Κεφάλαιο 9

Ο Αληθινός Θεός Εναντίον του Βάαλ

 1. (α) Ποιο βασίλειο ανεζωογόνησε το επίμαχο ζήτημα: Ο αληθινός Θεός είναι ο Ιεχωβά ή ο Βάαλ, ποιος; (β) Ποια λογίκευσι έκαμε ο Βασιλεύς Ιεροβοάμ για να ιδρύση στη χώρα τη λατρεία των μόσχων;

Το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ ήταν το πρώτο, που ανεζωογόνησε το επίμαχο ζήτημα: Ο αληθινός Θεός είναι ο Ιεχωβά ή ο Βάαλ, ποιος; Ανεμίχθη και μια γυναίκα! Αυτό έγινε μισόν αιώνα και πλέον μετά τη διάσπασι του δεκαφύλου βασιλείου του Ισραήλ στις ημέρες του Βασιλέως Ροβοάμ του οίκου Δαβίδ. Ο Ιεροβοάμ, ο βασιλεύς του δεκαφύλου βασιλείου του Ισραήλ, εφοβείτο μήπως στασιάσουν οι υπήκοοί του κι επιστρέψουν στον οίκον του Δαβίδ, αν εξακολουθούσαν ν’ αναβαίνουν στην Ιερουσαλήμ, την πρωτεύουσα του διφύλου βασιλείου του Ιούδα, για να λατρεύσουν εκεί τον Ιεχωβά στον ναό του. Ο Βασιλεύς Ιεροβοάμ, λοιπόν, απεφάσισε να ιδρύση μια ανταγωνιστική λατρεία, που θα τηρούσε τον λαό του μακριά από την Ιερουσαλήμ, όπου εβασίλευε ο οίκος του Δαβίδ. Εδοκίμασε το ίδιο επινόημα, στο οποίον είχαν καταφύγει οι Ισραηλίται στη διάρκεια της επί σαράντα ημέρες απουσίας του Μωυσέως στο όρος του Θεού, δηλαδή, να παραστήσουν τον παντοδύναμο Θεό Ιεχωβά με ένα νεαρό ταύρο. Αυτό, βέβαια, ήταν μια παράβασις των Δέκα Εντολών.

 2. Πού έθεσε ο Ιεροβοάμ τα είδωλα των μόσχων, ποιους διώρισε ιερείς αυτών, και ποιον είπε ότι εκπροσωπούσε ο μόσχος;

² Ο Ιεροβοάμ είχε κατασκευάσει δύο χρυσούς μόσχους. Είχε στήσει τον ένα στη μακρινή βόρεια πόλι Δαν. Τον άλλο τον έστησε στη Βαιθήλ. Αυτή απείχε δώδεκα μίλια βορείως της Ιερουσαλήμ και ήταν στην περιοχή του Εφραΐμ, κοντά στο μέρος όπου ο Ιακώβ, ο έγγονος του Αβραάμ, είχε ιδεί σε όνειρο μια κλίμακα μεταξύ ουρανού και γης, την οποίαν ανεβοκατέβαιναν οι άγγελοι του Θεού. Οι ιερείς της φυλής του Λευί παρέμειναν πιστοί στη λατρεία του Ιεχωβά στην Ιερουσαλήμ. Γι’ αυτό ο Βασιλεύς Ιεροβοάμ διώρισε δικούς του ιερείς να ηγούνται της ψευδούς λατρείας ενώπιον των ειδώλων του των μόσχων στη Δαν και στη Βαιθήλ. Είπε στους υπηκόους του ότι ήταν πολύ βαρύ έργον να πηγαίνουν στην Ιερουσαλήμ για λατρεία και ότι ο μόσχος εκπροσωπούσε τον Θεό, που τους είχε εξαγάγει από την Αίγυπτο.

 3. (α) Κατακρίνοντας τη λατρεία του μόσχου, τι ειδοποίησε ο Θεός τον Βασιλέα Ιεροβοάμ ότι θα συνέβαινε στον βασιλικό του οίκον; (β) Πώς εξεπληρώθη η προφητεία αυτή;

³ Μ’ αυτόν τον τρόπο ο Βασιλεύς Ιεροβοάμ έκαμε το δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ ν’ αμαρτήση και να βεβηλώση το όνομα του Θεού. Ο Ιεχωβά κατέκρινε αυτή τη μοσχολατρία και, δια του προφήτου του Αχιά, ειδοποίησε τον Βασιλέα Ιεροβοάμ ότι η βασιλεία του δεν θα διέμενε στον οίκον του. Όποιος από τους απογόνους του θα πέθαινε στον αγρό, θα τον έτρωγαν τα όρνεα. Ο βασιλεύς ενός άλλου οίκου του Ισραήλ θ’ απέκοπτε όλον τον οίκον του απίστου Βασιλέως Ιεροβοάμ. Σ’ επαλήθευσι της προφητείας, ο Βαασά της φυλής Ισσάχαρ ηγέρθη εναντίον του διαδόχου του Ιεροβοάμ, του γυιου του Ναβάδ, κι εξεκαθάρισε όλον τον βασιλικό οίκο του Ιεροβοάμ.—1 Βασιλέων 12:26 έως 14:20· 15:25-31.

 4. (α) Πώς ο βασιλικός οίκος του Βασιλέως Βαασά έφθασε σε τέλος, και γιατί (β) Πώς ο Αμρί έγινε βασιλεύς αντί του Ζιμβρί, και ποια έκαμε τελικά πρωτεύουσά του;

⁴ Ο Βαασά εβασίλευσε ως βασιλεύς στη Θερσά ως πρωτεύουσά του επί είκοσι τέσσερα χρόνια και διετήρησε τη λατρεία του μόσχου. Γι’ αυτόν τον λόγο ο βασιλικός του οίκος κατεδικάσθη στο ίδιο φοβερό τέλος μ’ εκείνο του Ιεροβοάμ. Ο αρματηλάτης Ζιμβρί ηγέρθη εναντίον του Ηλά, γυιου και διαδόχου του Βαασά, κι εξεκαθάρισε όλον τον οίκον του Βαασά. Ο Ζιμβρί εβασίλευσε μόνο επτά μέρες στη Θερσά, διότι η πλειονότης των Ισραηλιτών έκαμαν βασιλέα των τον Αμρί. Όταν ο Αμρί κατέλαβε τη Θερσά, ο Ζιμβρί ηυτοκτόνησε. Ο Αμρί ενεθρονίσθη κι εβασίλευσε έξη χρόνια στη Θερσά. Κατόπιν αγόρασε τον λόφο της Σαμαρείας κι έκτισε τη Σαμάρεια πάνω σ’ αυτόν και έκαμε τη Σαμάρεια πρωτεύουσά του λόγω της ισχυρά ωχυρωμένης θέσεώς της. Κι αυτός επίσης διετήρησε τη λατρεία του μόσχου.—1 Βασιλέων 16:1-28.

 5. Ποιος διεδέχθη τον Βασιλέα Αμρί, και πώς εγινε περιβόητος για την ασέβειά του σε θέματα θρησκείας;

⁵ Το έτος 941 π.Χ. ο Αχαάβ, γυιος του Αμρί, έγινε βασιλεύς του δεκαφύλου βασιλείου του Ισραήλ, με την πόλι της Σαμαρείας ως πρωτεύουσά του, περίπου σαράντα μίλια βορείως της Ιερουσαλήμ. Ο Βασιλεύς Αχαάβ του Ισραήλ έγινε περιβόητος για την ασέβειά του σε ζητήματα θρησκείας. Όχι μόνο διετήρησε τη λατρεία του μόσχου που είχε ιδρυθή από τον αποστάτη Ιεροβοάμ, αλλ’ έκαμε και χειρότερα. Πώς; Εισήγαγε τη λατρεία του Βάαλ.

 6. (α) Στην εποχή του Αχαάβ, ποιος ήταν ο βασιλεύς της Σιδώνος, και τι σημαίνει το όνομά του; (β) Πώς ο Αχαάβ μπήκε σε πολιτική συμμαχία με τον Βασιλέα Εθβαάλ;

⁶ Πενήντα μίλια και πλέον βορείως του Όρους Καρμήλου, στην περιοχή της φυλής Ασήρ κείται ο λιμήν της Σιδώνος. Εκεί στην εποχή του Βασιλέως Αχαάβ ο βασιλεύς των Φοινίκων ονόματι Εθβαάλ κυβερνούσε ένα τμήμα της Μεσογειακής ακτής. Ο Μέλκαρθ ήταν ο θεός της πόλεως· πραγματικά, το όνομα του ψευδούς αυτού θεού σημαίνει «Βασιλεύς της Πόλεως.» Αυτός ο θεός ήταν ο ίδιος με τον Βάαλ, του οποίου την εύνοια ελέγετο ότι είχε ο βασιλεύς των Σιδωνίων, διότι Εθβαάλ σημαίνει «Με τον Βάαλ,» δηλαδή, υπέρ του Βάαλ. Κατά τον Ιουδαίο ιστορικό Ιώσηπο, ο Βασιλεύς Εθβαάλ ήταν ο ιερεύς της θεάς Ασταρώθ (Αστάρτης). Πάρα πολύ αφωσιωμένη στη λατρεία της Ασταρώθ ήταν η θυγατέρα του Βασιλέως Εθβαάλ, ονόματι Ιεζάβελ. Ο Βασιλεύς του Ισραήλ Αχαάβ. δια του γάμου του με αυτή την ειδωλολάτριδα Ιεζάβελ, εισήλθε σε μια πολιτική συμμαχία με τον πατέρα της Βασιλέα Εθβαάλ. Η πείσμων Ιεζάβελ επεβλήθη στον σύζυγό της τον Αχαάβ, ακόμη και στη θρησκεία.

 7, 8. Ως αποτέλεσμα του γάμου του με την Ιεζάβελ, τι έκαμε ο Βασιλεύς Αχαάβ θρησκευτικώς στον Ισραήλ;

⁷ Σχετικά με το αποτέλεσμα αυτού του από τον Θεό απαγορευμένου γάμου του Βασιλέως Αχαάβ με την Ιεζάβελ, εκτίθενται στο βιβλίο 1 Βασιλέων 16:31-33 (ΜΝΚ) τα εξής:

⁸ «Και ως μικρόν ον το να περιπατή εις τας αμαρτίας του Ιεροβοάμ, υιού του Ναβάτ, έλαβεν έτι δια γυναίκα Ιεζάβελ, την θυγατέρα του Εθβαάλ, βασιλέως των Σιδωνίων, και υπήγε και ελάτρευσε τον Βάαλ, και προσεκύνησεν αυτόν. Και ανήγειρε βωμόν εις τον Βάαλ, εντός του οίκου του Βάαλ, τον οποίον ωκοδόμησεν εν Σαμαρεία. Και έκαμεν ο Αχαάβ άλσος· και δια να παροργίση Ιεχωβά τον Θεόν του Ισραήλ, έπραξεν ο Αχαάβ περισσότερον παρά πάντας τους βασιλείς του Ισραήλ, όσοι εστάθησαν προ αυτού.»

 9. (α) Τι προήγαγε η Ιεζάβελ στον Ισραήλ, και τι εξυψώθη περισσότερο από τη λατρεία των μόσχων; (β) Τι δεν έκαμε ένα υπόλοιπο στον Ισραήλ;

⁹ Η Ιεζάβελ εχρησιμοποίησε τη θέσι της για να προαγάγη τη λατρεία του πατέρα της στον Ισραήλ, τη λατρεία του Βάαλ και του ιερού άλσους ή Ασηρά. Έγιναν εκατοντάδες ιερείς του Βάαλ στον Ισραήλ, έως τετρακόσιοι πενήντα. Υπήρχαν, επίσης, τετρακόσιοι από τους «προφήτας του ιερού άλσους,» που έτρωγαν στο τραπέζι της Ιεζάβελ, ή με δαπάνες αυτής. Ο Βααλισμός εξυψώθη στον Ισραήλ περισσότερο από τη λατρεία των μόσχων, που ησκείτο εν ονόματι του Ιεχωβά. (1 Βασιλέων 18:19) Ωστόσο υπήρχε ένα υπόλοιπο μερικών χιλιάδων στον Ισραήλ, που δεν έκλιναν γόνυ στον Βάαλ ούτε εφίλησαν την ειδωλική του εικόνα.

ΕΝΑΣ ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΓΑΛΑΑΔ

10. Ποιος παρουσιάσθη τώρα μ’ ένα άγγελμα για τον Αχαάβ και την Ιεζάβελ, πώς άρχισε τον λόγο του, και τι εσήμαινε το όνομά του;

¹⁰ Ξαφνικά, χωρίς προειδοποίησι, μια παράδοξη μορφή εμφανίσθηκε στον Ισραήλ, με σεμνοπρεπή λόγια για τον Βασιλέα Αχαάβ και τη Βασίλισσα Ιεζάβελ. Τα πρώτα λόγια που αναφέρεται ότι ελέχθησαν από το στόμα του ήσαν: «Χάι Γιεχοβά.» Αυτό σημαίνει «Ζη ο Ιεχωβά!» Ο άνθρωπος αυτός ήταν ένας προφητικός μάρτυς του Ιεχωβά. Το ίδιο του όνομα τιμούσε τον μόνο ζώντα και αληθινό Θεό, διότι ήταν Ηλίας, το οποίον όνομα σημαίνει «Ο Ιεχωβά Είναι Θεός.» Είχε έλθει από τ’ ανατολικά του Ιορδάνου Ποταμού, από τη γη της Γαλαάδ, από το χωριό Θέσβη, περίπου δέκα μίλια βορείως του ποταμού Ιαβόκ, παραποτάμου του Ιορδάνου. Γι’ αυτό και εκλήθη Ηλίας ο Θεσβίτης.

11. Ποια εποχή ετελείωνε τότε, αλλά τι είπε ο Ηλίας ότι θα επακολουθούσε τόσο βέβαια όσον ζούσε ο Ιεχωβά;

¹¹ Η ξηρά θερινή εποχή, που διαρκεί έξη μήνες, από τον Απρίλιο ως τον Σεπτέμβριο, ετελείωνε. Ανεμένετο η βροχερή περίοδος του χειμώνος. Αλλ’ ο Ηλίας, δίνοντας το πρώτο του μήνυμα στον Ισραήλ, λέγει: «Ζη Ιεχωβά ο Θεός του Ισραήλ, έμπροσθεν του οποίου παρίσταμαι, δεν θέλει είσθαι τα έτη ταύτα δρόσος, και βροχή, ειμή δια του λόγου του στόματός μου.» (1 Βασιλέων 17:1, ΜΝΚ) Ο Ηλίας είχε προσευχηθή ώστε, ως έκφρασις της αγανακτήσεως του Ιεχωβά εναντίον της κρατικώς υποστηριγμένης λατρείας του Βάαλ, να μη βρέξη στα επόμενα τρία χρόνια στον Ισραήλ. Ώσπου να προσευχηθή πάλι γι’ αυτό στον Ιεχωβά Θεό, η βροχή και η δροσιά της ξηράς θερινής περιόδου δεν θα επανήρχοντο.—Ιακώβου 5:17, 18.

12. Από ποιον παρήχθη η ξηρασία και για ν’ αποδειχθή ποιο σημείο, και από τι εξηρτάτο η διάρκειά της;

¹² Έπρεπε τώρα να επέλθη ξηρασία στον Ισραήλ για ν’ αποδειχθή ο Ηλίας αληθινός προφήτης του Υψίστου Θεού. (Δευτερονόμιον 18:21, 22) Ο Ηλίας δεν επροκάλεσε την ξηρασία· αυτός απλώς την ανήγγειλε μετά την προσευχή του στον Ιεχωβά Θεό. Αλλ η διάρκεια της ξηρασίας εξηρτάτο από την προσευχή του Ηλία, την προσταγή του λόγου του. Ο Θεός του, ο Ιεχωβά, θα ήταν ένας δημιουργός ξηρασίας καθώς και βροχής χάριν του Ηλία.—Ιερεμίας 14:22.

13. Ποιος επέφερε αυτή τη διαταραχή του Ισραήλ, και ως απάντησις σε τι επήλθε η ξηρασία, και για εκδήλωσι ποιας κατάρας;

¹³ Η ξηρασία θ’ απεδείκνυε ότι ο Ισραήλ διεταράχθη από τον Θεό λόγω της λατρείας του Βάαλ. Ωστόσο δεν ήταν ο Ηλίας εκείνος που επέφερε τη διαταραχή του Ισραήλ αλλ’ ο Βασιλεύς Αχαάβ, ο οποίος μετεστράφη προς την επαίσχυντη λατρεία του Βάαλ. Η ξηρασία με τη σιτοδεία επρόκειτο να είναι μακρά. Αυτό ήταν μια απάντησις στην προσευχή πίστεως ενός ανθρώπου με αισθήματα σαν τα δικά μας, αλλ’ ενός δικαίου ανθρώπου: «Ο Ηλίας ήτο άνθρωπος ομοιοπαθής με ημάς, και προσηυχήθη ενθέρμως να μη βρέξη· και δεν έβρεξεν επί της γης έτη τρία και μήνας εξ.» (Ιακώβου 5:17) Η προσευχή ήταν απλώς προσευχή στον Θεό να επιφέρη την υποσχεμένη κατάρα του εναντίον του Ισραήλ που παρέβη την ιεροπρεπή διαθήκη του με Αυτόν.—Δευτερονόμιον 28:23, 24.

14. Πώς ο Ηλίας επέζησε από την ξηρασία και την πείνα, όταν βρισκόταν ανατολικά του Ιορδάνου;

¹⁴ Πώς θα επιζούσε ο ίδιος ο Ηλίας από την ξηρασία και την πείνα που εζητήθη με τη δική του προσευχή; Ο Παντοδύναμος Θεός μπορεί να θρέψη τους ακαθάρτους για την τυπική λατρεία κόρακας που κράζουν σ’ αυτόν για τροφή και μπορούσε με την ίδια ακριβώς ευκολία να διαθρέψη και τον Ηλία, ακόμη και μέσα στη γη του Ισραήλ, που είχε πληγή από ξηρασία. (Ιώβ 38:41· Ψαλμός 147:9) Ο Ιεχωβά είπε: «Αναχώρησον εντεύθεν, και στρέψον προς ανατολάς, και κρύφθητι πλησίον του χειμάρρου Χερίθ, του απέναντι του Ιορδάνου· και θέλεις πίνει εκ του χειμάρρου· προσέταξα δε τους κόρακας, να σε τρέφωσιν εκεί.» Ο Ηλίας υπήκουσε. Εκεί πέρα σε ασφαλή κρυψώνα οι κόρακες εμοιράζοντο την τροφή τους με τον Ηλία. Του έφερναν ψωμί και κρέας πρωί και βράδυ, τα δε ύδατα της κοιλάδος του χειμάρρου τού επρομήθευαν πόσι. Αλλά το ρεύμα του ύδατος διαρκώς εσμικρύνετο. Τελικά εξηράνθη. «Δεν έγεινε βροχή επί της γης.»—1 Βασιλέων 17:2-7.

15. (α) Πώς έγινε στον Ισραήλ η κατάστασις ξηρασίας και πείνης; (β) Σύμφωνα με τη θρησκευτική των λατρεία, ποιος ήταν ο μόνος που θα επεκαλούντο γι’ ανακούφισι από το πλήγμα των Ισραηλιτών και των κατοικιδίων ζώων των;

¹⁵ Πάνω από τη γη Ισραήλ οι ουρανοί έγιναν σαν χαλκός. Η γη έγινε σαν σίδερο. Αντί υγρασίας από τους ουρανούς εγίνοντο φυσήματα σκόνης και χωμάτων. Οι κοιλάδες των χειμερινών χειμάρρων παρέμεναν ξηρές διψούσαν για εποχικά ύδατα. Οι γεωργοί ένοιωθαν αισχύνη από την απόδοσι της γης. Οι αμπελουργοί ωρύοντο. Ερήμωσις περιέβαλε τη χώρα. Τα ζώα του αγρού ησθάνοντο το βάρος της ενοχής της Βααλολατρίας του Ισραήλ. Τα κατοικίδια ζώα εστέναζαν· αγέλες βωδιών περιεπλανώντο συγκεχυμένα χωρίς να βρίσκουν τροφή. Οι αγέλες των προβάτων μάταια ακολουθούσαν τους ποιμένας των.a Ας κράξουν στον Βάαλ όλα αυτά τα δυστυχισμένα πλάσματα! Αυτός δεν ήταν ο κύριος του ουρανού και του καιρού, ο κύριος της βροχής και της βλαστήσεως; Δεν υπήρχαν 450 ιερείς του Βάαλ στη χώρα του Ισραήλ; Γιατί δεν μπορούσαν οι προσευχές των ιερέων του Βάαλ μαζί με τις εγκοπές των με μάχαιρες και λόγχες στον θεό τους του Βάαλ να υπερισχύσουν της προσευχής του Ηλία στον Θεό του τον Ιεχωβά; Γιατί δεν εξεδηλώθη ο Βάαλ ως βροχοποιός και για να διεκδικήση τις εξουσίες που του απεδίδοντο από τους ιερείς του; Γιατί ο προστάτης των, ο Βασιλεύς Αχαάβ, αναγκάσθηκε να ερευνήση για βλάστησι, για να σώση τους ημιόνους του και τους ίππους του;

16. Ποια ευρεία αναζήτησι είχε κάμει ο βασιλεύς Αχαάβ, και σε ποια μανιώδη ενέργεια προέβη η Βασίλισσα Ιεζάβελ και με ποια περιωρισμένη επιτυχία;

¹⁶ Επειδή ο Θεός του ο Βάαλ απεδείχθη ανίκανος να παράσχη βοήθεια, ο Βασιλεύς Αχαάβ κατηγόρησε τον Ηλία γι’ αυτή τη διαταραχή από τον βροχοποιό θεό. Προέβη σε μια έρευνα γι’ αυτόν που κατέστρεψε την Ισραηλιτική οικονομία. Ερεύνησε το μακρινά και τα πλησίον βασίλεια· κανείς, όμως, δεν μπορούσε ν’ ανακαλύψη πού ήταν ο Ηλίας και να τον παραδώση στον Βασιλέα Αχαάβ. Η βασίλισσά του, η Ιεζάβελ, είχε εκμανή εναντίον του Θεού του Ηλία. Όσους βρέθηκαν από τους προφήτας του Ιεχωβά τους εθανάτωσε. Όλους δεν μπόρεσε να τους ανακαλύψη. Μέσα στον ίδιο τον οίκον του κυρίου της, του βασιλέως, ήταν ένας λάτρης του Ιεχωβά, ο Οβαδία, του οποίου το ίδιο το όνομα σημαίνει «Δούλος του Ιεχωβά.» Αυτός έλαβε εκατό προφήτας του Ιεχωβά και τους έκρυψε ανά πενήντα σε σπηλιές, προμηθεύοντάς τους ψωμί και νερό. Ο Μιχαΐας μπορεί να ήταν ένας απ’ αυτούς τους προφήτας.

17. Σε ποιον απέστειλε τώρα ο Θεός τον Ηλία να παραμείνη και να λάβη τροφή;

¹⁷ Τώρα ήταν καιρός να μεταβή, ο Ηλίας σε άλλο μέρος. Ο Θεός τον απέστειλε σε μια χήρα, όχι μέσα στον Ισραήλ, αλλ’ έξω από τον Ισραήλ, κοντά εκεί όπου εβασίλευε ο πατέρας της Ιεζάβελ στη Σιδώνα. Ο Θεός είπε στον Ηλία: «Σηκωθείς ύπαγε εις Σαρεπτά της Σιδώνος, και κάθισον εκεί. Ιδού, προσέταξα εκεί γυναίκα χήραν να σε τρέφη.» Ο Ηλίας πήγε, χωρίς προκατάληψι. Στα Σαρεπτά επεσκέφθη τη χήρα. Εζήτησε λίγο ψωμί, εκτός από νερό.

18. Πώς ο Ηλίας έθεσε τη φιλοξενία της χήρας σε δοκιμασία, και πώς ο Ιεχωβά κατέστησε δυνατόν για τον Ηλία να ζήση εκεί ως τέλος της ξηρασίας;

¹⁸ Η χήρα απεδέχθη τον Θεό του Ηλία: «Ζη Ιεχωβά ο Θεός σου, δεν εχω ψωμίον, αλλά μόνον μίαν χεριάν αλεύρου εις το πιθάριον, και ολίγον έλαιον εις το ρωγίον.» Εμάζευε ξυλάρια για ν’ ανάψη φωτιά και να ψήση κάτι για τον εαυτό της και τον γυιο της, να φάγουν και να πεθάνουν. Ο Ηλίας την παρεκάλεσε να προτάξη τη φιλοξενία σ’ έναν ξένο από τις ανάγκες τις δικές της και του γυιου της. Διότι ο Ιεχωβά υπεσχέθη ότι το άλευρον του πιθαριού και το λάδι του ρωγίου δεν θα εξηντλούντο ώσπου να δώση ο Ιεχωβά βροχή στην επιφάνεια της γης. Η χήρα με πίστι έκαμε όπως της ελέχθη και ο Ιεχωβά εξεπλήρωσε την υπόσχεσί του σ’ αυτή. Έτσι, ο Ηλίας παρέμεινε με αυτή και τον γυιο της ώσπου έπαυσε η ξηρασία.

19. Πώς η παρουσία του Ηλία εφάνη ότι έφερε δυστυχία στη χήρα, αλλά πώς η πίστις της στο να τον περιποιηθή ανταμείφθηκε με αξιοσημείωτο τρόπο;

¹⁹ Εν τούτοις, μήπως η παρουσία του Ηλία είχε σκοπό να φέρη τις αμαρτίες της χήρας στην επιφάνεια για τιμωρία; Διότι ο γυιος της πέθανε! Ο Ηλίας εζήτησε το νεκρό παιδί και το έθεσε στην κλίνη του δώματός του στο υπερώο. Αφού προσηυχήθη στον Θεό, ξαπλώθηκε τρεις φορές πάνω στο νεκρό παιδί ανακράζοντας: «Ιεχωβά Θεέ μου, ας επανέλθη, δέομαι, η ψυχή του παιδαρίου τούτου εντός αυτού.» Ο Θεός απήντησε στον Ηλία, και το παιδί έγινε πάλι ψυχή ζώσα. «Βλέπε, ζη ο υιός σου,» είπε ο Ηλίας δίνοντας το παιδί στη μητέρα του, που είχε χηρεύσει. Τότε εκείνη είπε: «Τώρα γνωρίζω εκ τούτου ότι είσαι άνθρωπος του Θεού, και ο λόγος του Ιεχωβά εν τω στόματί σου είναι αλήθεια.» (1 Βασιλέων 17:8-24, ΜΝΚ) Αυτή η μη Ισραηλίτισσα χήρα είχε δείξει πίστι περιποιουμένη έναν προφήτη του Ιεχωβά. Δεν επρόδωσε τον κυνηγημένον αυτόν άνθρωπο στον Εθβαάλ, Βασιλέα της Σιδώνος, που ήταν λάτρης του Βάαλ, ούτε στον γαμβρό του Αχαάβ, Βασιλέα του Ισραήλ. Τώρα η πίστις της αντημείφθη με την πρώτη αναφερομένη περίπτωσι αναστάσεως νεκρού, της αναστάσεως του γυιου της.

Η ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΔΙΑ ΠΥΡΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ

20. Πότε ο Θεός απέστειλε τον Ηλία πάλι στον Ισραήλ, και σε ποιον πρώτα παρουσιάσθηκε ο Ηλίας;

²⁰ Ο Βασιλεύς Αχαάβ δεν επέτυχε ν’ ανακαλύψη τα ίχνη του Ηλία, διότι ο Θεός τον είχε κρύψει. Στο τρίτο έτος αφότου ο Ηλίας έκαμε την πρόρρησί του για μια μακρά ξηρασία, ο Θεός είπε: «Ύπαγε, φανερώθητι εις τον Αχαάβ· και θέλω δώσει βροχήν επί το πρόσωπον της γης.» Ο Ηλίας τότε επέστρεψε στη γη του Ισραήλ, μολονότι ο λιμός ήταν ακόμη βαρύς στη Σαμάρεια. Ο Βασιλεύς Αχαάβ κι ο οικονόμος του Οβαδία πήγαν ν’ αναζητήσουν χορτάρι για να διατηρήσουν στη ζωή τους βασιλικούς ίππους και ημιόνους. Ο Βασιλεύς Αχαάβ πήγε από άλλον δρόμο σε αναζήτησι, κι από άλλον ο Οβαδία. Ξαφνικά ένας άνθρωπος στάθηκε στον δρόμο του Οβαδία. Ο Ηλίας! Η εμφάνισίς του τον απεκάλυψε—το τρίχινο ένδυμά του, η δερμάτινη ζώνη γύρω η μέση του!

21. Τι Είπε ο Ηλίας στον Οβαδία να κάμη, και πώς τον επανεβεβαίωσε για να το εκτελέση;

²¹ Ο Οβαδία έπεσε κατά πρόσωπον αυτού. Ο Ηλίας είπε: «Ύπαγε, ειπέ προς τον κύριόν σου, Ιδού, ο Ηλίας.» Αλλ’ ο Οβαδία εξέφρασε φόβο ότι ο Ηλίας θα εξηφανίζετο, στο διάστημα που αυτός θα πήγαινε να το πη στον Βασιλέα Αχαάβ· θα ήθελε μήπως ο Ηλίας να θανατωθή ένας από τους μάρτυρας του Ιεχωβά; Ο Οβαδία ‘εφοβείτο τον Ιεχωβά εκ νεότητός του,’ και το απέδειξε αυτό κρύβοντας τους προφήτας του Ιεχωβά σε σπηλιές, για να τους προφυλάξη από τη φονική εκδίκησι της Βασιλίσσης Ιεζάβελ. Αν ο Ηλίας εξηφανίζετο μετά την αναγγελία του στον Βασιλέα Αχαάβ, τότε, είπε ο Οβαδία, ο Αχαάβ «θέλει με θανατώσει.» Γι’ αυτό ο Ηλίας ωρκίσθη: «Ζη ο Ιεχωβά των δυνάμεων, έμπροσθεν του οποίου παρίσταμαι, ότι σήμερον θέλω εμφανισθή εις αυτόν.»—1 Βασιλέων 18:1-15, ΜΝΚ.

22. Τι κατηγόρησε ο Βασιλεύς Αχαάβ τον Ηλία ότι ήταν, αλλά με ποια απαίτησι του Ηλία συνεμορφώθη;

²² Ο Ηλίας, λοιπόν, εζήτησε τον Βασιλέα Αχαάβ, και όχι ο Βασιλεύς Αχαάβ τον Ηλία, και τούτο δια μέσου ενός από τους μάρτυρας του Ιεχωβά, ενός από τις χιλιάδες του Ισραήλ, που δεν είχαν κλίνει το γόνυ στον Βάαλ. Ο Βασιλεύς Αχαάβ ήλθε πρόθυμα. Όταν συνήντησε τον Ηλία είπε: «Συ είσαι ο διαταράττων τον Ισραήλ;» Ο Ηλίας αντέκρουσε την κατηγορία αυτή, λέγοντας ότι ο Βασιλεύς Αχαάβ κι ο οίκος του πατρός του διετάρατταν τον Ισραήλ: «διότι σεις εγκατελίπετε τας εντολάς του Ιεχωβά, και υπήγες κατόπιν των Βααλείμ.» Ο Ηλίας κατόπιν εζήτησε από τον βασιλέα να του συγκεντρώση στο Όρος Κάρμηλον τους τετρακοσίους πενήντα προφήτας του Βάαλ και τους τετρακοσίους προφήτας της Ιεζάβελ από το άλσος. Ο Βασιλεύς Αχαάβ συνεμορφώθη με αυτή την απαίτησι.—1 Βασιλέων 18:16-20, ΜΝΚ.

23. Ποια προτροπή έκαμε ο Ηλίας στους συγκεντρωμένους εκεί στο Όρος Κάρμηλον, και ποια δοκιμή της θεότητος επρότεινε;

²³ Το όνομα Κάρμηλος σημαίνει «Δενδρόκηπος.» Αλλ’ ύστερ’ από τριάμισυ ετών ξηρασία το Όρος Κάρμηλος, φημισμένο για τα ελαιόδενδρα και τα οπωροφόρα δένδρα του, δεν έδινε εντύπωσι δενδροκήπου σε κατάστασι θαλερότητος. Η κορυφή του Όρους Καρμήλου είναι σε ύψος 556 ποδών υπεράνω της Μεσογείου Θαλάσσης. Σε λίγη απόστασι απ’ αυτή ωρίσθη η δοκιμή μεταξύ του Ηλία και των ιερέων του Βάαλ ενώπιον του Βασιλέως Αχαάβ και εκπροσώπων του Ισραήλ. Ο Ηλίας ανέλαβε την ηγεσία, διότι αυτός είχε ζητήσει αυτή τη συγκέντρωσι. Είπε: «Έως πότε χωλαίνετε μεταξύ δυο φρονημάτων; εάν ο Ιεχωβά ήναι Θεός, ακολουθείτε αυτόν· αλλ’ εάν ο Βάαλ, ακολουθείτε τούτον.» Αλλά πώς επρεπε ν’ αποφασίση ο λαός; Ο Ηλίας θα τους βοηθούσε. Η διαφορά ήταν 450 προς 1, εναντίον του Ηλία. Αφέθησαν, λοιπόν, οι 450 ιερείς του Βάαλ να ετοιμάσουν πλήρως μια θυσία που θα εκαίετο σ’ ένα θυσιαστήριο και κατόπιν αφέθησαν να επικαλεσθούν τον Βάαλ για ν’ ανάψη τα ξύλα της πυράς κάτω από τη θυσία. Ο Ηλίας, επίσης, θα ετοίμαζε ένα μόσχον για θυσία, και δεν θα άναβε ο ίδιος τα ξύλα. Θα επεκαλείτο τον Ιεχωβά να το πράξη αυτό. «Και ο Θεός, όστις εισακούση δια πυρός, ούτος ας ήναι ο Θεός.» Ο λαός εδέχθη αυτή τη δοκιμή περί θεότητος.—1 Βασιλέων 18:21, 24, ΜΝΚ.

24. Πώς ο Ηλίας είχε ευκαιρία να χλευάση τους ιερείς του Βάαλ, και ποια απόδειξις παρήχθη για τη θεότητα του Βάαλ;

²⁴ Τώρα κάτω από υποχρέωσι, οι ιερείς του Βάαλ ως πλειοψηφία ετοίμασαν πρώτοι τη θυσία των, αλλά δεν άναψαν φωτιά. «Επάκουσον ημών, Βάαλ,» έκραζαν από το πρωί ως το μεσημέρι. Ο Ηλίας εμυκτήριζε τους ιερείς του Βάαλ: Επικαλείσθε μετά φωνής μεγάλης διότι θεός είναι· ή συνομιλεί, ή ασχολείται, ή είναι εις οδοιπορίαν, ή ίσως κοιμάται, και θέλει εξυπνήσει.» Καθώς οι ιερείς μάταια επεκαλούντο συνεχώς, κατετέμνοντο κατά τη συνήθειά των με μάχαιρες και λόγχες. Αίμα εξεχύνετο απ’ αυτούς. Παρήλθε η μεσημβρία κι αυτοί προεφήτευαν ως την ώρα της καθημερινής προσφοράς σπόρων στον ναό της Ιερουσαλήμ μακριά νοτιοανατολικά. Ο Βάαλ δεν απήντησε με θαυματουργικό πυρ. Αυτός δεν ήταν ο αληθινός Θεός!—1 Βασιλέων 18:25-29.

25, 26. (α) Πώς ο Ηλίας προετοίμασε τη θυσία του και τι έκαμε ως απόδειξι εναντίον κάθε απάτης; (β) Ποια προσευχή ανέπεμψε κατόπιν;

²⁵ Τότε κατόπιν αιτήσεως του Ηλία ο λαός επλησίασε να παρακολουθήση τις κινήσεις του. «Και έλαβεν ο Ηλίας δώδεκα λίθους, κατά τον αριθμόν των φυλών των υιών Ιακώβ, προς τον οποίον ήλθεν ο λόγος του Ιεχωβά, λέγων, Ισραήλ θέλει είσθαι το όνομά σου· και ωκοδόμησε τους λίθους θυσιαστήριον εις το όνομα του Ιεχωβά και έκαμεν αύλακα περί το θυσιαστήριον, χωρούσαν δύο μέτρα σπόρου. Και εστοίβασε τα ξύλα και διεμέλισε τον μόσχον, και επέθεσεν αυτόν επί των ξύλων.» Κατόπιν τρεις φορές έκαμε να επιχύσουν τέσσερες μεγάλες υδρίες πολυτίμου ύδατος στο ολοκαύτωμα και στα υποκάτω ξύλα. «Και περιέτρεχε το ύδωρ πέριξ του θυσιαστηρίου· και η αύλαξ έτι εγέμισεν ύδατος.» Τότε, την ώρα της προσφοράς στο θυσιαστήριον του ναού επί πυράς, που άναψε ο Θεός στην ημέρα του Σολομώντος, ο Ηλίας προσευχήθηκε:

²⁶ «Ιεχωβά, Θεέ του Αβραάμ, του Ισαάκ, και του Ισραήλ, ας γείνη γνωστόν σήμερον, ότι συ είσαι Θεός εν τω Ισραήλ, και εγώ δούλος σου, και κατά τον λόγον σου έκαμα πάντα ταύτα τα πράγματα· επάκουσόν μου, Ιεχωβά, επάκουσόν μου, δια να γνωρίση ο λαός ούτος ότι συ Ιεχωβά είσαι ο Θεός, και συ επέστρεψας την καρδίαν αυτών οπίσω.»

27. Ποια απάντησις ήλθε στην προσευχή του Ηλία, και τι ανέκραξε ο λαός;

²⁷ Χωρίς καθυστέρησι κατέβη το πυρ του Ιεχωβά από τον ουρανό. Κατέφαγε το τελείως βρεγμένο ολοκαύτωμα και τα ξύλα, ναι, το θυσιαστήριο και το χώμα. Έγλειψε πλήρως το νερό που ήταν στο γύρω αυλάκι. Κυανά διαφανή κρύσταλλα που βρέθηκαν ύστερ’ από τρεις χιλιάδες χρόνια στο γειτονικό έδαφος της πυρίνης αυτής δοκιμής, πιστοποιούν ότι επρόκειτο περί ατομικού πυρός, που κατεπέμφθη χωρίς να βλάψη τους παρισταμένους παρατηρητάς, πλήττοντας κατ ευθείαν τον στόχο.b Τόσο φοβερό ήταν το θέαμα, ώστε ο λαός έπεσε κατά πρόσωπον κι ανέκραξε: «Ο Ιεχωβά, αυτός είναι ο Θεός· ο Ιεχωβά, αυτός είναι ο Θεός.» Αυτός απήντησε με πυρ.

28. Τι έκαμε τώρα ο Ηλίας στους 450 ιερείς του Βάαλ;

²⁸ Θάνατος, λοιπόν, στους ιερείς του ψευδούς θεού! «Και είπε προς αυτούς [τον λαόν] ο Ηλίας, Πιάσατε τους προφήτας του Βάαλ· μηδείς εξ αυτών ας μη διασωθή.» Ο λαός, ευρισκόμενος σ’ έξαψι από την πειστική επίδειξι της θεότητος του Ιεχωβά, συνέλαβε τους 450 προφήτας του Βάαλ. Τότε ο Ηλίας έκαμε να μεταφερθούν στην ανατολική πλαγιά του Όρους Καρμήλου, στην κοιλάδα του χειμάρρου Κεισών. Εκεί ο Ηλίας, αναλαμβάνοντας την ηγεσία στην εξάλειψι από τον Ισραήλ της λατρείας του Βάαλ, έκαμε να σφαγούν οι ιερείς εκείνοι.—1 Βασιλέων 18:25-40, ΜΝΚ.

29. (α) Πώς ο Ηλίας τώρα προσευχήθηκε για βροχή, και τι εφάνη; (β) Ποια ειδοποίησι έστειλε ο Ηλίας στον Βασιλέα Αχαάβ να κάμη τώρα;

²⁹ Ήλθε ο καιρός να παύση η ανομβρία, σε περαιτέρω απόδειξι ότι ο Ιεχωβά είναι ο αληθινός Θεός. Ο Ηλίας, σαν να άκουε τον σάλο μιας βροχοπτώσεως, είπε στον Αχαάβ να πάη και ν’ απολαύση ένα φαγητό. Αλλά για τον Ηλία ήταν καιρός να προσευχηθή με πίστι στον μεγάλο Βροχοποιό. Μαζί μ’ έναν υπηρέτη ανερριχήθη στην κορυφή του Όρους Καρμήλου. Εκεί άρχισε να κύπτη στη γη, με το πρόσωπό του αναμέσον των γονάτων του. Ανέμενε σύντομα μια απάντησι στην προσευχή του. Στον υπηρέτη του είπε: «Ανάβα τώρα, βλέψον προς την θάλασσαν.» Ο υπηρέτης προσέβλεψε δυτικά προς τη Μεσόγειο Θάλασσα. «Δεν είναι ουδέν,» είπε. «Ύπαγε πάλιν,» είπε ο Ηλίας κατ’ επανάληψιν. Την εβδόμη φορά που εκύτταξε ο υπηρέτης, έλαμψαν τα μάτια του. «Ιδού, νέφος μικρόν, ως παλάμη ανθρώπου, αναβαίνει εκ της θαλάσσης,» εφώναξε. Α! ο Ιεχωβά απαντά στην προσευχή! Ο Ηλίας έστειλε αμέσως τον υπηρέτη να ειδοποιήση τον Βασιλέα Αχαάβ να ζεύξη την άμαξά του για μια γοργή διαδρομή προς την πόλι της βασιλικής διαμονής του, την Ιεζραέλ, στην κοιλάδα της Ιεζραέλ (Ελληνιστί, Εσδραηλών).—1 Βασιλέων 18:41-44.

30. (α) Πριν από τι κατηυθύνετο στην Ιεζραέλ ο Βασιλεύς Αχαάβ αλλά ποιος προηγείτο απ’ αυτόν; (β) Τι έγραψε ο μαθητής Ιάκωβος σχετικά με αυτή την προσευχή του Ηλία;

³⁰ Οι ουρανοί εμαύρισαν από σύννεφα, ηγέρθη ένας ισχυρός άνεμος, η οσμή της βροχής ήταν στον αέρα. Ω, τι ανάψυξις! Στην άμαξά του ο Βασιλεύς Αχαάβ κατηυθύνετο νοτιοανατολικά δια της κοιλάδος. Διέβη γοργά την πόλι Μεγιδδώ. Είχε, όμως, έναν πρόδρομο. Ήταν ο προφήτης Ηλίας. «Και χειρ του Ιεχωβά εστάθη επί τον Ηλίαν, και συνέσφιγξε την οσφύν αυτού, και έτρεχεν έμπροσθεν του Αχαάβ [είκοσι πέντε περίπου μίλια] έως της εισόδου της Ιεζραέλ.» Τους ακολούθησε μια μεγάλη νεροποντή. (1 Βασιλέων 18:45, 46, ΜΝΚ) Με πίστι, ύστερ’ από χίλια χρόνια περίπου, ο Χριστιανός μαθητής Ιάκωβος είπε σχετικά μ’ εκείνον τον άνθρωπο της προσευχής, τον Ηλία: «Και πάλιν προσηυχήθη, και ο ουρανός έδωκε βροχήν, και η γη εβλάστησε τον καρπόν αυτής.»—Ιακώβου 5:17, 18.

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙΡΟΣ ΓΙΑ ΘΑΝΑΤΟ

31. Πώς επηρεάσθηκε η Ιεζάβελ από αυτά τα γεγονότα, και ποιο μήνυμα έστειλε στον Ηλία;

³¹ Η Βασίλισσα Ιεζάβελ, χωρίς να συγκινηθή από την παρά Θεού διακοπή της μακράς ανομβρίας, εξεμάνη όταν ο σύζυγός της Αχαάβ της είπε για τη δοκιμή της αληθινής θεότητος στο Όρος Κάρμηλον και για το πώς ο Ηλίας εθανάτωσε με ρομφαία όλους τους προφήτας του θεού του βασιλικού ιερατικού πατρός της Εθβαάλ. Με αγγελιαφόρον διεμήνυσε στον Ηλία: «Ούτω να κάμωσιν οι θεοί, και ούτω να προσθέσωσιν, εάν αύριον περί την ώραν ταύτην δεν καταστήσω την ζωήν σου ως την ζωήν ενός εξ εκείνων.»—1 Βασιλέων 19:1, 2.

32. Τι έκαμε τότε ο Ηλίας, και ποια προσευχή έκαμε προτού πλαγιάση να κοιμηθή;

³² Δεν ήταν αρεστή στον Ηλία η ιδέα να γίνη μια «νεκρά ψυχή.» (Λευιτικόν 21:11· Αριθμοί 6:6, ΜΝΚ) Εφοβήθη. Μαζί με τον υπηρέτη του έφυγε σε απόστασι ογδόντα πέντε μιλίων νοτιοδυτικά, σ’ έναν τόπο που είχε ονομασθή από τον προπάτορά του τον Αβραάμ, δηλαδή, στη Βηρ-σαβεέ, τριάντα περίπου μίλια προς δυσμάς της κάτω Νεκράς Θαλάσσης. Εκεί άφησε τον υπηρέτη του και συνέχισε τον δρόμο του προς νότον για ταξίδι μιας ημέρας. Καθήμενος κάτω από μια άρκευθο, «επεθύμησε καθ’ εαυτόν να αποθάνη,» φυσικά, όχι στα χέρια της Ιεζάβελ: Είπε: «Αρκεί· τώρα, Ιεχωβά, λάβε την ψυχήν μου· διότι δεν είμαι εγώ καλήτερος των πατέρων μου.» Εκοιμήθη, αλλ’ όχι σε θάνατο.—1 Βασιλέων 19:3-5, ΜΝΚ.

33. Ποια θαυματουργική προμήθεια έγινε για τον Ηλία, και πού επήγε, και πόσες ημέρες ενήστευσε;

³³ Ένας άγγελος εξύπνησε τον Ηλία και του είπε να φάγη. Εκεί πλησίον της κεφαλής του υπήρχε μια πίττα ψημένη σε θερμασμένες πέτρες κι ένα αγγείον ύδατος. Κατόπιν επλάγιασε και κοιμήθηκε πάλι. Ο άγγελος του Ιεχωβά τον εξύπνησε πάλι, με την είδησι ότι επρόκειτο να κάμη ένα ταξίδι: «Σηκώθητι, φάγε διότι πολλή είναι η οδός από σου.» Ο Ηλίας το έπραξε και κατόπιν σηκώθηκε για να προχωρήση. «Με την δύναμιν της τροφής εκείνης ωδοιπόρησε τεσσαράκοντα ημέρας και τεσσαράκοντα νύκτας, έως Χωρήβ του όρους του Θεού.» Σ’ εκείνο το ταξίδι των διακοσίων μιλίων προς την έρημο Σινά, ο Ηλίας ενήστευσε σαράντα μέρες, ακριβώς όπως κι ο προφήτης Μωυσής είχε νηστεύσει σαράντα μέρες, όταν έλαβε τις Δέκα Εντολές.

34. Τι ερώτησις τώρα έγινε στον Ηλία, ποια απάντησι έδωσε αυτός, και τι του ελέχθη να κάμη;

³⁴ «Τι κάμνεις ενταύθα, Ηλία;» Αυτή την ερώτησι διετύπωσε ο Ιεχωβά στον Ηλία, όταν περνούσε τη νύχτα εκεί μέσα σε μια σπηλιά. Ο Ηλίας δεν εφαίνετο να είχε προοπτική για περαιτέρω δράσι ως προφήτης, και είπε: «Εστάθην εις άκρον ζηλωτής υπέρ Ιεχωβά, του Θεού των δυνάμεων· διότι οι υιοί Ισραήλ εγκατέλιπον την διαθήκην σου, τα θυσιαστήριά σου κατέστρεψαν, και τους προφήτας σου εθανάτωσαν εν ρομφαία και εναπελείφθην εγώ μόνος· και ζητούσι την ζωήν μου, δια να αφαιρέσωσιν αυτήν.» Αλλ’ ο λόγος του Ιεχωβά είπε στον Ηλία: «Έξελθε, και στάθητι επί το όρος, ενώπιον του Ιεχωβά.» Ο Ηλίας συνεμορφώθη.—1 Βασιλέων 19:5-11, ΜΝΚ.

35. Ποια φυσικά φαινόμενα παρετήρησε τότε ο Ηλίας, και γιατί ο Ιεχωβά δεν ήταν σ’ αυτά;

³⁵ Τα φυσικά φαινόμενα που παρετήρησε τότε ο Ηλίας πρέπει να ήσαν φοβερά. «Ιδού, ο Ιεχωβά διέβαινε, και άνεμος μέγας και δυνατός έσχιζε τα όρη, και συνέτριβε τους βράχους έμπροσθεν του Ιεχωβά· ο Ιεχωβά δεν ήτο εν τω ανέμω· και μετά τον άνεμον σεισμός· ο Ιεχωβά δεν ήτο εν σεισμώ· και μετά τον σεισμόν, πυρ· ο Ιεχωβά δεν ήτο εν τω πυρί.» Πώς έγινε αυτό; Αν ο Ιεχωβά διήρχετο και ήταν αίτιος όλων εκείνων των τρομερών εκδηλώσεων της φύσεως, πώς συνέβαινε ώστε αυτός ο ίδιος να μην είναι σ’ εκείνες τις εκδηλώσεις; Διότι ο Ιεχωβά δεν είναι θεός-φύσις, ή απλές φυσικές δυνάμεις που προσωποποιούνται και ειδωλοποιούνται. Ο συντριπτικός άνεμος, ο σεισμός και το φλέγον πυρ δεν ήσαν αυτά τα ίδια ο Θεός, ο Ιεχωβά, κι επομένως δεν έπρεπε να προσωποποιηθούν όπως ο Βάαλ, ο ψευδής θεός του ουρανού, της θυέλλης, του καιρού και της βλαστήσεως. Ο άνεμος, ο σεισμός και το πυρ ήσαν απλώς εκδηλώσεις της ενεργού δυνάμεως του Ιεχωβά. Αυτό πολύ διέφερε από το όταν ο Ιεχωβά εκάλυψε τον Μωυσή σε μια σχισμή του βράχου του Σινά και διήλθε και διεκήρυξε το όνομά του τόσον πλήρως.—1 Βασιλέων 19:11, 12, ΜΝΚ.

36. Τι επακολούθησε αυτά τα φυσικά φαινόμενα, και ποια ερώτησις του έγινε, και τι απήντησε αυτός;

³⁶ Για τον Ηλία ήταν μια ταραχώδης, συγκλονιστική περίπτωσις. Τι αντίθεσις σε ό,τι επακολούθησε! Μετά το πυρ έγινε ένας «ήχος λεπτού αέρος,» ή μια φωνή απαλής ηρεμίας, ακινησίας. Ήταν η φωνή του Ιεχωβά που μιλούσε. «Και ως ήκουσεν ο Ηλίας, εσκέπασε το πρόσωπον αυτού με την μηλωτήν αυτού, και εξήλθε, και εστάθη εις την είσοδον του σπηλαίου. Και ιδού φωνή προς αυτόν, λέγουσα, Τι κάμνεις ενταύθα, Ηλία;» Σ’ αυτό το ερώτημα ο Ηλίας απήντησε όπως και πριν. Δεν υπήρχε προοπτική έργου!

37. Ποιο έργον ετέθη ενώπιον του Ηλία που βρισκόταν σε αποθάρρυνσι, και πώς διαβεβαιώθηκε ότι δεν είχε αφεθή μόνος στον Ισραήλ;

³⁷ Ο Ιεχωβά έθεσε έργον ενώπιον του προφήτου του που βρισκόταν σε αποθάρρυνσι. Προς βορράν του Ισραήλ έκειτο η χώρα της Συρίας, με πρωτεύουσά της τη Δαμασκό. Απέκτησε την ανεξαρτησία της από τον Ισραήλ και είχε δικό της βασιλέα, τότε τον Βεν-αδάδ. Η Συρία ήταν σαν ένας βασιλεύς του βορρά του Ισραήλ. Ο Ηλίας επρόκειτο να προβή σε μεγάλες αλλαγές κυβερνήσεων, περιλαμβανομένης και της Συρίας. Ο Ιεχωβά του είπε: «Ύπαγε, επίστρεψον εις την οδόν σου προς την έρημον της Δαμασκού και όταν έλθης, χρίσον τον Αζαήλ βασιλέα επί την Συρίαν· τον δε Ιηού τον υιόν του Νιμσί θέλεις χρίσει βασιλέα επί τον Ισραήλ και τον Ελισσαιέ τον υιόν του Σαφάτ, από Αβέλ-μεολά, θέλεις χρίσει προφήτην αντί σου· και θέλει συμβή ώστε τον διασωθέντα εκ της ρομφαίας του Αζαήλ, θέλει θανατώσει ο Ιηού· και τον διασωθέντα εκ της ρομφαίας του Ιηού, θέλει θανατώσει ο Ελισσαιέ· αφήκα όμως εις τον Ισραήλ επτά χιλιάδας, πάντα τα γόνατα όσα δεν έκλιναν εις τον Βάαλ, και παν στόμα το οποίον δεν ησπάσθη αυτόν.» (1 Βασιλέων 19:12-18) Ο Ηλίας δεν αφέθη μόνος στον Ισραήλ.

38, 39. (α) Ποιον ‘έχρισε’ πρώτον ο Ηλίας, και πώς; (β) Τι έκαμε πρώτα ο κεχρισμένος, και κατόπιν ποια διακονία ανέλαβε;

³⁸ Ο Ηλίας, με ανανεωμένο σκοπό στη ζωή, επανήλθε στα βόρεια από τη χερσόνησο του Σινά. Διέβη τον Ιορδάνη Ποταμό και εισήλθε στην πατρίδα του, τη Γαλαάδ, προς ανατολάς του Ιορδάνου. Την πόλι Αβέλ-μεολά; Την ήξερε καλά. Απείχε μόλις λίγα μίλια βορειοδυτικά της ιδικής του πατρίδος Θέσβης. Ο Ηλίας τότε προέβη στο να χρίση διάδοχό του τον Ελισσαιέ, του οποίου το όνομα σημαίνει «ο Θεός Είναι Σωτηρία.» Πώς; Ο Ηλίας τον βρήκε να αροτριά με δώδεκα ζεύγη βοών εμπρός του, ενώ ο ίδιος ήταν πίσω με το δωδέκατο ζεύγος. «Και επέρασεν ο Ηλίας από πλησίον αυτού, και έρριψεν επ’ αυτού την μηλωτήν αυτού.» Ο Ελισσαιέ τότε κατάλαβε αυτό το χρίσμα ή διορισμό. Άφησε το όργωμα κι έτρεξε προς τον Ηλία και είπε: «Ας ασπασθώ, παρακαλώ, τον πατέρα μου και την μητέρα μου, και τότε θέλω σε ακολουθήσει.» Τα λόγια του Ηλία: «Ύπαγε, επίστρεψον· διότι τι έκαμα εις σε;» δεν αποτελούσαν απόρριψι αυτού του Ελισσαιέ, ο οποίος ήταν ένας από τους υπολοίπους επτά χιλιάδες του Ισραήλ που δεν είχαν κλίνει γόνυ στον Βάαλ.

³⁹ Ο Ελισσαιέ, αφού έφαγε ένα αποχαιρετιστήριο γεύμα με τον λαό, περιλαμβανομένων και εκείνων με τους οποίους αροτριούσε μαζί, «σηκωθείς, υπήγε κατόπιν του Ηλία, και υπηρέτει αυτόν.» (1 Βασιλέων 19:19-21) Αυτός πια εγνωρίσθη ως «Ελισσαιέ ο υιός του Σαφάτ, όστις επέχεεν ύδωρ εις τας χείρας του Ηλία,» όταν ο Ηλίας έπλυνε τας χείρας του.—2 Βασιλέων 3:11.

ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΧΑΑΒ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΕΖΑΒΕΛ

40. Πώς ο Βασιλεύς Αχαάβ απέτυχε στην πολιτεία του προς τον βασιλέα της Συρίας και σύμφωνα μ’ ένα από τους «υιούς των προφητών» ποιες συνέπειες επρόκειτο να υποστή αυτός και ο λαός του;

⁴⁰ Κατόπιν ο Βασιλεύς Βεν-αδάδ της Συρίας επετέθη εναντίον του Ισραήλ. Ένας άνθρωπος του αληθινού Θεού, ένας από τους υπολοίπους επτά χιλιάδες που είχαν μείνει πιστοί στον Ιεχωβά, προείπε δύο φορές τη νίκη του βασιλέως του Ισραήλ, σε διάστημα δύο ετών. Ο Βασιλεύς Αχαάβ δεν επωφελήθηκε από τη νίκη του αλλά συνεβιβάσθη με τον εχθρό. Γι’ αυτό, ένας άλλος από τους υπολοίπους, κάποιος από τους «υιούς των προφητών,» είπε στον Βασιλέα Αχαάβ ότι η ψυχή του έπρεπε ν’ απολεσθή αντί της ψυχής του βασιλέως της Συρίας, τον οποίον άφησε να διαφύγη, και ο λαός του Βασιλέως Αχαάβ αντί του λαού του Βεν-αδάδ. Αυτό επροξένησε μεγάλη κατήφεια στον Βασιλέα Αχαάβ.—1 Βασιλέων 20:1-43.

41. Τι πρέπει να σημειωθή όσον αφορά το αν ο Ηλίας απεμακρύνθη από την προφητική υπηρεσία στο Όρος Χωρήβ ή μετά το χρίσμα του Ελισσαιέ;

⁴¹ Ας σημειωθή εδώ ότι ο Ηλίας δεν απώλεσε την προφητική του θέσι μετά τη φυγή του από τον φόβο της Ιεζάβελ, που είχε φονικό πνεύμα. Στο Χωρήβ, το όρος του Θεού, ο Ιεχωβά δεν απέλυσε τον Ηλία. Αφού δε έχρισε τον Ελισσαιέ, ρίχνοντάς του τη μηλωτή του, δεν απεμακρύνθη από την προφητική υπηρεσία. Ο Ελισσαιέ δεν φορούσε τη μηλωτή, αλλ’ ο Ηλίας τη φορούσε και πάλι. Έτσι ο Ηλίας είχε κι άλλη συνάντησι με τον Βασιλέα Αχαάβ.

42. (α) Τι παιδιά είχε ο Βασιλεύς Αχαάβ, και μέσω τίνων; (β) Ποιος γάμος πολιτικής συμμαχίας έγινε με τον βασιλέα του Ιούδα, και με ποιο αποτέλεσμα επάνω στον βασιλικόν οίκο του Ιούδα;

⁴² Ο Βασιλεύς Αχαάβ, εκτός από τη Βασίλισσα Ιεζάβελ, είχε κι άλλες συζύγους, παλλακές, ασφαλώς. Δύο από τους γυιους του που μνημονεύονται ήσαν ο Οχοζίας κι ο Ιωράμ. Εκτός απ’ αυτούς ήσαν κι άλλοι εβδομήντα γυιοι, μαζί με θυγατέρες, περιλαμβανομένης και της Γοθολίας, η οποία είχε το ίδιο πνεύμα με τη μητέρα της την Ιεζάβελ. Η Γοθολία αποτελούσε τον δεσμό μιας πολιτικής συμμαχίας μεταξύ του βασιλείου του Ισραήλ και του βασιλείου του Ιούδα διότι ο Βασιλεύς Αχαάβ έδωσε σε γάμο τη θυγατέρα του Γοθολία στον Ιωράμ τον γυιο του Βασιλέως Ιωσαφάτ του Ιούδα. Έτσι, η Γοθολία προωρίζετο να γίνη βασίλισσα του Ιούδα. (2 Βασιλέων 8:16-18, 26, 27· 2 Χρονικών 22:2-4· 2 Βασιλέων 10:1, 6) Επρόκειτο για ένα θρησκευτικά επικίνδυνο γάμο! Ύστερ’ από λίγον καιρό το βασίλειο του Ιούδα υπέφερε ένεκα του ατυχούς αυτού γάμου όπως διευθετήθηκε από τον Βασιλέα Ιωσαφάτ της Ιερουσαλήμ. Όταν ο γυιος της Γοθολίας, ο Οχοζίας, έγινε βασιλεύς του Ιούδα, η Γοθολία ως βασιλομήτωρ τον συνεβούλευε να πράττη ό,τι ήταν πονηρό ενώπιον του Ιεχωβά.—2 Χρονικών 24:7.

43. Ποιο κτήμα άρχισε να εποφθαλμιά ο Βασιλεύς Αχαάβ, και τι είπε στις προτάσεις του Αχαάβ ο ιδιοκτήτης του κτήματος;

⁴³ Ο Βασιλεύς Αχαάβ του Ισραήλ είχε ένα θεοσεβή γείτονα, που κατοικούσε ανατολικά της βασιλικής του διαμονής, στην Ιεζραέλ. Ο άνθρωπος αυτός ήταν ο Ναβουθαί ο Ιεζραελίτης, ο οποίος είχεν έναν αμπελώνα. Ο αμπελών προήρχετο από οικογενειακή κληρονομία, ήταν ένα κληροδότημα από τους προπάτορας του σύμφωνα με το νόμο του Ιεχωβά Θεού. Ο Βασιλεύς Αχαάβ άρχισε να τον εποφθαλμιά για να μπορέση να τον μετατρέψη σε λαχανόκηπο για τον εαυτό του. Επρότεινε στον Ναβουθαί, ή να τον ανταλλάξη με άλλον, ή να του τον αγοράση απ’ ευθείας. Ο Ναβουθαί ενέμενε στον νόμο και στη διάταξι του Θεού, λέγοντας: «Μη γένοιτο εις εμέ παρά Θεού, να δώσω την κληρονομίαν των πατέρων μου εις σε!»—1 Βασιλέων 21:1-3.

44. Τι έκαμε ο Αχαάβ σχετικά με την αποτυχία του, και ποιες διευθετήσεις έκαμε η Βασίλισσα Ιεζάβελ χειριζομένη αυτή τα πράγματα;

⁴⁴ Ο Βασιλεύς Αχαάβ τόσο δυσηρεστήθη που δεν απέκτησε το κτήμα ώστε επλάγιασε στην κλίνη του με το πρόσωπο εστραμμένο προς τον τοίχο και δεν ήθελε να φάγη. Η γυναίκα του Ιεζάβελ τον ερώτησε γιατί ήταν έτσι περίλυπος. Όταν της είπε την αιτία, εκείνη είπε: «Συ τώρα βασιλεύεις επί τον Ισραήλ; σηκώθητι, φάγε άρτον, και ας ήναι εύθυμος η καρδία σου· εγώ θέλω σοι δώσει τον αμπελώνα Ναβουθαί του Ιεζραηλίτου.» Αγνοώντας ότι ο ίδιος ο Αχαάβ ήταν βασιλεύς του Ισραήλ, ανέλαβε αυτή τα πράγματα. Έγραψε επιστολές εν ονόματι του Αχαάβ και τις εσφράγισε με την επίσημη σφραγίδα του. Έστειλε τις επιστολές σε πρεσβυτέρους και άρχοντας που ήσαν συμπολίται του Ναβουθαί. Τους έδωσε οδηγίες εν ονόματι του βασιλέως να θέσουν τον Ναβουθαί επί κεφαλής του λαού και να θέσουν δύο ψευδομάρτυρας απέναντί του, λέγοντας: «Συ εβλασφήμησας τον Θεόν και τον βασιλέα.» Κατόπιν, με αυτή την κατηγορία για βλασφημία και ανταρσία που θα διετύπωναν οι ψευδομάρτυρες, θα ελιθοβολείτο ο Ναβουθαί μέχρι θανάτου.—1 Βασιλέων 21:4-10.

45. Πώς εξετελέσθησαν οι οδηγίες, και τι είπε η Ιεζάβελ στον Αχαάβ να κάμη;

⁴⁵ Οι πρεσβύτεροι και οι άρχοντες είδαν τη βασιλική σφραγίδα στις επιστολές κι επροτίμησαν να υπακούσουν σε άνθρωπο (σ’ αυτή την περίπτωσι πραγματικά στην Ιεζάβελ) μάλλον παρά στον Θεό των Δέκα Εντολών. Επροκάλεσαν τον φόνο του Ναβουθαί, όπως διετάχθησαν, και οι σκύλοι του δρόμου έγλειφαν το αίμα που έρρευσε από το συντετριμμένο σώμα του. Εθανατώθησαν επίσης οι γυιοι και κληρονόμοι του. «Και απέστειλαν προς την Ιεζάβελ λέγοντες, Ο Ναβουθαί ελιθοβολήθη, και απέθανε.» Τότε η Ιεζάβελ είπε στον σύζυγό της: «Σηκώθητι, κληρονόμησον τον αμπελώνα Ναβουθαί του Ιεζραηλίτου, τον οποίον δεν ήθελε να σοι δώση δι’ αργυρίου· διότι ο Ναβουθαί δεν ζη, αλλ’ απέθανε.» Ο Βασιλεύς Αχαάβ, χωρίς να λυπηθή για τον θάνατο του Ναβουθαί, και με απληστία, κατέλαβε τον αμπελώνα.—1 Βασιλέων 21:11-16.

46. Ποιος συνήντησε τον Αχαάβ στον αμπελώνα του Ναβουθαί, και με ποιο άγγελμα;

⁴⁶ Η ευχαρίστησίς του από την κατάκτησι αυτή γρήγορα μετεβλήθη σε απελπισία. Ο προφήτης Ηλίας, απρόσκλητος, τον αντίκρυσε στον αμπελώνα. Ο παντεπόπτης Ιεχωβά είχε στείλει τον Ηλία να του πη: «Εφόνευσας, και έτι εκληρονόμησας; . . . Ούτω λέγει ο Ιεχωβά· Εν τω τόπω, όπου οι κύνες έγλειψαν το αίμα του Ναβουθαί, θέλουσι γλείψει οι κύνες το αίμα σου, ναι, σου.» Ο Αχαάβ, σαν ένας εγκληματίας, που συνελήφθη, είπε στον Ηλία: «Με εύρηκες, εχθρέ μου;»—1 Βασιλέων 21:17-20, ΜΝΚ.

47. (α) Τι συνέβη στον βασιλικόν οίκο του Αχαάβ, και τι στην Ιεζάβελ; (β) Ποιοι δύο άνθρωποι του στρατεύματος άκουσαν αυτό το άγγελμα κρίσεως, αλλά γιατί δεν εχρίσθη τότε ο ένας απ’ αυτούς;

⁴⁷ Ναι, ο Ηλίας τον βρήκε, και μάλιστα μ’ ένα μήνυμα κρίσεως από τον Ιεχωβά. Ο Ιεχωβά θ’ απέκοπτε κάθε άρρενα απόγονο του Βασιλέως Αχαάβ, και θα έκανε τον βασιλικό του οίκον ως τον οίκον του Βασιλέως Ιεροβοάμ, του πρωτουργού της λατρείας των μόσχων στον Ισραήλ, και ως τον οίκον Βαασά του συνωμότου ο οποίος εξηφάνισε μεν τον οίκον Ιεροβοάμ, αλλά διετήρησε τη λατρεία των μόσχων στον Ισραήλ. «Και περί της Ιεζάβελ έτι ελάλησεν ο Ιεχωβά, λέγων, Οι κύνες θέλουσι καταφάγει την Ιεζάβελ πλησίον του προτειχίσματος της Ιεζραέλ· όστις εκ του Αχαάβ αποθάνη εν τη πόλει, οι κύνες θέλουσι καταφάγει αυτόν· και όστις αποθάνη εν τω αγρώ, τα πετεινά του ουρανού θέλουσι καταφάγει αυτόν. (Ουδείς τωόντι δεν εστάθη όμοιος του Αχαάβ, όστις επώλησεν εαυτόν εις το να πράττη πονηρά ενώπιον του Ιεχωβά, όπως εκίνει αυτόν Ιεζάβελ η γυνή αυτού. Και έπραξε βδελυρά σφόδρα ακολουθών τα είδωλα, κατά πάντα όσα έπραττον οι Αμορραίοι, τους οποίους ο Ιεχωβά εξεδίωξεν απ’ έμπροσθεν των υιών Ισραήλ.) (1 Βασιλέων 21:21-26, ΜΝΚ) Αυτά τα άκουε στον αμπελώνα του Ναβουθαί και ο στρατηγός του Αχαάβ, ο Ιηού, έγγονος του Νιμσί, κι ο υπασπιστής του ονόματι Βιδκάρ, οδηγώντας τις ομάδες των αρμάτων πίσω από τον βασιλέα. Εν τούτοις, Ηλίας δεν έχρισε τότε τον Ιηού, τον έγγονο του Νιμσί. Το έργον του Ιηού έπρεπε ν’ αρχίση αργότερα.

48. Ως πότε ανεβλήθη η εξόντωσις του βασιλικού οίκου του Αχαάβ, και γιατί;

⁴⁸ Σ’ αυτή την τρομακτική δήλωσι την προερχομένη από τον Θεό του Ηλία, ο ίδιος ο Βασιλεύς Αχαάβ εταπεινώθη, νηστεύοντας και καθήμενος και περιπατώντας με αθυμία και ντυμένος με ένα μη βασιλικό σάκκο. Γι’ αυτό, ο Ιεχωβά είπε στον Ηλία ότι θα επέφερε στον οίκον του Αχαάβ τη συμφορά αυτή που είχε αναγγείλει, όχι στις ημέρες του Αχαάβ, αλλά στις ημέρες ενός γυιου του Αχαάβ.—1 Βασιλέων 21:27-29.

49. Ποια σχέσις υπήρχε μεταξύ του Αχαάβ και του Βασιλέως του Ιούδα Ιωσαφάτ, και ποια πρότασι έκαμε σ’ αυτόν ο Αχαάβ σε μια επίσκεψι;

⁴⁹ Πέρασαν τρία χρόνια χωρίς να πραγματοποιηθούν τα λόγια του Ιεχωβά μέσω του Ηλία. Ο Βασιλεύς της Συρίας Βεν-αδάδ δεν είχε εγείρει πόλεμο εναντίον του Ισραήλ, αλλ’ ακόμη κρατούσε την Ισραηλιτική πάλι της Ραμώθ-γαλαάδ, τριάντα περίπου χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Θέσβης, ιδιαιτέρας πατρίδας του Ηλία. Τότε έγινε μια επίσκεψις του Βασιλέως Ιωσαφάτ από την Ιερουσαλήμ. Ο Ιωσαφάτ είχε λάβει τη Γοθολία, θυγατέρα του Βασιλέως Αχαάβ και της Βασιλίσσης Ιεζάβελ, για σύζυγο του γυιου του Ιωράμ, έτσι ώστε υπήρχε τότε μια οικογενειακή σχέσις μεταξύ των δύο βασιλικών οίκων. Τότε ο Αχαάβ επρότεινε στον Βασιλέα Ιωσαφάτ να συμμαχήση με αυτόν σε μια στρατιωτική εκστρατεία για την ανακατάληψι της Ραμώθ-γαλαάδ απέναντι του Ιορδάνου Ποταμού. Ο Βασιλεύς Ιωσαφάτ συνεφώνησε. Αλλά εζήτησε πρώτα να έχη κάποιο μήνυμα από τον Θεό του Ιεχωβά.

50. (α) Ποιους προφήτας έστειλε να ρωτήση πρώτα ο Αχαάβ, και τι είπαν αυτοί σχετικώς με το στρατιωτικό τόλμημα; (β) Ποιον υπεχρεώθη κατόπιν να καλέση ο Αχαάβ, και τι αυτός είπε προτού έλθη;

⁵⁰ Ο Βασιλεύς Αχαάβ δεν εκάλεσε τον Ηλία. Σε τι θα εχρησίμευε αυτό, αφού ο Ηλίας είχε ήδη αναγγείλει την καταστροφή του; Ο Βασιλεύς Αχαάβ εκάλεσε περίπου τετρακοσίους καθ’ ομολογίαν προφήτας. Αυτοί ισχυρίζοντο ότι μιλούσαν εν ονόματι του Ιεχωβά, για να προσαρμοσθούν στην περίστασι. Στο ερώτημα του Αχαάβ περί εκστρατείας εναντίον της Ραμώθ-γαλαάδ, είπαν: «Ανάβα, και ο Ιεχωβά θέλει παραδώσει αυτήν εις την χείρα του βασιλέως.» Ο Βασιλεύς Ιωσαφάτ, μη ικανοποιημένος, εζήτησε να ερωτηθή κι ένας άλλος «προφήτης του Ιεχωβά.» Αυτή τη φορά ο Αχαάβ επρότεινε να ερωτηθή, όχι ο Ηλίας, αλλ’ ο Μιχαΐας ο γυιος του Ιεμλά. Το όνομά του σημαίνει «Ποιος Είναι Όμοιος με τον Ιεχωβά;» Αυτός ήταν ένας από το υπόλοιπο των επτά χιλιάδων του Ισραήλ, που δεν είχαν κλίνει γόνυ στον Βάαλ. Ο Αχαάβ εμισούσε τον Μιχαΐα, διότι υπεστήριζε την προφητεία του Ηλία και προέλεγε μόνο κακό εναντίον του Βασιλέως Αχαάβ. Προτού έλθη ο Μιχαΐας, είπε στον μηνυτή του βασιλέως: «Ζη ο Ιεχωβά, ό,τι μοι είπη ο Ιεχωβά, τούτο θέλω λαλήσει.»—1 Βασιλέων 22:1-14, ΜΝΚ.

51. (α) Κάτω από ποια υποχρέωσι ετέθη τελικά ο Μιχαΐας, και τι αυτός προείπε; (β) Τι διέταξε ο Αχαάβ να γίνη στον Μιχαΐα, και τι είπε ο Μιχαΐας;

⁵¹ Χλευάζοντας ο Μιχαΐας εμιμήθη ό,τι είχαν πει στον βασιλέα οι τετρακόσιοι ψευδοπροφήται. Γι’ αυτό, ο Αχαάβ ώρκισε τον Μιχαΐα να πη την αλήθεια και μόνο εν ονόματι του Ιεχωβά. Ο Μιχαΐας εσεβάσθη τον όρκο και τότε προείπε καταστροφή για τον Βασιλέα. Οι Ισραηλίται θα διεσκορπίζοντο ως πρόβατα χωρίς βασιλικό ποιμένα. Επί πλέον, ο Ιεχωβά Θεός άφησε να εισέλθη ένα απατηλό πνεύμα τα στόματα εκείνων των τετρακοσίων προφητών που είχαν προείπει επιτυχία, για να επιφέρουν του θάνατο του Αχαάβ· «και ο Ιεχωβά ελάλησε κακόν επί σε.» Ο Βασιλεύς Αχαάβ εισήκουσε τα όσα είπε η πλειονότης και διέταξε να φυλακισθή ο Μιχαΐας, εωσού, όπως είπε, «επιστρέψω εν ειρήνη.» Ο Μιχαΐας υπεβλήθη στη δοκιμασία ενός αληθινού προφήτου του Ιεχωβά και είπε: «Εάν τωόντι επιστρέψης εν ειρήνη, ο Ιεχωβά δεν ελάλησε δι’ εμού.» Και προσέθεσε: «Ακούσατε σεις, πάντες οι λαοί.»

52. (α) Πώς προχωρούσε η μάχη και πώς απέτυχε η μεταμφίεσις του Βασιλέως Αχαάβ; (β) Επέστρεψε ο Αχαάβ στη Σαμάρεια με ειρήνη, και ποιος απεδείχθη ότι ήταν αληθινός προφήτης, ο οποίος μίλησε εν ονόματι του Θεού;

⁵² Παρά ταύτα, ο Βασιλεύς της Ιερουσαλήμ Ιωσαφάτ πήγε μαζί με τον Βασιλέα Αχαάβ, αλλά, κάνοντας τούτο, δεν ευηρέστησε τον Ιεχωβά Θεό. (2 Χρονικών 19:1, 2) Με τις συνενωμένες στρατιωτικές δυνάμεις των διέβησαν τον Ιορδάνη Ποταμό κι εβάδισαν εναντίον της Ραμώθ-γαλαάδ. Ο Αχαάβ, αισθανόμενος έλλειψι ασφαλείας, ειδικά λόγω της προφητείας του Μιχαΐα, μετημφιέσθη για να μη γίνη στόχος επιθέσεως. Η μάχη διεξήχθη έξω από την πόλι, που κατείχαν οι Σύριοι, αλλ’ η μεταμφίεσις του Αχαάβ δεν τον επροστάτευσε. Ένα Συριακό βέλος, κατευθυνόμενο στην πορεία του από τον Ιεχωβά Θεό, έπληξε τον Αχαάβ σ’ ένα καίριο σημείο, μεταξύ των αρθρώσεων του θώρακος. Ο Αχαάβ έπρεπε να κρατήται για να τηρή την ορθία στάσι του μέσα στο άρμα του με το πρόσωπο του προς τους Συρίους. «Και προς το εσπέρας απέθανε· και το αίμα έρρεεν εκ της πληγής εις τον κόλπον της αμάξης.» Όταν έδυσε ο ήλιος, η μάχη έπαυσε, και διεκόμισαν το πτώμα του βασιλέως πίσω διαβαίνοντας τον Ιορδάνη Ποταμό και το έθαψαν στη Σαμάρεια. Δεν επέστρεψε με ειρήνη κι ευημερία. Οι τετρακόσιοι προφήται του απεδείχθη ότι είχαν λάβει με ανάξιο τρόπο το όνομα του Ιεχωβά, ο δε Μιχαΐας απεδείχθη αληθινός προφήτης, ο οποίος μίλησε γνήσια εν ονόματι του Ιεχωβά. Ο Μιχαΐας ήταν αληθινός μάρτυς του Ιεχωβά.—1 Βασιλέων 22:15-37, ΜΝΚ.

53. Πώς η προφητεία του Ηλία σχετικά με το αίμα του Αχαάβ εξεπληρώθη, και ποια υπόσχεσι παρείχε η εκπλήρωσις αυτή για το υπόλοιπο της προφητείας;

⁵³ Αλλά τι να λεχθή για την εκπλήρωσι των λόγων, που είχε πει ο Ηλίας από τρία χρόνια στον Βασιλέα Αχαάβ στον αμπελώνα του Ναβουθαί; Το άρμα του βασιλέως έπρεπε να πλυθή. «Και έπλυναν την άμαξαν εις το υδροστάσιον της Σαμαρείας· έπλυναν έτι και τα όπλα αυτού· και έγλειψαν οι κύνες του αίμα αυτού, κατά τον λόγον του Ιεχωβά, τον οποίον ελάλησεν.» (1 Βασιλέων 22:38, ΜΝΚ) Αυτή η εκπλήρωσις των λόγων του Ηλία σχετικά με τον Βασιλέα Αχαάβ παρείχεν υπόσχεσι ότι και όλο το υπόλοιπο της προφητείας, που εξέφερε στον αμπελώνα του Ναβουθαί όσον αφορά τον βασιλικόν οίκο του Αχαάβ και της βασιλίσσης Ιεζάβελ, θα εξεπληρώνετο, επίσης. Περιμένετε!

54, 55. (α) Ποιος διεδέχθη τον Βασιλέα Αχαάβ, και με τίνος το παράδειγμα και τη συμβουλή επροχώρησε θρησκευτικώς; (β) Μετά το ατύχημά του, σε ποιον έστειλε να ερωτήση για την ανάρρωσί του;

⁵⁴ Ο θάνατος του Αχαάβ άφησε τη Βασίλισσα Ιεζάβελ χήρα· «και εβασίλευσεν αντ’ αυτού Οχοζίας ο υιός αυτού.»—1 Βασιλέων 22:39, 40.

⁵⁵ Η μητέρα του νέου βασιλέως Οχοζία εξακολουθούσε να τον επηρεάζη θρησκευτικά. «Και έπραξε τα πονηρά ενώπιον του Ιεχωβά, και περιεπάτησεν εις την οδόν του πατρός αυτού, και εις την οδόν της μητρός αυτού [Ιεζάβελ], και εις την οδόν του Ιεροβοάμ υιού του Ναβάτ, όστις έκαμε τον Ισραήλ να αμαρτήση· διότι ελάτρευσε τον Βάαλ, και προσεκύνησεν αυτόν, και παρώργισεν Ιεχωβά τον Θεόν του Ισραήλ, κατά πάντα όσα έπραξεν ο πατήρ αυτού.» (1 Βασιλέων 22:52, 53, ΜΝΚ) Δεν ήταν, λοιπόν, κάτι έκτακτο το ότι, όταν ο Βασιλεύς Οχοζίας έπεσε από το δρύφρακτο του υπερώου του και αρρώστησε, τελικά έστειλε μηνυτές στην πλησιέστερη νοτιοδυτική πόλι των Φιλισταίων, την Ακκαρών, για να ρωτήσουν τον τοπικό θεό της, τον Βέελ-ζεβούλ, περί της αναρρώσεως από την ασθένειά του.—2 Βασιλέων 1:2.

56. Ποιον έστειλε ο Ιεχωβά με άγγελμα στους μηνυτάς του Βασιλέως Οχοζία, και πώς ο Οχοζίας ανεγνώρισε τον φορέα του αγγέλματος;

⁵⁶ Εν τούτοις, ο λόγος του Ιεχωβά εναντίον του οίκου του Αχαάβ δεν μπορούσε ν’ αγνοηθή και να τεθή κατά μέρος. Ο Ιεχωβά, δια του αγγέλου του, έστειλε τον Ηλία να συναντήση τους μηνυτάς του βασιλέως. Ο Ηλίας του είπε: «Επειδή δεν είναι Θεός εν τω Ισραήλ, δια τούτο υπάγετε να ερωτήσετε τον Βέελ-ζεβούλ, τον θεόν της Ακκαρών; Τώρα λοιπόν ούτω λέγει ο Ιεχωβά· Δεν θέλεις καταβή από της κλίνης, εις την οποίαν ανέβης, αλλ’ εξάπαντος θέλεις αποθάνει.» Όταν επέστρεψαν οι μηνυταί και ανήγγειλαν αυτά στον Βασιλέα Οχοζία, τον γυιο του Αχααβ, αυτός ερώτησε ποια ήταν η μορφή του προφήτου. Εκείνοι είπαν ότι ήταν «άνθρωπος δασύτριχος, και περιεζωσμμένος την οσφύν αυτού με ζώνην δερματίνην.» Ο βασιλεύς τον ανεγνώρισε από την περιγραφή: «Ηλίας ο Θεσβίτης είναι.»—2 Βασιλέων 1:3-8, ΜΝΚ.

57, 58. (α) Τι προσπάθειες κατέβαλε ο Οχοζίας να συλλάβη τον Ηλίαν, και πώς ο Ηλίας τελικά επήγε να επιδώση το άγγελμα του Θεού προσωπικώς στον Οχοζία; (β) Ύστερ’ από πόσον καιρό αφότου ο Ηλίας έλαβε την εντολή του στο Όρος Χωρήβ συνέβη αυτό;

⁵⁷ Ο Βασιλεύς Οχοζίας, για να συλλάβη τον Ηλία, απέστειλε ένα πεντηκόνταρχον με τους πενήντα άνδρες του. Αυτοί ποτέ δεν επέστρεψαν. Απέστειλε άλλη μια όμοια ομάδα. Και αυτοί, επίσης, ουδέποτε επέστρεψαν. Τι είχε συμβή;

⁵⁸ Και στη μία και στην άλλη περίπτωσι, ο πεντηκόνταρχος βρήκε τον Ηλία καθήμενον στην κορυφή του όρους. Τον προσεφώνησε ως άνθρωπον του Θεού και τον διέταξε να υπακούση στον βασιλέα και να κατεβή. Και στη μία και στην άλλη περίπτωσι, ο Ηλίας απήντησε ότι, αν αυτός ήταν πράγματι άνθρωπος του Θεού, «ας καταβή πυρ εξ ουρανού, και ας καταφάγη σε και τους πεντήκοντα σου.» Όπως και στο Όρος Κάρμηλον, «κατέβη πυρ εκ του ουρανού, και κατέφαγεν αυτόν και τους πεντήκοντα αυτού.» Ο βασιλεύς επροκάλεσε τον Ιεχωβά εξαποστέλλοντας και τρίτην ομάδα, αλλ’ ο αρχηγός της πεντηκοντάδος αυτής δεν επροκάλεσε τον Ιεχωβά. Παρεκάλεσε τον Ηλία να σωθούν από πύρινο θάνατο αυτός και η ομάδα του. «Και είπεν ο άγγελος του Ιεχωβά προς τον Ηλίαν, Κατάβα μετ’ αυτού· μη φοβηθής απ’ αυτού.» Ο Ηλίας χωρίς φόβο πήγε με την ομάδα κι επέδωσε προσωπικά το μήνυμα του Ιεχωβά στον Βασιλέα Οχοζία. Κατόπιν ο βασιλεύς πέθανε, «κατά τον λόγον του Ιεχωβά, τον οποίον ελάλησεν ο Ηλίας.» Πέθανε χωρίς κανένα γυιο για να τον διαδεχθή στον θρόνο του Ισραήλ. Συνεπώς, άρχισε να βασιλεύη στην θέσι του ο αδελφός του Ιωράμ. (1 Βασιλέων 1:9-17, ΜΝΚ) Τότε και στην Ιερουσαλήμ, επίσης, εβασίλευε ένας βασιλεύς με το ίδιο όνομα, ο Ιωράμ, γυιος του Ιωσαφάτ, ο δε Ιωράμ αυτός ήταν, επίσης, γαμβρός του βασιλέως του Ισραήλ, διότι είχε νυμφευθή τη Γοθολία, αδελφή του βασιλέως. Δεν είχαν περάσει τότε λιγώτερα από έξη χρόνια αφότου ο προφήτης Ηλίας είχε λάβει την εντολή του στο Όρος Χωρήβ και είχε χρίσει τον Ελισσαιέ ως διάδοχό του.

ΑΝΑΛΗΨΙΣ ΜΕ ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΟ ΣΤΟΥΣ ΟΥΡΑΝΟΥΣ

59. Στα Γάλγαλα με ποιους φαίνεται είχε συνταυτισθή ο Ηλίας, και τι έδειχνε ο τρόπος με τον οποίον ωνομάζοντο;

⁵⁹ Η αρχή της βασιλείας του Βασιλέως Ιωράμ του Ισραήλ στη Σαμάρεια βρήκε τον προφήτη Ηλία στα Γάλγαλα, δεκάμιση περίπου χιλιόμετρα βορείως της Βαιθήλ ή περίπου είκοσι εννέα χιλιόμετρα βορείως της Ιερουσαλήμ. Στα όρη των Γαλγάλων φαίνεται να υπήρχε ένας όμιλος προφητών, που ελέγοντο «υιοί των προφητών.» (2 Βασιλέων 4:38) Πριν από χρόνια, ένας απ’ αυτούς τους «υιούς των προφητών» είχε πει στον Βασιλέα Αχαάβ ότι θα έχανε τη ζωή του, διότι άφησε να ξεφύγη η ζωή του Βασιλέως Βεν-αδάδ της Συρίας. (1 Βασιλέων 20:35-42) Αυτοί δεν ήσαν τέκνα άλλων προφητών, αλλ’ ήσαν μέλη της κοινωνίας ή οργανώσεως προφητών, πιθανώς μιας σχολής προφητών. Μερικοί ή πολλοί απ’ αυτούς μπορεί να είχαν κρυφθή από τον Οβαδία σε σπήλαια για προστασία από την Ιεζάβελ. Ήσαν από το υπόλοιπο των επτά χιλιάδων του Ισραήλ που δεν είχαν κλίνει το γόνυ στον Βάαλ. Αυτοί οι «υιοί των προφητών» ήσαν συνταυτισμένοι με τον Ηλία, ο οποίος ασφαλώς τους υπηρέτησε και τους εβοήθησε στη διακονία των ως προφητών του αληθινού Θεού Ιεχωβά.

60. (α) Όταν ο Ηλίας και ο Ελισσαιέ άρχισαν το τελευταίο των ταξίδι μαζί, πόση προφητική εκπαίδευσι είχε ο Ελισσαιέ; (β) Πώς συνέβη ώστε ο Ηλίας να φθάση από τα Γάλγαλα συνοδευόμενος ως τη Βαιθήλ από τον Ελισσαιέ;

⁶⁰ Είχε έλθει ο καιρός ν’ αποχωρισθή μονίμως ο Ηλίας από τους προφήτας των Γαλγάλων πάνω στα όρη. Τότε πια ο υπηρέτης του, Ελισσαιέ ο γυιος του Σαφάτ, είχε πολυετή εκπαίδευσι σε προφητικό έργον. Απεκαλύφθη στον Ελισσαιέ ότι ο κύριός του ο Ηλίας επρόκειτο ν’ αποχωρισθή απ’ αυτού μ’ ένα υπερφυσικό τρόπο. «Ότε δε έμελλεν ο Ιεχωβά να αναβιβάση τον Ηλίαν εις τον ουρανόν με ανεμοστρόβιλον, ανεχώρησεν ο Ηλίας μετά του Ελισσαιέ από Γαλγάλων. Και είπεν ο Ηλίας προς τον Ελισσαιέ, Κάθου ενταύθα, παρακαλώ· διότι ο Ιεχωβά με απέστειλεν έως Βαιθήλ. Και είπεν ο Ελισσαιέ, Ζη ο Ιεχωβά, και ζη η ψυχή σου, δεν θέλω σε αφήσει. Και κατέβησαν εις Βαιθήλ.» (2 Βασιλέων 2:1, 2, ΜΝΚ) Αυτή η Βαιθήλ είναι 900 περίπου μέτρα πάνω από τον Ιορδάνη Ποταμό, όπου οι Ισραηλίται τον διέβησαν κοντά στην Ιεριχώ, στις ημέρες του Κριτού Ιησού του Ναυή, χωρίς να βραχούν τα πόδια των.

61. (α) Τι ερώτησαν τον Ελισσαιέ οι υιοί των προφητών στη Βαιθήλ και στην Ιεριχώ, και τι απήντησε αυτός; (β) Τι απήντησε ο Ελισσαιέ στο αίτημα του Ηλία να παραμείνη προς τα πίσω, κι έτσι πού έφθασαν μαζί;

⁶¹ Εκεί στη Βαιθήλ οι υιοί των προφητών ερώτησαν τον Ελισσαιέ: «Εξεύρεις ότι ο Ιεχωβά σήμερον λαμβάνει τον κύριόν σου επάνωθεν της κεφαλής σου;» Τότε ο Ελισσαιέ είπε: «Και εγώ εξεύρω τούτο σιωπάτε.» Ο Ηλίας, ύστερ’ από μια αποχαιρετιστήριό επίσκεψι στους προφήτας της Βαιθήλ, είπε: «Ελισσαιέ, κάθου ενταύθα, παρακαλώ· διότι ο Ιεχωβά με απέστειλεν εις Ιεριχώ.» Ο Ελισσαιέ αρνήθηκε πάλι ν’ αφήση τον κύριό του να φύγη μόνος. Κατέβηκαν, λοιπόν, στην Ιεριχώ, κοντά στον Ιορδάνη Ποταμό, αλλά λίγα χιλιόμετρα πιο πάνω εκεί όπου εκχύνεται στη Νεκρά Θάλασσα. Κι εκεί, επίσης, οι υιοί των προφητών ερώτησαν τον Ελισσαιέ αν εγνώριζε ότι ο Ιεχωβά θα ελάμβανε τον Ηλία μακριά απ’ αυτόν. Ο Ελισσαιέ τους είπε: «Και εγώ εξεύρω τούτο· σιωπάτε.» Ύστερ’ από μια αποχαιρετιστήριο επίσκεψι σ’ αυτούς τους προφήτας, ο Ηλίας έπρεπε ν’ αναχωρήση. Είπε στον Ελισσαιέ: «Κάθου ενταύθα, παρακαλώ· διότι ο Ιεχωβά με απέστειλε εις τον Ιορδάνην.» Και πάλι αρνήθηκε ο Ελισσαιέ, λέγοντας: «Ζη ο Ιεχωβά, και ζη η ψυχή σου, δεν θέλω σε αφήσει.» Πήγαν λοιπόν μαζί προς τη δυτική όχθη του Ιορδάνου Ποταμού.—2 Βασιλέων 2:3-6, ΜΝΚ.

62. Πώς οι δύο επέρασαν στην απέναντι όχθη του Ιορδάνου;

⁶² Τι θα συνέβαινε στον Ιορδάνη; Πενήντα από τους υιούς των προφητών στάθηκαν σε απόστασι για να παρακολουθήσουν. Είδαν τον Ηλία και τον Ελισσαιέ να φθάνουν στον Ιορδάνη και να στέκουν στην όχθη. Παρέστησαν μάρτυρες του τελικού θαύματος του Ηλία. «Και έλαβεν ο Ηλίας την μηλωτήν αυτού, και εδίπλωσεν αυτήν, και εκτύπησε τα ύδατα, και διηρέθησαν ένθεν και ένθεν, και διέβησαν αμφότεροι δια ξηράς.» (2 Βασιλέων 2:7, 8) Εκεί κοντά, πριν από πεντακόσια και πλέον χρόνια, το έθνος Ισραήλ είχε διαβή τον Ιορδάνη από την αντίπερα όχθη με θαυματουργικό διαχωρισμό των υδάτων. Αυτό είχε γίνει με τη δύναμι του Θεού του Ηλία.

63. Στην άλλη όχθη, τι εζήτησε από τον Ηλία ο Ελισσαιέ, και πώς εννοούμε το αίτημά του;

⁶³ «Και ότε διέβησαν, είπεν ο Ηλίας προς τον Ελισσαιέ, Ζήτησον τι να σοι κάμω, πριν αναληφθώ από σου. Και είπεν ο Ελισσαιέ, Διπλασία μερίς του πνεύματός σου ας ήναι, παρακαλώ, επ’ εμέ.» Ο Ελισσαιέ επιθυμούσε να έχη ένα πνεύμα όμοιο με του Ηλία. Δεν εζήτησε όλο το πνεύμα του Ηλία, ούτε διπλάσιο από το πνεύμα του Ηλία. Μια μερίς είναι μια μερίς, απλώς ένα μέρος του όλου· ο δε Ελισσαιέ εζήτησε δύο μερίδες του πνεύματος του Ηλία, σαν να ήταν αυτός ο πρωτότοκος υιός του Ηλία, στον οποίον ωφείλετο μια πρόσθετη μερίς από τις μερίδες που ανήκαν στους άλλους υιούς. Ο Ελισσαιέ επιθυμούσε να έχουν κι οι άλλοι προφήται την οφειλομένη μερίδα τους από το πνεύμα του Ηλία. Εν τούτοις, αν επρόκειτο να είναι διάδοχος του Ηλία και ν’ αναλάβη την ηγεσία, όπως είχε κάμει κι ο Ηλίας, τότε εχρειάζετο από το πνεύμα του Ηλία διπλάσιο απ’ όσο είχε οποιοσδήποτε από τους άλλους προφήτας. Πώς, λοιπόν, μπορούσε ο Ελισσαιέ να λάβη τις δύο μερίδες του πρωτοτόκου;

64. Τι είπε ο Ηλίας απαντώντας στον Ελισσαιέ, και τι αυτό απαιτούσε να κάμη ο Ελισσαιέ;

⁶⁴ Ο Ηλίας, φορώντας ακόμη τη μηλωτή του, είπε στον Ελισσαιέ: «Σκληρόν πράγμα εζήτησας· πλην εάν με ίδης αναλαμβανόμενον από σου, θέλει γείνει εις σε ούτως· ει δε μη, δεν θέλει γείνει.» (2 Βασιλέων 2:9, 10) Αυτό εσήμαινε ότι πραγματικά ο Θεός ήταν εκείνος που μετέδιδε το πνεύμα με οποιοδήποτε μέτρον· και αν ο Θεός ευνοούσε τον Ελισσαιέ με το προνόμιο να ιδή τον Ηλία αναλαμβανόμενον απ’ αυτόν θαυματουργικά, αυτό θα εσήμαινε ότι ο Θεός θα ευνοούσε, επίσης, τον Ελισσαιέ με δύο μερίδες από το πνεύμα του κυρίου του. Παρέστη ανάγκη, λοιπόν, να μείνη ο Ελισσαιέ στο πλευρό του Ηλία ως το τέλος.

65. Πώς ο Ηλίας ανεχώρησε από τον Ελισσαιέ, και τι εβόα ο Ελισσαιέ;

⁶⁵ «Και ενώ αυτοί περιεπάτουν έτι λαλούντες, ιδού, άμαξα πυρός, και ίπποι πυρός, και διεχώρισαν αυτούς αμφοτέρους· και ανέβη ο Ηλίας με ανεμοστρόβιλον εις τον ουρανόν. Ο δε Ελισσαιέ έβλεπε, και εβόα, Πάτερ μου, πάτερ μου, άμαξα του Ισραήλ και ιππικόν αυτού! Και δεν είδεν αυτόν πλέον και επίασε τα ιμάτια αυτού, και διέσχισεν αυτά εις δύο τμήματα.»—2 Βασιλέων 2:11, 12.

66. (α) Έτσι ύστερ’ από πόσον καιρό από τη φυγή του στο Χωρήβ ετερμάτισε ο Ηλίας τη δημοσία σταδιοδρομία του, και τι πραγματικά είχε επιτελέσει; (β) Σε ποια κατάστασι σχέσεως με τον Θεό ευρίσκετο ο Ηλίας όταν ανελήφ0η, και σε ποια εξάρτησι τον είδε ο Ελισσαιέ αναλαμβανόμενον;

⁶⁶ Μ’ αυτόν τον αξιοσημείωτο τρόπο ετερμάτισε ο Ηλίας τη δημοσία σταδιοδρομία του στο δεκάφυλο βασίλειο του Ισραήλ ως προφήτης του αληθινού Θεού, Ιεχωβά. Αναφέρεται ότι διηκόνησε στον Ισραήλ περισσότερα χρόνια μετά την πύρινη δοκιμασία του Όρους Καρμήλου και τη φυγή του στο όρος Χωρήβ παρά προηγουμένως. Δεν υπηρέτησε ματαίως ως ένας μάρτυς του Ιεχωβά. Αποκατέστησε το όνομα του Ιεχωβά σε έντιμη θέσι στον Ισραήλ, τουλάχιστον με το υπόλοιπο των επτά χιλιάδων που δεν είχαν κλίνει γόνυ στον Βάαλ. Τουλάχιστον τις καρδιές τους αυτός, ως αντιπρόσωπος του Ιεχωβά, τις επανέστρεψε προς τον μόνον ζώντα και αληθινό Θεό, τον Θεό που μπόρεσε να κατεβάση πυρ από τον ουρανό και που είναι, επίσης, Βροχοποιός. (1 Βασιλέων 18:37, 38, 45) Η ανάληψίς του στον ουρανό δεν ήταν μια έμφοβη φυγή από την Βασιλομήτορα Ιεζάβελ, όπως ήταν στις ημέρες που ζούσε ο σύζυγός της Βασιλεύς Αχαάβ. Ο Ηλίας δεν απεχωρίσθη από τον διάδοχό του, τον Ελισσαιέ, σε κάποιο καιρό θείας δυσμενείας, σε καιρό οργής του Θεού εναντίον του. Ο Ηλίας ελήφθη μακριά με άνοδο προς τον ουρανό υπό την επιδοκιμασία του Θεού, ύστερ’ από λίγον καιρό αφότου ο Θεός εχρησιμοποίησε τον Ηλία για να εκτελέση ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα της σταδιοδρομίας του. Αυτό έγινε σε απόστασι μικρότερη των είκοσι δύο χιλιομέτρων απ’ εκεί όπου είχε πεθάνει ο προφήτης Μωυσής στο Όρος Νεβώ, ανατολικά του Ιορδάνου Ποταμού. Ο Ηλίας ανελήφθη με ανεμοστρόβιλο, με το πύρινο άρμα και τους πυρίνους ίππους, που ο Ελισσαιέ ωνόμασε «άμαξα του Ισραήλ, και ιππικόν αυτού!» Ήταν η θαυματουργική πολεμική εξάρτησις του Ιεχωβά των δυνάμεων.

67. Τι χάρισμα κατέλιπε ο Ηλίας στον διάδοχό του;

⁶⁷ Το χάρισμα, που κατέλιπε ο Ηλίας στον διάδοχό του Ελισσαιέ, δεν ήταν πνεύμα φόβου και αθυμία για δυσμένεια του Θεού. Ήταν ‘δύο μερίδες’ πνεύματος θάρρους και απολύτου ζήλου «υπέρ του Ιεχωβά, του Θεού των δυνάμεων—1 Βασιλέων 19:10, 14.

68. Γιατί ο Ελισσαιέ δεν ετήρησε περίοδον πένθους για τον Ηλία;

⁶⁸ Περίλυπος ο Ελισσαιέ διέσχισε τα ιμάτιά του σε δυο τμήματα, επειδή απεχωρίσθη από τον αγαπημένο του κύριο· αλλά δεν ήταν καιρός πένθους, εφόσον ο Ηλίας ανηρπάγη ζωντανός. Ο Ελισσαιέ δεν ετήρησε περίοδον πένθους για την απομάκρυνσι του Ηλία. Ο Ελισσαιέ πήγε να εργασθή αμέσως κατόπιν, κι έτσι δεν υπήρχε διακοπή στην προφητική διακονία στην οποία ετέθη ως διάδοχος ο Ελισσαιέ. Ο Ηλίας απεδήμησε ζωντανός σε μια υπερφυσική δόξα, αφήνοντας το έργον σε καλά εξησκημένα χέρια.

69, 70. (α) Πώς γνωρίζομε αν ο Ηλίας ανέβη στην αόρατη παρουσία του Ιεχωβά Θεού; (β) Τι λέγει η επιστολή προς τον Βασιλέα Ιωράμ του Ιούδα, κι έτσι ο Ηλίας απεδείχθη ότι ήταν προφήτης σε ποιο Βασίλειο επίσης;

⁶⁹ Ο Ηλίας δεν πήγε στον ουρανό με την έννοια της μεταβάσεως στο αόρατο πνευματικό βασίλειο στο οποίον ζουν ο Θεός κι ο μονογενής του Υιός και οι ουράνιοι άγγελοι. Ύστερ’ από εννεακόσια πενήντα χρόνια, ο Υιός του Θεού από τον ουρανό ήλθε εδώ στη γη ως άνθρωπος, και είπε στον Ιουδαίο άρχοντα Νικόδημο: «Ουδείς ανέβη εις τον ουρανόν, ειμή ο καταβάς εκ του ουρανού, ο Υιός του ανθρώπου.» (Ιωάννης 3:13) Επί πλέον, υπάρχει απόδειξις ότι ο Ηλίας δεν πέθανε ευθύς αμέσως μετά τον αποχωρισμό του από τον Ελισσαιέ. Ο προφήτης Ηλίας, επτά χρόνια και πλέον μετά την ανάληψί του, έστειλε από κάπου μια επιστολή στον γαμβρό του Βασιλέως Αχαάβ, στον Βασιλέα Ιωράμ του Ιούδα στην Ιερουσαλήμ. Αναγινώσκομε:

⁷⁰ «Και ήλθε προς αυτόν έγγραφον παρά του Ηλία του προφήτου, λέγον, Ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός του Δαβίδ του πατρός σου· Επειδή δεν περιεπάτησας εν ταις οδοίς Ιωσαφάτ του πατρός σου, και εν ταις οδοίς του Ασά βασιλέως του Ιούδα, αλλά περιεπάτησας εν τη οδώ των βασιλέων του Ισραήλ, και έκαμες τον Ιούδαν και τους κατοίκους της Ιερουσαλήμ να πορνεύσωσι, κατά τας πορνείας του οίκου του Αχαάβ, έτι δε εθανάτωσας τους αδελφούς σου, τον οίκον του πατρός σου, τους καλητέρους σου, ιδού, ο Ιεχωβά θέλει πατάξει με πληγήν μεγάλην τον λαόν σου, και τα τέκνα σου, και τας γυναίκας σου, και πάντα τα υπάρχοντά σου· και συ θέλεις κτυπηθή με πολλές αρρωστίας, με αρρωστίαν των εντοσθίων σου, εωσού εξέλθωσι τα εντόσθιά σου εκ της αρρωστίας από ημέρας εις ημέραν.» (2 Χρονικών 21:12-15) Ο Ηλίας ήταν έτσι όχι μόνο ένας απλός προφήτης του Ισραήλ, αλλ’ έγινε και προφήτης του βασιλείου του Ιούδα μετά την ανάληψί του.

71. Ποια θαύματα επετέλεσε ο Ηλίας, και πώς αυτός αναφέρεται στην προς Εβραίους επιστολή, κεφάλαιο ενδέκατο;

⁷¹ Ο Ηλίας είχε οκτώ αναφερόμενα θαύματα στο ενεργητικό του. Αυτά ήσαν: (1) Το κλείσιμο του ουρανού από βροχόπτωσι· (2) η συνεχής ανανέωσις του αποθέματος αλεύρου και ελαίου της χήρας στα Σαρεπτά· (3) η ανάστασις του γυιου της χήρας· (4) η καταβίβασις πυρός από τον ουρανό σε απάντησι προσευχής· (5) η διακοπή της ξηρασίας με βροχή σε απάντησι προσευχής· (6) η καταβίβασις πυρός πάνω στον πεντηκόνταρχο του Βασιλέως Οχοζίου και τους πενήντα του άνδρες· (7) η καταβίβασις πυρός πάνω σε δεύτερο πεντηκόνταρχο και στους πενήντα του· (8) η διαίρεσις των υδάτων του Ιορδάνου Ποταμού δια χτυπήματος με τη μηλωτή του. Η ανάληψίς του στους ουρανούς ήταν θαυματουργική, αλλ’ ήταν άμεση πράξις του Θεού. Στην επιστολή προς Εβραίους 11:2 έως 12:1, όπου παρατίθεται κατάλογος των αρχαίων μαρτύρων του Ιεχωβά, αναμφισβήτητα γίνεται μνεία και του Ηλία όταν λέγεται: «Θέλει με λείψει ο καιρός διηγούμενον περί . . . Σαμουήλ και των προφητών οίτινες δια της πίστεως . . . ειργάσθησαν δικαιοσύνην . . . Έλαβον γυναίκες τους νεκρούς αυτών αναστηθέντας.» Ο Ηλίας έτσι έπαιξε ένα σπουδαίο ρόλο για τον αγιασμό του ονόματος του Ιεχωβά.

72. Σύμφωνα με τα εδάφια 1 Κορινθίους 10:11 και Μαλαχίας 4:4-6, τι εκτελούσε ο Ηλίας που έχει σημασία για μας;

⁷² Η ιστορία του Ηλία πρέπει να είναι σημαντική, σύμφωνα με ό,τι είναι γραμμένο στην επιστολή 1 Κορινθίους 10:11. Φαίνεται ότι αυτός εκτελούσε ένα προφητικό δράμα. Αυτό πρέπει ν’ αληθεύη αν ληφθή υπ’ όψιν το τελευταίο βιβλίο των Εβραίων προφητών, που εγράφη τετρακόσια και πλέον χρόνια μετά τον Ηλία, δηλαδή, του Μαλαχία. Στον Μαλαχία 4:4-6 (ΜΝΚ) είναι γραμμένο: «Ενθυμείσθε τον νόμον του Μωυσέως του δούλου μου, τον οποίον προσέταξα εις αυτόν εν Χωρήβ δια πάντα τον Ισραήλ, τα διατάγματα, και τας κρίσεις. Ιδού, εγώ θέλω αποστείλει προς εσάς Ηλίαν τον προφήτην, πριν έλθη η ημέρα του Ιεχωβά η μεγάλη και επιφανής· και αυτός θέλει επιστρέψει την καρδίαν των πατέρων προς τα τέκνα, και την καρδίαν των τέκνων προς τους πατέρας αυτών, μήποτε έλθω και πατάξω την γην με ανάθεμα.»

73. Πώς πρόκειται σύντομα να επιστρέψη ο Ηλίας προσωπικώς, και αυτό είναι εκείνο στο οποίο αναφέρεται ο Μαλαχίας 4:5, 6;

⁷³ Σύμφωνα με το χρονολογικό σχέδιο της Γραφής και σύμφωνα με την εκπλήρωσι των Βιβλικών προφητειών, δεν απέχει πολύ ο καιρός που πρόκειται ν’ αναστηθή ο Ηλίας εκ νεκρών και ναι ζήση πάλι εδώ στη γη. Αυτό, όμως, δεν είναι εκείνο, στο οποίον αναφέρονται τα εδάφια Μαλαχίας 4:5, 6, που παρετέθησαν ανωτέρω. Η εξήγησις τούτου πρόκειται να γίνη σε μεταγενέστερες σελίδες του παρόντος βιβλίου.

[Υποσημειώσεις]

Σύμφωνα με την παράδοσι, η σκηνή για τη δοκιμή του πυρός είναι το ύψωμα Ελ-Μαρακά (Ελ-Μουρεγκά), «ο τόπος του ολοκαυτώματος,» Ένας τόπος που τηρείται ακόμη ιερός από τους θρησκευτικούς Δρούσους. Υπερβαίνει σε ύψος τα 1.680 πόδια.

[Χάρτης στη σελίδα 137]

(Για το πλήρως μορφοποιημένο κείμενο, βλέπε έντυπο)

Χάρτης του ΒΟΡΕΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ του ΙΣΡΑΗΛ στις ημέρες του Ηλία και Ελισσαιέ (941-852 π.Χ.)

ΜΕΓΑΛΗ ΘΑΛΑΣΣΑ

Σιδών

Σαρεπτά

Τύρος

Ποταμός Αβανά

Ποταμός Φαρφάρ

Δαμασκός

ΙΣΡΑΗΛ

ΓΑΛΑΑΔ

(Πέλλα)

Ραμώθ-γαλαάδ

Αβέλ-μεολά

Ποταμός Ιορδάνης

Θέσβη

Κοιλάς Χειμάρρου Χερίθ

ΓΑΛΙΛΑΙΑ

Αφέκ

Θάλασσα της Γαλιλαίας

Ιιών

Ιανώχ

Αβέλ-βαιθ-μααχά

Δαν

Κέδες

Ασώρ

Ποταμός Κισών

Όρος ΚΑΡΜΗΛΟΣ

(Ζααναείμ)

Σουνήμ

Μεγγιδώ

Ιεζραέλ

Δωθάν

Σαμάρεια

(Οφήλ)

Ποταμός Ιαβόκ

Βάαλ-σαλισά

ΕΦΡΑΪΜ

Γάλγαλα

Βαιθήλ

Ιεριχώ

ΦΙΛΙΣΤΙΑ

Ακαρών

Γάζα

ΙΟΥΔΑΙΑ

Λιβνά

Ιερουσαλήμ

Βηθλεέμ

Λαχείς

Χεβρών

Βηρ-σαβεέ

Νεκρά Θάλασσα

ΜΩΑΒ

Δαιβών

Κιρ-αρεσέθ

ΠΕΔΙΑΔΕΣ ΜΩΑΒ

ΟΡΟΣ ΦΑΣΓΑ

ΟΡΟΣ ΝΕΒΩ

ΑΜΜΩΝ

ΝΕΓΚΕΜΠ

Κάδης-Βαρνή

ΑΡΑΒΑ

ΕΔΩΜ

ΠΡΟΣ ΟΡΟΣ ΧΩΡΗΒ (ΣΙΝΑ)