Διάνοια Ελευθερωμένη για Θεοσεβή Αγώνα

«Κατεδάφισον τον βωμόν του Βάαλ τον οποίον έχει ο πατήρ σου, και το άλσος το πλησίον αυτού κατάκοψον· και οικοδόμησον θυσιαστήριον εις Κύριον τον Θεόν σου επί της κορυφής της πέτρας ταύτης, κατά το διατεταγμένον.»—Κριταί 6:25, 26.

 1. Με ποια ελευθερία επροίκισε ο Θεός τον άνθρωπο; Δώστε παραδείγματα.

Ο ΙΕΧΩΒΑ δεν είναι Θεός αιχμαλωσίας. Δεν φυλακίζει κανένα από τα πλάσματά του πίσω από σιδερένιους μοχλούς. Δεν δεσμεύει ούτε τις διανοητικές ακόμη κατευθύνσεις του ατόμου, αλλά επιτρέπει ελευθερία σκέψεως στις διάνοιες που εδημιούργησε. Δεν έφερε σε ύπαρξι φυσικά ή διανοητικά ρομπότ για να κινούνται μηχανικά στις κατευθύνσεις που αυτός ώρισε, αλλά εφωδίασε τα νοήμονα πλάσματά του με διάνοιες όχι μόνο ικανές να γνωρίζουν το ορθό και το εσφαλμένο αλλά και να εκλέγουν επίσης ελεύθερα τη μία ή την άλλην πορεία. Μήπως δεν έδωσε αυτή την ελευθερία εκλογής, συνωδευμένη με προειδοποιητική συμβουλή, στο πρώτο ανθρώπινο ζεύγος στην Εδέμ; Και δεν έκαμαν το ίδιο οι προφήται του με το έθνος Ισραήλ; «Διαμαρτύρομαι προς εσάς σήμερον τον ουρανόν και την γην, ότι έθεσα ενώπιόν σας την ζωήν και τον θάνατον, την ευλογίαν και την κατάραν· δια τούτο εκλέξατε την ζωήν, δια να ζήτε, συ και το σπέρμα σου· δια να αγαπάς Ιεχωβά τον Θεόν σου, δια να υπακούης εις την φωνήν αυτού.» Αλλά, «Εάν δεν αρέσκη εις εσάς να λατρεύητε τον Ιεχωβά, εκλέξατε σήμερον ποίον θέλετε να λατρεύητε.»—Γένεσις 2:17· Δευτερονόμιον 30:19, 20· Ιησούς του Ναυή 24:15, Αμερικανική Στερεότυπη Μετάφρασις.

 2. Πώς ο Σατανάς έγινε αιχμάλωτος; και πώς έσυρε άλλους σε δουλεία μαζί του;

² Το πνευματικό πλάσμα που είναι τώρα γνωστό ως Σατανάς ή Διάβολος επροτίμησε να λατρεύη τον εαυτό του, και αιχμαλωτίσθηκε στην ίδια του πονηρή υπερηφάνεια και φιλόδοξη απληστία. (Ησαΐας 14:12-14) Κεντρισμένος από τους δεσμοφύλακας αυτούς της διανοίας του, ο Σατανάς επεδόθη στο να φυλακίζη άλλους. Με το πρόσχημα της εξασφαλίσεως μεγαλυτέρας διανοητικής ελευθερίας στην Εύα, αιχμαλώτισε τη διάνοιά της και, μέσω της εκκλήσεώς της στις ιδιοτελείς επιθυμίες του Αδάμ, ο Σατανάς μπόρεσε να σύρη τον άνδρα σε αιχμαλωσία. Από τον καιρόν αυτόν οι περισσότεροι από τους απογόνους του πρώτου αυτού ζεύγους ήσαν ‘πεπαγιδευμένοι υπ’ αυτού εις το θέλημά του’. (Γένεσις 3:3-6· 2 Τιμόθεον 2:26) Αν και τα σώματά των ήταν αδέσμευτα, ο Σατανάς ‘ετύφλωσε τον νουν των’ και τους έφερε σε μια κατάστασι σκοτεινής φυλακής. (2 Κορινθίους 4:4) Και όμως αυτοί οι τυφλωμένοι, αιχμάλωτοι οι ίδιοι, είναι εκείνοι που θέλουν να χαράξουν ένα δρόμο προς την ελευθερία για το ανθρώπινο γένος. «Επαγγελλόμενοι εις αυτούς ελευθερίαν, ενώ αυτοί είναι δούλοι της διαφθοράς· διότι από όντινα νικάταί τις, τούτου και δούλος γίνεται.» (2 Πέτρου 2:19) Όπως ακριβώς ο αιχμάλωτος Σατανάς δεν μπορούσε να φέρη καμμιά ελευθερία στην Εύα, έτσι και οι άνθρωποι σήμερα που είναι υποδουλωμένοι σε αμαρτωλές επιθυμίες και διαφθορά, δεν μπορούν να παίξουν αποτελεσματικό ρόλο ως ελευθερωταί. Τυφλοί οδηγοί και τυφλοί ακόλουθοι μαζί, θα πέσουν στο λάκκο της καταστροφής.—Ματθαίος 15:14.

 3. Ποιοι δεν μπορούν να ανοίξουν τις θύρες προς την διανοητική ελευθερία; τι, όμως, μπορεί να τις ανοίξη;

³ Χωρίς κατά γράμμα μοχλούς ο Σατανάς ή Διάβολος εδέσμευσε τις διάνοιες των ανθρώπων, και για να εμποδίση διάρρηξι της φυλακής, έχει πολλούς ορατούς δεσμοφύλακας που στέκουν ως φρουρά των διανοητικών φυλακών του. Ο διαβολικός Εωσφόρος είναι γνωστός ως ένας που ‘δεν απολύει εις τας οικίας αυτών τους δεσμίους αυτού’· επομένως οι δεσμοφύλακές του δεν έχουν κλειδιά για να ξεκλειδώσουν τα κελλιά. Μάλιστα αυτοί οι ίδιοι ‘αφήρεσαν το κλειδίον της γνώσεως’, και αυτό είναι το μόνον κλειδί που ανοίγει διάπλατα τις θύρες προς την διανοητική ελευθερία! Μήπως δεν είπε ο Ιησούς, «Θέλετε γνωρίσει την αλήθειαν, και η αλήθεια θέλει σας ελευθερώσει»; (Ησαΐας 14:17· Λουκάς 11:52· Ιωάννης 8:32) Η ζωτικώτατη αλήθεια είναι εκείνη που περιέχεται στον λόγον του Θεού, την Αγία Γραφή. Αμφιβάλλετε γι’ αυτό; Αν οι αλήθειες της Γραφής ήταν γνωστές και εφηρμόζοντο, δεν θα μπορούσε να υπάρχη φυλετική προκατάληψις, θρησκευτικό μίσος, εθνική απληστία, ούτε νεανική διαφθορά, ούτε εγκληματικότης των ενηλίκων, ούτε παγκόσμιοι πόλεμοι. Θα υπήρχε ένας διάφορος κόσμος, ένας νέος κόσμος. Η αλήθεια της Γραφής θα ελευθέρωνε τη διάνοια από τη σατανική αιχμαλωσία και θα της έδινε μια νέα άποψι που θα απεκάλυπτε εκείνο που θα ήταν πραγματικά καλό και ευάρεστο και τέλειο για την ανθρωπότητα. Εις Ρωμαίους 12:2 αναφέρεται: «Και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.»

 4. Γιατί η διανοητική ελευθερία είναι πιο σπουδαία για τους διακόνους από τη σωματική;

⁴ Επομένως η αλήθεια της Γραφής είναι εκείνη που θα καταστήση ικανό το ανθρώπινο γένος να κάνη μια επιτυχή διάρρηξι στα δεσμωτήρια του Σατανά, που θα απαλλάξη την ανθρωπότητα από τη δουλεία και θα την φέρη στην ελευθερία της γνώσεως και υπηρεσίας του αληθινού Θεού. Όταν η διάνοια είναι ελεύθερη, ο λαός του Ιεχωβά μπορεί να τον υπηρετή, ακόμη και αν τα σώματά τους φθίνουν σε κελλιά φυλακών ή υποφέρουν σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Όταν ο απόστολος Παύλος ήταν φυλακισμένος, έγραψε: «Θέλω δε να εξεύρητε, αδελφοί, ότι τα συμβάντα εις εμέ συνέτρεξαν μάλλον εις πρόοδον του ευαγγελίου· ώστε τα δια τον Χριστόν δεσμά μου έγειναν φανερά εις όλον το πραιτώριον, και εις πάντας τους λοιπούς· και οι πλειότεροι των εν Κυρίω αδελφών, πεποιθότες εις τα δεσμά μου, τολμώσι περισσότερον να κηρύττωσιν αφόβως τον λόγον.» (Φιλιππησίους 1:12-14) Ελευθερωμένη από την πλάνη και τον φόβο των συνεπειών, και γεμάτη από την Γραφική αλήθεια, η διάνοια μάχεται ένα θεοσεβή αγώνα για να ελευθερώση άλλους για την υπηρεσία του Ιεχωβά.

 5. Ποιος είναι ο θείος σκοπός ελευθερώσεως των ανθρώπων από τη Σατανική αιχμαλωσία;

⁵ Μήπως δεν εσάρωσε ο Παντοδύναμος Θεός την Αίγυπτο με ερημωτικές πληγές για να ελευθερώση τους Ισραηλίτες που εκρατούντο αιχμάλωτοι από τον Φαραώ, και τούτο προς το συμφέρον της αληθινής λατρείας; (Έξοδος 5:1-9) Πάλιν, έπειτα από αιώνες, όταν οι Ισραηλίτες ελευθερώθηκαν από τη Βαβυλωνιακή αιχμαλωσία και επέστρεψαν στη γη τους, αυτό δεν έγινε με το σκοπό να εγκαθιδρύσουν την πολιτική τους ανεξαρτησία ως έθνος, αλλά έγινε για να ανοικοδομηθή ο ναός στην Ιερουσαλήμ και να αποκατασταθή η αληθινή λατρεία του Ιεχωβά. (Έσδρας 1:1-4· Ησαΐας 61:1-6) Όμοια σήμερα, η ελευθερία που προέρχεται από τη γνώσι της Γραφής, πρέπει να χρησιμοποιηθή στην υπηρεσία του Θεού. Άτομα που ελευθερώθηκαν με το άκουσμα της αληθείας πρέπει έπειτα να κηρύξουν αυτή την αλήθεια για να ελευθερώσουν άλλους, ώστε όσοι ελευθερωθούν να λατρεύσουν τον Θεό σύμφωνα με τις εντολές του. Έχοντας δε ελευθερωθή, να μείνουν σταθεροί σ’ αυτή την ελευθερία, όπως νουθετούνται: «Εν τη ελευθερία λοιπόν, με την οποίαν ηλευθέρωσεν ημάς ο Χριστός, μένετε σταθεροί, και μη υποβληθήτε πάλιν εις ζυγόν δουλείας.» (Γαλάτας 5:1) Ότι μερικοί επιτυγχάνουν και άλλοι αποτυγχάνουν φανερώνεται από τα προφητικά γεγονότα που συνέβησαν στον Ισραήλ στις ημέρες που κυβερνούσαν οι κριταί.

ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΣΕ ΑΠΙΣΤΙΑ

 6. Ποιες συνθήκες σχετικές με τη λατρεία υπήρχαν στην περίοδο των κριτών;

⁶ Η περίοδος των κριτών ήταν ένας ταραχώδης καιρός στην ιστορία του Ισραήλ. Εχαρακτηρίσθηκε από υψώσεις και καταπτώσεις, υψώσεις και καταπτώσεις ανάλογα με την υπακοή τους και την ανυπακοή τους. Όταν οι Ισραηλίτες κατέκτησαν τη γη της επαγγελίας, δεν εξεδίωξαν τους δαιμονολάτρας, αλλά τους υπέβαλαν σε δουλεία. Σύμφωνα με τη θεία προειδοποιήσι η πορεία αυτή ωδήγησε τους Ισραηλίτες στην παγίδα των ειδωλολατρικών θρησκειών. (Δευτερονόμιον 7:16) Συμβιβάσθηκαν και εσυνθηκολόγησαν με τους κατοίκους της γης, παρέλειψαν να ξερριζώσουν και να καταστρέψουν την ψευδή λατρεία, και υποδουλώθηκαν σ’ αυτήν. Συνεπώς ο Ιεχωβά είπε στον Ισραήλ για τους δαιμονολάτρας: «Θέλουσιν είσθαι εναντίοι σας, και οι θεοί αυτών θέλουσιν είσθαι παγίς εις εσάς.» Επειδή αφέθηκαν να παγιδευθούν από τη δαιμονική θρησκεία, «εξήφθη ο θυμός του Κυρίου κατά του Ισραήλ, και παρέδωκεν αυτούς εις την χείρα των λεηλατιστών, και ελεηλάτησαν αυτούς· και επώλησεν αυτούς εις την χείρα των εχθρών αυτών κύκλω.» Εντούτοις, «ανέστησεν ο Κύριος κριτάς, οίτινες έσωσαν αυτούς εκ της χειρός των λεηλατούντων αυτούς,» αλλά όταν πέθαινε ο ελευθερωτής κριτής, «επέστρεφαν, και διεφθείροντο.» Έπειτα από κάθε απελευθέρωσι και άνοδο στο υψηλό επίπεδο της αληθινής λατρείας, οι ασταθείς Ισραηλίτες άρχιζαν γρήγορα να συναναστρέφωνται φιλικά με τους κοσμικούς δαιμονολάτρας και υπέκυπταν πάλι στη δουλεία των ειδωλολατρικών θρησκειών. (Κριταί 2:1-23) Τα ακόλουθα δείχνουν ότι αυτή ήταν η κατάστασις των πραγμάτων πριν ακριβώς εγερθή ο Γεδεών ως κριτής:

 7, 8. Ποια ήταν η κατάστασις πραγμάτων στον Ισραήλ προτού εγερθή ο Γεδεών ως κριτής, και γιατί ήταν τέτοια;

⁷ «Και έπραξαν οι υιοί Ισραήλ πονηρά ενώπιον του Κυρίου· και παρέδωκεν αυτούς ο Κύριος εις την χείρα του Μαδιάμ επτά έτη. Και κατίσχυσεν η χειρ του Μαδιάμ επί τον Ισραήλ, εξ αιτίας των Μαδιανιτών έκαμον εις εαυτούς οι υιοί Ισραήλ τας φωλεάς εκείνας, τας επί των ορέων, και τα σπήλαια, και τα οχυρώματα. Και ότε έσπερνεν ο Ισραήλ, ανέβαινον οι Μαδιανίται, και οι Αμαληκίται, και οι κάτοικοι της ανατολής, και ήρχοντο εναντίον αυτού· και στρατοπεδεύοντες εναντίον αυτών, διέφθειρον τα γεννήματα της γης, έως της εισόδου Γάζης, και δεν άφινον ζωοτροφίαν εις τον Ισραήλ, ούτε πρόβατον, ούτε βουν, ούτε όνον. Διότι ανέβαινον αυτοί και τα ποίμνια αυτών, και ήρχοντο μετά των σκηνών αυτών, πολυάριθμοι ως ακρίδες.—Κριταί 6:1-5.

⁸ Ο Ισραήλ έδρεψε τον θερισμό της απειθείας, όπως είχε προειδοποιήσει ο Ιεχωβά. «Θέλετε σπείρει τον σπόρον σας εις μάτην, διότι οι εχθροί σας θέλουσι τρώγει αυτόν.» (Λευιτικόν 26:13-17) Τι είχαν πράξει που ήταν «πονηρόν ενώπιον του Κυρίου;» Ο Ιεχωβά τούς είπε, όταν έστειλε έναν προφήτη απαντώντας στις κραυγές για βοήθεια που είχε υψώσει ο Ισραήλ: «Εγώ ανεβίβασα υμάς εξ Αιγύπτου, και εξήγαγον υμάς εξ οίκου δουλείας, και ελύτρωσα υμάς εκ χειρός των Αιγυπτίων, και εκ χειρός πάντων των καταθλιβόντων υμάς, και εξεδίωξα αυτούς απ’ έμπροσθεν υμών, και έδωκα εις εσάς την γην αυτών και είπα προς εσάς, Εγώ είμαι Κύριος ο Θεός σας· δεν θέλετε σεβασθή τους θεούς των Αμορραίων, εν τη γη των οποίων κατοικείτε· και δεν υπηκούσατε εις την φωνήν μου.» (Κριταί 6:8-10) Ο Ιεχωβά Θεός τούς είχε ελευθερώσει από τη δουλεία των Αιγυπτίων και εγκαταστήσει στη γη της επαγγελίας για τον σκοπό ακριβώς να τους καταστήση ικανούς να τον λατρεύουν ελεύθερα· αλλά είχαν κάνει κατάχρησι και κακή χρήσι της ελευθερίας της λατρείας για να ασκήσουν Βααλισμό. Η Διαβολική αυτή θρησκεία είχε αιχμαλωτίσει τις διάνοιές τους, και ειδωλολατρικοί καταδυνάστες επαχύνοντο με τους καρπούς των σωματικών μόχθων των.

 9. Με ποιον τρόπο οι συνθήκες αυτές προλέγουν προφητικά τη θρησκευτική κατάστασι του «Χριστιανισμού;»

⁹ Όλα αυτά αποτελούν ένα προφητικό δράμα που προσκιάζει συνθήκες στον κόσμο αυτόν του εικοστού αιώνος. Οι λαοί του «Χριστιανισμού» λαμβάνουν το όνομα του Θεού και του Χριστού, και υποτίθεται ότι υπηρετούν τον Ιεχωβά, ελευθερωμένοι από την άγνοια και τις ακάθαρτες συνήθειες του ειδωλολατρικού κόσμου. Ένα όμως βλέμμα αρκεί για να καταδειχθή πόσο μη Χριστιανικός είναι ο «Χριστιανισμός», πώς τόσο πολλά από τα έργα του είναι πονηρά ενώπιον του Θεού και πώς οι θείες εντολές δεν έτυχαν προσοχής. Ακόμη και θρησκευτικώς, ο «Χριστιανισμός» επαγιδεύθηκε στο νεώτερο Βααλισμό. Προσεκτικοί σπουδασταί των αρχαίων θρησκειών γνωρίζουν ότι όλα τα βασικά δόγματα πηγάζουν από τη Βαβυλώνα που ιδρύθηκε από τον Χους και τον Νεβρώδ, και ότι μπορεί κανείς σ’ αυτά να βρη τα ίχνη του Βάαλ, και ότι ο Νεβρώδ είναι ο υπεύθυνος για την αντίληψι που έχει σήμερα ο λαός για το Σατανά, ότι έχει κέρατα και ουρά και σχισμένες οπλές. Όταν το σχέδιο του Νεβρώδ να οικοδομήση πύργο κατέρρευσε και οι λαοί διασκορπίσθηκαν με τη σύγχυσι των γλωσσών, επήραν μαζί τους τις θρησκευτικές δοξασίες τους. Να γιατί οι διάφορες ψευδείς θρησκείες έχουν τόσα τα κοινά: προήλθαν από τη μία πηγή του αρχαίου Βααλισμού.—Χίσλοπ Οι Δύο Βαβυλώνες, σελίδες 21-40.

10, 11. Πότε και πώς η λατρεία του Βάαλ επαγίδευσε το σύστημα που αναπτύχθηκε και έγινε τώρα ο «Χριστιανισμός»;

¹⁰ Ούτε ο νεώτερος «χριστιανισμός» διέφυγε αυτή την παγίδα της λατρείας του Βάαλ, διότι πολλά από τα δόγματά του μπορούν να ανιχνευθούν, μαζί με τις διδασκαλίες των ειδωλολατρικών θρησκειών, στην αρχαία εκείνη Βαβυλώνα. Οι Γραφές προείπαν ότι πονηροί άνθρωποι θα έφερναν καταστρεπτικές αιρέσεις μετά το θάνατο των αποστόλων· η μόλυνσις δε αυτή εκορυφώθηκε το 325 μ.Χ., όταν ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος εσυγχώνευσε τον αποστάτη «Χριστιανισμό» με τον «παγανισμό». Έπειτα από λίγο έλαβε αρχή η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, όταν δε, αιώνες αργότερα, αποσχίσθηκε ο Προτεσταντισμός, μετέφερε μαζί του πολλές από τις ειδωλολατρικές θρησκευτικές διδασκαλίες. Σήμερα όσοι ακολουθούν εκείνο που είναι γνωστό ως η «Χριστιανική θρησκεία» δεν είναι ελεύθεροι διανοητικώς να λατρεύσουν κατάλληλα τον Θεό· οι διάνοιές τους έχουν περιπλακή με τις νεώτερες μορφές του Βααλισμού και είναι τυφλωμένες ως προς την Βιβλική αληθινή λατρεία. Για να βεβαιωθήτε για την κοινή βάσι του «παγανισμού» και των παραδεδεγμένων «Χριστιανικών θρησκειών», εξετάστε τις ακόλουθες περικοπές.

¹¹ «Η μεταφύτευσις αφθόνων ειδωλολατρικών τελετουργιών στη Χριστιανική λατρεία, που είχε λάβει χώραν πριν από το τέλος του τετάρτου αιώνος, είχε κάμει, ως ένα βαθμό, ειδωλολατρική την εξωτερική μορφή και όψι της θρησκείας.»—Ιστορία της Εκκλησίας, υπό Ντην Βάντινγκτον.

12. Πώς το σύγγραμμα Παπισμός του Βαν Ντάυκ δείχνει την ειδωλολατρική προέλευσι των μορφών λατρείας του Καθολικισμού;

¹² «Οι λατρευταί του Βούδδα στη Βούρμα, στο Σιάμ, και στην Αυτοκρατορία της Κίνας . . . έχουν τα λείψανά των και τις εικόνες των, τα αντικείμενα του υπερτάτου σεβασμού· τους ναούς των που στοιχίζουν μυθώδη χρηματικά ποσά· τους αγίους των ανακηρυγμένους από εκκλησιαστική αυθεντία· τους ιερείς των με ξυρισμένα κεφάλια, ευχήν αγνότητος, πτωχείας και υπακοής· τα κεριά των αναμμένα νύχτα και μέρα· τις εκκλησιαστικές των ποινές και τα μαρτύρια στα οποία υποβάλλουν οι ίδιοι τους εαυτούς των· τις ατελείωτες παραδόσεις των, και τις λεπτολόγους ηθικές διακρίσεις των· ακόμη δε και την εξομολόγησί των. Έχουν επίσης την Τεσσαρακοστή των, όταν για τέσσερες ή πέντε εβδομάδες όλος ο λαός υποτίθεται ότι ζη με λαχανικά και φρούτα· τις ενάρετες πράξεις των, την επανάληψι προσευχών, τη νηστεία, τις προσφορές στις εικόνες, την αγαμία, την εκούσια πτωχεία, τις υποχρεωτικές αφιερώσεις, και τις πλουσιοπάροχες δωρεές σε ναούς, μοναστήρια και είδωλα. Ακόμη και το κομβολόγιον—ένα σχοινί με χάνδρες που χρησιμοποιείται όταν λέγουν προσευχές, και που οι Παπικοί υποθέτουν ότι είναι επινόημα και ειδική αποκάλυψις του Αγ. Δομινίκου—αποτελεί μέρος του ιερού μηχανισμού του αφιερωμένου Βουδδιστού.»—Παπισμός, υπό Βαν Ντάυκ.

13. Πώς ο Καρδινάλιος Νιούμαν επιβεβαιώνει το γεγονός ότι η Ρωμαιοκαθολική λατρεία πηγάζει από την ειδωλολατρία και τον δαιμονισμό;

¹³ «Εμπιστευόμενοι λοιπόν στη δύναμι του Χριστιανισμού να αντιστή στη μόλυνσι του πονηρού, και να μετατρέψη τα ίδια τα όργανα και προσαρτήματα της δαιμονολατρίας σε μέσα ευαγγελικής χρήσεως, και αισθανόμενοι επίσης ότι τα έθιμα αυτά είχαν προέλθει αρχικά από πρωτόγονες αποκαλύψεις και από το ένστικτο της φύσεως, αν και είχαν διαφθαρή· και ότι αυτοί έπρεπε να εφεύρουν εκείνο που χρειάζονταν αν δεν χρησιμοποιούσαν εκείνο που βρήκαν και ότι ήταν πολύ περισσότερο πληροφορημένοι για τα ίδια τα αρχέτυπα, των οποίων η ειδωλολατρική θρησκεία προσπαθούσε να εφαρμόση τις σκιές· οι άρχοντες της [Ρωμαιοκαθολικής] εκκλησίας από νωρίς ήταν προετοιμασμένοι, όταν θα παρουσιάζετο η ευκαιρία, να υιοθετήσουν, ή να μιμηθούν, ή να επικυρώσουν τις μορφές λατρείας που υπήρχαν, και τα έθιμα του κοινού λαού, καθώς και τη φιλοσοφία της εκπαιδευμένης τάξεως. Η χρήσις ναών, και μάλιστα αφιερωμένων σε ειδικούς αγίους και στολισμένων κατά περιστάσεις με κλάδους δένδρων· το λιβάνι, τα καντήλια και τα κεριά· οι αφιερωτικές προσφορές για ανάρρωσι από ασθένεια· το αγιασμένο νερό· τα άσυλα· οι άγιες ημέρες και εποχές, η χρήσις ημερολογίων, λιτανειών, ευλογίας των αγρών· τα ιερατικά ενδύματα, η «κουρά», το δακτυλίδι στο γάμο, η στροφή προς την Ανατολή, οι εικόνες αργότερα, ίσως η εκκλησιαστική ψαλμωδία, και το [τροπάρι], Κύριε Ελέησον, είναι όλα ειδωλολατρικής προελεύσεως, και αγιάσθηκαν με την υιοθέτησί τους στην Εκκλησία.» Μελέτη για την Ανάπτυξι του Χριστιανικού Δόγματος, υπό του Καρδιναλίου Νιούμαν.

14, 15. Μπορεί να καθαγιασθή ο δαιμονισμός με υιοθέτησι στην λεγόμενη «Χριστιανική» εκκλησία; και ποιες συνθήκες στον «Χριστιανισμό», παράλληλες μ’ εκείνες της εποχής του Γεδεών, υποστηρίζουν την απάντησί σας;

¹⁴ Βέβαια ο «Χριστιανισμός» βυθίσθηκε βαθιά στην ειδωλολατρία για να αντλήση τη θρησκευτική του μάθησι, αν και φέρει το Χριστιανικό όνομα. Αντίθετα προς την παραπάνω θρησκευτική δοξασία, δεν είναι δυνατόν να καθαγιασθή ο δαιμονισμός με την υιοθέτησί του στις παραδεδεγμένες Χριστιανικές εκκλησίες, όπως δεν ήταν δυνατόν να εξαγνίση ο Ισραήλ τη λατρεία του Βάαλ. (2 Κορινθίους 6:14-17) Λόγω της παρεκκλίσεώς του από την αληθινή λατρεία του Ιεχωβά, ο «Χριστιανισμός» δεν έχει την προστασία του Θεού και οι λαοί του υποφέρουν διανοητική αιχμαλωσία και σωματική κατάθλιψι. Σήμερα ο λαός βρίσκεται σε μια θέσι παράλληλη με τη θέσι των Ισραηλιτών κάτω από τον Μαδιάμ. Οι Μαδιανίτες και οι σύμμαχοί των εξεικόνιζαν τους ορατούς πράκτορας του Σατανά οι οποίοι επιβαίνουν με τραχύτητα επάνω στους λαούς που πρέπει να τους βαστάζουν.

¹⁵ Τα πολιτικά, εμπορικά, θρησκευτικά και στρατιωτικά συστήματα κυβερνούν και καταπιέζουν τη μάζα των ανθρώπων. Σαν λησταί και άρπαγες και φονείς επέρχονται εναντίον των ανυπερασπίστων και αφαιρούν τους καρπούς του κόπου των. Ο κοινός λαός μοχθεί για να παραγάγη τροφή και ενδύματα και κατοικίες, ενώ άλλοι που δεν παρήγαγαν τίποτε, δρέπουν τα οφέλη της εργασίας. Οι Ισραηλίτες ήταν ανάγκη να κάνουν φωληές όπου έκρυβαν την περιουσία τους, για να μπορούν να τρώγουν. Σήμερα ο λαός φειδωλεύεται και εξοικονομεί για ένα αβέβαιο μέλλον, αλλά οι κυβερνητικοί παράγοντες αναζητούν αυτές τις οικονομίες και τις εξοδεύουν σε μισθούς και αποδοχές καθώς εισπράττουν υπερβολικούς φόρους που χρησιμοποιούνται όχι τόσο για αναγκαίες δαπάνες προς όφελος του λαού, αλλά για μεγάλους μισθούς—που γίνονται μεγαλύτεροι με καταχρήσεις—για άχρηστα σχέδια και κυβερνητικές αστοχίες και τελεία σπατάλη. Η μεγάλη επιχείρησις ζητεί όλο το όφελος που μπορεί να αποκτήση με το να ανεβάζη διαρκώς τις τιμές, ενώ χειροτερεύει την ποιότητα των εμπορευμάτων της. Οι παρασιτικές ψευδείς θρησκείες επαιτούν και αποσπούν με κολακείες χρήματα από τους ανθρώπους, οι οποίοι νομίζουν ότι έτσι υπηρετούν τον Θεό, αλλά οι οποίοι στην πραγματικότητα προάγουν τον σύγχρονο Βααλισμό που αποτελεί τη ρίζα του μεγαλυτέρου μέρους της ταλαιπωρίας των. Απογοητευμένοι και καταπιεζόμενοι, πολλοί κράζουν με πικρία στον Κύριο μέσα στη θλίψι τους· αλλά όταν έρχεται μια μικρή ανακούφισις και μια πρόσκαιρη ευημερία, λησμονούν τον Θεό. Όπως ακριβώς έκαναν οι Ισραηλίτες στις μέρες των κριτών.

«ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΟΝ ΤΟΝ ΒΩΜΟΝ ΤΟΥ ΒΑΑΛ»

16. Ποιο άγγελμα φέρεται στο Γεδεών, και ποια είναι η αντίδρασίς του σ’ αυτό;

¹⁶ Ανάμεσα στους Ισραηλίτες που έκραζαν με ειλικρίνεια ήταν και ο Γεδεών. Τον βλέπομε για πρώτη φορά στην Οφρά να κοπανίζη σιτάρι στο ληνό, και όχι στο ανοιχτό αλώνι όπου οι άρπαγες Μαδιανίτες θα μπορούσαν εύκολα να τον σημαδέψουν. Έχει έναν επισκέπτη. Ένας άγγελος του Κυρίου απευθύνεται σ’ αυτόν με την προσφώνη «δυνατέ εν ισχύι», και του λέγει, «Θέλεις σώσει τον Ισραήλ εκ της χειρός του Μαδιάμ· δεν σε απέστειλα εγώ;» Ο Γεδεών απαντά: «Ω, κύριέ μου, με τι θέλω σώσει τον Ισραήλ; ιδού, η οικογένειά μου είναι η ταπεινοτέρα μεταξύ του Μανασσή, και εγώ ο μικρότερος εν τω οίκω του πατρός μου.» Ο Γεδεών δεν είχε για τον εαυτό του μεγαλύτερη ιδέα από ό,τι έπρεπε, αλλά ήταν πράος και ταπεινός στην καρδιά. Και όμως ήταν πρόθυμος να αναλάβη την επικίνδυνη υπηρεσία, αν θα μπορούσε να είναι βέβαιος ότι ο Θεός θα τον υπεστήριζε. Γι’ αυτό εζήτησε ένα σημείο, και το έλαβε όταν ο άγγελος έκαμε να βγη φωτιά από μια πέτρα και να καταφάγη μια προσφορά τροφής που είχε προμηθεύσει ο Γεδεών.—Κριταί 6:11-24.

17. Τι έκαμε γρήγορα ο Γεδεών, απαντώντας στις οδηγίες τίνος;

¹⁷ Ο Ιεχωβά Θεός δεν εβράδυνε να δώση οδηγίες στον Γεδεών ποια πορεία ν’ ακολουθήση, ούτε ο Γεδεών αργοπόρησε να ενεργήση σύμφωνα με τις οδηγίες αυτές. Το θείο υπόμνημα λέγει: «Την αυτήν νύκτα είπεν ο Κύριος προς αυτόν, Λάβε τον βουν του πατρός σου, και τον δεύτερον βουν τον επταετή, και κατεδάφισον τον βωμόν του Βάαλ τον οποίον έχει ο πατήρ σου, και το άλσος το πλησίον αυτού κατάκοψον· και οικοδόμησον θυσιαστήριον εις Κύριον τον Θεόν σου επί της κορυφής της πέτρας ταύτης, κατά το διατεταγμένον [εκ του υλικού, Μία Άμερ. Μετ.]· και λάβε τον δεύτερον βουν, και πρόσφερε ολοκαύτωμα με τα ξύλα του άλσους, το οποίον θέλεις κατακόψει. Και έλαβεν ο Γεδεών δέκα άνδρας εκ των δούλων αυτού, και έκαμε καθώς είπε προς αυτόν ο Κύριος· και επειδή εφοβήθη τον οίκον του πατρός αυτού, και τους ανθρώπους της πόλεως, να κάμη τούτο την ημέραν, έκαμεν αυτό την νύκτα.»—Κριταί 6:25-27.

18. Ποιους εξεικόνιζε ο Γεδεών, και σε ποια θέσι βρίσκονταν αυτοί, όμοια με τη θέσι του Γεδεών όταν τον επεσκέφθηκε ο άγγελος;

¹⁸ Σ’ αυτό το προφητικό δράμα ο Γεδεών εξεικόνιζε τον Ιησού Χριστό και το υπόλοιπο των κεχρισμένων μελών του σώματός του. Στη διάρκεια του πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και αμέσως κατόπιν, οι αληθινοί Χριστιανοί βρίσκονταν σε μια θέσι όμοια με τη θέσι του Γεδεών τον καιρό της επισκέψεως του αγγέλου. Όπως και οι Ισραηλίτες στη γη της επαγγελίας, αυτοί βρίσκονταν σε μια θέσι όπου έπρεπε να υπηρετούν τον Θεό, και έκαναν πράγματι κάποια σπορά του σπόρου της αληθείας, αλλά δεν μπορούσαν να φέρουν τους Χριστιανικούς των καρπούς σε πλήρη συγκομιδή. Είχαν μολυνθή με μερικές από τις θρησκευτικές συνήθειες των γύρω τους συγχρόνων λατρευτών του Βάαλ, και έτσι τυφλωμένοι δεν έδιδαν στο άγγελμα, εκείνη ακριβώς την απερίστροφη και ασυμβίβαστη μορφή με την οποία έπρεπε να παρουσιάζεται. Εθεωρούσαν τους άρχοντας του κόσμου ως τας «υπερεχούσας εξουσίας» που αναφέρονται στο 13ο κεφάλαιο της προς Ρωμαίους επιστολής, κατείχοντο δε ως ένα βαθμό από την τάσι να λατρεύουν πλάσματα και να φοβούνται ανθρώπους, και δεν εκήρυτταν τόσο φανερά και τολμηρά όσο θα έπρεπε να κηρύττουν. Καταθλιπτικοί άνθρωποι του κόσμου ασκούσαν σκληρό έλεγχο επάνω τους, τους κρατούσαν σε διανοητικό περιορισμό, και εφυλάκισαν πολλούς. Αυτοί δεν ήταν ελεύθεροι για θεοσεβή αγώνα.

19. Πώς επέδρασε στο κεχρισμένο υπόλοιπο η έλευσις του Ιησού Χριστού στο ναό, το 1918;

¹⁹ Τότε ο Ιησούς Χριστός ήλθε στο ναό το 1918, όπως προεικονίσθηκε από την επίσκεψι του αγγέλου στον Γεδεών. Η αποστολή των πιστών να κηρύξουν έγινε σαφής σ’ αυτούς. Ναι, ήταν μόνο ένας μικρός όμιλος, ελάχιστοι ανάμεσα στους ανθρώπους όσον αφορά τον αριθμό και την επιρροή, και καθ’ όλα τα φαινόμενα δεν μπορούσαν να κάμουν τίποτε. Αλλά οι αλήθειες που διεφώτισαν τώρα τις διάνοιές τους και τις απήλλαξαν από τις παρανοήσεις, εσήμαιναν γι’ αυτούς ότι ο Θεός ήταν μαζί τους στο έργο και ζωογονήθηκαν ξαφνικά στην υπηρεσία της Βασιλείας, αν και ο εχθρός ενόμιζε ότι αυτοί οι φυλακισμένοι που ήταν προσδιωρισμένοι για θάνατο ήταν το ίδιο σαν να είχαν καταστραφή. (Ψαλμός 79:11· Ησαΐας 42:7· Αποκάλυψις 11:9-11) Ο μικρός αυτός όμιλος Χριστιανών, πεπεισμένος ότι η δύναμις του Θεού ενεργούσε προς χάριν των, και γεμάτος από τις νέες αλήθειες που έρρεαν από το ναό, συνενώθηκε για να επιτεθή στις ψευδείς θρησκείες που ετύφλωναν τους ανθρώπους καλής θελήσεως.

20. Καθώς είχε πράξει ο Γεδεών, πώς οι Χριστιανοί εχρησιμοποίησαν σε θεοσεβή υπηρεσία πράγματα που άλλοτε κακώς εχρησιμοποιούνιο σε ακατάλληλες θυσίες;

²⁰ Ο Γεδεών και οι σύντροφοί του εκτύπησαν με τόλμη τον Βααλισμό, κατεδαφίζοντας το ομοίωμα του Βάαλ, κατακόπτοντας το άλσος, και βάζοντας χέρι στον βουν που ήταν αφιερωμένος στον Βάαλ. Αυτή την ύλη που εχρησιμοποιείτο κακώς πρωτύτερα, τώρα τη μεταχειρίζονται στην υπηρεσία του Θεού. Με το υλικό οικοδομούν θυσιαστήριο για τον Ιεχωβά, σφάζουν τον εκλεκτόν βουν και τον χρησιμοποιούν ως ολοκαύτωμα στον Θεό, τροφοδοτώντας τις φλόγες με το άλσος που είχαν κατακόψει. Όμοια, μετά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οι αναζωογονημένοι μάρτυρες του Ιεχωβά κατηνάλωσαν στην υπηρεσία της Βασιλείας πράγματα που τα οικειοποιούντο άλλοτε τα καταθλιπτικά συστήματα του κόσμου. Χρόνος και ενέργεια που κακώς εδαπανώντο άλλοτε, τώρα διατίθενται στην υπηρεσία του Θεού. Υλικά υπάρχοντα, χρησιμοποιούνται προς τιμήν του Ιεχωβά. (Παροιμίαι 3:9) Λόγια που εχρησιμοποιούντο άλλοτε με ακατάλληλους θρησκευτικούς τρόπους, τώρα προσφέρονται ως θυσίες αίνου στον Θεό, ως ταύροι θυσίας τελείως αφιερωμένοι στον Ιεχωβά με πύρινη προσφορά. «Λάβετε μεθ’ εαυτών λόγους, και επιστρέψατε προς τον Ιεχωβά· είπατε προς αυτόν, “Αφαίρεσον πάσαν ανομίαν ημών, και δέχθητι ημάς ευμενώς, και θέλομεν αποδώσει τον καρπόν των χειλέων ημών.”» «Δι’ αυτού λοιπόν ας αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι, καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού.»—Ωσηέ 14:2, Α.Σ.Μ.· Εβραίους 13:15.

21. Πώς η θυσία αίνου των Χριστιανών αναιρεί και ανατρέπει τον σύγχρονο Βααλισμό;

²¹ Όπως ακριβώς η θυσία του Γεδεών στον Θεό ήταν εκείνη που κατηνάλωσε τα υπάρχοντα του Βάαλ, έτσι η Χριστιανική θυσία αίνου είναι εκείνη που αναιρεί τα δόγματα της ψευδούς θρησκείας. Όταν οι Χριστιανοί αναφέρουν τους λόγους του Ιεζεκιήλ, «Η ψυχή η αμαρτήσασα, αυτή θέλει αποθάνει,» το θρησκευτικό δόγμα της αθανασίας της ανθρωπίνης ψυχής εκμηδενίζεται. Όταν παραθέτουν τους λόγους του Παύλου, «Ο μισθός της αμαρτίας είναι θάνατος,» ο μύθος των αιωνίων βασάνων για τους ασεβείς διαλύεται σαν καπνός. Όταν επαναλαμβάνουν τους λόγους του Ιησού, «Ο Πατήρ μου είναι μεγαλύτερος μου,» ο ισχυρισμός των τριαδιστών ότι ο Θεός και ο Χριστός είναι ίσοι, αποδεικνύεται ψεύδος. Ως προς το δόγμα της τριάδος «τρεις εν ενί», μόνο ένα εδάφιο σε ωρισμένες εκδόσεις των Γραφών το υποστηρίζει, και τώρα που η έρευνα των αρχαιοδιφών το απέδειξε νόθο και δεν απαντάται πλέον στις ακριβείς νεώτερες μεταφράσεις, διεγράφη από τις σελίδες του λόγου του Θεού. (Ιεζεκιήλ 18:4· Ρωμαίους 6:23· Ιωάννης 14:28· 1 Ιωάννου 5:7) Αυτά τα λόγια αίνου και άλλα που οι Χριστιανοί λαμβάνουν από τη Γραφή και τα χρησιμοποιούν στο κήρυγμά τους, ανατρέπουν τις ψευδείς διδασκαλίες των σημερινών ωργανωμένων «Χριστιανικών Θρησκειών». Τα πατροπαράδοτα σύμβολα πίστεως και οι διδασκαλίες του «Χριστιανισμού» που έχουν την προέλευσί τους από την ειδωλολατρία μάλλον παρά από την Αγία Γραφή, καταπίπτουν· δεν έχουν περισσότερη υπόστασι στη διάνοια των ειλικρινών, πληροφορημένων ανθρώπων από ό,τι είχαν το ομοίωμα του Βάαλ και το άλσος αφού ο Γεδεών και οι Βοηθοί του τα κατέστρεψαν.

22, 23. (α) Πώς το όνομα του Γεδεών έχει σημασία στον τύπο και στο αντίτυπο; (β) Στον τύπο και στο αντίτυπο πώς αντιδρούν οι εναντίοι στην κατάρριψι του Βααλισμού;

²² Το όνομα του Γεδεών σημαίνει «δενδροτόμος, κατεδαφιστής, πολεμιστής». Προς τα ακάθαρτα σκεύη της λατρείας του Βάαλ, ο Γεδεών ενήργησε σαν δενδροτόμος και κατεδαφιστής, ξεριζώνοντάς τα, η δε επομένη πορεία του δικαιώνει την άλλη σημασία του ονόματος του: «πολεμιστής». Ο μεγαλύτερος Γεδεών Χριστός Ιησούς, αποκαλύπτει αλήθειες και κρίσεις από το ναό που καταρρίπτουν το σύστημα του Διαβόλου στη διάνοια των ακολούθων Του, οι ακόλουθοι δε αυτοί συμμετέχουν στο ισοπεδωτικό του έργο εναντίον του συγχρόνου Βααλισμού με το να φανερώνουν αυτές τις κοφτερές, συντριπτικές αλήθειες στους άλλους. Με ποια αντίδρασι από μέρους των ακροατών; Για να έχετε μια ένδειξι, παρατηρήστε τον αντίκτυπο που είχαν οι τυπικές πράξεις του Γεδεών: «Και ότε οι άνθρωποι της πόλεως εξηγέρθησαν το πρωί, ιδού, ήτο κρημνισμένος ο βωμός του Βάαλ, και το άλσος το πλησίον αυτού κατακεκομμένον, και ο δεύτερος βους ωλοκαυτωμένος επί το θυσιαστήριον το ωκοδομημένον. Και είπεν ο είς προς τον άλλον, Τις έκαμε το πράγμα τούτο; Και εξετάσαντες και ανερευνήσαντες, είπον, Ο Γεδεών ο υιός του Ιωάς έκαμε το πράγμα τούτο. Τότε οι άνθρωποι της πόλεως είπον προς τον Ιωάς, Έκβαλε τον υιόν σου δια να θανατωθή, επειδή εκρήμνισε τον βωμόν του Βάαλ, και επειδή κατέκοψε το άλσος το πλησίον αυτού.»—Κριταί 6:28-30

²³ Χωρίς αμφιβολία αυτοί οι άνθρωποι ήταν μεταξύ εκείνων οι οποίοι είχαν κραυγάσει προηγουμένως στον Κύριο εξαιτίας των θλίψεών τους. Είχαν πιθανώς ακούσει το απαντητικό άγγελμα που ο Θεός έστειλε μέσω του προφήτου, ο οποίος είπε ότι η αποστασία τους στον Βααλισμό ήταν η ρίζα της ταλαιπωρίας τους. Εντούτοις όταν η αιτία των συμφορών τους χτυπήθηκε, σηκώθηκαν οχλοκρατικά εναντίον εκείνου που την εξέθεσε. Ήθελαν περισσότερο από το πράγμα που τους εμάστιζε. Δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την κατάστασι με λογική και σύνεσι, αλλά με αληθινό οχλοκρατικό πνεύμα απήτησαν ρητώς τη ζωή εκείνου που εξέθεσε τον Βάαλ. Σήμερα όταν οι μάρτυρες του Ιεχωβά εκθέτουν τις παραδεδεγμένες θρησκείες ως ειδωλολατρικής προελεύσεως και αντίθετες προς το λόγο του Θεού, και με τον τρόπον αυτόν καταρρίπτουν την ψευδή θρησκεία στις διάνοιες μερικών ακροατών, πολλοί άλλοι εγείρουν μια μεγάλη κραυγή εναντίον των δούλων του Θεού, απαιτούν τη σύλληψί τους, ζητούν τη φυλάκισί τους, σχηματίζουν οχλοκρατία εναντίον τους, και ακόμη φθάνουν ως το σημείο να απαιτήσουν, και μερικές φορές να αφαιρέσουν τη ζωή των δούλων του Θεού. Κατά περιόδους οι ηγέται της θρησκείας και της πολιτικής του κόσμου, δέονται να έχουν περισσότερο από εκείνο που τους μαστίζει, κραυγάζουν ότι εκείνο που χρειάζεται είναι περισσότερη από τη δική τους θρησκεία. Όταν η οδυνηρή τους συμφορά θα επέλθη σ’ αυτούς στον Αρμαγεδδώνα ας κράξουν τότε στους εκλεκτούς των θεούς ειδωλολατρικής προελεύσεως για απελευθέρωση και όχι στον Ιεχωβά Θεό.—Κριταί 10:14

24. Τι αποδεικνύει το ψεύδος της λατρείας του Βάαλ, είτε της αρχαίας είτε της νεωτέρας;

²⁴ Ο πατέρας του Γεδεών Ιωάς σταμάτησε τον όχλο στα βήματά του μ’ αυτά τα λόγια: «Μήπως σεις θέλετε διεκδικήση υπέρ του Βάαλ; ή σεις θέλετε σώσει αυτόν; όστις διεκδικήση υπέρ αυτού θέλει θανατωθή έως πρωίας· εάν ούτος ήναι θεός, ας διεκδικήση υπέρ εαυτού, διότι εκρήμνισαν τον βωμόν αυτού.» Αλλά ο Βάαλ δεν μπορούσε να απαντήση υπέρ του εαυτού του, ούτε μπορεί ο σύγχρονος Βααλισμός να διατηρήση τις διδασκαλίες του απέναντι της Βιβλικής αληθείας που διακηρύττεται ή να αντικρούση με λογικά επιχειρήματα τη μαρτυρία που δίδεται εναντίον του από τους μάρτυρας του Ιεχωβά. Η Χριστιανική πίστις αποδεικνύεται με έργα· ενώ ο Βααλισμός διαψεύδεται από την απουσία καλών έργων. Συνεπώς, «ωνόμασεν αυτόν [τον Γεδεών] εν τη ημέρα εκείνη Ιεροβάαλ, λέγων, Ας εκδικήση κατ’ αυτού ο Βάαλ, διότι εκρήμνισε τον βωμόν αυτού.» (Κριταί 6:31, 32) Αυτός ο βωμός του Βάαλ ανήκε στον Ιωάς, και όμως ο Γεδεών δεν αισθανόταν όπως συμβαίνει με πολλούς σήμερα, ότι η θρησκεία των πατέρων του ήταν αρκετά καλή γι’ αυτόν· και ο Ιωάς ήταν πρόθυμος ν’ αλλάξη τη λατρεία του όταν ο Θεός του αποδείχθηκε ανίσχυρος.

25. Γιατί είναι τόσο αναγκαίο να αποβάλη κανείς τη δαιμονολατρία προτού μπορέση να απολαύση την υποστήριξι και την ευλογία του Ιεχωβά;

²⁵ Μακριά, λοιπόν, από κάθε ψευδή θρησκεία που κρατεί τις διάνοιες των ανθρώπων αιχμάλωτες, περιορίζει και τυφλώνει τις διανοητικές ικανότητες έτσι ώστε να μη μπορούν οι άνθρωποι να διακρίνουν την αληθινή λατρεία του Θεού! Κάτω ο βωμός του Βάαλ, τα ομοιώματα, τα άλση, οι προσφορές! Ο Θεός δεν θα απελευθέρωνε τον Ισραήλ ενόσω ο Βάαλ έστεκε για ν’ αποδοθή σ’ αυτόν η απελευθέρωσις· ο Ιεχωβά σώζει μόνο όταν δεν υπάρχη ξένος θεός μεταξύ του λαού. (Ησαΐας 43:12) Προτού ο Ιεχωβά στραφή εναντίον των ορδών των επιδρομέων Μαδιανιτών στις ημέρες του Γεδεών, ο Βάαλ είχε καταρριφθή και οι ειλικρινείς Ισραηλίτες είχαν καθαρισθή από τα μολύσματά του. Αντιτυπικώς, προτού αποστείλη ο Ιεχωβά τους μάρτυράς του εναντίον των συστημάτων του Διαβόλου σε τολμηρή επίθεσι, τους έκαμε να υποβληθούν σε πνευματικό καθαρισμό υπό την εποπτεία του Μεγαλυτέρου Γεδεών Χριστού Ιησού στο ναό, για τον αποκλειστικό σκοπό να «προσφέρουν εις τον Κύριον προσφοράν εν δικαιοσύνη.»—Μαλαχίας 3:1-5· 1 Πέτρου 4:17.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΙΣ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΕΩΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΦΟΒΟΥΣ

26. Τι ο εχθρός ήταν αρκετά πανούργος ν’ αντιληφθή, και με ποια αντίδρασι από μέρους του;

²⁶ Παρακοή στον Θεό είχε οδηγήσει τους Ισραηλίτες σε μια κατάστασι πραγματικής αιχμαλωσίας· υπακοή ήταν το κλειδί που θα ξεκλείδωνε τη φυλακή και θα τους ελευθέρωνε για να απωθήσουν τους καταδυνάστας. Απομάκρυνσις της λατρείας του Βάαλ ήταν το πρώτο βήμα επάνω στο δρόμο τής επανόδου στην αληθινή λατρεία. Οι ειδωλολάτρες που λεηλατούσαν τη γη μπορεί να υπήρξαν αρκετά πανούργοι ώστε ν’ αντιληφθούν αυτό το γεγονός, και να δουν στον καθαρισμό από τον Βααλισμό τα πρώτα σημεία της επαναστάσεως που εσχεδιάζετο εναντίον της συνηθισμένης από μέρους τους διαρπαγής της γης. Οπωσδήποτε, σ’ αυτόν ακριβώς τον κρίσιμο καιρό οι καταδυνάσται ένωσαν τις δυνάμεις τους τουλάχιστον από 135.000 ισχυρούς, οι δε ορδές τους ξεχύθηκαν στις όχθες του Ιορδάνου, διέβησαν τον ποταμό και εισώρμησαν στην καρδιά του Ισραήλ, στην εύφορη κοιλάδα Ιεζραέλ. Εκεί εγκατέστησαν ένα εκτεταμένο εχθρικό στρατόπεδο από το οποίο ωρθώνονταν σπαθιά έτοιμα να ανακόψουν κάθε εκδήλωσι που θα μπορούσε να στραφή εναντίον τους.—Κριταί 6:33· 8:10.

27. Πώς ο Γεδεών αντιμετώπισε αυτή τη μεγαλύτερη απειλή, και με ποιο ενδιαφέρον για την υποστήριξι του Θεού;

²⁷ Το θείο υπόμνημα εκθέτει πώς ο Γεδεών υπεκινήθη από το πνεύμα του Κυρίου ν’ αντιμετωπίση αυτή την επιδρομή σαλπίζοντας το σήμα του κινδύνου, αποστέλλοντας αγγελιαφόρους σε ωρισμένες περιοχές, και συναθροίζοντας στρατεύματα για να εναντιωθούν στους εισβολείς· εκθέτει επίσης πώς εζήτησε περισσότερη βεβαίωσι από τον Ιεχωβά ότι θα ήταν μαζί τους στη μάχη και θα έσωζε τον Ισραήλ· και πώς η βεβαίωσις αυτή εδόθη με το ότι ο Θεός έκαμε να γίνη δροσιά επάνω στον πόκο ενώ όλο το έδαφος παρέμενε ξερό, και έπειτα να γίνη δροσιά σε όλο το έδαφος ενώ ο πόκος δεν απερρόφησε διόλου. Προηγουμένως ο Γεδεών είχε κάμει έλεγχο για να είναι βέβαιος για τη θεία καθοδηγία όταν ήλθε ο άγγελος· τώρα έκαμε δυο φορές έλεγχο σ’ αυτή τη δοκιμή για να βεβαιωθή για την ορθότητα της στάσεώς του. Τότε «ο Ιεροβάαλ (όστις είναι ο Γεδεών,) εξηγέρθη πρωί, και πας ο λαός ο μετ’ αυτού, και εστρατοπέδευσαν πλησίον της πηγής Αρώδ· το δε στρατόπεδον των Μαδιανιτών ήτο κατά το βόρειον αυτών, προς τον λόφον Μορέχ εν τη κοιλάδι.»—Κριταί 6:34-40· 7:1.

28. Ποιο νόμιμο κοσκίνισμα της δυνάμεως του Γεδεών διέταξε τώρα ο Θεός και γιατί;

²⁸ Ενώ ήταν 32.000 μόνο Ισραηλίτες συναθροισμένοι επάνω στους λόφους, και μια εχθρική ορδή από 135.000 απλωμένη στην κοιλάδα κάτω, ο Ιεχωβά Θεός απηύθυνε την εκπληκτική αυτή διαταγή στον Γεδεών: «Πολύς είναι ο λαός ο μετά σου ώστε να παραδώσω τους Μαδιανίτας εις την χείρα αυτού, μήπως ο Ισραήλ καυχηθή εναντίον μου, λέγων, Η χειρ μου με έσωσε· τώρα λοιπόν κήρυξον εις επήκοον του λαού, λέγων, Όστις είναι δειλός και φοβούμενος, ας στρέψη.» (Κριταί 7:2, 3) Αυτή τη φορά η δοκιμή δεν εζητείτο από τον Γεδεών για να φανερωθή η ορθότης της στάσεως ή να δοθή βεβαίωσις για την υποστήριξι του Ιεχωβά, αλλά ήταν ένα κοσκίνισμα από τον Θεό τον ίδιο, εκείνων που είχαν συναχθή για τη μάχη. Στους φοβισμένους ελέχθη να παν στα σπίτια τους· και 22.000 εγκατέλειψαν τη συγκέντρωσι, απεσύρθησαν από τις μάχιμες δυνάμεις. Δέκα χιλιάδες παρέμειναν στην πηγή Αρώδ, της οποίας το όνομα, κατά σύμπτωσιν, σημαίνει «τρόμος, παλμός». Η διαφορά εις βάρος του Ισραήλ, που ήταν άλλοτε τέσσερες προς ένα, έγινε τώρα δεκατρείς προς ένα! Εντούτοις, ο Ιεχωβά ενήργησε σοφά σύμφωνα με το νόμο του: «Οι άρχοντες θέλουσι λαλήσει έτι προς τον λαόν, και θέλουσιν ειπεί, Τις άνθρωπος είναι δειλός και άκαρδος; ας αναχωρήση και ας επιστρέψη εις την οικίαν αυτού, δια να μη δειλιάση η καρδία των αδελφών αυτού, ως η καρδία αυτού.»—Δευτερονόμιον 20:8.

29. Τι συνέβη εις εκπλήρωσιν της τυπικής συναθροίσεως των Μαδιανιτών εναντίον του Γεδεών, και της δοκιμής του για την υποστήριξι του Θεού;

²⁹ Εις εκπλήρωσιν των μερών αυτών του προφητικού δράματος, μετά την ενθρόνισι του Χριστού Ιησού και την έλευσί του στο ναό και μετά τον καθαρισμό του κεχρισμένου υπολοίπου στη γη η οργάνωσις του Σατανά παρετάχθη για μάχη εναντίον των διαγγελέων της Βασιλείας. (Αποκάλυψις 12:17) Διάφορες προφητείες προλέγουν ότι στον καιρόν αυτόν άτομα και έθνη θα συνωμοτούσαν και θα ένωναν τις δυνάμεις τους για ν’ αντισταθούν στους μάρτυρας, οι οποίοι είχαν τώρα ελευθερωθή διανοητικώς από πολλές ψευδείς θρησκευτικές δοξασίες που κρατούσαν σε αναπηρία την υπηρεσία τους προς τον Θεό. (Ψαλμός 2 και 83· Ησαΐας 8:9-12· Αποκάλυψις 11:17, 18) Επειδή είναι πολύ πιο ολιγάριθμοι, όπως η ομάδα του Γεδεών, οι κεχρισμένοι μάρτυρες του Ιεχωβά πρέπει να βασίζωνται στη βοήθεια του Θεού· μόνοι τους δεν μπορούν να κάμουν τίποτε. Γι’ αυτό εξακολουθητικά δοκιμάζουν τη στάσι τους, εξετάζουν τον εαυτό τους, ερευνούν τις Γραφές για να ιδούν αν το κήρυγμά τους παραμένη σε αρμονία μ’ αυτές, αναζητούν αποδείξεις της κατευθύνσεως και ευλογίας του Ιεχωβά, και στέκουν άγρυπνοι για να επωφεληθούν από οποιαδήποτε θεία επίπληξι ή διόρθωσι. Όπως ο Γεδεών έκαμε και ξαναέκαμε δοκιμή, έτσι εξακολουθούν να δοκιμάζουν τη στάσι τους έναντι του Θεού καθώς κινούνται προς τα εμπρός μέσα στο ρεύμα του χρόνου.—2 Κορινθίους 13:5· 1 Θεσσαλονικείς 5:21· Εβραίους 12:5-11.

30. Σήμερα, πώς ενεργεί ο φόβος για να αποχωρίση πολλούς από τη Χριστιανική συνάθροισι;

³⁰ Καθώς οι μάρτυρες κηρύττουν σε όλη τη γη, προσκαλούν άλλους να συναθροισθούν μαζί τους. Πολλοί ακροαταί συμφωνούν στην καρδιά τους με το άγγελμα εναντίον της υποκριτικής θρησκείας, αλλά αρνούνται να συναθροισθούν. Άλλοι συμφωνούν και συναθροίζονται, όπως οι 32.000 Ισραηλίτες. Αλλά σ’ αυτές τις συναθροίσεις διακρίνουν τη μάχη που περιλαμβάνεται σ’ αυτό το ζήτημα, βλέπουν την εχθρική δύναμι παρατεταγμένη εναντίον των μαρτύρων, ανακαλύπτουν ότι καταδίωξις επέρχεται εναντίον εκείνων που στέκουν υπέρ του Ιεχωβά και έπειτα από ένα σύντομο διάστημα παρακολουθήσεως των συναθροίσεων, αποσύρονται από την ομάδα των αφόβων. Επειδή δεν έχουν την τελεία αγάπη για τον Θεό η οποία απομακρύνει κάθε φόβο, παγιδεύονται από φόβο ανθρώπου και ο τρόμος δεσμεύει τη διάνοιά τους σε δουλεία. Οι συναθροίσεις όπου ρέουν τα νερά της αληθείας γίνονται τόποι τρόμου και παλμών γι’ αυτούς, όπως ακριβώς η πηγή του Αρώδ για τους 22.000. Προτιμούν μια καλή θέσι στην κοινότητα μάλλον παρά μια καλή θέσι απέναντι του Θεού, όπως έκαμαν εξέχοντες άνθρωποι στον καιρό του Ιησού: «Αλλ’ όμως και εκ των αρχόντων πολλοί επίστευσαν εις αυτόν· πλην δια τους Φαρισαίους δεν ωμολόγουν, δια να μη γείνωσιν αποσυνάγωγοι. Διότι ηγάπησαν την δόξαν των ανθρώπων μάλλον παρά την δόξαν του Θεού.» (Ιωάννης 12:42, 43) Έτσι η ασθενής των προσπάθεια να αποσπασθούν από τα δεσμωτικά συστήματα του Σατανά όπου είναι φυλακισμένοι, παύει, καθώς χάνουν το θάρρος τους, εγκαταλείπουν το να συνέρχωνται, και επιστρέφουν στην αιχμαλωσία.—Παροιμίαι 29:25· Ματθαίος 5:10-12· 2 Τιμόθεον 3:12· Εβραίους 10:25· 1 Ιωάννου 4:18.

ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΟΚΝΗΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΖΗΛΩΤΑΣ

31-33. Πώς οι γραμμές του στρατού του Γεδεών αραιώθηκαν ακόμη, και γιατί;

³¹ Ο Ιεχωβά Θεός έκαμε αυτή τη δοκιμή για να απομακρύνη τους δειλούς. Το έκαμε αυτό αποκαλύπτοντας την αλήθεια που φανερώνει τη μάχη που είναι μπροστά, το ότι πρέπει να εκτεθή η οργάνωσις του Διαβόλου, οι αποκαλύψεις δε αυτές έφεραν στην επιφάνεια φόβο. Η αλήθεια απέκοψε από το ποίμνιο των προβάτων εκείνους που δεν ήθελαν ν’ ακολουθήσουν με θάρρος τον Αρχηγό τους, τον Ιησού Χριστό. Εθυσίασε την ποσότητα για την ποιότητα, αλλά και πρόσθετες ακόμη αποκαλύψεις αληθείας επρόκειτο να αραιώσουν ακόμη περισσότερο τις γραμμές, όπως προσκιάσθηκε από ό,τι συνέβη έπειτα στον από δέκα χιλιάδες στρατό του Γεδεών:

³² «Και είπε Κύριος προς τον Γεδεών, Ο λαός είναι έτι πολύς· καταβίβασον αυτούς εις το ύδωρ, και εκεί θέλω εκκαθαρίσει αυτούς εις σε· και περί ούτινος σοι είπω, Ούτος θέλει ελθεί μετά σου, αυτός θέλει ελθεί μετά σου· και περί ούτινος σοι είπω, Ούτος δεν θέλει ελθεί μετά σου, αυτός δεν θέλει ελθεί. Και κατεβίβασε τον λαόν εις το ύδωρ· και είπεν ο Κύριος προς τον Γεδεών, Πας όστις λάψη με την γλώσσαν αυτού από του ύδατος, καθώς λάπτει ο σκύλος, τούτον θέλεις στήσει χωριστά· και πας όστις κάμψη τα γόνατα αυτού δια να πίη. Και ο αριθμός των λαπτόντων με την χείρα αυτών προς το στόμα αυτών ήτο τριακόσιοι άνδρες· άπαν δε το επίλοιπον του λαού έκαμψε τα γόνατα αυτών δια να πίωσιν ύδωρ. Και είπεν ο Κύριος προς τον Γεδεών, Δια των τριακοσίων ανδρών οίτινες έλαψαν θέλω σώσει υμάς, και θέλω παραδώσει τους Μαδιανίτας εις την χείρα σου· άπαν δε το επίλοιπον του λαού ας υπάγωσιν έκαστος εις τον τόπον αυτού.»—Κριταί 7:4-7.

³³ Η διαφορά εις βάρος του Ισραήλ έφθασε τους 450 προς έναν! Τι θα μπορούσε να κάνη αυτή η φούχτα απέναντι 135.000 εχθρικών ξιφομάχων; Μόνη της, ασφαλώς τίποτε! Οποιαδήποτε απελευθέρωσις που θα μπορούσε τώρα να έλθη μέσω αυτών, δεν θα ωφείλετο ασφαλώς στην αριθμητική τους δύναμι. Ποτέ δεν θα μπορούσαν αργότερα να καυχηθούν με υπερηφάνεια και κομπασμό, λέγοντας: ‘Το χέρι μου εκέρδισε τη νίκη.’ Ούτε στον Βάαλ που είχε τώρα καταρριφθή και ξεριζωθή, ούτε στις γραμμές τους που είχαν τώρα αραιωθή και ελαφρωθή, αλλά μόνον στον Ιεχωβά Θεό θα μπορούσε να αποδοθή οποιαδήποτε προσεχής νίκη!

34. Ποιες πραγματικές περιστάσεις επρομήθευσαν μια λογική βάσι για τη δοκιμή στην πόσι;

³⁴ Αλλά γιατί οι 9.700 που γονάτισαν για να πιούν εστάλθηκαν σπίτι τους, μήπως απερρίφθησαν; Γίνεται εύκολα δεκτό ότι ο φόβος ήταν μια εύλογη αιτία για ν’ απομακρυνθούν οι 22.000· αλλά ποια λογική βάσι θα μπορούσε να έχη αυτή η δοκιμή στην πόσι του νερού; Θυμηθήτε ότι η στρατιωτική δύναμις του Γεδεών ήταν στα άκρα του εχθρικού στρατοπέδου, ότι η εναντίωσις ήταν σε ορατή απόστασι, ότι μια μάχη επέκειτο. Δεν απαιτούσαν οι περιστάσεις ετοιμότητα, επαγρύπνησι; Και τι μπορεί να δη ένας άνθρωπος που γέρνει το σώμα του ή ξαπλώνεται πρηνής για να ρουφήξη με απληστία νερό, λησμονώντας το περιβάλλον του; Δεν έδειξαν οι 9.700 αμεριμνησία, αμέλεια, αδιαφορία, έλλειψι εκτιμήσεως της κρισιμότητος της καταστάσεως, με το ν’ απλώσουν τα πόδια τους και να σκύψουν με άνεσι κάτω για να ικανοποιήσουν τις προσωπικές τους ανάγκες; Ναι· τόσο ακριβώς, όσο οι 300 έδειξαν τις αντίστοιχες καλές ιδιότητες κρατώντας τα πόδια τους στηριγμένα στη γη, φέρνοντας το αναγκαίο νερό στο στόμα τους με κοιλωμένες παλάμες, έχοντας τα μάτια μπροστά και το κεφάλι σε προσοχή για να παρακολουθούν τα συμβάντα που επρόκειτο να φθάσουν γοργά στο αποκορύφωμά τους. Ενώ έσβηναν τη δίψα τους, δεν λησμονούσαν τη μάχη.

35. Σήμερα, πού βρίσκονται συμβολικοί τόποι υδρεύσεως για πολλούς, και ποια Γραφική υποστήριξι έχει η απάντησίς σας;

³⁵ Ποια είναι η προφητική σημασία τούτου; Οι Γραφές ξεχειλίζουν από αποδείξεις ότι το νερό παριστάνει τις ζωοπάροχες αλήθειες που προέρχονται απ’ τον Ιεχωβά. Εκφράσεις όπως πηγές της σωτηρίας, πηγές ζώντων υδάτων, ποταμός ζωής, και καθαρισμός «με το λουτρόν του ύδατος δια του λόγου» είναι μόνον μερικά παραδείγματα. (Ησαΐας 12:3· Ιερεμίας 2:13· Ιεζεκιήλ 47:1-12· Αμώς 8:11· Εφεσίους 5:26· Αποκάλυψις 22:1, 17) Ενώ μπορεί κανείς να πίνη από τα ύδατα της αληθείας κατ’ ιδίαν στο σπίτι του, πρέπει επίσης να πίνη στις συγκεντρώσεις της εκκλησίας. Οι συναθροίσεις αυτές είναι τόποι υδρεύσεως για πολλούς· στο δράμα δε που εξετάζομε, εποτίζετο ένας συναθροισμένος όμιλος. Επομένως, η δοκιμή στην πόσι κατά τους συγχρόνους καιρούς εκδηλώθηκε στις συγκεντρώσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά.

36. Ποια τάξις προσκιάσθηκε από τους 9.700 που απέτυχαν στη δοκιμή της πόσεως στον καιρό του Γεδεών, και πότε αυτή εκδηλώθηκε ιδιαίτερα;

³⁶ Οι 22.000 δειλοί δεν παρέμειναν γύρω στην πηγή του Αρώδ επί αρκετή ώρα για να σβήσουν τη δίψα τους, αλλά οι 9.700 το έκαμαν αυτό. Πολλοί σήμερα έρχονται σε μια ή δυο συναθροίσεις και τρομάζουν και απομακρύνονται λόγω της προοπτικής της υπηρεσίας και της καταδιώξεως, προτού λάβουν πραγματικά τη γεύσι των υδάτων της αληθείας, άλλοι όμως εξακολουθούν να συγκεντρώνωνται και να πίνουν από το άγγελμα. Παρακολουθούν τις συναθροίσεις, αναπαύουν τα πόδια τους και λαμβάνουν στάσεις ευκολίας και ανέσεως, απολαμβάνουν την αρμονική εξήγησι δυσκόλων Γραφικών εδαφίων που είναι σαν ωραία μουσική στ’ αυτιά τους, και πίνουν από τις περιγραφές των ευλογιών του νέου κόσμου που τους δίνουν την εντύπωσι ενός πολύ θελκτικού άσματος· δεν μεταδίδουν όμως, αυτή την ωραία μουσική στους άλλους, δεν ψάλλουν το θελκτικό άσμα για άλλα αυτιά, δεν στέκουν στα πόδια τους για μαρτυρία, ούτε ανοίγουν τα μάτια τους στην υπηρεσία, ούτε αντιμετωπίζουν τον εχθρό στο πεδίον της μάχης. (Ιεζεκιήλ 33:30-33) Το μόνο τους πρόγραμμα επεκτάσεως είναι ιδιοτελές, το να διογκώσουν, δηλαδή, το κεφάλι τους, το να φυσιωθούν με μια γνώσι που δεν συνοδεύεται από κατανόησι, το να θησαυρίσουν αλήθεια για τον εαυτό τους όπως ένας φιλάργυρος χώνει στη γη χρυσάφι. Η τάξις αυτή, που προσκιάσθηκε από τους 9.700 στον καιρό του Γεδεών, εκδηλώθηκε ιδιαίτερα το 1920, όταν τόσο πολλοί επαγιδεύθηκαν από την εγωκεντρική πορεία της αναπτύξεως «χαρακτήρος», και όταν τόσο λίγοι είδαν την ανάγκη της υπηρεσίας του αγρού. Όταν η ανάγκη της εκτελέσεως υπηρεσίας στον αγρό ετονίσθηκε επανειλημμένως στις συναθροίσεις, αυτή η αλήθεια ήταν πολύ δύσκολο να κατανοηθή από πολλούς και τους απεμάκρυνε από τη συγκέντρωσι του λαού του Ιεχωβά.—Παροιμίαι 4:5-7· Ιωάννης 6:60-66· 1 Κορινθίους 8:1.

37. Πώς άλλοι δείχνουν πρόθεσι και επαγρύπνησι στις συναθροίσεις, που τους κάνει αξίους να παραβληθούν με τους πιστούς 300 στο δράμα;

³⁷ Πόσο διάφορη είναι η στάσις των αντιτυπικών τριακοσίων όταν παρακολουθούν τις συναθροίσεις! Πρέπει να πιούν, και πίνουν· αλλά γι’ αυτούς το άγγελμα δεν είναι απλώς ένα ωραίο Κυριακάτικο κήρυγμα που γαργαλίζει τ’ αυτιά και έπειτα λησμονείται, δεν είναι μια όμορφη μουσική που μπαίνει από το ένα αυτί και βγαίνει από το άλλο, δεν είναι ένα ευχάριστο άσμα που νανουρίζει φέρνοντας όνειρα ημέρας για ένα νέο κόσμο. Όταν αυτοί απολαμβάνουν στις συναθροίσεις διδακτικές πείρες ή πρακτικές επιδείξεις, ο νους τους είναι προσεκτικός ως προς το πώς μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη διδασκαλία αυτή στη δική τους υπηρεσία στον αγρό. Όταν μελετάται από τη συνάθροισι το περιοδικό Σκοπιά και αποκαλύπτωνται σπουδαία Γραφικά σημεία, αυτοί, όχι μόνο απολαμβάνουν την αλήθεια τούτη οι ίδιοι, αλλά και σκέπτονται πώς μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτή τη γνώσι στο δικό τους έργο κηρύγματος. Είναι ‘εκτελεσταί του λόγου, και όχι μόνον ακροαταί’. (Ιάκωβος 1:22) Πίνουν άφθονα από τα νερά της αληθείας που αναβρύζουν στις συναθροίσεις, αλλά, καθώς το κάνουν αυτό, κρατούν μάτια και αυτιά ανοιχτά στις ευκαιρίες υπηρεσίας όπου μπορούν ν’ αφήσουν την αλήθεια να ρέη στους άλλους. Καθώς μανθάνουν οι ίδιοι, η επιθυμία να κηρύξουν στους άλλους δημιουργεί πίεσι ώσπου πλησιάζει στο σημείο της εκρήξεως· τότε λαμβάνουν ανακούφισι ανοίγοντας τα χείλη και αφήνοντας το άγγελμα να παφλάση για να το απολαύσουν άλλοι, όπως έκαμε και ο Ελιού.—Ιώβ 32:17-20.

38. Στη διάρκεια του 1920 πώς ελαττώθηκαν οι γραμμές των κεχρισμένων μαρτύρων, και όμως γιατί ο μικρός αριθμός τους δεν ήταν αιτία για να χάσουν το θάρρος;

³⁸ Στη διάρκεια του 1920 οι δοκιμασίες που προήλθαν από τις συνεχείς νέες αλήθειες και κρίσεις από το ναό, εκαθάρισαν και άγνισαν το κεχρισμένο υπόλοιπο ώσπου μόνο οι ολίγοι ακλόνητοι απέμειναν, οι δοκιμασμένοι και δόκιμοι, οι άφοβοι και ανιδιοτελείς, οι άγρυπνοι μαχηταί, οι ‘ισχυροί εν Κυρίω και εν τω κράτει της ισχύος αυτού’. (Ησαΐας 6:5-7· Ζαχαρίας 3:1-5· Εφεσίους 6:10) Ένας μικρός όμιλος μαρτύρων εν συγκρίσει με τις εχθρικές ορδές επρόκειτο ν’ αντιμετωπισθούν· ακόμη και τώρα, οι αριθμοί δεν χρειάζονται για τη νίκη όταν ο Ιεχωβά είναι στο πλευρό των ολίγων. (1 Σαμουήλ 14:6· Λουκάς 19:40· Ρωμαίους 8:31) Οι εξελίξεις απέδειξαν αληθινό αυτό το αξίωμα στον καιρό του Γεδεών τα αντιτυπικά γεγονότα το επιβεβαιώνουν σήμερα.

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΔΙΑΝΟΙΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΘΗΚΑΝ

39. Πώς οι περισσότεροι αντιστάθηκαν και ανθίστανται στις προσπάθειες για πνευματικό καθαρισμό, τόσο στο δράμα όσο και σήμερα;

³⁹ Αλλά προτού εγκύψωμε στη Γραφική αφήγησι της πραγματικής μάχης και παραλληλίσουμε με τα συμβάντα της τις αντιτυπικές εκπληρώσεις, σταθήτε λίγο για να σκεφθήτε πάνω στο δράμα ως το σημείο αυτό. Όλος ο Ισραήλ βρισκόταν σε μια ακάθαρτη κατάστασι ενώπιον του Θεού, που ωφείλετο στη λατρεία του Βάαλ. Υπέφεραν πραγματικό μαστίγωμα από τις σκληρές δυνάμεις της κατοχής. Εκραύγασαν στον Κύριο μέσα στη θλίψι τους. Αυτός απήντησε στέλνοντας ένα προφήτη και έναν άγγελο, και εγείροντας ένα κριτή ως ελευθερωτή. Οι περισσότεροι αντιστάθηκαν στο άγγελμα που εστάλη μέσω του προφήτου και ήθελαν να θανατώσουν με οχλοκρατική βία τον κριτή που ηγέρθη με την επίσκεψι του αγγέλου. Προτιμούσαν τον δημοφιλή Βααλισμό από την αληθινή λατρεία. Ομοίως σήμερα, δημοφιλείς είναι οι παραδεδεγμένες αλλά ψευδείς θρησκείες του «Χριστιανισμού», οι δε ανόθευτες Γραφικές αλήθειες που διακηρύττονται, από τους μάρτυρας του Ιεχωβά ερεθίζουν τους όχλους και τους κάνουν να μεταχειρισθούν βία.

40. Πώς το κεχρισμένο υπόλοιπο προετοιμάσθηκε για πόλεμο, και ποια αφροσύνη αποφεύγουν;

⁴⁰ Αλλά ο πιστός Γεδεών και οι άνδρες κατέρριψαν τον Βάαλ στη γη, απέστειλαν προκλήσεις για συγκέντρωσι στρατού, ετοίμασαν τις δυνάμεις τους για πόλεμο απομακρύνοντας τους δειλούς και τους ιδιοτελείς οκνηρούς, και παρέμειναν άγρυπνοι για δράσι. Σήμερα υπάρχει ένας όμοιος όμιλος, ένα κεχρισμένο υπόλοιπο. Αυτοί ετοιμάσθηκαν για πόλεμο απορρίπτοντας από τη διάνοιά τους τις ψευδείς θρησκευτικές ιεροτελεστίες και διδασκαλίες, ελευθερώθηκαν πνευματικώς από τον σύγχρονο Βααλισμό και άνοιξαν το νου τους για να δεχθή τις αλήθειες από το λόγο του Θεού και από τον Μεγαλύτερον Γεδεών στο ναό. Μελετούν, κατ’ ιδίαν και στη συνάθροισι, απηλλαγμένοι από φόβο και ιδιοτέλεια. Δεν παύουν να συναθροίζωνται για να επιστρέψουν στον Βααλισμό. Η γυναίκα του Λωτ εκύτταξε πίσω στα Σόδομα, οι Ισραηλίτες στην έρημο εκύτταζαν πίσω στις Αιγυπτιακές τέρψεις, ο λουσμένος χοίρος ξαναγυρίζει στο βόρβορο, ο σκύλος επιστρέφει στο ξέρασμά του· αλλά οι Χριστιανοί που ελευθερώθηκαν από τον σύγχρονο Βααλισμό δεν επιστρέφουν, δεν κυττάζουν πίσω αφού έβαλαν το χέρι επάνω στο άροτρο της υπηρεσίας της Βασιλείας.—Γένεσις 19:26· Αριθμοί 11:4-6, 18-20· 2 Πέτρου 2:20-22· Λουκάς 9:62.

41, 42. Πώς οι διανοητικώς ελεύθεροι μάρτυρες χρησιμοποιούν την αλήθεια του Θεού, όπως φανερώνεται από τους συμβολισμούς της Γραφής;

⁴¹ Με διάνοιες ελευθερωμένες και γεμάτες από την αλήθεια που ελευθερώνει τους ανθρώπους, οι κεχρισμένοι αυτοί μάρτυρες προχώρησαν και ακόμη προχωρούν για να ελευθερώσουν άλλους. Σχεδιάζουν διαρρήξεις φυλακών, όχι κατά γράμμα κελλιών, και όχι με τη χρησιμοποίησι πριονιών ή εκρηκτικών υλών, αλλά με την αλήθεια του λόγου του Θεού, που είναι οξύτερη από οποιοδήποτε δίκοπο μαχαίρι, και που μπορεί να ελευθερώση διάνοιες δεσμευμένες με διαβολικά σχοινιά. Η μάχαιρα του πνεύματος τρυπά και σχίζει, τα ύδατα της αληθείας πλημυρρίζουν τους κρυψώνες της πλάνης, η σκληρή και κοφτερή αλήθεια σαν χάλαζα ανατρέπει το καταφύγιο του ψεύδους, σαν μάστιξ ερεθίζει, και τρομοκρατεί τους κληρικούς-δεσμοφύλακας που είναι ανίκανοι να συγκαλύψουν την απατηλή διακονία τους, η πύρινη αλήθεια καταναλίσκει το θρησκευτικό άχυρο, και σαν σφυρί που συντρίβει βράχους κονιορτοποιεί τους δογματικούς λίθους προσκόμματος που κάνουν τόσο πολλούς να σκοντάφτουν όταν προσπαθούν να ακολουθήσουν το μονοπάτι της αληθινής λατρείας. Είναι όπως το λέγουν ο Ησαΐας και ο Ιερεμίας.

⁴² «Η χάλαζα θέλει εξαφανίσει το καταφύγιον του ψεύδους, και τα ύδατα θέλουσι πλημμυρίσει τον κρυψώνα. . . . Όταν η πλημμυρούσα μάστιξ διαβαίνη, τότε θέλετε καταπατηθή υπ’ αυτής. Ευθύς όταν διαβή, θέλει σας πιάσει· διότι καθ’ εκάστην πρωίαν θέλει διαβαίνει, ημέραν και νύκτα· και μόνον το να ακούση τις την βοήν, θέλει είσθαι φρίκη. Διότι η κλίνη είναι μικροτέρα παρά ώστε να δύναται τις να εξαπλωθή· και το σκέπασμα στενώτερον παρά ώστε να δύναται να περιτυλιχθή.» (Ησαΐας 28:17-20) «Ο προφήτης, εις τον οποίον είναι ενύπνιον, ας διηγηθή το ενύπνιον· και εκείνος, εις τον οποίον είναι ο λόγος μου, ας λαλήση τον λόγον μου εν αληθεία. Τι είναι το άχυρον προς τον σίτον; λέγει Κύριος. Δεν είναι ο λόγος μου ως πυρ; λέγει Κύριος· και ως σφύρα κατασυντρίβουσα τον βράχον;»—Ιερεμίας 23:28, 29· Ησαΐας 62:10· Εφεσίους 6:17· Εβραίους 4:12.

43. Εκτός από την κατάρριψι του συγχρόνου Βααλισμού, τι άλλο επιτελεί η αλήθεια; και πώς πρέπει να διακηρρύττουν αυτή την αλήθεια οι ακόλουθοι του Χριστού;

⁴³ Η αλήθεια όσον αφορά την ειδωλολατρική προέλευσι και τον Βααλοειδή χαρακτήρα των θρησκευτικών δογμάτων του «Χριστιανισμού», ελευθερώνει τη διάνοια του ακροατού απ’ αυτά, τα αναιρεί, τα ανατρέπει από οποιαδήποτε Χριστιανική υπόστασι που είχαν κάποτε στη διάνοια του ατόμου αυτού. Αλλά η αλήθεια της Γραφής κάνει πολύ περισσότερα από το να ξερριζώνη, να κατασκάπτη, να κατεδαφίζη και να καταστρέφη, όπως φανερώνεται από την αποστολή του Ιερεμία: «Σε κατέστησα σήμερον επί τα έθνη, και επί τας βασιλείας, δια να εκριζόνης, και να κατασκάπτης, και να καταστρέφης, και να κατεδαφίζης, να ανοικοδομής, και να καταφυτεύης.» (Ιερεμίας 1:10) Όπως ο Γεδεών ανοικοδόμησε την αληθινή λατρεία αφού κατέρριψε το Βααλισμό, έτσι σήμερα το κεχρισμένο υπόλοιπο φυτεύει και ανοικοδομεί την ορθή διδασκαλία αφού εξεκαθάρισε τα δογματικά απορρίμματα των καθ’ υπόθεσιν εκχριστιανισμένων ειδωλολατρικών δοξασιών. Εκτελώντας αυτή την υπηρεσία οι ακόλουθοι του Χριστού πρέπει να αποφεύγουν τις ανόητες συζητήσεις και τις φιλονεικίες, και να είναι πράοι και ήπιοι και διδακτικοί, για να μπορέση ο μαθητευόμενος να ανακτήση τη διανοητική ελευθερία που του είναι παγιδευμένη από το Σατανά. «Τας δε μωράς και απαιδεύτους φιλονεικίας παραιτού, εξεύρων ότι γεννώσι μάχας. Ο δε δούλος του Κυρίου δεν πρέπει να μάχηται, αλλά να ήναι πράος προς πάντας, διδακτικός, ανεξίκακος, διδάσκων μετά πραότητος τους αντιφρονούντας· μήποτε δώση εις αυτούς ο Θεός μετάνοιαν, ώστε να γνωρίσωσι την αλήθειαν, και να ανανήψωσιν από τις παγίδος του διαβόλου, υπό του οποίου είναι πεπαγιδευμένοι εις το θέλημα εκείνου.»—2 Τιμόθεον 2:23-26.

44. Γιατί οι μάρτυρες του Ιεχωβά ελευθερώθηκαν διανοητικώς; και πώς είναι εξηρτισμένοι για να εκπληρώσουν αυτό το σκοπό;

⁴⁴ Γι’ αυτόν ακριβώς τον θεοσεβή αγώνα προς το συμφέρον της ελευθερίας έχουν ελευθερωθή διανοητικώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά. Η αλήθεια που τους ελευθέρωσε, πρέπει να χρησιμοποιηθή για να ελευθερώση άλλους, όπως φανερώνεται από την παραβολή των μνων. (Λουκάς 19:11-27· Ματθαίος 5:14-16) Μάχονται ως στρατιώται του Χριστού, αποχωρισμένοι από κοσμικές περιπλοκές, κακοπαθώντας. (2 Τιμόθεον 2:2-4) Οπλισμένοι όχι με σαρκικά όπλα, αλλά με την αλήθεια της Γραφής, μπορούν να ανατρέψουν τα διανοητικά δεσμωτήρια και οχυρώματα, και οποιοδήποτε επιχείρημα ή εμπόδιο που εγείρεται από τους ορατούς δεσμοφύλακας και μπορεί να κατασυντριβή, διάνοιες δε που άλλοτε ήταν αιχμάλωτες του Σατανά, δεσμεύονται με υπακοή στον Χριστό και στον Θεό. «Αν και περιπατούμεν εν σαρκί, δεν περιπατούμεν όμως κατά σάρκα· διότι τα όπλα του πολέμου ημών δεν είναι σαρκικά, αλλά δυνατά συν Θεώ προς καθαίρεσιν οχυρωμάτων· επειδή καθαιρούμεν λογισμούς, και παν ύψωμα επαιρόμενον εναντίον της γνώσεως του Θεού, και αιχμαλωτίζομεν παν νόημα εις την υπακοήν του Χριστού.»—2 Κορινθίους 10:3-5.

45. Ποια ζητήματα απομένει να διευκρινισθούν στο επόμενο τεύχος;

⁴⁵ Όταν στρεφόμαστε πίσω στο αρχαίο προφητικό δράμα που περιλαμβάνει τον Γεδεών και τον μικρό του όμιλο των τριακοσίων, όταν τους ακολουθούμε στη μάχη εναντίον του εχθρού που απλώθηκε στην κοιλάδα Ιεζραέλ πολυάριθμος σαν ακρίδες, θα βρούμε άραγε να προεικονίζεται εκεί ο Χριστιανικός πόλεμος που δεν χρησιμοποιεί σαρκικά όπλα; Θα είναι η έκβασις της μάχης στις ημέρες των κριτών όμοια με τα αποτελέσματα του Χριστιανικού αγώνος σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες του κόσμου του Σατανά; Τα στοιχεία που δίνουν την απάντησι θα εκτεθούν στο επόμενο τεύχος.