Πιστοί Συνήγοροι του Λόγου του Θεού

«Παραλαβόντες τον λόγον του Θεού . . . εδέχθητε αυτόν ουχί ως λόγον ανθρώπων, αλλά, (καθώς είναι αληθώς), λόγον Θεού, όστις και ενεργείται μεταξύ υμών των πιστευόντων.»—1 Θεσ. 2:13

1, 2. Ποιο χαρακτηριστικό τονίζεται από ένα ειδικό σε Ανατολικά ζητήματα ότι διακρίνει τη Βίβλο από άλλα ιερά συγγράμματα;

ΥΠΑΡΧΟΥΝ πολλά συγγράμματα, που θεωρούνται ιερά από ανθρώπους που ζουν σε διάφορα μέρη της γης. Αλλά η Αγία Γραφή έχει χαρακτηριστικά που την τοποθετούν σε μια κατηγορία ξεχωριστή από όλα τα άλλα.

² Σχετικά με ένα από αυτά τα χαρακτηριστικά της, ο ειδικός σε Ανατολικά ζητήματα Τζωρτζ Ρώλινσον παρατηρεί: «Η Χριστιανοσύνη . . . διακρίνεται από τις άλλες θρησκείες του κόσμου προ παντός με τον αντικειμενικό ή ιστορικό χαρακτήρα της. Οι θρησκείες της Ελλάδος και της Ρώμης, της Αιγύπτου, των Ινδιών, της Περσίας, και γενικά της Ανατολής . . . ούτε καν αξιούσαν σοβαρώς ιστορική βάσι. . . . Το αντίθετο, όμως, συμβαίνει με τη θρησκεία της Βίβλου. Σ’ αυτή . . . βρίσκομε ένα δογματικό σύστημα που συνδέεται στενά με γεγονότα· που απόλυτα εξαρτάται από αυτά· που χωρίς αυτά η δογματική της είναι ακόμη και ανυπόστατη· και που μπορεί να θεωρηθή για όλους τους πρακτικούς σκοπούς ως επιβεβαιωμένη εάν αυτά δειχθούν ότι αξίζουν αποδοχής.»a

 3. Δώστε παραδείγματα των ιστορικών γεγονότων που είναι ενσωματωμένα στις αφηγήσεις της Γραφής.

³ Μια εξέτασις των αποδεικτικών στοιχείων δείχνει ότι η ιστορική αφήγησις της Γραφής δημιουργήθηκε γύρω από λαούς που πραγματικά υπήρξαν και από τόπους που υπάρχουν αληθινά. Καθορίζει τον χρόνο σημαντικών γεγονότων και κατονομάζει συγχρόνους άρχοντας που υπήρχαν ταυτοχρόνως σε άλλα έθνη. (2 Βασ. 25:8, 9· Λουκ. 3:1, 2) Η Γραφή είναι ένα βιβλίο που αντέχει σε εμπεριστατωμένη έρευνα. Όπως ο Βιβλικός ψαλμωδός είπε προς τον Ιεχωβά Θεό: «Το κεφάλαιον [η ουσία, ΜΝΚ] του λόγου σου είναι η αλήθεια.»—Ψαλμ. 119:160.

 4. Ποια σημασία έχει το γεγονός ότι η Βίβλος είναι ένα βιβλίο προφητείας;

⁴ Αλλ’ ακόμη πιο σημαντικό από την ιστορική της ακρίβεια, εν τούτοις, είναι το γεγονός ότι η Γραφή είναι ένα βιβλίο αξιόπιστης προφητείας. Το γεγονός αυτό την ξεχωρίζει μοναδικά από όλα τα άλλα ιερά βιβλία. Οι προφητείες της δεν είναι μόνο λίγα συμπτωματικά σχόλια για το μέλλον. Από το πρώτο της βιβλίο, τη Γένεσι, ως το τελευταίο της Βιβλίο, την Αποκάλυψι, η Γραφή είναι γεμάτη από διακηρύξεις μελλοντικών γεγονότων.—Γεν. 3:15· Δαν. 4:17· Αποκάλ. 21:1-5.

 5. (α) Άτομα που ζούσαν τον καιρό που είχαν για πρώτη φορά λεχθή οι Βιβλικές προφητείες εγνώριζαν ότι αυτές ήσαν από τον Θεό; (β) Πώς μας βοηθεί η Βιβλική προφητεία;

⁵ Πολλές από αυτές τις προφητείες εκπληρώθηκαν, ενώ ακόμη ζούσαν αυτοί που τις πρωτοάκουσαν. Έτσι άνθρωποι που ζούσαν τότε είδαν οι ίδιοι ότι οι διακηρύξεις αυτές δεν είχαν ανθρώπινη προέλευσι. (Γεν. 18:9-11· 21:1-3· Ιερεμ. 28:15-17) Αλλά η Βιβλική προφητεία δεν συγκεντρώνει μόνον την προσοχή σε γεγονότα που έχουν σχέσι με το μακρινό παρελθόν. Προείπε τι επρόκειτο να συμβή τώρα σ’ αυτόν τον εικοστόν αιώνα. Μολονότι το τελευταίο μέρος της Γραφής εγράφη προ του τέλους του πρώτου αιώνος μετά Χριστόν, περιέγραψε ζωηρά την αναστάτωσι που θα συνεκλόνιζε τη σημερινή ανθρώπινη κοινωνία. Επίσης έδειξε καθαρά, ότι αυτά τα γεγονότα θα εσημείωναν τις «έσχατες ημέρες» του παρόντος συστήματος πραγμάτων και τον καιρό της εγκαθιδρύσεως της Βασιλείας του Θεού. (Λουκ. 21:24-31· Αποκάλ. 6:1-8) Δείχνοντας που βρισκόμαστε σχετικά με την εκπλήρωσι των σκοπών του Θεού, και τη σοφή πορεία που πρέπει να ακολουθήσωμε, η Γραφή μάς προμηθεύει καθοδήγηση που ο καθένας μας έχει ανάγκη.

 6. Τι είναι εκείνο που κερδίζει την εμπιστοσύνη ενός σχετικά με τη στάσι των συγγραφέων της Βίβλου; Περιγράψτε.

⁶ Επίσης η αφήγησις της Γραφής κερδίζει την εμπιστοσύνη μας με την πρόδηλη ταπεινοφροσύνη και τιμιότητα των συγγραφέων της. Αυτοί δεν ζητούν να παραποιήσουν τα γεγονότα, κάνοντας σημαίνοντα πρόσωπα της εποχής των να φαίνωνται πιο δίκαια από ό,τι πραγματικά ήσαν. Με πλήρη ειλικρίνεια παραδέχονται φανερά τις αδυναμίες τους και τα λάθη τους. (Έξοδ. 4:10-14· Ματθ. 26:31-56) Οι μαθηταί του Ιησού ανεγνώριζαν ότι οι θρησκευτικοί αρχηγοί των ημερών των τους εθεωρούσαν περιφρονητικά ‘αγραμμάτους και ιδιώτας.’ (Πράξ. 4:13) Οι συγγραφείς της Βίβλου αναφέρουν φανερά και τις απελευθερώσεις που έκανε ο Θεός χάριν του λαού του, αλλά και τις περιπτώσεις εκδηλώσεως αποδοκιμασίας του προς αυτούς. (2 Χρον. 12:1-9· 20:14-26) Αυτή η αναμφισβήτητη απόδειξις τιμιότητος, υψηλών ιδανικών, καθαρού ελατηρίου και λογικής πεποιθήσεως ελκύει προς την Γραφή αυτούς που αγαπούν την αλήθεια.

 7. Για ποιους άλλους λόγους μας αυτοσυνιστάται η Γραφή ως ένα βιβλίο που αξίζει την σοβαρή προσοχή μας;

⁷ Εδώ, στην Γραφή μπορεί οποιοσδήποτε να βρη απαντήσεις σε ερωτήματα που αλλοιώς θα έμεναν αναπάντητα. Ποια είναι η αρχή του σύμπαντος, του πλανήτου μας Γης και του ανθρωπίνου γένους; Γιατί το ανθρώπινο γένος να καταβασανίζεται με δυσκολίες, με αρρώστιες και με θανάτους; Με ευκολονόητη γλώσσα η Γραφή δίνει απάντησι σ’ αυτές τις ερωτήσεις. (Γεν. 1:1, 2, 26-28· 2:16, 17· 3:1-24· Ρωμ. 5:12) Επίσης περιγράφει τι έχει κάμει ο Θεός για να φέρη ανακούφισι στην ανθρώπινη οικογένεια και δείχνει τι εμείς ατομικά πρέπει να κάνωμε για να επωφεληθούμε προσωπικώς από αυτή την προμήθεια. (Ιωάν. 3:16, 36· Δαν. 2:44) Για όλους αυτούς τους λόγους η Γραφή η ίδια μας αυτοσυνιστάται ως ένα βιβλίο που αξίζει τη σοβαρή προσοχή μας.

 8. Γιατί εμείς προσωπικά πρέπει, να διαβάζωμε και να μελετούμε ολόκληρη τη Γραφή;

⁸ Αλλά τι μπορεί να λεχθή για σας ως άτομο; Έχετε διαβάσει την Γραφή—όχι μόνο αποσπάσματά της, αλλά ολόκληρη την Γραφή, από την αρχή ως το τέλος; Την έχετε μελετήσει προσεκτικά για να δήτε πώς αυτή επηρεάζει τη ζωή σας; Ασφαλώς αυτή είναι η πορεία της πρακτικής σοφίας. Γιατί; Διότι η ζωή μας εξαρτάται από τον Θεό και η Γραφή λέγει καθαρά ότι αυτή είναι ο Λόγος του Θεού.—Έξοδ. 20:1· Εφεσ. 6:17.

ΠΡΑΓΜΑΤΙ Ο «ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ»

 9. Με ποια έννοια είναι η Αγία Γραφή ο «Λόγος του Θεού»;

⁹ Για τον κόσμο γενικά, ακόμη και για μέλη εκκλησιών στο «Χριστιανικό κόσμο,» η έκφρασις «Λόγος του Θεού», όταν χρησιμοποιήται σχετικά με τη Γραφή, έχει πολύ λίγη σημασία. Μπορεί να πιστεύουν ότι η Γραφή είναι ένα βιβλίο που ευσεβείς άνθρωποι έγραψαν περί του Θεού, αλλά όχι ότι η Γραφή έχει πραγματικά την προέλευσί της από τον Θεό. Όμως η Γραφή η ίδια λέγει «όλη η Γραφή είναι θεόπνευστος.» Επίσης, ότι «δεν ήλθε ποτέ προφητεία εκ θελήματος ανθρώπου, αλλ’ υπό του πνεύματος του αγίου κινούμενοι ελάλησαν οι άγιοι άνθρωποι του Θεού.» (2 Τιμ. 3:16· 2 Πέτρ. 1:21) Αυτό σημαίνει ότι, ενώ διάφοροι άνθρωποι εχρησιμοποιήθηκαν για να γράψουν πραγματικά το πλείστον της Βίβλου, ένας είναι ο Συγγραφεύς της, ο Ιεχωβά Θεός. Μέσω του πνεύματός του διεβίβασε αγγέλματα ή οράσεις στις διάνοιες των προφητών του και αυτοί έπειτα τις κατέγραψαν. Πώς έγινε αυτό;

10, 11. (α) Έχει πράγματι υπαγορεύσει ο Θεός τις λέξεις που περιέχονται στη Βίβλο; (β) Ποιος συνήθης τρόπος ενεργείας βοηθεί στην περιγραφή αυτού του ζητήματος;

¹⁰ Σε μερικές περιπτώσεις η πληροφορία μετεδόθη με υπαγόρευσι. Μέσω ενός αγγελικού αντιπροσώπου του ο Ιεχωβά είπε στον Μωυσή: «Γράψον εις σεαυτόν τους λόγους τούτους· διότι κατά τους λόγους τούτους έκαμα διαθήκην προς σε, και προς τον Ισραήλ.» (Έξοδ. 34:27· Εβρ. 2:2) Ο Μωυσής κατέγραψε ακριβώς ό,τι του είχε λεχθή.

¹¹ Όμως, σε άλλες περιπτώσεις είναι φανερό ότι οι συγγραφείς της Βίβλου μπορούσαν να έχουν κάποια προσωπική πρωτοβουλία σχετικά με το ύφος της συγγραφής. Το πνεύμα του Ιεχωβά ωδηγούσε τις σκέψεις των, αλλά ο τρόπος εκφράσεως αντανακλούσε μέχρις ενός σημείου τα χαρακτηριστικά των συγγραφέων. (Εκκλησ. 12:10· 2 Σαμ. 23:1, 2) Στις ημέρες μας συμβαίνει συχνά ένας διευθυντής επιχειρήσεως να δώση οδηγίες και κατεύθυνσι στον γραμματέα του για την σύνταξι μιας επιστολής, χωρίς να είναι ανάγκη να καθορίση τις σχετικές λέξεις και φράσεις που θα χρησιμοποιηθούν. Ο Γραμματεύς εκτελεί πραγματικά το γράψιμο, ακολουθώντας προσεκτικά τις οδηγίες που έλαβε και χρησιμοποιώντας εκφράσεις που γνωρίζει, από πείρα, ότι είναι σε αρμονία με τον τρόπο ενεργείας του διευθυντού. Η έτσι τελειωμένη επιστολή, αφού υπογραφή από τον διευθυντή, θεωρείται ότι προέρχεται από τον ίδιο.

12, 13. Γιατί δεν θα έπρεπε να είναι δύσκολο να εννοήσωμε ότι ο Θεός μπορούσε ν’ αποστείλη σε ανθρώπους αγγέλματα ή οράσεις από το αόρατο βασίλειο;

¹² Θα ήταν δύσκολο για μας να εννοήσωμε ότι ο Θεός, μολονότι αόρατος στους δούλους του, θα μπορούσε να διαβιβάση αγγέλματα ή οράσεις στην διάνοιά τους; (Πράξ. 28:25· Ιεζ. 1:1-3) Δεν το θεωρούμε ασυνήθιστο να γυρίσωμε το κουμπί του ραδιοφώνου και να ακούσωμε τη φωνή κάποιου που μας είναι αόρατος κι’ ευρίσκεται πολλά μίλια μακριά μας. Όταν οι αστροναύται κατά την περιστροφή των γύρω από την σελήνη έστελναν ραδιοφωνικά μηνύματα και εικόνες πίσω στη γη, η λήψις των έγινε με αξιόλογη διαύγεια. Πώς άνθρωποι μπορούν να κάνουν τέτοια πράγματα; Απλώς με το να χρησιμοποιούν νόμους που ο Ιεχωβά ο ίδιος έχει ήδη θέσει σε λειτουργία.

¹³ Έτσι, η ιδέα ότι ο Θεός μπορεί να επικοινωνή με τους ανθρώπους από την αόρατη περιοχή δεν είναι καθόλου παράλογη. Ούτε το γεγονός ότι άνθρωποι εδώ στη γη εξετέλεσαν το πραγματικό γράψιμο είναι απόδειξις του ότι ό,τι έγραψαν αυτοί δεν ήταν πραγματικά από τον Θεό. Ωστόσο πρέπει ν’ αναγνωρισθή ότι μόνο το γεγονός ότι αυτά τα πράγματα μπορεί να γίνουν δεν φθάνει για ν’ αποδειχθή ότι η Αγία Γραφή προέρχεται από τον Θεό. Τι απόδειξι έχομε ότι ο Θεός πραγματικά επεκοινώνησε με εκείνους τους ανθρώπους που έγραψαν τη Βίβλο;

ΑΠΟΔΕΙΞΙΣ ΘΕΙΑΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

14. Όταν ο Μωυσής κατέβηκε από το Όρος Σινά, ποιο άγγελμα έφερε στους ομοίους του Ισραηλίτας, αλλά ποια ερωτήματα μπορούσαν να τεθούν;

¹⁴ Ύστερ’ από την απελευθέρωσί τους από τη δουλεία της Αιγύπτου οι Ισραηλίται συγκεντρώθηκαν στην έρημο Σινά. Ο Μωυσής ανέβηκε στο όρος για να πάρη οδηγίες από τον Ιεχωβά και εγύρισε με ένα άγγελμα για τον λαό. Ο Μωυσής ανέφερε τι είχε ειπεί ο Ιεχωβά: «Ούτω θέλεις ειπεί προς τον οίκον Ιακώβ, και αναγγείλει προς τους υιούς Ισραήλ· Σεις είδετε όσα έκαμα εις τους Αιγυπτίους, και σας εσήκωσα ως επί πτερύγων αετού, και σας έφερα προς εμαυτόν· τώρα λοιπόν, εάν τωόντι υπακούσητε εις την φωνήν μου, και φυλάξητε την διαθήκην μου, θέλετε είσθαι εις εμέ ο εκλεκτός από πάντων των λαών· διότι ιδική μου είναι πάσα η γη· και σεις θέλετε είσθαι εις εμέ βασίλειον ιεράτευμα, και έθνος άγιον.» (Έξοδ. 19:3-6) Αυτά είπε ο Μωυσής στους πρεσβυτέρους του λαού, ήταν όμως αυτό αλήθεια; Του είχε αληθινά μιλήσει ο Θεός; Ποια απόδειξι είχαν για να πιστεύουν ότι ο Ιεχωβά επολιτεύετο με τον Ισραήλ μέσω του Μωυσέως;—1 Ιωάν. 4:1.

15. Πώς εγνώριζαν οι Ισραηλίται ότι ο Ιεχωβά είχε επικοινωνήσει με τον Μωυσή και ότι τον χρησιμοποιούσε;

¹⁵ Πριν από λίγους μόνο μήνες όλοι αυτοί ήσαν στην Αίγυπτο. Εκεί ο Μωυσής, ομιλώντας εξ ονόματος του Ιεχωβά Θεού, είχε προείπει δέκα ερημωτικές πληγές επάνω στη χώρα. Κάθε μια ήρθε όπως είχε προαγγελθή. (Έξοδ. 7:15-12:29) Βέβαια δεν επροκάλεσε ο Μωυσής ο ίδιος την πληγή των ακρίδων ούτε τον λοιμό που είχε προείπει. Ούτε εξουσίαζε τα στοιχεία της χαλάζης που είχε προαναγγείλει ώστε να την επιφέρη. Δεν είχε μπη ο ίδιος σε κάθε σπίτι και σταύλο των Αιγυπτίων για να φονεύση τα πρωτότοκά των. Αναμφισβήτητα, αυτό ήταν έργο του Θεού, και αφού ο Μωυσής μπορούσε να προαναγγείλη τι θα συνέβαινε, ο Θεός πρέπει να είχε επικοινωνήσει μαζί του. Αργότερα, όταν ο Μωυσής άπλωσε το χέρι του επάνω από την Ερυθρά Θάλασσα, διεχωρίσθησαν τα ύδατα για να κάμουν μια δίοδο διαφυγής γι’ αυτούς, ενώ ένα υπερφυσικό σύννεφο εκρατούσε τον Ισραήλ χωριστά από τις καταδιωκτικές δυνάμεις της Αιγύπτου. Οι Ισραηλίται, που ήσαν τώρα στο Όρος Σινά, ήσαν εκεί και το είχαν ιδεί αυτό· ήξεραν ότι ο Ιεχωβά μεταχειριζόταν τον Μωυσή για να τους οδηγήση.—Έξοδ. 14:19-22.

16. Στο Όρος Σινά ποια περαιτέρω σημεία εξετέλεσε ο Ιεχωβά και γιατί;

¹⁶ Τώρα στο Όρος Σινά ο Ιεχωβά έκαμε και άλλα σημεία και ο σκοπός ήταν, όπως είπε στον Μωυσή, «διά να ακούση ο λαός όταν λαλήσω προς σε, και έτι να πιστεύη εις σε πάντοτε.» (Έξοδ. 19:9) Ήταν εκδήλωσις της δυνάμεως του Θεού που αληθινά προκαλούσε δέος. «Έγειναν βρονταί και αστραπαί, και νεφέλη πυκνή ήτο επί του όρους, και φωνή σάλπιγγος δυνατή σφόδρα· και έτρεμε πας ο λαός ο εν τω στρατοπέδω. . . . Το δε Όρος Σινά ήτο όλον καπνός· διότι κατέβη ο Ιεχωβά εν πυρί επ’ αυτό· ανέβαινε δε ο καπνός αυτού ως καπνός καμίνου, και όλον το όρος εσείετο σφόδρα. Και τότε η φωνή της σάλπιγγος προέβαινεν αυξανομένη σφόδρα, ο Μωυσής ελάλει, και ο Θεός απεκρίνετο προς αυτόν μετά φωνής.» (Έξοδ. 19:16-19, ΜΝΚ) Τα εκατομμύρια, που ήσαν μάρτυρες αυτού του θεάματος, είχαν πειστική απόδειξι ότι όσα είπε και έγραψε ο Μωυσής εν τω ονόματι του Ιεχωβά ήσαν πραγματικά «ο λόγος του Θεού.»—Πράξ. 7:35-38.

17. Πώς ήταν καταφανές ότι ο Ιεχωβά επικοινώνησε επίσης με τους μετέπειτα Εβραίους προφήτας, τα συγγράμματα των οποίων βρίσκονται στη Γραφή;

¹⁷ Στη διάρκεια των αιώνων που ακολούθησαν, ο Ιεχωβά ήγειρε κι’ άλλους προφήτες: τον Σαμουήλ, τον Νάθαν, τον Ησαΐα, τον Ιερεμία, τον Δανιήλ και πολλούς άλλους. Αυτοί, επίσης, ωμίλησαν εν τω ονόματι του Ιεχωβά και το γεγονός ότι αξιόπιστα προανήγγειλαν τις ενέργειες του Θεού είναι απόδειξις ότι Αυτός είχε επικοινωνία μαζί τους.—Δευτ. 13:1-3· 18:21, 22.

18. (α) Όταν ο Ιησούς Χριστός εμφανίσθηκε στη γη, ποια απόδειξις υπήρχε ότι ήρχετο από τον Θεό; (β) Πώς θεωρούσε τα βιβλία της Γραφής που είχαν γραφή ως την εποχή εκείνη;

¹⁸ Τον πρώτον αιώνα μ.Χ. ο Ιησούς Χριστός εμφανίσθηκε στη σκηνή επιγείων γεγονότων. Είπε καθαρά ότι ήταν ο Υιός του Θεού και με τη θαυματουργική γαλήνευσι της θαλάσσης, τη θεραπεία ασθενών και την ανάστασι νεκρών, απέδειξε ότι η προέλευσίς του ήταν πράγματι από τον Θεό. (Ιωάν. 10:36· Λουκ. 8:22-25· 5:17-26· Ιωάν. 11:39-44) Τι ιδέα είχε ο Ιησούς για τα βιβλία της Γραφής που είχαν γραφή έως τότε; Ό,τι έλεγαν σχετικά με το παρελθόν, ο Ιησούς το ανέφερε ως γεγονός. Ό,τι ανέγραφαν για το μέλλον ο Ιησούς έλεγε ότι ασφαλώς θα εκπληρωθή. (Ματθ. 19:1-6· 24:30· Δαν. 7:13, 14) Όταν ωμιλούσε για «τας Γραφάς,» περιελάμβανε σ’ αυτές τον Νόμο, τους Προφήτες και τους Ψαλμούς, όλες τις Εβραϊκές Γραφές. (Λουκ. 24:27, 44-48) Τις επίστευε, τις εδίδασκε και κανόνιζε απ’ αυτές την ζωή του. Ανεγνώριζε ότι ήσαν ο θεόπνευστος Λόγος του Θεού του και ουρανίου Πατρός του.

19. Ποια απόδειξις θείας υποστηρίξεως υπήρχε στην περίπτωσι των συγγραφέων των Χριστιανικών Ελληνικών Γραφών;

¹⁹ Λίγο μετά τον θάνατο και την ανάστασι του Ιησού, όταν έγινε η συγκρότησις της Χριστιανικής εκκλησίας, ο Θεός απέδειξε πάλι με υπερφυσικά σημεία ποιους μεταχειριζόταν για να μιλήσουν εκ μέρους του επάνω στη γη. (Εβρ. 2:1-4) Με την έκχυσι του πνεύματός του επάνω στους μαθητάς του Ιησού Χριστού, που ήσαν συγκεντρωμένοι στην Ιερουσαλήμ, ο Θεός τους έκαμε ικανούς να μιλούν θαυματουργικά γλώσσες, που δεν είχαν μάθει. Εκπρόσωποι πολλών εθνών έγιναν προσωπικώς μάρτυρες αυτής της εκδηλώσεως θείας υποστηρίξεως. (Πράξ. 2:1-12) Από αυτούς, που είχε θέσει επάνω τους το πνεύμα του, είτε τότε είτε λίγο αργότερα, ο Θεός εξέλεξε ανθρώπους για να γράψουν τις Χριστιανικές Ελληνικές Γραφές. Αυτά τα πράγματα δεν έγιναν στα κρυφά. Τα ισχυρά έργα που έκανε ο Θεός μέσω αυτών ήσαν αντικείμενα δημοσίας γνώσεως. Το αποτέλεσμα ήταν ότι χιλιάδες επίστευσαν.—Πράξ. 2:41· 3:1-4:4· 9:40-42.

20. Ώστε, πώς βλέπουν την Αγία Γραφή οι μάρτυρες του Ιεχωβά;

²⁰ Σε μια εκκλησία από τέτοια πρόσωπα στη Μακεδονία, ο απόστολος Παύλος έγραψε: «Διά τούτο και ημείς ευχαριστούμε τον Θεόν αδιαλείπτως, ότι παραλαβόντες τον λόγον του Θεού τον οποίον ηκούσατε παρ’ ημών, εδέχθητε αυτόν ουχί ως λόγον ανθρώπων, αλλά, (καθώς είναι αληθώς), λόγον Θεού, όστις και ενεργείται μεταξύ υμών των πιστευόντων.» (1 Θεσ. 2:13) Οι Χριστιανοί μάρτυρες του Ιεχωβά αυτού του εικοστού αιώνος πιστεύουν το ίδιο όπως εκείνοι οι Μακεδόνες Χριστιανοί του πρώτου αιώνος. Αφού διαβάζουν οι ίδιοι τη Γραφή και γνωρίζουν τι περιλαμβάνει, δεν έχουν καμμιά αμφιβολία ότι είναι αληθινά ο Λόγος του Θεού. Πιστεύετε και σεις το ίδιο;

21. (α) Αν ένα άτομο πιστεύη πράγματι ότι η Αγία Γραφή είναι ο Λόγος του Θεού, ποιο προνόμιο και ποια ευθύνη έχει; (β) Για να ευαρεστήση ένας τον Θεό, πόσο πρέπει να προχωρήση η πίστις του στη Βίβλο;

²¹ Αν ναι, έχετε το προνόμιο και την ευθύνη να βοηθήσετε και άλλους. Αν δεν έχουν ποτέ διαβάσει τη Γραφή, να τους ενθαρρύνετε να την διαβάζουν. Συζητήστε μαζί τους για τις αποδείξεις ότι αυτή είναι ο Λόγος του Θεού. Ας γνωρίσουν τι διδάσκει. Τονίστε τους τη σπουδαιότητα του ζητήματος. Έπειτα, βέβαια, πρέπει ν’ αποφασίσουν μόνοι τους τι θα κάνουν. Αλλά πίστις με μισή καρδιά δεν αρκεί. Αν κανείς πρόκειται να ευαρεστήση τον Θεό, πρέπει ό,τι κάνει να είναι ολόψυχο· πρέπει να είναι πιστός συνήγορος του Λόγου του Θεού.

‘ΛΑΤΡΕΙΑ ΕΝ ΟΣΙΟΤΗΤΙ’

22. Πώς και γιατί τονίζει η Βίβλος την πιστότητα;

²² Η ίδια η Γραφή τονίζει τη σπουδαιότητα της οσιότητος. Γιατί; Διότι αυτή είναι μια από τις σημαντικές ιδιότητες του Ιεχωβά, του Συγγραφέως της Βίβλου. Στον σκληροτράχηλο λαό Ισραήλ ο Ιεχωβά είπε μέσω του προφήτου του Ιερεμία: «Είμαι . . . όσιος.» (Ιερεμ. 3:12, ΜΝΚ) Και ο απόστολος Ιωάννης, βλέποντας μια όρασι μελλοντικών γεγονότων, άκουσε εκείνους, που ο Θεός εξυψώνει σε ουράνια δόξα, να ψαλμωδούν στον Θεό: «Μεγάλα και θαυμαστά τα έργα σου, Ιεχωβά Θεέ, ο Παντοκράτωρ. Δίκαιαι και αληθιναί αι οδοί σου, Βασιλεύ της αιωνιότητος. Τις δεν θέλει σε φοβηθή, Ιεχωβά, και δοξάσει το όνομά σου, διότι είσαι μόνος όσιος;» (Αποκάλ. 15:3, 4, ΜΝΚ) Εκτιμούσαν και ανεγνώριζαν ότι η οσιότης έχει την αρχή της στον Ιεχωβά και ότι αυτή ιδιαίτερα τον χαρακτηρίζει.

23. Γιατί η λατρεία μας προς τον Ιεχωβά πρέπει ν’ αποδίδεται ‘με πιστότητα’, και τι υπονοεί αυτό όσον αφορά τη στάσι μας απέναντι στον Λόγο του Θεού;

²³ Είναι, λοιπόν, ευνόητο ότι, αν άνθρωποι πρόκειται να υπηρετήσουν τον Θεό ευπρόσδεκτα, πρέπει ν’ αντανακλούν αυτή την θεία ιδιότητα. Ο Ζαχαρίας, ο πατέρας του Ιωάννου του Βαπτιστού, το αντελήφθη αυτό. Πλήρης πνεύματος αγίου, ευχαρίστησε τον Θεό για το προνόμιο «να λατρεύωμεν αυτόν αφόβως, εν οσιότητι και δικαιοσύνη ενώπιον αυτού πάσας τας ημέρας της ζωής ημών.» (Λουκ. 1:74, 75) Αλλά πώς μπορεί ένα άτομο να είναι πιστό στον Ιεχωβά, όταν είναι γεμάτο αμφιβολίες για τον Λόγο Του; Αν ένας έχη απορίες, είναι πολύ λογικό να ερωτήση γι’ αυτές, να εξετάση τις αποδείξεις που του δίνονται για απάντησι, και κατόπιν ν’ αποφασίση. Αλλά δεν μπορούμε να ευαρεστήσωμε τον Θεό με μισή καρδιά, χωλαίνοντας συνεχώς μεταξύ δύο φρονημάτων. (1 Βασ. 18:21) «Εάν . . . τις από σας ήναι ελλειπής σοφίας, ας ζητή παρά του Θεού του δίδοντος εις πάντας πλουσίως, και μη ονειδίζοντος· και θέλει δοθή εις αυτόν. Ας ζητή όμως μετά πίστεως, χωρίς να διστάζη παντελώς· διότι ο διστάζων ομοιάζει με κύμα θαλάσσης κινούμενον υπό ανέμων και συνταραττόμενον. Διότι ας μη νομίζη ο άνθρωπος εκείνος, ότι θέλει λάβει τι παρά του Ιεχωβά. Άνθρωπος δίγνωμος είναι ακατάστατος εν πάσαις ταις οδοίς αυτού.»—Ιάκ. 1:5-8, ΜΝΚ.

24. (α) Πώς η ανοσιότης ή έλλειψις πιστότητος στον Θεό είναι έκδηλη στον «Χριστιανικό κόσμο»; (β) Ποια αλλαγή πρέπει να κάνουν αυτά τα άτομα για να γίνουν αληθινοί ακόλουθοι του Ιησού Χριστού;

²⁴ Για να ευαρεστήσωμε τον Δημιουργό μας, πρέπει να έχωμε εμπιστοσύνη στην ορθότητα των οδών του. Αλλ’ αυτό ακριβώς είναι μια ιδιότης που λείπει σημαντικά μεταξύ εκείνων που ομολογούν ότι είναι Χριστιανοί. Έχει προλεχθή στη Γραφή, στη 2^η επιστολή προς Τιμόθεον, κεφάλαιο 3, ότι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά που θα επικρατούσαν στις ‘έσχατες ημέρες’ θα ήταν η ανοσιότης που σημαίνει έλλειψιν πιστότητος. Όχι μόνον έλλειψις πιστότητος απέναντι των συντρόφων του γάμου ή απέναντι των εργοδοτών, αλλά έλλειψις πιστότητος απέναντι του Θεού. Γι’ αυτόν τον λόγο, εκείνοι που η λατρεία τους είναι μόνον ‘μορφή ευσεβείας’ αποδεικνύεται ότι ‘αρνούνται την δύναμίν της.’ (2 Τιμ. 3:1, 2, 5) Επειδή τους λείπει προσωπική πεποίθησις ότι η Γραφή είναι ο Λόγος του Θεού, δεν της αποδίδουν την δέουσα σπουδαιότητα. Δεν είναι γι’ αυτούς η δύναμις που ρυθμίζει τη ζωή τους· δεν τους υποκινεί. Αλλά μια αλλαγή απαιτείται, αν πρόκειται να γίνουν γνήσιοι ακόλουθοι του Ιησού Χριστού. Στην επιστολή προς Εφεσίους 4:23, 24, οι Χριστιανοί παροτρύνονται: «Να ανανεόνησθε εις το πνεύμα του νοός σας, και να ενδυθήτε τον νέον άνθρωπον, τον κτισθέντα κατά Θεόν, εν δικαιοσύνη και οσιότητι της αληθείας.» Το κάνετε αυτό; Είσαστε αμετακίνητα όσιοι δηλαδή πιστοί στον Θεό και το εκδηλώνετε αυτό με την στάσι σας απέναντι του Λόγου Του, της Γραφής; Αν ναι, τότε μπορείτε να είσθε ευλογία σε άλλους βοηθώντας τους να θεμελιώσουν πίστι στον Λόγο του Θεού.

[Υποσημειώσεις]

[Εικόνα στη σελίδα 268]

Στο Όρος Σινά ο Ιεχωβά εξετέλεσε σημεία. Το όρος έτρεμε κι’ εκάπνιζε ολόκληρο. Εκατομμύρια είδαν και άκουσαν την απόδειξι ότι αυτά που έκανε ο Μωυσής γνωστά εν ονόματι του Θεού ήσαν ο Λόγος του Θεού

[Πλαίσιο στη σελίδα 270]

Άρθρα στο Προσεχές Τεύχος

● «Υπέρ Πάσαν Απόκτησίν Σου, Απόκτησον Κατανόησιν.»

● Οι Ημέρες της Δημιουργίας από την Άποψι του Θεού.

● Ο Λειτουργός Σας Ενδιαφέρεται για Σας ή για τα Χρήματά Σας;