Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Όταν ένας έρχεται στον Ιεχωβά με προσευχή, πώς πρέπει να φαντάζεται ότι είναι ο Ιεχωβά, ή τι θα πρέπει να σκέπτεται;

Στις οράσεις, που εδόθησαν στον Δανιήλ, τον Ιεζεκιήλ και τον απόστολο Ιωάννη, έχομε με σύμβολα κάποια ιδέα για τη μεγαλειώδη δόξα του Ιεχωβά. (Δαν. 7:9, 10· Ιεζ. 1:26-28· Αποκάλ 4:1-3) Εν τούτοις, πρέπει να ενθυμούμεθα ότι οι Ισραηλίται δεν είδαν καμμιά μορφή την ημέρα, που ο Ιεχωβά τους ωμίλησε στο Όρος Χωρήβ. Ο λόγος γι’ αυτό ήταν ότι δεν ήταν αρεστό στον Ιεχωβά να τους επιτρέψη να κάμουν κάποιο ομοίωμά του, «εικόνα τινός μορφής, ομοίωμα αρσενικού ή θηλυκού, ομοίωμα τινός κτήνους το οποίον είναι επί της γης.»—Δευτ. 4:15-19.

Στην περίπτωσι των Χριστιανών, δεν υπάρχει τίποτε για μας να φαντασθούμε όσον αφορά τη μορφή του Ιεχωβά, μολονότι πιθανόν να περνούν από τη διάνοιά μας Βιβλικές οράσεις, όταν προσευχώμεθα. Ενθυμείσθε ότι «ο Θεός είναι πνεύμα.» (Ιωάν. 4:24) Όταν προσευχώμεθα, πρέπει να σκεπτώμεθα μάλλον ορισμούς του μεγαλείου του Ιεχωβά και των θαυμαστών ιδιοτήτων του, αντί να προσπαθούμε να φαντασθούμε τη μορφή του. Με τη μελέτη της Γραφής, είδαμε πώς ο Ιεχωβά επολιτεύθη κραταιά με τον λαό του σε περασμένους καιρούς και γνωρίζομε τις ορθές και στοργικές διευθετήσεις για το μέλλον. Έτσι, έχοντας πίστι, δεν χρειαζόμεθα εικόνες ή αναπαραστάσεις, όταν ερχώμεθα στον Ιεχωβά με προσευχή. «Περιπατούμεν δια πίστεως, ουχί δια της όψεως.» (2 Κορ. 5:7) Να σκέπτεσθε τον Ιεχωβά ως τον ουράνιο Πατέρα μας, ο οποίος είναι στοργικός και ελεήμων, ο οποίος αντιλαμβάνεται τις δυνατότητές μας και ο οποίος μας ακούει, όταν προσευχώμεθα σύμφωνα με το θέλημά του με τον ορθό τρόπο και για τα ορθά πράγματα στο όνομα του Ιησού Χριστού.—Ιωάν. 14:6, 14· 1 Ιωάν. 5:15.

● Ποια είναι η σημασία της εντολής που βρίσκεται στο εδάφ. Έξοδος 23:19, «Δεν θέλεις ψήσει ερίφιον εν τω γάλακτι της μητρός αυτού»;

Αυτή η διάταξις, μαζί με μερικές άλλες, φαίνεται να τονίζη ότι υπάρχει μια κατάλληλη και πρέπουσα τάξις σε όλα τα πράγματα και ότι πρέπει αυτή να τηρήται. Ο Θεός επρομήθευσε το μητρικό γάλα για τη διατροφή των νεογνών της. Το να χρησιμοποιήσετε το γάλα της για βρασμό του γόνου της θα εσήμαινε ότι το χρησιμοποιείτε προς βλάβην του και θάνατό του, για κάτι αντίθετο ακριβώς από εκείνο για το οποίο προωρίζετο. Ένα άλλο μάθημα, που φαίνεται να υπάρχη πρόθεσις να δοθή ενταύθα για τον επί διαθήκη λαόν του Θεού, είναι ότι πρέπει να είναι οικτίρμων και να μην ενεργή με άκαρδο τρόπο. Ο Ιεχωβά εφάνη οικτίρμων σε όλη την πολιτεία του με τα πλάσματά του, και καλεί τον λαό του να μιμηθή το τέλειο παράδειγμά του.

Και μια άλλη πιθανότης είναι ότι ο Ιεχωβά εδώ ωδηγούσε τον λαό του να μένη καθαρός από τις ανόητες και βλαβερές συνήθειες των γύρω ειδωλολατρικών εθνών. Σύμφωνα με το βιβλίον Η Γραφή και η Αρχαιολογία (1940) υπό Σερ Φρέντερικ Κένυον, ο βρασμός ή βράσιμο ενός εριφίου στο γάλα της μητέρας του ήταν ένα ειδωλολατρικό έθιμο για την πρόκλησι βροχής.

● Τι είδους ιερεύς ήταν ο Ιοθόρ, που αναφέρεται στην Έξοδο 3:1;

Σύμφωνα με το εδάφιο Έξοδος 3:1, «ο . . . Μωυσής έβοσκε τα πρόβατα του Ιοθόρ, πενθερού αυτού, ιερέως της Μαδιάμ.» Ο Ιοθόρ ήταν προφανώς ο πατριαρχικός ηγέτης μιας φυλής Μαδιανιτών και, ως τοιούτος, κατά τα έθιμα των χρόνων εκείνων, ήταν υπεύθυνος να τους διδάσκη και να τους οδηγή σε όλα τα θρησκευτικά και κοσμικά ζητήματα. Πόσο αγνή ήταν η άσκησις της θρησκείας των δεν μας πληροφορούν οι Γραφές. Πρέπει, ωστόσο, να έχωμε υπ’ όψιν ότι αυτοί κατήγοντο από τον Αβραάμ δια της Χεττούρας, της συζύγου που είχε λάβει κάποτε μετά τον θάνατο της Σάρρας. Στην εποχή του Μωυσέως θα είχαν ακόμη αναμνήσεις της αγνής λατρείας, που επέβαλλε πάντοτε ο Αβραάμ στον οίκον του, της λατρείας του αληθινού Θεού, του Ιεχωβά. Πραγματικά, η αφήγησις της Εξόδου 18:1-24 δείχνει σημαντική εκτίμησι του Ιεχωβά ως Θεού από μέρους του Ιοθόρ, διότι ευλογεί τον Ιεχωβά, προσφέρει θυσία σ’ αυτόν, και, μαζί με τον Μωυσή και τον Ααρών και τους πρεσβυτέρους του Ισραήλ, τρώγει άρτον ενώπιόν του. Επί πλέον, έδωσε στον Μωυσή πολύ καλή συμβουλή να διορίζη «άνδρας αξίους, φοβουμένους τον Θεόν, άνδρας φιλαλήθεις, μισούντας την φιλαργυρίαν,» για να τον βοηθούν στο να κρίνη τον λαό, ο δε Μωυσής αμέσως συνεμορφώθη. Το καλύτερο που μπορεί να λεχθή είναι ότι η θέσις του Ιοθόρ ως ιερέως ήταν θέσις ή φυσικής κληρονομίας από τους προπάτοράς του ή με διορισμό από τη φυλή του μάλλον, παρά με κάποιον ειδικό διορισμό από τον Θεό.