«Από Ασθενείας, Έγειναν Ισχυροί»

 1. Τίνος Πηγή είναι ο Ιεχωβά;

Ο ΙΕΧΩΒΑ είναι η αληθινή Πηγή ζωής και δυνάμεως, «ο ποιήσας τους ουρανούς, και εκτείνας αυτούς· ο στερεώσας την γην, και τα γεννώμενα εξ αυτής· ο διδούς πνοήν εις τον λαόν τον επ’ αυτής, και πνεύμα εις τους περιπατούντας επ’ αυτής.» (Ησ. 42:5) Και με το πνεύμα του, ή ενεργό δύναμί του, ο Ιεχωβά ενισχύει τους δούλους του στη γη όταν τον επικαλούνται για κατεύθυνσι και βοήθεια σε καιρό ανάγκης.​—Ψαλμ. 34:8, 15.

 2. Τι εξεικονίζει η αφύπνισις του Σαμψών στις αισθήσεις του;

² Αυτό συνέβη και με τον Σαμψών. Δεν επέρασε πολύς καιρός που οι εχθροί του τού είχαν αποκόψει τη δύναμί του, και αυτός επανήλθε στις αισθήσεις του. Παρεδέχθη το σφάλμα του, μετενόησε ενώπιον του Θεού, και ήταν πρόθυμος να τον υπηρετήση και πάλι με αφιέρωσι Ναζηραίου. Δεν υπήρξε χρονοτριβή σ’ αυτό. Αφού εξυρίσθη, οι «τρίχες της κεφαλής αυτού ήρχισαν να εκφύωνται πάλιν.» Καθώς επανήλθε η δύναμίς του, «εζήτει αφορμήν εναντίον των Φιλισταίων» και πάλιν. (Κριτ. 16:22· 14:4) Με τον ίδιο τρόπο, από το 1919, ο «δούλος» του Θεού, μετανοημένος πλήρως και αποφασισμένος να υπηρετή τον Ιεχωβά μέχρι θανάτου, είχε την πείρα μιας επιστροφής της δυνάμεως. «Εισήλθεν εις αυτούς πνεύμα ζωής εκ του Θεού· και εστάθησαν επί τους πόδας αυτών,» έτοιμοι για σθεναρή δράσι στον ‘έσχατον καιρό.’​—Αποκάλ. 11:8-12· Δαν. 12:1-4.

 3. Πώς ήσαν ένας ‘λαός τυφλός’ ο οποίος τώρα εξήχθη, και για ποιο σκοπό;

³ Είχε έλθει ο καιρός για την εκπλήρωσι των προφητικών περικοπών Ησαΐας 43:8, 10, 11 (ΜΝΚ): «Εξήγαγε τον λαόν τον τυφλόν και έχοντα οφθαλμούς . . . Σεις είσθε μάρτυρές μου, λέγει Ιεχωβά, και ο δούλος μου, τον οποίον έκλεξα, δια να μάθητε και να πιστεύσητε εις εμέ, και να εννοήσητε ότι εγώ αυτός είμαι· προ εμού άλλος Θεός δεν υπήρξεν, ουδέ θέλει υπάρχει μετ’ εμέ. Εγώ, εγώ είμαι ο Ιεχωβά· και εκτός εμού σωτήρ δεν υπάρχει.» Μολονότι τυφλωμένοι προσωρινώς εξαιτίας της επιδράσεως των ψευδών θρησκευομένων στη διάρκεια των ετών του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όμως τώρα οι αποτελούντες τον λαόν του Ιεχωβά έπρεπε να βγουν από την αιχμαλωσία για να υπηρετήσουν σαφώς ως μάρτυρές Του. Αν είχε παραμείνει κάποια τύφλωσις, αυτή εσχετίζετο με το ότι οι μάρτυρες ήσαν τώρα τυφλοί στο να κάνουν οτιδήποτε άλλο εκτός από το θέλημα του Παντοδυνάμου Θεού. Ήσαν αποφασισμένοι να ‘λησμονήσουν τα οπίσω.’​—Φιλιππησ. 3:13, 14.

 4. Γιατί εδόξαζαν τον θεό τους οι Φιλισταίοι που εώρταζαν;

⁴ Οι άρχοντες των Φιλισταίων συνήχθησαν για να προσφέρουν μια μεγάλη θυσία στον Δαγών, τον θεόν των ιχθύν. Επρόκειτο να είναι μια θρησκευτική εορτή, όμοια μ’ εκείνη που ετοίμασε ο Βαλτάσαρ στη Βαβυλώνα εξακόσια περίπου χρόνια αργότερα, όταν θέλησε να διασκεδάση με τα ιερά σκεύη του ναού του Ιεχωβά. (Δαν. 5:1-4, 30) Αλλά στην εορτή των Φιλισταίων, ο Σαμψών, ο αφωσιωμένος δούλος του Ιεχωβά, ήταν εκείνος που έγινε το επίκεντρον του εμπαιγμού και των ύβρεων. Και «είπον, Ο θεός ημών παρέδωκεν εις την χείρα ημών τον Σαμψών τον εχθρόν ημών.» Όταν τον είδε ο λαός, άρχισε αμέσως να δοξάζη τον θεόν του διότι, έλεγαν, «ο θεός ημών παρέδωκεν εις την χείρα ημών τον εχθρόν ημών, και τον ολοθρευτήν της γης ημών, και τον φονεύσαντα πλήθος εξ ημών.»​—Κριτ. 16:23, 24.

 5. Σε ποιο ζήτημα ευρέθη ενωμένος ο όμοιος με τους Φιλισταίους σημερινός κλήρος;

⁵ Πόσο εχάρη ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου» με τη φυλάκισι των μαρτύρων του Ιεχωβά τις τελευταίες ημέρες του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου! Με τη σκέψι ότι είχε επιβάλει σιγή στους Μάρτυρας για πάντα, ο κλήρος έκαμε ακριβώς όπως προελέχθη, στην Αποκάλυψι 11:10: ‘Εχάρησαν δι’ αυτούς, και ευφράνθησαν· και έπεμψαν δώρα προς αλλήλους.’ Άρχισαν να διασκεδάζουν για τον ποδοπατημένο «δούλο» του Ιεχωβά. Και από την εποχή εκείνη, συνεχίζοντας να συσσωρεύουν χλευασμό επάνω στους μάρτυρας του Ιεχωβά, ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου,» και μάλιστα ολοκλήρου της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας, συνήχθησαν στον οίκο της ψευδούς των λατρείας, επλησίασαν στενώτερα στις κινήσεις των συμβιβασμού των πίστεων, και έκαμαν γνωστή την ταυτότητά των ότι είναι κατά του Θεού και εναντίον της εγκαθιδρυμένης βασιλείας του Ιεχωβά δια Χριστού Ιησού. Είναι πάντοτε ενωμένοι στη συνδυασμένη εναντίωσί τους προς τους μάρτυρας του Ιεχωβά.

6, 7. (α) Γιατί έβγαλαν τον Σαμψών από το δεσμωτήριο; (β) Ποια διευθέτησι έκαμε ο Ιεχωβά για τον σύγχρονο «δούλον» του;

⁶ Καθώς οι Φιλισταίοι επεδίδοντο στην ειδωλολατρία των μπροστά στον Δαγών, «ευθύμησεν η καρδία αυτών, [και] είπαν, Καλέσατε τον Σαμψών, δια να παίξη εις ημάς. Και εκάλεσαν τον Σαμψών εκ του οίκου του δεσμωτηρίου, και έπαιξεν έμπροσθεν αυτών.»​—Κριτ. 16:25.

⁷ Ο Ιεχωβά κατηύθυνε την πορεία αυτού του δράματος τότε την εποχή του Σαμψών. Ομοίως ήταν διευθέτησις του Ιεχωβά ότι ο αφιερωμένος «δούλος» του είχε ελευθερωθή από τη θρησκευτική δουλεία το 1919. Οι σύγχρονοι Φιλισταίοι, μολονότι είναι πιθανόν να μη το είχαν αντιληφθή αμέσως, δεν είχαν πια δύναμι επάνω στους μάρτυρας του Ιεχωβά. Αυτοί εξήλθαν για να υπηρετήσουν και να εργασθούν. Με το να ‘εκφύεται πάλιν’ με συμβολικό τρόπο η κόμη των, εξακολούθησαν να φέρουν τους ονειδισμούς και την αισχύνη που επεσώρευσαν επάνω τους οι εκκλησιαστικοί ηγέται. Έως αυτό το έτος 1967, ο «πιστός και φρόνιμος δούλος,» το κεχρισμένο υπόλοιπο των μαρτύρων του Ιεχωβά, υπηρέτησε πιστά με την δύναμι του Ιεχωβά, και έδωσε μαρτυρία της κυριαρχίας του, ενώ ταυτοχρόνως ήσαν θεατριζόμενοι με ονειδισμούς και θλίψεις.»​—Εβρ. 10:33.

«ΑΝΑΜΕΣΟΝ ΤΩΝ ΣΤΥΛΩΝ»

8, 9. Τι εξεικονίζει το ότι εστάθη ο Σαμψών μεταξύ των στύλων;

⁸ «Και έστησαν αυτόν αναμέσον των στύλων»—των κεντρικών στύλων που υπεστήριζαν τον οίκο του Δαγών. Αυτοί οι στύλοι πρέπει να ήσαν τεράστιοι, για να υποστηρίζουν ένα τόσο μεγάλο οίκο, και πράγματι, αρχαιολογικές ανασκαφές στη Γάζα τα τελευταία χρόνια απεκάλυψαν πελώριες πέτρινες βάσεις, τοποθετημένες η μία κοντά στην άλλη, επάνω στις οποίες πιθανόν να εστηρίζοντο οι κεντρικοί στύλοι ενός τέτοιου ακριβώς οίκου του Δαγών.​—Κριτ. 16:25.

⁹ Από το 1919, οι ψευδείς θρησκευόμενοι συνέχισαν τις προσπάθειές των να διασκεδάζουν με τους μάρτυρας του Ιεχωβά, σχετικά με την εκ μέρους των διακράτησι ακεραιότητος ενώπιον του Θεού των. Προσπαθούν να τους «συμπιέσουν» μεταξύ των κυρίων στηριγμάτων επάνω στα οποία η παγκόσμιος αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας, και ο «Χριστιανικός κόσμος» ιδιαιτέρως, έχουν οικοδομήσει τις ελπίδες των. Αλλά ποιοι είναι οι στύλοι επάνω στους οποίους βασίζονται οι θρησκευτικοί ηγέται για την υποστήριξι του οίκου της ψευδούς θρησκείας των;

10, 11. (α) Ποιο σπουδαίο ζήτημα παρουσιάσθηκε στη γη από το 1914; (β) Ποια είναι μερικά παραδείγματα που το αποδεικνύουν αυτό;

¹⁰ Ιδιαιτέρως από το έτος 1914, όταν ο «Χριστιανικός κόσμος» απεδύθη στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο εθνικισμός έγινε ο κυριώτερος παράγων στις ανθρώπινες σχέσεις. Παράλογος πατριωτισμός, φανατική νομιμοφροσύνη προς τη χώρα στην οποία ένας συνέβη να γεννηθή, εξηπλώθη σ’ όλη τη γη. Οι κυριώτερες θρησκείες υπεδαύλισαν προθύμως τις φλόγες του εθνικισμού, θέτοντας τη νομιμοφροσύνη προς το έθνος πιο πάνω από τη νομιμοφροσύνη προς τον Θεό και Δημιουργό ολοκλήρου του ανθρωπίνου γένους. Μάλιστα ευλόγησαν τα όπλα που εχρησιμοποιούντο για την αδικαιολόγητη σφαγή των ομοίων τους θρησκευομένων σε άλλα έθνη. Εις αντάλλαγμα, εβασίσθησαν στους πολιτικούς άρχοντας για να στηρίζουν τον θρησκευτικό οίκο τους στη θέσι της κυριαρχίας του επάνω στο λαό.

¹¹ Παράδειγμα αυτού παρατηρείται στη συνεργασία της Καθολικής εκκλησίας με τον δικτάτορα Μουσσολίνι, που είχε ως αποτέλεσμα την απόδοσι μεγαλυτέρας δυνάμεως και εξουσίας στο Βατικανό. Επίσης, ήταν η σύναψις κονκορδάτου μεταξύ του Καθολικισμού και του Χίτλερ και η υποστήριξις της σταυροφορίας του για την κυριαρχία του κόσμου, όπως όταν ιεράρχαι στη Διάσκεψι των Γερμανών Επισκόπων στη Φούλντα, τον Αύγουστο του 1940, εξέφρασαν ευγνωμοσύνη στον Χίτλερ για τη «νικηφόρο προέλασι και υπεράσπισι του Γερμανικού εδάφους»a από τα Γερμανικά στρατεύματα. Οι Προτεσταντικές εκκλησίες, επίσης, συνεβάδισαν μαζί με τις Καθολικές για να υποστηρίξουν τους δύο παγκοσμίους πολέμους, και να προμηθεύσουν στρατιωτικούς ιερείς οι οποίοι να οικοδομήσουν το ηθικό των μαχομένων ανδρών και των δύο παρατάξεων.

12, 13. (α) Επάνω σε ποιον άλλο στύλο ζητεί να στηριχθή ο «οίκος» της θρησκείας; (β) Ποια απόδειξις δείχνει ότι η παγκόσμιος αυτοκρατορία της ψευδούς θρησκείας αποβλέπει σ’ αυτό το στήριγμα;

¹² Αλλά είναι ο εθνικισμός το μόνο στήριγμα, επάνω στο οποίον οι ψευδείς θρησκευόμενοι εστήριξαν την ελπίδα των; Επιπρόσθετα μ’ αυτόν, και σε άμεση αντίθεσι προς τη βασιλεία του Θεού υπό τον Χριστόν​—που είναι το όργανον δια του οποίου ο Θεός θα φέρη πραγματική ειρήνη και ευημερία στο ανθρώπινο γένος—​ο Σατανάς παρήγαγε ένα υπερεθνικό σώμα. Περιγράφεται στα εδάφια Αποκάλυψις 17:8, 11, ως το ‘θηρίον της ειρήνης’ το οποίον εμφανίζεται για πρώτη φορά μεταξύ των δύο παγκοσμίων πολέμων, εξαφανίζεται στη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, και αναζωογονείται κατόπιν για ένα διάστημα. Είναι η ήδη νεκρά Κοινωνία των Εθνών και ο διάδοχός της, τα Ηνωμένα Έθνη.

¹³ Στην έναρξι της Κοινωνίας, ο Προτεσταντικός Χριστιανικός κλάδος της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας την περιέγραψε ως «την πολιτικήν έκφρασιν της Βασιλείας του Θεού επί της γης.»b Και απέβλεψαν οι σύγχρονοι θρησκευόμενοι στον διάδοχο, τα Ηνωμένα Έθνη, ως ένα στύλο των ελπίδων των για την εγκαθίδρυσι ειρήνης και ευημερίας στη γη; Με την ευκαιρία του εορτασμού της εικοστής επετείου από της ιδρύσεως των Ηνωμένων Εθνών, ανεφέρθη από το Πρακτορείον Τύπου Ασσοσιέιτεντ Πρες στις 27 Ιουνίου 1965, από τον Άγιο Φραγκίσκο:

Επτά διεθνείς ηγέται θρησκευτικών πίστεων με 2.000 εκατομμύρια και πλέον μέλη παγκοσμίως ένωσαν τα χέρια σε προσευχή κάτω από μια στέγη σήμερα προς υποστήριξιν της προσπαθείας των ΗΕ για παγκόσμια ειρήνη. Ο Πάπας Παύλος 6:έστειλε τις ευλογίες του από τη Ρώμη. Διεβιβάσθησαν από ένα Σύριο αρχιεπίσκοπο προς τη συνέλευσι για Καθολικούς, Προτεστάντας, Ιουδαίους, Ινδούς, Βουδδιστάς, Μουσουλμάνους και Ορθοδόξους Χριστιανούς της (Ελληνικής) Ανατολικής Εκκλησίας. . . . Ο Ραββίνος Λούις Τζάκομπς . . . περιέγραψε «τα ΗΕ ως την μόνη ελπίδα για διαρκή ειρήνη σ’ ένα κόσμο του οποίου η επιβίωσις εξαρτάται από αυτά.»

Φαίνεται σαφώς, επομένως, ότι οι θρησκευτικές οργανώσεις του κόσμου θεωρούν τα Ηνωμένα Έθνη ως ένα στύλο των ελπίδων των για την ανθρώπινη πρόοδο, και ακόμη γι’ αυτή την ίδια την επιβίωσί του.

14. Πώς βλέπει τα Ηνωμένα Έθνη ο πάπας της Ρώμης;

¹⁴ Αυτό υπεγραμμίσθη από τις παρατηρήσεις του Πάπα Παύλου 6 στη διάρκεια της επισκέψεώς του της 4ης Οκτωβρίου 1965 στις Ηνωμένες Πολιτείες, όταν περιέγραψε τα Ηνωμένα Έθνη ως «αυτή την μεγαλυτέρα απ’ όλες τις διεθνείς οργανώσεις.» Εν συνεχεία εδήλωσε:

Οι λαοί της γης στρέφονται προς τα Ηνωμένα Έθνη ως την τελευταία ελπίδα για ομόνοια και ειρήνη. . . . Το ίδρυμα που έχετε οικοδομήσει δεν πρέπει ν’ αποτύχη ποτέ· πρέπει να τελειοποιηθή.

15, 16. Τι λέγει ο Λόγος του Θεού όσον αφορά το μέλλον του εθνικισμού και των Η.Ε., του ‘θηρίου της ειρήνης’;

¹⁵ Αλλά πώς βλέπει ο Ιεχωβά Θεός την άνοδο του εθνικισμού και τα υπερεθνικά Ηνωμένα Έθνη, τα οποία εκέρδισαν τόσο θερμό έπαινο από τους θρησκευτικούς ηγέτας αυτού του εικοστού αιώνος; Ομιλώντας για τους πολιτικούς «βασιλείς» οι οποίοι κυβερνούν τη γη σ’ αυτόν τον «έσχατον καιρόν,» ο προφήτης του Ιεχωβά δηλώνει: «Και εν ταις ημέραις των βασιλέων εκείνων, θέλει αναστήσει ο Θεός του ουρανού βασιλείαν, ήτις εις τον αιώνα δεν θέλει φθαρή· και η βασιλεία αύτη δεν θέλει περάσει εις άλλον λαόν· θέλει κατασυντρίψει και συντελέσει πάσας ταύτας τας βασιλείας, αυτή δε θέλει διαμένει εις τους αιώνας.» (Δαν. 2:44) Έτσι οι εθνικιστικές κυβερνήσεις, από τις οποίες εξαρτώνται τόσο πολύ για συντήρησι τα διάφορα θρησκευτικά συστήματα, προορίζονται για συντριβή από την ουράνια βασιλεία του Θεού.

¹⁶ Όσον αφορά τα Η.Ε., το ‘θηρίον της ειρήνης,’ οι περικοπές Αποκάλυψις 17:5, 14-17 περιγράφουν πώς αυτό θα νικηθή από το Αρνίον, Χριστόν Ιησού, αφού θα έχη απορριφθή το παγκόσμιο θρησκευτικό σύστημα το οποίο κάνει σ’ αυτά τώρα τόσο φλογερές προτάσεις αγάπης. Ναι, η προφητεία δείχνει ότι ριζοσπαστικές δυνάμεις μέσ’ από αυτό το κοσμικό σώμα, τα «δέκα κέρατά» του, θα στραφούν πραγματικά εναντίον της παγκοσμίου αυτοκρατορίας της ψευδούς θρησκείας, της πορνικής «Βαβυλώνος της Μεγάλης.» «Ούτοι θέλουσι μισήσει την πόρνην, και θέλουσι κάμει αυτήν ηρημωμένην και γυμνήν, και τας σάρκας αυτής θέλουσι φάγει, και αυτήν θέλουσι κατακαύσει εν πυρί· διότι ο Θεός έδωκεν εις τας καρδίας αυτών να κάμωσι την γνώμην αυτού.» Ματαίως η παγκόσμιος θρησκεία θέτει την ελπίδα της στα Ηνωμένα Έθνη ως ένα στήριγμα για την επιβίωσί της.

«ΕΝΙΣΧΥΣΟΝ ΜΕ . . . ΜΟΝΟΝ ΤΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΦΟΡΑΝ»

17. Τι προσκιάζεται από το ότι ο Σαμψών έλαβε τη στάσι του:

¹⁷ Ποια είναι η στάσις των μαρτύρων του Ιεχωβά όσον αφορά αυτά τα παγκόσμια ζητήματα; Ας επανέλθωμε στο προφητικό δράμα: «Και είπεν ο Σαμψών προς το παιδίον, το οποίον εκράτει αυτόν εκ της χειρός, Άφες με να ψηλαφήσω τους στύλους, επί των οποίων ίσταται ο οίκος, δια να στηριχθώ επ’ αυτούς.» (Κριτ. 16:26) Ο Σαμψών ζητούσε και πάλι ευκαιρία κατά των Φιλισταίων. Ομοίως, οι μάρτυρες του Ιεχωβά της συγχρόνου εποχής έλαβαν θαρραλέα τη στάσι των στο κέντρον της αντιλογίας και με σαφή υποστήριξι της βασιλείας του Θεού και της κυριαρχίας Του. Εξέθεσαν την εμπιστοσύνη των θρησκευόμενων του κόσμου στην εθνικιστική πολιτική και τους πολέμους, και στην χωρίς κύρος Κοινωνία και τα Ηνωμένα Έθνη.

18. Πώς ο σύγχρονος «Σαμψών» άρχισε ν’ ασκή πίεσι εναντίον των «στύλων»;

¹⁸ Από την εποχή της διεθνούς του συνελεύσεως στο Σήνταρ Πόιντ, Οχάιο, το 1922, ο «δούλος» του Ιεχωβά διεκήρυξε:

Ότι όλη η παρούσα οργάνωσις του κόσμου αποτελεί το ορατό μέρος της αυτοκρατορίας ή οργανώσεως του Σατανά, και αυτή η αυτοκρατορία του Σατανά πρέπει τώρα να πέση πριν από την προς τα εμπρός πορεία του Βασιλέως της δόξης· . . . Ότι όλες οι διεθνείς διασκέψεις και όλες οι συμφωνίες ή συνθήκες που προέρχονται από αυτήν, περιλαμβανομένων και των συμφώνων της Κοινωνίας των Εθνών και όλων των λοιπών συμφώνων, πρέπει ν’ αποτύχουν, διότι ο Θεός το απεφάσισε έτσι· . . . Ότι όλες οι προσπάθειες των δογματικών εκκλησιαστικών οργανώσεων, ο κλήρος των, οι ηγέται των και οι σύμμαχοί των, για να σωθή και να επανιδρυθή η τάξις πραγμάτων στη γη και να έλθη ειρήνη και ευημερία πρόκειται, οπωσδήποτε ν’ αποτύχουν, διότι δεν αποτελούν οποιοδήποτε μέρος της βασιλείας του Μεσσίου. . . .

Έτσι, ο σύγχρονος «Σαμψών» άρχιζε πράγματι να διακηρύσση ένα άγγελμα πολεμικής, θέτοντας ισχυρή πίεσι εναντίον των «στύλων» οι οποίοι στηρίζουν τον ειδωλολατρικό οίκο θρησκείας του Σατανά.

19. Τι εξεικόνιζε η σύναξις των Φιλισταίων;

¹⁹ Το Βιβλικό υπόμνημα συνεχίζει: «Ο δε οίκος ήτο πλήρης ανδρών και γυναικών· και ήσαν εκεί πάντες οι άρχοντες των Φιλισταίων· και επί του δώματος, περίπου τρεις χιλιάδες ανδρών και γυναικών, οίτινες εθεώρουν τον Σαμψών παίζοντα.» (Κριτ. 16:27) Ήταν ένα πλήρες προσκλητήριο χωρίς κανένα απόντα. Έτσι, στη σύγχρονη εποχή, ο πλήρης αριθμός των θρησκευτικών ηγετών του κόσμου, με τον κλήρο του «Χριστιανικού κόσμου» μπροστά, συναθροίζονται στον θρησκευτικό των «οίκον» για να διασκεδάσουν με τον πιστό «δούλον» του Ιεχωβά, το υπόλοιπο των κεχρισμένων μαρτύρων του. Αλλά πώς ενεργούν αυτοί μπροστά στους αυξανομένους ονειδισμούς;

20. Τι προσευχή έκαμε ο Σαμψών, και τι εξεικόνιζε αυτό;

²⁰ «Και εβόησεν ο Σαμψών προς τον Ιεχωβά, και είπε, Δέσποτα Ιεχωβά, ενθυμήθητί με, δέομαι και ενίσχυσόν με, παρακαλώ, μόνον ταύτην την φοράν, Θεέ, δια να εκδικηθώ κατά των Φιλισταίων δια μιας, υπέρ του ενός εκ των δύο οφθαλμών μου.» (Κριτ. 16:28 ΜΝΚ) Ο Σαμψών έτσι απέδωσε την απώλεια του ενός εκ των δύο οφθαλμών του στην δική του έλλειψι επαγρυπνήσεως στην υπόθεσι της Δαλιδά. Αλλά η ειλικρινής μετάνοια είχε φέρει τώρα την συγχώρησι του Ιεχωβά. Την απώλεια του άλλου οφθαλμού του απέδωσε στους Φιλισταίους. Και όπως ο Σαμψών, το κεχρισμένο υπόλοιπο των μαρτύρων του Ιεχωβά ανέπεμψε θερμή προσευχή στον Ιεχωβά όταν απελύθησαν από τα δεσμά της φυλακής το 1919. Εζήτησαν να χρησιμοποιηθούν δυναμικά από τον Ιεχωβά σχετικά με την εκδίκησι που αυτός θα επέφερε επάνω στους συγχρόνους «Φιλισταίους» για το μέρος που είχαν στην απεχθή τύφλωσι της διακρίσεως του δούλου του Θεού, και τον επόμενο ονειδισμό που αυτή επέφερε επάνω στο άγιο όνομα του Ιεχωβά. Απήντησε σ’ αυτή την προσευχή ο Ιεχωβά; Πόσο αξιοθαύμαστα έδωσε Αυτός αφθονία δυνάμεων!

21. Πώς εύρε τον θάνατο ο Σαμψών;

²¹ «Και ενηγκαλίσθη τους δύο μέσους στύλους, επί των οποίων ίστατο ο οίκος, και επεστηρίχθη επ’ αυτούς, τον ένα με την δεξιά αυτού, και τον άλλον με την αριστεράν αυτού. Και είπεν ο Σαμψών, Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των Φιλισταίων. Και εκάμφθη με δύναμιν· και ο οίκος έπεσεν επί τους άρχοντας, και επί πάντα τον λαόν τον εν αυτώ. Οι δε αποθανόντες, τους οποίους εθανάτωσεν εν τω θανάτω αυτού, ήσαν περισσότεροι παρά όσους εθανάτωσεν εν τη ζωή αυτού.»​—Κριτ. 16:29, 30.

22. (α) Ποια βεβαίωσι έδωσε έτσι ο Ιεχωβά στον αφιερωμένο «δούλον» του; (β) Ποιο άγγελμα τους εξουσιοδοτεί τώρα να διακηρύξουν;

²² Πόσο, ισχυρή διαβεβαίωσι δίνει αυτό ότι ο Ιεχωβά θα ενισχύση αφιερωμένο «δούλον» του ως το τέλος του έργου, ειρηνικού και πολεμικού, που κατευθύνει να εκτελεσθή στη γη σήμερα! Ενώ η δαιμονική προπαγάνδα του Σατανά συνεχίζεται, συναθροίζοντας όλους τους λαούς στην υποστήριξι του φανατικού εθνικισμού και του ‘θηρίου ειρήνης’ των Η.Ε., το πνεύμα του Ιεχωβά είναι επάνω στον «δούλον» του, για να τον εξουσιοδοτήση να διακηρύξη «ενιαυτόν ευπρόσδεκτον του Ιεχωβά, και ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών.» (Ησ. 61:2, ΜΝΚ) Μια τέτοια ακριβώς διακήρυξις είχε γίνει στη διάρκεια των «Ανά τον Κόσμον Συνελεύσεων των μαρτύρων του Ιεχωβά το 1963, όταν μια Απόφασις που είχε υιοθετηθή από 454.977 άτομα σε είκοσι τέσσερες ευρύτατα διεσπαρμένες πόλεις διεκήρυσσε σαφώς ότι η οργάνωσις του Σατανά «αντιμετωπίζει ένα σεισμό παγκοσμίου διαταραχής όμοιος του οποίου δεν εγνώσθη ποτέ, και τα πολιτικά της ιδρύματα καθώς και η σύγχρονή του θρησκευτική Βαβυλών θα συντριβούν.»

23. Πώς πολλά άτομα από το υπόλοιπον ενήργησαν όμοια με τον Σαμψών;

²³ Πολλά άτομα από το κεχρισμένο υπόλοιπο τερματίζουν τώρα την επίγεια πορεία των με πιστότητα. Όπως ο αρχαίος Σαμψών, είναι αγωνισταί υπέρ της δικαιοσύνης του Θεού ως το τέλος, συμμετέχοντας πλήρως στη διεκδίκησι του μεγάλου ονόματος του Ιεχωβά. Δεν αποβλέπουν στο να γίνουν συνταξιούχοι, όπως ο κλήρος του «Χριστιανικού κόσμου.» Μάλλον, αποδεικνύονται ‘πιστοί μέχρι θανάτου,’ και γι’ αυτό είναι βεβαία γι’ αυτούς η υπόσχεσις: «Μακάριοι οι νεκροί, οίτινες αποθνήσκουσιν εν Κυρίω από του νυν . . . και τα έργα αυτών ακολουθούσι με αυτούς.»​—Αποκάλ. 2:10· 14:13.

24. Πώς θα λήξη το έργον του «Σαμψών» αλλά με ποια ευλογία;

²⁴ Εν τούτοις, ο «δούλος» του Θεού, ως μια τάξις αναμένει να επιζήση από το τέλος του συστήματος του Σατανά. Αλλά θα έχη τερματισθή το έργον τους της διακηρύξεως των κρίσεων του Ιεχωβά όταν ο οίκος της ψεύδους θρησκείας καθώς και όλα τα άλλα μέρη της οργανώσεως του Σατανά «ερημωθώσιν.» (Ησ. 6:11) Όσο είναι βέβαιο ότι ο Σαμψών έλαβε διεκδίκησι με τη σημασία που υπονοούμε το όνομά του​—«Καταστροφεύς»—​τόσο βέβαιο είναι και το ότι ο Ιεχωβά θα επιφέρη σ’ αυτή τη γη τις καταστρεπτικές του κρίσεις όπως εξαγγέλλονται τώρα από τον «δούλον» του. Και όπως είναι βέβαιο ότι η υπηρεσία του Σαμψών ως κριτού, έφερε σωτηρία στον Ισραήλ, έτσι και η διακυβέρνησις θα είναι «ομοία με Ήλιο» με το να φέρη πλήρη ανακούφισι και αιώνιες ευλογίες στο ευπειθές ανθρώπινο γένος.c

ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ

25. Ποια έξοχη ενθάρρυνσι βρίσκομε στην αφήγησι του Σαμψών;

²⁵ Όσο υπέροχη κι αν ήταν η σωματική διάπλασις του Σαμψών, η πραγματική πηγή της δυνάμεώς του δεν ήταν στην ανθρώπινη ισχύ, αλλά στο πνεύμα του Ιεχωβά Θεού που υπερνικά τα πάντα. Μήπως σκεφθήκατε ποτέ ότι ο δρόμος είναι μακρύς, και ότι μπορείτε να χαλαρώσετε τις προσπάθειες για λίγο, ή ακόμη και να παύσετε; Θυμηθήτε ότι ακόμη και οι πιο ζηλωταί δούλοι του Ιεχωβά αντιμετωπίζουν αποθάρρυνσι, όπως αντιμετώπισε ο Σαμψών όταν διεπίστωσε ότι του εψαλλίδισαν την κόμη και όταν τον ετύφλωσαν. Αλλά μήπως δεν είναι πάντοτε βέβαιο ότι, όταν στρεφώμεθα στον Ιεχωβά με προσευχή, δίνει αφθονία νέων δυνάμεων; Η αλήθεια έχει γίνει τόσο πολύ μέρος του εαυτού μας ώστε δεν μπορούμε ποτέ να την αφήσωμε να μας φύγη! Έτσι, τον ένα χρόνο μετά τον άλλο ‘ενδυναμούμεθα εν Κυρίω, και εν τω κράτει της ισχύος αυτού.’​—Εφεσ. 6:10.

26. Τι ευλογίες προκύπτουν από αφοσίωσι όμοια με του Σαμψών;

²⁶ Υπάρχει ένας αδελφός σκαπανεύς, ο οποίος εξακολουθεί να υπηρετή στο νότιο μέρος της Νέας Ζηλανδίας σε ηλικία ογδόντα επτά ετών, και η πιστή σκαπανεύς σύζυγός του είναι μερικά χρόνια ακόμη μεγαλυτέρα. Είχε πωλήσει την εργασία του το 1914, για να μπορέση ν’ απολαύση τουλάχιστον μερικούς μήνες έργου «βιβλιοπώλου» σκαπανέως προτού επέλθη η μεγάλη καταστροφή το φθινόπωρο του έτους εκείνου. Του αρέσει ν’ αναφέρη το εδάφιο Ιερεμίας 20:7 (ΜΝΚ): Ιεχωβά, με εδελέασας, και εδελεάσθην.» Διότι ενώ ανέμενε ότι η υπηρεσία του σκαπανέως στη γη επρόκειτο να είναι για μια σύντομη μόνο περίοδο, επεξετάθη επί πενήντα και πλέον χρόνια που είχαν την ανταμοιβή τους μαζί με δοκιμασίες και ονειδισμούς. Και σύμφωνα με τις τελευταίες εκθέσεις, εξακολουθεί να είναι «ισχυρός» όπως ο Σαμψών. Θα ήθελε μήπως να περάση κάπως διαφορετικά; Όχι! Επί πλέον, ενθαρρύνει νέους ανθρώπους να έχουν την ίδια άποψι που είχε κι αυτός τότε το 1914. Επωφεληθήτε όσο το δυνατόν περισσότερο της ευκαιρίας να κηρύξετε τ’ αγαθά νέα ως σκαπανεύς ΤΩΡΑ! Και είτε ο χρόνος που απομένει είναι μακρύς ή σύντομος, το πνεύμα του Ιεχωβά που διατηρεί θα φέρη ασφαλώς απέραντες ευλογίες.

27. Ποια ακατανίκητη δύναμι ασκεί ο Λόγος του Ιεχωβά;

²⁷ Όπως πολλοί από τον λαό του Θεού σήμερα, ο προφήτης Ιερεμίας είχε, επίσης, σκληρές δοκιμασίες καθώς τα χρόνια περνούσαν, ως το σημείο να γίνη αντικείμενο ‘χλευασμού όλην την ημέραν.’ Μήπως κι εσείς διαπιστώνετε κάποτε ότι ο τομεύς σας δεν ανταποκρίνεται με την πάροδο των ετών; Ο Ιερεμίας προσπάθησε μάλιστα να παύση να ομιλή εν ονόματι του Ιεχωβά, αλλά κατόπιν ο «λόγος του Ιεχωβά» ήσκησε μια ακατανίκητη δύναμι ώστε να τον ωθήση σε περαιτέρω θαρραλέα δράσι. «Όμως ο λόγος αυτού ήτο εν τη καρδία μου ως καιόμενον πυρ περικεκλεισμένον εν τοις οστέοις μου, και απέκαμον χαλινόνων εμαυτόν, και δεν ηδυνάμην πλέον.» (Ιερεμ. 20:7-9) Χάριν του ονόματος του Ιεχωβά και για τη διεκδίκησί του, εξακολούθησε να υπηρετή με ζήλο και ακεραιότητα.

28. Θα υπάρξη κάποια περαιτέρω αδυναμία στην τάξι του Σαμψών; Γιατί;

²⁸ Ομοίως σήμερα, ο λαός του Ιεχωβά ‘έγεινεν θέατρον εις τον κόσμον.’ (1 Κορ. 4:9) Οφθαλμοί, έτοιμοι να ονειδίσουν, καιροφυλακτούν συνεχώς για αδυναμίες ή «πρόσκρουμα» ώστε να βρουν ευκαιρία κατά του «δούλου» του Ιεχωβά. Αλλά θα επιτύχουν μήπως και πάλι κατά των μαρτύρων του Θεού; Από το 1919, ο «πιστός και φρόνιμος δούλος» απήντησε μ’ ένα εμφατικό Ποτέ! Έχοντας τώρα ενωμένους μαζί του ένα εκατομμύριο και πλέον συντρόφους λάτρεις, ο «δούλος» μπορεί να κάμη την ίδια θερμή διακήρυξι που έκαμε ο Ιερεμίας: «Αλλ’ ο Ιεχωβά είναι μετ’ εμού ως ισχυρός πολεμιστής· δια τούτο οι διώκται μου θέλουσι προσκόψει, και δεν θέλουσι υπερισχύσει. . . . Αλλά Ιεχωβά των δυνάμεων, ο δοκιμάζων τον δίκαιον, ο βλέπων τους νεφρούς και την καρδίαν, ας ίδω την εκδίκησίν σου επ’ αυτούς· διότι εις σε εφανέρωσα την κρίσιν μου.» (Ιερεμ. 20:11, 12, ΜΝΚ) Μ’ εμπιστοσύνη όπως του Ιερεμία, του Σαμψών και άλλων πιστών ανδρών των αρχαίων χρόνων, οι μάρτυρες του Ιεχωβά σήμερα εναποθέτουν την υπόθεσί των σ’ Αυτόν.

29. Σε ποιο υπόμνημα περιλαμβάνεται ο Σαμψών, και ποια ενθάρρυνσι βρίσκομε εμείς σ’ αυτό;

²⁹ Ο Σαμψών αναφέρεται στο ενδέκατο κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής μεταξύ των αρχαίων ανδρών πίστεως οι οποίοι «ειργάσθησαν δικαιοσύνην, επέτυχαν τας επαγγελίας, έφραξαν στόματα λεόντων, έσβεσαν δύναμιν πυρός, έφυγον στόματα μαχαίρας, ενεδυναμώθησαν από ασθενείας.» (Εδάφ. 32-34) Περιλαμβάνεται επομένως ως ένας από το ‘τοσούτον νέφος μαρτύρων’ των οποίων οι πράξεις γενναιότητος έχουν καταγραφή για δική μας ενθάρρυνσι ώστε να «τρέχωμεν μεθ’ υπομονής τον προκείμενον εις ημάς αγώνα.»​—Εβρ. 12:1.

30. (α) Γιατί πρέπει να εξακολουθήσωμε να υπομένωμε; (β) Σε ποιο έργο θ’ αφοσιωθούμε;

³⁰ Ας υπομείνωμε, λοιπόν, στη διακήρυξι της βασιλείας του Θεού υπό τον Χριστόν ως την μόνη βεβαία ελπίδα του ανθρώπου για ειρήνη, και για αιώνια ζωή. Πλησιάζει γοργά η ημέρα οπότε οι εθνικιστικές πολιτικές δυνάμεις και αυτό το υπερεθνικό σώμα, τα Ηνωμένα Έθνη, θα στραφούν εναντίον της «Φιλισταϊκής» θρησκείας. Οι στύλοι που στηρίζουν τον «οίκον» της ψευδούς θρησκείας θα την εγκαταλείψουν, ακριβώς όπως ωδήγησε ο Ιεχωβά τον «δούλον» του να διακηρύξη δια μέσου των ετών. Η μεγάλη οργάνωσις του Σατανά στη γη, πρώτα το θρησκευτικό της οικοδόμημα και κατόπιν οι πολιτικές της δυνάμεις, θα συντριβούν σε καταστροφή. Μολονότι εξακολουθούμε να είμεθα εκτεθειμένοι σε ονειδισμό ανάμεσα σ’ αυτή την ογκούμενη κρίσι, η οποία περιλαμβάνει όλους τους λαούς της γης, θα στρέψωμε όλες μας τις δυνάμεις στο να κάνωμε γνωστές τις πολεμικές κρίσεις του Ιεχωβά και να εκτελέσωμε το ειρηνικό έργο το οποίο θα καταλήξη στη σωτηρία του ‘εαυτού μας και των ακουόντων μας.’​—1 Τιμ. 4:16.

31. Ποια εμπιστοσύνη και αποφασιστικότητα θα διατηρήσωμε ως το τέλος;

³¹ Έτσι, είθε να προχωρούμε προς το βραβείον της αιωνίου ζωής στη νέα τάξι του Ιεχωβά, με την πεποίθησι ότι το πνεύμα του θα εξακολουθή να υποστηρίζη τον ‘πιστόν και φρόνιμον δούλον,’ μαζί με τις εκατοντάδες χιλιάδων του ‘πολλού όχλου’ οι οποίοι προσέρχονται σε ολοένα αυξανόμενους αριθμούς για να συμμετάσχουν σ’ αυτό το μεγάλο έργο! Και καθώς όλοι προσέχομε το επίκαιρο άγγελμα του προφητικού δράματος του Σαμψών, είθε, επίσης, να είμεθα αποφασισμένοι ν’ ακολουθήσωμε πιστά την συμβουλή του Παύλου: «Αγρυπνείτε, στέκεσθε εν τη πίστει· ανδρίζεσθε, ενδυναμούσθε.»​—1 Κορ. 16:13.

[Υποσημειώσεις]