Γιατί Ένας Φιλάγαθος Θεός θα Κάμη Εκδίκησι;
«Ο Θεός είναι αγάπη».—1 Ιωάν. 4:8.
1. Τι θα μας βοηθήση να καταλάβωμε μια φαινομενική αντίφασι στο θέμα μας;
ΕΚΔΙΚΗΣΙΣ; Από έναν φιλάγαθο Θεό; Πώς μπορεί να γίνη αυτό; Μήπως η σκέψις ότι ένας φιλάγαθος Θεός κάνει κάτι το εκδικητικό δεν αποτελεί αντίφασι; Ίσως έτσι να φαίνεται. Αλλ’ ας εξετάσωμε τις στοργικές ιδιότητες που εκδηλώνει ο Δημιουργός, και τότε θα καταλάβωμε πιο καθαρά πώς αυτό σχετίζεται με την εκδίκησί του.
2. Γιατί μπορούμε να πούμε ότι η αγάπη του Θεού είναι υπέρτατη, και ποιες είναι μερικές από τις στοργικές προμήθειες του Θεού για τις οποίες πρέπει να είμεθα ευγνώμονες; (Ψαλμ. 136:1-6)
2 Όταν μιλούμε για την αγάπη του Θεού, μπορούμε να πούμε ότι αυτή είναι υπέρτατη, δηλαδή, του υψίστου βαθμού, και έχει εκδηλωθή σ’ εμάς με πάρα πολλούς τρόπους. Πάρτε για παράδειγμα τη γη πάνω στην οποία ζούμε. Η Αγία Γραφή λέει ότι η γη είναι ‘δώρο του Θεού’ προς τους ανθρώπους. (Ψαλμ. 115:16) Και τι θαυμαστό δώρο! Σκεφθήτε πόσο φιλάγαθα προετοίμασε ο Θεός αυτή την υδρόγειο σφαίρα για μας. Την έθεσε σε τέτοια θέσι στο άπειρο ώστε να λαμβάνη ακριβώς τη σωστή ποσότητα θερμότητας και φωτός από τον ήλιο, και την περιέβαλε μ’ έναν ωραίο τάπητα πρασινάδας, μαζί με μια ευρεία ποικιλία από ωραία χρωματισμένα λουλούδια. Από αγάπη ο Θεός γέμισε τη γη μας με άφθονα ζώα, πουλιά και ψάρια, και προμήθευσε άφθονα σιτηρά και άλλες τροφές.—Ψαλμ. 104:1, 13-15.
3. Πώς ο Θεός εκδήλωσε αγάπη δημιουργώντας εμάς τους ανθρώπους;
3 Ωστόσο, η αγάπη του Θεού δεν εκδηλώνεται μόνο στα όσα αυτός έκαμε για μας· εκδηλώνεται επίσης και με τον τρόπο που έκαμε εμάς τους ίδιους να απολαμβάνουμε τα δημιουργήματά του. Πόσο ωραία το εξέφρασε αυτό ο ψαλμωδός όταν είπε: «Ιεχωβά, . . . θέλω σε υμνεί, διότι φοβερώς και θαυμασίως επλάσθην.» (Ψαλμ. 139:1, 14, ΜΝΚ) Από γενναιοδωρία και αγάπη, ο Θεός μάς έδωσε αυτιά για να απολαμβάνωμε διάφορους ήχους όπως είναι της μουσικής και των ανθρώπινων φωνών. Μας έδωσε μύτη για να μυρίζωμε το άρωμα των τροφών και των λουλουδιών και το αποκορύφωμα όλων αυτών είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, που σκέπτεται, ενθυμείται και συντονίζει τις κινήσεις του σώματος. Πραγματικά, πρέπει να θαυμάζουμε το πόσο πλούσια επροίκισε τα σώματά μας ο Θεός. Αληθινά, «ο Θεός είναι αγάπη.»—1 Ιωάν. 4:8.
Η αγάπη του Θεού για διάσωσι
4. Πώς εκδηλώθηκε η αγάπη του Θεού στον παράδεισο της Εδέμ;
4 Όταν ο Θεός έπλασε τον πρώτο άνθρωπο, τον Αδάμ, τον έθεσε μέσα στον παράδεισο της Εδέμ. Τι απόλαυσι θα εύρισκε ο Αδάμ με την αφθονία των στοργικών προμηθειών του Θεού γύρω του! Αργότερα, ο Θεός δημιούργησε την Εύα και την έφερε στον Αδάμ. Πόσο υπέροχο θα ήταν για την Εύα, την πρώτη μέρα της ζωής της, να ενωθή μ’ ένα σύζυγο και κεφαλή που θα την περιέθαλπε και θα την καθοδηγούσε! Μαζί θα μπορούσαν να αποβλέπουν στην εκτέλεσι του θελήματος του Θεού εξωραΐζοντας τη γη και γεμίζοντάς την με απογόνους, και ασκώντας στοργική εξουσία πάνω στη ζωική κτίσι. Τι μεγαλειώδες μέλλον έθεσε ενώπιόν τους ο Θεός!
5. (α) Πώς οι πρώτοι μας πρόγονοι έγιναν ανάξιοι της αγάπης του Θεού; (β) Εν τούτοις πώς επεξετάθη η αγάπη του Θεού στους απογόνους τους;
5 Εν τούτοις, είναι λυπηρό να το πούμε, αλλά το μέλλον δεν θα εξελισσόταν έτσι, τουλάχιστον γι’ αυτούς. Ένα στασιαστικό πνευματικό πλάσμα από ιδιοτέλεια απομάκρυνε τον εαυτό του από την αγάπη του Θεού, και έκανε τον εαυτό του Σατανά ή Διάβολο. Αυτός ο Διάβολος έπεισε την Εύα, και μέσω αυτής τον Αδάμ, να κάνουν κατά τη δική τους προτίμησι. Έτσι λοιπόν, αυτοί ακολούθησαν μια ιδιοτελή πορεία, ανεξάρτητη από το Δημιουργό τους. Αλλά ενεργώντας έτσι, έδειξαν ότι ήσαν εντελώς ανάξιοι της αγάπης του Δημιουργού τους. Γι’ αυτό ο Θεός ορθά επέβαλε θανατική καταδίκη σ’ εκείνους τους εκούσιους αμαρτωλούς. Ο Θεός, όμως, λόγω της αγάπης του για το ανθρώπινο γένος, επέτρεψε να επιζήσουν ώσπου να αποκτήσουν τέκνα, αλλιώς εμείς δεν θα είμαστε τώρα στη ζωή. Εξ άλλου, μολονότι η ανθρώπινη φυλή κληρονόμησε αμαρτία και θάνατο από τους πρώτους γονείς μας, ο φιλάγαθος Θεός προμήθευσε μια βάσι για ελπίδα.—Γέν. 3:16-23· Ρωμ. 8:20, 21.
6. Ποιες δηλώσεις στην Εδέμ έδειξαν την αγάπη του Θεού, και πώς;
6 Με ποιον τρόπο; Μόλις έγινε ο στασιασμός, ο Θεός έκαμε γνωστό ότι θα ήγειρε ένα «Σπέρμα,» δηλαδή έναν απόγονο. Θα απέστελλε Αυτόν από την πιστή του ουράνια οργάνωσι για να εξουδετερώση όλη τη βλάβη που προκλήθηκε από τον Διάβολο και τον Αδάμ και την Εύα. Εν τούτοις, εκεί στην Εδέμ, ο φιλάγαθος Θεός δήλωσε επίσης ότι θα εκτελούσε εκδίκησι πάνω στο Σατανά και σε όλους τους άλλους που θα εγίνοντο μέρος του σπέρματος του Σατανά με το να απομακρυνθούν από την αγάπη του Θεού.—Γέν. 3:15· Αποκ. 12:9.
ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΗΣ ΚΑΙ ΕΚΔΙΚΗΣΕΩΣ
7. Σύμφωνα με το εδάφιο Δευτερονόμιο 32:43, τι λόγο έχομε για να ευφραινώμεθα;
7 Ο Θεός της αγάπης λοιπόν διακήρυξε επίσης ότι είναι και Θεός εκδικήσεως. Αλλ’ αυτή η από μέρους του εκδίκησις κατά των εχθρών του θα ήταν δίκαιη. Γιατί; Διότι θα ξεκαθάριζε την οδό ώστε όλοι εκείνοι που αγαπούν τον Θεό να χαίρουν και να αγάλλωνται. Ασφαλώς, εμείς μπορούμε τώρα να χαιρώμαστε που θα ξεκαθαρίση ο Θεός την οδό για ν’ απολαύσωμε την προμήθειά του για αιώνια ζωή. Προσέξτε τι ενέπνευσε ο Θεός τον Μωυσή να πη: «Ευφράνθητε, έθνη, μετά του λαού αυτού διότι θέλει εκδικήσει το αίμα των δούλων αυτού, και αποδώσει εκδίκησιν εις τους εναντίους αυτού.»—Δευτ. 32:43.
8, 9. (α) Ποια δυο πράγματα σκοπεύει να κάνη ο Θεός από αγάπη; (β) Ποιο θαυμαστό δώρο προσέφερε ο Θεός σε εκδήλωσι της αγάπης του;
8 Μάλιστα, ο φιλάγαθος Θεός μας σκοπεύει να διεκδικήση την ορθότητα της κυριαρχίας του και να διασώση από τους εχθρούς τους εκείνους που τον αγαπούν. Θα μας σώση ακόμη κι από τον μεγάλο εχθρό μας, τον θάνατο, που εισέρχεται στη ζωή μας σαν κληρονομιά από τους πρώτους μας γονείς. (Ρωμ. 5:12) Και πώς το κάνει αυτό ο Θεός; Η Αγία Γραφή μάς λέει ότι αυτό το κάνει μέσω της προσφοράς του Υιού του: «Ο Θεός είναι αγάπη. Εν τούτω εφανερώθη η αγάπη του Θεού προς ημάς, ότι τον Υιόν αυτού τον μονογενή απέστειλεν ο Θεός εις τον κόσμον, δια να ζήσωμεν δι’ αυτού. Εν τούτω είναι η αγάπη, ουχί ότι ημείς ηγαπήσαμεν τον Θεόν, αλλ’ ότι αυτός ηγάπησεν ημάς και απέστειλε τον Υιόν αυτού ιλασμόν περί των αμαρτιών ημών.»—1 Ιωάν. 4:8-10· 1 Κορ. 15:25, 26.
9 Ο Θεός, λοιπόν, προμήθευσε τον Υιόν του Ιησού Χριστό για να μας ελευθερώση από το θάνατο που υφιστάμεθα ένεκα της αμαρτίας που κληρονομήσαμε από τον Αδάμ. Όπως λέει η Αγία Γραφή στην επιστολή 1 Τιμόθεον 2:6, ο Χριστός «έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων» εκείνων που πιστεύουν σ’ αυτόν. Ο Ιησούς θα μπορούσε λοιπόν να πη σχετικά με τους προβατοειδείς ακολούθους του: «Εγώ ήλθον δια να έχωσι ζωήν και να έχωσιν αυτήν εν αφθονία,» ναι αιώνια ζωή.—Ιωάν. 10:10
10. (α) Γιατί ο ‘Θεός της αγάπης’ είναι επίσης και ‘Θεός εκδικήσεως;’ (β) Γιατί είναι τόσο ουσιώδες σήμερα να γνωρίζωμε και να υπακούωμε στον Θεό;
10 Εν τούτοις, η Αγία Γραφή κατ’ επανάληψιν μας λέει ότι ο ‘Θεός της αγάπης’ είναι επίσης και ‘Θεός εκδικήσεως.’ Γιατί; Διότι η αγάπη του Θεού δεν μπορεί να ανέχεται το κακό για πάντα. (Ναούμ 1:2· Δευτ. 32:35, 41) Γι’ αυτό ο απόστολος Παύλος γράφει ότι ‘ο Κύριος Ιησούς θα αποκαλυφθή απ’ ουρανού μετά των αγγέλων της δυνάμεως αυτού εν πυρί φλογός κάμνων εκδίκησιν εις τους μη γνωρίζοντας Θεόν και εις τους μη υπακούοντας εις το ευαγγέλιον του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.’ (2 Θεσ. 1:6-9) Πόσο ουσιώδες είναι, λοιπόν, να γνωρίσωμε τον Θεό! Σ’ αυτόν τον περιπλεγμένο κόσμο με τις τόσο πολλές και διαφορετικές θρησκείες, πόσο ζωτικό είναι, όπως λέει η Αγία Γραφή, ‘να ζητώμεν τον αληθινό Θεό και να εύρωμεν αυτόν.’—Πράξ. 17:27.
ΕΞΙΣΟΡΡΟΠΗΣΙΣ ΤΗΣ ΕΚΔΙΚΗΣΕΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ
11, 12. (α) Ποια κατάστασις δημιουργήθηκε στην αρχή της ανθρώπινης ιστορίας, και ποια ενέργεια απαιτείτο από μέρους του Θεού; (β) Πώς ισορροπήθηκε τότε η εκδίκησις του Θεού με την αγάπη του;
11 Ας επιστρέψωμε, όμως, στην αρχή της ανθρώπινης ιστορίας. Αυτό θα μας βοηθήση να καταλάβωμε καλύτερα τη σχέσι μεταξύ της αγάπης του Θεού και της εκδικήσεώς του. Ο Θεός στοργικά, επέτρεψε στους απογόνους του Αδάμ να πολλαπλασιασθούν, αλλά οι δύστροποι άνθρωποι δεν ανταποκρίθηκαν σ’ αυτή την αγάπη. Γι’ αυτό, μετά από 500 χρόνια περίπου, ο Ιεχωβά έστειλε τον προφήτη του Ενώχ να αναγγείλη θεία κρίσι στους ασεβείς ανθρώπους λόγω των ασεβών πράξεων τους και των συγκλονιστικών πραγμάτων που έλεγαν κατά του Θεού. (Ιου 14, 15) Πέρασαν άλλα χίλια χρόνια, και ο αρχαίος εκείνος κόσμος έφθασε στο αποκορύφωμα της ανηθικότητας και της βίας. Γι’ αυτό ο Λόγος του Θεού λέει, «διεφθάρη δε η γη ενώπιον του Θεού, και ενεπλήσθη η γη αδικίας. Και είδεν ο Θεός την γην, και ιδού, ήτο διεφθαρμένη· διότι πάσα σαρξ είχε διαφθείρει την οδόν αυτής επί της γης.»—Γέν. 6:11, 12.
12 Τι θα έκανε τώρα ο Θεός; Θα ζητούσε εκδίκησι; Ναι! Αλλά και σ’ αυτήν ακόμη την ενέργεια, η ιδιότης του της αγάπης ήλθε στο προσκήνιο. Γιατί το λέμε αυτό; Εκείνο τον καιρό, υπήρχε μια οικογένεια στη γη αφοσιωμένη στην εκτέλεσι του θελήματος του Θεού. Ήταν η οικογένεια του Νώε, εκείνου τον οποίον η Γραφή αποκαλεί «κήρυκα της δικαιοσύνης.» Στοργικά, ο Ιεχωβά ανέθεσε στο Νώε να κατασκευάση μια κιβωτό «προς σωτηρίαν του οίκου αυτού.» Κατόπιν ήλθε ο παγκόσμιος κατακλυσμός, που εξωλόθρευσε τους ασεβείς γείτονες του Νώε. (2 Πέτρ. 2:5· Εβρ. 11:7) Όλη η γη καθαρίστηκε από την καταστρεπτική βία και ανηθικότητα, για να γίνη και πάλι ένας κατάλληλος τόπος όπου θα πολλαπλασιάζονταν οι ανθρώπινες οικογένειες.—Γέν. 6:9, 22· 7:21-23· 8:15-17.
13. Μήπως η κρίσις του Ιεχωβά για τα Σόδομα και τα Γόμορρα δείχνει έλλειψι αγάπης και γιατί;
13 Οι αμαρτωλές τάσεις, όμως, που κληρονομήθηκαν από τον Αδάμ παρέμειναν, και σε λίγο καιρό ασεβείς άνθρωποι άρχισαν να εκδηλώνουν πάλι κακά χαρακτηριστικά. (Ψλ 51:5) Πάρτε για παράδειγμα τους κατοίκους των Σοδόμων και Γομόρρων που κατοικούσαν σε μια περιοχή που ήταν κάποτε «ως παράδεισος του Κυρίου.» Η Βίβλος μάς λέει ότι «οι δε άνθρωποι των Σοδόμων ήσαν κακοί και αμαρτωλοί σφόδρα ενώπιον του Κυρίου.» Ήσαν ομοφυλόφιλοι, και ήσαν βίαιοι στην επιδίωξι ικανοποιήσεως των ορέξεών τους. (Γέν. 13:10, 13· 19:4-11) Ο στοργικός Θεός, ο Ιεχωβά, αποφάσισε να καταστρέψη εκείνες τις πόλεις, ώστε ο δίκαιος Αβραάμ και ο ανεψιός του Λωτ να μη καταπιέζωνται πια απ’ αυτούς τους αχρείους γείτονες. Όπως λέει το εδάφιο Γένεσις 18:25, ο «Κρίνων πάσαν την γην,» ο Ιεχωβά, έκαμε ‘ό,τι ήτο δίκαιον.’ Ελευθέρωσε τον Λωτ και τις δυο θυγατέρες του, αλλά επέφερε πύρινη καταστροφή στα Σόδομα και Γόμορρα, καθαρίζοντας από τη μόλυνσι όλη εκείνη την περιοχή.—Λουκ. 17:29· Ιου 7.
14, 15. (α) Πόσο αθώοι ήσαν οι Χαναναίοι; (β) Ενήργησε ο Θεός δίκαια ασκώντας εκδίκησι εναντίον τους;
14 Μετά από χρόνια ο Ιεχωβά έκανε ‘ότι ήτο δίκαιον’ στο λαό του, τον Ισραήλ. Πώς; Φροντίζοντας να απομακρύνη τους Χαναναίους από τη Γη της Επαγγελίας. (Δευτ. 18:9-12) Αλλά μήπως αυτό δεν ήταν άδικο για τους αθώους Χαναναίους; μπορεί να ρωτήση κανείς. Αθώοι οι Χαναναίοι; Δεν ήσαν καθόλου αθώοι! Οι Χαναναίοι εκείνοι είχαν γίνει αηδιαστικοί σε πράξεις αιμομιξίας, σεξουαλικής ανηθικότητας, μοιχείας, θυσίας παιδιών, ομοφυλοφιλίας και κτηνοβασίας. Παραδείγματος χάρι, στη λατρεία των ψευδών θεών τους θυσίαζαν τα παιδιά τους με το να τα ρίχνουν ζωντανά στη φωτιά. Είχαν επίσης, πόρνους και πόρνες στους ναούς τους.a Γι’ αυτό το λόγο, ο Ιεχωβά έδωσε τις εξής οδηγίες στο λαό του: «Μη μιαίνεσθε εις ουδέν εκ τούτων διότι εις πάντα ταύτα εμιάνθησαν τα έθνη, τα οποία εγώ εκδιώκω απ’ έμπροσθέν σας· και εμιάνθη η γη· δια τούτο ανταποδίδω την ανομίαν αυτής επ’ αυτήν, και η γη θέλει εξεμέσει τους κατοίκους αυτής.»—Λευιτ. 18:1-25.
15 Και πάλι, από αγάπη για το λαό του, ο Ιεχωβά διέταξε τον Ισραήλ να ξεκαθαρίση αυτούς τους ασεβείς. Ο ακάθαρτος τρόπος ζωής τους έθετε σε κίνδυνο το λαό του Θεού. Ήταν όπως το διατυπώνει η Βίβλος, ‘βδέλυγμα εις τον Κύριον.’ Δίκαια, λοιπόν, η εκδίκησις του Θεού εξεκαύθη εναντίον τους.—Ψαλμ. 106:34-40· Δευτ. 18:12.
16. Πώς εκδηλώθηκε η αγάπη και η υπομονή του Θεού στον Ισραήλ;
16 Εξ άλλου πώς ενήργησε ο Θεός στο λαό Ισραήλ; Ο Ιεχωβά εκδήλωσε μια πολύ στοργική αγάπη σ’ αυτούς. Ο Μωυσής την περιέγραψε με τα εξής όμορφα λόγια στα εδάφια Δευτερονόμιο 32:11 και 12: «Καθώς ο αετός σκεπάζει την φωλεάν αυτού, περιθάλπει τους νεοσσούς αυτού, εξαπλώνων τας πτέρυγας αυτού, αναλαμβάνει αυτούς, και σηκώνει αυτούς επί των πτερύγων αυτού, ούτως ο Κύριος μόνος ωδήγησεν αυτόν, και δεν ήτο μετ’ αυτού ξένος θεός.» Αλλά, αλλοίμονο! Με τον καιρό, ξένοι θεοί υπεισήλθαν στη λατρεία του Ισραήλ. Γι’ αυτό, ο Θεός που είχε δηλώσει ότι θα απέδιδε εκδίκησι στους εχθρούς του λαού του αναγκάσθηκε να προβή σε εκδίκησι εναντίον του ιδίου του λαού του. Αλλά πόσο υπομονητικός ήταν ο Ιεχωβά απέναντι στον Ισραήλ! Επί 900 χρόνια υπέμεινε τη δυστροπία τους! Στη διάρκεια όλου εκείνου του καιρού, ο Ιεχωβά εξέτεινε το χέρι του ελέους του σ’ αυτούς. «Δεν θέλω,» δήλωσε ο Ιεχωβά Θεός, «τον θάνατον του αμαρτωλού, αλλά να επιστρέψη ο ασεβής από της οδού αυτού και να ζη· επιστρέψατε, επιστρέψατε από των οδών υμών των πονηρών· δια τι να αποθάνητε, οίκος Ισραήλ;»—Ιεζ. 33:11.
17. (α) Ποια προειδοποίησι έδωσε ο Θεός στον Ισραήλ; (β) Πώς η εκτέλεσις της εκδικήσεως του Θεού κατά του Ισραήλ μετριάσθηκε από την αγάπη του;
17 Κατ’ επανάληψιν ο Θεός προειδοποίησε το λαό του για τις συνέπειες της ειδωλολατρίας τους, της ανηθικότητας και της εκχύσεως αθώου αίματος από μέρους τους. Αλλά, στο τέλος, ο Ιεχωβά αναγκάσθηκε να ασκήση εκδίκησι κατά του Ισραήλ αφήνοντας τον Βασιλέα Ναβουχοδονόσορ της Βαβυλώνος να καταστρέψη την Ιερουσαλήμ και το ναό της. Όσοι επέζησαν μεταφέρθηκαν στη Βαβυλώνα. Εν τούτοις, ύστερα από 70 χρόνια ο Θεός κατηύθυνε να επέλθη η ανατροπή της Βαβυλώνος έτσι ώστε ένα υπόλοιπο από τους Ισραηλίτες που θα το εκτιμούσε αυτό, θα μπορούσε να επιστρέψη στη γη του και να αποκαταστήση εκεί την αγνή λατρεία.—2 Βασ. 24:3, 4· 2 Χρον. 36:12-21· Έσδρας 1:1-3· Εβρ. 12:6.
Ο ΙΗΣΟΥΣ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΚΔΙΚΗΣΙ
18. Τι είπε ο Ιησούς σχετικά με (α) την αγάπη του Θεού, και (β) την εκδίκησί του;
18 Τι είχε να πη ο Ιησούς Χριστός γι’ αυτό το θέμα της αγάπης και της εκδικήσεως του Θεού; Εν πρώτοις, μίλησε θερμά για την αγάπη του Πατέρα του, λέγοντας: «Τόσον ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, [του ανθρωπίνου γένους] ώστε έδωκε τον Υιόν αυτού τον μονογενή, δια να μη απολεσθή πας ο πιστεύων εις αυτόν, αλλά να έχη ζωήν αιώνιον.» (Ιωάν. 3:16) Αλλά μήπως δίστασε να μιλήση για την εκδίκησι του Θεού; Όχι! Διότι η Γραφή λέει ότι ο Ιησούς, όπως και ο Ουράνιος Πατέρας του, ‘ηγάπησεν δικαιοσύνην και εμίσησεν ανομίαν.’ Ο Ιησούς ιδιαίτερα εμίσησε την ανομία και την ενοχή αίματος των θρησκευτικών ηγετών. (Εβρ. 1:9· Ψαλμ. 11:5, 7) Ποτέ δεν ‘μάσησε τα λόγια του’ όταν απευθυνόταν στον Ιουδαϊκό κλήρο των ημερών του, ή μιλούσε γι’ αυτόν. Τρεις φορές στην επί του Όρους Ομιλία του τους απεκάλεσε ‘υποκριτάς’. (Ματθ. 6:2, 5, 16) Είπε σ’ εκείνους τους κληρικούς: «Σεις είσθε εκ πατρός σας του Διαβόλου,» συνδέοντάς τους έτσι με ‘το σπέρμα του όφεως.’ (Ιωάν. 8:44· Γέν. 3:15) Έπειτα ο Ιησούς, μόλις τρεις μέρες πριν από τη θανάτωσί του, κατήγγειλε τους Ιουδαίους εκείνους θρησκευτικούς αρχηγούς δημοσία, λέγοντας: «Όφεις, γεννήματα εχιδνών· πώς θέλετε φύγει από της καταδίκης της γεέννης;»—Ματθ. 23:13-33.
19. (α) Γιατί η στάσις και το προειδοποιητικό άγγελμα του Ιησού ήσαν πολύ φιλάγαθα; (β) Αλλά πώς ενήργησε δίκαια ο Ιεχωβά;
19 Μήπως αυτό σήμαινε ότι ο Ιησούς ήταν αφιλάγαθος; Καθόλου, διότι ενώ ο Ιησούς γνώριζε ότι εκείνοι οι Ιουδαίοι επρόκειτο να αυξήσουν την ενοχή τους θανατώνοντάς τον, ωστόσο συνέχισε να πη στο 23 κεφάλαιο του Ματθαίου: «Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, η φονεύουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους απεσταλμένους προς σε· ποσάκις ηθέλησα να συνάξω τα τέκνα σου καθ’ ον τρόπον συνάγει η όρνις τα ορνίθια εαυτής υπό τας πτέρυγας, και δεν ηθελήσατε. Ιδού, αφίνεται εις εσάς ο οίκος σας έρημος.» (Ματθ. 23:37, 38· Πράξ. 3:13-15) Μετά από τριάντα επτά χρόνια, οι Ρωμαϊκές στρατιές λεηλάτησαν την Ιερουσαλήμ και κατέστρεψαν το ναό της. Επρόκειτο για μια συμφορά στην οποία πέθαναν 1.100.000 από τους στασιαστές της! Εκείνο τον καιρό, λοιπόν, έγινε σαφής η πλήρης δύναμις των προφητικών λόγων του Ιησού. Δίκαια, ο Ιεχωβά είχε ασκήσει εκδίκησι!
20. Σχετικά με την αγάπη και την εκδίκησι, ποια ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά βρίσκονται στα εδάφια Ησαΐας 61:1, 2;
20 Πριν από αιώνες, ο Ησαΐας, ένας από τους προφήτες που λέγεται ότι θανατώθηκε στην αρχαία Ιερουσαλήμ, είπε αυτά τα λόγια: «Πνεύμα Κυρίου του Θεού είναι επ’ εμέ· διότι ο Κύριος με έχρισε δια να ευαγγελίζωμαι εις τους πτωχούς . . . δια να κηρύξω ενιαυτόν ευπρόσδεκτον του Κυρίου και ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών· δια να παρηγορήσω πάντας τους πενθούντας.»—Ησ. 61:1, 2.
21. (α) Ποιος μπορεί να ήταν ο λόγος για τον οποίο ο Ιησούς παρέθεσε μόνο μέρος της προφητείας Ησαΐας 61:1, 2; (β) Ποιο ερώτημα εγείρεται σχετικά με τα εδάφια Ησαΐας 2:2-5;
21 Ο Ιησούς ανέγνωσε μέρος αυτής της προφητείας, στην αρχή της επίγειας διακονίας του και την εφάρμοσε στον εαυτό του ως τον Κεχρισμένον του Ιεχωβά. (Λουκ. 4:18-21) Εν τούτοις, όταν ο Ιησούς παρέθεσε αυτά τα λόγια του Ησαΐα δεν αναφέρθηκε στην ημέρα εκδικήσεως του Θεού. Γιατί; Προφανώς η μεγαλύτερη έμφασις στη διακήρυξι της ημέρας εκδικήσεως του Θεού θα ελάμβανε χώρα «εν ταις εσχάταις ημέραις,» όπως το διατυπώνει ο Ησαΐας στο κεφάλαιο 2. Έχομε φθάσει τώρα σ’ αυτόν τον καιρό;
[Υποσημειώσεις]
a Βλέπε επίσης Βοήθημα Προς Κατανόησιν της Βίβλου, εκδόσεως της Εταιρίας Σκοπιά, σελίδες 76, 145 και 287, κάτω από τις λέξεις «Ανάθ,» «Ασταρώθ» και «Χαναάν, Χαναναίοι» στην Αγγλική.
[Πλαίσιο στη σελίδα 3]
ΠΟΣΟΝ μεγάλα είναι τα έργα σου, Κύριε. Τα πάντα εν σοφία εποίησας· η γη είναι πλήρης των ποιημάτων σου... Ευλόγει, η ψυχή μου, τον Κύριον. Αλληλούια!»—Ψαλμ. 104:24, 35.
[Πλαίσιο στη σελίδα 4]
ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Λόγω του βάθους της αγάπης του για το πάσχον ανθρώπινο γένος, ο Θεός θέλησε να θυσιάση το πιο πολύτιμο απόκτημά του, τον πιο στενό σύντροφό του, τον ‘κύριο συνεργάτη’ του στη δημιουργία, την ‘καθ’ ημέραν τρυφή αυτού.’ Ήταν έτοιμος να στείλη τον πρωτότοκο ουράνιο Υιό του εδώ κάτω στη γη, να υποστή όλους τους ονειδισμούς, τις ταπεινώσεις και τις σκληρότητες που ο Διάβολος και τα θύματα της απάτης του θα επισώρευαν επάνω του. Κάτω από δοκιμασία, ο Υιός θα αποδεικνυόταν ότι, σαν τέλειος άνθρωπος, μπορούσε να υποστηρίξη την κυριαρχία του Θεού κάτω από τις πιο σκληρές δοκιμασίες, ακόμη και στον ίδιο το θάνατο. Επί πλέον, θα ‘έδινε την ζωήν αυτού λύτρον’ για κείνους από το αμαρτωλό ανθρώπινο γένος που θα επίστευαν σ’ αυτόν. (Παρ. 8:30· Ματθ. 20:28) Ο Ιησούς μπορούσε λοιπόν να πη σχετικά με τους ‘προβατοειδείς’ ακολούθους του, και το «μικρό ποίμνιο» και τα «άλλα πρόβατά» του: «Εγώ δίδω εις αυτά ζωήν αιώνιον, και δεν θέλουσιν απολεσθή εις τον αιώνα.» Η πλειονότης θα αποκτήση αυτή τη ζωή μέσω αναστάσεως από τους νεκρούς. (Λουκ. 12:32· Ιωάν. 10:16, 28· 5:28, 29) Τι παρ’ αξίαν αγαθότης είναι αυτή, όπως εκδηλώθηκε στο αβοήθητο ανθρώπινο γένος! Αν περιφρονήσωμε αυτή τη στοργική προμήθεια, θα αξίζωμε πραγματικά τον θυμό της εκδικήσεως του Θεού!
[Πλαίσιο στη σελίδα 5]
Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠ’ ΑΥΤΟ!
Πολλοί άνθρωποι γεννιούνται με μια θρησκεία. Αλλά μήπως αυτό σημαίνει ότι λατρεύουν τον αληθινό Θεό; Για να το πούμε καλύτερα, δεν είναι η θρησκεία σε πολλούς αναγκαίο κακό της γεννήσεως; Αλλά η ζωή μας στην πραγματικότητα εξαρτάται από το να ‘γνωρίζωμεν τον Θεόν και να υπακούωμεν εις το ευαγγέλιον του Κυρίου Ιησού’ τον οποίον ο Θεός απέστειλε για να μας λυτρώση από την αμαρτία και το θάνατο. (2 Θεσ. 1:8· Μάρκ. 10:45) Είναι ολοφάνερο ότι ο κόσμος που μας περιβάλλει δεν ‘γνωρίζει Θεόν.’ Η Βίβλος δηλώνει καθαρά ότι υπάρχει «είς Θεός και Πατήρ πάντων.» (Εφεσ. 4:6) Ωστόσο, το ανθρώπινο γένος είναι διαιρεμένο και λατρεύει πάρα πολλούς θρησκευτικούς θεούς. Υπάρχουν οι Βούδδες, οι προγονικοί θεοί του Σιντοϊσμού και Κομφουκιανισμού, ο Αλλάχ των Μουσουλμάνων, επίσης ο Βράχμα, ο Βισνού και ο Σίβα—η τριάδα των Ινδουιστών—και η τριάδα του Χριστιανικού κόσμου, Πατέρας, Υιός και «Άγιο Πνεύμα.» Πολλοί μάλιστα λατρεύουν διακεκριμένους ανθρώπους, νεκρούς ή ζωντανούς, όπως αστέρες της μουσικής του «ροκ» καθώς και ήρωες αθλημάτων και επαναστατικούς ηγέτες.
[Πλαίσιο στη σελίδα 6]
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΑ ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΣΤΗ ΧΑΝΑΑΝ:
«Οι Χαναναίοι προσέφεραν τη λατρεία τους, με ανήθικες απολαύσεις, σαν θρησκευτική τελετή, παρουσία των θεών τους· και στη συνέχεια, θανάτωναν τα πρωτότοκα παιδιά τους, σαν θυσία σ’ αυτούς τους ίδιους θεούς. Φαίνεται ότι σε μεγάλο βαθμό, η γη Χαναάν είχε γίνει ένα είδος Σοδόμων και Γομόρρων σε εθνική κλίμακα. . . . Είχε κανένα δικαίωμα να υπάρχη πια ένας πολιτισμός τέτοιας ηθικής διαφθοράς και βαναυσότητας; . . . Αρχαιολόγοι που ανώρυξαν τα ερείπια των πόλεων της Χαναάν απορούν πώς ο Θεός δεν τους κατέστρεψε πιο γρήγορα από τότε που τους κατέστρεψε.»—«Βιβλίον της Γραφής του Χάλλεϋ,» υπό Χ. Χ. Χάλλεϋ, σ. 161.
[Πλαίσιο στη σελίδα 7]
Η ΥΠΕΡΕΧΟΥΣΑ ΙΔΙΟΤΗΣ ΕΛΕΟΥΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ
Ο Ιεχωβά, ακόμη και όταν τιμωρούσε σοβαρά τον στασιαστικό Ισραήλ, εξέτεινε το χέρι ελέους του, λέγοντας μέσω του προφήτου του Ιερεμία: «Διότι ο Κύριος δεν απορρίπτει εις τον αιώνα· αλλ’ εάν και θλίψη, θέλει όμως και οικτειρήσει κατά το πλήθος του ελέους αυτού. Διότι δεν θλίβει εκ καρδίας αυτού ουδέ καταθλίβει τους υιούς των ανθρώπων.»—Θρήνοι 3:31-33.