αυτής της βαρυσήμαντης εορτής. Όλ’ αυτά υποβοηθούν στο να ενώσουν περισσότερο την οικογένεια και την πλουτίζουν πνευματικά.

Οι πρεσβύτεροι καταστρώνουν επιμελή σχέδια για ένα καλό εορτασμό του Δείπνου του Κυρίου στην τοπική εκκλησία. Το ίδιο αυτό βράδυ, σε όλα τα μέρη της γης, ο καρδιές και ο διάνοιες του αφιερωμένου λαού του Ιεχωβά, των κεχρισμένων καθώς και εκείνων που είναι από τον ‘πολύν όχλον,’ που συναθροίσθηκαν με ενότητα, αποδίδουν αίνο στον Κυρίαρχο Θεό μας, τον Ιεχωβά. Ευχαριστούν και πάλι τον Ιησού Χριστό τον Λυτρωτή μας, ο οποίος έδειξε τη μεγάλη αγάπη του για μας παραδίδοντας την ανθρώπινη ζωή του για την ανόρθωσί μας. Κάθε χρόνο το κεχρισμένο υπόλοιπο και ο ‘πολύς όχλος’ ευχαριστούνται να τον φέρνουν στη μνήμη τους ως τον Μεσσιανικό νικητή του κόσμου.—Ιωάν. 16:33.

Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Το εδάφιο Έξοδος 4:24-26 που αναφέρει για την περιτομή του υιού του Μωυσέως, μου φαίνεται δυσνόητο. Τίνος η ζωή εκινδύνευε, και τι συνέβη;

Αυτό το εδάφιο περιλαμβάνεται στην αφήγησι που σχετίζεται με την επιστροφή του Μωυσέως στην Αίγυπτο μαζί με τη σύζυγό του Σεπφώρα. Το εδάφιο Έξοδος 4:24-26 (ΜΝΚ) λέγει κατά λέξιν τα εξής: «Ενώ δε ο Μωυσής ήτο εν τη οδώ, εν τω καταλύματι, συνήντησεν αυτόν ο Ιεχωβά [δηλαδή ο άγγελος του Ιεχωβά] και εζήτει να θανατώση αυτόν. Και λαβούσα η Σεπφώρα λιθάριον κοπτερόν, περιέτεμε την ακροβυστίαν του υιού αυτής, και έρριψεν εις τους πόδας αυτού, λέγουσα, Βεβαίως νυμφίος αιμάτων είσαι εις εμέ. Και απήλθεν απ’ αυτού· η δε είπε, Νυμφίος αιμάτων είσαι ένεκα της περιτομής.»

Αυτό είναι ένα δυσνόητο εδάφιο, γι’ αυτό και δεν μπορούμε να συμπεράνωμε κάτι θετικό για τη σημασία του. Εν τούτοις, μερικά άλλα εδάφια ρίχνουν αξιόλογο φως σ’ αυτό. Γι’ αυτό παραθέτομε την εξής γνώμη:

Ο νόμος που είχε δοθή ενωρίτερα στον Αβραάμ σχετικά με την περιτομή διέτασσε: «Και το απερίτμητον άρσεν, του οποίου δεν ήθελε περιτμηθή η σαρξ της ακροβυστίας αυτού, η ψυχή εκείνη θέλει εξολοθρευθή εκ μέσου του λαού αυτής· την διαθήκην μου παρέβη.» (Γέν. 17:14) Αφού ο γυιος του Μωυσέως που δεν είχε περιτμηθή, κι όχι ο ίδιος ο Μωυσής, τότε προφανώς η ζωή του αγοριού ήταν εκείνη που απειλείτο από τον άγγελο του Ιεχωβά. Άλλωστε, ο Μωυσής είχε αναλάβει τον θείο διορισμό από τον Ιεχωβά μέσω του αγγέλου του να οδηγήση τους Ισραηλίτας έξω από την Αίγυπτο. (Έξοδ. 3:10) Έτσι, δεν είναι λογικό να συμπεράνωμε ότι ο ίδιος ο Μωυσής απειλείτο με θάνατο από ένα άγγελο του Θεού, τον καιρό που ο Μωυσής είχε ξεκινήσει για να εκπληρώση την αποστολή του.

Ο άγγελος του Ιεχωβά είχε εξουσία από τον Θεό να θανατώση τον γυιο του Μωυσέως επειδή δεν βρισκόταν σε συμφωνία με τη διαθήκη της περιτομής. Επομένως, είναι λογικό ότι η Σεπφώρα θα έρριψε την ακροβυστία (την απόδειξι ότι συμμορφώθηκε με τους όρους της διαθήκης) στα πόδια του αγγέλου για να δείξη έτσι ότι δεν υπήρχε τώρα λόγος να θανατώση τον γυιο της.

Η ασυνήθης έκφρασις που χρησιμοποίησε η Σεπφώρα λέγοντας «Βεβαίως νυμφίος αιμάτων είσαι εις εμέ,» ελέχθη προφανώς επειδή η περιτομή εσχετίζετο με μια διαθήκη. Ο δημιουργός αυτής της διαθήκης ήταν ο Ιεχωβά Θεός, που σ’ αυτή την περίπτωσι εξεπροσωπείτο από τον άγγελό Του. Έτσι, με το να χαρακτηρίση η Σεπφώρα τον Ιεχωβά—μέσω του αγγέλου του—ως ‘νυμφίον αιμάτων,’ δεν είχε προφανώς την πρόθεσι να επικρίνη τον Ιεχωβά, αλλά ανεγνώρισε τώρα την υποταγή της στους όρους αυτής της διαθήκης. Ήταν σαν να είχε δεχθή μία συζυγική θέσι στη διαθήκη που αφορούσε την περιτομή, έχοντας τον Ιεχωβά Θεό ως σύζυγο. Μ’ αυτή την πράξι υπακοής στην κατάλληλη απαίτησι του Θεού, η ζωή του γυιου της έπαυσε να βρίσκεται σε κίνδυνο.