στις σχέσεις σας με τους άλλους μπορεί να εμποδισθή αν είσθε απρόσεκτος σε τέτοια ζητήματα. Με λίγα λόγια αφήστε τον Χρυσούν Κανόνα να σας κυβερνά: «Και καθώς θέλετε να πράττωσιν εις εσάς οι άνθρωποι, και σεις πράττετε ομοίως εις αυτούς.»—Λουκ. 6:31.

Ποια Είναι η Άποψις της Βίβλου;

Τιμιότης στο Επάγγελμα—Μπορείτε να την Έχετε;

ΣΤΟ παλαιό ρητό «Η τιμιότης πληρώνεται» ο σύγχρονος σαρκαστής ανταπαντά, «Αλλ’ όχι αρκετά!» Αντιπροσωπεύοντας αυτή την άποψι, το βιβλίο Η Σπουδαιότης του Ψεύδους, διατείνεται ότι η τιμιότης «μπορεί να είναι ένα ευγενές ιδανικό, αλλ’ έχει λίγη αξία στον αγώνα ζωής και θανάτου για επιβίωσι και ασφάλεια. Ο άνθρωπος έχει μικρό περιθώριο για εκλογή. Πρέπει να ψεύδεται για να ζήση.»

Σεις το πιστεύετε αυτό; Πολλοί επιχειρηματίες το πιστεύουν. Η ανεντιμότης είναι τόσο συνήθης, ώστε ‘Μπορείς να κάνης οτιδήποτε εφ’ όσον δεν σε συλλαμβάνουν,’ λέγει η διαφήμισις ενός «οικογενειακού παιγνιδιού» για την επιτυχία των επιχειρήσεων. Αλλ’ η ανεντιμότης δεν είναι ένα «παιγνίδι» για κείνους που την χρησιμοποιούν στην επιχείρησι. Αυτοί συχνά δικαιολογούνται λέγοντας: «Δεν μπορεί να κάμης διαφορετικά.»

Όσον αφορά τη συνείδησι, ο Ντάνιελ Ντριου, ένας ασυνείδητος οικονομολόγος του τελευταίου αιώνος, είπε τα εξής: «Δεν μπορούμε να διυλίζωμε τον κώνωπα για μικροπράγματα . . . Μια ευαίσθητη συνείδησις θα ήταν σαν μια άσπρη μεταξωτή ποδιά για ένα σιδηρουργό. Μερικές φορές είσαι υποχρεωμένος να λερώνης τα χέρια σου.»

Είναι πράγματι αλήθεια ότι πρέπει κανείς να καταπνίγη τη συνείδησί του για να έχη επιτυχία στην εργασία του; Είναι ακατόρθωτη η τιμιότης για έναν επιχειρηματία; Εφ’ όσον περιλαμβάνεται η συνείδησις, η άποψις της Αγίας Γραφής γι’ αυτό το θέμα είναι πολύτιμη. Τοποθετεί την τιμιότητα στην κατάλληλη θέσι, εκθέτοντας τις ανέντιμες πράξεις ως εκείνο που πραγματικά είναι.

Μια από τις απαιτήσεις για τους υπεύθυνους μέσα στη Χριστιανική εκκλησία είναι ότι δεν πρέπει να είναι «αισχροκερδείς.» (1 Τιμ. 3:8· Τίτος 1:7) Η απληστία για γρήγορη ή εύκολη απόκτησι χρημάτων εξαναγκάζει κάποιον να θυσιάση μια έντιμη συνείδησι. «Όστις σπεύδει να πλουτήση δεν θέλει μείνει ατιμώρητος.»—Παρ. 28:20.

Εν τούτοις, υπάρχουν κι’ εκείνοι που δικαιολογούν την ανεντιμότητα λέγοντας, «Αυτά έχει το εμπόριο.» Προσπαθούν να ρίψουν την ευθύνη στον καταναλωτή, λέγοντας «Υπ’ ευθύνην του αγοραστού,» «Ας προσέχη ο αγοραστής.» Αλλά μήπως η ανεντιμότης με το πρόσχημα «εμπόριο» γίνεται πιο νόμιμη; Μπορεί ένας κλέπτης να πη, «Ας πρόσεχαν τα θύματά μου,» για ν’ απορρίψη τις ευθύνες για τη ληστεία που διέπραξε; Η Αγία Γραφή τοποθετεί την κλοπή και την ανεντιμότητα στην εργασία στην ίδια κατηγορία. Ο Μωσαϊκός νόμος λέγει: «Δεν θέλετε κλέπτει, ουδέ θέλετε ψεύδεσθαι, ουδέ θέλετε απατήσει έκαστος τον πλησίον αυτού. . . Δεν θέλεις αδικήσει τον πλησίον σου, ουδέ θέλεις αρπάσει.»—Λευιτ. 19:11, 13. Συγκρίνατε με το Ιερεμ. 21:12· Ψαλμ. 62:10· Λευιτ. 6:2-5.

Συνεπής μ’ αυτό, ο Ιησούς απεκάλεσε «ληστάς» τους αργυραμοιβούς, κι’ εκείνους που πωλούσαν ζώα για θυσία μέσα στον ναό της Ιερουσαλήμ. (Ματθ. 21:12, 13) Γιατί; Διότι αυτοί είχαν ένα «κοινό στη διάθεσί τους» και εχρέωναν με υπερβολικές τιμές. Αυτή η συνήθεια αναφέρεται ακόμη και στο Ιουδαϊκό Μισνά με δυσμενή σχόλια. Χωρίς αμφιβολία, ο Ιησούς έβλεπε αυτές τις εμπορικές δοσοληψίες σαν ένα είδος αισχροκερδείας ή «ληστείας.»

Οι επιχειρηματίες, βέβαια, δεν κατατάσσονται στην ίδια τάξι με τους κλέπτες. Εν τούτοις η Βίβλος θεωρεί εκείνους που