δείχνουν πόσο πυκνό είναι το σκότος επάνω στην αντιτυπική Αίγυπτο, αποτελούν μέρος αυτής της συμβολικής ενάτης πληγής, και τα αγγέλματα αυτά από τους μάρτυρας του Ιεχωβά ασφαλώς αποτελούν πληγή σ’ εκείνους, οι οποίοι αποβλέπουν σ’ αυτά τα κοσμικά πράγματα ως φώτα.

Η Δεκάτη Πληγή—Ο Θάνατος των Πρωτοτόκων

 1, 2. Τι ήταν η δεκάτη πληγή, και ποια επίδρασι είχε επάνω στον Φαραώ;

ΤΩΡΑ ερχόμεθα στην αποκορυφωτική δεκάτη πληγή επί της αρχαίας Αιγύπτου, τον θάνατο των πρωτοτόκων. Οι λεπτομέρειες αυτής της πληγής δίδονται στην Έξοδο 11:1 έως 12:36. Τι επίδειξις της δυνάμεως του Ιεχωβά ήταν εκείνη η ευκαιρία, τόσο για να διαφυλάξη όσο και για να καταστρέψη! Κάθε πρωτότοκος γυιός απωλέσθη, από τον γυιό του Φαραώ ως τον γυιό του κρατουμένου στη φυλακή, καθώς και το πρωτότοκο κάθε κτήνους. Οι θεοί της Αιγύπτου εκρίθησαν ανίκανοι να παράσχουν βοήθεια τη νύχτα εκείνη κι έτσι απεδείχθησαν ότι δεν ήσαν θεοί. Ειδικά συνέβη αυτό με τον Αμών-Ρα, τον υποτιθέμενο προστάτη όλων των πρωτοτόκων. Πού ήταν τη νύχτα εκείνη; Δεν μπορούσε να υπάρξη τώρα πια αμφιβολία για τα ποιος είναι μεγαλύτερος, ο Αμών-Ρα του Φαραώ ή ο Ιεχωβά του Μωυσέως.

² Είχε λησμονηθή τώρα η απειλή του Φαραώ να φονεύση τον Μωυσή και τον Ααρών, αν τους έβλεπε πάλι. Αντιθέτως, έστειλε επειγόντως να τους καλέση και είπε: «Σηκώθητε, εξέλθετε εκ μέσου του λαού μου, και σεις, και οι υιοί του Ισραήλ· και υπάγετε, λατρεύσατε τον Ιεχωβά, καθώς είπετε· και τα ποίμνιά σας, και τας αγέλας σας λάβετε, . . . και απέλθετε· ευλογήσατε δε και εμέ.» (Έξοδ. 12:31, 32, ΜΝΚ) Έτσι εξεπληρώθη η προειδοποίησις, την οποίαν είπε ο Ιεχωβά στο Μωυσή ν’ αναγγείλη στον Φαραώ αμέσως από την αρχή των διαπραγματεύσεων: «Ούτω λέγει ο Ιεχωβά· Υιός μου είναι, πρωτότοκός μου, ο Ισραήλ· και προς σε λέγω, Εξαπόστειλον τον υιόν μου, δια να με λατρεύση· και εάν δεν θέλης να εξαποστείλης αυτόν, ιδού, εγώ θέλω θανατώσει τον υιόν σου, τον πρωτότοκόν σου.»—Έξοδ. 4:22, 23, ΜΝΚ.

 3. Πώς προσδιορίζεται η ταυτότης των συγχρόνων «πρωτοτόκων»;

³ Τι ακριβώς είναι το σύγχρονο αντίστοιχο της πληγής του θανάτου των πρωτοτόκων; Από τους αρχαιοτάτους χρόνους τα πρωτότοκα ήσαν τα αφιερωμένα στον Θεό. Ο πρωτότοκος ήταν εκείνος που υπηρετούσε ως ένας ιερεύς για κάθε οικογένεια. Αυτά πληροφορούμεθα για τους ιερείς στο βιβλίο της Εξόδου (19:22, 24) προτού ο Ιεχωβά διορίση τον Ααρών τον πρωτότοκο και τους υιούς του ως ιερείς και ενεργήση ώστε ο Ααρών να είναι κεχρισμένος. Τα πρωτότοκα της συγχρόνου Αιγύπτου θα ήσαν, επομένως, όλοι εκείνοι οι θρησκευόμενοι, οι οποίοι προσποιούνται ότι είναι αφωσιωμένοι, ότι έχουν ειδικά ξεχωρισθή για την υπηρεσία του θεού των. Αυτό περιλαμβάνει μοναχές, μοναχούς, ιερείς, όλον τον κλήρο, την ιεραρχία της Ρωμαιοκαθολικής και της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ως τον πάπα.