Εορταστική Φωταγώγησις

 1. Πώς η Ιερουσαλήμ λάμβανε ιδιαίτερη φωταγώγησι στη διάρκεια της εορτής της σκηνοπηγίας και τι έκαναν οι Ιουδαίοι κάτω απ’ αυτή τη φωταγώγησι;

Η εορτή της σκηνοπηγίας ήταν μια ευκαιρία για ιδιαίτερη φωταγώγησι της «πόλεως του μεγάλου Βασιλέως,» του Ιεχωβά. (Ματθ. 5:35) Τη νύχτα στο ναό του Ηρώδη, στην Αυλή των Γυναικών που βρισκόταν στα ανατολικά του θυσιαστηρίου, γινόταν μια ασυνήθιστη εκδήλωσις. Ετοποθετούντο εκεί τέσσερα γιγαντιαία κηροπήγια. Το κάθε ένα είχε τέσσερις μεγάλες λεκάνες. Για να γεμίσουν τις λεκάνες με καύσιμο έλαιον, έπρεπε να χρησιμοποιήσουν σκάλες για να τις φθάσουν. Χρησιμοποιούσαν τα παλιά ενδύματα των ιερέων για φυτίλια για τις λεκάνες του ελαίου. Το φως που έρριχναν αυτές οι 16 λεκάνες του καιόμενου ελαίου ήταν αρκετά δυνατό για να φωταγωγήση όλη την Ιερουσαλήμ τη νύχτα. Κάτω απ’ αυτή τη θαυμάσια φωταγώγησι, οι Ισραηλίτες άνδρες στην Αυλή των Γυναικών χόρευαν ή έκαναν ακροβατικά, ενώ οι γυναίκες παρακολουθούσαν τη σκηνή από τον εξώστη τους. Ψαλτωδοί έλεγαν τις 15 Ωδές των Αναβαθμών με μουσική συνοδεία από τους Λευίτες. Αυτή η ευφροσύνη κρατούσε μέχρι την αυγή,

 2. Πού ήσαν οι Εθνικοί που παρακολουθούσαν την εορτή εκείνο τον καιρό;

² Οι απερίτμητοι Εθνικοί που παρακολουθούσαν την εορτή περιωρίζοντο στην Αυλή των Εθνών, χωρισμένοι από την Αυλή του Ισραήλ μέσω του Λίθινου Φράγματος και της Εξωτερικής Αυλής.—Βλέπε Πράξεις 21:28, 29, όπου φαίνονται οι περιορισμοί των Εθνικών στο ναό.

3, 4. (α) Πώς παρακολούθησε ο Ιησούς την εορτή αυτή το φθινόπωρο του έτους 32 μ.Χ., και τι είπε τότε που θα μπορούσε να υπενθυμίση στους Ιουδαίους το νερό του Σιλωάμ; (β) Σύμφωνα με το εδάφιο Ιωάννης 7:39, σε τι αναφερόταν εκεί ο Ιησούς;

³ Έχοντας υπ’ όψι τα εξέχοντα χαρακτηριστικά που είχαν προστεθή στην τέλεσι της εορτής της σκηνοπηγίας, μπορούμε να κατανοήσωμε μερικά κατάλληλα σχόλια που έκανε ο Ιησούς Χριστός στην εορτή. Εώρτασε αυτή την εορτή για τελευταία φορά το φθινόπωρο του έτους 32 μ.Χ. Επειδή οι Ιουδαίοι στην Ιερουσαλήμ ήθελαν να τον φονεύσουν, ο Ιησούς έφυγε από τη Γαλιλαία μόνος του και πήγε αθόρυβα στην εορτή. Στο μέσο περίπου της εορτής ας πούμε, στις 18 Τισρί, εμφανίσθηκε δημοσία και άρχισε να διδάσκη το λαό, στα πλήθη των εορταστών στο ναό.

⁴ Η τελευταία ημέρα της εορτής, 21 Τισρί, ωνομαζόταν ‘ημέρα μεγάλη της εορτής.’ Εκείνη την ημέρα ο Ιησούς πιθανώς υπενθύμισε στο λαό την έκχυσι του ύδατος του Σιλωάμ, όταν είπε: «Εάν τις διψά, ας έρχηται προς εμέ και ας πίνη. Όστις πιστεύει εις εμέ, καθώς είπεν η γραφή, ποταμοί ύδατος ζώντος θέλουσι ρεύσει εκ της κοιλίας αυτού.» Σχετικά μ’ αυτά που είπε σ’ εκείνη την περίπτωσι ο Ιησούς, ο απόστολος Ιωάννης κάνει το εξής σχόλιο: «Τούτο δε είπε περί του Πνεύματος, το οποίον έμελλον να λαμβάνωσιν οι πιστεύοντες εις αυτόν· διότι δεν ήτο έτι δεδομένον Πνεύμα Άγιον, επειδή ο Ιησούς έτι δεν εδοξάσθη.»—Ιωάν. 7:37-39.

 5. Πότε άρχισαν να εκπληρώνονται τα θαυμάσια αυτά λόγια, και πώς;

⁵ Αυτά τα θαυμάσια λόγια άρχισαν να εκπληρώνωνται την ημέρα της Πεντηκοστής του επόμενου έτους, όταν 120 περίπου μαθητές, που ήσαν συναθροισμένοι σ’ ένα ανώγειο στην Ιερουσαλήμ, έλαβαν την έκχυσι του αγίου πνεύματος. Απ’ αυτούς, πράγματι, άρχισαν να ρέουν ποταμοί ζώντος ύδατος όταν στις πολλές γλώσσες που έλαβαν θαυματουργικά, μίλησαν για «τα μεγαλεία του Θεού» στις έκπληκτες χιλιάδες των Ιουδαίων που συγκεντρώθηκαν για να παρακολουθήσουν το θέαμα.—Πράξ. 2:1-41.

 6. Την τελευταία ημέρα της εορτής, τι είπε ο Ιησούς που θα μπορούσε να υπενθυμίση στους μαθητές τους την ειδική φωταγώγησι του ναού;

⁶ Την έβδομη και τελευταία ημέρα της εορτής της σκηνοπηγίας, ο Ιησούς έκανε ακόμη ένα σχόλιο που μπορεί να υπενθύμισε στους μαθητές του την ιδιαίτερη φωταγώγησι που χαρακτήριζε τον εορτασμό, δηλαδή, το φωτισμό από τα τέσσερα υψηλά κηροπήγια που βρίσκονταν στην Αυλή των Γυναικών, στο ναό. Ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου· όστις ακολουθεί εμέ δεν θέλει περιπατήσει εις το σκότος, αλλά θέλει έχει το φως της ζωής.»—Ιωάν. 8:12.

 7. Γιατί το γεγονός ότι ο Ιησούς απεκάλεσε τον εαυτό του το φως «του κόσμου» ήταν κατάλληλο στην εορτή της σκηνοπηγίας;

⁷ Το γεγονός ότι ο Ιησούς απεκάλεσε τον εαυτό του «το φως του κόσμου» ήταν πολύ κατάλληλο σ’ αυτή την εορτή της σκηνοπηγίας, επειδή η εορτή αυτή προσελάμβανε τα χαρακτηριστικά μιας παγκόσμιας εορτής. Πώς συνέβαινε αυτό; Επειδή στο νόμο του Θεού, ο «ξένος» που βρισκόταν μέσα στις πύλες των Ισραηλιτών καταγραφόταν σαν να είχε το δικαίωμα να λάβη μέρος στην εορτή και να ευφρανθή μαζί, με τον εκλεκτό λαό του Θεού.—Δευτ. 16:14.

 8. (α) Τι ήταν μοναδικό σχετικά με τη θυσία μόσχων στην εορτή της σκηνοπηγίας; (β) Σχετικά με τον αριθμό τους, πώς αντιστοιχεί αυτό με όσα εκτίθενται στη Γένεσι κεφάλαιο 10, πράγμα που δείχνει, τι;

⁸ Σύμφωνα με τα εδάφια Αριθμοί 29:12-34, προσεφέρετο για θυσία ένας ασυνήθιστος αριθμός μόσχων. Την πρώτη μέρα, προσεφέροντο 13 μόσχοι, και τις επόμενες έξη μέρες προσεφέρετο ένας μόσχος λιγότερος κάθε μέρα, με αποτέλεσμα να προσφερθούν επτά μόσχοι την έβδομη και τελευταία ημέρα, στην οποία ο Ιησούς είπε: «Εγώ είμαι το φως του κόσμου.» Έτσι, μέχρι την τελευταία μέρα της εορτής, είχαν προσφερθή για θυσία 70 μόσχοι. Ο αριθμός 70 είναι πολλαπλάσιο του 7 και του 10, αριθμοί που συμβολίζουν και οι δύο πληρότητα, τελειότητα, το 7 πνευματική τελειότητα και το 10 κοσμική τελειότητα. Στις 10 Τισρί, την Ημέρα του Εξιλασμού, είχε προσφερθή σαν εξιλεωτική θυσία μόνο ένας μόσχος. Αλλά στη διάρκεια της επταήμερης εορτής της σκηνοπηγίας, 15-21 Τισρί, προσφέρονταν 70 μόσχοι. Στον τύπο, αυτοί οι μόσχοι θα παρείχαν αίμα που θα επαρκούσε για τον καθαρισμό και τη σωτηρία ολόκληρου του κόσμου της ανθρωπότητας. Αυτό αντιστοιχεί μ’ αυτά που εκτίθενται στο βιβλίο της Γενέσεως, κεφάλαιο 10. Εκεί αναγράφονται τα προσωπικά ονόματα των οικογενειακών κεφαλών και εθνών, αρχίζοντας από τον Νώε και φθάνοντας, μέσω των τριών γιων του, στα ονόματα Μησά και Σεφαρά. Αριθμούνται εκεί 70 ονομασίες, και φαίνεται ότι καλύπτουν τον παγκόσμιο πληθυσμό της μετακατακλυσμιαίας περιόδου.

 9. Τίνος «το φως» ήταν ο Ιησούς, όπως είπε, και τι χρειάζεται όλο το ανθρώπινο γένος για ν’ αποκτήση ζωή;

⁹ Έτσι, στον πρέποντα καιρό, ήταν πολύ κατάλληλο ν’ αναγγείλη ο Ιησούς, «Εγώ είμαι το φως του κόσμου,» όχι απλώς το φως των κεχρισμένων ακολούθων του. Σχετικά με τα οφέλη του φωτός, δεν ξεχνούμε ότι αφού ο Θεός είπε, «Γενηθήτω φως,» και αφού δημιούργησε τον ήλιο, τη σελήνη και τα αστέρια και κατέστη δυνατόν να εκχέουν το φως τους στη γη μας, δημιούργησε ζώα και τελικά τον τέλειο άνδρα και γυναίκα, για ν’ απολαμβάνουν το φως της ζωής. Σήμερα, σ’ αυτόν τον κόσμο που τον σκοτεινιάζει η αμαρτία και η αποξένωσις από τον Θεό, όλοι οι άνθρωποι μπορούν να ωφεληθούν από το φως που απορρέει από τον Ιησού Χριστό, «το φως του κόσμου.» Όλοι αυτοί χρειάζονται «το φως της ζωής.»—Ιωάν. 8:12· Γέν. 1:3.

ΑΝΤΙΤΥΠΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΚΗΝΟΠΗΓΙΑΣ

10. Από ποια άποψι μοιάζει η εορτή της σκηνοπηγίας με τις δύο προηγούμενες εορτές, και ποιους παράγοντες πρέπει να εξετάσωμε εδώ;

¹⁰ Όπως και οι δύο προηγούμενες εορτές που είχε διατάξει ο Θεός στον εκλεκτό του λαό, έτσι και η εορτή της σκηνοπηγίας έπρεπε να έχει μια αντιτυπική σημασία για τους καιρούς μας. Ευτυχώς, έχει πράγματι μια αντιτυπική εκπλήρωσι. Πότε, λοιπόν, άρχισε αυτή η εκπλήρωσις; Πώς μπορούμε να το καθορίσωμε αυτό; Από παράγοντες τυπικούς και αντιτυπικούς, ιστορικούς.

11. Τι δείχνουν τα ιστορικά γεγονότα σχετικά με το αν ο «θερισμός» που αναφέρεται στο εδάφιο Ματθαίος 13:39 άρχισε το έτος 1914 ή όχι;

¹¹ Στο Ματθαίο, κεφάλαιο 13, ο Ιησούς Χριστός μάς έδωσε μια παραβολή στην οποία αναφερόταν η συγκομιδή των καρπών του αγρού. Ήταν η παραβολή του σίτου και των ζιζανίων. Ο Ιησούς, εξηγώντας τα χαρακτηριστικά της παραβολής, είπε: «Ο δε θερισμός είναι η συντέλεια του αιώνος.» (Ματθ. 13:39) Οι προφητείες και ο χρονολογικός πίνακας της Γραφής, καθώς επίσης και ιστορικά γεγονότα, δείχνουν ότι η ‘συντέλεια του αιώνος’ ή το τέλος του σημερινού συστήματος πραγμάτων άρχισε το 1914 μ.Χ.· το φθινόπωρο εκείνου του έτους έληξαν οι «επτά καιροί» στη διάρκεια των οποίων τα Έθνη κυριαρχούσαν στη γη χωρίς την παρέμβασι της Μεσσιανικής βασιλείας του Θεού. (Δαν. 4:23-25) Μήπως ο «θερισμός» ή σύναξις της τάξεως του ‘σίτου’ των αληθινών Χριστιανών άρχισε εκείνο το έτος; Όχι, επειδή η ιστορία δείχνει ότι οι αφιερωμένοι Χριστιανοί λάτρεις του Ιεχωβά είχαν διασκορπισθή στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου που άρχισε το 1914. Η παγκόσμια οργάνωσίς τους είχε διασπασθή από τους εχθρούς της Μεσσιανικής βασιλείας του Ιεχωβά, της ουράνιας βασιλείας την οποία διακήρυτταν με ζήλο εκείνοι οι αναγεννημένοι από το πνεύμα, κεχρισμένοι μαθητές του Ιησού Χριστού, του ανάσσοντος Βασιλέως. Η διάσπασις της οργανώσεως τελικά έφθασε μέχρι τα κεντρικά γραφεία του αφιερωμένου λαού του Ιεχωβά στο Μπρούκλυν, της Νέας Υόρκης, Η.Π.Α., το 1918.

12. Πότε άρχισε η σύναξις που προείπε ο Ιησούς στο εδάφιο Ματθαίος 24:31, και η έναρξις ποιας εορτής χαρακτηρίσθηκε απ’ αυτή;

¹² Στην προφητεία που έδωσε ο Ιησούς για το «σημείον» της παρουσίας του και της συντελείας του αιώνος ή συστήματος πραγμάτων, είπε, όπως αναφέρεται στο εδάφιο Ματθαίος 24:31: «Και θέλει αποστείλει τους αγγέλους αυτού μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης, και θέλουσι συνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων απ’ ακρών ουρανών έως ακρών αυτών.» Αυτά τα λόγια προέλεγαν μια σύναξι των ‘εκλεκτών’ του Χριστού απ’ όλα τα μέρη στα οποία είχαν διασκορπισθή ή απομονωθή. Αυτή η σύναξις άρχισε να λαμβάνη χώρα το μεταπολεμικό έτος 1919, αμέσως μετά την απελευθέρωσι μελών του προσωπικού των κεντρικών γραφείων του Μπρούκλυν, μετά από εννέα μήνες φυλακίσεως στις ομοσπονδιακές φυλακές της Ατλάντα της Γεωργίας, Η.Π.Α., στις 25 Μαρτίου 1919. Έτσι, εκείνο το αξιομνημόνευτο έτος άρχισε να εκπληρώνεται η αντιτυπική εορτή της συγκομιδής των καρπών ή σκηνοπηγίας. Το γεγονός αυτό χαρακτηρίσθηκε από μεγάλη χαρά από μέρους του κεχρισμένου υπολοίπου των ‘εκλεκτών’ του Χριστού παγκοσμίως.

13. (α) Όταν ο Ιησούς μίλησε για θερισμό στο εδάφιο Ματθαίος 13:39, μιλούσε για το θερισμό ποιων ατόμων; (β) Ποια τέτοια άτομα ‘θερίστηκαν’ ή συνάχθηκαν μετά το 1919;

¹³ Για να το βεβαιώσωμε αυτό, πρέπει να θυμηθούμε αρκετά βαρυσήμαντα πράγματα. Όταν ο Ιησούς είπε, «Ο θερισμός είναι η συντέλεια του αιώνος,» για ποιο πράγμα μιλούσε; Για τη σύναξι των ‘υιών της βασιλείας,’ δηλαδή, των αναγεννημένων από το πνεύμα κληρονόμων της ουράνιας βασιλείας. Πρόκειται για μια πνευματική κεχρισμένη τάξι, που συμβολίζεται από το σίτο, και η σύναξίς της άρχισε πράγματι την άνοιξι του 1919. Με τον καιρό, συνάχθηκαν κι άλλοι εκτός από τους κληρονόμους της Βασιλείας που ήσαν διασκορπισμένοι λόγω των γεγονότων του Α΄ Παγκοσμίου πολέμου. Στη χρονική περίοδο από το 1919 και μετά, χιλιάδες άλλα άτομα έλαβαν τη στάσι τους υπέρ της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Θεού και αφιερώθηκαν στον Ιεχωβά, βαπτίσθηκαν, αναγεννήθηκαν πνευματικά και χρίσθηκαν με το πνεύμα του Θεού, και προστέθηκαν κι αυτοί στις τάξεις του αρχικού υπολοίπου. Αυτοί οι νεωστί προστιθέμενοι προεικονίσθηκαν, σαν τάξις, από εξέχοντες χαρακτήρες των προ-χριστιανικών Βιβλικών δραμάτων. Αυτοί οι επιφανείς χαρακτήρες ήσαν η Ρουθ η Μωαβίτις, που έγινε πιστή σύντροφος της Ιουδαίας Ναομί, της πεθεράς της, και επίσης η Βασίλισσα Εσθήρ, η εξαδέλφη του Ιουδαίου Μαροδοχαίου, ο οποίος έγινε πρωθυπουργός της Περσικής Αυτοκρατορίας στη διάρκεια της βασιλείας του Αυτοκράτορα Ασσουήρου ή Ξέρξη.

14. Έτσι, τι χαρακτηρίζει την έναρξι της αντιτυπικής εορτής της συγκομιδής των καρπών ή σκηνοπηγίας;

¹⁴ Τόσο η Ρουθ όσο και η Εσθήρ συνδέθηκαν με τη βασιλική γραμμή του Δαβίδ και με τη διατήρησί της μέχρι την πρώτη έλευσι του Ιησού, του «υιού του Δαβίδ.» (Ματθ. 1:1, 5· Ρουθ 4:18-22· Εσθήρ 4:13, 14) Η σύναξις των τάξεων της Ρουθ και της Εσθήρ, μαζί με το αρχικό κεχρισμένο υπόλοιπο, χαρακτηρίζει την έναρξι της αντιτυπικής εορτής της συγκομιδής των καρπών ή σκηνοπηγίας.

15. Η φθινοπωρινή εορτή ήταν εορτή τίνων, και σε ποιους είχε δοθή εντολή να κατοικούν σε σκηνές στη διάρκεια της τελέσεως αυτής της εορτής;

¹⁵ Ένα άλλο πράγμα: Στους προ-χριστιανικούς χρόνους, οι φυσικοί Ιουδαίοι ήσαν εκείνοι που τελούσαν την τυπική εορτή της σκηνοπηγίας. Σ’ εκείνους είχε δοθή από τον Ιεχωβά η εντολή μέσω του Μωυσέως να την εορτάζουν. Έτσι, στον καιρό της φθινοπωρινής συγκομιδής των καρπών, συγκεντρώνονταν στην Ιερουσαλήμ και κατοικούσαν σε σκηνές. Ακόμη και μόνιμοι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ το έκαναν αυτό. Αυτή η εορτή της σκηνοπηγίας υπενθύμιζε κάτι που είχε συμβή προηγουμένως. Τι; Τα εδάφια Λευιτικόν 23:42, 43 απαντούν, λέγοντας: «Εν σκηναίς θέλετε κατοικεί επτά ημέρας· πάντες οι αυτόχθονες Ισραηλίται θέλουσι κατοικεί εν σκηναίς· δια να γνωρίσωσιν αι γενεαί σας ότι εν σκηναίς κατώκισα τους υιούς Ισραήλ, ότε εξήγαγον αυτούς εκ γης Αιγύπτου· εγώ Κύριος ο Θεός σας.» Οι αυτόχθονες Ιουδαίοι το έκαναν αυτό.

16. (α) Καθώς ώδευαν προς τη Γη της Επαγγελίας, πώς το ‘σύμμικτον πλήθος’ ζούσε μαζί με τους Ισραηλίτες; (β) Στο ναό του Ηρώδη στις ημέρες του Ιησού, πώς διετηρείτο ένας διαχωρισμός μεταξύ των Εθνικών και των Ισραηλιτών;

¹⁶ Φυσικά, το ‘σύμμικτον πλήθος’ μη Ισραηλιτών, που ενώθηκαν με τους Ισραηλίτες και ‘συνανέβησαν μετ’ αυτών,’ έπρεπε να κατοικούν σε σκηνές καθώς επορεύοντο προς τη Γη της Επαγγελίας. (Έξοδ. 12:38) Αλλά η εντολή για την τέλεσι της εορτής της σκηνοπηγίας δεν απευθυνόταν στο ‘σύμμικτον πλήθος’ αλλά είχε δοθή στον Ισραήλ. Ούτε η Γη της Επαγγελίας δόθηκε στο ‘σύμμικτον πλήθος’ για να την καλλιεργή, αλλά διαμοιράσθηκε μεταξύ των 12 μη Λευιτικών φυλών του Ισραήλ, και ο νόμος της αποκαταστάσεως της γης στη διάρκεια του Ιωβηλαίου εφαρμοζόταν στους Ισραηλίτες. Έτσι, η εορτή της συγκομιδής των καρπών θα ήταν ιδιαίτερα για τους Ισραηλίτες. Κατά χάρι επιτρεπόταν και στον ‘ξένον’ να συμμετέχη σ’ αυτήν. Στη διάρκεια του εορτασμού στις μέρες του Ιησού Χριστού, οι μη Ιουδαίοι, οι Εθνικοί, περιωρίζοντο στην Αυλή των Εθνών, και το Λίθινο Φράγμα καθώς και η Εξωτερική Αυλή τους διαχώριζε από την Αυλή του Ισραήλ. Ο δικός τους χώρος βρισκόταν στο κατώτερο επίπεδο ολόκληρου του οικοδομήματος του ναού του Ηρώδη.

ΟΙ ΕΟΡΤΑΣΤΕΣ ΠΟΥ ΜΕΤΕΦΕΡΑΝ ΤΟΥΣ ΚΛΑΔΟΥΣ

17, 18. Ποιοι ήσαν εκείνοι που μετέφεραν τα ειδικά πλέγματα, και από ποιο εδάφιο λέγεται ότι ελήφθη αυτή η ιδέα;

¹⁷ Στον ίδιο τον εορτασμό οι Ισραηλίτες ήσαν εκείνοι που μετέφεραν πλέγματα από κλωνάρια φοινίκων, μυρτιάς μυρσίνης και κιτροειδών (lulabs και ethrogs (citrons) στην Αγγλική). Για να πάρωμε μια ιδέα σχετικά με το πώς θα ήταν η εορτή στις ημέρες του Ιησού, μπορούμε να διαβάσωμε την περιγραφή του Ιουδαϊκού εορτασμού όπως αναγράφεται στα εδάφια Νεεμίας 8:14-18. Τα πλέγματα ήσαν μια δέσμη από κλαδιά από διάφορα δένδρα και τα κράταγε ο Ιουδαίος εορταστής στο χέρι του. Η ιδέα γι’ αυτό λέγεται ότι λαμβάνεται από το εδάφιο Λευιτικόν 23:40:

¹⁸ «Και την πρώτην ημέραν θέλετε λάβει εις εαυτούς καρπόν δενδρου ωραίου, κλάδους φοινίκων και κλάδους δένδρων δασέων και ιτέας από χειμάρρου· και θέλετε ευφρανθή ενώπιον Κυρίου του Θεού σας επτά ημέρας.»

19. (α) Από τι αποτελούντο τα πλέγματα αυτά; (β) Σε τι είδους πορεία μετέφεραν οι Ισραηλίτες τα βάγια, και τι έψελναν;

¹⁹ Τα συστατικά των πλεγμάτων ήσαν (1) ένας βλαστός από φοίνικα διπλωμένος, (2) τρία κλαδιά μυρτιάς με σπονδύλους από φύλλα σ’ αυτά, και (3) δύο κλαδιά ιτιάς, το ξύλο της οποίας είναι κοκκινωπό και τα κλαδιά της είναι μακρυά και ακέραια. Οι Ισραηλίτες που κρατούσαν τα πλέγματα τα έσειαν και τα πετούσαν μόνο στο τέλος της εορτής. Τα πλέγματα και τα «έθρογκ» (ένας κιτροειδής καρπός σαν το λεμόνι αλλά χωρίς τη μύτη που έχει το λεμόνι στο ένα άκρο) μετεφέροντο σε πορεία γύρω από το θυσιαστήριο στην Αυλή των Ιερέων, γινόταν ένας γύρος στη διάρκεια κάθε μιας από τις πρώτες έξη μέρες και επτά γύροι στην εβδόμη και τελευταία ημέρα. Μετά απ’ αυτό, το έθρογκ, ή κίτρο, τρωγόταν. Στη διάρκεια της πορείας έψελναν το εδάφιο Ψαλμός 118:25: «Ω Κύριε, σώσον, δέομαι· ω Κύριε, ευόδωσον, δέομαι!» Οι Εθνικοί, στη δική τους αυλή, δεν μπορούσαν να μετέχουν σ’ όλα αυτά.

20. Στις ημέρες του Κυβερνήτη Νεεμία, τι είδους πνεύμα είπε ο ίδιος στους Ισραηλίτες στην Ιερουσαλήμ να έχουν στη διάρκεια της εορτής τους της σκηνοπηγίας;

²⁰ Στην εορτή της σκηνοπηγίας στις ημέρες του Νεεμία, ο ίδιος ο Νεεμίας σαν κυβερνήτης είπε στους Ισραηλίτες που είχαν επιστρέψει από την εξορία στη Βαβυλώνα: «Η ημέρα είναι αγία εις τον Κύριον ημών και μη λυπείσθε· διότι η χαρά του Κυρίου είναι η ισχύς σας.» (Νεεμ. 8:10) Οι πνευματικοί Ισραηλίτες σήμερα πρέπει να έχουν την ίδια στάσι μετά την απελευθέρωσί τους από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη το έτος 1919 μ.Χ.

21. (α) Γιατί το υπόλοιπο των πνευματικών Ισραηλιτών ευφράνθηκε την άνοιξη του 1919 μ.Χ.; (β) Τι είδος έργο νόμιζαν ότι βρισκόταν μπροστά τους, αλλά τι έργο αποδείχθηκε ότι είναι;

²¹ Είναι φανερό ότι η εκπλήρωσις της εορτής της σκηνοπηγίας άρχισε εκείνο το μεταπολεμικό έτος. Έχοντας υπ’ όψι τις προηγούμενες προσδοκίες τους πριν από κείνο το έτος, οι πνευματικοί «υιοί της βασιλείας» προβληματίσθηκαν κάπως όταν εισήχθηκαν στη μεταπολεμική εποχή. Αλλά ευφράνθηκαν υπερβολικά όταν ήλθε η απελευθέρωσις από τη Βαβυλώνα τη Μεγάλη την άνοιξι του 1919. Αφιερώθηκαν αμέσως στο έργο της συνάξεως που βρισκόταν τότε μπροστά τους. Στην αρχή, νόμισαν ότι επρόκειτο απλώς για «έργο σταχυολογήσεως.» Σχετικά μ’ αυτό, βλέπε Σκοπιά 1 Μαΐου 1919 και το άρθρο της «Ο Θερισμός Έληξε—Τι θα Επακολουθήση;» σελίς 138, παράγραφος 1, στην Αγγλική. Εν τούτοις, αντί, για ένα έργο σταχυολογήσεως, αυτό αποδείχθηκε ένας πλήρης θερισμός,

22. Μήπως το κεχρισμένο υπόλοιπο σχεδίαζε να εγκατασταθή για πάντα στην παραδεισιακή γη, και πώς θεωρούν τον εαυτό τους τα μέλη του μέσα σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων;

²² Το κεχρισμένο υπόλοιπο των θεριστών ζούσε, σαν να λέγαμε, σε ‘σκηνές,’ διότι δεν προσήλωνε τη στοργή του σε επίγεια πράγματα. Δεν απέβλεπε να ζήση σ’ έναν επίγειο παράδεισο αιωνίως. Απέβλεπε στο να εισαχθή στην ουράνια κληρονομιά του με τον ενδοξασμένο Κύριο, τον Ιησού Χριστό. Έτσι, η άποψίς τους ήταν όμοια μ’ εκείνη που εκτίθεται στα εδάφια Εβραίους 13:13, 14: «Ας εξερχώμεθα λοιπόν προς αυτόν έξω του στρατοπέδου, τον ονειδισμόν αυτού φέροντες· διότι δεν έχομεν εδώ πόλιν διαμένουσαν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν.» Έχοντας υπ’ όψι αυτό το γεγονός, τα μέλη του υπολοίπου θεωρούν τον εαυτό τους σαν οδοιπόρους, ‘ξένους και παρεπίδημους’ σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων, όπως ο Αβραάμ, ο Ισαάκ και ο Ιακώβ.—1 Πέτρ. 2:11· Γεν. 47:9· Έξοδ. 6:4· Εβρ. 11:13· Ψαλμ. 119:54.

23. (α) Μήπως ο εορτασμός της αντιτυπικής εορτής της σκηνοπηγίας από μέρους του υπολοίπου έλαμψε από πνευματική φωταγώγησι το 1923; (β) Πώς κατανοήθηκε ότι εφαρμόζεται η παραβολή που αναφέρεται στα εδάφια Ματθαίος 25:31-46;

²³ Για το κεχρισμένο υπόλοιπο, που άρχισε να εισέρχεται στο σύγχρονο αντίτυπο της εορτής της σκηνοπηγίας, ξεχύθηκε πνευματική φωταγώγησις από τον ουράνιο ναό του Ιεχωβά. Στη διάρκεια της συνάξεως της πνευματικής τάξεως που προεικονίσθηκε από τη Ρουθ και την Εσθήρ, δόθηκε ιδιαίτερη φωταγώγησις στην παραβολή του Ιησού για τα πρόβατα και τα ερίφια, όπως αναγράφεται στα εδάφια Ματθαίος 25:31-46, για τη διαφώτισι της κατανοήσεώς τους. Στη γενική συνέλευσι που έγινε το 1923 στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνιας, Η.Π.Α., ο πρόεδρος της Εταιρίας Σκοπιά, που είχε απελευθερωθή πριν από τέσσερα χρόνια από τις φυλακές της Ατλάντα (Γεωργίας), εξέτασε την παραβολή των προβάτων και των εριφίων. Η εκπλήρωσις αυτής της παραβολής δεν χρειαζόταν να περιμένη μέχρι τη χιλιετή βασιλεία του Χριστού. Η προβατοειδής τάξις ήδη σχηματιζόταν τότε. Υπήρχαν ήδη επί σκηνής μέλη αυτής της τάξεως τα οποία έπρατταν το καλό στο υπόλοιπο των πνευματικών ‘αδελφών’ του ενδοξασμένου Ιησού Χριστού. Το θέμα της δημόσιας διαλέξεως «Εκατομμύρια Ήδη Ζώντων Ουδέποτε Θέλουσιν Αποθάνει» χρησιμοποιήθηκε για να εφαρμοσθή σ’ αυτούς. Αυτοί ανήκαν στα «άλλα πρόβατα» τα οποία ανέφερε ο Ιησούς στο εδάφιο Ιωάννης 10:16.

24. Έγινε τότε καμμιά ιδιαίτερη προσπάθεια για τη σύναξι εκείνων που έκαναν καλό στους πνευματικούς ‘αδελφούς’ του Χριστού;

²⁴ Στον καιρό της εξηγήσεως της παραβολής, που αναφέρεται στα εδάφια Ματθαίος 25:31-46, δεν έγινε καμμιά ιδιαίτερη προσπάθεια για να συναχθούν αυτά τα «άλλα πρόβατα.» Αλλά εξεφράσθη εκτίμησις για την αγαθότητα που έδειχναν στο υπόλοιπο των πνευματικών ‘αδελφών’ του Χριστού. Η περαιτέρω πνευματική φωταγώγησις στη διάρκεια της αντιτυπικής εορτής της σκηνοπηγίας περίμενε το δέοντα καιρό.

[Διάγραμμα/Εικόνα στη σελίδα 17]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Πύλη

Περιστύλιον

Πύλη

Πύλη

Βασιλικόν Περιστύλιον

Περιστύλιον του Σολωμόντος

Πύλη

Βόρειον Περιστύλιον

Αυλή των Εθνών

Εξωτερική Αυλή

Λίθινο Φράγμα

Αυλή των Γυναικών

Αυλή του Ισραήλ

Αυλή των Ιερέων

Ναός