: ‘Ο νόμος έχει σκιάν των μελλόντων αγαθών’, και «Ο νόμος έγεινε παιδαγωγός ημών εις τον Χριστόν, δια να δικαιωθώμεν εκ πίστεως.» (Εβρ. 10:1· Γαλ. 3:24) Ώστε, μαζί με την προμήθεια της κατά γράμμα τροφής και πόσεως για τους Ισραηλίτας, ο Θεός επρομήθευσε πνευματική συντήρησι που τους ακολουθούσε ή συνεβάδιζε με αυτούς δια μέσου της ερήμου. Τα πνευματικά πράγματα που εσχετίζοντο με τον Μεσσία μπορούσαν να διατηρήσουν την ελπίδα τους και την πνευματική τους ζωή.

Όταν ήλθε ο Ιησούς ως Μεσσίας, εξέρρευσαν απ’ αυτόν πνευματικά ύδατα ζωής και προμηθείας για πολύ πιο πολύτιμα από τα κατά γράμμα εκείνα πράγματα που είχαν δοθή στους Εβραίους. Ο Ιησούς είπε: «Εάν τις διψά, ας έρχηται προς εμέ, και ας πίνη· όστις πιστεύει εις εμέ, καθώς είπεν η Γραφή, ποταμοί ύδατος ζώντος θέλουσι ρεύσει εκ της κοιλίας αυτού.» (Ιωάν. 7:37, 38) Πολλοί από τους Ισραηλίτας που είχαν πιεί από την πέτρα στην έρημο δεν μπήκαν ωστόσο ζωντανοί στη Γη της Επαγγελίας. Αλλά στους μεταγενεστέρους Ιουδαίους που δεν προσέκοψαν στον Ιησούν ως την «πέτραν σκανδάλου,» ο Χριστός έδωσε πνευματικά ύδατα που έγιναν «πηγή ύδατος αναβλύζοντος εις ζωήν αιώνιον.»​—Ρωμ. 9:32, 33· Ιωάν. 4:14, 15.