οι οποίοι θα υμνούν τον νικηφόρο Βασιλέα «εις αιώνα αιώνος.» Αυτό θα καταλήξη σε δόξα του Ιεχωβά Θεού, του ουρανίου Πατρός του, που είναι ο υπέρτατος ‘Βασιλεύς των αιώνων’ όπως επίσης και ‘Βασιλεύς των εθνών.’ Αυτό, αν το κάνωμε, θα σημαίνη για μας μια ζωή ύμνου και αίνου προς τον κεχρισμένο Βασιλέα Του «εις αιώνας αιώνος.» Αυτό θα δώση πραγματική σπουδαιότητα στη ζωή. Θα θέση ενώπιον μας ένα υψηλό σκοπό για τη ζωή μας σε όλη την αιωνιότητα.

Γιατί Πρέπει ν’ Αποφεύγωμε τους Γογγυσμούς;

«ΜΕΡΙΚΟΙ άνθρωποι ποτέ δεν φαίνονται ικανοποιημένοι.» Πόσο συχνά έχετε ακούσει αυτή τη δήλωσι; Είναι αλήθεια ότι σ’ αυτούς τους κρίσιμους καιρούς πολλοί γογγύζουν. Έχουν αμφιβολίες και επιφυλάξεις σχεδόν για όλα. Αλλά είναι συνετό να επιτρέπη ο Χριστιανός ν’ αναπτυχθή μια τέτοια στάσις; Ο απόστολος Παύλος δεν συμφωνούσε προφανώς, διότι γράφοντας στην εκκλησία των Φιλιππησίων είπε: «Πράττετε τα πάντα χωρίς γογγυσμών και αμφισβητήσεων, δια να γίνησθε άμεμπτοι και ακέραιοι, τέκνα Θεού αμώμητα.»—Φιλιπ. 2:14, 15.

Αυτά τα λόγια του Παύλου δημιουργούν μερικές ερωτήσεις στη διάνοια. Πόσο σοβαρό μπορεί να γίνη το ζήτημα του γογγυσμού; Μπορεί να επηρεάση τη σχέσι μου με τους άλλους; Τη σχέσι μου με την εκκλησία; Τι σκέπτεται ο Ιεχωβά για μένα αν εγώ συνεχώς γογγύζω; Τι μπορώ να κάνω για ν’ αποφύγω αυτό το πνεύμα;

ΑΡΧΑΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

Το γεγονός ότι το ζήτημα των γογγυσμών πρέπει να λαμβάνεται υπ’ όψιν σοβαρά, μπορεί να κατανοηθή από ό,τι είπε ο Παύλος σχετικά μ’ αυτό στην πρώτη του επιστολή προς τους ομοπίστους του της Κορίνθου. Ο απόστολος είπε: «Μηδέ γογγύζετε, καθώς και τινές αυτών [των Ισραηλιτών] εγόγγυσαν, και απωλέσθησαν υπό του εξολοθρευτού.» (1 Κορ. 10:10) Εξετάστε, παραδείγματος χάριν, τον καιρό που ο Μωυσής έστειλε 12 άνδρες, έναν από κάθε φυλή του Ισραήλ, να κατασκοπεύσουν τη γη που ο Ιεχωβά είχε υποσχεθή ότι θα τους έδιδε για κληρονομία. Αυτό συνέβη λίγο καιρό αφότου οι Ισραηλίτες έφυγαν από την Αίγυπτο, όταν ήσαν στην έρημο. Όταν επέστρεψαν αυτοί οι 12 κατάσκοποι στο στρατόπεδο των Ισραηλιτών, μόνο δύο απ’ αυτούς, ο Ιησούς του Ναυή και ο Χάλεβ, έδωσαν μια ευνοϊκή έκθεσι, παροτρύνοντας τον λαό να ενεργήση με θάρρος και να εισέλθη στη γη. Οι άλλοι 10 περιέγραψαν μια αποθαρρυντική εικόνα. Χαρακτήρισαν την περιοχή ως «γη κατατρώγουσα τους κατοίκους αυτής,» και είπαν: «Πας ο λαός, τον οποίον είδομεν εν αυτή, είναι άνδρες υπερμεγέθεις.»—Αριθ. 13:32.

Τότε, οι άπιστοι Ισραηλίτες «εγόγγυζον κατά του Μωυσέως και του Ααρών, και είπε προς αυτούς πάσα η συναγωγή, Είθε να απεθνήσκομεν εν γη Αιγύπτου· ή εν τη ερήμω ταύτη είθε να απεθνήσκομεν· και δια τι μας έφερεν ο Κύριος εις την γην ταύτην να πέσωμεν δια μαχαίρας;» Ναι, εγόγγυζαν κατά του Ιεχωβά! Λόγω αυτής της στάσεως, όλοι αυτοί οι άνδρες που ήσαν 20 ετών και πλέον, εκτός από τον Ιησού του Ναυή, τον Χάλεβ και τους Λευίτες, πέθαναν στην έρημο. Δεν τους επετράπη ποτέ να εισέλθουν στη Γη της Επαγγελίας. (Αριθ. 14:2, 3, 26-30) Πόσο βαρύ ήταν το τίμημα που πλήρωσαν για τον γογγυσμό τους!

Αυτό δείχνει τι μπορεί να συμβή σ’ ένα ολόκληρο έθνος που παραπονείται. Άλλα παραδείγματα δείχνουν ότι είναι πολύ σοβαρό και για άτομα να γογγύζουν εναντίον του Ιεχωβά. Εξετάστε την περίπτωσι της Μαριάμ, της αδελφής του Μωυσέως. Σε μια περίπτωσι, η Μαριάμ, μαζί με τον αδελφό της τον Ααρών, εγόγγυσαν, λέγοντας: «Μήπως προς τον Μωυσήν μόνον ελάλησεν ο Κύριος;» Είναι σπουδαίο το γεγονός ότι η αφήγησις προσθέτει: «Και ήκουσε τούτο ο Κύριος.» (Αριθ. 12:1, 2) Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; Η Μαριάμ, η οποία προφανώς ηγήθη σ’ αυτό τον γογγυσμό, ταπεινώθηκε από τον Θεό. Πώς; Επλήγη με λέπρα και αναγκάσθηκε να παραμείνη έξω από το στρατόπεδο επτά ημέρες έως ότου καθαρίσθηκε.—Αριθ. 12:9-15.