24. Τι λαμβάνει πάντοτε χώραν, όταν τα προϊόντα του θερισμού συναχθούν, και σε ποια περαιτέρω προκαταρκτική όρασι της Αποκαλύψεως μπορούμε ν’ αποβλέπωμε;

²⁴ Αλλά μαζί με κάθε θερισμό υπάρχει αλώνισμα και πάτημα. Η Αποκάλυψις το περιγράφει και αυτό, επίσης, για μας και δίνει μια προκαταρκτική όρασι τού τι πρόκειται να συμβή, όταν θα έχη συναχθή όλος ο καρπός του θερισμού. Θα εξετάσουμε αυτή την προκαταρκτική όρασι σε προσεχείς εκδόσεις του περιοδικού Η Σκοπιά.

Το Βάλσαμον της Γαλαάδ

«ΔΕΝ είναι βάλσαμον εν Γαλαάδ;» Αυτή την ερώτησι έκαμε ο Ιερεμίας πριν 2.500 περίπου χρόνια. Τι ήταν αυτό το βάλσαμο της Γαλαάδ, και ποια σημασία έχει για τους Χριστιανούς σήμερα;​—Ιερεμ. 8:22.

Η λέξις «βάλσαμον» προέρχεται από δύο Εβραϊκές ρίζες, μπάαλ (κύριος), και σεμέν (έλαιον). Το βάλσαμον, λοιπόν, εθεωρείτο ως το πιο εκλεκτό από τα έλαια, ο κύριος ή επί κεφαλής όλων των ελαίων, που εχρησιμοποιούντο, όχι για φαγητό, αλλά για άρωμα και για τις θεραπευτικές του ιδιότητες. «Ετύγχανε της μεγαλυτέρας εκτιμήσεως μεταξύ των εθνών στην αρχαιότητα αλλά και σήμερα ακόμη εκτιμάται ιδιαιτέρως μεταξύ των κατοίκων της Ανατολής.»​—Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία, 11η Έκδοσις.

Από ποιο ακριβώς φυτό ελαμβάνετο το πολύτιμο βάλσαμο της Γαλαάδ δεν μπορεί να λεχθή με βεβαιότητα σήμερα. Εν τούτοις, μεταξύ των αειθαλών χαμηλού ύψους δένδρων ή θάμνων εκείνο, που έχει τις πιο πιθανές σχετικές αξιώσεις, είναι το Άμυρον οποβάλσαμον ή γαλάγκη. Για να συναχθή το βαλσαμέλαιο, γίνονται εγκοπές στα δένδρα από τα οποία, σύμφωνα με μια αυθεντία, εξήντα το ανώτατο όριο σταγόνες ελαίου μπορούν να συναχθούν σε μια ημέρα στη διάρκεια μιας ωρισμένης εποχής του έτους. Ανεπτύσσετο με τόση αφθονία στην αρχαία Γαλαάδ, ώστε εγίνετο και εξαγωγή από εκεί στην Αίγυπτο και την Τύρο. Σύμφωνα με τον Ιώσηπο, στα μετέπειτα χρόνια και η Ιεριχώ, επίσης, ήταν ονομαστή για τα βαλσαμόδενδρά της.​—Γέν. 37:25· Ιεζ. 27:17.

Από τις Γραφές καθώς και από την κοσμική ιστορία φαίνεται ότι τα τρία εξέχοντα χαρακτηριστικά του βαλσάμου της Γαλαάδ ήσαν η δαπανηρότης του, το άρωμά του και οι θεραπευτικές του ιδιότητες.

Τα βαλσαμόδενδρα εθεωρούντο τόσο πολύτιμα, ώστε επανειλημμένως διήγειραν την αρπακτικότητα εισβολέων, και αναφέρεται ότι η Πομπηία εξέθετε ένα βαλσαμόδενδρο μεταξύ των λαφύρων της από την κατάκτησι της γης του Ισραήλ. Η δαπανηρότης του βαλσάμου υπονοείται περαιτέρω από το ότι περιελήφθη από τον πατριάρχη Ιακώβ μεταξύ «των καλητέρων καρπών της γης» για δώρα προς τον πρωθυπουργό της Αιγύπτου. (Γέν. 43:11) Φαίνεται, επίσης, από το γεγονός ότι η βασίλισσα της Σεβά και άλλοι άρχοντες περιέλαβαν βαλσαμέλαιο στα δώρα τους προς τον Βασιλέα Σολομώντα. (1 Βασ. 10:2, 10, 25, ΜΝΚ) Όταν ο Βασιλεύς Εζεκίας ήθελε να επιδείξη τους θησαυρούς του βασιλείου του Ιούδα στον απεσταλμένο του βασιλέως της Βαβυλώνος, επέδειξε σ’ αυτόν, μεταξύ άλλων, τους θησαυρούς του βαλσάμου.​—Ησ. 39:1, 2, ΜΝΚ.

Όσον αφορά το άρωμα του βαλσάμου, η ιδιότης του αυτή το έκαμε να χρησιμοποιήται για ταρίχευσι και για καλλυντικά. Επομένως, δεν είναι εκπληκτικό να βλέπωμε ότι ήταν ένα από τα συστατικά του αγίου ελαίου, που εχρησιμοποιείτο για να χρισθή ο αρχιερεύς του Ισραήλ. (Έξοδ. 25:6· 35:8, ΜΝΚ) Οι λεπτές αρωματικές του ιδιότητες υποδεικνύονται περαιτέρω