“Μηδείς ας Μη Καταφρονή την Νεότητά Σου” — ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ της Σκοπιάς

“Μηδείς ας Μη Καταφρονή την Νεότητά Σου”

«Μηδείς ας μη καταφρονή την νεότητά σου, αλλά γίνου τύπος των πιστών εις λόγων, εις συναναστροφήν, εις αγάπην, εις πνεύμα, εις πίστιν, εις καθαρότητα.»—1 Τιμ. 4:12.

1. (α) Ποια στάσι λαμβάνουν συχνά σήμερα τα νεαρά άτομα απέναντι των μεγαλυτέρων και της εξουσίας; (β) Τι έχει γίνει για να κατευνασθούν τα νεαρά άτομα, και ποια ερωτήματα έχει εγείρει;

ΣΤΟΝ σημερινό κόσμο ένα από τα εξέχοντα θέματα συζητήσεως είναι τα νεαρά άτομα. Το παλαιό γνωμικό ότι τα παιδιά πρέπει να τα βλέπη κανείς και όχι να τ’ ακούη, που σημαίνει ότι πρέπει να παρευρίσκωνται μαζί με τους μεγαλυτέρους των αλλά να μη λέγουν τη γνώμη των στα ζητήματα, έχει χάσει τη σημασία του, και, πράγματι, η νεωτέρα γενεά το θεωρεί ως τον τρόπο της παλαιοτέρας γενεάς για να φιμώνη την ελευθέρα έκφρασι της σκέψεώς των. Λόγω της παραχωρήσεως ελευθερίας εκφράσεως και ενεργείας, τα νεαρά άτομα σήμερα έχουν πολλά να πουν για το πώς πρέπει να γίνουν τα πράγματα· και αν οι εξουσίες δεν συμφωνούν, η νεολαία παίρνει συχνά τα ζητήματα στα χέρια της και κάνει ό,τι θέλει. Θα εχρειάζοντο πολλές κόλλες χάρτου για να καταγράψη κανείς τι έχει γίνει για να κατευνασθούν οι νέοι, για να μη δημιουργήσουν προβλήματα στην παλαιοτέρα γενεά. Οι καθιερωμένοι κανόνες έχουν χαλαρωθή, οι νόμοι έχουν αλλάξει, και όλα σε μια προσπάθεια να ικανοποιήσουν τη νεωτέρα γενεά. Είναι δυνατόν να μη βλέπουν την ορθή άποψι αυτού του ζητήματος; Μήπως θα μπορούσε αντί να ικανοποιούν τις επιθυμίες των νέων να τους καλούν να δείχνουν βαθύ σεβασμό στους μεγαλυτέρους των; Αντί ν’ αποβλέπωμε στις αλληλοσυγκρουόμενες θεωρίες ανθρώπων, ας στραφούμε στον Λόγο του Δημιουργού του ανθρωπίνου γένους για να διαπιστώσωμε ποια είναι η κατάλληλη άποψις.

2. (α) Ποιες ήσαν οι εντολές του Θεού στο λαό του τον Ισραήλ σχετικά με την κατάλληλη στάσι απέναντι των γονέων; (β) Ποιες ευθύνες έχουν οι γονείς στην εκπαίδευσι των τέκνων;

² Στις αρχές της ιστορίας του έθνους του Ισραήλ—του λαού που είχε εκλέξει ο Θεός για ειδικό απόκτημά του—ο ίδιος ο Θεός είχε δώσει σ’ αυτό νόμους και διατάγματα. Μεταξύ των πρώτων Δέκα Νόμων ήταν αυτός ο νόμος που βρίσκεται στο εδάφιο Έξοδος 20:12 (ΜΝΚ), που αποτελούσε μέρος του Δεκαλόγου: «Τίμα τον πατέρα σου και την μητέρα σου, διά να γείνης μακροχρόνιος επί της γης, την οποίαν σοι δίδει Ιεχωβά ο Θεός σου.» Ο Ιεχωβά είπε επίσης αυτά τα λόγια, που αναγράφονται στο εδάφιο Έξοδος 21:15: «Και όστις πατάξη τον πατέρα αυτού, ή την μητέρα αυτού, θέλει εξάπαντος θανατωθή.» Οι γονείς στον Ισραήλ ήσαν υποχρεωμένοι να δίνουν κατάλληλη εκπαίδευσι στα παιδιά των για να είναι με τον καιρό σε θέσι ν’ αναλαμβάνουν ευθύνες μέσα στον οικογενειακό κύκλο. Οι λόγοι του δούλου του Θεού Μωυσέως, που ελάλησε κάτω από έμπνευσι, ήσαν: «Και ούτοι οι λόγοι, τους οποίους εγώ σε προστάζω σήμερον, θέλουσιν είσθαι εν τη καρδία σου· και θέλεις διδάσκει αυτούς επιμελώς εις τα τέκνα σου, και περί αυτών θέλεις ομιλεί καθήμενος εν τη οικία σου, και περιπατών εν τη οδώ και πλαγιάζων, και εγειρόμενος. Θέλετε φυλάττει επιμελώς τας εντολάς Ιεχωβά του Θεού υμών, και τα μαρτύρια αυτού, και τα διατάγματα αυτού, τα οποία προσέταξεν εις σε.»—Δευτ. 6:6, 7, 17, ΜΝΚ.

3. (α) Τι εγίνετο με τα ασεβή στασιαστικά τέκνα στον αρχαίο Ισραήλ; (β) Γιατί αυτό δεν ήταν σκληρό και απάνθρωπο;

³ Καθώς περνούσε ο καιρός, αν ένα παιδί γινόταν στασιαστικό, αδιόρθωτο, με τάσι προς την κακή διαγωγή, ήταν ευθύνη των γονέων να το φέρουν μπροστά στους πρεσβυτέρους της πόλεως για τιμωρία. Αυτά είναι γραμμένα σχετικά μ’ ένα τέτοιο παιδί: «Εάν τις έχη υιόν πεισματώδη και απειθή, όστις δεν υπακούει εις την φωνήν του πατρός αυτού, ή εις την φωνήν της μητρός αυτού, και αφού παιδεύσωσιν αυτόν, δεν υπακούη εις αυτούς, τότε ο πατήρ αυτού και η μητηρ αυτού θέλουσι πιάσει αυτόν, και θέλουσι εκφέρει αυτόν προς τους πρεσβυτέρους της πόλεως αυτού, και εις την πύλην του τόπου αυτού· και θέλουσιν ειπεί προς τους πρεσβυτέρους της πόλεως αυτού, Ούτος ο υιός ημών είναι πεισματώδης και απειθής· δεν υπακούει εις την φωνήν ημών είναι λαίμαργος, και μέθυσος· και πάντες οι άνθρωποι της πόλεως θέλουσι λιθοβολήσει αυτόν με λίθους και θέλει αποθάνει. Και θέλεις εξαφανίσει το κακόν εκ μέσου σου· και πας ο Ισραήλ θέλει ακούσει και φοβηθή.» (Δευτ. 21:18-21) Πολλά άτομα στον σημερινό κόσμο νομίζουν ότι αυτή είναι σκληρή και απάνθρωπη μετοιχείρισις. Αλλά πρέπει να ενθυμούμεθα ότι υπήρχαν αυστηρές απαιτήσεις που εβάρυναν τους γονείς να παρέχουν στο παιδί κατάλληλη παιδεία. Θυμηθήτε το εδάφιο Δευτερονόμιον 6:17 (ΜΝΚ): «Θέλετε φυλάττει επιμελώς τας εντολάς Ιεχωβά του Θεού υμών, και τα μαρτύρια αυτού, και τα διατάγματα αυτού, τα οποία προσέταξεν εις σε.» Οι γονείς δεν ήσαν ελεύθεροι να μεταχειρίζωνται τα τέκνα των με σκληρό, ασεβή, βάρβαρο ή άστοργο τρόπο. Έπρεπε αυτοί οι ίδιοι να ήσαν υποδειγματικοί όσον αφορά τους θεοσεβείς τρόπους, εκδηλώνοντας αγάπη, ενδιαφέρον και φροντίδα για τα τέκνα των. Ο πατέρας έπρεπε να είναι ένα άτομο στο οποίο τα τέκνα να μπορούν να εμπιστεύωνται ως έναν έντιμο, ευθύ, ακέραιο και στοργικό υπηρέτη του Ιεχωβά. Η μητέρα έπρεπε να έχη βαθύ σεβασμό για τον σύζυγό της και να είναι καταφύγιο και βοήθεια για τα τέκνα. Τα τέκνα δεν έπρεπε να διώχνονται από το σπίτι για να τα «καταφέρουν» μόνα των. Ήσαν κληρονομιά για την οποία έπρεπε να φροντίζουν από κάθε άποψι. Έτσι, αν ένα παιδί έπαιρνε κακό δρόμο αυτό θα ωφείλετο στην κακή πορεία του, και με τον καιρό αυτή η πορεία θα ωδηγούσε, αν δεν διορθωνόταν, στους πρεσβυτέρους της πόλεως και στην κρίσι των.

4. Πώς θεωρεί τα παιδιά ο Λόγος του Θεού, και ποια αμοιβή έχουν οι γονείς οι οποίοι δίνουν κατάλληλη διαπαιδαγώγησι στα τέκνα των;

⁴ Ο Λόγος του Θεού τονίζει ότι είναι μεγάλη ευλογία να έχη κανείς και ν’ ανατρέφη παιδιά με την διαπαιδαγώγησι του Ιεχωβά. Ο Ψαλμωδός έγραψε κάτω από θεία έμπνευσι τα εξής λόγια: «Ιδού, κληρονομιά παρά του Ιεχωβά είναι τα τέκνα· μισθός αυτού, ο καρπός της κοιλίας. Καθώς είναι τα βέλη εν τη χειρί του δυνατού, ούτως οι υιοί της νεότητος. Μακάριος ο άνθρωπος, όστις εγέμισε την βελοθήκην αυτού εκ τούτων.» (Ψαλμ. 127:3-5, ΜΝΚ) Όταν, λοιπόν, το παιδί έχει εκπαιδευθή κατάλληλα από τη νεαρή ηλικία του, μπορεί να γίνη ένα άτομο στο οποίο μπορεί κανείς να εμπιστεύεται και κανένας να μη το περιφρονή. Πόσο αληθινά είναι τα λόγια των Παροιμιών όταν μιλούν γι’ αυτά τα παιδιά: «Ο πατήρ του δικαίου θέλει χαρή σφόδρα· και όστις γεννά σοφόν υιόν, θέλει ευφραίνεσθαι εις αυτόν.»—Παροιμ. 23:24, 25.

ΒΙΒΛΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΟΡΘΗΣ ΔΙΑΓΩΓΗΣ

5. Με ποιους διαφόρους τρόπους πρέπει να είναι παράδειγμα τα παιδιά;

⁵ Το Βιβλικό υπόμνημα μάς παρέχει πολύ καλή πληροφορία σχετικά με την ορθή διαγωγή νεαρών ατόμων που μπορή να χρησιμεύση ως κίνητρο για τη νεωτέρα γενεά αυτού του εικοστού αιώνος. Με τη διαγωγή των πολλά απ’ αυτά τα νεαρά άτομα παρουσίασαν ως υποδείγματα τις ιδιότητες που ανέφερε ο Παύλος όταν έγραφε αυτά τα συμβουλευτικά λόγια στο νεαρό Τιμόθεο. Να θυμάστε ότι είπε ότι ο Τιμόθεος έπρεπε να είναι τύπος των πιστών με πολλούς τρόπους, «εις λόγον, εις συναναστροφήν, εις αγάπην, εις πνεύμα, εις πίστιν, εις καθαρότητα.»—1 Τιμ. 4:12.

6. Πώς ο νεαρός Ελιού έδειξε σεβασμό στους πρεσβυτέρους στη συζήτησί του με τον Ιώβ;

⁶ Το Γραφικό βιβλίον του Ιώβ αναφέρει το καλό παράδειγμα ομιλίας και διαγωγής του νεαρού Ελιού. Αυτός ο Ελιού ήταν μακρυνός συγγενής του Αβραάμ. Καθόταν μπροστά στον Ιώβ τον καιρό της θλίψεώς του και άκουε τις συμβουλές και την κριτική που έδιναν οι πρεσβύτεροι Ελιφάς, Βιλδάδ και Σωφάρ στον Ιώβ. Είχε επίσης ακούσει τον Ιώβ που έκανε την υπεράσπισί του καθώς και την τάσι του να ομιλή με εγωκεντρικές εκφράσεις σχετικά με την ασθένειά του, την ανησυχία του και την απελπισία του. Τότε ο Ελιού άρχισε τα συμβουλευτικά λόγια του ως εξής: «Εγώ είμαι νέος την ηλικίαν, και σεις γέροντες· διά τούτο εφοβήθην, και συνεστάλην να σας φανερώσω την γνώμην μου.» (Ιώβ 32:6, 7) Απ’ αυτό το σημείο συνέχισε ο Ελιού να ομιλή για το διαφιλονικούμενο ζήτημα. Η διαγωγή του σ’ αυτή την περίστασι ήταν άμεμπτη. Παραδεχόταν ότι έπρεπε ν’ αναγνωρίζωνται οι πρεσβύτεροι και να τους επιτρέπεται να μιλούν χωρίς διακοπή. Έδειξε σεβασμό γι’ αυτούς τους ανθρώπους. Ταυτοχρόνως είχε κι’ αυτός επίσης κάτι να πη και όταν ήλθε η κατάλληλη ώρα, μίλησε ειλικρινά και έδωσε μια εμπνευσμένη ομιλία για τα προβλήματα που είχε ο Ιώβ, δείχνοντας ότι ο Ιεχωβά Θεός είναι ευθύς και δίκαιος στις οδούς του.

7. Πώς αυτό είναι παράδειγμα για νέους και ηλικιωμένους στην εποχή μας, και ποια ενθαρρυντικά λόγια είπε ο Πέτρος για τον ίδιο σκοπό;

⁷ Μ’ αυτό τον τρόπο ενεργείας ο Ελιού ήταν ασφαλώς ένα καλό παράδειγμα και για νέους και για ηλικιωμένους. Αυτό μας υπενθυμίζει ότι, οποτεδήποτε και οπουδήποτε θα ήταν δυνατόν να κληθούμε να υπερασπίσωμε την αλήθεια του Λόγου του Θεού, η διαγωγή μας πρέπει ν’ αντανακλά τον κατάλληλο σεβασμό που οφείλεται. Το να γνωρίζωμε τι είναι ορθό και κατάλληλο είναι ένα πράγμα· το να συμπεριφερώμεθα όμως με κατάλληλο τρόπο όταν εξηγούμε αυτό που είναι ορθό είναι άλλο πράγμα. Ένα άτομο που δείχνει κατάλληλο σεβασμό και συμπεριφέρεται με ορθό τρόπο δεν θα διεγείρη αχαλίνωτες πράξεις ή λέξεις. Δεν θα γίνη υποκινητής στασιασμού εναντίον των νόμων του Καίσαρος ή των νόμων που κυβερνούν τους Χριστιανούς όπως βρίσκονται στον Λόγο του Θεού. Δεν θα παίρνη τα ζητήματα στα χέρια του με τη δικαιολογία ότι οι ενέργειες της δικαιοσύνης και του νόμου είναι πολύ βραδείες αναχρονιστικές και είναι ανάγκη ν’ αναθεωρηθούν. Αντιθέτως, όπως ο Ελιού, θα υπερασπίση εκείνο που είναι ορθό, αλλά θα δείξη με την κατάλληλη διαγωγή του ότι εκτιμά βαθιά τον λόγο και τα διατάγματα του Ιεχωβά Θεού. Μ’ αυτή την αξιοπρέπεια θα συμβαδίζη με τη συμβουλή του αποστόλου Πέτρου, ο οποίος είπε: «Να έχητε καλήν την διαγωγήν σας μεταξύ των εθνών, ίνα, ενώ σας καταλαλούσιν ως κακοποιούς, εκ των καλών έργων, όταν ίδωσιν αυτά, δοξάσωσι τον Θεόν εν τη ημέρα της επισκέψεως.»—1 Πέτρ. 2:12.

8. Τι είδους άνθρωπος απεδείχθη ότι ήταν ο Ιωσίας ως βασιλεύς στον Ιούδα;

⁸ Ένα άλλο παράδειγμα πιστότητος σε νεανική ηλικία είναι του Ιωσία, Βασιλέως του Ιούδα μεταξύ των ετών 659 π.Χ. και 629 π.Χ. Το βιβλίον 2 Βασιλέων τονίζει ότι ήταν ηλικίας οκτώ ετών όταν διωρίσθηκε βασιλεύς στον Ιούδα. Στο δέκατο όγδοο έτος του, όταν ήταν ηλικίας είκοσι πέντε ετών, ο Ιωσίας διέταξε να συμπληρωθούν τα έργα επισκευής του ναού του Ιεχωβά. Στη διάρκεια εκείνης της εποχής ο αρχιερεύς Χελκίας βρήκε «το βιβλίον του νόμου» στον οίκον του Ιεχωβά. Αυτό το εύρημα ανεφέρθη στον Ιωσία, και η αφήγησις στα εδάφια 2 Βασιλέων 22:11-13 (ΜΝΚ) μας λέγει τα εξής: «Και ως ήκουσεν ο βασιλεύς τους λόγους του βιβλίου του νόμου, διέσχισε τα ιμάτια αυτού. Και προσέταξεν ο βασιλεύς . . . Υπάγετε, ερωτήσατε τον Ιεχωβά περί εμού, και περί του λαού, και περί παντός του Ιούδα, περί των λόγων του βιβλίου τούτου, το οποίον ευρέθη· διότι μεγάλη είναι η οργή του Ιεχωβά η εξαφθείσα εναντίον ημών, επειδή οι πατέρες ημών δεν υπήκουσαν εις τους λόγους του Βιβλίου τούτου, ώστε να πράττωσι κατά πάντα τα γεγραμμένα περί ημών.»

9, 10. Πώς ο Ιωσίας ανέλαβε ν’ αποκαταστήση την ορθή λατρεία στον Ιούδα;

⁹ Μ’ αυτή την άμεση και θετική ανταπόκρισί του να θελήση να εξακριβώση ποιο ήταν το θέλημα του Ιεχωβά και πώς έπρεπε να το εκτελέση ο λαός, ο Ιωσίας απέδειξε τη μεγάλη αγάπη του για τον Ιεχωβά. Ήθελε να εξακριβώση ποια ήταν η κατεύθυνσις του Ιεχωβά σ’ αυτό το ζήτημα. Απέστειλε τους δούλους του να μάθουν από την προφήτισσα του Ιεχωβά Όλδαν, τι έπρεπε να γίνη. Μολονότι ο Λόγος του Ιεχωβά κατεδίκαζε τις πράξεις του λαού του Ιούδα, διότι είχαν λησμονήσει το νόμο του, ο Ιωσίας προχώρησε πιστά και φρόντισε ώστε οι λόγοι του νόμου να ακουσθούν από τους κατοίκους της χώρας. Η αφήγησις της Βίβλου λέγει:

¹⁰ «Και απέστειλεν ο βασιλεύς, και συνήγαγαν προς αυτόν πάντας τους πρεσβυτέρους του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ. Και ανέβη ο βασιλεύς εις τον οίκον του Ιεχωβά, και πάντες οι άνδρες του Ιούδα και πάντες οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ μετ’ αυτού, και οι ιερείς, και οι προφήται, και πας ο λαός, από μικρού έως μεγάλου· και ανέγνωσεν εις επήκοον αυτών πάντας τους λόγους του βιβλίου της διαθήκης, το οποίον ευρέθη εν τω οίκω του Ιεχωβά. Και σταθείς ο βασιλεύς πλησίον του στύλου, έκαμε την διαθήκην ενώπιον του Ιεχωβά, να περιπατή κατόπιν του Ιεχωβά, και να φυλάττη τας εντολάς αυτού, και τα μαρτύρια αυτού, και τα διατάγματα αυτού, εξ όλης καρδίας και εξ όλης ψυχής, ώστε να εκτελώσι τους λόγους της διαθήκης ταύτης, τους γεγραμμένους εν τω βιβλίω τούτω. Και πας ο λαός εστάθη εις την διαθήκην.»—2 Βασ. 23:1-3 ΜΝΚ.

11. Εκθέστε σε γενικές γραμμές μερικά από τα εκκαθαριστικά έργα που έκαμε ο Ιωσίας υπέρ του λαού του Ιούδα, και για το τι ελέχθη γι’ αυτόν καθώς και τη θαρραλέα δράσι του.

¹¹ Αυτός ο νεαρός ηλικίας εικοσιπέντε ετών βασιλεύς είχε πράγματι στην καρδιά του τα συμφέροντα του Ιεχωβά και, με τη διαγωγή του, την αγάπη του για τη δικαιοσύνη και με το να ομιλή λόγους ευσεβούς σοφίας, είχε την ευλογία του Ιεχωβά. Η αφήγησις στο 2 Βασιλέων προχωρεί για ν’ αναφέρη μερικές πράξεις του σύμφωνα με τους λόγους του Νόμου. Εβεβήλωσε τον Τοφέθ, ο οποίος ήταν στην κοιλάδα των υιών του Εννόμ, ώστε να μη μπορούν να διαβιβάσουν κανένα παιδί διά του πυρός ως θυσία στον Μολόχ. Κατέστρεψε τους υψηλούς τόπους της παγανιστικής λατρείας που ήσαν εμπρός στην Ιερουσαλήμ, και απεμάκρυνε τα πνευματιστικά μέντιουμ, τους επαγγελματίας προγνώστας γεγονότων, τα τεραφείμ και τα ξόανα, καθώς και όλα τα βδελύγματα που υπήρχαν στον Ιούδα και στην Ιερουσαλήμ. Έτσι ελέγετο γι’ αυτόν: «Και όμοιος αυτού δεν υπήρξε προ αυτού βασιλεύς, όστις επέστρεψεν εις τον Ιεχωβά εξ όλης αυτού της καρδίας, και εξ όλης αυτού της ψυχής, και εξ όλης αυτού της δυνάμεως, κατά πάντα τον νόμον του Μωυσέως· ουδέ ηγέρθη μετ’ αυτόν όμοιος αυτού.» (2 Βασ. 23:4-25, ΜΝΚ) Πράγματι, κανένας δεν μπορούσε να καταφρονήση τη νεότητα του νεαρού βασιλέως.

12. Ποια προσωπική πείρα με τον Ιεχωβά είχε ο νεαρός Ιερεμίας;

¹² Ένας από τους μεγάλους προφήτας του Ιεχωβά στις τελευταίες ημέρες του Βασιλείου του Ιούδα ήταν ο Ιερεμίας. Στην ανδρική ηλικία του απέδειξε ότι ήταν ένας πιστός και έμπιστος υπηρέτης του Ιεχωβά. Αλλά ακόμη από τη νεαρή ηλικία του αυτός ο νεαρός δούλος του Ιεχωβά ήταν ένας δούλος τον οποίο δεν μπορούσαν να καταφρονήσουν και να επικρίνουν οι πρεσβύτεροι. Γράφει την προσωπική του πείρα με τον Ιεχωβά Θεό με τα εξής λόγια: «Και λόγος Ιεχωβά έγεινε προς εμέ, λέγων, Πριν σε μορφώσω εν τη κοιλία σε εγνώρισα· και πριν εξέλθης εκ της μήτρας σε ηγίασα· προφήτην εις τα έθνη σε κατέστησα. Και εγώ είπα, Ω! Ιεχωβά Θεέ! ιδού, δεν εξεύρω να λαλήσω· διότι είμαι παιδίον. Ο δε Ιεχωβά είπε προς εμέ, Μη λέγε, είμαι παιδίον διότι θέλεις υπάγει προς πάντας, προς τους οποίους θέλω σε εξαποστείλει· και πάντα όσα σε προστάξω, θέλεις ειπεί. Μη φοβηθής από του προσώπου αυτών· διότι εγώ είμαι μετά σου διά να σε ελευθερώνω, λέγει ο Ιεχωβά.»—Ιερεμ. 1:4-8, ΜΝΚ.

13. Για την πιστή πορεία του ενώπιον του Ιεχωβά ποιες δοκιμασίες πέρασε ο Ιερεμίας, και πόσα χρόνια επροφήτευσε πιστά σχετικά με τις κρίσεις του Ιεχωβά;

¹³ Ο Ιερεμίας επείσθη στα λόγια του Ιεχωβά και έγινε ένας άφοβος εκπρόσωπος του Ιεχωβά προς τον λαό του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ. Είχε πλήρη πίστι στον Θεό του, τον Ιεχωβά. Η θαρραλέα διακονία του δεν διεξήγετο χωρίς εναντίωσι από τους ομοίους μ’ αυτόν Ισραηλίτας. Η αφήγησις της Γραφής δείχνει ότι τον είχαν καταδικάσει, τον είχαν βάλει σε βασανιστικά όργανα για διαπόμπευσι, είχαν συνωμοτήσει κατά της ζωής του, και τον είχαν ρίξει μέσα σε βαθύ λάκκο ο οποίος εχρησίμευσε ως φυλακή γι’ αυτόν. Το Γραφικό βιβλίο του Ιερεμία περιέχει την αφήγησι των προφητειών αυτού του ανθρώπου που προήρχοντο από το στόμα του Ιεχωβά Θεού. Επί σαράντα χρόνια ενεργούσε ως προφήτης του Ιεχωβά, ο οποίος είχε αποσταλή για ‘να εκριζώνη, και να κατασκάπτη, και να καταστρέφη, και να κατεδαφίζη, να οικοδομή, και να καταφυτεύη.’ (Ιερεμ. 1:10) Ναι, από τη νεαρή του ηλικία αυτός ο άνθρωπος του Θεού ήταν πράγματι ένας άνθρωπος που κανένας δεν μπορούσε να καταφρονήση.

14. (α) Λόγω της ευθύτητος της διαγωγής των ποιες θέσεις είχαν καταλάβει ο νεαρός Δανιήλ και οι τρεις σύντροφοί του; (β) Πώς ο Σεδράχ, ο Μισάχ και ο Αβδέ-νεγώ απέδειξαν τη νομιμοφροσύνη των στον Ιεχωβά Θεό;

¹⁴ Σύγχρονος του Ιερεμία ως προφήτης ήταν ο νεαρός Δανιήλ. Αυτός ο νεαρός στην ηλικία δούλος του Ιεχωβά ωδηγήθηκε αιχμάλωτος στη Βαβυλώνα όταν ήταν ακόμη παιδί. Μαζί με τους τρεις στενούς συντρόφους του, τον Σεδράχ, Μισάχ και Αβδέ-νεγώ, έκαμαν Βιβλική ιστορία στη διάρκεια της παραμονής των στη Βαβυλώνα. Νέοι ακόμη σ’ εκείνη την ειδωλολατρική χώρα έκαμαν πιστά το θέλημα του Δημιουργού των, Ιεχωβά Θεού. Λόγω της ευθύτητος της διαγωγής του, ο Δανιήλ έφθασε στο σημείο να διορισθή διοικητής όλων των επαρχιών της Βαβυλώνος και αρχιδιοικητής όλων των σοφών της Βαβυλώνος. Οι σύντροφοί του Σεδράχ, Μισάχ και Αβδέ-νεγώ είχαν διορισθή επίσης σε υπεύθυνες θέσεις στην κυβέρνησι, και αργότερα, με το επεισόδιο της καμίνου του πυρός, απέδειξαν ότι ήσαν αφωσιωμένοι δούλοι του Ιεχωβά.—Δαν. 2:48, 49· 3:8-30.

15. Πώς ο Κύριος Ιησούς ήταν ένα έξοχο παράδειγμα για τους νέους σήμερα;

¹⁵ Ιδιαιτέρας προσοχής στην εξέτασι της ζωής των νεαρών δούλων του Ιεχωβά είναι η ιστορία της ζωής του Κυρίου Ιησού Χριστού. Η επίγεια ζωή του άρχισε γύρω στο έτος 2 π.Χ., στη μικρή πόλι της Βηθλεέμ, όταν η μητέρα του, η παρθένος Μαρία, τον εγέννησε και τον έβαλε σε μια φάτνη. Μολονότι η αφήγησις της Γραφής δεν εισέρχεται σε μεγάλες λεπτομέρειες σχετικά με τα παιδικά χρόνια του Κυρίου Ιησού, ωστόσο αυτά που αναγράφονται μας δίνουν μια σύντομη πληροφορία γι’ αυτόν τον τέλειο νέο, ο οποίος απεστάλη στη γη για ν’ απολυτρώση το ατελές ανθρώπινο γένος. Σε νεαρή ηλικία ταξίδευσε μαζί με τους γονείς του στην Ιερουσαλήμ για την εορτή του πάσχα. Όταν ήταν εκεί, ήλθε σ’ επαφή με τους διδασκάλους στο ναό του Ιεχωβά. Και εκεί τον βρήκαν οι γονείς του, όταν τον είχαν χάσει μέσα στα πλήθη που είχαν έλθει στην Ιερουσαλήμ για το πάσχα. Το υπόμνημα της Γραφής μάς ομιλεί γι’ αυτή την περίπτωσι και μας πληροφορεί ότι εκείνοι που ήσαν στο ναό και τον άκουαν να ομιλή «εξίσταντο . . . διά την σύνεσιν και τας αποκρίσεις αυτού.» Παρά την τρυφερή του ηλικία—ήταν τότε δώδεκα περίπου ετών—πρόσεχε τον Λόγο του Θεού και είχε κερδίσει τον σεβασμό εκείνων με τους οποίους ήλθε σ’ επαφή. Εν τούτοις, το υπόμνημα της Γραφής δείχνει ότι ο Ιησούς εξακολουθούσε να υποτάσσεται στους γονείς του και ότι προέκοπτε σε σοφία, και ηλικία και χάρι, ενώπιον Θεού και ανθρώπων.—Λουκ. 2:41-52.

16. Τι είδους νέος απεδείχθη ότι ήταν ο Τιμόθεος, όπως δείχνει ο απόστολος Παύλος στα σχόλιά του στα εδάφια 1 Κορινθίους 4:17 και Φιλιππησίους 2:19, 20;

¹⁶ Έτσι, με όλα αυτά τα παραδείγματα που αναγράφονται στις Εβραϊκές Γραφές, και με τη διαγωγή και τον τρόπο της ζωής του Ιησού υπ’ όψιν, ο απόστολος Παύλος μπορούσε να δώση καλή συμβουλή σ’ έναν άλλον νέο, τον Τιμόθεο, να είναι «τύπος των πιστών εις λόγον, εις συναναστροφήν, εις αγάπην, εις πνεύμα, εις πίστιν, εις καθαρότητα.» (1 Τιμ. 4:12) Και το ότι αυτός ο νέος ήταν ένα καλό παράδειγμα αποδεικνύεται από τη μνεία που κάνει ο Παύλος στο εδάφιο 1 Κορινθίους 4:17. Γράφοντας σ’ εκείνη την εκκλησία της Κορίνθου ο Παύλος είπε: «Σας έπεμψα τον Τιμόθεον, όστις είναι τέκνον μου αγαπητόν και πιστόν εν Κυρίω όστις θέλει σας ενθυμίσει τας οδούς μου τας εν Χριστώ, καθώς διδάσκω πανταχού εν πάση εκκλησία.» Γι’ αυτόν τον νέο ο απόστολος Παύλος έγραψε επίσης στην εκκλησία των Φιλίππων: «Ελπίζω δε επί τον Κύριον, να πέμψω προς εσάς ταχέως τον Τιμόθεον διά να ευφραίνωμαι και εγώ μαθών την κατάστασίν σας. Διότι δεν έχω ουδένα ισόψυχον, όστις να μεριμνήση γνησίως περί της καταστάσεώς σας.»—Φιλιππησ. 2:19, 20.

17. Ποιο ερώτημα τίθεται τώρα σχετικά με τους νέους, και ποια είναι η ορθή απάντησις σ’ αυτό ερώτημα;

¹⁷ Είναι λοιπόν δυνατόν σ’ αυτή την εποχή και σ’ αυτό τον καιρό, τον εικοστόν αιώνα, έναν καιρό μεγάλης αναταραχής και πιέσεως μεταξύ των ανθρώπων όλων των εθνών, να είναι αυτά τα παραδείγματα του παρελθόντος βοηθητικά στην καθοδήγησι των νέων αυτού το συγχρόνου κόσμου; Οπωσδήποτε η απάντησις είναι Ναι! Διότι η ζωή αυτών των ανθρώπων, καθώς και άλλων που δεν αναφέρονται, μπορεί να χρησιμεύση ως οδηγός για τους νέους ώστε ‘μηδείς να μη καταφρονή τη νεότητά των.’ Πράγματι σε όλη τη γη έχομε παραδείγματα νεαρών ατόμων τα οποία δεν δίνουν σε κανένα αφορμή να καταφρονήση τη νεότητά των, αλλά, αντιθέτως, να κάνουν καλή εντύπωσι με τα λόγια των, τη διαγωγή των, την αγάπη των, την πίστι των και την καθαρότητά των. Η ανάγνωσις του επομένου άρθρου θα δείξη τι κάνουν αυτά τα νεαρά άτομα για να φέρουν τιμή στον Μεγάλο Δημιουργό των, τον Ιεχωβά Θεό, και πώς μπορούν να έχουν πρόσθετη βοήθεια από τους γονείς των καθώς και από τη γενεά των ενηλίκων.

[Εικόνα στη σελίδα 557]

No man could rightly look down upon Jeremiah, from youth on, though he was opposed and put in stocks for his ministry