Από τους Αναγνώστες Μας

Αντίσταση στους Βιαστές

Σας ευχαριστώ για το άρθρο «Αντιστάθηκαν στους Βιαστές». (22 Ιουλίου 1984) Πριν από 11 χρόνια μού επιτέθηκε ο γιος της οικογένειας της οποίας το σπίτι καθάριζα. Ήμουν μόνο 16 χρόνων τότε. Θυμήθηκα ότι πρέπει να φωνάξω δυνατά και να μην υποκύψω. Δάγκωσα τα χείλη του και προσπάθησα να φωνάξω δυνατά αλλά με τράβηξε απότομα από τα μαλλιά και μου έκλεισε το στόμα με το χέρι του. Προσπάθησα και πάλι να τον δαγκώσω και προσευχήθηκα στον Ιεχωβά να με βοηθήσει στον αγώνα μου. Συνέχισα να φωνάζω μέχρις ότου ξαφνικά σηκώθηκε και κάθησε σε μια καρέκλα, κοιτάζοντας με επίμονα. Έπειτα έφυγε από το σπίτι. Νομίζω ότι είναι σπουδαίο να πω ότι δεν ήταν τελείως άγνωστος σε μένα. Είναι καλό οι γυναίκες να είναι άγρυπνες και να σκέφτονται από πριν τι θα έκαναν αν αντιμετώπιζαν έναν τέτοιο εφιάλτη.

Κ. Χ., Ιλλινόις

Αναστατώθηκα πολύ από το άρθρο «Αντιστάθηκαν στους Βιαστές». Ταράχτηκα πολύ που λέτε ότι ένα θύμα βιασμού θα μπορούσε να θεωρηθεί ένοχο πορνείας. Το εδάφιο στο Δευτερονόμιο που παραθέτετε απαιτεί από τις γυναίκες να φωνάξουν μόνο, όχι να αγωνιστούν μέχρι θανάτου!

Κ. Γ., Ινδιάνα

Σας ευχαριστώ για το άρθρο σας «Αντιστάθηκαν στους Βιαστές». Πραγματικά εκτίμησα τη θαυμάσια συμβουλή σας να «χρησιμοποιούμε τα πνευμόνια μας», και να συμπεριφερόμαστε με σεβασμό στο βιαστή. Βρήκα επίσης ενισχυτικές τις πείρες τών γυναικών εκείνων που αντιστάθηκαν με επιτυχία στο βιαστή.

Τ. Κ., Φλώριντα

Το άρθρο σας «Αντιστάθηκαν στους Βιαστές» με ενόχλησε πάρα πολύ. Με βίασε κάποιος ο οποίος μου επιτέθηκε με μαχαίρι. Το μόνο που μπόρεσα να κάνω ήταν να φωνάξω μια φορά μόνο επειδή πνιγόμουν και το χοντρό του χέρι μού πίεζε το στόμα. Αγωνίστηκα μέχρις ότου έχασα τις αισθήσεις μου. Επειδή επέζησα, με ενοχλεί το ότι αυτό που μου συνέβη είναι σαν να πόρνευσα. Λέτε να δείχνουμε σεβασμό στο βιαστή. Οι άνθρωποι αυτοί δε δείχνουν καθόλου σεβασμό για το θύμα τους. Δε νοιάζονται που καταστρέφουν μια γυναίκα, αφήνοντας στη μνήμη της φρίκη για το υπόλοιπο της ζωής της. Αν δεν έχετε προσωπικά αντιμετωπίσει τη φρίκη αυτού του εγκλήματος, ποτέ δε μπορείτε πραγματικά να το καταλάβετε.

Α. Τζ., Μασαχουσέτη

Για να θεωρηθεί το θύμα ένοχο πορνείας θα πρέπει να υπάρχει απόδειξη πρόθυμης συγκατάθεσης. Προφανώς η απαίτηση στα εδάφια Δευτερονόμιον 22:25-27 για να αντισταθεί η γυναίκα φωνάζοντας, θα την απάλλασσε από οποιαδήποτε υποψία τέτοιας συναίνεσης από τη μεριά της. Η αξία τής αντίστασης τονίστηκε από την κοινωνιολόγο Πολίν Μπαρτ του Πανεπιστημίου του Ιλλινόις η οποία έκανε μια μελέτη σε γυναίκες οι οποίες κατάφεραν να ματαιώσουν το βιασμό. Στις μελέτες της, όπως ανέφερε το «Δε Έντμοντον Τζώρναλ» τού Καναδά (10 Νοεμβρίου 1983), αναφέρει: «Με το να αγωνιστεί η γυναίκα αυξάνει σημαντικά την πιθανότητα να αποφύγει το βιασμό . . . Το να μην αντισταθεί δεν αποτελεί εγγύηση ότι θα την μεταχειριστούν ανθρώπινα». Και συνέχισε να πει: «Οι γυναίκες που έχουν βιαστεί και οι οποίες χρησιμοποίησαν διάφορες ενέργειες του σώματος τους είχαν λιγότερες πιθανότητες να πάθουν κατάθλιψη από τις γυναίκες που βιάστηκαν και οι οποίες δεν αντιστάθηκαν σωματικά στους βιαστές τους». Σχετικά με την εκδήλωση σεβασμού απέναντι στον πιθανό βιαστή, δεν είναι ότι του αξίζει, αλλά η πολιτισμένη μεταχείριση βοηθάει στο να ανταποκριθεί με λογικότητα και χρησιμεύει σαν ένα μέσο για να ξεφύγει το πιθανό θύμα από μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση.—ΟΙ ΕΚΔΟΤΕΣ.