Συνάρχοντες με τον ‘Λέοντα εκ της Φυλής Ιούδα’ — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

Συνάρχοντες με τον ‘Λέοντα εκ της Φυλής Ιούδα’

«Δεν θέλει εκλείψει το σκήπτρον εκ του Ιούδα, ουδέ νομοθέτης εκ μέσου των ποδών αυτού, εωσού έλθη ο Σηλώ· και εις αυτόν θέλει είσθαι η υπακοή των λαών.»—Γέν. 49:10.

1. Γιατί, παρά τον τίτλο που ανέλαβε, η υπακοή των ανθρώπων δεν ήλθε στον Πάπα Λέοντα XIII, και σε ποιον δίδει αυτόν τον τίτλο η Γραφή;

ΟΤΑΝ ο Ιταλός Ιωακείμ Πέκκι εξελέγη πάπας από το κολλέγιον των καρδιναλίων της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και ανήλθε στον παπικό θρόνο την 3η Μαρτίου 1878, έλαβε τον τίτλο Leo XIII. Η Λατινική λέξις leo σημαίνει «λέων». Λίγο μετά τη στέψι του ως πάπα υπέγραψε Λατινικά «Leo de tribus Juda», δηλαδή, «Ο λέων ο εκ της φυλής Ιούδα». Μήπως η υπακοή των λαών, έστω και μ’ ένα θρησκευτικό τρόπο, ήλθε στον Πάπα Λέοντα XIII; Η ιστορία απάντα όχι! Αυτό και μόνο ήταν εκείνο που μπορούσε να αναμένεται, διότι ο πάπας δεν ήταν Ιουδαίος, δεν ήταν μέλος της φυλής του Ιούδα. Επομένως η υπακοή αυτή όλων των λαών που ζουν στη γη δεν ανήκε σ’ αυτόν. Το τελευταίο βιβλίο της Αγίας Γραφής, που εγράφη από τον απόστολο Ιωάννη, δίδει αυτόν τον τίτλο σ’ έναν που πραγματικά εγεννήθη Ιουδαίος στη φυλή Ιούδα και στη βασιλική οικογένεια του Βασιλέως Δαβίδ, δηλαδή, στον Ιησού Χριστό δοξασμένον.

2. Κάτω από ποιες περιστάσεις εμνημονεύθη αυτός ο τίτλος και απεκαλύφθη εκείνος που είναι άξιός του;

² Ο απόστολος Ιωάννης λέγει πώς στη θεόπνευστη όρασί του έκλαιε επειδή κανείς στον ουρανό ή στη γη δεν ήταν τη στιγμή εκείνη άξιος να λάβη το προφητικό βιβλίο από το δεξιό χέρι του Θεού και να το ανοίξη για να το διαβάση και να κάμη να επαληθεύσουν τα περιεχόμενά του. Έπειτα ο Ιωάννης λέγει: «Και είς εκ των πρεσβυτέρων μοι λέγει, Μη κλαίε· ιδού, υπερίσχυσεν ο λέων όστις είναι εκ της φυλής Ιούδα, η ρίζα του Δαβίδ, να ανοίξη το βιβλίον, και να λύση τας επτά σφραγίδας αυτού.» Ο Ιωάννης παρηγορήθη όταν είδε το Αρνίον του Θεού, τον Κύριο Ιησού Χριστό, τον οποίον είχε γνωρίσει πριν από εξήντα χρόνια στη γη, να εμφανίζεται και να λαμβάνη το προφητικό βιβλίο και να κάνη να επαληθεύσουν τα περιεχόμενά του.—Αποκάλ. 5:1-10.

3. Γιατί δεν θα κάμη καλό σε κανένα άνθρωπο το ν’ αναλάβη αυτόν τον τίτλο επάνω στη γη;

³ Συνεπώς κανείς άνθρωπος επάνω στη γη σήμερα, άσχετα με τη θρησκευτική ή πολιτική του θέσι, δεν έχει το δικαίωμα να αναλάβη τον τίτλο «Ο Λέων ο εκ της Φυλής Ιούδα» (Κείμενον). Δεν θα τον ωφελήση το να τον αναλάβη, διότι δεν θα ανήκη σ’ αυτόν η υπακοή όλων των λαών ούτε θα έλθη ποτέ σ’ αυτόν. Τώρα ο τίτλος αυτός πρόκειται να έλθη μόνο στον δοξασμένο και ενθρονισμένο Ιησού Χριστό στον ουρανό.

4. (α) Γιατί ο Ιησούς Χριστός ωνομάσθη κατάλληλα με αυτόν τον τίτλο; (β) Γιατί, λοιπόν, βρίσκεται κατάλληλα μια φυλή Ιούδα στον πνευματικόν Ισραήλ και της δίδεται η θέσις της κατατάξεώς της;

⁴ Στην επιθανάτια προφητεία του ο αρχαίος πατριάρχης Ιακώβ είπε: «Σκύμνος λέοντος είναι ο Ιούδας.» Ήταν, επομένως, πολύ κατάλληλο, ο Ιησούς, που εγεννήθη στη φυλή του Ιούδα και στη βασιλική γραμμή του Δαβίδ, να ονομασθή «Ο Λέων ο εκ της Φυλής Ιούδα.» Αυτός ενίκησε τον πονηρό αυτόν κόσμο του Σατανά ή Διαβόλου, αν και αυτό του εστοίχισε την επίγεια ζωή του. (Ιωάν. 16:33) Είναι, επίσης, κατάλληλο ότι, ανάμεσα στους 144.000 Χριστιανούς που ανήκουν στις δώδεκα φυλές του πνευματικού Ισραήλ, μια φυλή ονομάζεται «η φυλή του Ιούδα». Επειδή στον Ιούδα, αν και είναι ο τέταρτος γυιός του πατριάρχου Ιακώβ, εδόθη η ηγεσία με την επιθανάτια προφητεία του Ιακώβ, η φυλή του Ιούδα κατατάσσεται πρώτη στις δώδεκα φυλές του πνευματικού Ισραήλ.—Αποκάλ. 7:4, 5.

5. Τι δεν σημαίνει γι’ αυτή τη φυλή το ότι φέρει αυτό το όνομα, αλλά γιατί είναι σπουδαίο το να υπάρχη μια φυλή μ’ αυτό το όνομα στον πνευματικόν Ισραήλ;

⁵ Αυτό δεν σημαίνει ότι η πνευματική φυλή του Ιούδα είναι προσδιωρισμένη για να κυβερνήση τις ένδεκα άλλες πνευματικές φυλές· ούτε σημαίνει ότι μόνο οι 12.000 της πνευματικής φυλής του Ιούδα είναι προσδιωρισμένοι να συμβασιλεύσουν με τον «Λέοντα τον εκ της Φυλής Ιούδα» στην ουράνια βασιλεία. Όχι· και οι 144.000 και των δώδεκα φυλών του πνευματικού Ισραήλ είναι συγκληρονόμοι του Ιησού Χριστού. Όσον αφορά και τους 144.000 η Αποκάλυψις 20:4, 6 λέγει: «Και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη. Μακάριος και άγιος όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν· επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν, αλλά θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού, και θέλουσιν βασιλεύσει μετ’ αυτού χίλια έτη.» Επομένως μια φυλή που προσδιορίζεται με το όνομα του Ιούδα περιλαμβάνεται στον πνευματικόν Ισραήλ, επειδή, αν δεν συνέβαινε αυτό, τότε η ομοιότης του πνευματικού Ισραήλ προς τον αρχαίον φυσικόν Ισραήλ θα ήταν ελλιπής σε κάτι πολύ σπουδαίο.

6. Πώς ο Ιούδας ήταν σαν λέων που ανέβαινε από το θήρευμα;

⁶ Σημειώστε τώρα πώς ο θνήσκων πατριάρχης Ιακώβ στο έτος 1712 π.Χ. έδειξε τη μελλοντική έλευσι αυτού του συμβολικού «Λέοντος του εκ της Φυλής Ιούδα». Αφού παρωμοίασε τον γυιό του Ιούδα προς σκύμνον λέοντος, ο Ιακώβ είπε: «Εκ του θηρεύματος, υιέ μου, ανέβης· αναπεσών, εκοιμήθη ως λέων, και ως σκύμνος λέοντος· τις θέλει εγείρει αυτόν;» (Γέν. 49:9) Λαμβάνοντας μέρος στη διεξαγωγή των μαχών του Ιεχωβά η φυλή του Ιούδα συνελάμβανε θήρευμα σαν λέων, νικώντας τους εχθρούς του Ιεχωβά και λαμβάνοντας λάφυρα απ’ αυτούς. Αφού τελικά η Ιερουσαλήμ κατεκτήθη από τον Βασιλέα Δαβίδ, και αφού πολλή από την περιοχή του Ιούδα ήταν επάνω στα όρη, μπορούσε κάλλιστα να λεχθή ότι όσοι ανήκαν σ’ αυτή τη φυλή ανέβαιναν από το θήρευμα όταν επέστρεφαν στις κατοικίες των.

7, 8. (α) Πώς ήταν ο Ιούδας σαν λέων αναπαυόμενος και που δεν έπρεπε να τον εγείρη κανείς, και πώς αυτό εξεικονίσθη καλά; (β) Σε τι, λοιπόν, δεν πρέπει να μιμηθούμε τα έθνη, που το πράττουν από το 1914 μ.Χ.;

⁷ Πόλεμος δεν θα ήταν η μόνη ενασχόλησις και πείρα αυτής της φυλής Ιούδα, αλλά θα υπήρχαν καιροί ειρήνης και αναπαύσεως, σαν ένος αρυέχ (το Αφρικανικό όνομα για τον «λέοντα»). Έτσι, όταν η φυλή Ιούδα απελάμβανε ειρήνη και τα προϊόντα του έργου της, ποιος τολμούσε να εγείρη τη φυλή σε πόλεμο, αφού η φυλή ήταν σαν λεμπί (Ασιατικό όνομα για τον «λέοντα») σε αγριότητα;

⁸ Η ανάπαυσις του λέοντος ειρηνικά, με ικανοποίησι, εξεικονίσθη καλά στην ειρηνική βασιλεία του σοφού Βασιλέως Σολομώντος επί σαράντα χρόνια μετά τον θάνατο του πατρός του Δαβίδ. Ο Μεγαλύτερος από τον Βασιλέα Σολομώντα, δηλαδή, «Ο Λέων ο εκ της Φυλής Ιούδα», θα φέρη μια ειρηνική βασιλεία χιλίων ετών. Από την αρχή της ουρανίας Βασιλείας του το 1914 μ.Χ. τα έθνη του πονηρού κόσμου του Σατανά τολμούν να τον εγείρουν αψηφώντας το δικαίωμά του να κυβερνήση όλους τους λαούς της γης, παρά την προειδοποίησι του Ιακώβ πριν από πολύν καιρό. Στη μάχη του Αρμαγεδδώνος, που είναι τώρα τόσο πλησίον, ο «Λέων ο εκ της Φυλής Ιούδα» θα κατασυντρίψη τα έθνη και θα ανέλθη από το θήρευμα νικητής. Κανείς λοιπόν από μας ας μην τον εγείρη ποτέ!

9. Ποια θεόπνευστη αιτία έδωσε ο Ιακώβ, για την οποίαν οι άλλες φυλές έπρεπε να είναι νομοταγείς και υποτακτικές στον Ιούδα, αλλά γιατί στην αρχή ο Ιούδας έπρεπε να έχη υπομονή;

⁹ Ο Ιακώβ, για να δώση θεόπνευστη αιτία ως προς το γιατί οι ένδεκα άλλες φυλές του Ισραήλ έπρεπε να είναι νομοταγείς και υποτακτικές στη φυλή του Ιούδα, διηύρυνε την προφητεία του για τον Ιούδα, λέγοντας: «Δεν θέλει εκλείψει το σκήπτρον εκ του Ιούδα, ουδέ νομοθέτης εκ μέσου των ποδών αυτού, εωσού έλθη ο Σηλώ· και εις αυτόν θέλει είσθαι η υπακοή των λαών.» (Γέν. 49:10) Η φυλή του Ιούδα, ιδιαιτέρως, μπορεί να παραξενεύθηκε όταν ένας άνθρωπος από τη φυλή του Βενιαμίν, δηλαδή, ο Σαούλ ο υιός τους Κεις, εξελέγη από τον Θεό για να είναι ο πρώτος ανθρώπινος βασιλεύς του Ισραήλ. Ωστόσο, η φυλή του Ιούδα επολέμησε πιστά στο πλευρό του Βενιαμίτου Βασιλέως Σαούλ, διότι εγνώριζε ότι στον δέοντα καιρό του Θεού το σκήπτρον και η ράβδος του αρχηγού θα ήρχοντο στην κατοχή της φυλής του Ιούδα και έτσι, μια και θα εγίνοντο δικά τους, δεν θα εξέλειπαν απ’ αυτούς ώσπου ο μόνιμος Άρχων θα ήρχετο από τη φυλή τους και τότε θα ήσαν πάντοτε δικά του. Έτσι οι Ιουδαίοι είχαν υπομονή.

ΣΗΛΩ

10. Γιατί αυτός ο μόνιμος Άρχων καλείται προφητικά Σηλώ;

¹⁰ Γιατί αυτός ο μόνιμος Άρχων καλείται Σηλώ; Επειδή αυτό το όνομα εξαίρει το δικαίωμά του, διότι αυτό το όνομα σημαίνει «Αυτός του Οποίου Είναι», ή, «Αυτός στον Οποίον Ανήκει». Συνεπώς, η Μετάφρασις Καθολικής Συναδελφότητος αποδίδει το εδάφιο: «Έως ότου έλθη αυτός εις τον οποίον ανήκει.» Βέβαια σε κανένα άλλον δεν θα ανήκε δικαιωματικά η υπακοή των λαών.

11. Ποιο ήταν το πραγματικό όνομα του υποσχεμένου Σηλώ, και πώς το δικαίωμά του απεκτήθη και επεβεβαιώθη;

¹¹ Το όνομα εκείνου, που απέδειξε ότι ήταν αυτός ο υποσχεμένος Σηλώ, ήταν πράγματι Ιησούς, ο Υιός του Θεού. Ήλθε από τον ουρανό και εγεννήθη ως Ιουδαίος στη γενεαλογική γραμμή του Βασιλέως Δαβίδ. Μέσω της μητέρας του Μαρίας είχε ένα φυσικό δικαίωμα στη βασιλική ιδιότητα του Δαβίδ· μέσω του θετού πατρός του Ιωσήφ είχε ένα νόμιμο δικαίωμα στο σκήπτρο και στην ράβδο αρχηγίας του Δαβίδ. Αλλά όταν ο Θεός έχρισε τον Ιησού με άγιο πνεύμα από τον ουρανό, αυτό, και επεβεβαίωσε το δικαίωμα του Ιησού, και τον διώρισε, επίσης, σε μια βασιλεία μεγαλύτερη από του Δαβίδ, στη βασιλεία των ουρανών.

12. Πότε εφάνη ότι το σκήπτρον και η ράβδος του αρχηγού απεσπάσθησαν από τον Ιούδα, αλλά τι δείχνει το Ιεζεκιήλ 21:26, 27;

¹² Η φυλή του Ιούδα άρχισε να χειρίζεται το σκήπτρο με τον Δαβίδ, και επί πεντακόσια σχεδόν χρόνια η ράβδος του αρχηγού ανεπαύετο μεταξύ των γονάτων αυτού και των υιών του καθώς εκάθηντο στον θρόνο. Στο 607 π.Χ. στην οικογένεια του Δαβίδ επεβλήθη διακοπή του να κρατή το σκήπτρον και την ράβδο του αρχηγού. Αυτό συνέβη, όταν η παγκόσμια δύναμις Βαβυλών ανέτρεψε τη βασιλεία, κατέστρεψε την πρωτεύουσά της Ιερουσαλήμ και κατηδάφισε τον ναό, που είχε οικοδομηθή από τον Βασιλέα Σολομώντα για τη λατρεία του Ιεχωβά, και ο Ισραήλ έχασε την εθνική κυριαρχία του. Αυτό δεν εσήμαινε ότι το σκήπτρον και η ράβδος του αρχηγού είχαν αποσπασθή από τον Ιούδα. Το δικαίωμα σ’ αυτά παρέμενε ακόμη στον Ιούδα, στη βασιλική οικογένεια του Δαβίδ. Ο Ιεχωβά Θεός το έδειξε αυτό όταν ενέπνευσε τον προφήτη του Ιεζεκιήλ να πη στον Σεδεκία, τον τελευταίον κυβερνώντα βασιλέα στην Ιερουσαλήμ:

«Σήκωσον το διάδημα, και αφαίρεσον το στέμμα· αυτό δεν θέλει είσθαι τοιούτον· ο ταπεινός θέλει υψωθή, και ο υψηλός θέλει ταπεινωθή. Θέλω ανατρέψει, ανατρέψει, ανατρέψει αυτό, και δεν θέλει υπάρχει εωσού έλθη εκείνος εις ον ανήκει· και εις τούτον θέλω δώσει αυτό.»—Ιεζ. 21:26, 27.

13, 14. (α) Σε ποιον είπε ο άγγελος Γαβριήλ ότι ο Θεός θα έδιδε τη βασιλεία του Δαβίδ; (β) Μετά το βάπτισμά του, τι μπορούσε ο Ιησούς να πη για τη βασιλεία, αλλά πότε ήλθε σ’ αυτήν, για να εκπληρώση το Δανιήλ 7:13, 14;

¹³ Όταν ο άγγελος Γαβριήλ ανήγγειλε στην παρθένο Ιουδαία Μαρία την ερχόμενη γέννησι του Ιησού, ο Γαβριήλ διεκήρυξε ότι ο Θεός θα έδινε στον Ιησού τον θρόνο του προπάτορός του Δαβίδ. (Λουκ. 1:31-33) Σε ηλικία τριάντα ετών ο Ιησούς εβαπτίσθη στο νερό και εχρίσθη με το πνεύμα του Θεού, και έτσι μπορούσε να πη ακόμη και στους Ιουδαίους εχθρούς του: «Η βασιλεία του Θεού είναι εντός [εν μέσω] υμών.» (Λουκ. 17:21) Αφού ανέστη από ένα θάνατο μάρτυρος και εξυψώθη στον ουρανό, εκάθησε στα δεξιά του Θεού για να περιμένη τον καιρό που ο Θεός θα τον έστεφε ουράνιον βασιλέα και θα τον εξουσιοδοτούσε να χρησιμοποιήση το σκήπτρον και την ράβδο του αρχηγού.

¹⁴ Στο έτος 1914, σύμφωνα με τη χρονολογία της Γραφής, αυτός ήλθε στην ουράνια βασιλεία του και άρχισε να κυβερνά, αντίθετα προς τις επιθυμίες των εχθρών του στον ουρανό και στη γη. (Εβρ. 10:12, 13· Ψαλμ. 110:1, 2) Η προφητεία του Δανιήλ 7:13, 14 προείπε αυτή την έλευσι, με τα εξής λόγια:

«Ιδού, ως υιός ανθρώπου ήρχετο μετά των νεφελών του ουρανού, και έφθασεν έως του Παλαιού των ημερών, και εισήγαγον αυτόν ενώπιον αυτού. Και εις αυτόν εδόθη η εξουσία, και η δόξα, και η βασιλεία, δια να λατρεύωσιν αυτόν πάντες οι λαοί, τα έθνη, και αι γλώσσαι· η εξουσία αυτού είναι εξουσία αιώνιος, ήτις δεν θέλει παρέλθει, και η βασιλεία αυτού, ήτις δεν θέλει φθαρή.»

15. (α) Σε ποιον, συνεπώς, ανήκει η υπακοή μας, και ποιοι επάνω στη γη σήμερα την αποδίδουν σ’ αυτόν; (β) Τι θα συμβή σ’ εκείνους που δεν την αποδίδουν, και γιατί;

¹⁵ Λόγω της ενθρονίσεώς του στον ουρανό το 1914, αυτός είναι Εκείνος που πρέπει να αναγνωρίσωμε ως τον Άρχοντα, στον οποίον ανήκει η υπακοή μας. Οι ολίγες εκείνες χιλιάδες από τα 144.000 μέλη του πνευματικού Ισραήλ, που παραμένουν ακόμη στη γη, νομοταγώς δίδουν σ’ αυτόν την υπακοή των. Υπακούουν στην εντολή του, ότι «θέλει κηρυχθή τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας εν όλη τη οικουμένη, προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη.» (Ματθ. 24:14) Εκατοντάδες χιλιάδων προβατοειδών ατόμων, που ακούουν τα αγαθά νέα της Βασιλείας, αναγνωρίζουν αυτόν τον Σηλώ ως Εκείνον στον οποίον ανήκει η υπακοή των. Ενώνονται, λοιπόν, ευπειθώς στη διακήρυξι των αγαθών νέων της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού. Όλα τα άτομα, που δεν του αποδίδουν τώρα την υπακοή των, θα καταστραφούν, όταν έλθη το τέλος αυτού του πονηρού παλαιού κόσμου σε μια συμφορά Αρμαγεδδώνος. Αυτός ο Σηλώ, «Ο Λέων ο εκ της Φυλής Ιούδα», πρέπει να βασιλεύη ώσπου όλοι οι εχθροί του να τεθούν υπό τους πόδας του.—1 Κορ. 15:25.

16. Πώς η προφητική αναφορά του Ιακώβ σ’ έναν όνο επηλήθευσε στην επίγεια ζωή του Ιησού, και με ποια σημασία;

¹⁶ Όπως προελέχθη από τον θνήσκοντα πατριάρχην Ιακώβ, ένας όνος και μια άμπελος προέβαλλαν εξόχως στην επίγεια ζωή του Ιησού Χριστού. Λίγες μόνο ημέρες προτού θανατωθή διότι εκήρυττε τη βασιλεία του Θεού, ο Ιησούς εισήλθε επί πώλου όνου στην Ιερουσαλήμ, ενώ πλήθη Ιουδαίων τον επευφημούσαν ως βασιλέα. Στους αρχαίους χρόνους, εξέχοντες Ισραηλίται, κριταί και προφήται είχαν εποχηθή επάνω σε όνους. (Κριτ. 5:10· 10:3, 4· Αριθμ. 22:22-33) Ο Σολομών, ο υιός του Δαβίδ, που εξελέγη βασιλεύς, επωχήθη, για να χρισθή στο αξίωμα, επάνω στην ημίονον του πατρός του. (1 Βασ. 1:33-40) Ομοίως ο Ιησούς εξεπλήρωσε την προφητεία του Ζαχαρία 9:9 με το να εισέλθη στην Ιερουσαλήμ, όχι έφιππος, αλλά επί πώλου όνου. Αλλά ο πολιτικού φρονήματος Ιουδαίος αρχιερεύς αρνήθηκε να τον χρίση ως τον υποσχεμένον Σηλώ στον ναό. Αργότερα εκραύγαζε για τον θάνατο του Ιησού.

17. (α) Πώς ο Ιησούς έδεσε τον όνο του σε μια εκλεκτή άμπελο; (β) Πώς «θέλει πλύνει εν οίνω το ένδυμα αυτού, και εν τω αίματι της σταφυλής το περιβόλαιον αυτού»;

¹⁷ Ο Ιησούς δεν έδεσε τον όνο του σε μια κατά γράμμα άμπελο. Έδεσε τις βασιλικές αξιώσεις του σε μια συμβολική άμπελο, μια πνευματική άμπελο, δηλαδή, τη βασιλεία του Θεού. Παρωμοίασε τον εαυτό του προς μια πνευματική άμπελο και τους κεχρισμένους ακολούθους του προς κλήματα αυτής της βασιλικής αμπέλου. (Ιωάν. 15:1-8) Είπε στους Ιουδαίους, οι οποίοι τον απέρριψαν, μια παραβολή ή εξεικόνισι για έναν αμπελώνα. Έπειτα εφήρμοσε το μάθημα της παραβολής, λέγοντας σ’ αυτούς: «Θέλει αφαιρεθή αφ’ υμών η βασιλεία του Θεού, και θέλει δοθή εις έθνος κάμνον τους καρπούς αυτής.» (Ματθ. 21:33-43) Εν τούτοις, οι πιστοί κληρονόμοι αυτής της ουράνιας βασιλείας θα είναι σαν μια πολύ καρποφόρος άμπελος, προμηθεύοντας πολύν χυμό σταφυλών για την παρασκευή οίνου. Ο Θεός θα διαφυλάξη αυτή τη συμβολική άμπελο που αφθονεί από καρπόν της Βασιλείας, αλλά θα καταστρέψη την ψευδή θρησκευτική άμπελο που παράγει ξυνά σταφύλια. Το αίμα των σταφυλιών αυτής της ψευδούς αμπέλου θα είναι τόσο πολύ όταν ο Χριστός θα συντρίψη την ψευδή άμπελο και τα άφθονα κακά σταφύλια της, ώστε, «θέλει πλύνει», να το πούμε έτσι, «εν οίνω το ένδυμα αυτού, και εν τω αίματι της σταφυλής το περιβόλαιον αυτού». Η βαφή της στολής του θα σημαίνη νίκη.—Αποκάλ. 14:19, 20· Ησ. 63:1-6.

18. Ποια είναι η σημασία του ότι οι οφθαλμοί του είναι ερυθροί εκ του οίνου, και οι οδόντες του λευκοί εκ του γάλακτος;

¹⁸ Σύμφωνα με τις αποδόσεις του Γένεσις 49:12 στην Ελληνική Μετάφρασι των Εβδομήκοντα, στη Λατινική Βουλγάτα και στη Συριακή Μετάφρασι της Βίβλου, οι οφθαλμοί του Ιούδα επρόκειτο να είναι ερυθρότεροι από σπινθηρίζοντα οίνον, και οι οδόντες του λευκότεροι από το γάλα. Εν τούτοις, το Ησαΐας 55:1-4 συνδέει τον οίνον και το γάλα με τη διαθήκη της Βασιλείας που ο Ιεχωβά Θεός έκαμε με τον Βασιλέα Δαβίδ. Επομένως, η προφητεία του Ιακώβ φαίνεται ν’ αναφέρεται στην πνευματική αφθονία και χαρά των Χριστιανών που λαμβάνονται σ’ αυτή τη διαθήκη της Βασιλείας για να συμβασιλεύσουν με τον «Λέοντα τον εκ της Φυλής Ιούδα». Επομένως δεν εννοείται μέθη με την προφητεία για οφθαλμούς ερυθρούς εκ του οίνου, ή ανωριμότης, νηπιότης με την προφητεία για οδόντας λευκούς εκ του γάλακτος. Αφού η άμπελος εσήμαινε χαρά και το γάλα πλούτον και πάχος, η βασιλεία του «Λέοντος του εκ της Φυλής Ιούδα» πρέπει να είναι βασιλεία θεοσεβούς χαράς και πνευματικής ευημερίας. Τέτοια πράγματα έρχονται στους ευπειθείς.

ΖΑΒΟΥΛΩΝ

19. (α) Ποια θέσι είχε ο Ζαβουλών στην τάξι γεννήσεως των γυιών του Ιακώβ; (β) Γιατί εκείνο που επροφήτευσε ο Ιακώβ για τον Ζαβουλών ήταν σε αρμονία με τη σημασία του ονόματός του;

¹⁹ Στην τάξι γεννήσεως όλων των γυιών του Ιακώβ μέσω των δύο συζύγων του και των δύο παλλακών του, ο Ισσάχαρ ήταν ο ένατος γυιός του και ο Ζαβουλών ο δέκατος. Ανάμεσα στις φυλές του πνευματικού Ισραήλ ή της τάξεως της Βασιλείας, η φυλή του Ζαβουλών κατατάσσεται δεκάτη. (Αποκάλ. 7:8) Ο πατριάρχης Ιακώβ, όταν έδιδε την τελική του προφητεία, έθεσε τον Ζαβουλών πριν από τον Ισσάχαρ, μολονότι ο Ισσάχαρ ήταν ο πέμπτος γυιός του Ιακώβ με την πρώτη του σύζυγο Λεία, ενώ ο Ζαβουλών ήταν ο εκτός του γυιός μ’ αυτήν. Στην όρασι του Ιεζεκιήλ για τη διαίρεσι της γης κάτω από την κυβέρνησι του νέου κόσμου του Θεού, ο Ισσάχαρ τίθεται κατάλληλα πριν από τον νεώτερο αδελφό του Ζαβουλών. Ομοίως στις πύλες της συμβολικής πόλεως Ιεχωβά-σαμμά (που σημαίνει «ο Ιεχωβά ο Ίδιος Είναι Εκεί»). (Ιεζ. 48:25, 26, 33) Το όνομα Ζαβουλών σημαίνει «Κατοικία· Διαμονή.» Στην επιθανάτια προφητεία του ο Ιακώβ προείπε την τοποθεσία του Ζαβουλών στη Γη της Επαγγελίας, λέγοντας:

«Ο Ζαβουλών θέλει κατοικήσει εν λιμένι θαλάσσης, και θέλει είσθαι εν λιμένι πλοίων· το δε όριον αυτού θέλει εκτανθή έως Σιδώνος.»—Γέν. 49:13.

20. Πώς επραγματοποιήθη η προφητεία του Ιακώβ στην τοποθέτησι του Ζαβουλών στη γη Ισραήλ;

²⁰ Εδώ ο Ιακώβ λέγει πού θα κατοικήση η φυλή του Ζαβουλών στην ‘γην την ρέουσαν γάλα και μέλι’. Όταν η γη είχε εν μέρει κατακτηθή έπειτα από έξη χρόνια μαχών, ο Κριτής Ιησούς του Ναυή έσυρε τον τρίτο κλήρο για τον Ζαβουλών, αλλά οι πόλεις και κωμοπόλεις που προσδιωρίσθησαν για τον Ζαβουλών δεν συνώρευαν άμεσα με τη θάλασσα. Η περιοχή του ευρίσκετο μεταξύ της Θαλάσσης της Γαλιλαίας στα ανατολικά και της Μεσογείου στα δυτικά. Στις ακτές αυτών των θαλασσών είχε εύκολη προσέλευσι. (Ιησ. Ναυή 19:10-16) Αφού ο φοινικικός λιμήν της Σιδώνος ήταν προς βορράν του Ισραήλ και αφού το όριον του Ζαβουλών επρόκειτο να εκταθή προς τη Σιδώνα, η τοποθεσία της περιοχής του Ζαβουλών επρόκειτο να είναι βορεία. Μολονότι η περιοχή του απεκόπτετο από τις θάλασσες, από τις περιοχές άλλων φυλών, η γη του Ζαβουλών διεσχίζετο από την παλαιά διεθνή λεωφόρο που ήταν γνωστή ως «οδός θαλάσσης». Ευρίσκετο, λοιπόν, στην περιφέρεια που ωνομάζετο «Γαλιλαία των εθνών».—Ησ. 9:1· 1 Βασ. 9:11· Ιησ. Ναυή 20:7.

21. Σύμφωνα με το Ησαΐας 9:1, 2, τι επρόκειτο να έλθη στη γη του Ζαβουλών, και πώς αυτό πράγματι ήλθε;

²¹ Όταν ο προφήτης Ησαΐας προέλεγε τη γέννησι του υποσχεμένου Σηλώ, επάνω στους ώμους του οποίου θα ανεπαύετο η εξουσία του άρχοντος, ωνόμασε ειδικά τον Ζαβουλών ως περιοχή, στην οποία θα ήρχετο μεγάλη διαφώτισις, για να διασκορπίση μια βαθιά σκιά όμοια με του θανάτου. Η διαφώτισις αυτή, που θα ωδηγούσε σε απελευθέρωσι από την αμαρτία και τον θάνατο, ήλθε όταν ο υποσχεμένος Σηλώ, ο Ιησούς Χριστός, εκήρυττε στη Γαλιλαία των εθνών, λέγοντας: «Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.» (Ησ. 9:1, 2, 6, 7· Ματθ. 4:12-23) Ο Ιησούς επήγε ακόμη και προς βορράν του Ζαβουλών και εμπήκε «εις τα μέρη Τύρου και Σιδώνος», όπου έκαμε ένα θαύμα για μια Φοίνισσα γυναίκα. (Ματθ. 15:21-29) Έτσι ο Ζαβουλών κατώκησε σε μια πολύ ευνοϊκή τοποθεσία στη γη του Ισραήλ.

22, 23. Στη Βιβλική ιστορία ποια ευνοϊκή μνεία έλαβε ο Ζαβουλών (α) στην εποχή του Βαράκ, (β) στην εποχή του Γεδεών, και (γ) στην εποχή του Βασιλέως Δαβίδ;

²² Στη Βιβλική ιστορία ο Ζαβουλών έλαβε κατ’ επανάληψιν ευνοϊκή μνεία. Όταν ο Ιεχωβά επολέμησε για τον καταπιεζόμενο λαό του στα ‘ύδατα του Μεγιδδώ’, στις ημέρες του Κριτού Βαράκ και της προφήτισσας Δεβόρρας, οι άνδρες του Ζαβουλών προσεφέρθησαν εθελοντικά στον στρατό της απελευθερώσεως. Συνεπώς ο Βαράκ και η Δεβόρρα έψαλαν με εκτίμησι γι’ αυτούς, λέγοντας: «Εκ του Μαχείρ κατέβησαν οι αρχηγοί, και εκ του Ζαβουλών οι κρατούντες ράβδον γραμματέως [για να αριθμούν και καταγράφουν τα στρατεύματα]. Ο Ζαβουλών είναι λαός προσφέρων την ζωήν αυτού εις θάνατον.» (Κριτ. 5:14, 18, 19· 4:16) Έπειτα από χρόνια ο Θεός ήγειρε τον Κριτή Γεδεών για την απελευθέρωσι του Ισραήλ. Ο Γεδεών «εξαπέστειλεν έτι μηνυτάς προς τον Ασήρ, και προς τον Ζαβουλών, και προς τον Νεφθαλί· και ανέβησαν εις συνάντησιν αυτών.» Είναι πιθανόν ότι μερικοί από το εκλεκτό στράτευμα των τριακοσίων, με τους οποίους ο Γεδεών έτρεψε σε φυγή τους Μαδιανίτας επιδρομείς, ήσαν από τη φυλή του Ζαβουλών.—Κριτ. 6:34, 35· 7:1-7.

²³ Όταν ήλθε ο καιρός να παραδώσουν όλες οι φυλές τη βασίλεια όλου του Ισραήλ στον Δαβίδ, η φυλή του Ζαβουλών εχορήγησε ένα αρκετά μεγάλο σώμα ανδρών, για το οποίο το 1 Χρονικών 12:33 λέγει: «Μάχιμοι εκ παρατάξεως, ουχί με διπλήν καρδίαν.»

24. Άνδρες του Ζαβουλών ήλθαν στη γραμμή για ποιο πράγμα, και πώς;

²⁴ Όταν ο Ιησούς εκήρυττε στον πρώτον μας αιώνα σε περιοχή που ανήκε στον Ζαβουλών, πολλοί από εκεί συνέρρευσαν σ’ αυτόν και ήλθαν στη γραμμή για να είναι μέλη των δώδεκα φυλών του πνευματικού Ισραήλ.

ΙΣΣΑΧΑΡ

25. Γιατί ήταν κατάλληλο να τονίση ο Ιακώβ τον προσδιορισμό της γης που θα είχε ο Ισσάχαρ;

²⁵ Στη γη του Ισραήλ η περιοχή του Ισσάχαρ συνώρευε εν μέρει με το ανατολικό όριο του Ζαβουλών και εξετείνετο ως τον Ιορδάνη Ποταμό. Ευρίσκετο στην εύφορη πεδιάδα, που ονομάζεται Εσδραελών, και η διεθνής λεωφόρος Via Maris ή «οδός θαλάσσης» διήρχετο απ’ αυτήν προτού φθάση στον Ζαβουλών. Όταν ανεσύρθησαν οι κλήροι για τις περιοχές στις ημέρες του Κριτού Ιησού του Ναυή, ο τέταρτος κλήρος έπεσε στον Ισσάχαρ, κατωνομάσθησαν δε δέκα πόλεις στην περιοχή του. (Ιησ. Ναυή 19:17-23) Ο θνήσκων πατριάρχης Ιακώβ προφητικώς υπέδειξε αυτόν τον έξοχο προσδιορισμό γης όταν είπε, όπως αναγράφει η Γένεσις 49:14, 15, ΜΝΚ:

«Ο Ισσάχαρ είναι όνος δυνατός, κοιτόμενος εν τω μέσω των δισακκίων· και θα ίδη ότι ο τόπος της αναπαύσεως είναι καλός και ότι η γη αυτή είναι τερπνή· και θα κλίνη τον ώμον του εις φορτία και θα υποβληθή εις δουλικήν αναγκαστικήν εργασίαν.»

26. Για ποιο πράγμα, λοιπόν, δεν είχε ο Ισσάχαρ παράπονα να κάμη, και με τι τον παρωμοίασε ο πατέρας του;

²⁶ Το όνομα Ισσάχαρ σημαίνει «Αυτός Είναι Μισθός», ή, «Αυτός Φέρνει Μισθόν». Αναφέρεται στο πώς η μητέρα του Λεία έλαβε το προνόμιο να τον γεννήση στον Ιακώβ. (Γέν. 30:14-18) Ήταν ο ένατος γυιός του Ιακώβ, και στην κατάταξι των δώδεκα φυλών του πνευματικού Ισραήλ ο Ισσάχαρ κατονομάζεται ένατος. Ο πατέρας του Ιακώβ τον παρωμοίασε προς δυνατό, σκληρά εργαζόμενο φορτηγό κτήνος, που προσκολλάται στο φορτίο του, που μπορεί να αναπαυθή χωρίς να απαλλαγή από το διπλό του βάρος. Τα δύο δισάκκια μπορεί να εξεικονίζουν τα βάρη της ειρήνης και του πολέμου που ο Ισσάχαρ εβάσταζε στη διάρκεια της ιστορίας του Ισραήλ. Ήταν πρόθυμος να εργάζεται, διότι είδε ότι η τοποθεσία του στον Ισραήλ ήταν καλή. Δεν είχε παράπονα να κάμη για την περιοχή που του εξεχωρήθη στη γη της Επαγγελίας. Εκτιμούσε ότι ο τόπος της αναπαύσεώς του ήταν καλός και η γη του τερπνή.

27. (α) Τι υπαινίσσεται η σημασία του ονόματος Ισσάχαρ; (β) Πώς ο Κριτής Βαράκ έγινε όμοιος με τους άνδρας του Ισσάχαρ;

²⁷ Το όνομα του Ισσάχαρ θα μπορούσε να υπαινίσσεται ότι αυτός θα εμίσθωνε τον εαυτό του για έργο. Οπωσδήποτε, ήταν πρόθυμος να κλίνη τον ώμο του για να αναλάβη το φορτίο της ευθύνης. Στη διάρκεια της περιόδου που ο Ισραήλ είχε κριτάς ως Θεοδότους ορατούς άρχοντας, η φυλή του Ισσάχαρ επρομήθευσε ένα κριτήν που ωνομάζετο Θωλά. Επί είκοσι τρία έτη υπηρέτησε ως κριτής του Ισραήλ. (Κριτ. 10:1, 2) Αρκετά χρόνια πριν απ’ αυτό, ο Κριτής Βαράκ και η προφήτισσα Δεβόρρα είχαν λόγους επαίνου για τους άνδρας του Ισσάχαρ, λέγοντας στο νικητήριο άσμα τους: «Ο λαός του Ιεχωβά κατέβη μετ’ εμού εναντίον των δυνατών. Και οι άρχοντες του Ισσάχαρ μετά της Δεβόρρας, και ως ο Ισσάχαρ, ούτως ήτο και ο Βαράκ.» (Κριτ. 5:13, 15 ΜΝΚ) Οι άρχοντες έλαβαν την ηγεσία για τη φυλή του Ισσάχαρ όταν η πρόσκλησις στο καθήκον ήλθε για την απελευθέρωσι του λαού του Ιεχωβά. Όλοι οι άνδρες του Ισσάχαρ παρουσίασαν ένα έξοχο παράδειγμα θάρρους και ζήλου, έτσι ώστε ο Κριτής Βαράκ έγινε όμοιος με αυτούς στον πόλεμο.

28. (α) Τι είδους στρατεύματα επρομήθευσε ο Ισσάχαρ για πόλεμο; (β) Πώς οι άνδρες του Ισσάχαρ έδειξαν ότι ήσαν οξείς στο να διακρίνουν τους καιρούς;

²⁸ Η ανδρεία των εξεδηλώθη πάλι στις ημέρες του Δαβίδ. Συνεπώς, για έναν από τους προγόνους του Κριτού Θωλά, είναι γραμμένο: «Υιοί του Θωλά . . . δυνατοί εν ισχύι εις τας γενεάς αυτών· ο αριθμός αυτών ήτο, εν ταις ημέραις του Δαβίδ, εικοσιδύο χιλιάδες και εξακόσιοι. . . . ήσαν τάγματα παραταττόμενα εις πόλεμον, . . . Και οι αδελφοί αυτών, μεταξύ πασών των οικογενειών του Ισσάχαρ, δυνατοί εν ισχύι, πάντες απαριθμηθέντες κατά τας γενεαλογίας αυτών, ογδοήκοντα επτά χιλιάδες.» (1 Χρον. 7:1-5) Οι άνδρες του Ισσάχαρ ήσαν άγρυπνοι στις υποδείξεις του Θεού για ό,τι αυτός ήθελε να γίνη σ’ έναν ωρισμένο καιρό. Έδωσαν, λοιπόν, στον Δαβίδ μια στρατιωτική συνοδεία, όταν ήλθε ο καιρός να τεθή στα χέρια του Δαβίδ η βασιλεία επάνω σε όλον τον Ισραήλ. Διαβάζομε: «Εκ των υιών Ισσάχαρ, άνδρες συνετοί εις την γνώσιν των καιρών, ώστε να γνωρίζωσι τι έπρεπε να κάμνη ο Ισραήλ· οι αρχηγοί αυτών ήσαν διακόσιοι· και πάντες οι αδελφοί αυτών υπό την διαταγήν αυτών.»—1 Χρον. 12:23, 32.

29. Τίνος έκφρασις ήταν το ότι ο Ισσάχαρ έκλινε τον ώμο του για να βαστάση φορτία, και με ποιον τρόπο έδειξε προθυμία;

²⁹ Έτσι, όταν ο Ισσάχαρ έκλινε τον ώμο του για να βαστάση φορτία, αυτό ήταν μια έκφρασις της πιστότητός του στο εκλεκτό έθνος του Θεού και στους αρχηγούς, τους οποίους ήγειρε ο Θεός, όπως ήταν ο Δαβίδ. Παράλληλη με τούτο ήταν η προθυμία του Ισσάχαρ να υποβληθή στα καθήκοντα που όλα τα μέλη της εθνικής οργανώσεως είχαν να εκτελέσουν από κοινού. Ήταν όπως ακριβώς το προείπε ο θνήσκων πατριάρχης Ιακώβ. «Και θα υποβληθή εις δουλικήν αναγκαστικήν εργασίαν.»

30. Σε τι, λοιπόν, αναφέρεται το ότι υπεβάλλετο σε δουλική αναγκαστική εργασία;

³⁰ Αυτό δεν ανεφέρετο στο ότι ο Ισσάχαρ επήγε σε κάποια αιχμαλωσία και έγινε δούλος σε ξένες πολιτικές οργανώσεις. Ανεφέρετο σε περιστάσεις στη ζωή του έθνους του Θεού που εχρειάζετο να προσφερθούν ειδικές υπηρεσίες από όλους, όταν έπρεπε να γίνη στρατολογία εργατών για ένα ειδικό έργο που ήταν ανάγκη να εκτελεσθή σ’ έναν ωρισμένο καιρό, μέσα σε μια καθωρισμένη χρονική περίοδο, για ν’ αντιμετωπισθή μια επείγουσα ανάγκη ή να ληφθή φροντίδα για ένα ειδικό σχέδιο που δεν μπορούσε ν’ αναβληθή ή να παραταθή επ’ αόριστον. Έπρεπε να γίνη ομαδική εργασία, και θα ήταν δουλικού αναγκαστικού είδους. Αλλ’ ο Ισσάχαρ θα ήταν λογικός· θα έβλεπε την ανάγκη της εργασίας αυτής. Δεν θα ήταν στασιαστικός ωσάν να απητούντο απ’ αυτόν ή επεβάλλοντο σ’ αυτόν περισσότερα από ό,τι ήταν δίκαιο. Δεν θα απέφευγε να εκτελέση το μέρος του. Θα έκανε τη δέουσα συνεισφορά του, διότι θα έβλεπε τις άμεσες ανάγκες του καιρού και θα έχαιρε να ενωθή στο να λάβη φροντίδα γι’ αυτές για το καλό όλων των αδελφών του.

31, 32. (α) Για ποιον εδούλευε ο Ισσάχαρ, και γιατί; (β) Πού ήταν καλό να υπάρχη λαός σαν τον Ισσάχαρ, και τι προλέγεται γι’ αυτούς;

³¹ Ο Ισσάχαρ εγνώριζε ότι εδούλευε για τον Ιεχωβά και θα ελάμβανε την δέουσα ανταμοιβή απ’ αυτόν. Ο Ισσάχαρ εγνώριζε ότι έπρεπε ν’ αγαπά τους αδελφούς του. Η οργάνωσις του Θεού δεν τον κατεδυνάστευε. Συνέβαινε απλώς ότι ειδικές περιστάσεις επέβαλλαν έκτακτη εργασία στον Ισσάχαρ και σε όλους.

³² Έτσι μεταξύ των δώδεκα φυλών του πνευματικού Ισραήλ ήταν καλό να υπάρχη λαός σαν τον Ισσάχαρ, μια «φυλή Ισσάχαρ.» (Αποκάλ. 7:7) Για τις σκηνές του Ισσάχαρ προελέχθη ευφροσύνη, και μπορούμε να εκτιμήσωμε γιατί ευφροσύνη θα εγέμιζε τα οικήματά του.—Δευτ. 33:18.

ΔΑΝ

33. (α) Προφητεύοντας ο Ιακώβ για τον Δαν, ποιο λογοπαίγνιο έκαμε στο όνομα «Δαν»; (β) Τι μπορεί να λεχθή για την τοποθεσία του στον Ισραήλ;

³³ Ο πατριάρχης Ιακώβ, όταν επροφήτευε για τον πέμπτο γυιό του, τον Δαν, έκαμε ένα λογοπαίγνιο στο όνομά του. «Δαν» σημαίνει «Κριτής»· και ο Ιακώβ είπε, στα Εβραϊκά: Δαν Γυαδίν, που σημαίνει «Ο Δαν θα κρίνη», ή «(ο) Κριτής θα κρίνη». Ο Δαν ήταν ο πρώτος γυιός που εγεννήθη στον Ιακώβ από την παλλακή του Βαλλά, την υπηρέτρια της αγαπητής συζύγου του Ιακώβ, τη Ραχήλ. Με κλήρο, τον έβδομο κλήρο που ανεσύρθη στην Παλαιστίνη, προσδιωρίσθη στη φυλή του Δαν ένα μικρό τμήμα γης στον Ισραήλ. Το δυτικό του όριο ήταν στη Μεσόγειο Θάλασσα, αλλά στις άλλες του πλευρές συνώρευε με τρεις φυλές. (Ιησ. Ναυή 19:40-49) Αργότερα, μέλη της φυλής του Δαν ανέλαβαν μόνα των να κινηθούν μακριά προς βορράν και να εγκατασταθούν κοντά στους πρόποδας του όρους Αερμών, κοντά στις πηγές του Ιορδάνου Ποταμού. Στην προφητική, λοιπόν, όρασι του Ιεζεκιήλ είναι ενδιαφέρον να σημειώσωμε ότι η περιοχή του Δαν είναι στην κορυφή, στον μακρινώτατο βορρά, στην περιοχή Αριθ. 1. (Ιεζ. 48:1, 2) Όσον αφορά τον ρόλο του Δαν στον Ισραήλ, ο πατριάρχης Ιακώβ επροφήτευσε, όπως αναγράφεται στη Γένεσι 49:16-18, ΜΝΚ:

«Ο Δαν θέλει κρίνει τον λαόν αυτού, ως μία εκ των φυλών του Ισραήλ· Ο Δαν θέλει είσθαι όφις επί της οδού, ασπίς επί της τρίβου, δάκνων τας πτέρνας του ίππου, ώστε ο ιππεύς αυτού θέλει πίπτει εις τα οπίσω. Την σωτηρίαν σου θέλω περιμένει, Ιεχωβά.»

34. Ποια πείρα είχε η φυλή του Δαν κρίνοντας τον λαό του;

³⁴ Ποιος δεν γνωρίζει την ιστορία του Σαμψών, του πιο ισχυρού ανδρός που έζησε ποτέ επάνω στη γη, ο οποίος τελικά κατεκρήμνισε τον ναό του ψευδούς θεού Δαγών, βυθίζοντας έτσι τρεις χιλιάδες ή περισσοτέρους εχθρούς Φιλισταίους σε αιφνίδιο θάνατο; Αυτός ο Σαμψών ήταν από τη φυλή του Δαν. Επί είκοσι χρόνια έκρινε το έθνος του Ισραήλ. Ήταν ο μόνος από τους κριτάς του Ισραήλ που έπεσε σε εχθρικά χέρια, αλλά στο τέλος εθριάμβευσε με την πιο μεγάλη του νίκη. Ήταν ο τελευταίος από τους κριτάς του Ισραήλ που ειδικά ήγειρεν ο Ιεχωβά. Η επόμενη εξέχουσα μορφή στον Ισραήλ ήταν ο προφήτης Σαμουήλ.—Κριταί, κεφάλαια 13-16· Πράξ. 3:24.

35. Μήπως ο Ιακώβ υποτιμούσε τον Δαν παρομοιάζοντάς τον προς ένα κερασφόρο φίδι, και με ποιον τρόπο ήταν αληθινή η προφητική παρομοίωσις;

³⁵ Ο Ιακώβ παρωμοίασε τον Δαν προς όφιν, ένα κερασφόρον όφιν. Αλλ’ αυτό δεν έγινε για να υποτιμήση τον Δαν, ωσάν να ήταν ένα χαμερπές φίδι στο χορτάρι κατάλληλο μόνο να συντριβή κάτω απ’ την πτέρνα. Μάλλον, με την ικανότητα ενός φιδιού, ο Δαν θα εξυπηρετούσε έναν μεγάλο εθνικό σκοπό. Αν και μικρός εν συγκρίσει μ’ έναν πολεμικό ίππο, θα μπορούσε να ανατρέψη τον πολεμιστή που θα επέβαινε του ίππου. Ενεδρεύοντας θα μπορούσε να δαγκάση τις πτέρνες του ίππου και να τον κάμη να υψωθή και να ρίξη τον αναβάτη του προς τα πίσω. Με την αφίππευσι του αναβάτου, ο Δαν θα μπορούσε να του προξενήση μεγάλη πτώσι. Έτσι, αν και μικρός, ο Δαν θα ήταν τόσο επικίνδυνος στους ταραξίας όσο ένα κερασφόρο φίδι (ασπίς). Ωσάν στην πτέρνα των πραγμάτων, όταν οι δώδεκα φυλές ωδοιπορούσαν μέσα από την έρημο προς την Υποσχεμένη Γη της Χαναάν, η φυλή του Δαν αποτελούσε τα μετόπισθεν. Επομένως, αυτή η φυλή του Δαν επρομήθευε μια πτέρνα ή οπισθοφυλακή «κατόπιν πάντων των στρατοπέδων [του Ισραήλ] κατά τα τάγματα αυτών», πράγμα που δεν ήταν ένα ασήμαντο έργο πράγματι.—Αριθμ. 10:25.

36. Για όλα τα οφέλη της κρίσεως του Δαν, από ποιον έπρεπε να έλθη πλήρης σωτηρία, όπως έδειξε ο Ιακώβ;

³⁶ Ο Δαν επρόκειτο να κρίνη τον λαό του, με αισθητά οφέλη. Ωστόσο πλήρης απελευθέρωσις δεν επρόκειτο να έλθη μέσω του Δαν. Πλήρης σωτηρία από όλους τους εχθρούς έπρεπε να έλθη από τον Θεόν του Ισραήλ. Για να εξάρη αυτό το σημείο, ο Ιακώβ έστρεψε την προσοχή του μακριά από τον Δαν στον Θεό και είπε: «Την σωτηρίαν σου θέλω περιμένει, Ιεχωβά.» Σύμφωνα με ό,τι είπε ο άγγελος του Ιεχωβά στους γονείς του Κριτού Σαμψών, αυτός επρόκειτο να λάβη την ηγεσία στο να σώση τους Ισραηλίτας από τα χέρια των ειδωλολατρών Φιλισταίων. (Κριτ. 13:5) Αλλά για πλήρη σωτηρία, ο Ισραήλ και όλοι οι άλλοι λαοί έπρεπε να περιμένουν για έναν μεγαλύτερο Δαν, έναν μεγαλύτερο Κριτή, τον Ιησού Χριστό, τον Υιόν του Ιεχωβά Θεού.—Πράξ. 10:38-42.

37. Ως προς τον Δαν, τι βρίσκομε αναφορικά με τις δώδεκα φυλές του πνευματικού Ισραήλ, και ποια αντικατάστασις πρέπει να έλαβε χώραν;

³⁷ Ο Ιησούς Χριστός, «Ο Λέων ο εκ της Φυλής Ιούδα», είναι η κεφαλή των δώδεκα φυλών του πνευματικού Ισραήλ. Μεταξύ αυτών των δώδεκα φυλών όπως κατονομάζονται στην Αποκάλυψι 7:4-8 δεν περιλαμβάνεται φυλή του Δαν. Αντί τούτου βρίσκομε να περιλαμβάνεται η φυλή του Μανασσή. Ο αρχικός Μανασσής ήταν ανεψιός του Δαν και εγεννήθη στην Αίγυπτο ως γυιός του Ιωσήφ. Επομένως ήταν εγγονός του Ιακώβ. Εν τούτοις, ο Ιακώβ είπε ότι ο Μανασσής επρόκειτο να έχη χωριστή περιοχή στη γη του Ισραήλ όπως ακριβώς και οι άμεσοι γυιοί του Ιακώβ. (Γέν. 48:13-20) Μεταξύ των δώδεκα φυλών του πνευματικού Ισραήλ αναγράφεται μια φυλή του Ιωσήφ. Επομένως η φυλή του γυιού του Ιωσήφ Μανασσή πρέπει να έλαβε τη θέσι της φυλής του Δαν.

38, 39. (α) Γιατί αυτή η αντικατάστασις δεν ήταν σκέψις εναντίον της φυλής του Δαν; (β) Γιατί το όνομα του Δαν δεν παρελείφθη από τον πνευματικόν Ισραήλ επειδή ο Δαν είχε παρομοιασθή προς όφιν, και για ποιο πράγμα δικαιολογούμεθα ν’ αποβλέπωμε στον Δαν;

³⁸ Εν τούτοις, δεν πρέπει να το ερμηνεύσωμε αυτό ως κάποια σκέψι εναντίον της φυλής του Δαν. Αυτό απλώς εναρμονίζεται με μια διευθέτησι του Θεού. Ο πρωτότοκος γυιός του Ιακώβ, ο Ρουβήν, έχασε τα δικαιώματά του ως πρωτότοκος γυιός, και τα προνόμια του πρωτοτόκου έγιναν του Ιωσήφ. (1 Χρον. 5:1, 2) Ως πρωτότοκος, ο Ιωσήφ ήταν εξουσιοδοτημένος να έχη δύο μέρη στον Ισραήλ· έτσι ο πατέρας του Ιακώβ τού έδωσε «μερίδιον έν υπέρ τους αδελφούς σου». (Γέν. 48:21, 22) Σε αρμονία με τούτο, ο Ιωσήφ φανερώνεται, ακόμη και στον πνευματικόν Ισραήλ, ότι έχει δύο μερίδια, δικαίωμα πρωτοτόκου. Αφού ο νεώτερος γυιός του Ιωσήφ Εφραΐμ έγινε πιο εξέχων στον Ισραήλ από τον Μανασσή, ο Ιωσήφ κάλλιστα αντιπροσώπευε τον πιο εξέχοντα γυιό του Εφραΐμ, ενώ ο μεγαλύτερος, πρωτότοκος γυιός Μανασσής αντιπροσώπευε τη δευτέρα μερίδα του Ιωσήφ στον πνευματικόν Ισραήλ. Ο Δαν έδωσε διέξοδο για να καταδειχθή αυτό το γεγονός στον πνευματικόν Ισραήλ.

³⁹ Έτσι, παρά την αφαίρεσι μιας φυλής του Δαν, ο αριθμός των φυλών του πνευματικού Ισραήλ συμφωνούσε με τον αριθμό των αρχικών φυλών του φυσικού Ισραήλ, δηλαδή, δώδεκα. Ο Δαν δεν παρελείφθη επειδή ο πατριάρχης Ιακώβ τον είχε παρομοιάσει προς ένα κερασφόρον όφιν, επειδή αυτή δεν ήταν μια επονείδιστη παρομοίωσις για τον Δαν. Ο Ιακώβ δεν θα μπορούσε ορθά να παρομοιάση τον Δαν προς ένα λέοντα, διότι είχε ήδη παρομοιάσει τον Ιούδα προς λέοντα. Έτσι ο Ιακώβ παρωμοίασε τον Δαν προς έναν άλλο επικίνδυνο πολέμιο των εχθρών, έναν όφιν που θαρραλέα ανέλαβε να συμπλακή μ’ ένα μεγάλον πολεμικόν ίππο. Αλλ’ όταν ο προφήτης Μωυσής έδωσε την αποχαιρετιστήρια ευλογία του στις φυλές του Ισραήλ προτού διαβούν τον Ιορδάνη Ποταμό για να μπουν στη Γη της Επαγγελίας, είπε: «Ο Δαν είναι σκύμνος λέοντος· θέλει πηδήσει από Βασάν.» (Δευτ. 33:22) Έτσι προελέχθη ότι ο Δαν θα είχε να παίξη ένα ευγενές, θαρραλέο μέρος στον Ισραήλ. Επομένως οι πνευματικοί Ισραηλίται δικαιολογούνται ν’ αποβλέπουν στον Δαν για ιδιότητες ή ιστορικά κατορθώματα άξια της μιμήσεώς των.

ΓΑΔ

40. (α) Γιατί ο έβδομος γυιός του Ιακώβ ωνομάσθη Γαδ; (β) Στα τελικά του λόγια, για ποιο πράγμα μίλησε φαινομενικά ο Ιακώβ όσον αφορά τον Γαδ;

⁴⁰ Ο έβδομος γυιός του Ιακώβ ωνομάζετο Γαδ, αλλά ήταν γυιός της παλλακής του Ζελφά, ο πρώτος της γυιός. Το όνομά του νοείται ότι σημαίνει «Καλοτυχία». Αυτό εθεώρησε η Λεία ότι ήταν, όταν η υπηρέτριά της Ζελφά εγέννησε αυτόν τον γυιό ως μια άλλη συνεισφορά στον σύζυγό της Ιακώβ από μέρους της στην οικογένειά του, επειδή η Λεία επιθυμούσε έντονα την αγάπη του συζύγου της. (Γέν. 30:9-11) Όταν ο θνήσκων Ιακώβ είπε τα τελικά του λόγια για τον Γαδ, φαινομενικά μίλησε για την εκτεθειμένη τοποθεσία που θα κατείχε η φυλή του Γαδ στη γη του Ισραήλ. Αυτή ήταν κατά μήκος της ανατολικής ακτής του Ιορδάνου Ποταμού και ήταν, επομένως, εκτεθειμένη στην εισβολή των μη φιλικώς διακειμένων Αμμωνιτών από τα ανατολικά. Αλλ’ αυτή ήταν η περιοχή που η φυλή του Γαδ, ως φυλή κτηνοτρόφων, εζήτησε για τον εαυτό της προτού οι Ισραηλίται διέλθουν τον Ιορδάνη Ποταμό για να μπουν στη Γη της Επαγγελίας. (Αριθμ. 32:1-5· 34:13-15) Εντελώς κατάλληλα ο Ιακώβ επροφήτευσε:

«Τον Γαδ, θέλουσι πειρατεύσει πειραταί· πλην και αυτός εις το τέλος θέλει πειρατεύσει.»—Γέν. 49:19.

41, 42. Όταν έλαβαν κατοχή της γης των, πώς έδειξαν οι από την φυλή του Γαδ ότι δεν ήσαν φυλή δειλών;

⁴¹ Ο Γαδ επρόκειτο ν’ αποδειχθή όχι φυλή δειλών, που εφοβούντο να έχουν μία πλευρά των συνόρων των ανοιχτή σε πειρατάς. Η φυλή δεν εξέλεξε να ζη στις ανατολικές ορεινές χώρες για ν’ αποφύγη ακριβώς να πολεμήση για τη γη Χαναάν. Με υπακοή στο θέλημα του Θεού απέστειλαν την αναλογία των πολεμιστών των πέρα από τον Ιορδάνη για να βοηθήσουν τους συντρόφους των τών άλλων φυλών να λάβουν υπό την κατοχή των τη Γη της Επαγγελίας. Δεν υπέπεσαν σε καμμιά αμαρτία παραλείψεως από αυτή την άποψι. (Αριθμ. 32:6-36· Ιησ. Ναυή 4:12, 13· 13:24-28· 22:1-9) Για τον σκοπό αυτό παρέμειναν σε καλή μαχητική διάθεσι, και επολέμησαν ώμος προς ώμον με τους αδελφούς των.

⁴² Τα αποχαιρετιστήρια λόγια του Ιακώβ προς τον Γαδ ήσαν σαν μια διαταγή γι’ αυτόν ν’ ανταποδώση κτύπημα με πεποίθησι σ’ εκείνους που τους επειράτευαν και παρεβίαζαν τα σύνορά του. Αναμφιβόλως στις ημέρες του Κριτού Ιεφθάε οι Γαδίται επολέμησαν υπ’ αυτόν εναντίον των επιθετικών Αμμωνιτών, οι οποίοι προέβαλλαν αξιώσεις για τη γη. Ωφελήθησαν από τη νίκη του Κριτού Ιεφθάε εναντίον των εχθρών εκείνων που ήσαν στα σύνορά των. Και αυτοί, με τη σειρά των, επειράτευσαν τους πειρατάς, κάνοντάς τους να τραπούν σε φυγή και καταδιώκοντάς τους μέχρις εσχάτων. (Κριτ. 11:1-33) Όταν ήλθε η δοκιμασία για τη θανάτωσι ενός φεύγοντος υπολοίπου ανδρών που είχαν επαναστατήσει και διήγειραν διαμάχη και πολεμούσαν εναντίον των αδελφών των, οι πολεμισταί της φυλής του Γαδ μπόρεσαν να προφέρουν ορθά τον λόγον αναγνωρίσεως «Σχίββωλεθ». Έτσι δεν έπεσαν σε θάνατο με το σπαθί της εκτελέσεως.—Κριτ. 12:1-6.

43. Ποια θέσι βρήκε ο Γαδ στην όρασι του Ιεζεκιήλ για τη διαίρεσι της γης και στην όρασι του Ιωάννου για τον πνευματικόν Ισραήλ;

⁴³ Στην όρασι της διαιρέσεως της γης που είδε ο Ιεζεκιήλ, η περιοχή του Γαδ αφέθηκε πάλι ανοιχτή στη νοτία της πλευρά, διότι αποτελούσε τη νοτιώτατη περιοχή ανάμεσα στις εκχωρήσεις προς τις φυλές. Ο Γαδ ήταν έτσι δωδέκατος στην τάξι. Αλλά στην τάξι των πυλών της πόλεως Ιεχωβά-σαμμά, η πύλη του Γαδ ήταν δεκάτη. (Ιεζ. 48:27, 28, 34) Η φυλή του Γαδ ετιμήθη επίσης με τρίτη μνεία στον κατάλογο των δώδεκα φυλών του πνευματικού Ισραήλ, διότι στον Γαδ υπήρχαν ιδιότητες που ήσαν επίσης καλές για να τις έχουν οι πνευματικοί Ισραηλίται.—Αποκάλ. 7:5.

ΑΣΗΡ

44. Γιατί ο όγδοος γυιός του Ιακώβ ωνομάσθη Ασήρ, και τι είδους τελικόν λόγον είχε ο Ιακώβ για τον Ασήρ;

⁴⁴ Η γέννησις του ογδόου γυιού του Ιακώβ έφερε ευτυχία, ειδικά στη μητέρα του Ζελφά και στην κυρία της Λεία. Ποιο καλύτερο όνομα θα υπήρχε γι’ αυτόν από το όνομα Ασήρ; Το όνομα σημαίνει «Ευτυχής· Ευτυχία.» (Γέν. 30:12, 13) Στην επιθανάτια κλίνη του ο Ιακώβ είχε έναν ευτυχή λόγο γι’ αυτόν τον γυιό, λέγοντας:

«Του Ασήρ ο άρτος θέλει είσθαι παχύς· και αυτός θέλει δίδει βασιλικάς τρυφάς.»—Γέν. 49:20.

45. Πώς ο άρτος του Ασήρ απεδείχθη παχύς, καθώς εδηλώθη επίσης από τον Μωυσή;

⁴⁵ Ο προφήτης Μωυσής προσέθεσε σ’ αυτή την πρόρρησι για την παχύτητα της μερίδας του Ασήρ στη γη λέγοντας: «Ας ήναι ευλογημένος από τέκνων ο Ασήρ· ας ήναι δεκτός εις τους αδελφούς αυτού, και εις έλαιον ας βάψη τον πόδα αυτού.» (Δευτ. 33:24) Άσχετα με το πόσο μεγάλος θα εγίνετο ο πληθυσμός του, η μερίδα του Ασήρ θα ήταν παχεία ή άφθονη. Στη γη του Ισραήλ η περιοχή του Ασήρ έκειτο κατά μήκος της Μεσογείου Θαλάσσης, προς τα νότια του Φοινικικού λιμένος της Τύρου. Ο Ασήρ είχε τις περιοχές του Ζαβουλών και του Νεφθαλί κατά μήκος των ανατολικών συνόρων του. Η γη του παρήγε τροφή αφθόνως.—Ιησ. Ναυή 19:24-31.

46. (α) Πώς ο Ασήρ μπορούσε να ‘δίδη βασιλικάς τρυφάς’; (β) Τίνος θύμα έπεσε ο Ασήρ στις ημέρες του Βαράκ και της Δεβόρρας, και πώς;

⁴⁶ Λόγω της τοποθεσίας του, ο Ασήρ μπορούσε ν’ απολαμβάνη ένα εξαγωγικό εμπόριο. Μπορούσε έτσι να προμηθεύη τα εύγευστα πράγματα τα κατάλληλα για ένα βασιλέα. Ένεκα τούτου υπήρχε ο κίνδυνος να πέση θύμα της φαυλότητος του υλισμού και να γίνη αυτοσυγκεντρωμένος, επιδιώκοντας τις ανέσεις και αφήνοντας τους αδελφούς του να φροντίζουν για τον εαυτό τους. Η υποδουλωτική αυτή δύναμις του υλισμού εξεδηλώθη στις ημέρες του Κριτού Βαράκ και της προφήτισσας Δεβόρρας. Όταν επήγε στις φυλές η πρόσκλησις για εθελοντάς, ο Ασήρ δεν ανταπεκρίθη. Για τούτο έχασε το μεγάλο προνόμιο να συμμετάσχη στη νίκη του Ιεχωβά κατά την μάχη των ‘υδάτων του Μεγιδδώ’. Θα ησχύνθη ο Ασήρ όταν ο Βαράκ και η Δεβόρρα έψαλαν το νικητήριο άσμα των και είπαν: «Ο Ασήρ εκάθητο εις τα παράλια, και ησύχαζεν εις τους λιμένας αυτού.» (Κριτ. 5:17) Ο Ασήρ ήταν νωθρός, όχι στις υλιστικές επιδιώξεις, αλλά στην άμεση υπηρεσία του Ιεχωβά.

47. (α) Σε ποιους πρέπει να ‘δίδωμε βασιλικάς τρυφάς’ και πώς; (β) Σχετικά με τούτο, τίνος πείραν θα λάβωμε σύμφωνα με τη σημασία του ονόματος του Ασήρ;

⁴⁷ Εκτιμώντας κανείς την παχύτητα του «άρτου» ή τροφής που λαμβάνει από τον Θεό, πρέπει ν’ ανταποδίδη «βασιλικάς τρυφάς» διότι ο Ιεχωβά Θεός είναι ο μέγας «Βασιλεύς της Αιωνιότητος». Αυτός κυβερνά τώρα δια του Υιού του Ιησού Χριστού, του «Λέοντος του εκ της Φυλής Ιούδα». Στην περίπτωσι των δώδεκα φυλών του πνευματικού Ισραήλ, η αναγραφή μιας φυλής Ασήρ ως τετάρτης στην τάξι σημαίνει ότι οι πνευματικοί Ισραηλίται θα είχαν μια παχεία μερίδα πνευματικώς και θα ήσαν πολύ καρποφόροι. Θα παρήγαν προϊόντα ειδικώς καλής γεύσεως για τον Θεό των Ιεχωβά και για τον κεχρισμένον Βασιλέα του Ιησού Χριστό, πνευματικάς «τρυφάς», όχι πάντοτε τα συνηθισμένα απλώς πράγματα. Θα ελάμβαναν πείραν των «Μακαρισμών» ή Ευτυχισμών που περιεγράφησαν από τον Κύριο Ιησού Χριστό στην επί του Όρους Ομιλία του.—Ματθ. 5:1-12.

ΝΕΦΘΑΛΙ

48. (α) Γιατί ο εκτός γυιός του Ιακώβ ωνομάσθη Νεφθαλί; (β) Με τι ο Ιακώβ παρωμοίασε τον Νεφθαλί;

⁴⁸ Ο προφήτης Ιακώβ, λέγοντας στους γυιούς του τι θα τους συνέβαινε στις «έσχατες ημέρες», έστρεψε την προσοχή του στον Νεφθαλί, δέκατον σε τάξι. Αλλά ο Νεφθαλί ήταν πραγματικά ο έκτος γυιός του Ιακώβ, ο γυιός της παλλακής του πατρός του Βαλλά, της υπηρετρίας της Ραχήλ, της αγαπητής συζύγου του Ιακώβ. Έως τότε η Ραχήλ η ίδια δεν είχε γεννήσει τέκνα. Επομένως, όταν η υπηρέτριά της εγέννησε αυτόν τον δεύτερο γυιό Νεφθαλί, αυτό ήταν εντελώς ένα κατόρθωμα στον αγώνα της Ραχήλ να δώση κάποιον καρπό γάμου στον σύζυγό της Ιακώβ. Εκφράζοντας τούτο εκάλεσε το όνομα του παιδιού Νεφθαλί, που σημαίνει «Πάλη μου». (Γέν. 30:7, 8) Στην περίπτωσί του ο πατέρας του ανέφερε μια έξοχη παρομοίωσι λέγοντας:

«Ο Νεφθαλί είναι έλαφος απολελυμένη, δίδων λόγους κομψότητος.»—Γέν. 49:21, ΜΝΚ.

49. (α) Πώς ήταν η φυλή του Νεφθαλί σαν έλαφος; (β) Για ποιο πράγμα ενδιεφέροντο πρώτ’ απ’ όλα στις ημέρες του Βαράκ;

⁴⁹ Ο Ιακώβ τον παρωμοίασε προς ένα ζώο που είναι και ταχύ και χαριτωμένο στην κίνησι. Επειδή η φυλή του Νεφθαλί παρήγε μαχητάς, οι ιδιότητες αυτές ήσαν καλές για να τις έχουν άνδρες πολέμου. Αυτοί ήσαν επιδέξιοι στον πόλεμο και ταχείς στην καταδίωξι του εχθρού. Ο Κριτής Βαράκ ήταν από τη φυλή αυτή, διότι η προφήτισσα Δεβόρρα τον εκάλεσε από τη βόρεια πόλι Κέδες-νεφθαλί για να αναλάβη υπηρεσία Θεού εναντίον του εχθρού. Οι άνδρες της φυλής Νεφθαλί ήσαν απ’ ευθείας με τον Βαράκ σ’ αυτή τη μάχη για την ελευθέρωσι του λαού του Ιεχωβά και για την τιμή του ονόματος του Ιεχωβά. Δεν ενδιεφέροντο πρώτ’ απ’ όλα για τη ζωή τους. Το νικητήριο άσμα του Κριτού Βαράκ και της Δεβόρρας σημειώνει αυτή τη θαυμαστή διάθεσι, λέγοντας: «Ο Ζαβουλών είναι λαός προσφέρων την ζωήν αυτού εις θάνατον, και ο Νεφθαλί, επί τα ύψη της πεδιάδος. Ήλθον οι βασιλείς, επολέμησαν· τότε επολέμησαν οι βασιλείς Χαναάν εν Θαανάχ πλησίον των υδάτων του Μεγιδδώ· λάφυρον αργυρίου δεν έλαβον. Εκ του ουρανού επολέμησαν, οι αστέρες εκ της πορείας αυτών επολέμησαν εναντίον του Σισάρα.» (Κριτ. 5:18-20) Σ’ αυτή τη μάχη οι άνδρες της φυλής του Νεφθαλί ήσαν αναμφιβόλως σαν έλαφοι.

50, 51. (α) Πώς εδόθησαν ‘λόγοι αρεστοί’ στην «γην Νεφθαλί» πριν από δεκαεννέα αιώνες; (β) Τι είδους μέλη φυλής είναι επίσης κατάλληλο να έχωμε στον πνευματικόν Ισραήλ;

⁵⁰ Ο Νεφθαλί επρόκειτο να είναι κομψός, όχι μόνο στο να προχωρή σαν μια λεπτή έλαφος, αλλά και «δίδων λόγους». Στην υπηρεσία του Θεού οι «κομψοί λόγοι» είναι πολύ επιθυμητοί· και στην περιοχή του Νεφθαλί ελαλούντο λόγοι πριν από δεκαεννέα αιώνες, που ήσαν ειδικώς κομψοί. Μέρος της περιοχής του Νεφθαλί ήταν κατά μήκος της δυτικής ακτής της Θαλάσσης Σιννερώθ, που αργότερα ωνομάσθη η Θάλασσα της Γαλιλαίας. Εδώ, εν μέρει, εξεπληρώθη η προφητεία του Ησαΐα, κεφάλαιο ένατο, εδάφια πρώτο και δεύτερο. Ο απόστολος Ματθαίος αναγράφει την εκπλήρωσί της λέγοντας:

«Και αφήσας την Ναζαρέτ, ήλθε και κατώκησεν εις Καπερναούμ την παραθαλασσίαν, εν τοις ορίοις Ζαβουλών και Νεφθαλείμ· δια να πληρωθή το ρηθέν δια Ησαΐου του προφήτου, λέγοντος, “Γη Ζαβουλών και γη Νεφθαλείμ, κατά την οδόν της θαλάσσης, πέραν του Ιορδάνου, Γαλιλαία των εθνών· ο λαός ο καθήμενος εν σκότει είδε φως μέγα, και εις τους καθήμενους εν τόπω και σκιά θανάτου, φως ανέτειλεν εις αυτούς.” Από τότε ήρχισεν ο Ιησούς να κηρύττη και να λέγη, Μετανοείτε· διότι επλησίασεν η βασιλεία των ουρανών.»—Ματθ. 4:13-17.

⁵¹ Στο να ‘δίδη λόγους κομψούς’ κανείς άνθρωπος δεν υπερέβη τον Ιησού Χριστό καθώς εκήρυττε τη βασιλεία του Θεού. Αυτός έγινε σαν ένας ιθαγενής της περιοχής, διότι αν και ανετράφη στη Ναζαρέτ, κατέστησε την Καπερναούμ στην περιοχή του Νεφθαλί «εαυτού πόλιν.» (Ματθ. 9:1) Όχι φίλοι, αλλά υπηρέται απεσταλμένοι να τον συλλάβουν ήσαν εκείνοι που είπαν για τη λαλιά του Ιησού: «Ουδέποτε ελάλησεν άνθρωπος ούτω, καθώς ούτος ο άνθρωπος.» (Ιωάν. 7:46) Τι διαφώτισι έφεραν οι κομψοί του λόγοι στους εκζητητάς του Θεού, για να τους δείξουν τη διέξοδο από το σκότος της δυσμενείας του Θεού και της καταδίκης του σε θάνατο! Είναι πολύ κατάλληλο, λοιπόν, ότι οι φυλές του πνευματικού Ισραήλ περιλαμβάνουν μια φυλή Νεφθαλί, την πέμπτη φυλή που κατονομάζεται. (Αποκάλ. 7:6) Αυτό μας υπενθυμίζει ότι όλοι οι πνευματικοί Ισραηλίται είναι διαφωτισμένοι με το άγγελμα της βασιλείας του Θεού, για να το κηρύττουν με «λόγους κομψούς» σαν εκείνους του Νεφθαλί.

ΙΩΣΗΦ

52. (α) Ποια ήταν η σειρά του Ιωσήφ ως γιού του Ιακώβ; (β) Τι είδους υπόμνημα ζωής είχε ο Ιωσήφ, και τούτο παρά ποιο γεγονός που εσημειώθη στους τελικούς λόγους του Ιακώβ;

⁵² Ο ενδέκατος γυιός του πατριάρχου Ιακώβ ήταν ο Ιωσήφ, γυιός της γεροντικής ηλικίας του Ιακώβ, και πολύ αγαπητός. Αλλά ο Ιακώβ εδίστασε να προφητεύση για τον Ιωσήφ προτού να έλθη η σειρά του, ως ενδεκάτου, μη δίνοντας έτσι τόπο στον αισθηματισμό. Το όνομα του Ιωσήφ σημαίνει «Αυξάνων· Προσθέτων»· και ήταν ο πρώτος γυιός της ευνοημένης συζύγου του Ιακώβ, της Ραχήλ. (Γέν. 30:22-24) Το υπόμνημα της ζωής του Ιωσήφ ήταν έξοχο. Και ο πατέρας του και οι ένδεκα αδελφοί του ήσαν οφειλέται σ’ αυτόν, καθώς τώρα ήταν πρωθυπουργός και διαχειριστής της τροφής της Αιγύπτου που είχε πληγή από πείνα. Προφητεύοντας για τον Ιωσήφ, ο θνήσκων Ιακώβ έλαβε σημείωσι τού πώς ο Ιωσήφ διήλθε ταλαιπωρίες, λέγοντας:

«Ο Ιωσήφ, κλάδος καρποφόρου δένδρου, κλάδος καρποφόρου δένδρου πλησίον πηγής, του οποίου οι βλαστοί εκτείνονται επί του τοίχου· οι τοξόται επίκραναν αυτόν, και ετόξευσαν κατ’ αυτού, και εχθρεύθησαν αυτόν· αλλά το τόξον αυτού έμεινε δυνατόν, και οι βραχίονες των χειρών αυτού ενεδυναμώθησαν, δια των χειρών του ισχυρού του Ιακώβ· εκείθεν ο ποιμήν, η πέτρα του Ισραήλ· και τούτο, δια του Θεού του πατρός σου, όστις θέλει σε βοηθεί, και δια του Παντοδυνάμου, όστις θέλει σε ευλογεί, ευλογίας του ουρανού άνωθεν, ευλογίας της αβύσσου κάτωθεν, ευλογίας των μαστών και της μήτρας· οι ευλογίαι του πατρός σου υπερίσχυσαν υπέρ τας ευλογίας των προγόνων μου, έως των υψηλών κορυφών των αιωνίων ορέων· θέλουσιν είσθαι επί της κεφαλής του Ιωσήφ, και επί της κεφαλής του εκλεκτού μεταξύ των αδελφών αυτού.»—Γέν. 49:22-26, ΜΝΚ.

53. (α) Ποιο ήταν αυτό το ‘καρποφόρον δένδρον πλησίον πηγής’; (β) Πώς ο Ιωσήφ έγινε ένας από τους κλάδους του που εξετάθησαν επάνω στον τοίχο;

⁵³ Ο Ιακώβ, ο πατέρας δώδεκα γυιών και μιας θυγατέρας, είναι ο ίδιος το συμβολικό «καρποφόρον δένδρον», του οποίου ο Ιωσήφ είναι κλάδος. Καλά υδρευόμενο από μια πηγή, αυτό το «δένδρον» εξέτεινε τους βλαστούς του επάνω στον περικλείοντα τοίχο. Ο Ιωσήφ έγινε ένας από τους υψηλούς και εξέχοντας εκείνους κλάδους, μαζί με τον Ιούδα, ο οποίος έλαβε τη βασιλεία του έθνους Ισραήλ. Εν τούτοις, ο Ιωσήφ έλαβε τα πρωτοτόκια από τον Ιακώβ λόγω της σοβαράς ηθικής αστοχίας του Ρουβήν, του μεγαλυτέρου ετεροθαλούς αδελφού του Ιωσήφ. Επειδή ήταν κληρονόμος δύο μερίδων της κληρονομίας του πατρός του, ο Ιωσήφ έλαβε ειδικά εξέχουσα θέσι μέσω των δύο του γυιών, Μανασσή και Εφραΐμ, τους οποίους ο πατριάρχης Ιακώβ προσδιώρισε να είναι δύο φυλές στον Ισραήλ, ίσες με τις φυλές των αμέσων γυιών του Ιακώβ. Στη δυτική πλευρά του Ιορδάνου Ποταμού οι περιοχές των έκειντο παράπλευρα η μία στην άλλη, αν και η περιοχή του Μανασσή εξετείνετο επίσης ανατολικά πέρα από τον Ιορδάνη Ποταμό στη Γαλαάδ.—Ιησ. Ναυή 16:1 έως 17:11.

54. Ως προς την εξέχουσα θέσι στον Ισραήλ, πώς κατεδείχθη αυτή στην όρασι του Ιεζεκιήλ (α) της γης και (β) της πόλεως Ιεχωβά-σαμμά και (γ) της εκ νέου ενοποιήσεως του Ισραήλ, και (δ) στην προφητεία του Ζαχαρία;

⁵⁴ Στην όρασι της διαιρέσεως της γης που είδε ο Ιεζεκιήλ, ο Ιωσήφ δεν κατονομάζεται, αλλ’ αντιπροσωπεύεται από τους δύο του γυιούς, τον Μανασσή και τον Εφραΐμ, που κατέχουν την τέταρτη και την πέμπτη απονομή. Εν τούτοις, στην πόλι Ιεχωβά-σαμμά μια πύλη κατονομάζεται με το όνομα του Ιωσήφ και όχι των γυιών του. Στην όρασι του Ιεζεκιήλ για την εκ νέου ενοποίησι του λαού του Ιεχωβά, γίνεται λόγος για τον Ιωσήφ ως αρχηγόν του ενός μέρους του έθνους και για τον Ιούδα ως τον αρχηγόν του άλλου μέρους. (Ιεζ. 48:4-6, 32· 37:15-26) Και στην προφητεία του Ζαχαρία που έβλεπε προς τα εμπρός, προς την εποχή μας, ο Ιεχωβά Θεός λέγει: «Και θέλω ενισχύσει τον οίκον Ιούδα, και τον οίκον Ιωσήφ θέλω σώσει, και θέλω επαναφέρει αυτούς, διότι ηλέησα αυτούς.» (Ζαχ. 10:6) Έτσι στο έθνος Ισραήλ ο Ιωσήφ ήταν πάντοτε εξέχων, σαν ένας υψηλός κλάδος.

55. (α) Πώς οι «τοξόται» έβαλαν κατά του Ιωσήφ; (β) Πώς η δύναμις των βραχιόνων του Ιωσήφ έγινε ευλύγιστη για να εντείνη το «τόξον» του;

⁵⁵ Ως νέος ο Ιωσήφ είχε πολλούς που τον ετόξευσαν μεταφορικώς, για να τον καταστρέψουν λόγω της ευνοίας του Θεού προς αυτόν. Αυτή ήταν ειδικώς η περίπτωσις εν σχέσει με τους ετεροθαλείς αδελφούς του. Μολονότι εξεδήλωσαν εχθρότητα εναντίον του, ο Ιωσήφ δεν τους ανταπέδωσε τα ίδια. Σε ανταπόδοσι, συμπεριεφέρθη σ’ αυτούς με έλεος και αγαθότητα, και αυτά ήσαν σαν βέλη που εφόνευσαν την εχθρότητά των. Ο βραχίων της δυνάμεώς του ήταν ισχυρός για να κρατήση το τόξο που έρριχνε τέτοια βέλη ελέους, μακροθυμίας, συγχωρήσεως, που δεν εφόνευαν ανθρώπους, αλλ’ ωδηγούσαν στη σωτηρία ανθρωπίνης ζωής. Έτσι οι εχθρικοί τοξόται όχι μόνο απέτυχαν να φονεύσουν τον Ιωσήφ, αλλά και δεν εξησθένισαν τον Ιωσήφ στην αφοσίωσί του προς τη δικαιοσύνη και την αδελφική αγαθότητα. Με το πνεύμα του Θεού επάνω του ο Ιωσήφ παρέμεινε ισχυρός υπέρ της δικαιοσύνης, και ενίκησε το κακόν δια του αγαθού.—Ρωμ. 12:21.

56. (α) Πώς ο «ποιμήν» ήλθε από τα χέρια του «ισχυρού» του Ιακώβ; (β) Πώς η «πέτρα του Ισραήλ» ήλθε επίσης από εκεί;

⁵⁶ Ο Ιεχωβά Θεός ήταν ο «ισχυρός» του πατρός του Ιωσήφ, του Ιακώβ. Τα ισχυρά του χέρια ενίσχυσαν τον Ιωσήφ. Από τα χέρια εκείνα έρχεται ο ποιμήν του λαού. Ο Ιωσήφ έγινε ποιμήν ή επίσκοπος για τον λαό Ισραήλ. Ο Ιησούς Χριστός ο Υιός του Θεού γίνεται ο Καλός Ποιμήν που καταθέτει τη ζωή του για όλα τα πρόβατα του Θεού. (Ιωάν. 10:11-16) Από τον παντοδύναμον Ιεχωβά, επίσης, έρχεται η «πέτρα του Ισραήλ». Αυτό ακριβώς έγινε ο Ιωσήφ, όταν δεν έλαβε εκδίκηση αλλά ενήργησε ως επιμελητής, διατροφεύς και προστάτης των δώδεκα φυλών του Ισραήλ στην Αίγυπτο στη διάρκεια της πείνης. Από τον ισχυρόν Θεόν του Ιακώβ προήλθε, επίσης, η συμβολική Πέτρα του πνευματικού Ισραήλ, δηλαδή, ο Ιησούς Χριστός. Αυτός είναι ο Θεμέλιος Ακρογωνιαίος Λίθος, επάνω στον οποίον στηρίζεται ο πνευματικός ναός του Θεού, στον οποίον όλοι οι άνθρωποι που ζητούν ζωή πρέπει να λατρεύσουν τον Θεό. (Εφεσ. 2:20-22· 1 Πέτρ. 2:4-6) Επομένως, ο Ποιμήν, η Πέτρα του Ισραήλ, είναι ένα δώρο από τον Θεό του Ιακώβ, του πατρός του Ιωσήφ. Αυτός ο Ποιμήν είναι με τον Παντοδύναμο Θεό. Είναι στο πλευρό του Παντοδυνάμου Θεού και περιπατεί μαζί του. Μπορούμε ασφαλώς να εμπιστευώμεθα τον εαυτό μας σ’ αυτόν τον Ποιμένα.

57. (α) Με τι επρόκειτο να ευλογηθή ο Ιωσήφ στη γη του Ισραήλ; (β) Πόσο ανώτερες και πόσο συνεχείς επρόκειτο να είναι οι ευλογίες αυτές επάνω στην κεφαλή του Ιωσήφ;

⁵⁷ Ο πατριάρχης Ιακώβ εβεβαίωσε τον Ιωσήφ ότι στη γη του Ισραήλ ο Παντοδύναμος Θεός θα ευλογούσε τις φυλές των γυιών του, Εφραΐμ και Μανασσή, με τα αναγκαία εφόδια νερού, από τον ουρανό και από κάτω από το έδαφος, για πόσι και για τη γεωργία. Ο Παντοδύναμος θα τους ευλογούσε, επίσης, μ’ ένα μεγάλο πληθυσμό, κάνοντας τις γαστέρες των συζύγων των πολύ γόνιμες και κάνοντας τους μαστούς των να θηλάζουν πολλά βρέφη. Οι ευλογίες σαν εκείνες, που ο Ιακώβ, ο πατέρας του Ιωσήφ, απήλαυσε και οι ευλογίες που ο Ιακώβ προέφερε επάνω στον αγαπητό του γυιό Ιωσήφ, θα ήσαν σαν κόσμημα στις δύο φυλές που επήγασαν από τον Ιωσήφ. Οι ευλογίες αυτές θα ήσαν ένα κόσμημα ανώτερο από τις ευλογίες των δασών και πηγών που στολίζουν τα αιώνια όρη και τους λόφους που διαμένουν παντοτινά. Θα ήσαν μόνιμες ευλογίες, που θα συνεχίζοντο επάνω στην κεφαλή του Ιωσήφ και εκείνων που θα κατήγοντο απ’ αυτόν εφ’ όσον θα συνεχίζοντο τα όρη και οι λόφοι.

58, 59. (ο) Πώς ο Ιωσήφ ξεχωρίσθηκε από τους αδελφούς του, για να γίνη άξιος τίνος; (β) Πώς ηυνοήθη στον πνευματικόν Ισραήλ;

⁵⁸ Σύμφωνα με τη διαγωγή του ο Ιωσήφ άξιζε τέτοιες ευλογίες. Δεν ήταν περίπτωσις μεροληψίας υπέρ αυτού. Ήταν ‘εκλεκτός μεταξύ των αδελφών αυτού’, όχι επειδή ο πατέρας του τον αγαπούσε ειδικά ως γυιό της γεροντικής του ηλικίας μέσω της ευνοημένης συζύγου του, αλλά επειδή ο Θεός τον εξέλεξε να εκτελέση έναν έξοχο προφητικό ρόλο. Ο Ιωσήφ δεν ξεχώρισε τον εαυτό του από τους αδελφούς του, αλλ’ αυτοί ήσαν εκείνοι που απηλλάγησαν απ’ αυτόν για ένα διάστημα. Όχι με το να μένη απρόσιτος, αλλά με το να δείχνη εξοχότητα πνεύματος και την ικανότητα να διευθύνη και να επιβλέπη και να οργανώνη, ο Ιωσήφ ξεχώρισε τον εαυτό του πιο πάνω από τους αδελφούς του. Ήταν απλώς δίκαιο το ότι ειδικές ευλογίες κατήλθαν στην κορυφή της κεφαλής του.

⁵⁹ Ασφαλώς από κατάλληλη εκτίμησι για τον Ιωσήφ, μια φυλή εκλήθη με το όνομά του μάλλον παρά με το όνομα του δευτέρου του γυιού Εφραΐμ, μεταξύ των δώδεκα φυλών του πνευματικού Ισραήλ.—Αποκάλ. 7:8.

ΒΕΝΙΑΜΙΝ

60. Ποια σχέσι είχε ο Βενιαμίν με τον Ιωσήφ στο ζήτημα της στοργής και στο ζήτημα της τοποθεσίας στον Ισραήλ;

⁶⁰ Ο Βενιαμίν, ο ομοπάτριος και ομομήτριος αδελφός του Ιωσήφ, ήταν ο δωδέκατος και τελευταίος γυιός του πατριάρχου Ιακώβ. Η μητέρα του Ιωσήφ, η Ραχήλ, ήταν επίσης μητέρα του Βενιαμίν. Αυτό παρήγαγε μια ισχυρή φυσική αγάπη στον Ιωσήφ για τον νεώτερο αδελφό του, τον Βενιαμίν. Ο πατέρας του Ιακώβ του έδωσε αυτό το όνομα, που σημαίνει «Υιός της Δεξιάς Μου.» (Γέν. 35:16-18) Στην κατάταξι των δώδεκα φυλών του Ισραήλ, αυτοί οι ομοπάτριοι και ομομήτριοι αδελφοί, ο Ιωσήφ και ο Βενιαμίν, γενικά τίθενται παράπλευρα. (Βλέπε Δευτερονόμιον 33:12, 13· Ιεζεκιήλ 48:32· Αποκάλυψις 7:8) Στη Γη της Επαγγελίας η περιοχή του Βενιαμίν συνώρευε με την περιοχή του ανεψιού του Εφραΐμ, του νεωτέρου γυιού του Ιωσήφ· και αμέσως μετά την περιοχή του Εφραΐμ ήταν η περιοχή του Μανασσή, του μεγαλυτέρου γυιού του Ιωσήφ.

61. (α) Στη διαίρεσι του Βασιλείου του Ισραήλ με ποιον ετάχθη ο Βενιαμίν, και γιατί; (β) Πώς είναι τοποθετημένος ο Βενιαμίν στην όρασι της γης που είδε ο Ιεζεκιήλ και κατά γράμμα στη γη του Ισραήλ;

⁶¹ Εν τούτοις, όταν ήλθε η μεγάλη διαίρεσις του Βασιλείου του Ισραήλ μετά τον θάνατο του Βασιλέως Σολομώντος, η φυλή του Βενιαμίν προσεκολλήθη πιστά στη φυλή του Ιούδα, μάλλον παρά στον Εφραΐμ και στον Μανασσή που εστασίασαν. Γιατί; Επειδή από τον Ιούδα επρόκειτο να έλθη ο «Λέων ο εκ της Φυλής Ιούδα», ο υποσχεμένος Σηλώ. (Γέν. 49:9, 10) Επομένως στην όρασι της διαιρέσεως της γης υπό την βασιλεία του Θεού, την οποίαν είδε ο Ιεζεκιήλ, ήταν απλώς σε αρμονία με την πιστή πορεία του Βενιαμίν το ότι η φυλή του Βενιαμίν ετοποθετήθη ακριβώς στο νότιο όριο της Αγίας Μερίδος με τον ναό της και την πόλι Ιεχωβά-σαμμά, ενώ η φυλή του Ιούδα ήταν ακριβώς απέναντι, στο βόρειο όριο της Αγίας Μερίδος. (Ιεζ. 48:8, 22, 23) Ομοίως στην Υποσχεμένη Γη της Παλαιστίνης, η πρωτεύουσα Ιερουσαλήμ με το βασιλικό της ανάκτορο και τον ναό έκειτο μεταξύ των φυλών του Ιούδα και του Βενιαμίν.—Κριτ. 1:21· 1 Σαμ. 17:54· 2 Σαμ. 5:4-9.

62. Τι πρέπει να περιμένωμε από την προφητεία του Ιακώβ για τον Βενιαμίν, και γιατί;

⁶² Το όνομα «Υιός της Δεξιάς Μου» δείχνει έναν ευνοημένο γυιό. Έτσι ακριβώς, ως την επιθανάτια προφητεία του Ιακώβ, ο Βενιαμίν ήταν ένας πολύ αγαπημένος γυιός. Ως τότε δεν υπήρχε τίποτε στο υπόμνημα εναντίον του Βενιαμίν. Επομένως δεν έπρεπε ν’ αναμένεται ότι ο Ιακώβ θα επροφήτευε κάτι εναντίον του Βενιαμίν, για να τον υποβιβάση στην εκτίμησί μας. Ο Ιακώβ είπε:

«Ο Βενιαμίν θέλει κατασπαράττει ως λύκος· το πρωί θέλει κατατρώγει θήραμα, και το εσπέρας θέλει διαιρεί λάφυρα.»—Γέν. 49:27, ΜΝΚ.

63, 64. (α) Πώς ο Βενιαμίν επρόκειτο να είναι σαν λύκος, και μεταξύ ποιων; (β) Πώς ήταν ο Βενιαμίν σαν ένας τέτοιος λύκος στις ημέρες των κριτών του Ισραήλ;

⁶³ Ο Ιακώβ είχε παρομοιάσει τον Ιούδα με λέοντα και τον Δαν με όφιν ή ασπίδα· και τώρα παρωμοίασε τον αγαπητό του γυιό Βενιαμίν με λύκον. Αυτό ήθελε να πη ότι ο Βενιαμίν ή η φυλή του θα ήσαν σαν λύκος, όχι μεταξύ του λαού του Ιεχωβά Θεού, αλλά μεταξύ των εχθρών του λαού του Θεού. Αυτό εσήμαινε ότι οι Βενιαμίται θα ήσαν μαχηταί υπέρ της λατρείας και της κυβερνήσεως που θα ίδρυε ο Ιεχωβά Θεός. Αλλ’ απέναντι των εχθρών του Θεού θα ήσαν τόσο άγριοι όσο λύκοι της εσπέρας, και θα τους κατεσπάραζαν σαν λύκος. (Αββακ. 1:8) Μεταξύ των μαχητικών ικανοτήτων των Βενιαμιτών ήταν και η ικανότης να εκσφενδονίζουν λίθους είτε με το δεξιό χέρι είτε με το αριστερό, και όμως να μην αποτυγχάνουν. (Κριτ. 20:14-16· 1 Χρον. 12:1, 2) Ο αριστερόχειρ Κριτής Αώδ ήταν Βενιαμίτης, και εχρησιμοποίησε το αριστερό του χέρι για να φονεύση τον παχύν καταδυνάστη του Ισραήλ.—Κριτ. 3:15-21.

⁶⁴ Μετά τη μάχη για ελευθέρωσι στα «ύδατα του Μεγιδδώ», ο Κριτής Βαράκ και η προφήτισσα Δεβόρρα έψαλαν το νικητήριο άσμα των, που περιελάμβανε και τα εξής λόγια για την καταγωγή εκείνων που τους εβοήθησαν στη μάχη: «Ο λαός του Ιεχωβά κατέβη μετ’ εμού εναντίον των δυνατών. Εκ του Εφραΐμ [του ανεψιού του Βενιαμίν] οι καταγόμενοι από την χαμηλήν πεδιάδα, κατόπιν σου, Βενιαμίν, μεταξύ των λαών σου.»—Κριτ. 5:13, 14, ΜΝΚ.

65. Πώς μπορούσε να λεχθή ότι ο Βενιαμίν ήταν σαν ένας τέτοιος λύκος το πρωί και το εσπέρας;

⁶⁵ Σαν λύκος στο κυνήγι για τροφή, ο Βενιαμίν επρόκειτο να είναι ένας επιτυχημένος κυνηγός. Σαν λύκος που τρώγει το πρωί το ζώο που συνέλαβε, η φυλή του Βενιαμίν επρομήθευσε τον πρώτον βασιλέα στον Ισραήλ, την αυγή της βασιλείας του Ισραήλ. Ο βασιλεύς αυτός ήταν ο Σαούλ ο γυιός του Κεις, και ήταν άγριος μαχητής εναντίον των Φιλισταίων. (1 Σαμ. 9:15-17) Επί πλέον, σαν λύκος, που την εσπέρα μοιράζει τα λάφυρα από το κυνήγι του, έτσι στην εσπέρα του έθνους Ισραήλ η φυλή του Βενιαμίν επρομήθευσε τη Βασίλισσα Εσθήρ και τον Πρωθυπουργό Μαροδοχαίο για την Περσική Αυτοκρατορία στις ημέρες του Βασιλέως Ασσουήρου. Αυτοί οι δύο Βενιαμίται εχρησιμοποιήθησαν για να επιφέρουν την καταστροφή του τελευταίου από τους εχθρούς Αμαληκίτας που προσεπάθησε να καταστρέψη τους Ισραηλίτας σε όλη την αυτοκρατορία.—Εσθήρ 2:5-7.

66. Ποιος από τον Βενιαμίν έγινε εξέχων μαχητής υπέρ του «Λέοντος του εκ της Φυλής Ιούδα», και πού η φυλή Βενιαμίν έχει μια θέσι που της αξίζει;

⁶⁶ Αφού ο Ιησούς Χριστός, «Ο Λέων ο εκ της Φυλής Ιούδα», απέθανε και ανέστη, πολλοί από τους Βενιαμίτας έγιναν ακόλουθοί του. Μεταξύ αυτών ήταν ο Σαούλ ο εκ Ταρσού, ο οποίος έγινε ο απόστολος Παύλος. (Ρωμ. 11:1· Φιλιππησ. 3:5) Άλλοτε άγριος μαχητής εναντίον της Χριστιανοσύνης, έγινε ένας από τους ικανωτέρους μαχητάς της. Περιέβαλε τον εαυτό του με την «πανοπλίαν του Θεού» και εχειρίζετο με δύναμι την «μάχαιραν του πνεύματος, ήτις είναι ο λόγος του Θεού». (Εφεσ. 6:11-17) Όπως ένας λύκος, ο Βενιαμίτης Παύλος κατεξέσχισε τα ψευδή δόγματα και τις ανθρώπινες παραδόσεις των εχθρών της Χριστιανοσύνης. Η φυλή του Βενιαμίν έχει επαξίως μια θέσι μεταξύ των φυλών του πνευματικού Ισραήλ. (Αποκάλ. 7:8) Από πολλές απόψεις ο Βενιαμίν είναι ένα καλό παράδειγμα για τους Χριστιανούς.

«ΑΙ ΔΩΔΕΚΑ ΦΥΛΑΙ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ»

67. (α) Έτσι τι μπορούμε να εκτιμήσωμε σήμερα ότι ήταν ο Ιακώβ; (β) Τελικά, αφού είπε τα παραπάνω λόγια στους γυιούς του, τι έκαμε ο Ιακώβ;

⁶⁷ Έτσι η προφητεία του Ιακώβ, η οποία είχε αρχίσει με μια κάπως ευτελή ιστορική αναφορά, ετελείωσε με μια παρομοίωσι που προέβλεπε ένδοξη νίκη για τον λαόν του Ιεχωβά. Έπειτα από τρεις χιλιάδες χρόνια και πλέον από τον θάνατο του Ιακώβ, μπορούμε να εκτιμήσωμε ότι αυτός ήταν αληθινός προφήτης, πιστός μάρτυς του Ιεχωβά. Ετελείωσε τις ημέρες του μιλώντας την αλήθεια, την προφητική αλήθεια, η οποία βρήκε την πληρέστατη πραγματοποίησί της στον πνευματικόν Ισραήλ, οικοδομημένον επάνω σε κάποιον μεγαλύτερον από τον Ιακώβ, δηλαδή, τον Ιησού Χριστό. Αφού ο Ιακώβ επροφήτευσε για τους γυιούς του, τους έδωσε την αποχαιρετιστήρια ευλογία του. Έτσι ακριβώς διαβάζομε: «Πάντες ούτοι είναι αι δώδεκα φυλαί του Ισραήλ, και τούτο είναι το οποίον ελάλησε προς αυτούς ο πατήρ αυτών, και ευλόγησεν αυτούς· έκαστον κατά την ευλογίαν αυτού ευλόγησεν αυτούς.» Έπειτα παρήγγειλε να τον θάψουν μαζί με τον Αβραάμ και τον Ισαάκ στη Γη της Επαγγελίας. «Και αφού ετελείωσεν ο Ιακώβ παραγγέλλων εις τους υιούς αυτού, έσυρε τους πόδας αυτού επί την κλίνην, και εξέπνευσε· και προσετέθη εις τον λαόν αυτού.» (Γέν. 49:28-33) Κοιμάται ακόμη, περιμένοντας την ανάστασι στον νέο κόσμο του Θεού.

68. (α) Τι έγιναν εκείνες οι ‘δώδεκα φυλές του Ισραήλ’ από μια τυπική άποψι; (β) Πώς εικονίζονται ως συνάρχοντες του «Λέοντος του εκ της φυλής Ιούδα»;

⁶⁸ Οι δώδεκα φυλές του Ισραήλ που άφησε πίσω ο Ιακώβ, έγιναν προφητικός τύπος των πνευματικών δώδεκα φυλών του Ισραήλ, που αποτελούνται από 144.000 μέλη υπό την αρχηγία του ουρανίου Ηγέτου των, του Ιησού Χριστού, του «Λέοντος του εκ της Φυλής Ιούδα». Πριν από πολύν καιρό στο όρος των Δέκα Εντολών ο Θεός έδωσε στον γήινο Ισραήλ την ευκαιρία να γίνη γι’ αυτόν «βασίλειον ιεράτευμα, και έθνος άγιον». (Έξοδ. 19:1-6) Αλλά τώρα οι δώδεκα φυλές του πνευματικού Ισραήλ απεδείχθησαν άξιες να γίνουν αυτό το βασίλειον ιεράτευμα υπό τον Αρχιερέα των Ιησού Χριστό, το Αρνίον του Θεού. Ο απόστολος Ιωάννης, που ήταν ένα από τα δώδεκα αποστολικά θεμέλια του πνευματικού Ισραήλ, είδε τις δώδεκα πνευματικές φυλές, τα 144.000 μέλη, να στέκουν στην ουράνια έδρα κυβερνήσεως, την Σιών, με το Αρνίον. Έτσι εικονίζονται ως συνάρχοντες του «Λέοντος του εκ της Φυλής Ιούδα». Αυτόν ακολουθούν οι 144.000, «όπου αν υπάγη».—Αποκάλ. 14:1-4.

69. Τι κάνει επάνω στη γη το υπόλοιπο εκείνων των συναρχόντων του Λέοντος σύμφωνα με την προφητεία του Ιακώβ;

⁶⁹ Σήμερα μόνο ένα υπόλοιπο των 144.000 είναι ακόμη ζωντανό στη γη και ακολουθεί τα ίχνη του. Αυτοί γνωρίζουν ότι η χιλιετής βασιλεία του «Λέοντος του εκ της φυλής Ιούδα» είναι πλησίον. Για τούτο κηρύττουν «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας» σε όλη την οικουμένη, όπως προείπε ο Ιησούς στο κατά Ματθαίον 24:14. Τον υποδεικνύουν ως τον προειπωμένο Σηλώ, στον οποίον ανήκει η υπακοή όλον των ανθρώπων, διότι σ’ αυτόν ανήκει το δικαίωμα της Βασιλείας και το έλαβε από τον Ιεχωβά Θεό. Είτε το θέλουν τα έθνη είτε όχι, αυτός θα βασιλεύση επάνω σε όλους τους ανθρώπους που ζουν στη γη.

70. Πώς πρέπει να είναι συνετοί τώρα οι άνθρωποι της γης, και γιατί;

⁷⁰ Να είσθε, λοιπόν, συνετοί, όλοι εσείς οι άνθρωποι. Δεχθήτε το «ευαγγέλιον της βασιλείας», και δώστε την πλήρη υπακοή σας σ’ Εκείνον, στον οποίο δικαιωματικά ανήκει, στον «Λέοντα τον εκ της Φυλής Ιούδα». Το να κάμετε αυτό σημαίνει αιώνια ζωή, ειρήνη και χαρά για σας σ’ αυτή τη γη, όταν θα μεταμορφωθή σε παράδεισο από τη χιλιετή βασιλεία του «Λέοντος του εκ της Φυλής Ιούδα» και των συναρχόντων του.

[Χάρτης στη σελίδα 585]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Χάρτης των ΔΩΔΕΚΑ ΦΥΛΩΝ του ΙΣΡΑΗΛ

Η Μεγάλη Θάλασσα

ΑΣΗΡ

ΝΕΦΘΑΛΙ

ΖΑΒΟΥΛΩΝ

ΜΑΝΑΣΣΗΣ

ΙΣΣΑΧΑΡ

ΜΑΝΑΣΣΗΣ

ΓΑΔ

ΕΦΡΑΪΜ

Ιορδάνης Ποταμός

ΔΑΝ

ΒΕΝΙΑΜΙΝ

Ιερουσαλήμ

Νεκρά Θάλασσα

ΡΟΥΒΗΝ

ΣΥΜΕΩΝ

ΙΟΥΔΑΣ