Προσέχετε την Αμεριμνησία
ΕΧΕΤΕ πει ποτέ, όταν σας μίλησε κάποιος σπουδαστής των Γραφών: ‘Νομίζω ότι η θρησκεία είναι, ένα προσωπικό πράγμα, που δεν πρέπει να συζητήται. Δεν επιθυμώ να ταράσσω τη διάνοιά μου, να την φέρνω σε σύγχυσι’; Προτιμάτε να είσθε αμέριμνος; Εν τούτοις ο Ιησούς Χριστός ο ίδιος είπε για την εποχή μας:
«Προσέχετε δε εις εαυτούς, μήποτε βαρυνθώσιν αι καρδίαι σας από κραιπάλης και μέθης και μεριμνών βιωτικών, και επέλθη αιφνίδιος εφ’ υμάς η ημέρα εκείνη· διότι ως παγίς θέλει επέλθει, επί πάντας τους καθημένους επί πρόσωπον πάσης της γης. Αγρυπνείτε λοιπόν δεόμενοι εν παντί καιρώ, δια να καταξιωθήτε να εκφύγετε πάντα ταύτα τα μέλλοντα να γείνωσι, και να σταθήτε έμπροσθεν του Υιού του ανθρώπου.»—Λουκ. 21:34-36.
Φυσικά, η αμεριμνησία και η ικανοποίησις, με ειρήνη της διανοίας, μπορεί να είναι καλά. Αλλά η αμεριμνησία η οποία σχετίζεται με αβάσιμες ελπίδες ή ιδέες μπορεί να είναι πολύ επικίνδυνη.
Παραδείγματος χάριν δεν αποτελεί σοφία να κάθεται κανείς σπίτι του με μια αμέριμνη στάσι όταν εκπέμπονται από το ραδιόφωνο προειδοποιήσεις για εκκένωσι του πληθυσμού λόγω επερχόμενης θυέλλης. Ασφαλώς η Βιβλική προφητεία απεδείχθη αληθινή για πολλά τέτοια αμέριμνα, απρόσεκτα άτομα: «Ο άφρων κωφεύει και δοκιμάζει θλίψι, και οι ηλίθιοι καταστρέφονται από την αμεριμνησία.»—Παροιμ. 1:32, Η Νέα Αγγλική Βίβλος.
Μερικοί μπορεί να εγείρουν συζητήσεις σχετικά με τις προειδοποιήσεις όπως έκαμαν οι πολίται σε μερικές περιοχές που πρόσφατα επλήγησαν από πλημμύρες. Μια έκθεσις λέγει: «Ένας αμέριμνος κόσμος, νομίζοντας ότι είναι προστατευμένος λόγω των υδατοφρακτών και άλλων έργων ελέγχου των πλημμυρών που είχαν κατασκευασθή ύστερ’ από την ονομαστή ‘εκατονταετή πλημμύρα’ του 1946, αγνόησαν τις προειδοποιήσεις ότι μια χειρότερη πλημμύρα επρόκειτο ακόμη να έλθη.»
Τι πρέπει όμως να λεχθή για μια θείας προελεύσεως προειδοποίηση ιδιαίτερα αν αυτή η προειδοποίησις δίδεται σε μια μακρά περίοδο ετών, και αν μια ανεπηρέαστη εξέτασις των γεγονότων απεδείκνυε ότι η προειδοποίησις είναι δικαιολογημένη; Δεν θα ήταν η αμεριμνησία ακόμη πιο άφρων;
ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ;
Υπάρχει μια τέτοια προειδοποίησις, και αυτή η προειδοποίησις είναι για την κατάρρευσι των θρησκειών του Χριστιανικού κόσμου, μαζί με το κοινωνικό οικοδόμημα στο οποίο αυτές οι θρησκείες είναι συνυφασμένες. Αλλά δικαιολογούν τα γεγονότα μια τέτοια προειδοποίησι καθώς και την ανάγκη να εγκαταλείψη κανείς μια αμέριμνη στάσι, αν ένα άτομο ανήκει σ’ ένα απ’ αυτά τα εκκλησιαστικά συστήματα;
Εξετάστε το υπόμνημα των εκκλησιών. Έχουν πραγματικά εξυψώσει το ηθικό επίπεδο των λαών, ακόμη έστω και των ιδικών των μελών; Αντιθέτως, δεν έχουν συμβαδίσει, με τον κόσμο, απορρίπτοντες τους Γραφικούς κανόνας και κατερχόμενοι οι ίδιοι στο σημείο όπου το να τους ακολουθήση κανείς δεν θα διέφερε καθόλου από το να ακολουθή οποιαδήποτε κοσμική οργάνωσι; Απεδείχθησαν οι εκκλησίες ικανές να κάμουν τα μέλη τους διαφορετικά, ή καλύτερα εξηρτισμένα για να ζουν μια πιο ευπρεπή και ηθική ζωή;
Τι πρέπει, να λεχθή για τις πολιτικές και εθνικιστικές διαιρέσεις και τον πόλεμο; Οι θρησκείες του Χριστιανικού κόσμου δεν προειδοποίησαν τους ανθρώπους για τον κίνδυνο, και μάλιστα ότι είναι μάταιο να στηρίζεται κανείς σε ανθρώπους. Αντιθέτως, υποστήριξαν την ανθρώπινη κυριαρχία και προώθησαν τον εθνικισμό. Πολλές φορές έχουν προχωρήσει ως το σημείο να καθοδηγούν τα μέλη τους όσον αφορά το ποιον να ψηφίσουν στις πολιτικές εκλογές. Έχουν υποδαυλίσει και ενθαρρύνει ολοκληρωτικές σφαγές ανθρώπων, περιλαμβανομένων και αστικών πληθυσμών, σε αιματηρούς πολέμους.
Συνεπώς, πρέπει ένα άτομο που ανήκει σε μια θρησκεία του λεγομένου Χριστιανικού μέρους αυτού του κόσμου να αισθάνεται ότι βρίσκεται σε ασφάλεια; Πρέπει να πιστεύη ότι, οτιδήποτε και αν συμβή, ο Χριστιανικός κόσμος δεν μπορεί να πέση ώστε να χαθή;
Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΜΝΗΣΙΑΣ ΕΧΕΙ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙ
Αν κανείς έχη την τάσι να είναι αμέριμνος και αδιάφορος απέναντι στο προειδοποιητικό άγγελμα ότι συμφορά επίκειται επάνω στον Χριστιανικό κόσμο, ας εξετάση την εξεικόνισι της Βίβλου η οποία θα τον κλονίση από την αμεριμνησία του.
Πρόκειται για μια εξεικόνισι η οποία δύσκολα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθή σήμερα, ιδιαίτερα στον Δυτικό κόσμο. Ωστόσο, είναι τόσο δυνατή και περιγραφικά ακριβής όσο μπορεί να είναι, μια εξεικόνισις.
Αυτή η εξεικόνισις είχε δοθή στον προφήτη Ιεζεκιήλ πέντε μόνο χρόνια πριν από την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Ο Ιεζεκιήλ είδε, σε δράσι, είκοσι πέντε αμέριμνους άνδρες. Ήσαν άρχοντες της Ιερουσαλήμ. Ως εξέχοντες άνδρες της πόλεως, σύμβουλοι του βασιλέως, έδιναν κακή συμβουλή στην Ιερουσαλήμ. Όχι μόνο ενεργούσαν αντίθετα με τις προειδοποιήσεις που έδιναν οι προφήται Ιεζεκιήλ και Ιερεμίας, αλλά πολύ πιθανόν ενεθάρρυναν και τον Βασιλέα Σεδεκία να στασιάση εναντίον της Βαβυλώνος και να διαρρήξη τη συνθήκη που είχε κάμει με όρκο ενώπιον του Θεού. (2 Χρον. 36:11-13· 2 Βασ. 24:18-25:1) Στηρίζονταν στη στρατιωτική δύναμι της Αιγύπτου, τον ‘σάρκινο βραχίονα,’ για να τους σώση. Διότι μέσα στα τρία χρόνια από την εποχή της οράσεως του Ιεζεκιήλ ο Βασιλεύς Σεδεκίας εστασίασε, με την επιδοκιμασία τους.
Ο Θεός στην πραγματικότητα το είπε αυτό στον Ιεζεκιήλ στην όρασι και, στην εξεικόνισι που έδωσε στον προφήτη. Ο Ιεζεκιήλ αναφέρει:
«Και με ανέλαβε το πνεύμα, και με έφερεν εις την ανατολικήν πύλην του οίκου του ‘Ιεχωβά, την βλέπουσαν προς ανατολάς· και ιδού εν τη θύρα της πύλης εικοσιπέντε άνδρες, και μεταξύ αυτών είδον τον Ιααζανίαν υιόν του Αζώρ, και τον Φελατίαν υιόν του Βεναΐα, άρχοντας του λαού. Και είπεν ο Ιεχωβά προς εμέ, Υιέ ανθρώπου, ούτοι είναι οι άνδρες, οι διαλογιζόμενοι αδικίαν και συμβουλεύοντες κακήν συμβουλήν εις την πόλιν ταύτην· οι λέγοντες, Δεν είναι πλησίον· ας κτίσωμεν οικίας· αύτη η πόλις είναι ο λέβης, και ημείς το κρέας.»—Ιεζ. 11:1-3, ΜΝΚ.
Εκείνοι οι κυβερνητικοί άρχοντες και σύμβουλοι του Βασιλέως Σεδεκία αισθάνονταν αμέριμνοι μέσα στην ισχυρά ωχυρωμένη Ιερουσαλήμ. Τα τείχη της πόλεως ήσαν σαν τα πλευρά μιας μεταλλικής χύτρας που δεν σπάζουν, όπως ενόμιζαν. Όπως το κρέας βράζει μέσα σε μια σιδερένια χύτρα, δεν θα τους έβγαζαν από κει απογυμνωμένους. Οι σύμβουλοι ενόμιζαν ότι μπορούσαν να εξασφαλίσουν την μόνιμη διαμονή τους κάνοντας έκκλησι στον βασιλέα της Αιγύπτου για βοήθεια εναντίον της Βαβυλώνος. Γι’ αυτό πίστευαν ότι ήταν καιρός να οικοδομήσουν οικίας, με μακρόχρονη κατοχή υπ’ όψιν.
Αυτοί οι αμέριμνοι που είχαν υπερβολική εμπιστοσύνη καθώς και οι υπόλοιποι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ είχαν ανάγκη από μια προειδοποίησι. Επομένως, ο Θεός διέταξε τον Ιεζεκιήλ να πη μια προφητεία η οποία απεδείχθη ότι ήταν πολύ οξεία και δυνατή. Ο Ιεχωβά είπε:
«Κατά τούτον τον τρόπον ελαλήσατε, οίκος Ισραήλ· διότι τα διαβούλια του πνεύματός σας, εγώ εξεύρω αυτά. Επληθύνατε τους πεφονευμένους σας εν τη πόλει ταύτη, και εγεμίσατε τας οδούς αυτής από πεφονευμένων. Όθεν ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός· Οι πεφονευμένοι σας, τους οποίους εθέσατε εν μέσω αυτής, ούτοι, είναι το κρέας, και αύτη η πόλις ο λέβης· σας όμως θέλω εκβάλει εκ μέσου αυτής.»—Ιεζ. 11:5-7, ΜΝΚ.
Αυτοί οι άνδρες είχαν φθάσει ως το σημείο ακόμη και να φονεύουν εκείνους εντός της πόλεως οι οποίοι ευνοούσαν τη συνέχισι της υποταγής στη Βαβυλώνα. Αλλ’ ο Θεός έδειξε ότι, αντί να παραμένουν αυτοί οι άρχοντες μέσα στην Ιερουσαλήμ, όπως ενόμιζαν, εκείνοι τους οποίους εφόνευσαν θα έμεναν εκεί. Αυτοί οι άρχοντες που είχαν υπερβολική εμπιστοσύνη θα εσύροντο έξω από τα σπίτια τους από τους Βαβυλωνίους. Θα έβλεπαν να πυρπολούνται τα σπίτια τους προτού πέσουν από τη μάχαιρα του βασιλέως της Βαβυλώνος. Ο Ιεζεκιήλ είπε σ’ εκείνους τους άρχοντας:
«Την μάχαιραν εφοβήθητε· και μάχαιραν θέλω φέρει εφ’ υμάς, λέγει Ιεχωβά ο Θεός. Και θέλω σας εκβάλει εκ μέσου αυτής, και θέλω σας παραδώσει εις χείρας αλλοφύλων· και θέλω εκτελέσει εφ’ υμάς κρίσεις. Υπό ρομφαίας θέλετε πέσει·. . . εν τοις ορίοις του Ισραήλ θέλω σας κρίνει· και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Ιεχωβά· διότι δεν περιεπατήσατε εν τοις διατάγμασί μου, ουδέ εξετελέσατε τας κρίσεις μου, αλλ’ επράξατε κατά τας κρίσεις των εθνών των κύκλω υμών.»—Ιεζ. 11:8-12, ΜΝΚ.
Βεβαίως αυτά τα λόγια δείχνουν ότι ο Ιεχωβά ήταν εκείνος ο οποίος πραγματικά επρόκειτο να εκτελέση κρίσι εναντίον αυτών των αμέριμνων ραδιούργων. Αλλά για να το κάμη αυτό θα χρησιμοποιούσε την «ρομφαίαν» στα χέρια «ξένων,» των Βαβυλωνίων, για να κάμουν την πραγματική θανάτωσι. Εκείνοι που θα επιζούσαν από την «ρομφαίαν» δεν θα ήσαν ασφαλείς μέσα στα τείχη εκείνου του συμβολικού «λέβητος,» της Ιερουσαλήμ. Θα εσύροντο έξω για να κριθούν «εν τοις ορίοις του Ισραήλ.» Και έτσι συνέβη: Στο βορειότατο άκρο εκείνης της περιοχής που είχε κατακτήσει ο Βασιλεύς Δαβίδ, δηλαδή, την Ριβλά προς την Αιμάθ, συνέβησαν τα εξής:
«Και έλαβεν ο αρχισωματοφύλαξ Σεραΐαν τον πρώτον ιερέα, και Σοφονίαν τον δεύτερον ιερέα, και τους τρεις θυρωρούς· και εκ της πόλεως έλαβεν ένα ευνούχον, όστις ήτο επιστάτης επί των ανδρών των πολεμιστών και επτά άνδρας εκ των παρισταμένων έμπροσθεν του βασιλέως, τους ευρεθέντας εν τη πόλει· και τον γραμματέα τον άρχοντα των στρατευμάτων, όστις έκαμνε την στρατολογίαν του λαού της γης· και εξήκοντα άνδρας εκ του λαού της γης τους ευρεθέντας εν μέσω της πόλεως. Και λαβών αυτούς Νεβουζαραδάν ο αρχισωματοφύλαξ, έφεραν αυτούς προς τον βασιλέα της Βαβυλώνος εις Ριβλά. Και επάταξεν αυτούς ο βασιλεύς της Βαβυλώνος, και εθανάτωσεν αυτούς εν Ριβλά, εν τη γη Αιμάθ. Ούτω μετωκίσθη ο Ιούδας από της γης αυτού.»—Ιερ. 52:24-27.
Ο ΙΕΧΩΒΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΡΙΜΝΟΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΒΑΤΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ
Ο Ιεχωβά απέδειξε έτσι ότι είναι ο αλάνθαστος Τηρητής Διαθήκης. Δεν είναι αμέριμνος στις συμφωνίες που συνάπτει. Ζη σύμφωνα μ’ αυτές κατά γράμμα, και δεν θ’ αγνοήση εκείνους οι οποίοι δεν είναι πιστοί απέναντι στις συμφωνίες των και οι οποίοι δείχνουν ανυπακοή στους νόμους του Θεού και αμέριμνα νομίζουν ότι αυτό δεν έχει σημασία, και ότι είναι εν ασφαλεία. Είπε με ειλικρίνεια σ’ εκείνους τους αμέριμνους της Ιερουσαλήμ: «Θέλω σας κρίνει.» Γιατί; «Διότι δεν περιεπατήσατε εν τοις διατάγμασί μου, ουδέ εξετελέσατε τας κρίσεις μου, αλλ’ επράξατε κατά τας κρίσεις των εθνών των κύκλω υμών.»—Ιεζ. 11:11, 12.
Δεν ωμολόγησε ο σύγχρονος Χριστιανικός κόσμος, όπως ο αρχαίος Ισραήλ, ότι είναι σε σχέσι διαθήκης με τον Θεό; Ναι. Διέθεσε εκατομμύρια αντιτύπων της Βίβλου σε περισσότερες από χίλιες γλώσσες. Αυτές οι Γραφές αποδεικνύουν ότι το θείον όνομά του είναι Ιεχωβά ή Γιαχβέ. Ισχυρίζεται ότι ο μεσίτης του μεταξύ αυτού του Θεού και των ανθρώπων είναι ο Ιησούς Χριστός ο Υιός του Θεού, και ότι αυτός βρίσκεται στη «νέα διαθήκη» με τον Θεό. (Ιερ. 31:31-34· Λουκ. 22:20· 1 Τιμ. 2:5, 6) Εν τούτοις, έχει παραβή τους νόμους του, έχει παραβιάσει τη διαθήκη του με τον Θεό. Εκτός από την ενοχή του αίματος, ανέχεται την ανηθικότητα μεταξύ των μελών της εκκλησίας του, και λέγει ότι ο Θεός είναι νεκρός, ότι δεν ενδιαφέρεται για τους ανθρώπους και δεν έχει μέρος στην ιστορία που γράφεται. Οι κληρικοί του λέγουν, στην πραγματικότητα, ότι έχει λησμονήσει τη νέα διαθήκη του. Όταν παρουσιάζεται σ’ αυτούς η προειδοποίησις την αγνοούν, ακόμη και την χλευάζουν. (2 Πέτρ. 3:3, 4) Όπως οι σύμβουλοι του Βασιλέως Σεδεκία του Ιούδα, προφητεύουν καλά πράγματα για τα θρησκευτικά, πολιτικά και εμπορικά ιδρύματα του Χριστιανικού κόσμου, και λέγουν στους ανθρώπους να εμπιστεύωνται στον ‘σάρκινο βραχίονα,’ κάνοντας έτσι τα μέλη των εκκλησιών των καθώς και άλλους να επαναπαύωνται με αμεριμνησία.—Ιερεμ. 6:14.
Ο Χριστιανικός κόσμος δεν έχει γύρω του ένα πέτρινο τείχος όπως είχε η αρχαία Ιερουσαλήμ. Εν τούτοις, οι κληρικοί και οι ηγέται του μπορούν να αισθάνωνται όπως αισθάνονταν οι άρχοντες της Ιερουσαλήμ, ότι βρίσκονται εν ασφαλεία, όπως ακριβώς το κρέας μέσα στο εσωτερικό ενός σιδερένιου σκεύους. Το «τείχος» του είναι εκείνο στο οποίο θέτει την εμπιστοσύνη του, η στρατιωτική δύναμις των εθνών. Συνηγορεί υπέρ της ανθρώπινης κυριαρχίας, ιδιαίτερα μέσω μιας παγκοσμίου οργανώσεως όπως τα Ηνωμένα Έθνη. Πράγματι, το Ομοσπονδιακό Συμβούλιο Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική είχε ονομάσει τον προκάτοχό τους την Κοινωνία των Εθνών ως «την πολιτική έκφρασι της βασιλείας του Θεού στη γη.»
Θα κάμη τίποτε ο Ιεχωβά για τις ενέργειες του Χριστιανικού κόσμου οι οποίες έχουν δυσφημίσει το όνομά του; Θα κλονίση τους ψευδείς θρησκευτικούς ηγέτας καθώς επίσης και τους πολιτικούς εκείνους οι οποίοι, ισχυρίζονται ότι τα έθνη τα οποία κυβερνούν είναι Χριστιανικά έθνη; Θα δονηθούν από την αμέριμνη στάσι τους; Σημειώστε τι συνέβη στην περίπτωσι του Ιεζεκιήλ:
«Ενώ δε εγώ προεφήτευον, απέθανεν ο Φελατίας ο υιός του Βεναΐα. Τότε έπεσον επί πρόσωπον μου, και ανεβόησα μετά φωνής μεγάλης και είπα, Οίμοι! Ιεχωβά Θεέ! συντέλειαν θέλεις να κάμης συ του υπολοίπου του Ισραήλ;»—Ιεζ. 11:13, ΜΝΚ.
Στην όρασι, τι ήταν εκείνο που έκαμε να πέση νεκρός ο άρχων Φελατίας όταν ο Ιεζεκιήλ είχε προφητεύσει και δώσει προειδοποίησι στους είκοσι πέντε «άρχοντας του λαού»; Σύμφωνα με τον τρόπο που έκραξε από φόβο, ο προφήτης Ιεζεκιήλ το εξέλαβε αυτό ως μια άμεση εκτέλεσι κρίσεως από τον Ιεχωβά. Το θεώρησε ως σημείο όχι μόνον επικειμένου θανάτου και των άλλων είκοσι τεσσάρων αρχόντων, αλλά, αλλοίμονο! ως μια επερχόμενη εξολόθρευσι «όλου του υπολοίπου του Ισραήλ.» Δεν αμφισβήτησε, ωστόσο το δικαίωμα του Θεού να τους εξαλείψη όλους.
Παρατηρώντας πώς ο Θεός έβλεπε εκείνους τους άνδρας της Ιερουσαλήμ οι οποίοι παρέβησαν τη διαθήκη του και αμέριμνα θεωρούσαν ότι ήσαν σε ασφάλεια με τις υλιστικές ελπίδες των σε κοσμικές δυνάμεις, πώς μπορούμε να πούμε ότι ο Θεός βλέπει τον Χριστιανικό κόσμο και τους ηγέτας του; Θα επιτρέψη να συνεχίσουν να λέγουν «ο Θεός είναι νεκρός,» ν’ αγνοούν τους νόμους του της νέας διαθήκης στην οποία ισχυρίζονται ότι έχουν ενωθή, και να χλευάζουν την προειδοποίησι του Λόγου των Γραφών που εξαγγέλλεται τώρα δημοσία;
Αν κάποιος έχη τάσι να είναι αμέριμνος, να μη υπηρετή πραγματικά τον Θεό και να μη προσέχη το Λόγο του ή την προειδοποίησι για την εγγύτητα της ‘μεγάλης θλίψεως,’ θα κάμη καλά να προσέξη! Πρέπει ν’ αφυπνισθή από κάθε υπναλέα και ληθαργική κατάστασι, να σηκωθή και να δώση άμεση προσοχή στα όσα έχει να πη ο Θεός. Αν όχι, ο Θεός θα ενεργήση απολύτως σε αρμονία με τη δικαιοσύνη και την ισότητα καταστρέφοντας τον στην κρίσι που επέρχεται πάνω σ’ αυτό τον κόσμο.
ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΙ
Όπως ακριβώς ο Ιεζεκιήλ φοβήθηκε την καταστροφή όλου του λαού της διαθήκης του Ιεχωβά στη διάρκεια της επαπειλούμενης, καταστροφής της Ιερουσαλήμ, ένας όμοιος φόβος μπορεί να διεγείρεται στις καρδιές των ανθρώπων που έχουν θρησκευτικό πνεύμα και που δεν εκτιμούν τη διάκρισι μεταξύ Χριστιανικού κόσμου και αληθινής Χριστιανοσύνης, Μήπως η στάσις του Χριστιανικού κόσμου απέναντι στον Θεό και η αποτυχία του σημαίνουν ότι η Χριστιανοσύνη έχει αποτύχει;
Όταν σκεφθή αυτά τα πράγματα ένα άτομο θα μπορούσε να κινηθή από φόβο να ρωτήση, ‘Αν στην επερχόμενη «μεγάλη θλίψι» επάνω σ’ ολόκληρο το σύστημα πραγμάτων ο Ιεχωβά εξολοθρεύση όλον τον Χριστιανικό κόσμο και τους κοσμικούς συμμάχους του, μήπως αυτό θα σημάνη καταστροφή και της αληθινής Χριστιανοσύνης ως συνόλου;’
Υπάρχουν πολλοί οι οποίοι θα επιθυμούσαν να συμβή αυτό. Τα Κομμουνιστικά και άλλα ριζοσπαστικά στοιχεία που μισούν τη Χριστιανοσύνη της Γραφής θα επιθυμούσαν να συμμετάσχουν στο σάρωμα, όχι μόνον της υποκριτικής Χριστιανοσύνης του Χριστιανικού κόσμου, αλλά και της «καθαράς θρησκείας» της αληθινής Χριστιανικής λατρείας του Κυριάρχου Ιεχωβά.—Ιακ. 1:27.
Θα έχουν αυτοί οι άθρησκοι ριζοσπάσται την ικανοποίησι να δουν την Χριστιανοσύνη να εκλείπη από τη γη; Ή θα υπάρξη οριστική γραμμή διαχωρισμού μεταξύ της υποκριτικής ψευδούς θρησκείας και της αληθινής Χριστιανοσύνης, ώστε η Χριστιανοσύνη να επιζήση; Να θυμάστε ότι, μολονότι οι κοσμικές δυνάμεις θα χρησιμοποιηθούν για την καταστροφή του Χριστιανικού κόσμου, εν τούτοις αυτό θα είναι κρίσις του Θεού, και αποβλέπομε σ’ αυτά που ο προφήτης Ιεζεκιήλ άκουσε εν συνεχεία από τον Θεό. Αυτό θα συζητηθή στο επόμενο τεύχος αυτού του περιοδικού. Εν τω μεταξύ, ειλικρινή άτομα δεν θα είναι αμέριμνα, αλλά θα ερευνούν για να γνωρίσουν τι θέλει ο Θεός απ’ αυτά, για να καθορίσουν ποιον τρόπο, αν υπάρχη κάποιος τρόπος, έχει προμηθεύσει ο Θεός για επιβίωσι.