Ο Ιεχωβά Δίνει Αφθονία Δυνάμεως

«Οι προσμένοντες τον Ιεχωβά θέλουσιν ανανεώσει την δύναμιν αυτών· θέλουσιν αναβή με πτέρυγας ως αετοί· θέλουσι τρέξει και δεν θέλουσιν αποκάμει· θέλουσι περιπατήσει, και δεν θέλουσιν ατονίσει.»​—Ησ. 40:31, ΜΝΚ

 1. Ποιο δράμα συζητείται εδώ, και πού αναγράφεται με ακρίβεια;

ΑΝΑΜΕΣΑ στα πολλά ισχυρά δράματα τα οποία αναγράφονται στον Λόγο του Ιεχωβά είναι και το δράμα που αφορά τον Σαμψών. Δια μέσου των αιώνων, τα συναρπαστικά γεγονότα της πλήρους δράσεως ζωής του Σαμψών έχουν συναρπάσει την προσοχή νέων και ηλικιωμένων. Η υπόθεσις του Σαμψών και της Δαλιδά έχει γίνει μια από τις μεγάλες «ερωτικές αφηγήσεις» της ιστορίας, και την έχουν επανειλημμένως διηγηθή σε άσματα και θεατρικά έργα, με ακρίβεια που ποικίλλει. Εν τούτοις, στο βιβλίο των Κριτών στη Γραφή, στα κεφάλαια 13 έως 16, θα βρούμε με πιστές λεπτομέρειες την πραγματική αφήγησι της ζωής του πιο ισχυρού ανθρώπου στην ανθρώπινη ιστορία. Και καθώς διαβάζομε αυτή τη συγκινητική αφήγησι, μπορούμε να διερωτηθούμε: Ποια ήταν η πηγή της μεγάλης δυνάμεως του Σαμψών; Πώς μπορούμε να επωφεληθούμε απ’ αυτή τη βιογραφία σήμερα;

 2. Γιατί έχει καταγραφή αυτό το δράμα, και ποιο μάθημα διδάσκει;

² Ομιλώντας για τα ιστορικά γεγονότα στον αρχαίο Ισραήλ, το εδάφιο Ρωμαίους 15:4 μας βεβαιώνει ότι: «Όσα προεγράφησαν, δια την διδασκαλίαν ημών προεγράφησαν, δια να έχωμεν την ελπίδα δια της υπομονής και της παρηγορίας των γραφών.» Και όταν έχωμε ελπίδα στον Θεό, θα μπορέσωμε να διαπιστώσωμε, όπως διεπίστωσε και ο Σαμψών, ότι το μυστικό της πραγματικής δυνάμεως μπορεί να βρεθή στον Ιεχωβά μόνο. Αυτός «δίδει ισχύν εις τους ητονισμένους, και αυξάνει την δύναμιν εις τους αδυνάτους.»​—Ησ. 40:29.

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΑΦΟΣΙΩΣΙΣ

 3. Πώς οι σημασίες του ονόματος Σαμψών είναι κατάλληλες;

³ Το όνομα Σαμψών μεταφράζεται γενικώς ως «Ηλιόλουστος· Όμοιος με ήλιο· Άνθρωπος του ηλίου,» άλλοι όμως αποδίδουν σ’ αυτό την σημασία «Ερημωτής· Καταστροφεύς.» Και οι δύο σημασίες είναι πάρα πολύ κατάλληλες. Ο Σαμψών, στη διάρκεια της εικοσαετούς υπηρεσίας του ως κριτού στον Ισραήλ, πιθανώς λίγο πριν από την έναρξι της βασιλείας του Σαούλ το 1117 π.Χ., έδειξε αποκλειστική αφοσίωσι στον Ιεχωβά, τόσο ως ένας «όμοιος με ήλιο» σωτήρ στον Ισραήλ όσο και ως καταστροφεύς ερημωτής των Φιλισταίων οι οποίοι καταδυνάστευαν. (Κριτ. 13:5· 16:30) Το έργο του ήταν ένα ειρηνικό έργο, κατά το ότι έφερε αναψυκτική απελευθέρωσι στον Ισραήλ, και ένα πολεμικό έργο, σχετικά με την εκτέλεσι των κρίσεων του Θεού επάνω στους εχθρούς του.

 4. Ποιο πρότυπο παρατηρείται στην επίγεια διακονία του Ιησού;

⁴ Αυτό το πρότυπο ενός ειρηνικού και πολεμικού έργου μπορεί να παρατηρηθή επίσης στην αφωσιωμένη διακονία του Ιησού Χριστού όταν ήταν στη γη. Στους πράους, ο Ιησούς είπε: «Έλθετε προς με, πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, και εγώ θέλω σας αναπαύσει.» Και το έκαμε αυτό! Αλλά στους πονηρούς θρησκευτικούς καταπιεστάς του λαού έκραξε: «Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί· διότι παρομοιάζετε με τάφους ασβεστωμένους, οίτινες έξωθεν μεν φαίνονται ωραίοι, έσωθεν όμως γέμουσιν οστέων νεκρών, και πάσης ακαθαρσίας. Ούτω και σεις έξωθεν μεν φαίνεσθε εις τους ανθρώπους δίκαιοι, έσωθεν όμως είσθε πλήρεις υποκρίσεως και ανομίας. . . . Όφεις, γεννήματα εχιδνών, πώς θέλετε φύγει από της καταδίκης της γεέννης;»​—Ματθ. 11:28· 23:27-33.

 5. Ποιον όμιλο ωργάνωσε ο Ιησούς στη γη, και για ποιο σκοπό;

⁵ Ο Κύριος Ιησούς Χριστός έθεσε σε ενέργεια ένα ισχυρό έργο μαρτυρίας για τη Βασιλεία. Γι’ αυτόν ακριβώς τον σκοπό ωργάνωσε τη Χριστιανική εκκλησία στη γη ως ένα ‘πιστόν και φρόνιμον δούλον,’ που αποτελείται από αφωσιωμένους, κεχρισμένους μάρτυρας, και υπηρετεί έως σήμερα ως διωρισμένος από τον Κύριο για να δίνη στους ‘υπηρέτας αυτού . . . την [πνευματικήν] τροφήν εν καιρώ.’ (Ματθ. 24:45) Αυτή η οργάνωσις «δούλος» των αληθινών, αφωσιωμένων Χριστιανών, ιδιαιτέρως το υπόλοιπόν της στους συγχρόνους καιρούς, είχε καλώς εξεικονισθή από τον Σαμψών των αρχαίων χρόνων. Πώς αυτό;

6, 7. (α) Ποιες οδηγίες είχε δώσει ο Ιεχωβά στη μητέρα του Σαμψών, και τι περιελάμβαναν αυτές; (β) Ποιες όμοιες απαιτήσεις έθεσε ο Ιεχωβά επάνω στους αληθινούς Χριστιανούς, και μέσα σε ποιο περιβάλλον ανεπτύχθησαν αυτοί;

⁶ Ο Ιεχωβά επληροφόρησε την μητέρα του Σαμψών, ακόμη πριν από αυτή τη με θεία επέμβασι διευθετημένη εγκυμοσύνη, ότι το παιδί που επρόκειτο να γεννηθή θα έπρεπε ν’ αφιερωθή ως Ναζηραίος από τη γέννησί του, και «έως της ημέρας του θανάτου αυτού.» (Κριτ. 13:2-7) Αυτό απαιτούσε ν’ ασκήση εγκράτεια ο Σαμψών, ν’ αφήση την κόμη του μακριά και να μη μολυνθή με το να εγγίση νεκρό σώμα. (Αριθμ. 6:1-21) Ομοίως, όταν η επί μακρόν στείρα «σύζυγος» του Ιεχωβά​—η ουρανία, παγκόσμιος οργάνωσίς του—​εγέννησε επί τέλους πνευματικούς υιούς, απητείτο αποκλειστική αφοσίωσις απ’ αυτήν την τάξι του «δούλου.»

⁷ Ο Κύριος, Ιησούς Χριστός, εδήλωσε ότι στο «τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων» θα διώριζε αυτόν τον αφωσιωμένο «δούλον» επί «πάντων των υπαρχόντων αυτού,» των συμφερόντων της Βασιλείας του στη γη. (Ματθ. 24:47) Αλλά ωμίλησε επίσης και για μια παραποιημένη οργάνωσι αποστατών Χριστιανών​—«ζιζανίων»—​που θα εσπείροντο από τον Διάβολο, και είπε ότι αυτή θα προσπαθούσε να καταπνίξη τους αληθινούς, ομοίους με σίτο Χριστιανούς. Ακριβώς μια τέτοια αύξησις παρατηρείται στην ανάπτυξι του Καθολικού και Προτεσταντικού θρησκευτικού συστήματος του «Χριστιανικού κόσμου,» τα οποία υποκατέστησαν τις Βιβλικές διδασκαλίες του Χριστού με τις ειδωλολατρικές φιλοσοφίες της αρχαίας Βαβυλώνος, της Ελλάδος και της Ρώμης. Αυτό το σύστημα εισέβαλε στο βασίλειο της αγνής λατρείας του Θεού με τον ίδιο τρόπο που οι Φιλισταίοι εισέβαλαν στο βασίλειο του λαού του Θεού την εποχή του Σαμψών.​—Ματθ. 13:24-30.

 8. Τι εξεικόνιζε το ότι το πνεύμα του Ιεχωβά ήταν με τον Σαμψών;

⁸ Αλλά οι όμοιοι με «σίτον» Χριστιανοί της τάξεως του ‘πιστού και φρονίμου δούλου’ ανεπτύσσοντο, επίσης, δια μέσου των αιώνων. Αυτοί ήσαν όμοιοι με το παιδίον Σαμψών, για το οποίο το υπόμνημα λέγει, «ευλόγησεν αυτό ο Ιεχωβά.» Κατόπιν, καθώς ο Σαμψών έφθασε στην εφηβική ηλικία, «Πνεύμα Ιεχωβά ήρχισε να διεγείρη αυτό.» (Κριτ. 13:24, 25, ΜΝΚ) Ομοίως, στη σύγχρονη εποχή, ο Ιεχωβά άρχισε να επανασυνάγη και να οργανώνη τους ομοίους με «σίτον» Χριστιανούς υπό τον Κύριόν των, Χριστόν Ιησούν, ως τον ‘πιστόν και φρόνιμον δούλον’ για να κάνουν να γίνη το θέλημά του επί της γης τον ‘έσχατον καιρόν.’ Αφού τους εδοκίμασε αυτούς τους Χριστιανούς όσον αφορά τη νομιμοφροσύνη τους στην θεμελιώδη Βιβλική αλήθεια, έθεσε επάνω τους το πνεύμα του, το οποίο τους παρεκίνησε να κάνουν ένα έργο μαρτυρίας που περιελάμβανε ένα όμοιο με του Σαμψών πνευματικόν πόλεμο εναντίον της πονηρής ομοίας με τους Φιλισταίους οργανώσεως των ψευδών Χριστιανών.

 9. Ποιος καιρός επλησίαζε, και τι είχε μπροστά της η τάξις του «Σαμψών»;

⁹ Επλησίαζε γοργά ο καιρός που ο «Υιός του ανθρώπου,» Ιησούς Χριστός, θα συνεκέντρωνε όλους τους ανόμους από τη βασιλεία του, για την καταστροφή τους, και όταν οι δίκαιοι θα έφθαναν να ‘εκλάμψουν ως ο ήλιος, εν τη βασιλεία του Πατρός αυτών.’ (Ματθ. 13:36-43) Για να προετοιμασθή γι’ αυτό, η τάξις του «Σαμψών» είχε να εκτελέση ένα έργο!

«ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΩΝ ΦΙΛΙΣΤΑΙΩΝ»

10. (α) Γιατί ο Σαμψών έδειξε ενδιαφέρον για τη γυναίκα από τη Θαμνάθ; (β) Πώς αυτό είχε σύγχρονη εκπλήρωσι;

¹⁰ Τα πρώτα κατορθώματα του Σαμψών είχαν εκτελεσθή σε συσχέτισι με μια «γυναίκα εν Θαμνάθ εκ των θυγατέρων των Φιλισταίων.» Όταν την εζήτησε για σύζυγο, οι γονείς του ορθώς διεμαρτυρήθησαν. Ήταν δυνατόν! Να νυμφευθή μια Χαναναία​—μια γυναίκα που ευρίσκετο κάτω από την κατάρα καταστροφής από μέρους του Θεού; Αλλά δεν ήταν πράγματι ο γάμος αυτό που είχε υπ’ όψι του ο Σαμψών. Μάλλον, «παρά Ιεχωβά ήτο τούτο, ότι αυτός εζήτει αφορμήν εναντίον των Φιλισταίων.» (Κριτ. 14:1-4, ΜΝΚ· Δευτ. 7:3, 4) Και φαίνεται ότι ήταν «παρά Ιεχωβά» το ότι, τα έτη 1879 έως 1919 οι όμοιοι με «σίτον» Χριστιανοί ήσαν αναμεμιγμένοι ελευθέρως με τα ειδωλολατρικά εκκλησιαστικά συστήματα του «Χριστιανικού κόσμου,» με σκοπό να εξεύρουν και να ελευθερώσουν ειλικρινή άτομα που ήσαν παγιδευμένα εκεί. Ήταν όπως η περίπτωσις του Ηλία ο οποίος ανεμιγνύετο με τους λάτρεις του Βάαλ της εποχής του, για να βρη ευκαιρία να διεκδικήση το όνομα του Ιεχωβά. (1 Βασ. 18:17-40) Η Σκοπιά του 1894, σελίδες 140-141 (στην Αγγλική), ενεθάρρυνε να γίνεται αυτό. Και όπως ακριβώς οι γονείς του Σαμψών τελικά μετέβησαν μαζί του στη Θαμνάθ, έτσι και ο Ιεχωβά και οι άγιοι άγγελοί του φαίνονται να είχαν υποστηρίξει τον σύγχρονον «πιστόν και φρόνιμον δούλον» σ’ ένα τέτοιο έργο μαρτυρίας.

11. Τι εξεικονίζει ο «σκύμνος λέοντος» και πώς;

¹¹ Τι επακολούθησε; «Ήλθεν [ο Σαμψών] έως των αμπελώνων της Θαμνάθ· και ιδού, σκύμνος λέοντος ωρυόμενος συναπήντησεν αυτόν.» (Κριτ. 14:5) Στους συμβολισμούς της Γραφής, ο λέων χρησιμοποιείται για ν’ αντιπροσωπεύση δικαιοσύνη, καθώς και θάρρος. (Ιεζ. 1:10· Αποκάλ. 4:6, 7· 5:5) Εδώ ο «σκύμνος λέοντος» φαίνεται να εξεικονίζη τον Προτεσταντισμό, ο οποίος στο ξεκίνημά του επετέθη θαρραλέα εναντίον μερικών καταχρήσεων που διέπραττε ο Καθολικισμός εν ονόματι της Χριστιανοσύνης. Παραδείγματος χάριν, υπήρχαν οι ενενήντα πέντε θέσεις τις οποίες εκάρφωσε ο Λούθηρος στη θύρα της εκκλησίας της Βιτεμβέργης το 1517 μ.Χ., που Η Βρεττανική Εγκυκλοπαιδείαa τις περιγράφει ως «ενενήντα πέντε σφυροκτυπήματα κατευθυνόμενα εναντίον της πιο απαίσιας εκκλησιαστικής καταχρήσεως του αιώνος . . . της πωλήσεως των συγχωροχαρτίων.» Εν τούτοις, ο Προτεσταντισμός απέτυχε να καθαρίση τον οίκον από δογματική άποψι κι εξακολούθησε να είναι προσκολλημένος σε πολλές ψευδείς Βαβυλωνιακές διδασκαλίες οι οποίες είχαν υιοθετηθή μέσα στην αποστατημένη Χριστιανοσύνη από τον Καθολικισμό. Εξακολούθησε να κρύπτεται μέσα σε αμπελώνες της αρεσκείας του, κάτω σε εδάφη της Φιλισταίας.

12, 13. Ποιο σύγχρονο παράλληλο με την πάλη του Σαμψών με τον λέοντα υπάρχει; Δώστε ένα παράδειγμα.

¹² Από τον καιρό που το περιοδικό Σκοπιά άρχισε να εκδίδεται το 1879, ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» που είχε παρακινηθή από το πνεύμα παρουσιάσθη αμέσως με την υποστήριξι εκ μέρους του της Βιβλικής αληθείας. Αυτό ήταν πάρα πολύ για τον κλήρο του Προτεσταντισμού, ο οποίος συνεκέντρωσε αρκετό θάρρος για να εφορμήση από τον «κρυψώνα» του της ψευδούς διδασκαλίας ωρυόμενος με όλες του τις δυνάμεις εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά, συνηγορώντας ακόμη και για την πυρπόλησι των Βιβλικών των εκδόσεων. Αλλά τι έγινε αυτός ο Προτεσταντικός «λέων»; «Επήλθεν επ’ αυτόν [τον Σαμψών] το Πνεύμα του Ιεχωβά, και διεσπάραξεν αυτόν ως εάν ήθελε διασπαράξει ερίφιον, μη έχων μηδέν εν ταις χερσίν αυτού.» (Κριτ. 14:6, ΜΝΚ) Πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο θρίαμβος του «δούλου» του Ιεχωβά επί του Προτεσταντισμού ήταν εξ ίσου αποφασιστικός. Αυτό έγινε με το πνεύμα του Θεού.

¹³ Ένα ρωμαλέο παράδειγμα τούτου ήταν η σειρά των συζητήσεων που έλαβαν χώρα το 1903 μεταξύ του τότε προέδρου της Σκοπιάς, Κ. Τ. Ρώσσελ, και του Δρος Ε. Λ. Ήτον, ενός κληρικού του Πίτσμπουργκ. Το αποτέλεσμα ήταν ότι, όχι μόνο πολλοί από την εκκλησία του Δρος Ήτον τον εγκατέλειψαν για να γίνουν μάρτυρες του Ιεχωβά, αλλά και πολλοί κληρικοί ανεγνώρισαν την ορθότητα της στάσεως της Σκοπιάς επί θεμελιωδών ζητημάτων. Ύστερ’ από την τελευταία συζήτησι, στη διάρκεια της οποίας ο Αδελφός Ρώσσελ απέδειξε σαφώς ότι τα «αιώνια βάσανα» είναι αντιγραφική διδασκαλία, ένας απ’ αυτούς τους κληρικούς του είπε: «Χαίρω βλέποντας ότι εστρέψατε τον ποτιστικό σωλήνα επάνω στον άδη κι εσβήσατε τη φωτιά.»

14. Πώς ανεψύχθη ο Σαμψών, και πώς εξεπληρώθη αυτό σήμερα;

¹⁴ Ο πνευματικός πόλεμος υπέρ της αληθείας και της δικαιοσύνης του Θεού έφερε πάντοτε μεγάλη χαρά στη σύγχρονη τάξι του Σαμψών. Το να πράττουν το θέλημα του Θεού είναι τροφή γι’ αυτούς, και ειδικώς η συμμετοχή τους στη διεκδίκησι του ονόματος του Ιεχωβά εναντίον των εχθρών του. (Ιωάν. 4:34) Ο Σαμψών, στην επιστροφή του πέρασε από τη φωλιά του λέοντος, και «εξέκλινεν εκ της οδού δια να ίδη το πτώμα του λέοντος· και ιδού, σμήνος μελισσών εν τω πτώματι του λέοντος, και μέλι. Και έλαβεν εκ τούτου εις τας χείρας αυτού, και επροχώρει τρώγων.» (Κριτ. 14:8, 9) Έως την εποχή μας, οι της τάξεως του Σαμψών βρίσκουν γλυκιά διατροφή καθώς αναλογίζονται ότι ο Ιεχωβά τους χρησιμοποιεί σε θεοκρατικό πόλεμο, ακόμη και για να εκθέσουν και να θανατώσουν τον Προτεσταντικό «λέοντα» με τον Λόγο της αληθείας.​—Εφεσ. 6:17· Ψαλμ. 77:11, 12.

15, 16. (α) Τι συνέβη σχετικά με το αίνιγμα του Σαμψών; (β) Τι προεσκίαζε αυτό;

¹⁵ Αυτή η ιδία η ‘γλυκύτης’ έγινε το σημείον της πρώτης δοκιμής της δυνάμεως του Σαμψών με τους Φιλισταίους. Προέκυψε από το αίνιγμα που προέτεινε ο Σαμψών: «Εκ του τρώγοντος εξήλθε τροφή, και εκ του ισχυρού εξήλθε γλυκύτης.» Ανίκανοι να βρουν την απάντησι στον καθωρισμένο χρόνο, οι Φιλισταίοι την ανεκάλυψαν με λαθραίο τρόπο από κολακείες της μνηστής του Σαμψών. Έτσι, του απήντησαν ορθώς: «Τι γλυκύτερον του μέλιτος; και τι ισχυρότερον του λέοντος;» Ο Σαμψών επλήρωσε το χρέος του γι’ αυτό το αίνιγμα με τον τρόπο που άξιζε στους Φιλισταίους, με το να φονεύση τριάντα άνδρας από τους δικούς των και να παραδώση τις στολές των «εις τους εξηγήσαντας το αίνιγμα.»—Κριτ. 14:10-20.

¹⁶ Στη διάρκεια των ετών 1879-1919, οι θρησκευόμενοι του «Χριστιανικού κόσμου» ήσαν ανίκανοι να εξακριβώσουν το μυστικό της δυνάμεως αυτής της μικρής ομάδος των αφοσιωμένων μαρτύρων του Ιεχωβά. Δεν μπορούσαν να εκτιμήσουν την ‘γλυκύτητα’ που βρίσκει ο «δούλος» του Θεού στο να κάνη το θέλημά του, ούτε μπορούσαν να εννοήσουν πώς ο Θεός δίνει αφθονία δυνάμεως με το πνεύμα του. Ο πνευματικός φόνος και η έκθεσις των ψευδών θρησκευομένων εξακολούθησε. Και εκείνοι από τους κληρικούς, οι οποίοι επέμειναν στην εναντίωσί τους προς την τάξι του Σαμψών, έλαβαν, έτσι να το πούμε, πρόσθετες στολές «Φιλισταίων,» που έκαμαν γνωστή την ταυτότητά των ως φανατικών υπερμάχων της ψευδούς θρησκείας. Ο δίκαιος θυμός του «Σαμψών» «εξήφθη» κι έφθασε στο κορύφωμά του με την πολεμική του βιβλίου Το Τετελεσμένον Μυστήριον που εξεδόθη το 1917.

17. Τι εξεικονίζουν τα περαιτέρω κατορθώματα του Σαμψών;

¹⁷ Τι μπορεί να λεχθή για τα περαιτέρω κατορθώματα του Σαμψών; Έχομε το υπεράνθρωπο κατόρθωμά του που συνέλαβε τριακόσιες αλώπεκες, και τις εξαπέλυσε αφού έδεσε λαμπάδες ανάμεσα στις ουρές των​—για να κάψουν τα αθέριστα στάχυα, και τις θημωνιές, τις αμπέλους και τους ελαιώνες των Φιλισταίων. Ομοίως, στην πριν από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο δράσι του «δούλου» του Ιεχωβά, η δήθεν πνευματική τροφή των θρησκειών του «Χριστιανικού κόσμου» εκάη σοβαρά. Απεδείχθη ότι ήταν χωρίς αξία, εφόσον ‘άναψε’ και εκάη​—κι έγινε άχρηστη από τα εκατομμύρια πύρινα φυλλάδια, βιβλιάρια και βιβλία. Ημέρες πείνας, μιας ‘πείνας . . . ακροάσεως των λόγων του Ιεχωβά,’ ήλθε επάνω στον Χριστιανικό κόσμο. (Αμώς 8:11, ΜΝΚ) Με τη δύναμι του Ιεχωβά η τάξις του Σαμψών εξακολούθησε να ‘πατάσση’ και να εκθέτη τους ψευδείς θρησκευομένους, και ‘να πατάσση αυτούς κνήμην και μηρόν εν σφαγή μεγάλη.’ Ήταν ένας καιρός δραστηρίου πνευματικού πολέμου.​—Κριτ. 15:1-8.

18, 19. Τι προσκιάζεται από (α) το ότι ο Σαμψών βρήκε καταφύγιο στο χάσμα της Πέτρας Ητάμ; (β) το ότι εφόνευσε τους Φιλισταίους με μία σιαγόνα; και (γ) με το ότι ανεζωογονήθη στην Εν-ακκορέ;

¹⁸ Όταν ευρέθη κάτω από εχθρική πίεσι, ο Σαμψών εζήτησε καταφύγιο στο χάσμα της πέτρας Ητάμ. Ομοίως, η τάξις του Σαμψών σήμερα βρήκε το καταφύγιο και την παρηγορία της στον Ιεχωβά, ‘την πέτραν της σωτηρίας.’ (Ψαλμ. 89:26· 144:1, 2) Στην Ητάμ, συμπατριώται Ισραηλίται και Ιουδαίοι προσπάθησαν με άνανδρο τρόπο να παγιδεύσουν τον Σαμψών και να τον παραδώσουν στον εχθρό. Αλλά όταν ενόμισαν ότι τον είχαν δέσει «επήλθεν επ’ αυτόν πνεύμα Ιεχωβά,» εξέσχισε τα δεσμά του, και αφού έλαβε «σιαγόνα όνου νωπήν,» εφόνευσε χιλίους Φιλισταίους. Από ένα θαύμα του Ιεχωβά εκείνη η εύθραυστη σιαγών άνθεξε ώσπου να συντρίψη χίλια χονδρά κρανία Φιλισταίων! Στη σύγχρονη εποχή, ο Ιεχωβά διετήρησε επίσης και ενδυνάμωσε τους μάρτυράς του, καθώς με πραότητα χρησιμοποιούν τις σιαγόνες των για να ομιλούν κατά των ψευδών θρησκευομένων, και να παρηγορούν και άλλους πράους ανθρώπους.​—Ησ. 61:1, 2· 50:4.

¹⁹ Επειδή εδίψησε πολύ, ο Σαμψών επεκαλέσθη τον Ιεχωβά, και ο Θεός έκαμε ν’ αναβλύση με θαυματουργικό τρόπο μια πηγή νερού. Έτσι, το μέρος εκείνο έφθασε να ονομάζεται «Εν-ακκορέ [Πηγή εκκαλουμένου], το οποίον είναι εν Λεχί έως της ημέρας ταύτης.» Με τον ίδιο τρόπο, ο Ιεχωβά έκαμε άφθονη και αστείρευτη προμήθεια σήμερα, μέσω του περιοδικού Η Σκοπιά και άλλων βοηθημάτων για τη μελέτη της Γραφής, καθώς επίσης και μέσω των εκκλησιαστικών συναθροίσεων, έτσι ώστε οι, μάρτυρές του, πάντοτε έχοντας «συναίσθησιν της πνευματικής των ανάγκης,» να υποκινούνται συνεχώς σε περαιτέρω θεοκρατικό πόλεμο. Θα κάνωμε καλά πάντοτε ν’ αντλούμε βαθιά απ’ αυτή την προμήθεια.​—Κριτ. 15:9-19· Ματθ. 5:3, 6, ΜΝΚ· Ησ. 41:17, 18.

ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΖΑ ΣΤΗ ΧΕΒΡΩΝ

20. Ποιο κατόρθωμα εξετέλεσε ο Σαμψών στη Γάζα και με τη δύναμι τίνος;

²⁰ Κάποτε ο Σαμψών μετέβη στη Γάζα, μια πόλι των Φιλισταίων, και διανυκτέρευσε στο σπίτι μιας πόρνης. Ήταν, άρα γε, αυτό για ένα ανήθικο σκοπό; Όχι, διότι και πάλιν «εζήτει αφορμήν εναντίον των Φιλισταίων.» Αυτοί τον περιεκύκλωσαν τώρα και ενέδρευαν στην πύλη της πόλεως. Η Γάζα ήταν ονομαστή για τα συμπαγή τείχη της, που αποτελούσαν αργότερα πρόκλησι για κατακτητάς, ακόμη και τέτοιους όπως ο Μέγας Αλέξανδρος. Πόσο βαριές πρέπει να ήσαν οι πύλες της! Αλλά τι θαύμα θαυμάτων! Ο Σαμψών, «σηκωθείς περί το μεσονύκτιον επίασε τας θύρας της πύλης της πόλεως, και τους δύο παραστάτας, και αποσπάσας αυτάς μετά του μοχλού, επέθεσεν επί των ώμων αυτού, και ανεβίβασεν αυτάς επί την κορυφήν του όρους του κατέναντι της Χεβρών.» (Κριτ. 16:1-3) Αυτό εσήμαινε μια απόστασι εξήντα τεσσάρων χιλιομέτρων​—μέσα από εχθρικό έδαφος σε μια κορυφή στον Ιούδα, τη γη του αίνου του Ιεχωβά! Μόνον η δύναμις του Ιεχωβά που τον υπεστήριζε μπορούσε να ενισχύση τον Σαμψών για ένα τόσο κολοσσιαίο κατόρθωμα!

21. Πώς οι κληρικοί ανέμεναν να παγιδεύσουν τον «δούλον» του Θεού, και τι δεν υπελόγισαν;

²¹ Αυτό το ταπεινωτικό κτύπημα κατά της υπερηφάνειας των Φιλισταίων έχει ένα σύγχρονο παράλληλο. Από το πρώτο έτος της εκδόσεώς της, το 1879, η Σκοπιά της Σιών,b επίσημη εφημερίς του ‘πιστού και φρονίμου δούλου,’ με συνέπεια διεκήρυσσε το έτος 1914 ως τη χρονολογία του τέλους των «καιρών των Εθνών» και της εγκαθιδρύσεως της Βασιλείας του Θεού δια του Χριστού. (Λουκ. 21:24) ‘Ας προσμένωμεν έως το 1914,’ διεκήρυσσαν οι όμοιοι με τους Φιλισταίους θρησκευόμενοι, ‘και όταν οι προβλέψεις αυτών των «Σπουδαστών της Γραφής» αποδειχθούν εσφαλμένες, θα τους παγιδεύσωμε!’ Αλλά υπελόγισαν χωρίς την απόφασι του Ιεχωβά να εκπληρώση τις προφητείες που πριν από πολύ καιρό έκαμε να καταγραφούν στον Λόγο του.​—Ησ. 46:9-11.

22. Τι συνέβη το 1914, και πώς το εσχολίασε μια εφημερίς της Νέας Υόρκης;

²² Ακριβώς στον καιρόν της, το φθινόπωρο του 1914, «η βασιλεία του Θεού ημών» εις χείρας του Χριστού του άρχισε να κυβερνά στους ουρανούς. Ως μια ορατή απόδειξις αυτού, «τα έθνη ωργίσθησαν» με τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμό των, και άλλες θλίψεις που εσημείωσαν «το τέλος αυτού του συστήματος πραγμάτων» άρχισαν να θλίβουν το ανθρώπινο γένος. (Αποκάλ. 11:18, ΜΝΚ) Ήταν ακριβώς όπως το πνεύμα του Ιεχωβά είχε υποκινήσει τον αφωσιωμένο «δούλον» του να δώση την προειδοποίησι. Μια εξέχουσα εφημερίς της Νέας Υόρκης, Ο Κόσμος, το ανεγνώρισε αυτό σ’ ένα μακρύ χαρακτηριστικό άρθρο του φύλλου της τής 30ής Αυγούστου 1914, το οποίο περιελάμβανε τα εξής:

«Η τρομακτική έκρηξις του πολέμου στην Ευρώπη εξεπλήρωσε μια εξαιρετική προφητεία! Επί ένα τέταρτο του αιώνος προηγουμένως, μέσω κηρύκων και μέσω του τύπου, οι «Διεθνείς Σπουδασταί της Γραφής» [οι μάρτυρες του Ιεχωβά] . . . εξήγγελλαν στον κόσμο ότι η Ημέρα της Οργής που προφητεύεται στη Γραφή θ’ ανέτελλε το 1914. «Προσέξτε το 1914!» ήταν η φωνή των εκατοντάδων περιοδευόντων ευαγγελιστών οι οποίοι, αντιπροσωπεύοντας αυτό το περίεργο πιστεύω, «ταξίδευαν άνω και κάτω στη χώρα αναγγέλλοντας ότι «η Βασιλεία του Θεού επλησίασε.» . . . Και το 1914 έρχεται ο πόλεμος, ο πόλεμος που ο καθένας εφοβείτο αλλά που ο καθένας επίστευε ότι δεν πρόκειται πράγματι να συμβή.

23. Πώς εδικαιώθη η τάξις του Σαμψών, και με ποιον αίνο για τον Ιεχωβά;

²³ Με τη δύναμι του Ιεχωβά, ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» εξέσχισε έτσι την όμοια με παγίδα πύλη του εχθρού από τα θεμέλια, τους παραστάτας και όλα, και την μετέφερε υψηλά ως την χώρα του αίνου του Ιεχωβά. Πράγματι, η τάξις του Σαμψών εδικαιώθη στην υποστήριξί της του Λόγου και της προφητείας του Ιεχωβά, και, έως σήμερα, ο Ιεχωβά αινείται ολοένα περισσότερο, καθώς εξακολουθεί ν’ αυξάνη η απόδειξις ότι η βασιλεία του υπό τον Χριστόν είχε πράγματι εγκαθιδρυθή το 1914, και είναι εδώ για να παραμείνη!​—Αποκάλ. 12:10, 12.

ΣΑΜΨΩΝ ΚΑΙ ΔΑΛΙΔΑ

24. Τι αντιπροσώπευε η μακρά κόμη του Σαμψών;

²⁴ Ενθυμείσθε ότι ο Σαμψών ήταν ένας Ναζηραίος. Η δύναμίς του η οποία είχε θεία προέλευσι εξηρτάτο από το αν αυτός θα εξακολουθούσε την ακλόνητη αφοσίωσί του στον Ιεχωβά, η δε μακρά κόμη του ήταν σύμβολο τούτου. Η δύναμίς του ευρίσκετο σ’ αυτό που αντιπροσώπευαν τα ακούρευτα μαλλιά του. Κατά τον ίδιο τρόπο, η δύναμις του «δούλου» του Ιεχωβά σήμερα βρίσκεται στην ακλόνητη αφοσίωσί του στον Ιεχωβά. Όπως ακριβώς η ‘[μακρά] κόμη είναι . . . ατιμία’ εις τον άνδρα, έτσι και η τάξις του Σαμψών οφείλει να εξακολουθή να υφίσταται τους ονειδισμούς του κόσμου, άφοβα και χωρίς συμβιβασμούς, διακρατώντας ακεραιότητα προς τον Θεό.​—1 Κορ. 11:14.

25, 26. (α) Ποια ήταν η Δαλιδά, και ποιον προεσκίαζε; (β) Πώς αυτή η τάξις, προσπάθησε να επηρεάση τον Σαμψών, αλλά με ποιο αποτέλεσμα;

²⁵ «Και μετά ταύτα ηγάπησε γυναίκα τινα εν τη κοιλάδι Σωρήκ, της οποίας το όνομα ήτο Δαλιδά.» (Κριτ. 16:4) Ποια ήταν η Δαλιδά; Το όνομά της σημαίνει «Μαραμένη» και φαίνεται ότι ήταν Ισραηλίτις. Η σύγχρονη ιστορία των μαρτύρων του Ιεχωβά αποκαλύπτει μια από το πνεύμα αποκυημένη τάξι ομοία με την Δαλιδά. Αυτοί επικράθησαν διότι δεν παρελήφθησαν αμέσως στην ουράνια βασιλεία το 1914, και έχασαν τον ζήλο των. Στη διάρκεια των ετών 1917-1918, προσπάθησαν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους την Εταιρία Σκοπιά και να επιβάλουν ένα ήπιο συμβιβασμό με τους συγχρόνους Φιλισταίους. Μολονότι δεν είχαν πραγματική αγάπη για την αφωσιωμένη τάξι του Σαμψών, η τάξις Σαμψών εξεδήλωσε πράγματι γνήσια αγάπη απέναντι σ’ αυτούς τους συνεργάτας των οποίων οι ‘λαμπάδες . . . εσβύνοντο.’ (Ματθ. 25:8) Προσπαθούσαν να τους ανακτήσουν. Επωφελούμενη από αυτό, η τάξις της Δαλιδά χρησιμοποίησε πολλούς τρόπους σε μια προσπάθεια να κάμη να δεθή η τάξις του Σαμψών με σχοινιά συμβιβασμού, ώστε να μπορούν να παραδοθούν στους θρησκευομένους του «Χριστιανικού κόσμου.»

²⁶ Αυτοί οι άλλοτε φίλοι θέλησαν να κάμουν τον αφωσιωμένο «Σαμψών» να απαλύνη την πολεμική του εκδήλωσι εναντίον της ψευδούς θρησκείας. Ήθελαν να κάμουν τους «Σπουδαστάς της Γραφής,» οι οποίοι εφοβούντο τον Θεό, να γίνουν καιροσκόποι και αισθηματικοί πατριώται υπέρ του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, τον οποίο υπεστήριζαν τότε λυσσωδώς οι θρησκευόμενοι του «Χριστιανικού κόσμου» και από τα δύο αντιμαχόμενα στρατόπεδα. Εν τούτοις, ο «Σαμψών» δεν έπεσε αμέσως θύμα των γοητειών της «Δαλιδά.» Το περιοδικό Η Σκοπιά στο τεύχος του της 15ης Απριλίου 1917 (στην Αγγλική) εδήλωσε σαφώς: «Δεν υπάρχει μέση κατάστασις για ένα Χριστιανό. Μπορεί να είναι αληθής απέναντι στον Κύριο . . . μόνον με το ν’ ακολουθή μια πορεία, δηλαδή, άρνησι συμμετοχής στον πόλεμο.»

27. Πώς ευρέθη σε κίνδυνο η ακεραιότης της τάξεως του Σαμψών, και σε ποια παγίδα έπεσαν τελικά;

²⁷ Οι προσπάθειες του «δούλου» του Θεού να συμφιλιώση αυτούς τους στασιαστικούς «εραστάς» μπορεί να παραβληθή με το ότι ο Σαμψών επέτρεψε στην Δαλιδά να πλήξη τους πλοκάμους της κεφαλής του​—ένα τόσο πολύτιμο σύμβολο της αφιερώσεώς του—​σε σχοινιά. Η ακεραιότης ευρίσκετο σε κίνδυνο! Και όπως ακριβώς ο Σαμψών απεκοιμήθη στα γόνατα της άπιστης Δαλιδά, έτσι και η συμφιλιωτική στάσις της τάξεως του Σαμψών απέναντι στους άτονους αποστάτας έφερε τελικά εξασθενιτική επίδρασι και μια αρχή συμβιβασμού. Το ότι οι αφιερωμένοι μάρτυρες έπεσαν ακριβώς σε μια τέτοια παγίδα το 1918 φαίνεται από ένα άρθρο που εδημοσιεύθη στο περιοδικό Η Σκοπιά της 1ης Ιουνίου του έτους εκείνου (στην Αγγλική). Αυτό είχε δημοσιευθή για να υποστηρίξη την «ημέρα προσευχής και ικεσίας» που είχε εξαγγείλει ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών για την 30ή Μαΐου 1918, λέγοντας: «Ας αποδοθούν αίνος και ευχαριστίες στον Θεό για την υποσχεμένη ένδοξη έκβασι του πολέμου . . . και για την αποκατάστασι ενός κόσμου ασφαλούς για τον κοινό λαό.»

28, 29. (α) Ποιο ήταν το αποτέλεσμα του συμβιβασμού του «δούλου»; (β) Ποια ερωτήματα τίθενται, λοιπόν;

²⁸ Ο συμβιβασμός με τον κόσμο κατέληξε σε απώλεια του πνεύματος του Ιεχωβά. Η κόμη της τάξεως του Σαμψών είχε ξυρισθή μ’ ένα συμβολικό τρόπο και «η δύναμις . . . έφυγεν» από αυτούς. Οι όμοιοι με τους Φιλισταίους θρησκευόμενοι επέτυχαν να θέσουν χείρα επάνω στον «δούλον» του Θεού. Εξώρυξαν τους οφθαλμούς του διακρίσεως του θελήματος του Θεού, και τον έκαμαν να ‘αλέθη εν τω οίκω του δεσμωτηρίου’ στο έδαφος των Φιλισταίων. Για ένα βραχύ διάστημα, η θαραλλέα μαρτυρία του «δούλου» για την βασιλεία του Θεού έπαυσε. Η θρησκευτική πίεσις επέφερε, επίσης, τη φυλάκισι, με ψευδείς κατηγορίες, του δευτέρου προέδρου της Σκοπιάς και επτά άλλων υπευθύνων αδελφών, με ποινές ως ογδόντα έτη για τον καθένα. Ο εχθρός επέτυχε το κλείσιμο των κεντρικών γραφείων της Εταιρίας στο Μπρούκλυν, Νέας Υόρκης. Εν τούτοις, στη διάρκεια αυτών των πιο σκοτεινών ημερών της φυλακίσεως του Σαμψών, Η Σκοπιά εξακολουθούσε να εκδίδεται από το Πίτσμπουργκ, Πενσυλβανίας, και να σκορπά, αν και λίγο αδύνατα, μια ακτίνα παρηγορίας και ελπίδος.​—Κριτ. 16:5-21.

²⁹ Θα εγκατέλειπε ο Ιεχωβά τον «δούλον» του σ’ αυτή την κατάστασι φυλακίσεως; Θ’ αφυπνίζετο η τάξις του Σαμψών όσον αφορά την αιτία της θλιβερής της καταστάσεως; Θα ενδυνάμωνε και πάλι ο Ιεχωβά τον δούλον του για θεοκρατική δράσι; Το επόμενο άρθρο θα δώση την απάντησι.

[Υποσημειώσεις]