Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Έχω ακούσει ότι ο Μωυσής έλαβε τον Νόμο την ημέρα της Πεντηκοστής. Πώς μπορούσε να συμβή αυτό, εφόσον το εδάφιον Έξοδος 19:1 λέγει ότι οι Ισραηλίται έφθασαν στο Όρος Σινά τον τρίτο μήνα της εξόδου των από την Αίγυπτο;​—Ντ. Σ., Η.Π.Α.

Η Ιουδαϊκή παράδοσις είναι πολύ σαφής, όταν ταυτίζη την ημέρα της εορτής της Πεντηκοστής ή Σαμπουώθ με τη λήψι από τον Μωυσή των Δέκα Εντολών. Παραδείγματος χάριν, διαβάζομε: «Στον κύκλο των Ιουδαϊκών ιστορικών αναμνήσεων, Σαμπουώθ είναι η ημέρα συναντήσεως στο Σινά, όταν ο Θεός απεκαλύφθη στον Μωυσή και στον Ιουδαϊκό λαό. Είχε ακουσθή η Φωνή που έλεγε τις Δέκα Εντολές.» (Ιουδαϊσμός, Ραββίνου Α. Χέρτζμπεργκ, έκδ., σελίς 118, 1961· βλέπε επίσης Η Νέα Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαιδεία του 1962, σελίς 442.) Η Βίβλος δεν αναφέρει συγκεκριμένα ότι αυτό έτσι έχει. Εν τούτοις εξετάζοντας τι λέγει η Γραφή, μπορούμε να παρατηρήσωμε ότι η πληροφορία που δίνει επιτρέπει αυτή την δυνατότητα.

Το Ιουδαϊκό Πάσχα ήταν στις 14 του Νισάν. Σύμφωνα με τις Ιουδαϊκές εορτές, η 15η Νισάν ήταν ένα σάββατο, και στις 16 του Νισάν εγίνετο η παρουσίασις των πρωτοκαρπίων του θερισμού της κριθής. Ύστερ’ από πενήντα ημέρες, στις 6 του μηνός Σιβάν, οι Ιουδαίοι εώρταζαν την εορτή των εβδομάδων, που ελέγετο, επίσης, Πεντηκοστή. Εφόσον οι Ιουδαϊκοί μήνες ήσαν είκοσι εννέα και τριάντα ημερών, ο τρίτος μήνας μετά την έξοδο από την Αίγυπτο θα μπορούσε να φαίνεται ότι υπερβαίνει την εποχή της Πεντηκοστής.​—Λευιτ. 23:4-17.

Αλλ’ ας εξετάσωμε το εδάφιο Έξοδος 19:1. Αυτό λέγει: «Εις τον τρίτον μήνα της εξόδου των υιών Ισραήλ εκ της Αιγύπτου, την ημέραν ταύτην ήλθον εις την έρημον Σινά.» Σημειώστε ότι δεν λέγει, ‘τρεις μήνες μετά’ την έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο, πράγμα που θα εσήμαινε τρεις πλήρεις μήνες ή ενενήντα περίπου ημέρες. Αντιθέτως, τμήματα μηνών περιελαμβάνοντο. Το Πάσχα συμπίπτει στον Ιουδαϊκό μήνα Νισάν (30 ημέρες). Ο επόμενος μήνας είναι ο Ιγιάρ (23 ημέρες), που ακολουθείται από τον Σιβάν (30 ημέρες). Οι Ιουδαίοι εξήλθαν από την Αίγυπτο τον μήνα Νισάν, έτσι 6 Σιβάν ήταν ‘ο τρίτος μην’ από της εξόδου των. Αλλά πότε ακριβώς άρχισε ο Μωυσής να λαμβάνη τον Νόμο; Μπορούσε αυτή η χρονολογία ν’ αντιστοιχή με την ημερομηνία που θεσπίσθηκε αργότερα για την τήρησι της εορτής των εβδομάδων, ή Πεντηκοστής;

Μολονότι οι διανοούμενοι δεν συμφωνούν σ’ αυτό το σημείο, είναι σ’ ευρεία κλίμακα πιστευτόν ότι εννοείται η 1η Σιβάν με το σχόλιο, «Τον τρίτον μήνα . . . την ημέραν ταύτην.» Παραδείγματος χάριν, ο διάσημος Ιουδαίος σχολιαστής Ρασί έγραψε: «ΤΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑΝ​—την ημέραν της Νέας Σελήνης,» η οποία θα ήταν η πρώτη του μηνός. Ο Καθηγητής Τζαίημς Γ. Μώρφυ έγραψε: «Όπως ο όρος που χρησιμοποιείται εδώ δηλώνει τον πρώτο μήνα, και μια συγκεκριμένη ημέρα, ‘την ημέραν ταύτην,’ δεικνύεται, μπορούμε ασφαλώς να συμπεράνωμε ότι εννοείται η πρώτη ημέρα του μηνός.»

Προηγουμένως ο Θεός είχε πει στον Μωυσή ότι θα προσέφερε λατρεία στο Όρος Σινά· έτσι, όταν ο λαός εστρατοπέδευσε, «ο . . . Μωυσής ανέβη προς τον Θεόν.» (Έξοδ. 3:12· 19:2, 3) Αν η άποψις που εξετέθη ανωτέρω για το εδάφιο Έξοδος 19:1 είναι ορθή, τότε αυτό μπορεί να έχη λάβει χώρα στις 2 ή 3 του μηνός Σιβάν. Ο Μωυσής έλαβε ένα άγγελμα από τον Ιεχωβά. Κατόπιν το μετέφερε αυτό στον λαό και αυτοί συνεφώνησαν να πράττουν όλα όσα είχε πει ο Θεός. Τελικά, ο Μωυσής μετέφερε τους λόγους του λαού πίσω στον Ιεχωβά, πιθανόν στις 4 του Σιβάν. Ο Θεός είπε στον Μωυσή να αγιάση τον λαό «σήμερον και αύριον» και «ας ήναι έτοιμοι εις την τρίτην,» η οποία θα μπορούσε να είναι η 6 του Σιβάν.​—Έξοδ. 19:10, 11.

Συνεπώς, όταν την «ημέραν την τρίτην» ο Θεός έδωσε τις Δέκα Εντολές, τους θεμελιώδεις νόμους της διαθήκης του Νόμου, αυτό θα μπορούσε πολύ καλά να συμφωνή με την ημερομηνία που εώρταζαν αργότερα την Πεντηκοστή.

Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε ότι μερικά Ιουδαϊκά έθιμα περιλαμβάνουν την πεποίθησι ότι η επίδοσις του Νόμου αντιστοιχεί με την ημερομηνία της Πεντηκοστής. Μερικοί Ιουδαίοι στολίζουν τα σπίτια των με άνθη την Πεντηκοστή, με τον φανερό σκοπό ν’ αποδείξουν τη χαρά των διότι κατέχουν το Νόμο. Και, σύμφωνα με την Ιουδαϊκή Εγκυκλοπαιδεία, «ένα δημοφιλές έθιμο της Πεντηκοστής είναι να τρώγουν γαλακτερές τροφές και τυρόπιττες προς τιμήν του Νόμου, πράγμα που παρομοιάζεται με ‘γάλα και μέλι.’»