Εμπιστεύεσθε στον Ιεχωβά για την Αμοιβή

«Ο ελπίζων επί τον Ιεχωβά είναι μακάριος.»—Παροιμ. 16:20, ΜΝΚ.

1, 2. Γιατί πρέπει να εμπιστευώμεθα στον Ιεχωβά να λύση τα προβλήματα της ανθρωπότητος;

ΧΙΛΙΑΔΕΣ ετών ιστορίας κατέδειξαν ότι οι άνθρωποι, οσοδήποτε καλοπροαίρετοι και επιστημονικά προηγμένοι κι αν είναι, δεν μπορούν να επιλύσουν τα τεράστια προβλήματα της ανθρωπότητος. Μόνο στον Δημιουργό του σύμπαντος και της ζωής εδώ στη γη μπορούμε να έχωμε εμπιστοσύνη ότι θα το πράξη αυτό. Αυτός μόνος έχει τη σοφία, τη δύναμι και τη θέλησι που απαιτείται. Ο ψαλμωδός επειδή είχε κατανοήσει αυτό το γεγονός, είπε: «Συ είσαι η ελπίς μου, Ιεχωβά Θεέ· το θάρρος μου εκ νεότητός μου.» (Ψαλμ. 71:5, ΜΝΚ) Αυτή η ελπίδα είναι καλά τοποθετημένη, διότι ο Λόγος του Θεού υπόσχεται: «Η δε ελπίς δεν καταισχύνει.» (Ρωμ. 5:5) Ορθώς, λοιπόν, η Αγία Γραφή συμβουλεύει: «Έλπιζε επί Ιεχωβά εξ όλης σου της καρδίας και μη επιστηρίζεσαι εις την σύνεσίν σου.»—Παροιμ. 3:5, ΜΝΚ.

² Ένας πολύ σοβαρός λόγος για τον οποίο πρέπει να εμπιστευώμεθα στον Ιεχωβά είναι ότι το μέλλον του ανθρωπίνου γένους εξαρτάται απ’ αυτόν, όχι από ανθρώπους. Το μέλλον δεν εξαρτάται από καμμιά μυθική ιδέα όπως είναι η «εξέλιξις,» ούτε από καμμιά τυφλή δύναμι που λέγεται «πρόοδος.» Στην πραγματικότητα, το μέλλον έχει ήδη αποφασισθή από τον Ιεχωβά. Και μπορούμε να έχωμε πεποίθησι ότι αυτός θα εκπληρώση αυτό που έχει σκοπό να κάνη για το μέλλον, επειδή «είναι αδύνατον να ψευσθή ο Θεός.» (Εβρ. 6:18) Επίσης, ο Ιεχωβά μάς λέγει παρηγορητικά: «Ούτω θέλει είσθαι ο λόγος μου ο εξερχόμενος εκ του στόματός μου· δεν θέλει επιστρέψει εις εμέ κενός, αλλά θέλει εκτελέσει το θέλημά μου και θέλει ευοδωθή εις ό,τι αυτόν αποστέλλω.» (Ησ. 55:11) Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να είναι τόσο αξιόπιστος.

 3. Ποια διαβεβαίωσι δίνει ο Ιεχωβά στους δούλους του;

³ Επίσης, ο Ιεχωβά δείχνει το στοργικό του ενδιαφέρον για τους δούλους του τηρώντας τους πληροφορημένους για τους σκοπούς του: «Βεβαίως Ιεχωβά ο Θεός δεν θέλει κάμει ουδέν, χωρίς να αποκαλύψη το απόκρυφον αυτού εις τους δούλους αυτού τους προφήτας.» (Αμώς 3:7, ΜΝΚ) Ο Ιεχωβά λέγει: «Εγώ αναγγέλλω νέα πράγματα· πριν εκφύωσι, λαλώ περί αυτών εις εσάς.» (Ησ. 42:9) Τι καθησυχαστικό είναι να λέγη ο Θεός στους δούλους του που εμπιστεύονται σ’ αυτόν από πριν εκείνο που θα κάνη στο μέλλον. Και καθώς εκπληρώνονται οι υποσχέσεις του, η εμπιστοσύνη τους σ’ αυτόν αυξάνει ακόμη περισσότερο. Ο Ιησούς είπε: «Σας είπον πριν γείνη, δια να πιστεύσητε όταν γείνη.»—Ιωάν. 14:29.

ΠΑΝΤΟΤΕ ΑΞΙΟΠΙΣΤΟΣ

4, 5. (α) Πώς τα λόγια του Ιεχωβά στους πρώτους μας γονείς αποδείχθηκαν αληθινά; (β) Με τι τρόπους υπέφεραν τα άλλα μέρη της επιγείου δημιουργίας του Θεού;

⁴ Από την αρχή ακόμη της ιστορίας του ανθρωπίνου γένους, ο Ιεχωβά απέδειξε την αξιοπιστία των υποσχέσεών του και το ότι οι προειδοποιήσεις του πρέπει να τυγχάνουν προσοχής. Ένα σχετικό παράδειγμα είναι αυτό που συνέβη στους πρώτους γονείς μας, στον Αδάμ και στην Εύα. Αυτοί έκαναν κακή χρήσι του θαυμασίου δώρου της ελευθέρας βουλήσεως που τους είχε δώσει ο Θεός. Πραγματικά, η Εύα επίστευε ότι η ανεξαρτησία από τον κανόνα του Θεού θα εβελτίωνε πραγματικά τα ζητήματα, κάνοντάς την να είναι ‘ως θεός.’ (Γέν. 3:5) Αλλά ήταν αλήθεια αυτό; Όχι, διότι ο Ιεχωβά τούς είχε ήδη προειδοποιήσει ότι η απομάκρυνσις από τον κανόνα του θα κατέληγε οπωσδήποτε σε αθλιότητα και θάνατο. Ο Ιεχωβά εγνώριζε ότι οι άνθρωποι δεν δημιουργήθηκαν με την ικανότητα να είναι επιτυχείς, ανεξάρτητοι από τον Δημιουργό τους.—Γέν. 2:17· 3:17-19.

⁵ Τα λόγια του Ιεχωβά στους πρώτους γονείς μας αποδείχθηκαν βέβαια αληθινά. Όταν απομακρύνθηκαν από την κατεύθυνσι του Θεού έχασαν την επαφή των με την Πηγή της συντηρήσεως της ζωής. Με τον καιρό, εγήρασαν και πέθαναν, ακριβώς όπως είχε προειδοποιήσει ο Θεός. Επίσης, μετέδωσαν την ατέλεια στους απογόνους των. Όλη η ανθρωπότης υπέστη έτσι τη συμφορά της αμαρτίας και του θανάτου που επήλθε σ’ εμάς από τους πρώτους γονείς μας, οι οποίοι εμπιστεύθηκαν στην ανθρώπινη διακυβέρνησι και όχι στη διακυβέρνησι του Θεού. (Ρωμ. 5:12) Αυτό επέφερε συμφορά και για το ζωικό βασίλειο, επίσης. Ο άνθρωπος δεν ασκεί πια στοργική κυριαρχία στα ζώα όπως έκανε στην αρχή. (Γέν. 1:26) Αντιθέτως, ο άνθρωπος εκμεταλλεύθηκε τα ζώα, προξενώντας την πλήρη εξαφάνισι πολλών ποικιλιών ζώων, ειδικά στα πρόσφατα χρόνια. Ο άνθρωπος επίσης εκμεταλλεύθηκε, ελεηλάτησε και εμόλυνε τη γη έτσι ώστε και αυτή επίσης σε πολλά μέρη βρίσκεται σε ακαταστασία. «Πάσα η κτίσις συστενάζει και συναγωνιά έως του νυν» λόγω ελλείψεως εμπιστοσύνης εκ μέρους του ανθρώπου προς τον Ιεχωβά.—Ρωμ. 8:22.

 6. Τι προέκυψε από την εμπιστοσύνη ή την έλλειψι εμπιστοσύνης στον Ιεχωβά, στη διάρκεια των ημερών του Νώε;

⁶ Στις ημέρες του Νώε, αιώνες μετά την ανταρσία στην Εδέμ, ο κόσμος της ανθρωπότητος διεφθάρη υπερβολικά και έγινε βίαιος. Ο Θεός είπε στον Νώε ότι ο παλαιός κόσμος θα κατεστρέφετο μ’ έναν παγκόσμιο κατακλυσμό. Ο Νώε και η οικογένειά του εμπιστεύθηκαν στον Ιεχωβά και γι’ αυτό άρχισαν να προετοιμάζωνται ανάλογα: «Έκαμεν ο Νώε κατά πάντα όσα προσέταξεν αυτόν ο Θεός. Ούτως έκαμε.» (Γέν. 6:22) Αλλά ο Νώε θα έπρεπε να εμπιστεύεται στον Ιεχωβά πολλά χρόνια, εφόσον είχε λεχθή σ’ αυτόν για τον κατακλυσμό δεκαετίες προτού συμβή. Τι θα λεχθή για τους άλλους ανθρώπους του παλαιού εκείνου κόσμου; «Δεν ενόησαν» είπε ο Ιησούς. Εν τούτοις, ακριβώς στον ωρισμένο καιρό «ήλθεν ο κατακλυσμός και εσήκωσε πάντας.» (Ματθ. 24:39) Η ύπαρξίς μας σήμερα καταδεικνύει ότι τα λόγια του Ιεχωβά ήσαν αξιόπιστα. Επίσης, αποδεικνύει ότι η καλύτερη πορεία για τους ανθρώπους είναι να εμπιστεύωνται συνεχώς στον Ιεχωβά. Γιατί; Διότι όλοι μας είμεθα απόγονοι του Νώε. Εκείνοι που δεν εμπιστεύθηκαν στον Ιεχωβά στις ημέρες του Νώε, δεν απέκτησαν τέκνα. Απωλέσθησαν όλοι κάτω από τα ύδατα του κατακλυσμού, κι έτσι διεκόπη η γενεαλογική των γραμμή.—Γέν. 7:22, 23.

 7. Πώς η υπόσχεσις του Ιεχωβά αποδείχθηκε αξιόπιστη στον καιρό του Αβραάμ;

⁷ Η αξιοπιστία του Ιεχωβά εφάνηκε πάλι στις ημέρες του Αβραάμ. Ο Ιεχωβά είχε πληροφορήσει τον Αβραάμ και τη σύζυγό του Σάρρα ότι θ’ αποκτούσαν παιδί. Εν τούτοις, η Σάρρα είχε περάσει κατά πολύ την ηλικία της τεκνοποιίας. Έτσι, όταν άκουσε αυτή την είδησι, η Σάρρα γέλασε. Ο Ιεχωβά, παρατηρώντας το αυτό, είπε στον Αβραάμ: «Είναι τι αδύνατον εις τον Ιεχωβά; εν τω ωρισμένω καιρώ θέλω επιστρέψει προς σε κατά τον αυτόν τούτον καιρόν του έτους, και η Σάρρα θέλει έχει υιόν.» Ακριβώς στον ωρισμένο καιρό του Ιεχωβά, η Σάρρα απέκτησε τον υιόν της, τον Ισαάκ. Ο Ιεχωβά θαυματουργικά αναζωογόνησε τις αναπαραγωγικές δυνάμεις της Σάρρας σύμφωνα με τον σκοπό του να φέρη τον Μεσσία μέσω της γενεαλογικής γραμμής του Αβραάμ.—Γέν. 18:9-14· 21:2.

 8. Πώς οι υποσχέσεις του Ιεχωβά εκπληρώθησαν σ’ ένα ολόκληρο έθνος;

⁸ Στις ημέρες του Μωυσέως, οι δούλοι του Θεού κατεδυναστεύοντο σκληρά από την κτηνώδη παγκόσμιο δύναμι της εποχής εκείνης, την Αίγυπτο. Αλλά ο Ιεχωβά είπε: «Είδον, είδον την ταλαιπωρίαν του λαού μου του εν Αιγύπτω και ήκουσα την κραυγήν αυτών εξ αιτίας των εργοδιωκτών αυτών· διότι εγνώρισα την οδύνην αυτών· και κατέβην δια να ελευθερώσω αυτούς εκ της χειρός των Αιγυπτίων και να αναβιβάσω αυτούς εκ της γης εκείνης εις γην καλήν και ευρύχωρον, εις γην ρέουσαν γάλα και μέλι.» (Έξ. 3:7, 8) Αυτές οι υποσχέσεις εκπληρώθηκαν, διότι ο Θεός απελευθέρωσε τους δούλους του από την Αίγυπτο, αφανίζοντας και άλλα ισχυρά εχθρικά έθνη. Οι δούλοι του, που αριθμούσαν αρκετά εκατομμύρια, εισήλθαν τελικά «εις γην καλήν και ευρύχωρον,» «ρέουσαν γάλα και μέλι.» Οι υποσχέσεις του Ιεχωβά, λοιπόν, σε όλο εκείνο το έθνος αποδείχθηκαν αξιόπιστες, διότι εκπληρώθηκαν με κάθε λεπτομέρεια.—Ιησ. Ναυή 21:43-45.

 9. Τι συνέβη στον Ισραήλ και στον Ιούδα επειδή δεν εμπιστεύθησαν στον Ιεχωβά;

⁹ Αν ο αρχαίος Ισραήλ εξακολουθούσε να εμπιστεύεται στον Ιεχωβά, θα ευημερούσε συνεχώς στη νέα του γη. Αλλ’ αντιθέτως, οι Ισραηλίται άρχισαν να εμπιστεύωνται στη δική των ανθρώπινη σοφία. Τελικά η χονδροειδής αποστασία και η διαφθορά έγιναν πράγματα συνήθη παρά την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά. Ο εκπρόσωπος του Θεού Αχιά επροφήτευσε για το δεκάφυλο βόρειο βασίλειο του Ισραήλ τα εξής: «Θέλει πατάξει ο Ιεχωβά τον Ισραήλ, . . . και θέλει εκριζώσει τον Ισραήλ εκ της γης ταύτης, της αγαθής, την οποίαν έδωκεν εις τους πατέρας αυτών.» (1 Βασ. 14:15, ΜΝΚ) Τα λόγια του Ιεχωβά επαλήθευσαν και πάλι: «Ο βασιλεύς της Ασσυρίας εκυρίευσε την Σαμάρειαν και μετώκισε τον Ισραήλ εις την Ασσυρίαν.» «Ο Ιεχωβά απέβαλε τον Ισραήλ από προσώπου αυτού, καθώς ελάλησε δια χειρός πάντων των δούλων αυτού των προφητών. Και μετωκίσθη ο Ισραήλ από της γης αυτού εις την Ασσυρίαν.» (2 Βασ. 17:6, 23, ΜΝΚ) Αργότερα, τα λόγια του Ιεχωβά επαλήθευσαν και πάλι, όταν το νότιο βασίλειο του Ιούδα ωδηγήθηκε σε εξορία από τους Βαβυλωνίους.—2 Χρον. 36:15-21.

ΕΜΠΙΣΤΕΥΟΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΙΕΧΩΒΑ ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΑΣ

10. Στις ημέρες μας, τι είδους εμπιστοσύνη πρέπει να δείχνουν οι δούλοι του Ιεχωβά;

¹⁰ Σήμερα οι δούλοι του Θεού περιβάλλονται από ένα χονδροειδώς διεφθαρμένο και βίαιο κόσμο, όμοιο με τον κόσμο των ημερών του Νώε. Είναι μεγάλη ανάγκη να εμπιστευώμεθα πλήρως στον Ιεχωβά για να μη καταβροχθισθούμε από την ανομία, την αποθάρρυνσι ή την απιστία. Είναι ανάγκη να έχωμε την ίδια διανοητική στάσι που είχε και ο Ιησούς του Ναυή, ένας πιστός δούλος του Ιεχωβά σ’ εκείνη την εποχή. Αυτός είπε: «Σεις γνωρίζετε εν όλη τη καρδία υμών και εν όλη τη ψυχή υμών, ότι δεν διέπεσεν ουδέ είς εκ πάντων των αγαθών λόγων, τους οποίους Ιεχωβά ο Θεός σας ελάλησε δια σας· πάντες ετελέσθησαν εις εσάς, ουδέ είς εξ αυτών διέπεσε.» «Δεν διέπεσεν ουδέ είς εκ πάντων των αγαθών λόγων, τους οποίους ο Ιεχωβά ελάλησε προς τον οίκον Ισραήλ· πάντες εξετελέσθησαν.»—Ιησ. Ναυή 23:14· 21:45, ΜΝΚ.

11. Πώς εκπληρώθηκαν τα λόγια του Ιεχωβά για τη γενεά μας;

¹¹ Εν τούτοις, δεν είδαν μόνον οι δούλοι του Θεού στους αρχαίους χρόνους την εκπλήρωσι των λόγων του και των υποσχέσεών του. Παρόμοιες εκπληρώσεις έγιναν και στις ημέρες μας. Ένα σχετικό παράδειγμα είναι αυτό που συνέβη στον κόσμο αυτής της γενεάς. Αντίθετα με τις προρρήσεις πολλών ανθρωπίνων ηγετών ότι αυτός ο αιών θ’ αποτελούσε μια ένδοξη νέα επιστημονική εποχή, στην οποία τα προβλήματα της ανθρωπότητος θα ελύοντο, ο Λόγος του Θεού προείπε με ακρίβεια τα εξής: «Γίνωσκε δε τούτο, ότι εν ταις εσχάταις ημέραις θέλουσιν ελθεί καιροί κακοί.» Η απληστία, το μίσος, η ανομία, οι παγκόσμιοι πόλεμοι, η νεανική εγκληματικότης, η κατάρρευσις της οικογενείας, η θρησκευτική υποκρισία και η έλλειψις πίστεως στον Θεό, που είχαν προλεχθή ότι θα συνέβαιναν στους καιρούς μας, συνέβησαν. Και συνέβησαν σύμφωνα με τον ακριβή χρονολογικό πίνακα του Ιεχωβά αρχίζοντας από το έτος 1914, που εσήμανε το σημείο στροφής της συγχρόνου ιστορίας.—Ματθ. 24:3-14· 2 Τιμ. 3:1-5, 13.

12. Με τι τρόπους ο Ιεχωβά ευνόησε τους δούλους του σήμερα;

¹² Ωστόσο, στο μέσον αυτής της πολύ δύσκολης περιόδου, σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες’ του παρόντος συστήματος, ο Ιεχωβά επροστάτευσε και ευνόησε αυτούς τους πιστούς δούλους του μ’ ένα θαυμαστό τρόπο. Παρά τις πολυάριθμες ωμότητες που διέπραξαν εις βάρος τους οι διώκτες τους, οι λάτρεις του Ιεχωβά αυξήθηκαν σε εκατομμύρια. Όπως προείπε ο Λόγος του Ιεχωβά: «Το ελάχιστον θέλει γείνει χίλια· και το ολιγοστόν ισχυρόν έθνος· εγώ ο Ιεχωβά θέλω επιταχύνει τούτο κατά τον καιρόν αυτού.» (Ησ. 60:22) Εκτός τούτου, οι δούλοι του Ιεχωβά μαθαίνουν πώς να παράγουν τους καρπούς του καθοδηγητικού πνεύματος του Θεού, διότι καλλιεργούν ‘αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότητα, αγαθωσύνη, πίστι, πραότητα, εγκράτεια.’ (Γαλ. 5:22, 23) Στους δούλους του Θεού εκπληρώνονται τα λόγια του Ψαλμού 29:11 (ΜΝΚ): «Ο Ιεχωβά θέλει δώσει δύναμιν εις τον λαόν αυτού· ο Ιεχωβά θέλει ευλογήσει τον λαόν αυτού εν ειρήνη.» Και όλα αυτά συμβαίνουν ενόσω ο κόσμος, αντιθέτως, κατέρχεται βαθύτερα προς την ‘πορνεία, την ακαθαρσία, την ειδωλολατρεία, τη φαρμακεία, τις μάχες, τις διχοστασίες, τις αιρέσεις, τους φθόνους, φόνους, τις μέθες, τους κώμους, και τα όμοια τούτων.’—Γαλ. 5:19-21.

13, 14. Μολονότι οι κοσμικές εξουσίες αναγνωρίζουν τα κρίσιμα προβλήματα της ανθρωπότητος, τι μέσα θεραπείας παρέχουν ακόμη;

¹³ Οι κοσμικές εξουσίες αναγνωρίζουν την κρίσιμη κατάστασι του κόσμου. Αλλά δεν αποβλέπουν στον Ιεχωβά για τη θεραπεία. Αποβλέπουν ακόμη στην ανθρώπινη σοφία για μια διέξοδο. Ένα παράδειγμα εκτίθεται στο βιβλίο Ηθολογία του Περιβάλλοντος, (Environmental Ethics) που λέγει τα εξής: «Οποιαδήποτε ρεαλιστική εξέτασις του ανθρώπου στη γη σήμερα δείχνει ότι ο άνθρωπος κατευθύνεται προς τις κατακλυσμιαίες καταστροφές της πείνας, της ασθενείας και του πολέμου.» Και τι μέσον θεραπείας προτείνεται; Οι συγγραφείς λέγουν:

«Πρέπει να ιδρυθή κάποιο είδος παγκοσμίου κυβερνήσεως, όπως είναι ο παγκόσμιος Οργανισμός των Ηνωμένων Εθνών, για να θεωρήται η ανθρωπότης σαν ένα γένος που ν’ αυτοδιοικήται ως σύνολο.

«Απαιτείται ένα παγκόσμιο εκπαιδευτικό σύστημα για να μπορέσουν οι άνθρωποι του κόσμου να πεισθούν για την ανάγκη προγραμμάτων που θα φέρουν στον πληθυσμό και στους πόρους του οικολογική ισορροπία, και αυτό μπορεί να επιτευχθή μόνο με διεθνή συνεργασία. . . .

«Μπορεί να ελπίζη κανείς ότι οι αποτελούντες την ιθύνουσα δύναμιν του κόσμου—οι ηγέται των κυβερνήσεων, του εμπορίου, της βιομηχανίας και οι στρατιωτικοί—θα διακρίνουν την ανάγκη προσχεδιασμένης παγκοσμίου συνεργασίας για το καλό του ανθρωπίνου γένους και ότι, έτσι, θα σχηματίσουν μια παγκόσμια κυβέρνησι.»

Αφού υποδεικνύουν την ανάγκη μιας παγκοσμίου κυβερνήσεως, ωστόσο, εκδηλώνουν τον φόβο ότι «δεν θα κατανοήσουν αυτή την ανάγκη οι άνθρωποι . . . ώσπου ο λιμός, η ασθένεια και ο πόλεμος πλήξουν ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού του κόσμου.»

¹⁴ Ομοίως, στο βιβλίο με τίτλο Κιβωτός Β΄ (Ark II), οι επιστήμονες Ντ. Πήρεητζ και Π. Έρλιχ παρατηρούν τα εξής:

«Ο Νώε είχε επαρκείς προειδοποιήσεις από μια σεβαστή εξουσία να κατασκευάση την Κιβωτό του, και αξιοποίησε τον χρόνο του. Οι σκεπτικισταί γελούσαν, ειρωνεύοντο και πνίγηκαν—αλλ’ ο Νώε . . . επέζησε.

«Κι εμείς, επίσης, προειδοποιηθήκαμε ότι ένας κατακλυσμός προβλημάτων απειλεί τώρα την ύπαρξι της βιομηχανικής κοινωνίας, αλλ’ αυτή τη φορά η κιβωτός δεν μπορεί να κατασκευασθή από ξύλα και στεγανά τοιχώματα.

«Πρέπει να διασφαλίσωμε την επιβίωσί μας με αναπροσαρμογή του πολιτικού, οικονομικού, και κοινωνικού θεσμού της βιομηχανικής κοινωνίας. Αν δεν κατασκευασθή εγκαίρως μια νέα υδατοστεγής κιβωτός θεσμών, η βιομηχανική κοινωνία θα καταποντισθή.»

15. (α) Γιατί δεν υπάρχει βάσις για να εμπιστευώμεθα στα ανθρώπινα μέσα θεραπείας σ’ αυτές τις ‘έσχατες ημέρες’; (β) Ποιοι πραγματικά συνεργάζονται για την μόνη θεραπεία των προβλημάτων του ανθρωπίνου γένους;

¹⁵ Δίνει η ανθρώπινη ιστορία κανένα σοβαρό λόγο για να πιστεύωμε ότι αυτό το διεφθαρμένο σύστημα μπορεί ‘ν’ αναπροσαρμοσθή’; Υπάρχει καμμιά βάσις για να ελπίζωμε ότι τα έθνη ξαφνικά θα συνεργασθούν παγκοσμίως, ανιδιοτελώς, σε κάθε σφαίρα της ανθρωπίνης δραστηριότητος; Μήπως διεξάγουν τα έθνη κανένα παγκόσμιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα που θα ενώση όλη την ανθρωπότητα κάτω από μια κυβέρνησι και θα υποκινήση όλους τους λαούς προς ένα κοινό σκοπό; Κανένα απ’ αυτά τα πράγματα δεν γίνεται από τους ανθρώπους. Σε όλα τα έθνη μόνον οι δούλοι του Ιεχωβά συνεργάζονται με ειρήνη και με ενότητα για να διδάξουν στους ανθρώπους την επερχόμενη μία κυβέρνησι για όλη την ανθρωπότητα, όπως την προώρισε ο Ιεχωβά, δηλαδή την ουράνια βασιλεία κάτω από τον Χριστό. Αυτοί δεν προωθούν καμμιά αναπροσαρμογή αυτού του παρόντος συστήματος πραγμάτων που δεν επιδέχεται επιδιόρθωσι, εφόσον αυτό δεν αποτελεί σκοπό του Θεού. Ο Θεός δεν θα το αναπροσαρμόση, αλλά θα το αφανίση. Σ’ αυτή την υπόσχεσι μπορούμε να εμπιστευώμεθα.—Δαν. 2:44· Ματθ. 6:9, 10.

16. Σε ποιες υποσχέσεις πρέπει να έχωμε πλήρη εμπιστοσύνη;

¹⁶ Οι δούλοι του Ιεχωβά δεν πρέπει να παροδηγούνται από σχέδια που γίνονται για τη διαιώνισι αυτού του παρόντος διεφθαρμένου συστήματος πραγμάτων. Πρέπει, αντιθέτως, να εμπιστεύωνται πάντοτε στον Ιεχωβά με πλήρη πεποίθησι ότι αυτός θα τερματίση το παρόν πονηρό σύστημα και θα το αντικαταστήση με μια νέα τάξι δικαιοσύνης. (2 Πέτρ. 3:10-13) Πρέπει να έχωμε πεποίθησι ότι μόνο ο Ιεχωβά μπορεί να εξαλείψη, και θα εξαλείψη, για τους πιστούς του δούλους «παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών, και ο θάνατος δεν θέλει υπάρχει πλέον, ούτε πένθος ούτε κραυγή ούτε πόνος δεν θέλουσιν υπάρχει πλέον.» (Αποκάλ. 21:4) Ακριβώς στον ωρισμένο καιρό του, ο Ιεχωβά θα εκπληρώση αυτές τις υποσχέσεις, διότι αυτοί οι λόγοι είναι «αληθινοί και πιστοί.»—Αποκάλ. 21:5.

17. Τι αποτελεί πηγή ενθαρρύνσεως για μας;

¹⁷ Εκτός τούτου, ο Ιεχωβά για να ενθαρρύνη τους δούλους του να εμπιστεύωνται σ’ αυτόν, τους παροτρύνει να έχουν προ οφθαλμών την αμοιβή που θα τους δώση. «Ο προσερχόμενος εις τον Θεόν πρέπει να πιστεύση ότι είναι και γίνεται μισθαποδότης εις τους εκζητούντας αυτόν.» (Εβρ. 11:6) Η ελπίς της ανταμοιβής υπήρξε ένα μέσον διεγέρσεως για τους Χριστιανούς του πρώτου αιώνος. Ο απόστολος Παύλος είπε: «Αδελφοί μου αγαπητοί, γίνεσθε στερεοί, αμετακίνητοι, περισσεύοντες πάντοτε εις το έργον του Κυρίου, γινώσκοντες ότι ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.» «Δεν είναι άδικος ο Θεός, ώστε να λησμονήση το έργον σας και τον κόπον της αγάπης, την οποίαν εδείξατε εις το όνομα αυτού.»—1 Κορ. 15:58· Εβρ. 6:10.

18. Πρέπει να κλονισθή η εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά, ακόμη κι αν πρόκειται ν’ αντιμετωπίσωμε θάνατο;

¹⁸ Η εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά δεν πρέπει να μειωθή, έστω κι αν πρόκειται ν’ αντιμετωπίσωμε θάνατο προτού πραγματοποιηθή η νέα τάξις του Θεού. Μπορούμε να έχωμε την ίδια εμπιστοσύνη που είχε και ο Αβραάμ όταν του ζητήθηκε να θυσιάση τον Ισαάκ. ‘Συλλογίσθηκε ότι ο Θεός δύναται και εκ νεκρών να τον ανεγείρη.’ Όταν ο Ιεχωβά επενέβη, ο Ισαάκ ήταν σαν νεκρός, και γι’ αυτό η Αγία Γραφή λέγει ότι από τους νεκρούς «έλαβεν αυτόν [τον Ισαάκ] οπίσω παραβολικώς.» (Εβρ. 11:19) Μπορεί κανένα ανθρώπινο μέσον να επαναφέρη τους νεκρούς; Ασφαλώς όχι. Μόνον ο Ιεχωβά μπορεί, μέσω των διευθετήσεων που αυτός προμηθεύει.—Πράξ. 24:15.

19. Ποιες είναι μερικές από τις αμοιβές που θα λάβουν αυτοί που εμπιστεύονται στον Ιεχωβά στην Νέα Τάξι;

¹⁹ Στη νέα τάξι του Θεού, οι εμπιστευόμενοι σ’ Αυτόν δούλοι του θα λάβουν πλήρη την αμοιβή της πιστότητός των. Θ’ απαλλαγούν για πάντα από το διεφθαρμένο σύστημα πραγμάτων που τώρα τους καταδυναστεύει. Θα ελευθερωθούν για πάντα από την κατάρα της αμαρτίας και του θανάτου. Και η καλή διδασκαλία που λαμβάνουν τώρα οι δούλοι του Ιεχωβά καθώς εργάζονται και συζητούν μαζί σύμφωνα με τους θείους κανόνες, θα τεθή σε άμεση χρήσι καθώς αυτοί θα συνεργάζωνται κάτω από την κατεύθυνσι της βασιλείας του Θεού για ν’ αρχίσουν να δημιουργούν μια παραδεισιακή νέα γη. Τι ευτυχία θα δοκιμάσουν τότε όλοι όσοι ενεπιστεύοντο στον Ιεχωβά! Πόσο ευγνώμονες θα είναι στον Ιεχωβά καθώς θα βλέπουν τη μια ευλογία μετά την άλλη να εκχέεται σ’ αυτούς! Αληθινά, «οι πραείς . . . θέλουσι κληρονομήσει την γην και θέλουσι κατατρυφά εν πολλή ειρήνη.»—Ψαλμ. 37:11.

20. Ποια πεποίθησι μπορούμε να έχωμε σχετικά με το πώς θα χρησιμοποιηθούν οι πόροι της γης κάτω από τη βασιλεία του Θεού;

²⁰ Στη νέα τάξι του Θεού, οι άνθρωποι δεν θ’ ανησυχούν πια για τις εφευρέσεις και τα επιστημονικά μηχανικά μέσα που εργάζονται εναντίον των. Ο Ιεχωβά, που εδημιούργησε όλα τα υλικά πράγματα, περιλαμβανομένης και της ενεργείας, γνωρίζει τι πρέπει να χρησιμοποιήσουν οι δούλοι του για να καταστήσουν τη γη παράδεισο. Οι πρόοδοι στη γνώσι ή στους κανόνες διαβιώσεως δεν θα προξενούν πια βλάβη και μόλυνσι στη γη. Ο Δημιουργός και Ρυθμιστής των δισεκατομμυρίων γαλαξιών του σύμπαντος γνωρίζει πώς να κατευθύνη τον λαό του στην πιο επωφελή και διαρκή χρήσι των πραγμάτων που αυτός έκανε για να τα απολαμβάνουν. Έτσι, από το υπόμνημα του παρελθόντος και του παρόντος, έχομε κάθε λόγο να εμπιστευώμεθα στον Ιεχωβά, όπως συμβουλεύει και ο Λόγος του: «Έλπιζε επί Ιεχωβά και πράττε το αγαθόν· κατοίκει την γην και νέμου την αλήθειαν· και ευφραίνου εν τω Ιεχωβά, και θέλει σοι δώσει τα ζητήματα της καρδίας σου. Ανάθες εις τον Ιεχωβά την οδόν σου και έλπιζε επ’ αυτόν, και αυτός θέλει ενεργήσει.»—Ψαλμ. 37:3-5, ΜΝΚ.

[Εικόνα στη σελίδα 625]

Μόνον οι δούλοι του Ιεχωβά είναι ενωμένοι παγκοσμίως, διδάσκοντας στους ανθρώπους τη μία κυβέρνησι που προορίζει ο Θεός για όλο το ανθρώπινο γένος