Η Πίστις της Έσωσε Ζωές
ΟΙ ΕΙΔΗΣΕΙΣ κυκλοφόρησαν γρήγορα. Ένα υποδουλωμένο έθνος είχε ελευθερωθή. Η Ερυθρά Θάλασσα είχε χωρίσει στα δύο, κι έτσι μπόρεσαν οι πρώην δούλοι να περπατήσουν επάνω σε ξηρά. Αλλά ο Αιγυπτιακός στρατός που τους καταδίωκε, θέλοντας να τους ξανασυλλάβη, βυθίσθηκε στον πυθμένα όταν τα νερά επανήλθαν. Ένα ολόκληρο στράτευμα εξολοθρεύθηκε.
Επί 40 χρόνια μετά απ’ αυτό, λίγα ακούσθηκαν για το ελευθερωμένο έθνος, τον Ισραήλ. Κατόπιν έφθασαν ειδήσεις στη Χαναάν ότι τα ισχυρά βασίλεια των Αμορραίων ανατολικώς του Ιορδάνου είχαν νικηθή από τους Ισραηλίτες. Πώς αντέδρασαν οι λαοί δυτικά του Ιορδάνου;
Η Αγία Γραφή λέγει ότι μία γυναίκα στην Ιεριχώ είπε στους δύο νεαρούς Ισραηλίτας κατασκόπους: «Ο τρόμος σας επέπεσεν εφ’ ημάς, και . . . πάντες οι κάτοικοι της γης ενεκρώθησαν εκ του φόβου σας· επειδή ηκούσαμεν πώς ο Ιεχωβά εξήρανε τα ύδατα της Ερυθράς θαλάσσης έμπροσθέν σας, ότε εξήλθετε εξ Αιγύπτου· και τι εκάμετε εις τους δύο βασιλείς των Αμορραίων, τους πέραν του Ιορδάνου, εις τον Σηών και εις τον Ωγ, τους οποίους εξωλοθρεύσατε· και καθώς ηκούσαμεν, διελύθη η καρδία ημών, και δεν έμεινε πλέον πνοή εις ουδένα εκ του φόβου σας.»—Ιησ. Ναυή 2:9-11, ΜΝΚ.
Πράγματι, φόβος κατέλαβε τους κατοίκους της Χαναάν. Αισθάνθηκαν έναν εξαντλητικό τρόμο μέσα τους. Το θάρρος τους τούς εγκατέλειψε. Κανείς δεν είχε διάθεσι να ενεργήση. Ωστόσο, αυτό δεν υπεκίνησε τους Χαναναίους να φοβηθούν τον Ιεχωβά μ’ έναν υγιή φόβο. Χωρίς πίστι, σκλήρυναν τις καρδιές τους εναντίον του, αποκαλύπτοντας τη στάσι αυτή με το να συγκεντρώσουν τα στρατεύματά τους για μάχη. Η Αγία Γραφή αναφέρει: «Δεν ήτο πόλις ήτις έκαμεν ειρήνην μετά των υιών Ισραήλ, εκτός των Ευαίων των κατοικούντων εν Γαβαών· πάσας εκυρίευσαν εν πολέμω· διότι παρά Ιεχωβά έγεινε το να σκληρυνθώσιν αι καρδίαι αυτών, να έλθωσιν εις μάχην κατά του Ισραήλ.»—Ιησ. Ναυή 11:19, 20, ΜΝΚ.
Η ΡΑΑΒ ΗΤΑΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ
Αλλά τι θα λεχθή για τη γυναίκα αυτή από την Ιεριχώ η οποία μίλησε στους Ισραηλίτας κατασκόπους; Ποια ήταν; Είχε και αυτή σκληρύνει την καρδιά της; Η γυναίκα αυτή ήταν η Ραάβ, μια πόρνη της οποίας το σπίτι ευρίσκετο στην κορυφή του τείχους της Ιεριχώ. Βάσει αυτών που είχε ακούσει για την πολιτεία του Ιεχωβά, υποκινήθηκε να παραδεχθή την υπεροχή του αληθινού Θεού. Η Ραάβ είπε στους κατασκόπους: «Γνωρίζω ότι ο Ιεχωβά έδωκεν εις εσάς την γην· . . . Ιεχωβά ο Θεός σας, αυτός είναι Θεός εν τω ουρανώ άνω και επί της γης κάτω.»—Ιησ. Ναυή 2:9-11, ΜΝΚ.
Η πίστις της δεν ήταν απλή έκφρασις λέξεων. Η Ραάβ είχε ήδη ενεργήσει σε αρμονία μ’ αυτή την πίστι. Πώς συνέβη αυτό; Κατ’ αρχήν, δέχθηκε τους κατασκόπους στο σπίτι της, γνωρίζοντας ότι ήσαν Ισραηλίται. Σ’ εκείνους τους καιρούς, το σπίτι μιας πόρνης συχνά εχρησίμευε επίσης και σαν πανδοχείο, αλλά ακόμη κι έτσι, η Ραάβ δεν ήταν υποχρεωμένη να δεχθή τους κατασκόπους. Επειδή εγνώριζε πολύ καλά ότι οι κάτοικοι της Ιεριχώ μισούσαν τους Ισραηλίτας, απαιτείτο πίστις εκ μέρους της Ραάβ για να δεχθή τους άνδρες στο σπίτι της.
Αργότερα, όταν ο βασιλεύς της Ιεριχώ άκουσε ότι οι Ισραηλίται κατάσκοποι είχαν έλθει στο σπίτι της Ραάβ, έστειλε αγγελιαφόρους εκεί, με το αίτημα: «Εξάγαγε τους άνδρας τους εισελθόντας προς σε, οίτινες εισήλθον εις την οικίαν σου· διότι ήλθον να κατασκοπεύσωσι πάσαν την γην.» (Ιησ. Ναυή 2:2, 3) Αυτό έδωσε στη Ραάβ την ευκαιρία ν’ αποδείξη την πίστι της. Εκείνη την ώρα, οι κατάσκοποι ευρίσκοντο στην οροφή, κρυμμένοι κάτω από μια λινοκαλάμη. (Ιησ. Ναυή 2:6) Τι θα έκανε τώρα η Ραάβ; Θα υπήκουε στη διαταγή του βασιλέως; Ή θα ετάσσετο με το μέρος του λαού του Ιεχωβά;
Για να προστατεύση τους Ισραηλίτας κατασκόπους, η Ραάβ χρησιμοποίησε ένα όπλο που ευρίσκετο πολύ πρόχειρο—τη γλώσσα της. Παρωδήγησε τους αγγελιαφόρους του βασιλέως, λέγοντας: «Ναι μεν εισήλθον προς εμέ οι άνδρες και δεν εξεύρω πόθεν ήσαν· ενώ δε έμελλε να κλεισθή η πύλη, ότε εσκότασεν, οι άνδρες εξήλθον· δεν εξεύρω πού υπήγον οι άνδρες· τρέξατε ταχέως κατόπιν αυτών, διότι θέλετε προφθάσει αυτούς.» (Ιησ. Ναυή 2:4, 5) Έτσι, η Ραάβ, εκτός του ότι παρωδήγησε τους αγγελιαφόρους, έδειξε πλήρη άγνοια και δεν έδωσε την παραμικρή υπόνοια ότι συμπαθούσε τους Ισραηλίτας. Η υπεκφυγή αυτή προφανώς απεθάρρυνε κάθε έρευνα του οίκου της. Ασφαλώς, για να λάβη η Ραάβ μια στάσι εναντίον του βασιλέως της Ιεριχώ, χρειάσθηκε ισχυρή πίστις εκ μέρους της στην υπόσχεσι του Ιεχωβά να δώση νίκη στον Ισραήλ. Αυτή η ενέργεια, αν απεκαλύπτετο, χωρίς αμφιβολία θα εστοίχιζε στη Ραάβ τη ζωή της.
ΥΠΟΣΧΕΣΙΣ ΔΙΑΦΥΛΑΞΕΩΣ
Αφού ανεχώρησαν οι αγγελιαφόροι του βασιλέως, η Ραάβ ανέβηκε στην οροφή να μιλήση με τους Ισραηλίτας κατασκόπους. Κανείς στην πόλι δεν θα το είχε δει αυτό, επειδή η επίπεδη οροφή ήταν εφωδιασμένη μ’ ένα υψηλό στηθαίο. Τώρα, αφού είχε αποδείξη την πίστι της με έργα, η Ραάβ έκανε δήλωσι αυτής της πίστεως στους δυο κατασκόπους. Κατόπιν, συνέχισε: «Και τώρα, ομόσατέ μοι, παρακαλώ, εις τον Ιεχωβά ότι, καθώς εγώ έκαμα έλεος εις εσάς, θέλετε κάμει και σεις έλεος εις την οικογένειαν του πατρός μου· και δότε εις εμέ σημείον πίστεως, ότι θέλετε φυλάξει την ζωήν εις τον πατέρα μου και εις την μητέρα μου και εις τους αδελφούς μου και εις τας αδελφάς μου και πάντα όσα έχουσι, και θέλετε σώσει την ζωήν ημών εκ του θανάτου.»—Ιησ. Ναυή 2:12, 13.
Έτσι, η Ραάβ παρεκάλεσε, όχι μόνο για τη δική της ζωή, αλλά και για τη ζωή όλων εκείνων που αποτελούσαν τον οίκο του πατέρα της. Για να βεβαιωθή ότι όλοι θα διεφυλάσσοντο ζώντες, εζήτησε «σημείον πίστεως.» Αυτό το σημείο ήταν ένας επίσημος όρκος, που εγγυάτο πως ό,τι και αν είχε ζητήσει θα της εδίδετο. Οι κατάσκοποι απήντησαν: «Η ζωή ημών εις θάνατον ας παραδοθή αντί της ιδικής σας.» (Ιησ. Ναυή 2:14) Μ’ αυτά τα λόγια, έλεγαν, στην πραγματικότητα, ότι, αν απετύγχαναν να διαφυλάξουν τη Ραάβ και τους συγγενείς της από τον θάνατο, ο Θεός θα τους τιμωρούσε με θάνατο. Μ’ αυτό τον τρόπο, οι κατάσκοποι παρουσίασαν τη ζωή τους ως εγγύησι για τη ζωή της Ραάβ και τη ζωή ολόκληρου του οίκου του πατέρα της.
Η βεβαιωμένη σε όρκο υπόσχεσις, όμως, ήταν υπό όρους. Η Ραάβ ήταν υποχρεωμένη να εξακολουθή να προστατεύη τα συμφέροντα των κατασκόπων. Επί πλέον, στο παράθυρο από το οποίο είχαν κατεβή οι άνδρες, έπρεπε να κρεμάση ένα κόκκινο σχοινί. Αυτή η κλωστή, που είχε το χρώμα του αίματος που συντηρεί τη ζωή, θ’ αντιπροσώπευε τη διευθέτησι κάτω από την οποία η Ραάβ και όλοι εκείνοι που θα ελάμβαναν καταφύγιο στο σπίτι της θα μπορούσαν να διαφυλαχθούν ζώντες. Ένας τρίτος όρος ήταν ότι ασφάλεια θα ευρίσκετο μόνο στο σπίτι της Ραάβ. Αν κάποιος από τους συγγενείς της περιπλανάτο στους δρόμους στη διάρκεια της καταλήψεως της Ιεριχώ, δεν έπρεπε ν’ αναμένη να διασωθή.—Ιησ. Ναυή 2:14-20.
Η ΠΙΣΤΙΣ ΤΗΣ ΡΑΑΒ ΑΝΤΑΜΕΙΒΕΤΑΙ
Ήλθε καιρός που, θαυματουργικά, τα τείχη της Ιεριχώ κατέπεσαν. Αλλά το τμήμα του τείχους όπου ευρίσκετο το σπίτι της Ραάβ, παρέμεινε άθικτο. Κατά διαταγήν του Ιησού του Ναυή, οι δύο κατάσκοποι μπήκαν στο σπίτι της και έβγαλαν έξω όλους όσοι ήσαν εκεί. (Ιησ. Ναυή 6:22, 23) Ακόμη μεγαλύτερες ευλογίες ανέμεναν τη Ραάβ. Τελικά, συνήψε έναν έντιμο γάμο μ’ έναν Ιουδαίο, τον Σαλμών. Ο γιος της, ο Βοόζ, έγινε ζωτικός κρίκος στη γραμμή καταγωγής που ωδηγούσε στον Δαβίδ και, τελικά, στον Μεσσία, ή Χριστό, τον Ιησού.—Ρουθ 4:21, 22· Ματθ. 1:5-16.
Είναι αλήθεια ότι η πίστις της Ραάβ ευλογήθηκε πλούσια. Το παράδειγμά της ενθαρρύνει τους Χριστιανούς να ζουν σύμφωνα με την πίστι τους, να την εκδηλώνουν με έργα. Αυτό ενισχύεται απ’ ό,τι λέγουν οι Ελληνικές Χριστιανικές Γραφές για τη Ραάβ. Στην επιστολή προς Εβραίους, διαβάζομε τα εξής: «Δια πίστεως η πόρνη Ραάβ δεν συναπωλέσθη με τους απειθήσαντας, δεχθείσα τους κατασκόπους με ειρήνην.» (Εβρ. 11:31) Η επιστολή, τονίζοντας τι η πίστις της και η πίστις άλλων Χριστιανών πρέπει να υποκινήση τους Χριστιανούς να κάνουν, συνεχίζει: «Λοιπόν και ημείς, περικυκλωμένοι όντες υπό τοσούτου νέφους μαρτύρων, ας απορρίψωμεν παν βάρος και την ευκόλως εμπεριπλέκουσαν ημάς αμαρτίαν [έλλειψι πίστεως], και ας τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα.» (Εβρ. 12:1) Ο μαθητής Ιάκωβος, τονίζοντας τη σπουδαιότητα έργων που είναι συνεπή με την πίστι, έγραψε: «Ομοίως δε και Ραάβ η πόρνη δεν εδικαιώθη εξ έργων, ότε υπεδέχθη τους απεσταλμένους και εξέβαλεν αυτούς δι’ άλλης οδού; Διότι καθώς το σώμα χωρίς πνεύματος είναι νεκρόν, ούτω και η πίστις χωρίς των έργων είναι νεκρά.»—Ιακ. 2:25, 26.
Η αφήγησις σχετικά με τη Ραάβ δείχνει επίσης ότι μια περασμένη ζωή αμαρτίας δεν εμποδίζει το άτομο ν’ αλλάξη τον τρόπο της ζωής του και ν’ αποκτήση την επιδοκιμασία του Θεού. Ακόμη και ο Ιησούς Χριστός είπε στους άπιστους θρησκευτικούς ηγέτας της εποχής του: «Αληθώς σας λέγω ότι οι τελώναι και αι πόρναι υπάγουσι πρότερον υμών εις την βασιλείαν του Θεού. Διότι ήλθε προς υμάς ο Ιωάννης ο Βαπτιστής εν οδώ δικαιοσύνης, και δεν επιστεύσατε εις αυτόν· οι τελώναι όμως και αι πόρναι επίστευσαν εις αυτόν.»—Ματθ. 21:31, 32.
Επί πλέον, όπως ακριβώς η πίστις της Ραάβ απεδείχθη ζωοσωτήριος, έτσι επίσης και η πίστις μας στην προμήθεια του Θεού για σωτηρία μέσω του Ιησού Χριστού μπορεί να είναι ζωοσωτήριος για μας και για όλους εκείνους που επωφελούνται απ’ αυτήν.
Ασφαλώς, έχομε εύλογη αιτία να εκδηλώνωμε την πίστι μας, όπως έκανε και η Ραάβ. Και, όπως κι εκείνη ενδιεφέρετο για τη ζωή των συγγενών της, είθε κι εμείς να δείχνωμε παρόμοιο ενδιαφέρον, καταβάλλοντας ειλικρινείς προσπάθειες να βοηθήσωμε τους συγγενείς μας, τους γνωστούς μας και άλλους να μάθουν το μέσον σωτηρίας του Θεού.