Ο Ιεχωβά Ευλογεί τους Οσίους
«Οι αγαπώντες τον Ιεχωβά, μισείτε το κακόν· αυτός φυλάττει τας ψυχάς των οσίων αυτού.»—Ψαλμ. 97:10, ΜΝΚ.
1. Γιατί ο Ιεχωβά έχει το δικαίωμα ν’ αναμένη οσιότητα, δηλαδή νομιμοφροσύνη από μας, και τι μέτρα έχει το δικαίωμα να λάβη;
Ο ΙΕΧΩΒΑ, επειδή είναι ο Δημιουργός όλων των ζώντων στον ουρανό και στη γη, είναι ο υπέρτατος Βασιλεύς και μόνος αληθινός Θεός. Η Αγία Γραφή λέγει ότι είναι «Βασιλεύς αιώνιος.» (Ιερ. 10:10) Δεν έχει λοιπόν το δικαίωμα ν’ απαιτεί οσιότητα, δηλαδή νομιμοφροσύνην, από εκείνους που εδημιούργησε; (Εφεσ. 4:24) Δεν είναι λογικό να επιβάλλη κυρώσεις εναντίον των ανοσίων, αλλά και να ευλογήση εκείνους που είναι όσιοι δηλαδή νομιμόφρονες; Δεν κάνουν το ίδιο και οι ανθρώπινοι άρχοντες;
2. Σε ποιους νομίζουν πολλοί άνθρωποι ότι πρέπει πρωτίστως ν’ αποδίδεται νομιμοφροσύνη; Γιατί αυτό είναι εσφαλμένο;
2 Από τα τρία δισεκατομμύρια και πλέον του σημερινού πληθυσμού της γης, συγκριτικά λίγοι άνθρωποι σκέπτονται την υποχρέωσί των να είναι όσιοι στον Μέγαν Κυρίαρχο, τον Ιεχωβά Θεό. Μυωπικά βλέπουν μόνον την εθνικιστική ανθρώπινη κυβέρνησι που είναι άμεσα επάνω τους. Νομίζουν ότι η νομιμοφροσύνη σ’ αυτή την κυβέρνησι πρέπει να προηγήται από κάθε άλλη. Και όταν αυτή η κυβέρνησις το απαιτή είναι πρόθυμοι να παραβούν τους νόμους του Θεού, κάνοντας ό,τι είναι κακό στους οφθαλμούς του. Αλλά δεν είναι αυτό μια στρεβλωμένη άποψις για τη θέσι των ανωτέρων; Είναι όπως οι υπάλληλοι μιας εμπορικής επιχειρήσεως που βλέπουν την εξουσία εκείνων που εποπτεύουν ως ανώτερη της εξουσίας του ιδιοκτήτου της επιχειρήσεως. Η εξουσία των ανθρωπίνων αρχόντων δεν είναι ανώτερη από την εξουσία εκείνου ο οποίος είναι Βασιλεύς όλων.
3. Πώς μερικοί άνθρωποι του πρώτου αιώνος επέδειξαν την οσιότητα των στον Θεό;
3 Στον πρώτον αιώνα μ.Χ. μια ομάς ανθρώπων έδειξε την ορθή άποψι όταν ένα σώμα αρχόντων εζήτησε από αυτούς πράγματα που συνεπήγοντο παρακοή στον Υπέρτατο άρχοντα. Εκείνοι έδειξαν την νομιμοφροσύνη των σ’ αυτόν με την απάντησί των λέγοντας:«Πρέπει να πειθαρχώμεν εις τον Θεόν μάλλον παρά εις τους ανθρώπους.» (Πράξ. 5:29) Σ’ ένα μεγάλο ζήτημα όπως αυτό μπορεί να μην είναι δύσκολο σ’ έναν άνθρωπο να είναι όσιος εις τον Θεόν, αλλά τι θα λεχθή για τα πράγματα που φαίνονται μικρά; Τι θα λεχθή για τα πράγματα που μπορεί να φαίνωνται αθώα, αλλά που μπορούν να οδηγήσουν ένα άτομο σε πιο σοβαρές πράξεις ανοσιότητος;
4. Τι σκέψεις μεταδίδει η λέξις οσιότης;
4 Η λέξις «οσιότης» μεταδίδει τη σκέψι της πιστής προσκολλήσεως και αφοσιώσεως σ’ έναν άρχοντα ή αρχηγό. Ενέχει συνάμα τη σκέψι της αφοσιώσεως σε κάτι ή σε κάποιον καθώς και της ευθυγραμμίσεως μ’ ένα άτομο ή άτομα στα οποία οφείλει κανείς πιστότητα. Στο Εβραϊκό τμήμα της Βίβλου η Εβραϊκή λέξις που μεταφράζεται «οσιότης» σχετίζεται με την αγαθότητα. Περιέχει όμως και περισσότερα από τη σκέψι της στοργικής εκτιμήσεως ή αγαθότητος που πηγάζει από αγάπη, μολονότι το περιέχει και αυτό έτσι ώστε η Εβραϊκή αυτή λέξις συχνά μεταφράζεται ως «αγαθωσύνη» ή «πιστή αγάπη.» Είναι η αγαθότης που προσηλώνεται στοργικά σ’ ένα αντικείμενο ώσπου να εκπληρωθή ο σκοπός της που σχετίζεται με αυτό το αντικείμενο, και είναι αυτή που ο Θεός εκφράζει στους δούλους του και που εκείνοι εκφράζουν σ’ αυτόν. Μπορεί λοιπόν να παρατηρηθή ότι η οσιότης μπορεί να είναι από δυο πλευρές. Μπορεί να επιδειχθή από υπηκόους προς ένα άρχοντα και από ένα άρχοντα προς τους υπηκόους του. Εν σχέσει με τον Ιεχωβά είναι γραμμένο στο εδάφιο 2 Σαμουήλ 22:26: «Μετά οσίου όσιος θέλεις είσθαι.» Αυτό αποδείχθηκε αληθινό, διότι ποτέ δεν παρέλειψε να εκπληρώση μια υπόσχεσι σε οσίους, δηλαδή πιστούς δούλους.
ΒΑΣΙΛΕΥΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ
5. Πώς ο Ιεχωβά εξεδήλωσε οσιότητα στους Ισραηλίτας;
5 Ανατρέχοντας στο αρχαίο έθνος Ισραήλ μπορούμε να ιδούμε πώς ο Θεός ενήργησε με οσιότητα προς το έθνος αυτό. Το έθνος Ισραήλ είχε μια μοναδική σχέσι μαζί του. Ο Θεός με κραταιά χείρα ελευθέρωσε τον λαόν εκείνο από τη δουλεία της Αιγύπτου και τον έφερε ασφαλώς ως τους πρόποδας του Όρους Σινά της Αραβίας. Εκεί έκαμε μια διαθήκη ή συμφωνία με αυτούς, κάτι που δεν είχε κάμει με κανένα άλλον εθνικό όμιλο. Τους έδωσε ένα κώδικα νόμων και τους εκυβέρνησε ως ο αόρατος Βασιλεύς των. Σχετικά με αυτή την ασυνήθη σχέσι, ο Μωυσής τους είπε: «Σε έκλεξεν Ιεχωβά ο Θεός σου να ήσαι εις αυτόν λαός εκλεκτός παρά πάντας τους λαούς τους επί του προσώπου της γης.» (Δευτ. 7:6, ΜΝΚ) Έτσι αυτός ήταν ο πραγματικός Βασιλεύς του Ισραήλ. Ο Ιεχωβά επίσης εξεδήλωσε την οσιότητά του σ’ αυτούς χαρίζοντάς τους νίκες κατά των εχθρικών εθνών που ήσαν πολυανθρωπότερα και ισχυρότερα απ αυτούς.—Δευτ. 9:1-3.
6. Τι ανέμενε ο Ιεχωβά από τους Ισραηλίτας, και πώς τους το έκαμε σαφές αυτό;
6 Ο Ιεχωβά κατάλληλα ανέμενε απ’ αυτούς, να εκδηλώσουν οσιότητα δηλαδή πιστότητα σ’ αυτόν με το να μη επιζητούν άλλους θεούς. Αυτό εξετίθετο σαφώς στους νόμους που τους έδωσε. Η πρώτη από τις περίφημες Δέκα Εντολές λέγει: «Εγώ είμαι Ιεχωβά ο Θεός σου, ο εξαγαγών σε εκ γης Αιγύπτου, εξ οίκου δουλείας. Μη έχης άλλους θεούς πλην εμού.» (Έξοδ. 20:2, 3, ΜΝΚ) Θα ήταν μια σοβαρή πράξις ανοσιότητος, δηλαδή απιστίας σ’ αυτόν, τον Θεόν και Βασιλέα των, να στραφή οποιοσδήποτε από το έθνος στη λατρεία ξένων θεών.
7. Πώς η οσιότης ετέθη υπ’ όψιν των Ισραηλιτών στις πεδιάδες Μωάβ;
7 Ύστερ’ από πολλά χρόνια, όταν ήσαν στις πεδιάδες Μωάβ και προετοιμάζονταν να μπουν στη γη που τους είχε υποσχεθή ο Θεός, ο Μωυσής τους προειδοποίησε για τις ποινές που θα επέφερε σ’ αυτούς ο αόρατος Βασιλεύς των αν αυτοί ενεργούσαν με ανόσιο τρόπο. Μεταξύ άλλων τους είπε και τα εξής: «Κατηραμένος θέλει είσθαι εν τη πόλει, και κατηραμένος θέλει είσθαι εν τω αγρώ.» (Δευτ. 28:16) Ανέφερε επίσης και τις ευλογίες που θα επήρχοντο σ’ αυτούς αν παρέμεναν όσιοι.—Δευτ. 28:1-14.
8. Τι κίνητρο είχαν οι Ισραηλίται για να είναι ευπειθείς και όσιοι;
8 Οι Ισραηλίται, με αυτά που είχε κάμει ο Θεός γι’ αυτούς, είχαν ένα πολύ πραγματικό κίνητρο για να συνεχίσουν στην οδό της υπακοής και της οσιότητος σ’ αυτόν. Τους είχε ελευθερώσει από τη δουλεία της Αιγύπτου και είχε προβλέψει για κάθε ανάγκη των στη διάρκεια της σαρανταετούς παραμονής των στην έρημο. Τους έδωσε θαυματουργικό μάννα για τροφή, τους επρομήθευε νερό, τους έδωσε ένα υγειονομικό κώδικα που προστάτευε την υγεία των, εμπόδισε ακόμη και τη φθορά των υποδημάτων και των ενδυμάτων τους στη διάρκεια της περιόδου εκείνης.—Δευτ. 29:5.
9. Πώς αντέδρασαν οι Μωαβίται και οι Μαδιανίται στην παρουσία των Ισραηλιτών στις πεδιάδες Μωάβ;
9 Προς το τέλος της τεσσαρακονταετούς παραμονής των στην έρημο υπέστησαν επίθεσι από τους Αμοραίους υπό την ηγεσία των βασιλέων Σιών και Ωγ. Ο Ιεχωβά εβοήθησε τον Ισραήλ να νικήση τους εχθρούς αυτούς. (Δευτ. 2:32-36· 3:1-13) Οι Μωαβίται έλαβαν υπό σημείωσιν αυτή τη νίκη και φοβήθηκαν πολύ, ιδιαίτερα όταν είδαν το απέραντο στρατόπεδο των Ισραηλιτών να απλώνεται στις πεδιάδες Μωάβ. Ήσαν «εις αμηχανίαν εξ αιτίας των υιών Ισραήλ.» (Αριθμ. 22:1-3) Οι νομαδικοί Μαδιανίταν ανησύχησαν επίσης, και γι’ αυτό οι πρεσβύτεροι των συμβουλεύθηκαν τους πρεσβυτέρους των Μωαβιτών. Οι τελευταίοι παρετήρησαν: «Τώρα θέλει καταφάγει το πλήθος τούτο τα πέριξ ημών, καθώς ο βους κατατρώγει τον χόρτον της πεδιάδος.» (Αριθμ. 22:4) Τα γεγονότα εξελίχθηκαν έτσι ώστε να κάμουν ένα φαινομενικά μικρό πράγμα να γίνη μια σοβαρή δοκιμασία της οσιότητος των Ισραηλιτών στον Ιεχωβά, τον Βασιλέα των.
Ο ΒΑΛΑΑΜ ΣΥΝΩΜΟΤΕΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ
10. Γιατί ο Βαλάκ εζήτησε τη βοήθεια του Βαλαάμ, και ποιο ήταν το αίτημά του;
10 Ο Βαλάκ, ο βασιλεύς των Μωαβιτών, γνωρίζοντας ότι δεν θα μπορούσαν να επιτύχουν μια στρατιωτική νίκη εναντίον των Ισραηλιτών χωρίς τη θεία βοήθεια, εζήτησε τη βοήθεια του Βαλαάμ, ενός ανθρώπου που κατοικούσε στη μακρυνή πόλι Φεθορά, προφανώς στην κοιλάδα του Άνω Ευφράτου κοντά στη Χαράν. Ο Βαλαάμ, αν και δεν ήταν Ισραηλίτης, είχε κάποια γνώσι του Ιεχωβά και τον αναγνώριζε ως τον αληθινό Θεό. Ο Βαλάκ και οι Μαδιανίται σύμμαχοί του έστειλαν πρέσβεις στον Βαλαάμ ζητώντας απ’ αυτόν να έλθη και να καταρασθή τους Ισραηλίτας. Του διεβίβασαν το αίτημα του Βαλάκ: «Τώρα λοιπόν, ελθέ, παρακαλώ, καταράσθητί μοι τον λαόν τούτον, διότι είναι δυνατώτερός μου· ίσως υπερισχύσω, να πατάξωμεν αυτούς, και να εκδιώξω αυτούς εκ της γης· επειδή εξεύρω, ότι όντινα ευλογήσης είναι ευλογημένος, και όντινα καταρασθής είναι κατηραμένος.» (Αριθμ. 22:6) Ο Βαλαάμ απέρριψε το αίτημα αφού ερώτησε τον Ιεχωβά, και είπε: «Υπάγετε εις την γην σας· διότι δεν μοι συγχωρεί ο Ιεχωβά να έλθω μεθ’ υμών.»—Αριθμ. 22:13.
11. Πώς απεκάλυψε ο Βαλαάμ το ελατήριο της καρδιάς του;
11 Μια δεύτερη πρεσβεία από πιο αξιοσέβαστους μηνυτάς εστάλη από τον Βαλάκ. Αυτοί προσέφεραν στον Βαλαάμ πλούσιες αμοιβές αν θα ήρχετο να καταρασθή τον Ισραήλ. Παρά το γεγονός ότι, στην επίσκεψι των πρώτων πρέσβεων, ο Θεός είχε πει στον Βαλαάμ να μη πάη, ο Βαλαάμ και πάλι ζήτησε την άδεια να πάη, υποκινούμενος από την αχόρταγη επιθυμία του της πλούσιας αμοιβής. Ο Ιεχωβά επέτρεψε στον Βαλαάμ να κάμη τη δική του απόφασι, δηλαδή να κάμη ό,τι είχε στην καρδιά του, αλλ’ όταν ο Βαλαάμ προτίμησε να πάη με τους πρέσβεις, δυσαρεστήθη και έστειλε τον άγγελό του να προβάλη αντίστασι. Ο άγγελος είπε: «Ιδού, εγώ εξήλθον διά να σοι εναντιωθώ, διότι ο δρόμος σου είναι διεστραμμένος ενώπιόν μου.» (Αριθμ. 22:22-32) Ο Βαλαάμ, παραβλέποντας αυτή την απόδειξι της δυσαρέσκειας του Ιεχωβά, εξακολούθησε να κάνη ό,τι ήταν μέσα στην καρδιά του όταν ο άγγελος του είπε ότι θα μπορούσε να πάη με τους ανθρώπους.—2 Πέτρ. 2:15, 16· Ιούδας 11.
12. (α) Περιγράψτε τ’ αποτελέσματα των προσπαθειών του Βαλαάμ να καταρασθή τους Ισραηλίτας. (β) Ποιο άλλο σχέδιο παρουσίασε ο Βαλαάμ στον Βαλάκ και στους Μαδιανίτας πρεσβυτέρους;
12 Ο Βαλαάμ, αφού έφθασε στη χώρα του Μωάβ, έκαμε τρεις απόπειρες να καταρασθή τον Ισραήλ, αλλά κάθε φορά ο Ιεχωβά έκαμε τον Βαλαάμ να λέγη ευλογία. Όπως καταλαβαίνει κανείς ο Βασιλεύς Βαλάκ ωργίσθηκε. «Διά να καταρασθής τους εχθρούς μου σε εκάλεσα· και ιδού, συ ευλογών ευλόγησας αυτούς, τρίτην ταύτην φοράν.» (Αριθμ. 24:10) Η πρόσθετη αυτή απόδειξις της δυσαρεσκείας του Θεού στην επιθυμία του Βαλαάμ να καταρασθή τον Ισραήλ δεν εμείωσε την αχόρταγη επιθυμία του Βαλαάμ για την αμοιβή. Τότε συζήτησε με τον Βαλάκ καθώς και με τους άρχοντας των Μαδιανιτών ότι αν ήθελαν να κάμουν τους Ισραηλίτας να ανομήσουν στον Ιεχωβά, τότε ο ίδιος ο Ιεχωβά θα τους κατηράτο. Ο Βαλαάμ υπέδειξε να δελεάσουν τους Ισραηλίτας στο να επιδοθούν στη σεξουαλική λατρεία του Βέελ-φεγώρ. (Αριθμ. 31:16) Σχετικά με αυτό, το εδάφιο Αποκάλυψις 2:14 λέγει ότι ο Βαλαάμ «εδίδασκε τον Βαλάκ να βάλη σκάνδαλον ενώπιον των υιών Ισραήλ, ώστε να φάγωσιν ειδωλόθυτα και να πορνεύσωσιν.» Ήταν ένα έξυπνο σχέδιο.
ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ
13. (α) Ποιο αδύνατο σημείο εσχεδίασε ο Βαλαάμ να πλήξη; (β) Πώς αυτή η αδυναμία είχε ήδη προξενήσει δοκιμασία της οσιότητος των Ισραηλιτών στον Θεό με πράγματα φαινομενικώς μικρά;
13 Οι Μωαβίται και οι Μαδιανίται, ακολουθώντας το σχέδιο του Βαλαάμ, θα έθιγαν ένα ασθενές σημείο των Ισραηλιτών, τις σαρκικές επιθυμίες των. Αυτή η αδυναμία τους είχε ήδη φέρει στενοχώρια. Σε μια περίπτωσι στη διάρκεια της πορείας των διά μέσου της ερήμου επεθύμησαν να έχουν ωρισμένα είδη τροφίμων που απελάμβαναν όταν ήσαν στην Αίγυπτο. Δεν ήταν ζήτημα πείνας, αλλά υποκύψεως στη σαρκική των επιθυμία για είδη τροφών που τους ήταν αρεστά. Ήσαν δυσαρεστημένοι με ό,τι τους είχε προμηθεύσει ο Θεός, και γι’ αυτό παρεπονούντο: «Τις θέλει δώσει εις ημάς κρέας να φάγωμεν; ενθυμούμεθα τα οψάρια, τα οποία ετρώγομεν εν Αιγύπτω δωρεάν, τα αγγούρια, και τα πεπόνια, και τα πράσα, και τα κρόμμυα, και τα σκόρδα· τώρα δε η ψυχή ημών είναι κατάξηρος· δεν είναι εις τους οφθαλμούς ημών ουδέν άλλο παρά τούτο το μάννα.» (Αριθμ. 11:4-6) Η αχάριστη αυτή έκφρασις προκάλεσε την οργή του Ιεχωβά εναντίον των διότι αποτελούσε απόρριψι των προμηθειών του. Σε μια άλλη περίπτωση εχαρακτήρισαν με ανευλάβεια το μάννα ‘ελαφρόν άρτον.’ (Αριθμ. 21:5) Κάτι τόσο ασήμαντο, όπως η τροφή, μπορούσε να τους κάμη να παραπονούνται κατά του αοράτου Βασιλέως των. Ο Βαλαάμ σχεδίαζε να χρησιμοποιήση τη σαρκική αυτή αδυναμία, που θα φαινόταν σαν ένα μικρό πράγμα, για να τους οδηγήση σε μια σοβαρή πράξι ανοσιότητος στον Θεό.
14. Περιγράψτε πώς ο Βαλαάμ μπορεί να παρουσίασε το σχέδιο του στους Μωαβίτας και τους Μαδιανίτας.
14 Ο Βαλαάμ, όταν παρουσίασε το σχέδιό του στον Βαλάκ και τους συμμάχους του, μπορεί να είπε κάτι σαν αυτό: ‘Κυττάξτε παρακαλώ πόσο όμορφες είναι οι γυναίκες του Μωάβ και του Μαδιάμ. Και στους χορούς των είναι πολύ δελεαστικές και γοητευτικές. Και μήπως δεν είναι αλήθεια ότι οι Ισραηλίται ήσαν στην έρημο επί σαράντα χρόνια και ότι ο Θεός τους έδιδε μόνο μάννα να τρώγουν; Και μήπως δεν θα έβλεπαν στα προϊόντα της γης με πεινασμένα μάτια; Αν, τώρα, οι γυναίκες του Μωάβ και του Μαδιάμ τους προσεκάλεσαν να τους φιλοξενήσουν, δεν θα ήσαν πρόθυμοι αυτοί οι περιπλανώμενοι της ερήμου ν’ απολαύσουν ένα πραγματικό συμπόσιο από την καλύτερη τροφή και το κρασί του Μωάβ; Να καθήσουν για να φάνε και να πιουν. Να γευθούν τα ορεκτικά φαγητά του Μωάβ, και να θερμανθούν τα πνεύματά τους με το μεθυστικό κρασί του Μαδιάμ. Όταν συνηθίσουν σ’ αυτά, τότε οι γυναίκες ξέρουν πώς θα τους προσελκύσουν για να συνάψουν σχέσι μαζί τους, και να κάμουν τον Ισραήλ να προσκυνήση τους θεούς του Μωάβ.’
15, 16. (α) Με τι τρόπο μπορεί να σκέφθηκαν μερικοί Ισραηλίται όταν τους προσκάλεσαν οι Μωαβίτισσες και οι Μαδιανίτισσες; (β) Γιατί ο συλλογισμός των ήταν επικίνδυνος;
15 Όταν ο όμορφες Μωαβίτισσες και Μαδιανίτισσες προσκάλεσαν τους Ισραηλίτας να έλθουν στη γιορτή των, αυτό ασφαλώς φάνηκε στους άνδρες σαν μια αθώα εκδήλωσις φιλοξενίας. Μπορεί να σκέφθηκαν ως εξής: ‘Τι κακό θα ήταν να δεχθούμε την ευγενική φιλοξενία των Μωαβιτών και των Μαδιανιτών; Δεν θα έβλαπτε να φάμε και να πιούμε μαζί τους. Οι χοροί θα ήσαν μια ξεκουραστική ψυχαγωγία. Βέβαια, ύστερα από τη σκληρή μάχη που είχαμε με τους Αμοραίους, δικαιούμεθα κάποια ξεκούρασι.’ Ένας τέτοιος συλλογισμός θα ήταν ένας επικίνδυνος τρόπος κρίσεως πράξεων που θα τους έθεταν σε μια πολύ επισφαλή κατάστασι.
16 Μπορεί να φαινόταν σαν ένα μικρό πράγμα να δεχθούν τη φιλοξενία των Μωαβιτών και των Μαδιανιτών και να φάγουν από την ορεκτική ποικιλία των υπέροχων φαγητών τους. Αλλά επρόκειτο για κακές συναναστροφές. Αυτοί οι λαοί ήσαν άπιστοι λάτρεις του σεξ που επεδίδοντο σε ασελγή έθιμα που αποτελούσαν μέρος της λατρείας του Βάαλ περιλαμβανομένης και της τελετουργικής πορνείας. Συχνή συναναστροφή με αυτούς τους ανθρώπους ιδιαίτερα στην αναπαυτική ατμόσφαιρα μιας γιορτής, δεν ήταν ασφαλής. Η καλή τροφή και οι γενναιόδωρες ποσότητες κρασιού θα δημιουργούσαν ένα εύθυμο πνεύμα και χαμηλότερη αντίστασι σε ό,τι ήταν κακό στα όμματα του Θεού. Κάτω απ’ αυτές τις περιστάσεις, δεν θα εδελεάζοντο οι Ισραηλίται βλέποντας τις ημίγυμνες γυναίκες μεγάλης ομορφιάς να χορεύουν μεθυστικά εμπρός στα τραπέζια του συμποσίου των; Δεν θα υπέκυπταν στη δελεαστική πρόσκλησι αυτών των γυναικών να λάβουν μέρος μαζί τους στα ασελγή έθιμα της λατρείας του Βάαλ; Έτσι, οι κακές συναναστροφές θα τους ωδηγούσαν σε σοβαρές πράξεις ανοσιότητος απέναντι στον Θεό και Βασιλέα των.—Έξοδ. 34:12-15· Ωσηέ 4:11.
17. (α) Τι ήταν εκείνο που έκαμε τις γιορτές περισσότερο από απλή βρώσι και πόσι; (β) Πώς παγιδεύθηκαν οι Ισραηλίται που παρακολουθήσαν τις γιορτές;
17 Οι γιορτές των ειδωλολατρών εκείνων ήσαν θρησκευτικές απ’ όλες τις απόψεις. Η μουσική των, οι χοροί και οι ακόλαστες ιεροτελεστίες των αποτελούσαν όλα μέρος της λατρείας του Βάαλ. Οι χοροί των γυναικών των που γίνονταν προς τιμήν των θεών των είχαν σκοπό να διεγείρουν τα σεξουαλικά πάθη των παρόντων. Εκείνοι οι Ισραηλίται που έλαβαν μέρος σ’ αυτή τη γιορτή υπέκυψαν πράγματι στα δελεάσματα που ετέθησαν ενώπιόν των. Όπως ένα βώδι που οδηγείται στο σφαγείον έτσι ωδηγήθηκαν από τις σαρκικές των επιθυμίες πρώτα σε μια φαινομενικά αθώα γιορτή και κατόπιν σε λάγνη και ειδωλολατρική διαγωγή, που όλα ήσαν αμαρτήματα κατά του Θεού. (Παροιμ. 7:22) «Και ήρχισεν ο λαός να πορνεύη μετά των θυγατέρων Μωάβ· αίτινες προσεκάλεσαν τον λαόν εις τας θυσίας των θεών αυτών· και έφαγεν ο λαός, και προσεκύνησε τους θεούς αυτών.»—Αριθμ. 25:1, 2.
18. Σε τι ωδήγησε τελικά το φαινομενικά μικρό πράγμα του να δεχθούν την πρόσκλησι όταν οι Ισραηλίται στασιασταί επέστρεψαν στο στρατόπεδό των;
18 Όπως είχε προλεχθή από τον Βαλαάμ, ο θυμός του Ιεχωβά εξήφθη λόγω της κακής αυτής πράξεως και της ανοσιότητος από μέρους των. Ο Ιεχωβά επέφερε μια θανατηφόρο πληγή που σάρωνε το στρατόπεδο των Ισραηλιτών, θανατώνοντας 23.000 ανθρώπους. (1 Κορ. 10:8) Το βιβλίο των Αριθμών, κεφάλαιον εικοστόν πέμπτον, δεν αναφέρει ακριβώς πόσοι ειδωλολάτραι εφονεύθησαν από τους κριτάς του Ισραήλ, αλλά πιθανώς αυτοί περιελαμβάνοντο στον στρογγυλό αριθμό των 24.000 θυμάτων της πληγής, προφανώς εφονεύθησαν 1.000. Έτσι, το να δεχθούν μια πρόσκλησι να παρακολουθήσουν μια φαινομενικά αθώα γιορτή ωδήγησε σ’ αυτή τη συμφορά εκείνους τους Ισραηλίτας.
19. Πώς ετελείωσε η πληγή στο Ισραηλιτικό στρατόπεδο και με ποια λόγια ο Ωσηέ υπενθύμισε στους Ισραηλίτας ύστερ’ από αιώνες την ανοσιότητα που έγινε εδώ;
19 Η πληγή τελικά έπαυσε όταν ο Φινεές, ο γυιος του αρχιερέως Ελεάζαρ, διεπέρασε με το δοράτιον τον Ζιμβρί και τη Μαδιανίτισσα Χασβί την οποία αυτός είχε φέρει στη σκηνή του για ανήθικες σχέσεις. Πολύ πιθανώς ο Ζιμβρί ήταν αρχηγός μεταξύ των ανοσίων. Επειδή η εθιμοτυπική πορνεία αποτελούσε μέρος της λατρείας του Βάαλ, ο Ζιμβρί θα μπορούσε να θεωρηθή ως εκείνος που έφερε τη λατρεία του Βάαλ στο στρατόπεδο του Ισραήλ όταν έφερε τη Χασβί μέσα στη σκηνή του και είχε σεξουαλικές σχέσεις μαζί της εκεί. (Αριθμ. 25:6-8) Ύστερα από αιώνες ο Ιεχωβά υπενθύμισε στους Ισραηλίτας αυτή την ανοσιότητα προς αυτόν όταν έκαμε τον προφήτη του Ωσηέ να γράψη: «Αυτοί υπήγον προς τον Βέελ-φεγώρ, και αφιερώθησαν εις την αισχύνην· και έγειναν βδελυκτοί, καθώς το αντικείμενον της αγάπης αυτών.»—Ωσηέ 9:10.
20. Γιατί δεν επέτυχε το σχέδιο του Βαλαάμ, και πώς αυτό αντεστράφη;
20 Το σχέδιο του Βαλαάμ, μολονότι προξένησε μεγάλη βλάβη στους Ισραηλίτας, δεν επέτυχε, διότι οι όσιοι Ισραηλίται αντιστάθηκαν στα σαρκικά δελεάσματα να κάμουν ό,τι είναι κακό στα όμματα του Θεού. Το σχέδιο πραγματικά ξέσπασε στους Μαδιανίτας, διότι ο Θεός πρόσταξε τους οσίους Ισραηλίτας να τους πατάξουν. «Και ελάλησε ο Ιεχωβά προς τον Μωυσήν, λέγων, Πολεμείτε τους Μαδιανίτας, και πατάξατε αυτούς· διότι αυτοί σας πολεμούσι με τας δολιότητας αυτών, με τας οποίας σας εδολιεύθησαν εις την υπόθεσιν του φεγώρ, και εις την υπόθεσιν της Χασβί θυγατρός του άρχοντος Μαδιανίτου, της αδελφής αυτών, ήτις εθανατώθη εν τη ημέρα της πληγής διά την υπόθεσιν του φεγώρ.» (Αριθμ. 25:16-18, ΜΝΚ) Οι πόλεις των Μαδιανιτών και τα περιτειχισμένα στρατόπεδά των στην περιοχή εκείνη πυρπολήθηκαν. Πέντε βασιλείς του Μαδιάμ, όλοι οι άνδρες και όλες οι γυναίκες που είχαν σεξουαλική επιμιξία, καθώς και ο Βαλαάμ θανατώθηκαν. (Αριθμ. 31:1-20) Οι Μωαβίται, που ήσαν απόγονοι του Λωτ, ανεψιού του Αβραάμ, δεν εξετελέσθησαν, αλλ’ επειδή είχαν λάβει μέρος στο σχέδιο, ο Θεός τους απέκλεισε από το να εισέλθουν στη συναγωγή του Ιεχωβά, «έως δεκάτης γενεάς αυτών ουδέποτε θέλουσιν εισέλθει.»—Δευτ. 23:3, 4.
ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΕΥΛΟΓΗΘΗΚΑΝ
21, 22. Πώς ο Φινεές απετέλεσε παράδειγμα οσιότητος στον Ιεχωβά, και τι μπορούμε να μάθωμε απ’ ό,τι συνέβη στους ανόσιους;
21 Ο ιερεύς Φινεές αποδείχθηκε ότι ήταν ένας από τους οσίους, και λόγω της ταχείας ενεργείας του εναντίον του Ζιμβρί και της Χασβί επαινείται γι’ αυτό. Έδειξε ζήλο υπέρ της λατρείας του Ιεχωβά και «ελογίσθη εις αυτόν διά δικαιοσύνην.» Γι’ αυτό του δόθηκε μια διαθήκη ειρήνης με τον Ιεχωβά «και θέλει είσθαι εις αυτόν και εις το σπέρμα αυτού μετ’ αυτόν, διαθήκη ιερατείας αιωνίου.»—Αριθμ. 25:11-13· Ψαλμ. 106:30, 31.
22 Το καλό παράδειγμα του οσίου Φινεές πρέπει να ζητήσωμε ν’ ακολουθήσωμε σήμερα, και θυσίες, ακόμη και όταν φαίνονται μικρές και επιθυμίες. Αυτό που υπέστησαν εκείνοι οι ανόσιοι χρησιμεύει ως ένα προειδοποιητικό παράδειγμα για μας. (1 Κορ. 10:11 ) Είναι ένα παράδειγμα του πώς οι ψυχαγωγικές κακές επιθυμίες, ακόμη και όταν φαίνονται μικρές και ασήμαντες, μπορούν να οδηγήσουν σε καταστροφή.—Ιακ. 1:14, 15.
23. Πώς η θέσις των οσίων Χριστιανών σήμερα παραλληλίζεται μ’ εκείνη των οσίων Ισραηλιτών στις πεδιάδες Μωάβ, και τι ευλογίες προβλέπονται;
23 Όπως εκείνοι οι Ισραηλίται, σαν τον Φινεές, που παρέμειναν νομιμόφρονες στον Ιεχωβά ευλογήθηκαν με το προνόμιο να εισέλθουν στη Γη της Επαγγελίας, έτσι και οι σημερινοί Χριστιανοί που τηρούν οσιότητα στον Ιεχωβά μπορούν ν’ αναμένουν να λάβουν τις μεγαλειώδεις ευλογίες που επιφυλάσσει ο Θεός για τους αγαπώντας αυτόν. Θα εισέλθουν στη μεγαλοπρεπή νέα εποχή που πρόκειται κατ’ επαγγελίαν να έλθη υπό την βασιλείαν του κεχρισμένου Βασιλέως, του Ιησού Χριστού. «Εις την αύξησιν της εξουσίας αυτού και της ειρήνης δεν θέλει είσθαι τέλος.» Αυτός θα βασιλεύη «εν κρίσει και δικαιοσύνη από του νυν και έως του αιώνος.» (Ησ. 9:7, Μια Αμερικανική Μετάφρασις) Τι παρόρμησις είναι αυτή για να μη ενδίδωμε ποτέ σε σαρκικούς πειρασμούς και να μη επιδιδώμεθα σε πράξεις που είναι ανόσιες στον Θεό!
24. Τι πρέπει ν’ αναγνωρίσωμε ως προς τις σαρκικές επιθυμίες, και γιατί η θέσις μας είναι όμοια μ’ εκείνη των Ισραηλιτών όταν ήσαν στις πεδιάδες Μωάβ;
24 Με την ελπίδα αυτής της νέας εποχής ενώπιόν μας, έχομε ένα ισχυρό λόγο ν’ ανθιστάμεθα στους πειρασμούς να κάνωμε ό,τι είναι κακόν στα όμματα του Ιεχωβά. Αλλά πρέπει ν’ αναγνωρίσωμε, ότι οι σαρκικές επιθυμίες είναι ένα ανθρώπινο σημείο αδυναμίας σήμερα ακριβώς όπως ήταν και στις ημέρες των Ισραηλιτών εκείνων που είχαν στρατοπεδεύσει στις πεδιάδες Μωάβ. Οι πειρασμοί για να εγκύψωμε σ’ αυτές τις επιθυμίες είναι πολύ μεγάλοι, διότι είμεθα περιστοιχισμένοι από κοσμικούς ανθρώπους που είναι παραδεδομένοι σε έκλυτη διαγωγή και σε σεξουαλική ακαθαρσία. Από μίαν έννοια αυτοί ασχολούνται σε σεξολατρεία όπως και οι Μωαβίται και οι Μαδιανίται. Τα βιβλία των, οι θεατρικές σκηνές των, οι κινηματογράφοι και τα προγράμματα τηλεοράσεως παρουσιάζουν κάθε διεφθαρμένη λαγνεία της σαρκός που μπορεί να φαντασθή μια εξαχρειωμένη διάνοια. Πρέπει ν’ αντιστεκώμεθα σ’ αυτή την κακή επιρροή. Το να υποκύψωμε σ’ αυτή και να οδηγηθούμε στο να κάμωμε ό,τι είναι κακό στα όμματα του Θεού μπορεί ν’ αποβή μοιραίο για μας, όπως ήταν και για κείνους τους 24.000 Ισραηλίτας που απωλέσθησαν από την ανοσιότητά των.
25. Όταν αντιμετωπίζωμε σαρκικούς πειρασμούς, τι πρέπει να ενθυμούμεθα;
25 Όταν, λοιπόν, αντιμετωπίζετε πειρασμούς που μπορεί να φαίνωνται σαν μικρά πράγματα αλλά που μπορούν πραγματικά να οδηγήσουν στο να κάμετε ό,τι είναι κακό στα όμματα του Θεού, πρέπει να ενθυμήσθε αυτή τη δοκιμασία οσιότητος που έγινε στις πεδιάδες Μωάβ. Να εκλέξετε την πορεία των οσίων, και να έχετε στο νου σας αυτό που είναι γραμμένο στον Ψαλμό 97:10: «Οι αγαπώντες τον Ιεχωβά μισείτε το κακόν· αυτός φυλάττει τας ψυχάς των οσίων αυτού.»
[Εικόνα στη σελίδα 43]
Οι Ισραηλίται με το να δεχθούν αυτό που μπορεί να φάνηκε ότι ήταν εκδήλωσις Μαδιανικής φιλοξενίας, παρασύρθηκαν σε πράξεις σοβαρής αμαρτίας απέναντι του αληθινού Θεού