Ερωτήσεις από Αναγνώστας

● Οι εκδόσεις της Σκοπιάς λέγουν ότι ο Ισαάκ ήταν πέντε ετών, όταν απεγαλακτίσθη. Ποια είναι η βάσις της δηλώσεως αυτής;​—Χ. Σ., Ηνωμένες Πολιτείες.

Μολονότι οι Γραφές δεν καθορίζουν ειδικά την ηλικία, στην οποία απεγαλακτίσθη ο Ισαάκ, μπορούμε ωστόσο να το εξακριβώσωμε αυτό από τα γεγονότα που αναφέρουν. Ο Στέφανος είπε, όπως αναγράφεται στις Πράξεις 7:6, 7: «Ελάλησε δε προς αυτόν ο Θεός ούτως, Ότι το σπέρμα αυτού [του Αβραάμ] θέλει είσθαι πάροικον εν γη ξένη, και θέλουσι δουλώσει αυτό και καταθλίψει τετρακόσια έτη.»​—Γεν. 15:13.

Τι συνέβη στο τέλος αυτής της χρονικής περιόδου; Το Γένεσις 15:14 απαντά: «Το έθνος όμως, εις το οποίον θέλουσι δουλωθή, εγώ θέλω κρίνει· μετά δε ταύτα θέλουσιν εξέλθει με μεγάλα υπάρχοντα.» Ο Θεός εξετέλεσε τις κρίσεις του στην Αίγυπτο υπό μορφήν δέκα πληγών, κατόπιν δε οι Ισραηλίται, φορτωμένοι τα πολύτιμα πράγματα των Αιγυπτίων, έκαμαν την έξοδο τους από τη χώρα, διαβαίνοντας την Ερυθρά Θάλασσα και προχωρώντας νοτιοανατολικά προς το Όρος Σινά, όπου συνήχθησαν για να λατρεύσουν τον Ιεχωβά.​—Έξοδ. 7:4, 5· 12:35, 36.

Όπως εμφαίνεται στη Βιβλική χρονολογία, που εδημοσιεύθη στη Σκοπιά του 1951, σελίδες 221, 222 (στην Αγγλική), και στο βιβλίο «Νέοι Ουρανοί και Νέα Γη», αυτή η απελευθέρωσις από την Αιγυπτιακή δουλεία έλαβε χώραν στο έτος 1513 π.Χ. Αφού αυτό εσήμαινε το τέλος της τετρακοσιετούς περιόδου της θλίψεως, η αρχή της περιόδου εκείνης πρέπει να ήταν στο έτος 1913 π.Χ. Κατά την ίδια χρονολογία, ο Ισαάκ ήταν πενταετής εκείνο τον καιρό.

Είχε προλεχθή ότι το σπέρμα του Αβραάμ θα ήταν ξένοι κάτοικοι της χώρας που δεν ήταν δική τους. Αυτό ήταν αληθές από τον καιρό της γεννήσεως του Ισαάκ, διότι ο πατέρας του εγκατέλειψε τον οίκον του στην Ουρ και ήταν ένας ξένος κάτοικος (πάροικος) στη νότιο Παλαιστίνη. Είχε προλεχθή, επίσης, ότι αυτό το σπέρμα θα ήρχετο σε δουλεία ή θα υπεδουλώνετο, αλλ’ αυτό δεν αλήθευε ως προς την κατάστασί των σε όλη τη διάρκεια του καιρού της παροικίας των. Ως το έτος 1750 π.Χ. δεν είχε πωληθή ο Ιωσήφ σε δουλεία από τους αδελφούς του και δεν είχε φερθή στην Αίγυπτο, για να γίνη αργότερα πρωθυπουργός της χώρας. Κατόπιν, εν καιρώ, οι απόγονοι του και όσοι από τους αδελφούς του παρώκησαν στην Αίγυπτο κι έγιναν πολυπληθής λαός, υπεβλήθησαν σε καταθλιπτικά αναγκαστικά έργα εκεί. Είναι, λοιπόν, προφανές ότι η δουλεία, που ετερματίσθη στο 1513 π.Χ., δεν υπερέβη την περίοδο των τετρακοσίων ετών. Εν τούτοις, η κατάθλιψις για το σπέρμα του Αβραάμ είχε αρχίσει τετρακόσια χρόνια πριν από την απελευθέρωσι από την Αίγυπτο. Άρχισε στον καιρό που απεγαλακτίσθη ο Ισαάκ, οπότε και η Γραφή, καθορίζοντας αυτό το σημείο, λέγει ότι ο Ισμαήλ, ο γυιός της Αιγυπτίας δούλης της Σάρρας, επείραζε τον Ισαάκ. Αφού η τετρακοσιετής περίοδος δείχνει ότι ο Ισαάκ ήταν πενταετής, όταν άρχισε αυτή η «κατάθλιψις» και, κατά την αφήγησι, άρχισε όταν αυτός απεγαλακτίσθη, πρέπει να συμπεράνωμε ότι απεγαλακτίσθη σε ηλικία πέντε ετών.​—Γεν. 21:8, 9.

Σήμερα, όταν τόσο πολλές γυναίκες του Δυτικού κόσμου αρνούνται να γαλουχήσουν τα ίδια τους τέκνα, ή περιορίζουν τη γαλούχησι ενός τέκνου σε έξη ως εννέα μήνες, η περίοδος των πέντε ετών φαίνεται ακατανοήτως μακρά. Αλλ’ ο Δρ Δ. Β. Τζέλιφ, στο βιβλίο Βρεφική Διατροφή στις Υποτροπικές και Τροπικές Χώρες, τονίζει ότι σε πολλά μέρη του κόσμου τα τέκνα απογαλακτίζονται αμέσως μετά από δεκαοκτώ μήνες έως δύο χρόνια, ότι συχνά στις χώρες της Λατινικής Αμερικής τα τέκνα γαλουχούνται επί δύο έως τρία χρόνια, και ότι στην Αραβία είναι σύνηθες για μια μητέρα να θηλάζη τα τέκνα της οπουδήποτε επί δεκατρείς έως τριάντα δύο μήνες. Σε πολλά μέρη η διάρκεια του θηλασμού, ή γαλουχήσεως, όπως το αναφέρει η ιατρική βιβλιογραφία, συνεχίζεται ως την επόμενη εγκυμοσύνη.

Στον Μεσαίωνα στην Ευρώπη η μέση ηλικία απογαλακτίσεως ήταν δύο ετών και προφανώς, στον καιρό των Μακκαβαίων ήταν τριών ετών, διότι στο βιβλίο 2 Μακκαβαίων 7:27 αναγινώσκομε για μια γυναίκα που εθήλαζε τον γυιό της επί τρία χρόνια. Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι, που ασκούν το ιατρικό επάγγελμα και ισχυρίζονται ότι το γάλα μιας μητέρας είναι κατά πολύ ανώτερο από το γάλα της αγελάδος σε θρεπτικά στοιχεία, μερικοί δε μάλιστα διατείνονται ότι όσο μακρότερο διάστημα συντηρείται το τέκνον με το γάλα της μητέρας του, τόσο υγιέστερο θα είναι. Λόγω της στοργής, που έτρεφε η Σάρρα στον Ισαάκ, και ειδικά εφόσον αυτός δεν ήταν μόνον ο πρώτος αλλά και ο μονογενής γυιος της, είναι εύκολο να νοηθή γιατί θα τον εθήλαζε επί πέντε χρόνια.

Σημειώστε, επίσης, ότι ο νεαρός Σαμουήλ είχε φερθή στον ναό ή σκηνή για υπηρεσία αμέσως μετά την απογαλάκτισί του. Εφόσον μέχρις ηλικίας τριών ετών ούτε και των ιερέων ακόμη τα τέκνα δεν περιελαμβάνοντο στην απαρίθμησι εκείνων, για τους οποίους εγίνετο πρόβλεψις, ο Σαμουήλ πρέπει να ήταν τουλάχιστον τόσης ηλικίας, όταν τον παρουσίασαν για υπηρεσία του ναού, ίσως δε και μεγαλύτερος. Ένα παιδί που ήταν πολύ μικρό, μικρή μόνο βοήθεια μπορούσε να παρέχη στους ενηλίκους, διακονώντας στον οίκον του Θεού.​—2 Χρον. 31:16· 1 Σαμ. 1:22-24.

● Ποια είναι η σημασία του Γένεσις 2:19;​—Γ. Β. Ηνωμένες Πολιτείες.

Το Γένεσις 2:19 (ΜΝΚ) έχει ως εξής: «Έπλασε δε Ιεχωβά ο Θεός εκ της γης πάντα τα ζώα του αγρού, και πάντα τα πετεινά του ουρανού, και έφερεν αυτά προς τον Αδάμ, δια να ίδη πώς να ονομάση αυτά· και ό,τι όνομα ήθελε δώσει ο Αδάμ εις παν έμψυχον, τούτο να ήναι το όνομα αυτού.» Μερικοί συνεπέραναν ότι το εδάφιο αυτό είναι μια περίληψις εκείνων, που αναφέρονται στο πρώτο κεφάλαιο της Γενέσεως. Εν τούτοις, φαίνεται ότι αναφέρεται μάλλον σε κάτι επιπρόσθετο στην αφήγησι που γίνεται εκεί, παρά στο ίδιο πράγμα. Από το εδάφιο αυτό γίνεται φανερό ότι ακόμη και ύστερ’ από τον καιρό που ο Ιεχωβά Θεός είχε δημιουργήσει τον Αδάμ, αλλά πριν από τη δημιουργία της Εύας, εξακολουθούσε να δημιουργή κατώτερα ζώα και τα έφερνε στον Αδάμ για να τα ονομάση. Όχι μόνον ο Αδάμ, αλλά και η Εύα, επλάσθησαν πριν από το τέλος της έκτης δημιουργικής ημέρας· εκ τούτου συνάγεται ότι τα ζώα αυτά είχαν, επίσης, δημιουργηθή προτού η εβδόμη ημέρα, της αναπαύσεως του Θεού από τη δημιουργία, αρχίση.