το τροπικό κλίμα δεν φρονώ ότι είναι το ιδεώδες κλίμα για διαμονή. Ούτε και ο τρόπος ζωής του τροπικού πληθυσμού είναι εκείνος, τον οποίον εγώ θα προτιμούσα να ζήσω. Αλλ’ υπάρχουν πιο σπουδαία πράγματα που πρέπει να ληφθούν υπ’ όψι παρά αυτά τα ασήμαντα ζητήματα. Το να μπορή κανείς να παρέχη βοήθεια σε ανθρώπους, οι οποίοι είναι πραγματικά πτωχοί πνευματικώς αποτελεί προνόμιον ανθρωπίνως ανέκφραστον.

Αυτοί οι άνθρωποι είναι ευγενείς, δεν είναι βίαιοι. Αυτό το γεγονός είναι πολύ παρορμητικό μέσον, όταν παρουσιάζη κανείς τ’ αγαθά νέα της Βασιλείας. Πάρα πολύ λίγες πόρτες εδώ σας κλείονται κατά πρόσωπον, και σπάνια οργίζονται οι άνθρωποι μ’ ένα διαγγελέα της Βασιλείας. Πολλά είναι τα φλυτζάνια του τσαγιού και άλλες μικρές εκδηλώσεις φιλοφροσύνης που προσφέρονται. Υπάρχει χαρά στο να προσπαθή κανείς να εκμάθη αυτή την παράξενη Ανατολική γλώσσα που λίγοι δυτικοί μπόρεσαν να γνωρίσουν.

Εξαιτίας του ιεραποστολικού μου διορισμού στη Βιρμανία βρήκα τον γαμήλιο σύντροφό μου. Εξέλεξα για σύντροφό μου μια σκαπανέα αδελφή, η οποία είχε γεννηθή και ανατραφή στη Βιρμανία. Αυτό μ’ εβοήθησε να εξακολουθήσω να επιδιώκω τον σκοπό μου στη ζωή στον ξενικό μου τόπο διορισμού. Στα τελευταία πέντε έτη η σύζυγός μου κι εγώ υπηρετούσαμε ευτυχισμένοι τον Ιεχωβά μαζί σ’ αυτή τη χώρα όπου η πνευματική ανάγκη του λαού είναι μεγάλη.

Πάντοτε απέβλεπα με ζήλο στις διεθνείς συνελεύσεις της θεοκρατικής οργανώσεως. Απ’ εκείνην που είχε γίνει το 1924 στο Κολόμπους, Οχάιο, ως την τελευταία του 1958 στη Νέα Υόρκη, είχα το προνόμιο να παρακολουθήσω όλες εκτός από μία. Μολονότι έπρεπε να ταξιδέψω οκτώ έως δέκα χιλιάδες μίλια για να βρεθώ στην καθεμιά από τις τρεις τελευταίες συνελεύσεις, δεν εδίστασα να το πράξω. Αλησμόνητη είναι η μεγαλύτερη και καλύτερη, απ’ όλες αυτές τις χαρωπές ευκαιρίες, η Διεθνής Συνέλευσις Μαρτύρων του Ιεχωβά «Το Θείον Θέλημα» που έγινε το έτος 1958. Ήταν η μεγαλύτερη απ’ όλες διότι ποτέ άλλοτε δεν είχαν συγκεντρωθή σ’ έναν τόπο τόσο πολλοί αφιερωμένοι δούλοι του Ιεχωβά από όλη τη γη. Το πνεύμα του Ιεχωβά ήταν βέβαια άφθονο στη θαυμάσια αυτή συνέλευσι.

Το θεοκρατικό επίπεδο ηγέρθη ακόμη ψηλότερα στη μεγαλειώδη αυτή συνέλευσι. Η ψευδής θρησκεία κατηγγέλθη και πάλι. Ήμουν αληθινά χαρούμενος που αποτελούσα μέρος του μεγάλου εκείνου ακροατηρίου που ενέκρινε το Ψήφισμα που ανέφερε για την πιστότητα και τον χωρισμό από τον κόσμο.

Χάρις στην έγκαιρη και συνετή συμβουλή, που εδόθη από την Εταιρία μέσω των εκδόσεών της, και με τη βοήθεια του πνεύματος του Ιεχωβά, μπόρεσα να επιδιώξω τον σκοπό μου στη ζωή τα τελευταία τριάντα οκτώ χρόνια, από τα οποία τα δώδεκα εδαπανήθησαν σε μια ξένη χώρα. Ποτέ δεν θα ήθελα ν’ ακολουθήσω καμμιά άλλη πορεία στη ζωή μου. Όσο πιο πολύν καιρό απολαμβάνω αυτό το μεγάλο προνόμιο, τόσο περισσότερο ευχαριστώ τον Ιεχωβά που είναι πιο αγαθός από όσο θα ήταν δυνατόν να είναι οποιοσδήποτε άλλος κύριος και διότι μ’ εφύλαξε και με καθωδήγησε. Θέλω μόνο να τον ευαρεστώ για πάντα καθόσον εξακολουθώ να επιδιώκω τον σκοπό μου στη ζωή.

Ερωτήσεις Από Αναγνώστας

● Ένας άνδρας διαζευγνύεται τη σύζυγό του για αντιγραφικούς λόγους. Αφού χορηγηθή το διαζύγιο, γίνεται γνωστό στη σύζυγο και στην εκκλησία ότι λίγο πριν από το διαζύγιο ο άνδρας έγινε ένοχος μοιχείας. Θα ελευθέρωνε μια τέτοια πράξις μοιχείας είτε τον άνδρα είτε τη γυναίκα Γραφικώς να ξανανυμφευθούν;

Σ’ αυτή την περίπτωσι το κρίσιμο ερώτημα, σύμφωνα με τις Άγιες Γραφές, είναι, Ποιος διαζευγνύει ποιον, και για ποιους λόγους; Ποιος έχει το δικαίωμα να διαζευγνύη; Σύμφωνα με τις Γραφές η ηθική κατάστασι του συζύγου δεν χρησιμεύει ως ο αποφασιστικός παράγων που του παρέχει το δικαίωμα να διαζευχθή τη σύζυγό του. Αντιθέτως, η ηθική κατάστασις εκείνου που υφίσταται τη διάζευξι είναι εκείνη που καθορίζει το δικαίωμα του διαζευγνύοντος να επιφέρη τη διάλυσι των δεσμών του γάμου. Σύμφωνα με τις θεόπνευστες Γραφές ο ακάθαρτος γαμήλιος σύντροφος είναι εκείνος που του δίδεται το έγγραφο του διαζυγίου από τον καθαρό, αμοίχευτο, αθώο γαμήλιο σύντροφο. Η γλώσσα του Δευτερονομίου 24:1-4 είναι αλάνθαστη από αυτή την άποψι.

Αυτός ο νόμος του Δευτερονομίου ήταν εκείνος που υπεβλήθη σε συζήτησι από τους Φαρισαίους, όπως αναγράφεται στο κατά Ματθαίον 19:3-9. Ο Ιησούς είπε στους Φαρισαίους ότι ο Θεός δεν είχε δώσει στον πρώτον άνδρα Αδάμ το δικαίωμα να διαζευχθή τη σύζυγό του Εύα για οποιουσδήποτε λόγους. Απαντώντας οι Φαρισαίοι ανεφέρθησαν σ’ αυτόν τον νόμο του Δευτερονομίου με την ερώτησι: «Δια τι λοιπόν ο Μωϋσής προσέταξε να δώση έγγραφον διαζυγίου, και να χωρισθή αυτήν;» Αυτός ο Μωσαϊκός νόμος ειδικά αναφέρει την ακαθαρσία της συζύγου που απεπέμφθη, όχι κάποια ακαθαρσία του συζύγου της, του διαζευγνύοντος ή αποπέμποντος. Ο Ιησούς έδειξε τον κατάλληλο σεβασμό για τους περιορισμούς στο δικαίωμα να διαζευγνύη κανείς τον γαμήλιο σύντροφο, όταν είπε: «Ο Μωυσής δια την σκληροκαρδίαν σας συνεχώρησεν εις εσάς να χωρίζησθε τας γυναίκας σας· απ’ αρχής όμως δεν έγεινεν ούτω. Σας λέγω δε, ότι όστις χωρισθή την γυναίκα αυτού, εκτός δια πορνείαν, και νυμφευθή άλλην, γίνεται μοιχός· και όστις νυμφευθή γυναίκα κεχωρισμένην, γίνεται μοιχός.» Αφού ο Ιησούς ακολουθούσε εδώ την παραπομπή στον Μωσαϊκό νόμο, μιλούσε για