Ο Μέγας Θεός που ‘Κάμνει Θαυμάσια’

«Διότι μέγας είσαι, και κάμνεις θαυμάσια· συ είσαι Θεός μόνος. Δίδαξόν με, ω Ιεχωβά, την οδόν σον, και θέλω περιπατεί εν τη αληθεία σου· προσήλονε την καρδίαν μου εις τον φόβον του ονόματός σου.»—Ψαλμ. 86:11, ΜΝΚ.

 1. Ποια έννοια μεταδίδει ο ογδοηκοστός έκτος Ψαλμός σ’ εκείνους που αγαπούν δικαιοσύνη σήμερα;

Ο ΟΓΔΟΗΚΟΣΤΟΣ έκτος Ψαλμός είναι μια προσευχή του Δαβίδ. Μολονότι εξεφέρθη για πρώτη φορά πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια περιέχει πλούτον εννοίας για όλους όσοι αγαπούν δικαιοσύνη σήμερα. Εξυψώνει Εκείνον που μόνος έχει τη λύσι των στενοχώρων προβλημάτων αυτού του αιώνος του διαστήματος. Ακούστε τη δέησι του Δαβίδ καθώς εκχέει την καρδιά του στον μεγάλο Θεό που είναι άξιος κάθε αίνου. «Διότι συ, Ιεχωβά, είσαι αγαθός και εύσπλαχνος, και πολυέλεος εις πάντας τους επικαλουμένους σε. Εν ημέρα θλίψεώς μου θέλω σε επικαλείσθαι, διότι θέλεις μου εισακούει. Θέλω σε αινεί, Ιεχωβά ο Θεός μου, εν όλη η καρδία μου, και θέλω δοξάζει το όνομά σου εις τον αιώνα· διότι μέγα επ’ εμέ το έλεός σου. . . . Συ, Ιεχωβά, είσαι Θεός οικτίρμων, και ελεήμων, μακρόθυμος, και πολυέλεος, και αληθινός. . . . διότι συ, Ιεχωβά, με εβοήθησας, και με παρηγόρησας.»—Ψαλμ. 86:5, 7, 12-17, ΜΝΚ.

 2. Από ποια άποψι διαφέρει η προσευχή του Δαβίδ από τις προσευχές πολλών συγχρόνων θρησκευομένων;

² Ποιος άλλος Θεός επροκάλεσε ποτέ τέτοιον εγκάρδιο αίνο όπως ο Ιεχωβά, ο Θεός του Δαβίδ; Ας πάρουν οι Καθολικοί και οι Βουδδισταί τα ροζάρία τους, και ας ψάλουν το Άβε Μαρία ή το Ο-Κύο κατ’ επανάληψιν χίλιες φορές. Οι Προτεστάνται κληρικοί ας υψώσουν υποκριτικά ευλαβείς φωνές σ’ έναν Θεό, του οποίου το όνομα δεν γνωρίζουν. Οι χιλιάδες των θρησκευτικών δογμάτων του κόσμου ας δεηθούν το καθένα σύμφωνα με το «πιστεύω» του. Μπορεί καμμιά από τις προσευχές των ν’ αρχίση καν να εκφράζη το βάθος της εκτιμήσεως που ο Δαβίδ είχε για τον Θεό του; Ο Δαβίδ εγνώριζε τον Θεό του. Η θρησκεία του ήταν ζωντανή και γεμάτη σημασία και συνεκέντρωνε σε αφιερωμένη υπηρεσία στον Ιεχωβά, τον Δημιουργό του ουρανού και της γης, ο οποίος είναι η αληθινή Πηγή της ζωής.—Ψαλμ. 36:7-9.

 3. Ποια «θαυμάσια» επετέλεσε ο Ιεχωβά όσον αφορά τον Δαβίδ;

³ Λόγω της αφθονία του ελέους του, ο Ιεχωβά άρχισε να κάνη «θαυμάσια» για τον Δαβίδ, όταν τον εξέλεξε ως νεανίσκον και τον έχρισε βασιλέα του Ισραήλ. «Και επήλθε πνεύμα Ιεχωβά επί τον Δαβίδ από της ημέρας εκείνης και εφ’ εφεξής.» (1 Σαμ. 16:7, 11-13, ΜΝΚ) Ιδέτε τον Δαβίδ να εμπιστεύεται στη δύναμι του Ιεχωβά καθώς σπεύδει με σφενδόνη και λίθους για να καταβάλη τον πρωταθλητή Γολιάθ! Ιδέτε τις θαυμάσιες πράξεις του Ιεχωβά καθώς επιζή ο Δαβίδ μέσα από χρόνια καταδιώξεως από τον Βασιλέα Σαούλ, για να εξυψωθή τελικά στον θρόνο του Ιεχωβά στη Σιών, το όρος που ήταν «ωραίον την θέσιν, χαρά πάσης της γης». (Ψαλμ. 48:2) Ιδέτε τον σε μεταγενέστερα χρόνια καθώς αινεί τον Ιεχωβά για τη θαυμαστή επαγγελία μιας αιωνίας βασιλείας στη βασιλική γραμμή του Δαβίδ, μιας βασιλείας που θα φέρη ακόνη ανείπωτη ειρήνη και χαρά σε όλα τα έθνη των ανθρώπων σ’ αυτή τη γη!—1 Σαμ. 17:38-51· 26:18-20· 2 Σαμ. 7:16, 18-24.

 4. Γιατί μπορούσε ο Δαβίδ να διακηρύξη, «Δεν είναι όμοιός σου μεταξύ των θεών, ω Ιεχωβά»;

⁴ ‘Εν όλη τη καρδία του’ ο Δαβίδ μπορούσε να διακηρύττη: «Δεν είναι όμοιός σου μεταξύ των θεών, ω Ιεχωβά· ουδέ έργα όμοια των έργων σου.» (Ψαλμ. 86:8, ΜΝΚ) Στην εποχή του Δαβίδ, όπως και σήμερα, η γη ήταν γεμάτη από πλήθος θεών. Μολονότι ο Βούδδας, ο Βράχμα, ο Κομφούκιος και ο τρισυπόστατος «Θεός» του «Χριστιανικού κόσμου» δεν είχαν ακόμη εμφανισθή για να προσθέσουν σύγχυσι στη θρησκευτική σκηνή, υπήρχε πλήθος θεών που ελατρεύοντο στις θρησκείες της Φιλιστίας, της Ασσυρίας, της Βαβυλώνος και άλλων εθνών που περικύκλωναν τον Ισραήλ. Καθώς εξήρχοντο σε πόλεμο, τα έθνη αυτά έφεραν εικόνες των θεών των επάνω σε στύλους, από τους οποίους επίσης επτερύγιζαν τα εθνικά των σήματα. Μερικοί απ’ αυτούς τους θεούς, όπως ο Μολόχ του Αμμών και ο Χεμώς του Μωάβ, ήσαν γνωστοί ως «θεοί πυρός» και απαιτούσαν ανθρώπινες θυσίες. Ο Βέελ-φεγώρ ελατρεύετο με ασελγείς σεξουαλικές τελετουργίες. Ο Δαβίδ, όχι μόνο παρέμεινε χωρισμένος από αυτόν τον σκληρό, ανήθικο κόσμο των συγκεχυμένων θρησκευομένων, αλλά και απεμάκρυνε τη μολυσματική επιρροή των απωθώντας τους έξω από τη Θεόδοτη γη του Ισραήλ.—Δευτ. 11:22-25· 2 Σαμ. 8:1-3, 14.

 5. Για ποια άλλα θαυμαστά έργα μπορούσε να εξυμνή ο Δαβίδ τον Ιεχωβά;

⁵ Ο Δαβίδ εξυμνούσε τον Ιεχωβά για όλα τα κραταιά έργα της δημιουργίας Του: «Οι ουρανοί διηγούνται την δόξαν του Θεού, και το στερέωμα αναγγέλλει το έργον των χειρών αυτού.» (Ψαλμ. 19:1) Επί πλέον, αινούσε τον Ιεχωβά για όλες τις θαυμαστές Του πράξεις που αναγράφονται στο «βιβλίο» Του, στην αναγραφή της Βίβλου που ήταν συμπληρωμένη ως τον καιρό εκείνο. Οι θεοί των κοσμικών εθνών δεν είχαν αφήσει τέτοια αναγραφή· πράγματι, δεν είχαν επιτελέσει τίποτε άξιο αίνου ή αναγραφής. Ο Ιεχωβά μόνος, «ο μέγας Βασιλεύς» και που είναι «μέγας και αξιύμνητος σφόδρα», έκαμε να καταγραφή το υπόμνημα των θαυμαστών του έργων και των αιωνίων σκοπών του. (Έξοδ. 17:14) Ο Δαβίδ έχαιρε υπερβολικά, όχι μόνο για τη θεία επαγγελία μιας αιωνίας Βασιλείας, αλλά και για όλες τις άλλες ένδοξες προφητείες που αναφέρονται στην εποχή μας.

 6. (α) Ποιους θαυμαστούς σκοπούς αναφορικά με τη Βασιλεία επιτελεί ο Ιεχωβά από το 1914; (β) Πώς ανεγνώρισαν οι άνθρωποι καλής θελήσεως τα «σημεία και τεράστια» του Θεού;

⁶ Τώρα, σ’ αυτή την ημέρα του Ιεχωβά, ο μέγας Θεός του ουρανού ‘κάμνει θαυμάσια’ ανυπέρβλητα σε όλη την ιστορία! Είναι η ημέρα στην οποίαν ο Δαβίδ απέβλεπε με χαρά. Είναι η ημέρα, στην οποίαν η μία προφητεία μετά την άλλη φθάνουν σε μεγαλειώδη εκπλήρωσι. Στο σύγχρονο έτος 1914 ο Ιεχωβά ίδρυσε την αιώνια βασιλεία του ουρανού στο χέρια ενός μεγαλυτέρου από τον Δαβίδ, του Υιού του Ιησού Χριστού. Στο 1919 παρήγαγε επάνω σ’ αυτή τη γη μια κοινωνία Νέον Κόσμου για να κήρύξη «τούτο το ευαγγέλιον της βασιλείας . . . προς μαρτυρίαν εις πάντα τα έθνη». (Ματθ. 24:14) Ως ο πυρήν της κοινωνίας του Νέου Κόσμου, το πιστό υπόλοιπο των μαρτύρων του Ιεχωβά χρησιμεύει ως «σημεία και τεράστια», ορατά σε όλους τους ανθρώπους. (Ησ. 8:18) Και τώρα, με τις εκατοντάδες των χιλιάδων των, οι άνθρωποι καλής θελήσεως, «τα πολύτιμα όλων των εθνών», συρρέουν στην κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά, διότι βλέπουν σ’ αυτήν ειρήνη και χαρά που βρίσκεται σε οξεία αντίθεσι με τις διαιρέσεις και τα μίση του παλαιού κόσμου. (Αγγαίος 2:7, ΑΣ· Ησ. 2:2-4) Θαυμάσιο θέαμα! Είναι ακόμη όπως ο Δαβίδ ο ίδιος επροφήτευσε: «Πάντα τα έθνη, τα οποία έκαμες, θέλουσιν ελθεί και προσκυνήσει ενώπιόν σου, ω Ιεχωβά, και θέλουσι δοξάσει το όνομά σου.»—Ψαλμ. 86:9, ΜΝΚ.

 7. Ποιες θαυμάσιες πράξεις επιφυλάσσονται για το άμεσο μέλλον;

⁷ Ακόμη περισσότερες θαυμάσιες πράξεις επιφυλάσσονται. Ο Ιεχωβά θα ‘κάμη εκπληκτικά συμβάντα επί της γής’ όταν προχωρήση σύντομα στον πόλεμό Του στον Αρμαγεδδώνα, όπου θα εξαλείψη το «παρόν πονηρόν σύστημα πραγμάτων» με την πολιτική του και τον μιλιταρισμό του, τους ναούς του και τους θεούς του. (Ψαλμ. 46:8, 9, ΜΝΚ· Ιώβ 38:22, 23) Ασύγκριτα θα είναι τα θαυμάσια που θα εκτελέση κατόπιν ο Ιεχωβά ενδύοντας αυτή τη γη με παραδεισιακή ωραιότητα και ειρήνη. (Ψαλμ. 37:9, 11· 104:24) Πράγματι, τα πολλαπλά έργα του Ιεχωβά είναι «θαυμαστά εν οφθαλμοίς ημών», κάνοντας όλους τους συγχρόνους «άνδρας ελέους» να κράζουν: «Δεν είναι όμοιός σου μεταξύ των θεών, ω Ιεχωβά· ουδέ έργα όμοια των έργων σου»!—Ψαλμ. 118:23, 24· 86:8, ΜΝΚ.

ΑΠΟΦΕΥΓΕΤΕ ΤΟΥΣ ΨΕΥΔΕΙΣ ΘΕΟΥΣ

 8. (α) Τι σημαίνει να προσέλθωμε στον Ιεχωβά με αφιέρωσι; (β) Γιατί ο Ιεχωβά δεν τιμάται από τις θρησκείες του «Χριστιανικού» και του ειδωλολατρικού κόσμου σήμερα;

⁸ Ο μέγας Θεός Ιεχωβά θα εξακολουθήση να κάνη θαυμάσια προς όλους εκείνους που προσέρχονται σ’ αυτόν με αφιέρωσι. Ως «Θεός απαιτών αποκλειστικήν αφοσίωσιν», ζητεί αυτή την αφιέρωσι από όλους όσοι λαμβάνουν το έλεός του. (Δευτ. 6:14, 15, ΜΝΚ) Αυτοί πρέπει ν’ αποχωρισθούν από το συγκεχυμένο πλήθος των θεών του Ειδωλολατρικού και του «Χριστιανικού» κόσμου. Επί πλέον, πρέπει να είναι θετικοί στην υποστήριξι της λατρείας του Ιεχωβά, όπως ήταν ο κεχρισμένος του Υιός Ιησούς σ’ αυτή τη γη, και όπως ήταν ο Δαβίδ, ο οποίος υπετύπου τον Ιησούν όταν έλεγε: «Ο ζήλος του οίκου σου με κατέφαγεν.» (Ψαλμ. 69:9· Ιωάν. 2:17) Πρέπει να εκτιμήσουν το μεγάλο χάσμα που χωρίζει τον Ιεχωβά από όλους τους ψευδείς θεούς. «Ο Θεός όστις έκαμε τον κόσμον και πάντα τα εν αυτώ, ούτος Κύριος ων του ουρανού και της γης, δεν κατοικεί εν χειροποιήτοις ναοίς, ουδέ λατρεύεται υπό χειρών ανθρώπων, ως έχων χρείαν τινός, επειδή αυτός δίδει εις πάντας ζωήν και πνοήν και τα πάντα.» (Πράξ. 17:24, 25) Ο Θεός δεν τιμάται από τους μεγαλοπρεπείς θρησκευτικούς ναούς του «Χριστιανικού κόσμου». Δεν έχει μερίδα με τα αδέξια, τερατόμορφα είδωλα του ειδωλολατρικού κόσμου, που αποτελούν αντανάκλασι θεών οι οποίοι απευθύνονται στον φόβο και στη δεισιδαιμονία. Ο Ιεχωβά κάνει έκκλησι στις ανθρώπινες καρδιές μέσω της αληθείας της Γραφής και μέσω της μεγάλης του αγάπης, την οποίαν ενεστάλαξε σε όλη την κοινωνία του Νέου του Κόσμου επάνω στη γη. Καθώς λέγει ο απόστολος: «Ημείς αγαπώμεν αυτόν, διότι αυτός πρώτος ηγάπησεν ημάς.»—1 Ιωάν. 4:19.

 9. Τι σημαίνει «Θέλω περιπατεί εν τη αληθεία σου»;

⁹ «Θέλω περιπατεί εν τη αλήθεια σου», διεκήρυξε ο Δαβίδ. (Ψαλμ. 86:11) Πώς μπορεί ένας να περιπατή έτσι σήμερα; Με το να κάνη την αποκαλυμμένη αλήθεια του Ιεχωβά ακριβώς το κέντρον, τον άξονα ολοκλήρου της ζωής του. Αυτό σημαίνει προσωπική μελέτη. Σημαίνει το να συνέρχεσθε τακτικά με την κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά, όχι για τυπικές θρησκευτικές τελετουργίες, αλλά για ειλικρινή μελέτη της Γραφής, «εποικοδομούντες εαυτούς εις την αγιωτάτην πίστιν σας». (Ιούδ. 20, 21) Σημαίνει υπακοή στην εντολή του Ιησού: «Πορευθέντες λοιπόν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς. . . , διδάσκοντες αυτούς να φυλάττωσι πάντα όσα παρήγγειλα εις εσάς.» (Ματθ. 28:19, 20) Σημαίνει το να παρηγορή κανείς με την αλήθεια εκείνους που καταθλίβονται από τον πονηρό αυτόν κόσμο. «Θρησκεία καθαρά και αμίαντος ενώπιον του Θεού και Πατρός είναι αυτή, Να επισκέπτηται τους ορφανούς και τας χήρας εν τη θλίψει αυτών, και να φυλάττη εαυτόν αμόλυντον από του κόσμου.»—Ιάκ. 1:27.

10. (α) Τι περιλαμβάνεται στο να φυλάττη κανείς τον εαυτό του «αμόλυντον από του κόσμου»; (β) Από ποια άποψι ο Κομφουκιανισμός και η Γραφή παρουσιάζουν αντίθεσι σε διδασκαλία και καρποφορία;

¹⁰ Πώς μπορεί να φυλάττη κανείς τον εαυτό του «αμόλυντον από του κόσμου»; Μεταξύ άλλων, πρέπει να παραμένη ελεύθερος από μολυσμό με την κοσμική θρησκεία. Από τον καιρό του Δαβίδ πολλοί νέοι θεοί και θρησκείες ηγέρθησαν για να αιχμαλωτίσουν τις διάνοιες και τις ζωές των ανθρώπων. Υπάρχει, παραδείγματος χάριν, η θρησκεία του Κομφουκίου, την οποία σέβονται οι Κινέζοι. Ο Κομφούκιος προέφερε την αρνητική αρχή «Ο συ μισείς, ετέρω μη ποιήσης», και την συνέδεσε με μια τυπική ρύθμισι όλων των κατευθύνσεων και των συνηθειών της ζωής. Το αποτέλεσμα ήταν ότι υπήρξε μικρή μόνο πρόοδος στην Κίνα επί δυόμιση χιλιετηρίδες. Πόσο διαφορετική είναι η αρχή αυτή από τη θετική αγάπη για τον Θεό και τον άνθρωπο, όπως διατάσσεται στη Γραφή—αγάπη που είναι ζωντανή, προοδευτική και που παράγει καλούς καρπούς!—Ματθ. 22:36-40· Ιωάν. 15:8-10.

11. Έφερε ο Ινδουισμός ευλογίες στους οπαδούς του, και από ποιες απόψεις βρίσκεται σε αντίθεσι με τη Γραφή;

¹¹ Έπειτα υπάρχει ο Ινδουισμός, με τους 330.000.000 θεούς του και θέαινες, και τις τελετουργίες ναού που σε πολλές περιπτώσεις σκανδαλίζουν εκείνους που εκτιμούν τους κοσμίους, ηθικούς κανόνας. Επί πλέον, η οπισθοδρομικότης της Ινδίας, περιλαμβανομένου του «παθητικού» λόγω των εκατομμυρίων των ιερών αγελάδων της που λιμοκτονούν, μαρτυρεί ότι ο Ινδουισμός δεν είναι θρησκεία που φέρνει ευλογίες πνευματικές ή υλικές στους οπαδούς της. Ακόμη και ο Πρωθυπουργός Νεχρού «επέπληξε τους συμπατριώτας του για τη στάσι τους απέναντι των αγελάδων».a Ο Ινδουισμός είναι πολύ διαφορετικός από τη λατρεία του ενός Θεού και Δημιουργού Ιεχωβά, στον οποίον ανήκουν «τα κτήνη τα επί χιλίων ορέων», και ο οποίος μπορεί να προνοήση για τις πνευματικές και υλικές ανάγκες όλων των δημιουργημάτων που υπηρετούν σύμφωνα με τους σκοπούς του!—Ψαλμ. 50:10· 104:27, 28.

12. Τι μπορεί να λεχθή υπέρ του Σιντοϊσμού και του Ιαπωνικού Βουδδισμού ;

¹² Ο Σιντοϊσμός ήταν εκείνος που ενέπνευσεε τον φανατισμό της εισορμήσεως της Ιαπωνίας, κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, στην Ασία και στον Ειρηνικό, και ως την ημέρα αυτή ο κατά παράδοσιν καθρέφτης, το κόσμημα και το σπαθί του Ζίμμου Τέννο, του πρώτου αυτοκράτορος της Ιαπωνίας πριν από 2.600 χρόνια, ο οποίος χαρακτηρίζεται ως ο δισέγγονος της ίδιας της θεάς ηλίου, προσκυνούνται σε πολλούς Ιαπωνικούς ναούς. Εν τούτοις, οι Σιντοϊστικές προσευχές δεν έφεραν νίκη στην Ιαπωνία, όπως και οι Καθολικές ή Προτεσταντικές προσευχές δεν έφεραν νίκη στους Ιταλούς και Γερμανούς συνεταίρους της στον Άξονα. Ούτε ο Βούδδας εβοήθησε την υπόθεσι του Άξονος. Μολονότι οι προσευχές του Νίχιρεν, Βουδδιστού ζηλωτού του δεκάτου τρίτου αιώνος, λέγεται ότι είχαν επιφέρει τον τυφώνα που απώθησε μια Μογγολική εισβολή στην Ιαπωνία, οι προσευχές των πολλών Βουδδιστικών αιρέσεων της Ιαπωνίας δεν μπόρεσαν ν’ απομακρύνουν την επιδρομή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου από τους ουρανούς. Δεν είναι παράδοξο ότι πολλοί στην Ιαπωνία έχασαν την πίστι στους πολεμικούς των «θεούς»! Η Ιαπωνία είναι τώρα ένας αγρός ώριμος για το κήρυγμα της ειρηνικής βασιλείας του Θεού.—Ιωάν. 4:35, 36.

13. (α) Γιατί ο «Χριστιανικός κόσμος» βρίσκεται σε σύγχυσι ως προς τον «Θεό» του; (β) Αντιπαραβάλατε την πορεία του «Χριστιανικού κόσμου» με την πορεία του Δαβίδ.

¹³ Εν τούτοις, τι θα πούμε για τον «Θεό» του «Χριστιανικού κόσμού»; Το Αμερικανικό νόμισμα της επικρατείας φέρει την επιγραφή, «Εμπιστευόμεθα στον Θεό». Ποιόν «Θεό»; Τον Θεό της «εκκλησίας της εκλογής σας»; Ασφαλώς τα διακόσια και πλέον Καθολικά, Προτεσταντικά και Ιουδαϊκά δόγματα στις Ηνωμένες Πολιτείες, μαζί με τα πολλά συγγενικά των δόγματα σε όλο τον Δυτικό κόσμο δεν μπορούν να λατρεύουν τον ίδιο Θεό. Οι διδασκαλίες των είναι όλες αναμεμιγμένες και αντίθετες η μία προς την άλλη. Δεν υποφέρουν τη μία, συνεπή «υγιαίνουσαν διδασκαλίαν» της Γραφής. Αντιθέτως, ακαλούθησαν ανθρωποποίητες διδασκαλίες. (2 Τιμ. 4:3, 4) Δεν προσηυχήθησαν ‘εν όλη καρδία των’ όπως ο Δαβίδ: «Δίδαξόν με, ω Ιεχωβά, την οδόν σον, και θέλω περιπατεί εν τη αληθεία σου.» (Ψαλμ. 86:11, 12, ΜΝΚ) Επομένως, βαδίζουν σ’ ένα λαβύρινθο συγκεχυμένης διδασκαλίας. Όχι μόνο χλευάζουν την αγνή διδασκαλία του Ιεχωβά, αλλ’ αφαιρούν και τ’ όνομά του ακόμη από τη δικαιωματική του θέσι στις σύγχρονες μεταφράσεις των της Γραφής, αντικαθιστώντας το μ’ ένα «Κύριος» που στερείται εκφραστικότητος.

14. (α) Ποιοι είναι οι καρποί της θρησκευτικής συγχύσεως τον «Χριστιανικού κόσμου»; (β) Ποια τύχη περιμένει τον «Χριστιανικό κόσμο», και γιατί;

¹⁴ Οι καρποί της θρησκευτική συγχύσεως του «Χριστιανικού κόσμου» μπορούν να γίνουν αντιληπτοί στον υψούμενο βαθμό του εγκλήματος στην περιοχή του, στη νεανική εγκληματικότητα και στην τρομακτική αύξησι των διαζυγίων και της αθεΐας μέσα στα όριά του. Αυτά όλα είναι ό,τι προείπε ο Ιεχωβά για τον ασεβή «Χριστιανικό κόσμο» σ’ αυτές τις «έσχατες ημέρες». (Ματθ. 7:15-23· 2 Τιμ. 3:1-7· Ιερεμ. 5:29-31) Ο «Χριστιανικός κόσμος» αρνείται τον Χριστό και με τη διδασκαλία του και με τον τρόπο της ζωής του. Το ότι διακηρύττει ότι τα Ηνωμένα Έθνη είναι η ελπίς του κόσμου, ή το ότι συναγωνίζεται τον κομμουνιστικό «βασιλέα του βορρά» στην επισώρευσι πυρηνικών όπλων, δεν θα σώση τον «Χριστιανικό κόσμο» από τον Αρμαγεδδώνα της καταστροφής του από τον Ιεχωβά και τον ήδη ανάσσοντα Βασιλέα του, τον Χριστό τον οποίον ισχυρίζεται ότι υπηρετεί.—Δαν. 11:38· Λουκ. 6:46-49.

ΚΑΤ’ ΕΞΟΧΗΝ ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΦΥΓΗ

15. Ποια προειδοποίησι πρέπει να προσέξουν τώρα όλοι όσοι αγαπούν τη δικαιοσύνη;

¹⁵ Ο κόσμος αυτός και οι πολυώνυμες θρησκείες του στέκουν καταδικασμένοι ενώπιον του Ιεχωβά και του Εκτελεστού του Χριστού Ιησού. Πώς πρέπει να ενεργήσουν τώρα άνθρωποι ‘κατά την καρδίαν του Ιεχωβά’, όπως ήταν ο Δαβίδ; (Πράξ. 13:22) Ο προφήτης Ιερεμίας μιλεί γι’ αυτόν τον θρησκευτικό κόσμο υπό το σύμβολον της «Βαβυλώνος», και λέγει, «Φύγετε εκ μέσου της Βαβυλώνος, και διασώσατε έκαστος την ψυχήν αυτού· μη απολεσθήτε εν τη ανομία αυτής· διότι είναι καιρός εκδικήσεως του Ιεχωβά ανταπόδομα αυτός ανταποδίδει εις αυτήν. Η Βαβυλών εστάθη ποτήριον . . . μεθύον πάσαν την γην· . . . δια τούτο τα έθνη παρεφρόνησαν.»—Ιερεμ. 51:6, 7, ΜΝΚ.

16, 17. (α) Τι περιλαμβάνεται στη φυγή από τη σύγχρονη Βαβυλώνα; (β) Πώς ο Ιερεμίας τονίζει την ανάγκη φυγής από το «ψεύδος» της σύγχρονης θρησκείας;

¹⁶ Βλέπετε ότι τα σημερινά έθνη «παρεφρόνησαν»; Τότε φύγετε! λέγει ο προφήτης. Αλλά πώς; Με το να χωρισθήτε από τη θορυβώδη πολιτική τους, από τον άκαρδο μιλιταρισμό τους, την ξεπεσμένη ηθική τους και την αποναρκώνουσα θρησκεία τους. Μεθυσμένα με ψευδή θρησκεία, είτε αυτή είναι εκλησιαστικισμός, είτε εξύψωσις της στρατιωτικής ισχύος, είτε η λατρεία του Κομμουνιστικού κράτους, τα έθνη έχουν αγνοήσει την προειδοποίησι του Θεού. Το κροτάλισμα της σπάθης των τα έχει φέρει όχι μόνο στο χείλος ενός πυρηνικού «θερμού πολέμου», αλλά και περισσότερο ακόμη, στο χείλος τρομερής και θαυμαστής καταστροφής από τον μέγαν Θεόν Ιεχωβά. Εν τούτοις, μέσα σ’ αυτά τα έθνη, άνθρωποι καλής θελήσεως, που αγαπούν την ειρήνη, αφυπνίζονται ως προς την κενότητα των εθνικιστικών θεών των προπατόρων των. Φεύγουν από το να υποστηρίζουν το «ψεύδος» των θρησκειών του «Χριστιανικού» και του ειδωλολατρικού κόσμου, και αφιερώνονται στον Ιεχωβά, τον αληθινό Θεό και Δημιουργό του διαμένοντος νέου κόσμου διανοητικής υγείας και ειρήνης.

¹⁷ Αυτοί είναι οι άνθρωποι καλής θελήσεως που ο Δαβίδ προείδε στον Ψαλμό 86:9, και που περιγράφονται επίσης στον Ιερεμία 16:19, 20 (ΜΝΚ): «Ω Ιεχωβά, δύναμίς μου, και φρούριόν μου, και καταφυγή μου εν ημέρα θλίψεως, τα έθνη θέλουσιν ελθεί προς σε από των περάτων της γης, και θέλουσιν ειπεί, Βεβαίως οι πατέρες ημών εκληρονόμησαν ψεύδος, ματαιότητα, και τα ανωφελή. Θέλει κάμει άνθρωπος εις εαυτόν θεούς, τους μη όντας θεούς;» Η οργή του Ιεχωβά θα εξαφθή γρήγορα εναντίον των ψευδών θεών των εθνών, και σχετικά με τούτο αυτός διακηρύττει: «Θέλω κάμει αυτούς ταύτην την φοράν να γνωρίσωσι, θέλω κάμει αυτούς να γνωρίσωσι την χείρά μου και την δύναμίν μου· και θέλουσι γνωρίσει ότι το όνομά μου είναι Ιεχωβά.»—Ιερεμ. 16:21, ΜΝΚ.

18. Γιατί ο Ιεχωβά θα καταστρέψη τα έθνη και τις θρησκείες των;

¹⁸ Δεν είναι τρομερό πράγμα να εξαλείψη ο Ιεχωβά τα έθνη και τις θρησκείες των; Θα ήταν τρομερό πράγμα αν ο Ιεχωβά επέτρεπε στα έθνη που κομπορρημονούν να εξακολουθήσουν να βεβηλώνουν το έργον των χειρών του, τη γη, ακόμη και να καταστρέψουν κάθε ζωή με τα πυρηνικά των επινοήματα. Ευτυχώς, σκοπεύει να τα καταστρέψη πρώτα. (Αποκάλ. 11:18) Επί πλέον, επειδή προτίθεται να έχη μια καθαρή γη και μια αληθινή, καθαρή θρησκεία για όλο το ανθρώπινο γένος, θα καταστρέψη επίσης και όλους τους ψευδείς θεούς και θρησκείες. (Σοφον. 2:11) Φύγετε από τη Βαβυλωνιακή θρησκεία τώρα. Διασώσατε την ψυχή σας αφαιρώντας όλες τις κηλίδες της ψευδούς θρησκείας, και στο εξής φυλαχθήτε καθαροί οπτό τις κηλίδες Της!

19. Τι σημαίνει το να πούμε, «Δίδαξόν με, ω Ιεχωβά, την οδόν σου»;

¹⁹ Λέγετε μήπως ‘με όλη σας την καρδιά’, όπως έλεγε ο Δαβίδ, «Δίδαξόν με, ω Ιεχωβά, την οδόν σου»; Είναι απόφασίς σας το «Θέλω περιπατεί εν τη αλήθεια σου»; Το να ενεργήσωμε έτσι σημαίνει ν’ αφιερωθούμε στον Ιεχωβά και να εξακολουθήσωμε να μελετούμε συνεχώς και να βαδίζωμε σύμφωνα με η διδασκαλία του. Αυτό απαιτεί συνεχή πρόοδο. Οι θρησκείες του «Χριστιανικού κόσμου» απετελματώθησαν σε τυπικά σύμβολα πίστεως επί αιώνες. Εν τούτοις, στην κοινωνία Νέου Κόσμου του Ιεχωβά, δεν υπάρχει ούτε στιγμιαία καν ακινησία. Ο Παύλος είπε: «Αφήσαντες την αρχικήν διδασκαλίαν του Χριστού, ας φερώμεθα προς την τελειότητα.» (Εβρ. 6:1) Όπως από τον Βασιλέα Δαβίδ απητείτο να ‘αναγινώσκη εν τω βιβλίω του νόμου του Θεού πάσας τας ημέρας της ζωής αυτού, δια να μάθη να φοβήται Ιεχωβά τον Θεόν αυτού’, έτσι και ο άνθρωπος του Θεού σήμερα πρέπει να μελετά τον λόγον του Θεού καθημερινά, «δια να ήναι τέλειος. . . , ητοιμασμένος εις παν έργον αγαθόν.»—Δευτ. 17:19, ΜΝΚ· 2 Τιμ. 3:16, 17.

20. (α) Ποιο λάθος έκαμαν μερικοί; (β) Τι χρειάζεται για να περιπατούν πλήρως στην αλήθεια;

²⁰ Μερικά άτομα έχουν ικανοποιήσει τον εαυτό τους με μια επιπόλαιη γνώσι των σκοπών του Θεού. Έμαθαν κάτι για τις ευλογίες του νέου κόσμου του Θεού, ή διεμόρφωσαν μια προσωπική συμπάθεια για τον διάκονον των μαρτύρων του Ιεχωβά που τους επισκέπτεται. Για ένα διάστημα ενώνονται με την κοινωνία του Νέου Κόσμου «εν κολακείαις». (Δαν. 11:34) Λέγουν, «Νομίζω ότι είσθε θαυμάσιος λαός», αλλά δεν προχωρούν περισσότερο. Δεν μελετούν τη Γραφή ώστε να διακρίνουν την πραγματική της σημασία και δύναμι. Δεν την αφήνουν να ριζώση στην καρδιά τους, ώστε να μπορέσουν ν’ αφιερωθούν στον Ιεχωβά και να καρποφορήσουν με υπομονή. (Λουκ. 8:15) Πόση ανάγκη υπάρχει, όχι μόνο να μάθουν τα «αρχικά στοιχεία» της διδασκαλίας του Ιεχωβά, αλλά και να ‘εξετάζουν καθ’ ημέραν τας γραφάς’ ερευνώντας τη Βίβλο με όλα τα παρεχόμενα βοηθήματα μελέτης! Μ’ αυτό τον τρόπο θα πεισθή κανείς για την πίστι του και θα εξαρτισθή για να εξηγή αξιόπιστα όλες τις θαυμάσιες πλευρές της αληθείας στους άλλους. Κάμετε την αλήθεια δική σας, και περιπατείτε σ’ αυτήν.—Πράξ. 17:11.

21. Σε ποια έκτασι πρέπει να γνωρίζη κανείς τη Γραφή;

²¹ Για να ελευθερώση κανείς την καρδιά και τη διάνοια για αφιερωμένη υπηρεσία προς τον αληθινό Θεό, πρέπει να γνωρίζη τη Γραφή. Σε ζητήματα όπως η ουδετερότης σε καιρό ειρήνης ή πολέμου, η απόδοσις τιμής στις σημαίες, οι πατριωτικές τελετές, η πολιτική, η ιερότης του αίματος, η παροχή προσφορών στα είδωλα και η απόδοσις σεβασμού στους τάφους των προγόνων, πρέπει ο καθένας να λαβή την προσωπική του στάσι σύμφωνα με ό,τι έχει μελετήσει στον λόγον του Θεού και γνωρίζει ότι είναι ορθόν. Πρέπει να γνωρίζη τις αρχές που ο Θεός εκθέτει στον λόγον Του και να προσέχη να ευαρεστή τον Θεό, ακόμη και με μεγάλη προσωπική θυσία, ζώντας σύμφωνα με τις αρχές αυτές. Δεν είναι απλώς ζήτημα του να γνωρίζη κανείς μεμονωμένα εδάφια της Γραφής για να μπορή ν’ αποδείξη τη στάσι του. Αυτός που ‘περιπατεί εν τη αληθεία του Ιεχωβά’ πρέπει να είναι ώριμος στο να γνωρίζη ολόκληρο το μεγαλειώδες θέμα της Γραφής, το βάθος της εννοίας που βρίσκεται πίσω από τις επαγγελίες της Βασιλείας του Ιεχωβά και την πραγματικότητα του να διάγη μια αφιερωμένη ζωή με αποχωρισμό από τον κόσμο του Σατανά. Πρέπει να έχη βαθιά διάκρισι για το ποιο είναι το θέλημα του Ιεχωβά σε όλες τις περιπτώσεις, και πρέπει να πράττη το θέλημα αυτό.—Εβρ. 5:14· Κολ. 1:9, 10.

22. (α) Εξηγήστε πώς μπορεί κανείς να εφαρμόζη τις Γραφικές αρχές. (β) Ποια ισχυρή ενθάρρυνσι δίδει η Γραφή σ’ εκείνους που κρατούν σταθερά την ακεραιότητά των;

²² Μια οικογένεια μπορεί ν’ απαιτή από τα τέκνα της να θέτουν τροφή και ποτό μπροστά σ’ ένα είδωλο κάθε μέρα ή να κάνουν περιοδικά προσκυνήματα στους προγονικούς τάφους. Μπορεί ένας που περιπατεί στην αλήθεια του Ιεχωβά να κάνη αυτά τα πράγματα; Πιθανώς θα θυμηθή το εδάφιο 2 Κορινθίους 6:16: «Τίνα δε συμβίβασιν [έχει] ο ναός του Θεού, με τα είδωλα; διότι σεις είσθε ναός Θεού ζώντος, καθώς είπεν ο Θεός, “Ότι θέλω κατοικεί εν αυτοίς και περιπατεί· και θέλω είσθαι Θεός αυτών, και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου”.» Χαίροντας γι’ αυτό το προνόμιο του να περιπατή με τον ζώντα Θεό, το άτομο αυτό θα εξετάση τις Γραφές επιμελώς για να εδραιώση στην καρδιά του τις αρχές του Θεού όσον αφορά την ειδωλολατρία. Εν τούτοις, αν η οικογένεια αντιτείνη, και ακόμη γίνεται απαιτητική στην εναντίωσί της, ποια πορεία θα λάβη τότε το άτομο αυτό; Θα δείξη, φυσικά, την επιθυμία του να συνεργασθή σε όλες τις συνήθεις υποθέσεις της ζωής. Με αγάπη, με ευγένεια και με ευχαρίστησι, θα είναι μια ζωντανή μαρτυρία της αλλαγής που έλαβε χώραν σ’ αυτόν αφότου αφιερώθη στον αληθινό Θεό. Εν τούτοις, σε ζητήματα λατρείας η στάσις του πρέπει να είναι σταθερά υπέρ των αρχών που ο Ιεχωβά εκφράζει στον λόγον Του. Ακόμη και αν συναντήση δριμύτερη καταδίωξι, θα εύρη θάρρος στα λόγια του Ιησού που προλέγουν την κατάστασι: «Μη νομίσητε ότι ήλθον να βάλω ειρήνην επί την γην· δεν ήλθον να βάλω ειρήνην, αλλά μάχαιραν. Διότι ήλθον να διαχωρίσω άνθρωπον κατά του πατρός αυτού, και θυγατέρα κατά της μητρός αυτής, και νύμφην κατά της πενθεράς αυτής. Και εχθροί του ανθρώπου θέλουσιν είσθαι οι οικιακοί αυτού.» (Ματθ. 10:34-36) Έχετε θάρρος! Αν και μπορεί κανείς να χάση τις φιλίες του κόσμου τούτου, η πορεία της ακεραιότητος θα κερδίση πολλούς γνησίους φίλους στην κοινωνία του Νέου Κόσμου του Ιεχωβά, καθώς επίσης τη φιλία του Ιεχωβά και του Βασιλέως του, η οποία οδηγεί σε αναψυκτική ειρήνη και αιώνια ζωή στον νέο κόσμο!—Ματθ. 19:29.

23. Πώς μπορούν οι λατρευταί του Ιεχωβά να νικήσουν τον κόσμο; Επεξηγήστε.

²³ Εκείνος που εμμένει σταθερά στις θεοκρατικές αρχές με προσευχή, θ’ αποκτήση ‘την ειρήνην του Θεού, την υπερέχουσαν πάντα νουν’ και μια εσωτερική δύναμι που νικά τον κόσμο. (Φιλιππησ. 4:6, 7) Στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η στάσις των μαρτύρων του Ιεχωβά στη Γερμανία, στάσις αρνήσεως να χαιρετήσουν τον Ναζιστικό αγκυλωτό σταυρό ή να επευφημήσουν τον Χίτλερ, και η ουδετερότης των όσον αφορά τον επιθετικό του πόλεμο, επέφεραν σ’ αυτούς έναν από τους πιο σκληρούς διωγμούς της ιστορίας. Ένας συγγραφεύς τον περιγράφει: «Όταν οι μάρτυρες δεν εγκατέλειψαν τον αγώνα για τις θρησκευτικές των πεποιθήσεις, εξαπελύθη εναντίον των μια εκστρατεία τρόμου, η οποία υπερέβη κάθε τι που διεπράχθη στη Γερμανία εναντίον άλλων θυμάτων του Εθνικοσοσιαλισμού. . . . Τα παθήματα των Μαρτύρων του Ιεχωβά στα στρατόπεδα συγκεντρώσεως ήσαν ακόμη χειρότερα από εκείνα που αντιμετώπισαν οι Ιουδαίοι, οι ειρηνισταί ή οι Κομμουνισταί. Καθώς είναι μικρό το δόγμα αυτό, κάθε μέλος μοιάζει να είναι ένα φρούριο που μπορεί να καταστραφή αλλά ουδέποτε να καταληφθή.»b Περιπατώντας με τον Θεό στην αληθινή του διδασκαλία, και σεις επίσης μπορείτε να γίνετε ένα τέτοιο φρούριο!

24. Πώς το να ζούμε σύμφωνα με τις αρχές της Γραφής ενεργεί ως μαρτυρία στους άλλους;

²⁴ Εκείνοι που ζουν σύμφωνα με τις αρχές της Γραφής θα φθάσουν στο να κατανοήσουν ότι πλείστοι από τους εναντιουμένους είναι κατά βάθος δειλοί. Όταν βλέπουν μια ακλόνητη στάσι υπέρ των ορθών αρχών, θα θελήσουν, σε πολλές περιπτώσεις, να εγκαταλείψουν τη μάχη. Θ’ αναγνωρίσουν τη λογική ελευθερία του Χριστιανού να λατρεύη τον αληθινό Θεό. Αν υπήρξαν ειλικρινείς στην εναντίωσί των, η μεγαλύτερη ειλικρίνεια και η μεγαλύτερη πεποίθησις του αφιερωμένου Χριστιανού μπορεί ακόμη να τους πείση να ενδιαφερθούν και, εν καιρώ, να εγκολπωθούν την ίδια πολύτιμη πίστι. (1 Πέτρ. 3:1, 2) Θυμηθήτε ότι ο απόστολος Παύλος, τον οποίον ο Ιεχωβά εχρησιμοποίησε για να εξηγήση πολλές από τις θείες αρχές, ήταν ο ίδιος κάποτε ένας αδυσώπητος διώκτης του αληθινού λαού του Θεού.—Γαλ. 1:13-16, 23, 24.

25. (α) Πότε, ιδιαίτερα, είναι απαραίτητη μια πίστις που νικά τα πάντα; (β) Ποια ισχυρή βεβαίωσι δίνει ο Ιησούς στους ανθρώπους πίστεως;

²⁵ Σε μερικές Ανατολικές χώρες, η θρησκεία συνδέεται στενά με κάθε σχεδόν δραστηριότητα της ζωής. Το άτομο που εγκαταλείπει την εθνική ή φυλετική θρησκεία θεωρείται όχι μόνο απόβλητο από την οικογένειά του, αλλά και απόβλητο από όλη την κοινωνία. Σε μερικά μέρη απαιτείται από κάθε άρρενα να γίνη ιερεύς επί ένα διάστημα της ζωής του. Τελευταίως, στη Βούρμα, ο πρώην πρωθυπουργός Ου Νου έδωσε παράδειγμα αυτού του εθίμου φορώντας το πορτοκαλί ράσο του Βουδδιστικού ιερατείου επί ένα μήνα. Εκεί που μια τοπική θρησκεία έχει τόσο βαθιά εμποτίσει τη ζωή των ανθρώπων, χρειάζεται πίστις, μια πίστις που νικά τα πάντα, για να ελευθερωθή κανείς μπαίνοντας στις αληθείς κατευθύνσεις του Ιεχωβά και να διατηρήση αυτή τη στάσι. Αλλ’ αυτό μπορεί να γίνη και γίνεται! Καθώς λέγει ο απόστολος: «Και αυτή είναι η νίκη η νικήσασα τον κόσμον, η πίστις ημών.» (1 Ιωάν. 5:4) Όλοι όσοι αποθησαυρίζουν αυτή την πίστι και το προνόμιο της συνεχούς συνταυτίσεως με την κοινωνία του Νέου Κόσμου του Θεού, θα γίνουν ισχυροί! Αν και μπορεί να γίνουν απόβλητοι από τις κοσμικές κοινωνίες, ο Ιησούς τους βεβαιώνει: «Πάν ό,τι μοι δίδει ο Πατήρ, προς εμέ θέλει ελθεί· και τον ερχόμενον προς εμέ δεν θέλω εκβάλει έξω. Και τούτο είναι το θέλημα του πέμψαντός με, πας όστις βλέπει τον Υιόν και πιστεύει εις αυτόν, να έχη ζωήν αιώνιον.»—Ιωάν. 6:37, 40.

26. (α) Σε τι πρέπει να επαγρυπνούμε προσεκτικά όσον αφορά τις σκέψεις και τις διαθέσεις; (β) Ποιες συνήθειες πρέπει να διαμορφώση ο Χριστιανός σε αρμονία με το θείο θέλημα;

²⁶ Όλοι όσοι αποκτούν την ελευθερία της κοινωνίας του Νέου Κόσμου του Θεού, πρέπει να επαγρυπνούν προσεκτικά ώστε να μη μολυνθή με ειδωλολατρικές σκέψεις και κατευθύνσεις ο πρόσφατα αποκτημένος Χριστιανικός των τρόπος του σκέπτεσθαι. «Διότι αι βουλαί μου δεν είναι βουλαί υμών, ουδέ οδοί υμών αι οδοί μου, λέγει ο Ιεχωβά.» (Ησ. 55:8, ΜΝΚ) Ο νέος Χριστιανός συχνά πρέπει να απαλλαγή από τοπικές συνήθειες. Σε πολλές Ανατολικές χώρες δεν αποτελεί έθιμο το να πηγαίνη κανείς σ’ ένα ναό για θρησκευτική εκπαίδευσι. Ομοίως, στις Δυτικές χώρες η θρησκεία συχνά θεωρείται ως επεισοδιακή στη ζωή, και την ενθυμούνται μόνο για γάμους, κηδείες, παρελάσεις του «Πάσχα» και τα όμοια. Επομένως, εκείνος που ανακαινίζει τη διάνοιά του σύμφωνα με τις βουλές του Ιεχωβά, πρέπει να διαμορφώση τη συνήθεια, στην αρχή παράδοξη γι’ αυτόν, να παρευρίσκεται τακτικά σε συναθροίσεις Γραφικής μελέτης πολλές φορές την εβδομάδα. Αλλά πρέπει να πηγαίνη, αν πρόκειται να γίνη τελείως έμπειρος στις κατευθύνσεις του μεγάλου Θεού της αληθείας. Η στάσις όσον αφορά τις ημέρες των εθνικών εορτασμών, τις ημέρες θρησκευτικών εορτών και τις ώρες ανέσεως πρέπει ν’ αλλάξη. Δεν είναι κατεύθυνσις του Ιεχωβά να σπαταλάται χρόνος σ’ αυτές τις πονηρές ημέρες, αλλά μάλλον ο Θεός λέγει στους Χριστιανούς να περιπατούν ως σοφοί, «εξαγοραζόμενοι τον καιρόν» και ‘νοούντες τι είναι το θέλημα του Ιεχωβά’ (Εφεσ. 5:15-17, ΜΝΚ) Οι ώρες είναι εξαιρετικά πολύτιμες ώστε να μην πρέπει να σπαταλώνται στον παλαιό κόσμο. Στα «Χριστούγεννα», στο Νέο Έτος, στις ημέρες των εορτών και στα ελεύθερα Σαββατοκύριακα, υπάρχει καιρός για να εξαγορασθή για την υπηρεσία του Νέου Κόσμου. Χρησιμοποιήστε τον σοφά.—Εφεσ. 4:22· Κολ. 4:5.

27. Πού και πώς θα βρεθούν σήμερα αληθή και αξιέπαινα πράγματα;

²⁷ «Το λοιπόν, αδελφοί, όσα είναι αληθή, όσα σεμνά, όσα δίκαια, όσα καθαρά, όσα προσφιλή, όσα εύφημα, αν υπάρχη τις αρετή, και εάν τις έπαινος, ταύτα συλλογίζεσθε.» (Φιλιππησ. 4:8) Με αυτά ακριβώς τα πράγματα πρέπει να γεμίσωμε τη διάνοια και την καρδιά. Πού θα βρεθούν σήμερα αυτά τα αληθή και αξιέπαινα πράγματα; Πουθενά στον κόσμο του Σατανά! Θα βρεθούν μόνο στον λόγον του Θεού, τη Γραφή, και μπορούν να παρατηρηθούν στην πολύτιμη επαφή με άλλους από την κοινωνία Νέου Κόσμου των μαρτύρων του Ιεχωβά. Οι πιο σπουδαίες ώρες κάθε εβδομάδος είναι οι ώρες εκείνες που δαπανάτε στις συναθροίσεις, μελετώντας τους θαυμαστούς σκοπούς του μεγάλου Θεού της αληθείας τους σχετικούς με τη Βασιλεία του, και οι ώρες που αφιερώνετε στο κήρυγμα και στη διδασκαλία από θύρα σε θύρα. Σε όλη την αφιερωμένη ζωή σας και με όλη σας την καρδιά εξακολουθήστε να εγκωμιάζετε τον Ιεχωβά, διότι αυτός ‘κάμνει θαυμάσια’. Ο Ιεχωβά—αυτός μόνος—είναι Ο ΜΕΓΑΣ ΘΕΟΣ.

[Υποσημειώσεις]