πόσο καθαρή θα είναι η αιωνία κυβέρνησις του Θεού και πόσο καθαρή πρέπει να είναι για να διαρκέση. Τελεία εμπιστοσύνη προς την κυβέρνησι θα έχη διαποτίσει το ανθρώπινο γένος. Πώς θα λάμπουν τα μάτια των ανθρώπων κάτω από αυτήν! Πόσο ευτυχείς είναι εκείνοι τώρα που έχουν αυτή την πίστι, και πόσο ευτυχισμένο θα είναι όλο το ανθρώπινο γένος να ψάλλη: «Μακάριος εκείνος, του οποίου βοηθός είναι ο Θεός του Ιακώβ· του οποίου η ελπίς είναι επί Ιεχωβά τον Θεόν αυτού· τον ποιήσαντα τον ουρανόν, και την γην, την θάλασσαν, και πάντα τα εν αυτοίς· τον φυλάττοντα αλήθειαν εις τον αιώνα. Ο Ιεχωβά θέλει βασιλεύει, εις τον αιώνα· Ο Θεός σου, Σιών, εις γενεάν και γενεάν. Αινείτε τον Γιάχ!»—Ψαλμ. 146:5, 6, 10, ΜΝΚ.

Ερωτήσεις Από Αναγνώστας

● Τα εδάφια 1 Βασιλέων 15:14 και 2 Χρονικών 14:5 φαίνονται ν’ αντιφάσκουν μεταξύ των. Το ένα λέγει ότι ο Ασά αφήρεσε τους υψηλούς τόπους, το άλλο λέγει ότι δεν τους αφήρεσε. Πώς πρέπει, να εννοηθή αυτό;

Το υπόμνημα στα εδάφια 2 Χρονικών 14:2-5, (ΜΝΚ) λέγει: «Και έκαμεν ο Ασά το καλόν και το ευθές ενώπιον Ιεχωβά του Θεού αυτού· διότι αφήρεσε τα θυσιαστήρια των αλλοτρίων θεών, και τους υψηλούς τόπους, και κατεσύντριψε τα αγάλματα, και κατέκαψε τα άλση και είπε προς τον Ιούδαν να εκζητώσι Ιεχωβά τον Θεόν των πατέρων αυτών, και να κάμνωσι, τον νόμον και τας εντολάς. Αφήρεσεν έτι από πασών των πόλεων του Ιούδα τους υψηλούς τόπους, και τα είδωλα.» Έτσι, ο Ασά επέδειξε ζήλο για την αγνή λατρεία «καθώς Δαβίδ ο πατήρ αυτού,» και ανέλαβε θαρραλέα να καθαρίση την χώρα από τους σοδομίτας και τα είδωλα. «Απέβαλε ακόμη και την μάμμη του Μααχά, από την θέσι της ως ένα είδος ‘πρώτης κυρίας’ της χώρας επειδή έκαμε «είδωλον εις άλσος» προς την Ασταρώθ, και κατέκαυσε αυτό το θρησκευτικό είδωλο.—1 Βασ. 15:11-13.

Αμέσως, όμως, ύστερ’ από την αφήγησι της καταστροφής από τον βασιλέα του ειδώλου της μάμμης του, το εδάφιον 1 Βασιλέων 15:14 (ΜΝΚ) λέγει ότι «οι υψηλοί όμως τόποι δεν αφηρέθησαν· πλην η καρδία του Ασά ήτο τελεία μετά του Ιεχωβά πάσας τας ημέρας αυτού.» Φαίνεται, επομένως, ότι οι υψηλοί τόποι που αναφέρονται στην αφήγησι του βιβλίου των Χρονικών ήσαν εκείνοι της ειδωλολατρικής θρησκείας που είχαν υιοθετηθή και οι οποίοι είχαν μολύνει τον Ιούδα, ενώ η αφήγησις του βιβλίου των Βασιλέων αναφέρεται στους υψηλούς τόπους τους οποίους χρησιμοποιούσε ο λαός στη λατρεία του Ιεχωβά.

Ακόμη και ύστερ’ από την εγκατάστασι της σκηνής και αργότερα μετά την ανέγερσι του ναού του Σολομώντος, εγίνοντο κατά περιστάσεις θυσίες δεκτές στον Ιεχωβά σε υψηλούς τόπους σε ειδικές συνθήκες όπως στην περίπτωσι του Σαμουήλ, του Δαβίδ και του Ηλία. (1 Σαμ. 9:11-19· 1 Χρον. 21:26-30· 1 Βασ. 18:20, 30-39) Εν τούτοις, ο κανονικός δεκτός τόπος για θυσία ήταν ο καθωρισμένος από τον Ιεχωβά. (Αριθμ. 33:52· Δευτ. 12:2-14· Ιησ. Ναυή 22:29) Ακατάλληλοι τρόποι λατρείας ελάμβαναν, επίσης, χώρα εν ονόματι του Ιεχωβά (παράβαλε με Έξοδον 32:5) και τέτοιοι τρόποι, πιθανόν να συνεχίζοντο σε μερικούς υψηλούς τόπους παρά την κατάργησι των ειδωλολατρικών υψηλών τόπων, ίσως επειδή ο βασιλεύς δεν συνέχισε την κατάργησί των με τον ίδιο ζήλο που είχε δείξει για την απομάκρυνσι των ειδωλολατρικών τόπων.

Ή είναι πιθανόν ο Ασά να ενήργησε μια πλήρη κατάργησι όλων των υψηλών τόπων, αλλ’ αυτοί εστήθησαν πάλι στον ωρισμένο καιρό και δεν είχαν καταργηθή ως την εποχή του τέλους της βασιλείας του, και είχε αφεθή η συντριβή των στον διάδοχό του Ιωσαφάτ. Ο ζήλος του Ασά για την ορθή λατρεία έφερε μία περίοδο ειρήνης από τον Ιεχωβά ώστε «ησύχασε το βασίλειον ενώπιον αυτού.»—2 Χρον. 14:1, 5.

● Το Δευτερονόμιον 10:6 λέγει: «Και οι υιοί Ισραήλ εσηκώθησαν από Βηρώθ-βενέ-ιακάν εις Μοσερά.» Εν τούτοις τα εδάφια Αριθμοί 33:31, 32 λέγουν ακριβώς το αντίθετο. Πώς πρέπει να εννοήσωμε αυτή τη φαινομενική ασυμφωνία;

Η αφήγησις στο βιβλίο των Αριθμών λέγει ότι όταν οι Ισραηλίται ταξίδευαν μέσ’ από την έρημο, «σηκωθέντες από Μοσηρώθ, εστρατοπέδευσαν εν Βενέ-ιακάν. Και σηκωθέντες από Βενέ-ιακάν, εστρατοπέδευσαν εν τω όρει Γαδγάδ.» Έτσι η αφήγησις στο Δευτερονόμιον παραθέτει την κατεύθυνσι ταξιδιού των Ισραηλιτών σε αντίθετη διάταξι από την αφήγησι του βιβλίου των Αριθμών. Λόγω των πολλών ετών που εδαπανήθησαν στην έρημο, είναι πολύ δυνατόν ότι οι Ισραηλίται πέρασαν δυο φορές από αυτή την περιοχή.

Όπως υποδεικνύουν τα σχόλια του βιβλίου Η Πεντάτευχος και τα Χάφτορας (στην Αγγλική) για το εδάφιο Δευτερονόμιον 10:6: «Μια πιθανή εξήγησις είναι ότι οι Ισραηλίται, αφού ταξίδεψαν σε νοτία κατεύθυνσι προς την γη του Εδώμ, εστράφησαν αιφνίδιως προς βορράν . . . Πιθανόν να ξαναγύρισαν πίσω για μια μικρή απόστασι, και να επεσκέφθησαν και πάλι μερικά από τα μέρη τα οποία είχαν ήδη περάσει, αλλά αυτή τη φορά σε αντίθετη κατεύθυνσι.» Πρέπει να σημειωθή ότι το υπόμνημα στο Δευτερονόμιον (10:6) αναφέρει τον θάνατο του Ααρών αμέσως μετά την αναγραφή της σταθμεύσεως στην Μοσερά, ενώ η αφήγησις στο βιβλίο των Αριθμών (33:31-39) περιγράφει τα ταξίδια των Ισραηλιτών προς την Εσιών-γάβερ και κατόπιν βορειοδυτικά στην Κάδης προτού αναφέρη το ζήτημα του θανάτου του Ααρών. Αυτό, μαζί με τον μεγάλο αριθμό ετών που περιλαμβάνονται, θα επέτρεπε ασφαλώς ένα μέτρον επιστροφής στα ίδια, αν αυτό συνέβη. Η Βενέ-ιακάν, (Βηρώθ-Βενέ-ιακάν, που σημαίνει, «φρέατα των υιών Ιακώβ») συνήθως ταυτίζεται με μια τοποθεσία ολίγα μίλια βορείως της Κάδης-βαρνή.