Εκδήλωσις Πίστεως Κάτω από Επίθεσι

«Πειρασμός δεν σας κατέλαβεν ειμή ανθρώπινος· πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε.»—1 Κορ. 10:13.

 1. Ποια ερωτήματα σχετικά με την πίστι μπορούμε όλοι να θέσωμε στον εαυτό μας;

ΠΟΣΗ πίστι έχετε; Έχετε αρκετή πίστι για να μπορήτε να υπερνικάτε τις δυσχέρειες όταν τις συναντάτε στο δρόμο σας; Θα μπορούσατε να μείνετε σταθεροί και να εμπιστεύεστε στον Ιεχωβά, ενόσω θα στερήσθε την τροφή που σας αρέσει να τρώγετε, τον ρουχισμό που θα θέλατε να φοράτε, ή το σπίτι που αγαπάτε τόσο πολύ; Θα μπορούσατε να υπομείνετε φυλάκισι, απώλεια της υγείας σας, ακόμη και της ζωής σας, για να μη χάσετε την πίστι σας στις υποσχέσεις του Θεού για το μέλλον; Τέτοια «πίστις δεν υπάρχει εις πάντας.» Ασφαλώς οι πιστοί Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά αισθάνονται σαν τους αποστόλους που είπαν στον Ιησού: «Αύξησον εις ημάς την πίστιν.»—2 Θεσσ. 3:2· Λουκ. 17:5.

 2. Ως προς την εναντίωσι του Σατανά, για ποιο πράγμα μπορούμε να είμεθα βέβαιοι;

² Μερικοί μπορεί να πουν, ‘Αυτό ποτέ δεν θα συμβή σ’ εμένα.’ Ο Ιησούς προειδοποίησε τους αληθινούς Χριστιανούς: «Προ δε τούτων πάντων θέλουσιν επιβάλει εφ’ υμάς τας χείρας αυτών, και θέλουσι σας καταδιώξει, παραδίδοντες εις συναγωγάς και φυλακάς, φερομένους έμπροσθεν βασιλέων και ηγεμόνων ένεκεν του ονόματός μου. Θέλετε δε παραδοθή και υπό γονέων και αδελφών και συγγενών και φίλων, και θέλουσι θανατώσει τινάς εξ υμών, και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου.» (Λουκ. 21:12, 16, 17) Οι απόστολοι που άκουσαν αυτά τα λόγια εγνώριζαν ότι, όσο βέβαιοι ήσαν ότι ο ήλιος θ’ ανέτελλε την επόμενη μέρα, τόσο βέβαιοι ήσαν ότι και αυτή η προφητεία θα εξεπληρώνετο σ’ αυτούς και σε όλους τους ακολούθους του Χριστού. Φυσικά, ο Ιησούς δεν είπε ότι ο κάθε Χριστιανός θα υπέμενε κάθε είδους διωγμό. Αυτά θα συνέβαιναν στον λαό του Θεού σαν σύνολο. Αλλ’ άσχετα με τη μέθοδο επιθέσεως που θα εχρησιμοποιείτο, μπορούμε να είμεθα βέβαιοι ότι ο Σατανάς θα φρόντιζε να εκπληρωθούν τα λόγια, «πάντες δε οι θέλοντες να ζώσιν ευσεβώς εν Χριστώ Ιησού θέλουσι διωχθή.»—2 Τιμ. 3:12.

 3. Γιατί απαιτείται πίστις και σήμερα ακόμη;

³ Σήμερα έχομε κάτι περισσότερο από προφητικούς λόγους· έχομε ένα ιστορικό υπόμνημα που εκθέτει τους διωγμούς που υφίστανται οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά από τον πρώτο αιώνα της Χριστιανικής εποχής μας έως αυτό το έτος 1976. Οι σπουδασταί της Ρωμαϊκής ιστορίας γνωρίζουν καλά τη φρικιαστική ιστορία των Χριστιανών που κατεσπαράσσοντο από άγρια θηρία ενώ χιλιάδες αιμοβόροι πολίται της Ρώμης ζητωκραύγαζαν στις εξέδρες. Σ’ αυτόν τον εικοστό αιώνα, ασκείται ακόμη πίεσις επάνω στον λαό του Θεού. Και σήμερα ακόμη το Χριστιανικό έργο των μαρτύρων του Ιεχωβά απαγορεύεται σε μερικές χώρες. Πολλοί αληθινοί Χριστιανοί είναι στη φυλακή, και μερικοί έχασαν ακόμη και τη ζωή τους. Με τη μια μορφή ή την άλλη, όλος ο λαός του Θεού υποβάλλεται σε καταπιέσεις, που σχεδιάζονται για να διαρρήξουν την ακεραιότητά του. Χρειαζόμεθα πίστι για να παραμείνωμε σταθεροί.

 4. Με τι τρόπο ο λαός του Θεού έδειξε μεγάλη πίστι στους συγχρόνους καιρούς;

⁴ Δεν είναι ανάγκη ν’ αμφιβάλλωμε ότι ο λαός του Θεού στις ημέρες μας έχει την απαιτούμενη πίστι για ν’ αντιμετωπίση τις δοκιμασίες. Μήπως δεν χρειάσθηκε πίστις εκ μέρους των ολίγων ανδρών και γυναικών προς το τέλος του αιώνος, για ν’ αποσχισθούν από τον παραδοσιακό θρησκευτικό τρόπο σκέψεως και να καταγγείλουν ως ψευδείς τις διδασκαλίες που θεωρούσαν αληθινές και ακολουθούσαν οι άνθρωποι πολλούς αιώνες; και δεν χρειάσθηκε πίστις εκ μέρους ολίγων μόνο χιλιάδων απ’ αυτούς για ν’ ανταποκριθούν στην πρόσκλησι που τους απευθύνθηκε στη συνέλευσι του Σήνταρ Πόιντ το 1922: «Διαφημίσατε, διαφημίσατε, διαφημίσατε, τον Βασιλέα και τη βασιλεία του»; Κανείς τότε δεν μπορούσε να προβλέψη τις τεράστιες αυξήσεις που απολαμβάνει σήμερα η οργάνωσις του Θεού με τα εκατομμύρια των ανθρώπων που τώρα συνταυτίζονται. Και στα χρόνια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν ο εθνικισμός έκανε θραύσι κι όποιος δεν συνεμορφώνετο πολιτικώς εθεωρείτο εχθρός της ανθρωπότητας, ποιοι ήσαν εκείνοι που έμειναν πιστοί στον Λόγο του Θεού και παρέμειναν ουδέτεροι; Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά! Από τις αρχές ακόμη του πρώτου αιώνος ως τη σύγχρονη ιστορία «περιπατούμεν δια πίστεως, ουχί δια της όψεως.» (2 Κορ. 5:7) Η πίστις τούς έκαμε να πιστεύουν όσα λέγει ο Λόγος του Θεού, όταν όλοι οι άλλοι καταφρονούσαν το άγγελμά του. Αυτή η πίστις των πιστών ανθρώπων ανταμείφθηκε. Η εμπιστοσύνη των δεν ήταν μάταιη και εκατομμύρια άνθρωποι σήμερα το αναγνωρίζουν αυτό.

 5. Τι θα συμβή στο μέλλον που θ’ απαιτήση πίστι;

⁵ Αλλά το μέλλον επιφυλάσσει ακόμη προκλήσεις που θ’ απαιτήσουν πίστι για να εξέλθουν νικηταί οι Μάρτυρες του Ιεχωβά από την επίθεσι του Σατανά. Σήμερα βρισκόμεθα στο χείλος της καταστροφής αυτού του συστήματος πραγμάτων. Σ’ αυτό το σημείο δεν είναι σαφές μέχρι ποίου βαθμού θα επιτρέψη ο Ιεχωβά στον εχθρό να προχωρήση στην προσπάθειά του να διαρρήξη την πίστι του λαού Του. Ούτε είναι σαφές ποια ακριβώς θα είναι τα μέσα της σωτηρίας για τον καθένα μας ατομικά.—Ματθ. 24· Μάρκ. 13· Λουκ. 21.

ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΙΣΤΙΣ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΗΣ Η ΔΙΕΞΟΔΟΣ

 6. Ποιες συνθήκες θα μπορούσαν ν’ ανακύψουν για τη δοκιμασία της πίστεώς μας;

⁶ Καθώς αυτός ο ‘έσχατος καιρός’ προχωρεί γοργά προς το κορύφωμά του, ο λαός του Θεού μπορεί να βρεθή σε καταστάσεις στις οποίες η διέξοδος δεν θα είναι σαφής. Στην πραγματικότητα, είναι πιθανόν ν’ ανακύψουν κρίσιμες καταστάσεις στη ζωή μας, οπότε θα φαίνεται από ανθρώπινη άποψι ότι δεν υπάρχει τρόπος διαφυγής. Μερικοί σήμερα ανησυχούν υπερβολικά για την ευημερία που θα έχουν τον επόμενο μήνα και το επόμενο έτος, αλλά τα πράγματα μπορεί να φθάσουν σε μια κρίσι, οπότε οι προμήθειες τροφίμων, ο ρουχισμός, η στέγασις, η ελευθερία και η ζωή για την επόμενη μέρα θα είναι αμφισβητήσιμα. Πώς θ’ αντιδράσωμε αν φανή ότι δεν υπάρχει διέξοδος προς την οποία να στραφούμε; Από ποιον θα εξαρτηθούμε για να μας καθοδηγήση; Η πίστις μας θα μπορούσε να τεθή κάτω από τη μεγαλύτερη δοκιμασία.

 7. Ποιο ‘μυστικό’ είχε μάθει ο Παύλος που τον ενίσχυε;

⁷ Μέσα από μια Ρωμαϊκή φυλακή ο Παύλος, έγραψε μια επιστολή σε μια εκκλησία ομοπίστων του στους Φιλίππους. Σ’ αυτή την επιστολή μιλεί για κάποιο ‘μυστικό’ που είχε μάθει από την εικοσιπενταετή περίπου Χριστιανική του πείρα. Είπε: «Ουχί ότι λέγω τούτο διότι υστερούμαι· επειδή εγώ έμαθον να ήμαι αυτάρκης εις όσα έχω. Εξεύρω να τεπεινόνωμαι, εξεύρω και να περισσεύωμαι· εν παντί τόπω και κατά πάντα είμαι δεδιδαγμένος [κατέχω το μυστικό, ΜΝΚ] και να χορτάζωμαι και να πεινώ, και να περισσεύωμαι και να υστερώμαι· τα πάντα δύναμαι δια του ενδυναμούντός με Χριστού.»—Φιλιππ. 4:11-13.

 8. Από ποιες πείρες έμαθε ο Παύλος πολύτιμα μαθήματα;

⁸ Για πολλούς από τον λαό του Ιεχωβά, η καθοδηγία που Αυτός προμηθεύει σε καιρό ανάγκης είναι κάτι το οποίο πρόκειται να δοκιμάσουν στο μέλλον. Σχετικά με αυτό το ‘μυστικό’, η ζωή του αποστόλου Παύλου μάς δίνει μια ενόρασι. Διαβάστε, λόγου χάριν, τη Δευτέρα προς Κορινθίους επιστολή, 4:8-11, όπου ο απόστολος λέγει ότι μπορεί να υφιστάμεθα καταδυνάστευσι να βρισκώμεθα σε αμηχανία, να διωκώμεθα και να κατατρεχώμεθα, «αλλ’ ουχί εγκαταλειπόμενοι, καταβαλλόμενοι αλλ’ ουχί απολλύμενοι.» Διαβάστε επίσης τη Δευτέρα προς Κορινθίους επιστολή, 11:24-27: «Υπό των Ιουδαίων πεντάκις έλαβον πληγάς τεσσαράκοντα παρά μίαν, τρις ερραβδίσθην, άπαξ ελιθοβολήθην, τρις εναυάγησα, έν ημερονύκτιον εν τω βυθώ έκαμον· εις οδοιπορίας πολλάκις, εις κινδύνους ποταμών, κινδύνους ληστών, κινδύνους εκ του γένους, κινδύνους εξ εθνών, κινδύνους εν πόλει, κινδύνους εν ερημία, κινδύνους εν θαλάσση, κινδύνους εν ψευδαδέλφοις· εν κόπω και εν μόχθω, εν αγρυπνίαις πολλάκις, εν πείνη και δίψη, εν νηστείαις πολλάκις, εν ψύχει και γυμνότητι.» Ασφαλώς αυτός ο άνθρωπος είχε συχνά σοβαρούς λόγους να διερωτάται αν θα ζούσε ως την επόμενη ημέρα. Αλλά με τη Χριστιανική του πείρα διδάχθηκε μαθήματα από τα οποία κι εμείς μπορούμε επίσης να ωφεληθούμε.

 9. Πώς μπορούμε εμείς να μάθομε το ίδιο ‘μυστικό’ που έμαθε ο Παύλος;

⁹ Ένας που εγκαταλείπει τον αγώνα όταν η πορεία γίνεται δύσκολη ή όταν η διέξοδος δεν είναι σαφής, μπορεί να μην ιδή ποτέ ο ίδιος πώς ακριβώς ο Θεός ενισχύει σε καιρό ανάγκης και διανοίγει την οδό σε μια φαινομενικά απελπιστική κατάστασι. Η ανθρώπινη αντίδρασις μάς ωθεί ν’ αποσυρώμεθα, εκτός αν μπορούμε να διακρίνωμε τι πρόκειται να συμβή. Εδώ ακριβώς υπεισέρχεται το ζήτημα της πίστεως. Η πίστις πρέπει να είναι τόσο ισχυρή ώστε στη διάνοια εκείνου που την έχει, αυτό που δεν μπορεί να γίνη αντιληπτό από τις ανθρώπινες αισθήσεις, αποτελεί μια πραγματικότητα. Ο πιστός έχει μια βέβαιη εγγύησι, και αυτή η εγγύησις είναι η πίστις του. Ο Παύλος δίνει τον εξής ορισμό της πίστεως: «Είναι δε η πίστις ελπιζομένων πεποίθησις, βεβαίωσις πραγμάτων μη βλεπομένων.»—Εβρ. 11:1.

10. (α) Ποιο εμπόδιο συνήντησαν οι Ισραηλίται το έτος 1473 π.Χ.; (β) Εν τούτοις, τι τους παρήγγειλε ο Θεός να κάμουν;

¹⁰ Μπορούμε να βρούμε ένα καλό παράδειγμα του πώς ο Ιεχωβά Θεός αναμένει να ενεργήση η πίστις μας, στα γεγονότα που συνδέονται με την πορεία των Ισραηλιτών προς τη Γη της Επαγγελίας, όπως αναγράφονται στο βιβλίο του Ιησού του Ναυή κεφάλαια 3 και 4. Είναι άνοιξις του έτους 1473 π.Χ. Οι Ισραηλίται είναι στρατοπεδευμένοι στην ανατολική όχθη του Ιορδάνου Ποταμού, λίγο προς τα βόρεια της Νεκράς Θαλάσσης. Σαράντα χρόνια περιπλανώνται στην έρημο και τώρα τελικά ήλθε ο καιρός του Θεού για να εισέλθουν και να καταλάβουν από τους εχθρούς των μια γη που δικαιωματικά τους ανήκει. Αλλά πώς θα μπορέσουν περίπου τρία εκατομμύρια άνδρες, γυναίκες και παιδιά, μαζί με τα ζώα και τα εφόδιά τους, να διασχίσουν τον Ιορδάνη σ’ ένα καιρό που τα χιόνια που λειώνουν και η ανοιξιάτικη βροχή τον έχουν μετατρέψει σε πλημμυρισμένο χείμαρρο; Εν τούτοις η κατεύθυνσις του Ιεχωβά είναι να διαβούν αμέσως τον ποταμό με επί κεφαλής τους ιερείς. Η εντολή δίδεται με την εξής διαβεβαίωσι: «Και καθώς τα ίχνη των ποδών των ιερέων, των βασταζόντων την κιβωτόν του Ιεχωβά, του Κυρίου πάσης της γης, πατήσωσιν εν τοις ύδασι του Ιορδάνου, τα ύδατα του Ιορδάνου θέλουσι διακοπή, τα ύδατα τα καταβαίνοντα άνωθεν, και θέλουσι σταθή εις σωρόν ένα.»—Ιησ. Ναυή 3:13, ΜΝΚ.

11. (α) Ποία στάσι θα μπορούσαν να λάβουν οι Ισραηλίται; (β) Με ποιον τρόπο έδειξαν πίστι;

¹¹ Τι θα κάμουν οι Ισραηλίται; Μήπως θα λάβουν την εξής στάσι: ‘Είναι αδύνατον να διαβούμε τώρα αυτόν τον μαινόμενο χείμαρρο. Πρέπει να περιμένωμε λίγες εβδομάδες ώσπου να κατέβη η στάθμη του νερού. Δεν θ’ ανθέξωμε να δούμε μερικές από τις σκηνές μας, τα ζώα μας ή τα μικρά μας παιδιά να παρασύρωνται στη δίνη του ρεύματος καθώς θα προσπαθούν να διαβούν τα νερά κάτω απ’ αυτές τις «απίθανες» συνθήκες. Βέβαια, αν ο Ιεχωβά διανοίξη ένα μονοπάτι κατά μήκος του ποταμού, όπως έκαμε στην Ερυθρά Θάλασσα, τότε θα είμεθα ευτυχείς να διαβούμε τα νερά’; Ας διαβάσωμε τι συνέβη: «Και καθώς εσηκώθη ο λαός εκ των σκηνών αυτών, δια να διαβώσι τον Ιορδάνην, και οι ιερείς οι βαστάζοντες την κιβωτόν της διαθήκης έμπροσθεν του λαού, και καθώς ήλθον οι βαστάζοντες την κιβωτόν έως του Ιορδάνου, και οι πόδες των ιερέων των βασταζόντων την κιβωτόν εβράχησαν κατά το χείλος του ύδατος, διότι ο Ιορδάνης πλημμυρεί καθ’ όλας τας όχθας αυτού πάσας τας ημέρας του θερισμού, εστάθησαν τα ύδατα τα καταβαίνοντα άνωθεν και υψώθησαν εις ένα σωρόν πολύ μακράν, από της πόλεως Αδάμ, ήτις είναι εις τα πλάγια της Ζαρετάν· τα δε καταβαίνοντα κάτω προς την θάλασσαν της πεδιάδος, την αλμυράν θάλασσαν, αποκοπέντα εξέλιπον και ο λαός επέρασε κατέναντι της Ιεριχώ. Και οι ιερείς, οι βαστάζοντες την κιβωτόν της διαθήκης του Ιεχωβά, ίσταντο στερεοί επί ξηράς εν μέσω του Ιορδάνου· και πάντες οι Ισραηλίται διέβαινον δια ξηράς, εωσού ετελείωσε πας ο λαός διαβαίνων τον Ιορδάνην.»—Ιησ. Ναυή 3:14-17, ΜΝΚ.

12. Τι μάθημα μάς διδάσκει το παράδειγμα των Ισραηλιτών;

¹² Τι θαυμαστή επίδειξις πίστεως και τι καλό μάθημα μπορούν να πάρουν όλοι οι δούλοι του Θεού που μπορεί ν’ αντιμετωπίζουν αβεβαιότητες στο μέλλον! Αν ο Ιεχωβά εξέθετε όλες τις λεπτομέρειες για το τι πρόκειται να κάμη και πώς θα το κάμη, τι ανάγκη θα υπήρχε τότε για πίστι; Πίστις σημαίνει να προχωρούμε προς την κατεύθυνσι που δείχνει ο Θεός οσοδήποτε αδύνατη κι αν φαίνεται η πορεία μας από ανθρώπινη άποψι. Ο Ιεχωβά Θεός θέλει να δη αν έχωμε ισχυρή πίστι ώστε ‘να βρέξωμε τους πόδας μας.’ Κατόπιν, αν ενεργήσωμε με πίστι, θα δούμε τον τρόπο με τον οποίο θα μας ελευθερώση. Ας μη φαίνεται παράδοξο ότι η Γραφή ομιλεί για τη ‘δοκιμασία της πίστεώς σας.’—Ιακ. 1:3· 1 Πέτρ. 1:7.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΗΜΕΙΟΝ ΔΙΑΡΡΗΞΕΩΣ ΤΗΣ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΟΣ

13. Όταν πρόκειται για δοκιμασίες, ποια είναι μερικά ερωτήματα που μπορεί να μας κάνουν ν’ απορούμε;

¹³ Μερικοί διερωτώνται το εξής: ‘Εγώ έχω πεποίθησι ότι ο Ιεχωβά θα είναι πιστός και θα υποστηρίξη τον λαό του, αλλά μερικές φορές ανησυχώ για τον εαυτό μου και για το πώς θ’ αντιδράσω σε ωρισμένες δοκιμασίες και πιέσεις. Θα έχω τη δύναμι να εγκαρτερήσω; Μήπως έχω κανένα αδύνατο χαρακτηριστικό που μπορεί να χρησιμοποιηθή για να με φέρη σε σημείο να διαρρήξω την ακεραιότητά μου;’ Άλλοι μπορεί να σκέπτωνται, ‘Εγώ ο ίδιος μπορώ να υποστώ οτιδήποτε, αλλά είμαι γονεύς και δεν θα μπορούσα ν’ ανθέξω βλέποντας να συμβαίνη κάτι στα παιδιά μου. Πιστεύω ότι δεν θα μπορέσω να υπομείνω αν τα απειλήσουν με κακοποίησι.’

14. (α) Μήπως πρόκειται να υποστούμε πείρες που ποτέ άλλοτε δεν εδοκίμασε ο λαός του Θεού; Πώς το γνωρίζομε αυτό; (β) Ποια διαβεβαίωσι μάς παρέχει η Γραφή σχετικά με τους πειρασμούς;

¹⁴ Έχοντας αυτά τα ερωτήματα υπ’ όψιν, τι ενθαρρυντική απάντησι μπορούμε να λάβωμε από τα λόγια του αποστόλου Παύλου! Αυτός, γράφοντας σε μια εκκλησία ομοπίστων του ανεσκόπησε εκείνα που είχαν αποδειχθή αιτίες προσκόμματος για πολλούς Ισραηλίτας. Στην πρώτη προς Κορινθίους επιστολή, 10:7-10, διαβάζομε: «Μηδέ γίνεσθε ειδωλολάτραι, καθώς τινές εξ αυτών, ως είναι γεγραμμένον· Εκάθησεν ο λαός δια να φάγη και να πίη, και εσηκώθησαν να παίζωσι. Μηδέ ας πορνεύωμεν, καθώς τινές αυτών επόρνευσαν και έπεσον εν μια ημέρα εικοσιτρείς χιλιάδες. Μηδέ ας πειράζωμεν τον Χριστόν, καθώς και τινές αυτών επείρασαν και απωλέσθησαν υπό των όφεων. Μηδέ γογγύζετε, καθώς και τινές αυτών εγόγγυσαν, και απωλέσθησαν υπό του εξολοθρευτού.» Είπε ότι εκείνα τα πράγματα συνέβησαν ως παραδείγματα για τους Χριστιανούς, και προειδοποίησε να φυλαγώμεθα από τη μωρία της σκέψεως ότι ‘αυτά ποτέ δεν θα συμβούν σ’ εμένα.’ Κατόπιν έκαμε μια δήλωσι που θ’ απεδεικνύετο ότι ήταν μια από τις πιο ενθαρρυντικές και ενισχυτικές για την πίστι σκέψεις της Αγίας Γραφής, Είπε: «Πειρασμός δεν σας κατέλαβεν ειμή ανθρώπινος· πιστός όμως είναι ο Θεός, όστις δεν θέλει σας αφήσει να πειρασθήτε υπέρ την δύναμίν σας, αλλά μετά του πειρασμού θέλει κάμει και την έκβασιν, ώστε να δύνασθε να υποφέρητε.»—1 Κορ. 10:13.

15. (α) Μήπως η Χριστιανική ακεραιότης έχει ένα ‘σημείο διαρρήξεως’; (β) Πώς ο Ιεχωβά φέρνει «έκβασιν»;

¹⁵ Γνωρίζετε τι σημαίνει αυτό το εδάφιο για τους πιστούς Χριστιανούς που προσπαθούν ειλικρινά να κάνουν το θέλημα του Θεού; Αν είσθε ένα τέτοιο άτομο, σημαίνει ότι ως προς την ακεραιότητά σας απέναντι του Θεού, δεν έχετε κανένα ‘σημείο διαρρήξεως.’ Δεν υπάρχει δύναμις ή επινόησις ή ‘μυστικό όπλο,’ ορατό ή αόρατο, που μπορεί να χρησιμοποιηθή εναντίον σας με τη βεβαιότητα ότι θα διαρρήξετε την ακεραιότητά σας στον Θεό. Δεν έχετε κανένα λεγόμενο ‘αδύνατο σημείο’ που μπορούν να χρησιμοποιήσουν οι εχθροί σας εναντίον σας με βέβαιη επιτυχία. Αν φθάσετε έως εκεί που αντέχει η ανθρώπινη σάρκα σας ως προς την πιστότητά σας στον Θεό, τότε μπορείτε να γνωρίζετε με βεβαιότητα ότι, όταν νομίσετε ότι δεν μπορείτε να κρατηθήτε με τη δική σας δύναμι, ο Ιεχωβά Θεός θα επέμβη με τη βοήθειά του για να φέρη «έκβασιν.» Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι θ’ αφαιρέση τον πειρασμό. Αντιθέτως, ο σκοπός αυτής της θείας επεμβάσεως θα είναι για να «δύνασθε να υποφέρητε.»

16. Τι ρόλο παίζει η πίστις στην εγκαρτέρησι; Δώστε παράδειγμα.

¹⁶ Αυτή η κατάλληλη κατανόησις των πραγμάτων από την Αγία Γραφή θα μας βοηθήση να έχωμε την ορθή άποψι έστω κι αν τα πράγματα φθάσουν στα άκρα. Παραδείγματος χάριν, οι γονείς των οποίων τα τέκνα μπορεί ν’ απαχθούν από διώκτας, θα μπορέσουν να εγκαρτερήσουν και σ’ αυτό, αλλά μόνο με τη βοήθεια του Θεού. Θα γνωρίζουν πως έκαμαν ό,τι μπορούσαν και ότι, αν πρόκειται ο Θεός να επιτρέψη να συμβή ένα τέτοιο πράγμα, μπορούν με εμπιστοσύνη ν’ αφήσουν το ζήτημα στα χέρια του. Ποιος είναι πιο ικανός να φροντίση για το παιδί σας; Σεις ή ο Ιεχωβά Θεός και η στρατιά των αγγέλων του; Η κατάστασις μπορεί να φαίνεται τελείως απελπιστική και μπορεί να μη διακρίνωμε αμέσως πώς πρόκειται να ενεργήση ο Ιεχωβά, αλλά εδώ είναι ακριβώς που πρέπει να εισέλθη η πλήρης εμπιστοσύνη μας στον Ιεχωβά. Δεν θα μπορούσαμε να εγκαρτερήσωμε χωρίς αυτήν.—Εβρ. 11:6.

ΠΙΣΤΟΙ ‘ΕΝ ΤΩ ΕΛΑΧΙΣΤΩ’ ΤΩΡΑ

17. Η εμπιστοσύνη σε ποια αρχή θα μας βοηθήση ν’ αντιμετωπίσωμε τις επικείμενες δοκιμασίες;

¹⁷ Οι δούλοι του Θεού δεν γνωρίζουν με βεβαιότητα ποιες δοκιμασίες τους αναμένουν στο μέλλον, αλλά οποιεσδήποτε κι αν είναι αυτές, έχομε πεποίθησι ότι η αρχή που εξέθεσε ο Ιησούς θα επαληθεύση: «Ο εν τω ελαχίστω πιστός και εν τω πολλώ πιστός είναι· και ο εν τω ελαχίστω άδικος και εν τω πολλώ άδικος είναι.»—Λουκ. 16:10.

18. Πώς η «εν τω ελαχίστω» πιστότης τώρα, θα μας βοηθήση στο μέλλον;

¹⁸ Εφόσον αυτό αληθεύει, οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά προσπαθούν κάθε μέρα να χειρίζωνται επιτυχώς τις δοκιμασίες της πίστεως που επέρχονται. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορεί να παρουσιάζωνται ως εμπόδια στην καθημερινή μας ζωή και στην υπηρεσία μας προς τον Ιεχωβά, αλλ’ αν αντιμετωπίζωμε επιτυχώς αυτές τις ‘εν τω ελαχίστω’ δοκιμασίες, δηλαδή εκείνο που είναι βασικό στη Χριστιανοσύνη, θα ενισχυθούμε ν’ αντιμετωπίσωμε με πίστι οτιδήποτε επιφέρει το μέλλον. Τότε ας κάμη ο Διάβολος και τα χειρότερα που μπορεί. Ας θέση σε ενέργεια οποιαδήποτε σχέδια έχει στο νου του. Τίποτε απ’ αυτά δεν είναι καινούργιο. Τα έχουν αντιμετωπίσει κι άλλοι στο παρελθόν και θα τ’ αντιμετωπίσουν επιτυχώς κι εκείνοι που εκδηλώνουν πίστι κάτω από επίθεσι του Σατανά.