να κάνουν ό,τι δεν μπορούσε να κάμη κοσμική θρησκευτική ή πολιτική οργάνωσις​—να ενώσουν ανθρώπους όλων των εθνών με ειρήνη και στοργική συνεργασία.

Σεις, νεαροί, που στέκεσθε στο κατώφλι της ολοχρονίου υπηρεσίας ανεμπόδιστοι, μη λέγετε, «Δεν είμαι ικανός να υπηρετήσω,» ή, «Είναι πάρα πολύ για μένα.» Προχωρήστε με τη δύναμι του Ιεχωβά. Αυτός θα σας υποστηρίξη και θα σας ενισχύση ακριβώς όπως έκαμε και σ’ ένα «νέφος μαρτύρων» τόσο στους αρχαίους όσο και στους συγχρόνους καιρούς. Έχετε υπ’ όψιν ότι οι αληθινοί λάτρεις του Θεού είναι πολεμισταί, διότι ζούμε μέσα σ’ ένα ξένο, εχθρικό κόσμο. Ως τότε που η τελική νίκη του Ιεχωβά θα τερματίση για πάντα ολόκληρη την οργάνωσι του Σατανά, αποτελεί προνόμιό σας και δικό μας προνόμιο να είμεθα ‘καλοί στρατιώται Ιησού Χριστού,’ έτοιμοι ν’ αγωνισθούμε θεοκρατικά και να εγκαρτερήσωμε.

Είσθε Υποχρεωμένοι να Τηρήτε μια Εβδομαδιαία Ημέρα Σαββάτου;

ΕΙΝΑΙ πιθανόν να έχετε διδαχθή από την παιδική ηλικία από την εκκλησία σας ότι ο Θεός απαιτεί από τους Χριστιανούς να τηρούν μια εβδομαδιαία ημέρα σαββάτου. Αλλά εγνωρίζατε ότι η Αγία Γραφή πουθενά δεν δίνει εντολή στους Χριστιανούς να κάνουν κάτι τέτοιο;

Ίσως μπορεί να αναφέρετε την τέταρτη από τις Δέκα Εντολές ως δικαιολογία της τηρήσεώς του εκ μέρους σας, αλλά η εντολή εκεί για την τήρησι του σαββάτου ιερού και για την μη εκτέλεσι καμμιάς εργασίας εκείνη την ημέρα δεν εδόθη στους Χριστιανούς. (Έξοδ. 20:8-11) Εδόθη στους Ισραηλίτας που ήσαν συγκεντρωμένοι στους πρόποδες του Όρους Σινά τον δέκατον έκτον αιώνα π.Χ. Ο Θεός τους είπε ότι η τήρησις του σαββάτου ήταν ένα «σημείον μεταξύ εμού και υμών, εις τας γενεάς υμών.» (Έξοδ. 31:13) Δεν το είπε αυτό σε κανένα άλλο έθνος.

Τι εσήμαινε η τήρησις του σαββάτου γι’ αυτούς τους ανθρώπους; Εσήμαινε ότι δεν έπρεπε να κάμουν κανένα είδος εργασίας εκείνη την ημέρα. Δεν έπρεπε να μεταφέρουν φορτίο, να μαζεύουν ξύλα, να μαγειρεύουν φαγητό ή ακόμη ν’ ανάβουν φωτιά. Έπρεπε να είναι μια ημέρα πλήρους αναπαύσεως από εργασία, και οποιοσδήποτε παρεβίαζε αυτόν τον νόμο με το να κάνη κάποιο είδος εργασίας έπρεπε να θανατώνεται.​—Έξοδ. 16:23-25· 31:15· 35:3· Αριθμ. 15:32-35.

Οποιοδήποτε άτομο σήμερα πιστεύει ότι είναι υποχρεωμένο να τηρή αυτόν τον νόμο του σαββάτου, για να είναι συνεπές, οφείλει ομοίως να απέχη απ’ όλα τα είδη εργασίας. Αλλά πώς οι περισσότεροι άνθρωποι δαπανούν την ημέρα της εβδομάδος που την θεωρούν ως σάββατο; Αναπαύονται από την εργασία της εβδομάδος, αλλά συνήθως ενασχολούνται σε άλλα είδη έργου όπως το να κόβουν το γρασίδι του κήπου, να περιφέρονται άσκοπα γύρω στον κήπο, να παίζουν γκολφ, να καθαρίζουν το σπίτι, να μαγειρεύουν ειδικά γεύματα, να πηγαίνουν περίπατο με το αυτοκίνητο και άλλα παρόμοια. Αν πραγματικά ήσαν κάτω από τον θείο νόμο του σαββάτου, οποιαδήποτε απ’ αυτές τις ενέργειες θα τους έκανε παραβάτας του σαββάτου. Δεν το τηρούν, λοιπόν, πραγματικά.

Αλλ’ εφόσον ο νόμος του σαββάτου εδόθη μόνο στο έθνος Ισραήλ, πώς μπορεί ν’ αναμένεται να υπακούουν σ’ αυτόν άνθρωποι που δεν ήσαν ποτέ μέρος αυτού του έθνους; Όταν ένας νόμος σε μια χώρα υποχρεώνη τους εμπόρους να κλείσουν τα καταστήματα των μια ωρισμένη ημέρα, πρέπει οι άνθρωποι σε άλλες χώρες, επίσης, να κλείσουν τα καταστήματα των εξαιτίας αυτού του νόμου; Βεβαίως όχι! Εφαρμόζεται μόνο στη μια χώρα. Έτσι συμβαίνει, επίσης, και με τον νόμο του σαββάτου. Μόνο οι άνθρωποι εντός των συνόρων του αρχαίου έθνους των Ισραηλιτών ήσαν υποχρεωμένοι από τον Θεό να υπακούουν σ’ αυτόν. Άλλα έθνη δεν ήσαν κάτω απ’ αυτή την υποχρέωσι.

Εν τούτοις, μερικά άτομα πιθανόν να ισχυρίζωνται