Το Βασιλικόν Ιερατείον

«Μακάριος και άγιος όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν· επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν, αλλά θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού, και θέλουσι βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη.»—Αποκάλ. 20:6.

 1. Ποιοι αποτελούν το βασιλικόν ιερατείον, και ποια ευεργετήματα προκύπτουν ως αποτέλεσμα της εγκαταστάσεως και λειτουργίας του;

ΤΑ ΜΕΛΗ αυτού του βασιλικού ιερατείου είναι οι υπηρετούντες διάκονοι του Ιεχωβά σε όλα τα ζητήματα που αφορούν την παγκόσμια οργάνωσί του, μια μεγάλη δε υπηρεσία θα είναι να κυβερνήσουν ως βασιλείς με τον Χριστόν Ιησούν επί χίλια έτη. Η διακυβέρνησις αυτή θα είναι από τον ουρανό και επάνω στους κατοίκους της γης, οι οποίοι τότε θα ζουν υπό την βασιλεία του Θεού. Η εγκατάστασις και λειτουργία του βασιλικού αυτού ιερατείου είναι εκείνη που δίνει την ελπίδα σε ανθρώπους όλων των εθνών ότι ο Ιεχωβά είναι ο Θεός των και ότι υπάρχει ελπίς συνδιαλλαγής μαζί του. Το βασιλικό ιερατείο αποτελείται από τον Χριστόν Ιησούν, τον μέγαν Αρχιερέα, και υφιερείς που ο αριθμός των ανέρχεται σε 144.000. Πρόκειται να είναι ένα αιώνιο ιερατείο «κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.» (Εβρ. 5:6) Μακαριότης και αγιότης ανήκουν σ’ εκείνους που έχουν μέρος σ’ αυτή την τάξι ιερέων, διότι συμμετέχουν στην «πρώτη ανάστασι» και «επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν». Στη διάρκεια της διακυβερνήσεως αυτής της βασιλείας ιερέων, θα έλθη ειρήνη, ευτυχία και ζωή σε όλους εκείνους από το ανθρώπινο γένος που ευλογούνται με το να είναι υπήκοοι του Βασιλέως-Ιερέως του Ιεχωβά στον Νέο Κόσμο.

 2. Ποια πρέπει να είναι η διανοητική διάθεσις εκείνων που γνωρίζουν για το βασιλικό ιερατείον;

² Το εδάφιο της Αποκαλύψεως 20:6 δείχνει δύο τάξεις: τους κυβερνήτας, και εκείνους που κυβερνώνται. Άσχετα με την τάξι στην οποίαν ελπίζετε να ανήκετε, υπακοή και πιστότης προς την αλήθεια είναι διαρκείς απαιτήσεις. Τα πιθανά μέλη του βασιλικού ιερατείου χρειάζεται να κρατούν την όρασί των καθαρή και την ελπίδα των λαμπρή, και να πράττουν πλήρως το θέλημα του Θεού. Εκείνοι που ελπίζουν για αιώνια ζωή επάνω στη γη στον θεοκρατικό νέο κόσμο είναι πρόθυμοι να μάθουν για τις υποχρεώσεις και την πιστότητα του βασιλικού σώματος των ιερέων που πρόκειται να κυβερνήση επί χίλια έτη, και να μάθουν να είναι πιστοί. Οι κεχρισμένοι είναι ευτυχείς μαθαίνοντας για τον σκοπό του Ιεχωβά να ευλογήση και δώση ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπων. Έτσι επίσης και εκείνοι που αποβλέπουν να ζήσουν επάνω στη γη για πάντα, θα είναι ευτυχείς να μάθουν για το βασιλικό ιερατείον στο οποίο θα είναι υπήκοοι.

 3. Πότε ο Ιεχωβά εξέθεσε για πρώτη φορά τον σκοπό του να έχη ένα βασιλικό ιερατείο, και πώς αυτό ήταν μια θεοκρατία:

³ Ο σκοπός του Ιεχωβά να έχη μια βασιλεία ιερέων διετυπώθη στον τυπικό του λαό Ισραήλ στο όρος Σινά. Ο Μωυσής ενεπνεύσθη να τους πληροφορήση: «Τώρα λοιπόν, εάν τωόντι υπακούσητε εις την φωνήν μου, και φυλάξητε την διαθήκην μου, θα είσθε εις εμέ ο εκλεκτός από πάντων των λαών· διότι ιδική μου είναι πάσα η γη· και σεις θα είσθε εις εμέ βασιλεία ιερέων, και έθνος άγιον.» (Έξοδ. 19:5, 6, ΜΝΚ) Ο Ισραήλ επρόκειτο να είναι μια ιερή βασιλεία υπό τον Ιεχωβά, μια πραγματική θεοκρατία, ένα βασιλικό έθνος, που να ζη κάτω από τους κανόνας και τις ιεροτελεστίες του Υψίστου. Η λέξις «βασιλεία» όπως χρησιμοποιείται σ’ αυτό το εδάφιο έχει τη σημασία της βασιλικότητος, δυναστείας, κυριαρχίας. Εσήμαινε ότι ο Ιεχωβά εσκόπευε να έχη μια βασιλική, ιερατική φυλή, μια δυναστεία ιερέων, που όλα τα μέλη της να έχουν τα προσόντα και τις ιδιότητες βασιλέων και ιερέων.

 4. Ζητώντας ο Ισραήλ ένα βασιλέα, τι έκανε πραγματικά; Πώς μεταχειρίστηκαν τον Βασιλέα Υιόν του Ιεχωβά;

⁴ Ο λαός Ισραήλ έφθασε να είναι δυσαρεστημένος, και εζήτησε να τον κυβερνά ο Κριτής Γεδεών ως βασιλεύς. Ο Γεδεών απήντησε, «Δεν θα γίνω άρχων εφ’ υμάς εγώ, αλλ’ ουδέ ο υιός μου θα γίνη άρχων εφ’ υμάς· ο Ιεχωβά θα είναι άρχων εφ’ υμάς.» (Κριτ. 8:23, ΜΝΚ) Στην εποχή του Σαμουήλ οι πρεσβύτεροι του Ισραήλ τού είπαν: «Κατάστησον λοιπόν εις ημάς βασιλέα δια να κρίνη ημάς, καθώς έχουσι πάντα τα έθνη. Το πράγμα όμως δεν ήρεσεν εις τον Σαμουήλ. . . . Και είπεν ο Ιεχωβά προς τον Σαμουήλ, . . . δεν απέβαλον σε, αλλ’ εμέ απέβαλον από του να βασιλεύω επ’ αυτούς.» (1 Σαμ. 8:5-7, ΑΣ) Τυπικώς ο Ισραήλ ήταν η βασιλεία του Ιεχωβά, αλλά ήσαν άπιστοι και απειθείς. Αργότερα, όταν ο Ιεχωβά έστειλε σ’ αυτούς τον Υιό του Ιησού Χριστό, τον Κληρονόμο της Βασιλείας, αυτοί τον απέρριψαν, τον Λίθον της Σιών. Ο τυπικός αυτός οίκος Ισραήλ είχε χάσει την όρασι του σκοπού του Ιεχωβά, και οικοδομούσε αντίθετα προς το θέλημα του Θεού. Ο Ιησούς τους είπε: «“Ο λίθος, τον οποίον απεδοκίμασαν οι οικοδομούντες, ούτος έγεινε κεφαλή γωνίας· παρά του Ιεχωβά έγεινεν αύτη και είναι θαυμαστή εν οφθαλμοίς ημών.” Δια τούτο λέγω προς υμάς, ότι θέλει αφαιρεθή αφ’ υμών η βασιλεία του Θεού, και θέλει δοθή εις έθνος κάμνον τους καρπούς αυτής.»—Ματθ. 21:42, 43, ΜΝΚ.

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ ΣΤΑ ΕΘΝΗ

 5. Πώς οι απόστολοι Πέτρος και Παύλος εξήγησαν τον σκοπό που είχε ο Ιεχωβά αποστέλλοντας το ευαγγέλιο της Βασιλείας στα Έθνη;

⁵ Η απόρριψις του έθνους Ισραήλ από τον Ιεχωβά και η αφαίρεσις της βασιλείας απ’ αυτούς άνοιξε τη θύρα για ανθρώπους των εθνών να έχουν το μεγάλο προνόμιο να γίνουν μέρος του ιερατικού έθνους. Ο Κορνήλιος ήταν ο πρώτος από τους απεριτμήτους Εθνικούς, και ο Πέτρος είπε όταν τον επεσκέφθη: «Σεις εξεύρετε ότι είναι ασυγχώρητον εις άνθρωπον Ιουδαίον να συναναστρέφηται ή να πλησιάζη εις αλλόφυλον· ο Θεός όμως έδειξεν εις εμέ να μη λέγω μηδένα άνθρωπον βέβηλον ή ακάθαρτον· . . . Επ’ αληθείας γνωρίζω, ότι δεν είναι προσωπολήπτης ο Θεός· αλλ’ εν παντί έθνει όστις φοβείται αυτόν, και εργάζεται δικαιοσύνην, είναι δεκτός εις αυτόν.» (Πράξ. 10:28-35) Ο Παύλος είχε εντολή να μεταβή στα έθνη, όπως είπε γι’ αυτόν ο Ιησούς: «Ούτος είναι σκεύος εκλογής εις εμέ, δια να βαστάση το όνομά μου ενώπιον εθνών και βασιλέων, και των υιών Ισραήλ.» Πάλιν, στους Ιουδαίους, ο Παύλος και ο Βαρνάβας είπαν: «Εις εσάς πρώτον ήτο αναγκαίον να λαληθή ο λόγος του Θεού· αλλ’ επειδή απορρίπτετε αυτόν, και δεν κρίνετε εαυτούς αξίους της αιωνίου ζωής, ιδού στρεφόμεθα εις τα έθνη· διότι ούτω προσέταξεν ημάς ο Ιεχωβά, λέγων. “Σε έθεσα φως των εθνών, δια να ήσαι προς σωτηρίαν έως εσχάτου της γης”.»—Πράξ. 9:15· 13:46, 47, ΜΝΚ.

 6. Με ποιον τρόπο άρχιζε ο Ιεχωβά να εκπληρώνη τις επαγγελίες του προς τον Αβραάμ;

⁶ Δίνοντας έμφασι στα έθνη, ο Παύλος έγραψε: «Είναι γεγραμμένον, “Δια τούτο θέλω σε υμνεί [Ιεχωβά] μεταξύ των εθνών, και εις το όνομά σου θέλω ψάλλει.” Και πάλιν λέγει, “Ευφράνθητε, έθνη μετά του λαού αυτού.” Και πάλιν, “Αινείτε τον Ιεχωβά, πάντα τα έθνη”.» Στους Κολοσσαείς ο Παύλος είπε: «Μη μετακινούμενοι από της ελπίδος του ευαγγελίου το οποίον ηκούσατε, του κηρυχθέντος εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν· του οποίου εγώ ο Παύλος έγεινα υπηρέτης.» (Ρωμ. 15:9-11· Κολ. 1:23) «Προϊδούσα δε η γραφή ότι εκ πίστεως δικαιόνει τα έθνη ο Θεός, προήγγειλεν εις τον Αβραάμ “Ότι θέλουσιν ευλογηθή εν σοι πάντα τα έθνη”.» Πάλιν, «Δια να έλθη εις τα έθνη η ευλογία του Αβραάμ δια Ιησού Χριστού.» (Γαλ. 3:8, 9, 14) Ο Ιεχωβά εχρησιμοποίησε τον μελλοντικόν βασιλικόν ιερέα Παύλον για να εκτελέση τον μεγαλειώδη σκοπό του όσον αφορά τη στροφή του ευαγγελίου σε ανθρώπους εθνών άλλων παρά του Ισραήλ κατά σάρκα.

 7. Αποδοχή του ευαγγελίου τι σημαίνει; Αναφέρατε μερικά από τα οφέλη.

⁷ Σ’ αυτούς τους ‘κλητούς’ έρχεται ενότης με τον Χριστό, τον Βασιλικόν Ιερέα. Ο Παύλος έγραψε: «Σεις οι ποτέ εθνικοί κατά σάρκα, οι λεγόμενοι ακροβυστία . . . ήσθε εν τω καιρώ εκείνω χωρίς Χριστού, απηλλοτριωμένοι από της πολιτείας του Ισραήλ, και ξένοι των διαθηκών της επαγγελίας, ελπίδα μη έχοντες, και όντες εν τω κόσμω χωρίς Θεού· τώρα όμως δια του Ιησού Χριστού, σεις οι ποτέ όντες μακράν, εγείνετε πλησίον δια του αίματος του Χριστού.» Και πάλιν λέγει: «Διότι πάντες σεις είσθε είς εν Χριστώ Ιησού. Εάν δε ήσθε του Χριστού, άρα είσθε σπέρμα του Αβραάμ και κατά την επαγγελίαν κληρονόμοι.» (Εφεσ. 2:11-13· Γαλ. 3:28, 29) Το ευαγγέλιο στα έθνη σημαίνει ότι οι πιστοί φέρονται σε αρμονία με τον Ιεχωβά Θεό και ευλογούνται με τη βεβαίωσι των επαγγελιών του. Αυτή είναι μια αληθινή υπηρεσία του μεγάλου Αρχιερέως του Θεού, Χριστού Ιησού, διότι αυτός όχι μόνο φέρνει τους ανθρώπους των εθνών πλησίον του Θεού, αλλά φέρνει και τον Θεό πλησίον των. Καθαρή και αγία επικοινωνία προκύπτει. Το ευαγγέλιο αυτό απεστάλη σε όλα τα έθνη, αλλά δεν το δέχονται όλοι οι άνθρωποι. Σ’ εκείνους που το δέχονται ο Ιεχωβά εκπληρώνει την επαγγελία του ότι «θέλουσιν ευλογηθή πάντα τα έθνη» εξαιτίας του Αβραάμ και του σπέρματός του. Το ευαγγέλιον αυτό διακηρύσσεται ακόμη. Πράγματι, σήμερα διακηρύσσεται μ’ ένα πιο περιεκτικό και διαδεδομένο τρόπο, παρά οποτεδήποτε προηγουμένως. Στον σημερινό καιρό το ευαγγέλιον καλεί μια άλλη τάξι μέσα από τα έθνη, αλλά το έργον εκτελείται ακόμη από το βασιλικό ιερατείον.

ΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ

 8. Εξηγήστε πώς εκπληρώνεται ο σκοπός του Θεού να έχη ένα βασιλικό ιερατείο, μολονότι ο φυσικός Ισραήλ απέτυχε.

⁸ Ο σκοπός του Ιεχωβά να έχη ένα βασιλικό ιερατείο εκπληρώνεται, μολονότι ο φυσικός Ισραήλ απέτυχε. Ο Παύλος γράφει: «Διότι πάντες οι εκ του Ισραήλ, δεν είναι ούτοι Ισραήλ. Ουδέ διότι είναι σπέρμα του Αβραάμ δια τούτο είναι πάντες τέκνα. . . . Καθώς και εν τω Ωσηέ λέγει, “Θέλω καλέσει λαόν μου, τον ου λαόν μου”, . . . “θέλουσι καλεσθή υιοί Θεού ζώντος”.» «Δεν απέρριψεν ο Θεός τον λαόν αυτού τον οποίον προεγνώρισεν. . . . Ο Ισραήλ δεν επέτυχεν εκείνο το οποίον ζητεί· οι εκλεκτοί όμως επέτυχον, οι δε λοιποί ετυφλώθησαν.» (Ρωμ. 9:6, 7, 25, 26· 11:2, 7) Η απόρριψις των Ιουδαίων έφερε πλούτη στους άλλους, διότι, μολονότι μερικοί από το αληθινό βασιλικό ιερατείο εξελέγησαν από τον φυσικόν Ισραήλ, η πλειονότης επρόκειτο να εκλεγή από τα έθνη. Μ’ αυτόν ακριβώς τον τρόπο ο αρχικός σκοπός του Ιεχωβά να έχη ένα βασιλικό έθνος ιερέων εκπληρώνεται. Όσον αφορά αυτούς ο Παύλος γράφει: «Εξεύρομεν δε ότι πάντα συνεργούσι προς το αγαθόν εις τους αγαπώντας τον Θεόν, εις τους κεκλημένους κατά τον προορισμόν αυτού. Διότι όσους προεγνώρισε, τούτους και προώρισε συμμόρφους της εικόνος του Υιού αυτού, δια να ήναι αυτός πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών· όσους δε . . . εκάλεσε, τούτους και εδικαίωσε· και όσους εδικαίωσε, τούτους και εδόξασε.» «Εάν δε [είμεθα] τέκνα, και κληρονόμοι· κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού· εάν συμπάσχωμεν, δια να γείνωμεν και συμμέτοχοι της δόξης αυτού.»—Ρωμ. 8:28-30, 17.

 9. Πώς ο απόστολος Πέτρος προσδιορίζει το βασιλικό ιερατείον;

⁹ Ο απόστολος Πέτρος γράφει στους «εκλεκτούς κατά πρόγνωσιν Θεού Πατρός» και λέγει: «Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όστις κατά το πολύ έλεος αυτού ανεγέννησεν ημάς εις ελπίδα ζώσαν δια της αναστάσεως του Ιησού Χριστού εκ νεκρών, εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον, πεφυλαγμένην εν τοις ουρανοίς δι’ ημάς· οίτινες με την δύναμιν του Θεού φυλαττόμεθα δια της πίστεως, εις σωτηρίαν ετοίμην να αποκαλυφθή εν τω εσχάτω καιρώ.» Ο Πέτρος περαιτέρω λέγει σ’ αυτούς: «Εις τον οποίον [Χριστόν] προσερχόμενοι, ως εις λίθον ζώντα, υπό μεν των ανθρώπων αποδεδοκιμασμένον, παρά δε τω Θεώ εκλεκτόν, έντιμον, και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, δια να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας, ευπροσδέκτους εις τον Θεόν δια Ιησού Χριστού. Δια τούτο και περιέχεται εν τη γραφή, “Ιδού, θέτω εν Σιών λίθον ακρογωνιαίον, εκλεκτόν, έντιμον· και ο πιστεύων επ’ αυτόν δεν θέλει καταισχυνθή”.» (1 Πέτρ. 1:3-5· 2:4-6) Το πνευματικό αυτό οικοδόμημα είναι ο βασιλικός οίκος επειδή οικοδομείται επάνω στο αληθινό θεμέλιο, τον κεχρισμένον Βασιλέα του Ιεχωβά, τον βασιλικόν Υιόν, τον Κληρονόμον του Θεού. Ο απόστολος εδώ προσδιορίζει το βασιλικό έθνος των ιερέων, το βασιλικό ιερατείον του Θεού, και δείχνει ότι είναι ο Χριστός Ιησούς και τα μέλη του σώματος του, ένα ιερατείον των ουρανών.

10. Δείξτε με εδάφια πώς κανείς αποκτά την ελπίδα ν’ αποτελέση μέρος του ουρανίου βασιλικού ιερατείου;

¹⁰ Μια τέτοια θαυμαστή ελπίς είναι πολύ πέρα από την ανθρώπινη φαντασία. Θα μπορούσε μόνο να είναι εμπνευσμένη από τον Ιεχωβά και να γίνη η πραγματοποίησίς της δυνατή με τη δύναμι του αγίου πνεύματος. Το πνεύμα του Δημιουργού είναι εκείνο που ζωογονεί τη διάνοια και την ζωοποιεί σε ουράνιες ελπίδες. Συνεπώς είναι γραμμένο σ’ εκείνους που έχουν αυτή την ελπίδα: «Και εσάς όντας νεκρούς δια τας παραβάσεις και τας αμαρτίας εζωοποίησεν.» «Εάν λοιπόν συνανέστητε μετά του Χριστού, τα άνω ζητείτε, όπου είναι ο Χριστός καθήμενος εν δεξιά του Θεού», και «δια την ελπίδα την αποτεταμιευμένην δια σας εν τοις ουρανοίς». Εκείνοι που απολαμβάνουν αυτή την ελπίδα αποτελούν ένα πνευματικό ναό εν Χριστώ: «Εν τω οποίω πάσα η οικοδομή συναρμολογουμένη αυξάνεται εις ναόν άγιον εν τω Ιεχωβά. . . . εις κατοικητήριον του Θεού δια του πνεύματος.» Ο άγιος, ουράνιος ναός είναι το βασιλικό ιερατείον.—Εφεσ. 2:1· Κολ. 3:1· 1:5· Εφεσ. 2:21, 22, ΜΝΚ.

11. Γιατί πρέπει όλος ο λαός του Ιεχωβά να είναι πολύ ευγνώμων για την αποτελείωσι της Βασιλείας; Και ποια θα είναι η θέσις της στο σύμπαν;

¹¹ Όλοι όσοι βρίσκονται ακόμη επάνω στη γη από την τάξι αυτή, μαζί με τις εκατοντάδες χιλιάδων των άλλων προβάτων του Κυρίου, είναι βαθιά ευγνώμονες γι’ αυτή τη θαυμαστή προμήθεια του έργου τών χειρών του Θεού, δηλαδή, της βασιλείας των ουρανών. Αυτή σημαίνει μια κατοικία του Ιεχωβά «εν πνεύματι», και είναι κάτι που ο Ύψιστος δεν κατείχε προηγουμένως. Ναι, μολονότι αυτό μπορεί να είναι πέρα από τη φαντασία μας, όμως είναι αληθινό. Είναι ο άγιος ουράνιος ναός. Η βασιλεία ιερέων είναι ο ναός και θα είναι η υψίστη θέσις στο σύμπαν, διότι είναι γραμμένο σχετικά με τον Χριστό ότι ο Θεός τον εκάθισεν «υπεράνω πάσης αρχής και εξουσίας, και δυνάμεως και κυριότητος, και παντός ονόματος ονομαζομένου, ου μόνον εν τω αιώνι τούτω, αλλά και εν τω μέλλοντι· και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού· και έδωκεν αυτόν κεφαλήν υπεράνω πάντων εις την εκκλησίαν, ήτις είναι το σώμα αυτού.» Για τούτο η Γραφή τον ονομάζει «Ο άρχων των βασιλέων της γης.» Ο απόστολος Ιωάννης μιλώντας γι’ αυτόν γράφει «τω αγαπώντι ημάς και λύσαντι ημάς από των αμαρτιών ημών εν τω αίματι αυτού, και εποίησεν ημάς βασιλείαν, ιερείς τω Θεώ και Πατρί αυτού.» Σημειώστε ιδιαίτερα την έκφρασι «εποίησεν ημάς βασιλείαν», πραγματικά βασιλείαν ιερέων. Αυτά τα αξιώματα, βασιλικό και ιερατικό, είναι τα δύο ύψιστα που μπορούν πιθανώς να υπάρχουν μεταξύ των ανθρώπων και σαφώς δείχνουν την καθ’ υπερβολήν υψηλή υπόστασι που θα ανήκη στους υιούς του Θεού.—Εφεσ. 1:21-23· Αποκάλ. 1:5, 6, Κριτ. Έκδ. Κειμένου.

12. Πώς ξέρομε ότι ο αίνος του Ιεχωβά θα ψάλλεται στον ουρανό και στη γη· και μας κάνει αυτό ευτυχισμένους, και γιατί;

¹² Τα πιθανά μέλη του βασιλικού ιερατείου έχουν ένα καταναλίσκοντα ζήλο να ιδούν αποτελειωμένη την οικοδομή του Θεού στους ουρανούς, με τους εαυτούς των ως μέρος της. Διότι αυτή θα είναι το μόνιμο αγιαστήριο του Ιεχωβά, ο ναός, όπου το όνομά του θα αινήται για πάντα, αποκαλύπτεται δε ότι είναι μια αγία παράταξις 144.000 ιερέων υπό τον Ιησούν Χριστόν οι οποίοι ψάλλουν αίνους στον Ιεχωβά. Όλος ο ουρανός θα ακούη το χαρούμενο και ευγνώμον άσμα τους και όλοι οι κάτοικοι της γης θα μάθουν γι’ αυτή την πιο γλυκειά μελωδία του σύμπαντος, επειδή όλοι θα οδηγούνται από τον γλυκύτατον ψαλτωδόν της ουρανίου Σιών, τον Κύριον Ιησούν, τον Βασιλικόν Ιερέα. Αυτή θα είναι αληθινά μια χορωδία χορωδιών, που θα λατρεύη τον Ιεχωβά εν αγία παρατάξει, με την ωραιότητα του αγιασμού, μάλιστα με την ωραιότητα του αγιαστηρίου του! Σ’ εκείνη την ευτυχισμένη ημέρα, τα πάντα θα είναι στην κατάλληλη θέσι τους, επειδή ο θεοκρατικός κανών θα διαπεράση τα πάντα. Όλα τα δημιουργήματα θα μιλούν για τη δόξα και μεγαλειότητα του Αγίου, του Υψίστου Θεού, του Ιεχωβά. Η ημέρα είναι τώρα πολύ πλησίον που θα εκλείψη κάθε ανοσιότης, που θα παύση κάθε μορφή και εκδήλωσις αδικίας, που κανένα κακό δεν θα υπάρχη πλέον! Στην απολαυστική εκείνη ημέρα, ειρήνη, ηρεμία και ευτυχία θα είναι η μερίς όλων των ζώντων. «Άξιος είσαι, Ιεχωβά, ο Θεός ημών, να λάβης την δόξαν και την τιμήν και την δύναμιν· διότι συ έκτισας τα πάντα, και δια το θέλημά σου υπάρχουσι και εκτίσθησαν.»—Αποκάλ. 4:11, ΜΝΚ.

13. (α) Τι εννοούσε ο ψαλμωδός όταν επιθυμούσε να εύρη «κατοικίαν δια τον ισχυρόν Θεόν του Ιακώβ»; (β) Πώς εκπληρώνεται αυτή η προφητική εικόνα, και ποιες είναι οι άγιες επιθυμίες του λαού του Ιεχωβά;

¹³ Τα μέλη του βασιλικού ιερατείου επιθυμούν να ιδούν τα θαυματουργικά αυτά πράγματα να συμβαίνουν, και έτσι εργάζονται επιμελώς γι’ αυτόν τον σκοπό. Δεν θα υπάρξη ικανοποίησις, δεν θα υπάρξη ανάπαυσις, ώσπου όλα όσα ζουν να λαλούν τον αίνο του Ιεχωβά, ώσπου «παν κτίσμα το οποίον είναι εν τω ουρανώ, και επί της γης και υποκάτω της γης, και όσα είναι εν τη θαλάσση, και πάντα τα εν αυτοίς . . . [να λέγη], Εις τον καθήμενον επί του θρόνου και εις το Αρνίον έστω η ευλογία και η τιμή και η δόξα και το κράτος εις τους αιώνας των αιώνων.» (Αποκάλ. 5:13) Ο αρχαίος βασιλεύς της Σιών, ο Δαβίδ, ο οποίος υποτυπούσε τον μέγαν Βασιλικόν Ιερέα, είχε όμοιες επιθυμίες, οι οποίες ανεγράφησαν προς όφελός μας. Επιθυμούσε και ποθούσε να ιδή την κιβωτό της διαθήκης του Θεού, που αντιπροσώπευε τη θεία παρουσία, ασφαλώς τοποθετημένη και σε ανάπαυσι στο αγιαστήριο. Προσέξτε τα λόγια του: «Δεν θέλω εισέλθει υπό την στέγην του οίκου μου, δεν θέλω αναβή εις την κλίνην της στρωμνής μου, δεν θέλω δώσει ύπνον εις τους οφθαλμούς μου, νυσταγμόν εις τα βλέφαρά μου, εωσού εύρω τόπον δια τον Ιεχωβά, κατοικίαν δια τον ισχυρόν Θεόν του Ιακώβ.» (Ψαλμ. 132:3-5, ΑΣ) Ναι, ανάπαυσιν για τον Ιεχωβά! Τι θαυμαστά εξυψωτική και εμπνέουσα σκέψις! Το πνεύμα του Ιεχωβά κάνει να αναφύωνται αυτές οι επιθυμίες στη διάνοια και στην καρδιά. Ο ψαλμωδός συνεχίζει: «Ανάστηθι, Ιεχωβά, εις την ανάπαυσίν σου, συ, και η κιβωτός της δυνάμεώς σου. Οι ιερείς σου ας ενδυθώσι δικαιοσύνην, . . . “Διότι έκλεξεν ο Ιεχωβά την Σιών· ευηρεστήθη να κατοική εν αυτή· αύτη είναι η ανάπαυσίς μου εις τον αιώνα του αιώνος· ενταύθα θέλω κατοικεί, διότι ηγάπησα αυτήν”.» (Ψαλμ. 132:8, 9, 13, 14, ΑΣ) Η Σιών είναι η βασιλική πόλις, η «πρωτεύουσα» του σύμπαντος, που αποτελείται από τον Βασιλέα Χριστόν Ιησούν και τους 144.000 «ζώντας λίθους», και είναι η εκλεκτή, μόνιμη και υπερβολικά αγαπητή κατοικία του Ιεχωβά. Χρειάσθηκαν χιλιάδες ετών για να προετοιμάση και οικοδομήση το κατοικητήριό του ή τον ναόν του. Μέσω του βασιλικού ιερατείου αυτός θα έχη επικοινωνία με όλα τα πλάσματά του. Καθιστά το βασιλικό ιερατείον τής Σιών ίδρυμα σωτηρίας, διότι ενδύει τους ιερείς της με σωτηρία. Η όλη των εμφάνισις διακηρύττει σωτηρία. Τα μέλη που απομένουν στη γη σήμερα διαλαλούν σωτηρία σε χιλιάδες χιλιάδων. «Και θέλουσιν αναβή σωτήρες εις το όρος Σιών, δια να κρίνωσι το όρος του Ησαύ· και του Ιεχωβά θέλει είσθαι η βασιλεία.»—Αβδιού 21, ΑΣ.

ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΕΣ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΚΟΥ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ

14. Αναφέρατε την πρώτη απαίτησι του Ιεχωβά για τον λαό του. Πρέπει να υπηρετούμε απλώς λόγω της αμοιβής; Εξηγήστε.

¹⁴ Η πρώτη υποχρέωσις ήταν και ακόμη είναι η υπακοή. Όταν το βασιλικό ιερατείο αναφέρθηκε για πρώτη φορά στους Ισραηλίτες στο Όρος Σινά, ο Ιεχωβά είπε: «Τώρα λοιπόν, εάν τωόντι υπακούσητε εις την φωνήν μου, και φυλάξητε την διαθήκην μου, θέλετε είσθαι εις εμέ ο εκλεκτός από πάντων των λαών· διότι ιδική μου είναι πάσα η γη· και σεις θέλετε είσθαι εις εμέ βασίλειον ιεράτευμα, και έθνος άγιον.» (Έξοδ. 19:5, 6) Ο Ιεχωβά είπε στον πρώτον αρχιερέα του Ισραήλ, τον Ααρών, «Εν τη γη αυτών δεν θέλεις έχει κληρονομίαν, ουδέ θέλεις έχει μερίδα μεταξύ αυτών· εγώ είμαι η μερίς σου και η κληρονομία σου.» (Αριθμ. 18:20) Εκείνοι που ανήκουν στο πιστό, βασιλικό ιερατείο δεν πρέπει να υπηρετούν απλώς για την ουράνια αμοιβή, μολονότι οι καρδιές των πρέπει να έχουν τεθή επάνω α αυτήν. Αλλ’ η μεγάλη ουράνια αμοιβή θα είναι δική των μόνο αν υπηρετούν τον Ιεχωβά με πλήρη υπακοή και καθιστούν Αυτόν κληρονομία των.

15. Όσον αφορά το τυπικό ιερατείο, ποια ήσαν μερικά ελαττώματα που καθιστούσαν ένα άτομο ακατάλληλο; Θεωρούνται ως έλλειψις προσόντων τα σωματικά ελαττώματα τώρα; Αν όχι, ποιού είδους ελαττώματα η έλλειψις αγιότητος καθιστούν το άτομο ακατάλληλο;

¹⁵ Στο τυπικό ιερατείο η όλη εμφάνισις του ιερέως αντανακλούσε την υψίστη αγνότητα και την αποκλειστική αφοσίωσι στον Ιεχωβά. Υπήρχε ειδικός νόμος όσον αφορά τη σωματική κατάστασι και τη ρύθμισι της ζωής. Σωματικά ελαττώματα, όπως το να είναι ένας άνθρωπος τυφλός, χωλός, κολοβομύτης, με συντριμμένο πόδι, κυρτός, με βλαμμένα μάτια, κλπ., τον καθιστούσαν ακατάλληλον για το ιερατείο. (Λευιτ. 21:16-24) Λέγεται ότι υπήρχαν εκατόν είκοσι ελαττώματα που καθιστούσαν ελλιπή προσόντων έναν ιερέα. Αν, λοιπόν, υπήρχαν τέτοιες αυστηρές απαιτήσεις για το τυπικό ιερατείο, πόσο περισσότερες πρέπει να υπάρχουν για το αντιτυπικό; Είναι αλήθεια ότι τα σωματικά ελαττώματα δεν καθιστούν ένα άτομο ακατάλληλο για να γίνη μέλος του ουρανίου βασιλικού ιερατείου, άλλα όμως ελαττώματα το καθιστούν, επειδή τίποτε το μολυσμένο δεν θα εισέλθη ποτέ στον ουρανό. «Ο Χριστός ηγάπησε την εκκλησίαν . . . καθαρίσας με το λουτρόν του ύδατος δια του λόγου· δια να παραστήση αυτήν εις εαυτόν ένδοξον εκκλησίαν, μη έχουσαν κηλίδα, ή ρυτίδα, ή τι των τοιούτων, αλλά δια να ήναι αγία και άμωμος.» «Πας πόρνος, ή ακάθαρτος, ή πλεονέκτης, όστις είναι ειδωλολάτρης, δεν έχει κληρονομίαν εν τη βασιλεία του Χριστού και Θεού.» «Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον.»—Εφεσ. 5:25-27· 5:5· Εβρ. 12:14.

16. Πώς ο λαός του Ιεχωβά παραμένει σε μια καθαρισμένη κατάστασι;

¹⁶ Είναι μια φοβερή, μια τρομερή σκέψις το να συλλογισθή ακόμη κανείς τη δυνατότητα να θεωρηθή ακατάλληλος για να γίνη μέλος του βασιλικού ιερατείου. Για τούτο τα πιθανά μέλη πρέπει να κάμουν σοβαρή, κατάλληλη και με προσευχή εξέτασι των απαιτήσεων του Ιεχωβά. Όλοι πρέπει να παραμένουν σε μια καθαρισμένη και αγνισμένη κατάστασι μέσω του πολυτίμου αίματος του Χριστού Ιησού και της διαθέσιμης δικαιοσύνης του. Επίσης, με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του ουρανίου Πατρός μας, εκείνοι που οδεύουν για το βασιλικό ιερατείο πρέπει να ενθυμούνται τα εξής: «Έχοντες . . . παρρησίαν να εισέλθωμεν εις τα άγια δια του αίματος του Ιησού, δια νέας και ζώσης οδού την οποίαν καθιέρωσεν εις ημάς, δια του καταπετάσματος, τουτέστι, της σαρκός αυτού, και έχοντες ιερέα μέγαν επί τον οίκον του Θεού, ας πλησιάζωμεν μετά αληθινής καρδίας εν πληροφορία πίστεως, έχοντες τας καρδίας ημών κεκαθαρμένας από συνειδήσεως πονηράς, και λελουμένοι το σώμα με ύδωρ καθαρόν.» (Εβρ. 10:19-23) Ο μέγας Βασιλικός ιερεύς, Ιησούς Χριστός, είναι η προστασία μας.

17. Εξηγήστε τα λόγια του Παύλου εις Εβραίους 5:1 και την εφαρμογή των στον Χριστό Ιησού.

¹⁷ Μερικές από τις πρώτιστες ευθύνες μνημονεύονται τώρα. Ο Παύλος γράφει: «Διότι πας αρχιερεύς εξ ανθρώπων λαμβανόμενος υπέρ ανθρώπων καθίσταται εις τα προς τον Θεόν, δια να προσφέρη δώρα τε και θυσίας υπέρ αμαρτιών.» (Εβρ. 5:1) Η περιγραφή αυτή δείχνει θείον διορισμόν του ιερατείου, η δε ουσιώδης ιδέα είναι η της υπηρεσίας για τον Θεόν και χάριν των πεπτωκότων ανθρώπων, και αυτή είναι η κατ’ εξοχήν ουσία του ιερατείου. Αναφέρεται περαιτέρω: «Διότι πας αρχιερεύς καθίσταται δια να προσφέρη δώρα και θυσίας· όθεν είναι αναγκαίον να έχη και ούτος τι, το οποίον να προσφέρη.» «Ελθών δε ο Χριστός, αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών, δια της μεγαλητέρας και τελειοτέρας σκηνής, ουχί χειροποιήτου, τουτέστιν, ουχί ταύτης της κατασκευής, ουδέ δι’ αίματος τράγων και μόσχων, αλλά δια του ιδίου αυτού αίματος εισήλθεν άπαξ εις τα άγια, αποκτήσας αιωνίαν λύτρωσιν.» «Ο Χριστός . . . εισήλθεν . . . εις αυτόν τον ουρανόν, δια να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών.» (Εβρ. 8:3· 9:11, 12· 9:24· 10:12) Η θυσία που προσέφερε ήταν η ίδια του ζωή που εδόθη εκουσίως, την δε αξία της τελείας ανθρωπίνης ζωής του την παρουσίασε στον ουράνιον Πατέρα του, και όλα αυτά προς αίνον του Ιεχωβά και για να μπορέσωμε να γίνωμε οι αποδέκται της θείας ευνοίας.

18. Δείξτε πώς τα ‘χείλη του ιερέως φυλάττουν γνώσιν’.

¹⁸ Εκείνοι που ανήκουν στο βασιλικό ιερατείο πρέπει να είναι διδάσκαλοι και φύλακες του νόμου του Θεού. «Επειδή τα χείλη του ιερέως θέλουσι φυλάττει γνώσιν, και εκ του στόματος αυτού θέλουσι ζητήσει νόμον· διότι αυτός είναι άγγελος του Ιεχωβά των δυνάμεων.» «Και δια να διδάσκητε τους υιούς Ισραήλ πάντα τα διατάγματα, όσα ελάλησεν ο Ιεχωβά προς αυτούς δια χειρός του Μωυσέως.» (Μαλαχ. 2:7· Λευιτ. 10:11, ΑΣ· Δευτ. 33:10· 17:9-11) Οι διωρισμένοι αυτοί διδάσκαλοι πρέπει να διδάσκουν θεοκρατικά, επειδή τους βαρύνει τρομερή ευθύνη, και υπέχουν την ευθύνη αυτή ενώπιον του Θεού. Οι ιερείς του Ισραήλ διεχειρίζοντο τον νόμον του Ιεχωβά· επομένως αυτός ήταν ο πραγματικός κριτής στον Ισραήλ. Οι πιστοί ιερείς εδίδασκαν τον νόμον και κρατούσαν τον λαό του Ιεχωβά στον ορθό δρόμο. Εφρόντιζαν πραγματικά για τα «πρόβατα».

19. Δείξτε πώς το ιερατείον έχει καθήκοντα διδασκαλίας του νόμου για το άγιον έθνος του Θεού.

¹⁹ Ο αρχιερεύς είχε τα καθήκοντα του διδασκάλου του νόμου στο άγιον έθνος του Θεού δυνάμει της αρχής της θεοκρατίας, διότι όλες οι εξουσίες της πολιτείας συγκεντρώνονται στον Ιεχωβά. Ακόμη και όταν ενεργή η εκκλησία, αυτό γίνεται εν ονόματι του Ιεχωβά. Αυτός είναι ο Νομοθέτης. «Διότι ο Ιεχωβά είναι ο κριτής ημών· ο Ιεχωβά είναι ο νομοθέτης ημών· ο Ιεχωβά είναι ο βασιλεύς ημών· αυτός θέλει σώσει ημάς.» (Ησ. 33:22, ΑΣ) Όπως ακριβώς η νομοθετική εξουσία εξησκείτο μέσω του Μωυσέως και μόνο ο θεμελιώδης νόμος ίσχυε, έτσι και στην ανάπτυξι της θεοκρατίας ο Προφήτης ο μεγαλύτερος από τον Μωυσή, ο Χριστός Ιησούς, διαχειρίζεται τον νόμον του Ιεχωβά. «Αυτού θέλετε ακούει κατά πάντα όσα αν λαλήση προς εσάς· και πάσα ψυχή, ήτις δεν ακούση του προφήτου εκείνου, θέλει εξολοθρευθή εκ του λαού.» (Πράξ. 3:22, 23) Χαρωπή υπακοή απαιτείται σήμερα.

20. Αναφέρατε μερικά από τα προσόντα του ιερατείου και γιατί πρέπει να τα μελετήσωμε.

²⁰ Μελετήστε προσεκτικά τα προσόντα και τα καθήκοντα του μεγάλου Βασιλέως-Ιερέως, ο οποίος δίδει το υπόδειγμα για τους υφιερείς του. Αυτός μπορούσε «να συμπαθή εις τους αγνοούντας και πλανωμένους»· «δύναται και να σώζη εντελώς τους προσερχομένους εις τον Θεόν δι’ αυτού, ζων πάντοτε δια να μεσιτεύη υπέρ αυτών. Διότι τοιούτος αρχιερεύς έπρεπεν εις ημάς, όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών»· πάντοτε διαθέσιμος για υπηρεσία διότι «πας . . . ιερεύς ίσταται καθ’ ημέραν λειτουργών». Από τους υφιερείς του, επίσης, απαιτείται να προσφέρουν θυσίες: «Δι’ αυτού λοιπόν ας αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι, καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού. Την δε αγαθοποιΐαν και το μεταδοτικόν μη λησμονείτε· διότι εις τοιαύτας θυσίας ευαρεστείται ο Θεός.»—Εβρ. 5:2· 7:24-26· 10:11· 13:15, 16.