Χρησιμοποίησις των Πόρων Μας μ’ ένα Θεοσεβή Τρόπο

«ΤΙΜΑ τον Ιεχωβά από των υπαρχόντων σου», λέγει ο εμπνευσμένος Λόγος του Ιεχωβά, η Αγία Γραφή. Τα υπάρχοντα αυτά, ή πόροι, αναφέρονται σ’ έναν ύμνο που ψάλλεται από τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά. Ο ύμνος που ονομάζεται «Αφιέρωσις» και που περιλαμβάνεται στο βιβλιάριο Ύμνοι προς Αίνον του Ιεχωβά, λέγει σε μια στροφή: «Πάρε μέρες και στιγμές κι ας κυλούνε όπως θες, πάρε άργυρο, χρυσό, μπρος σου τ’ αποθέτω ‘γω.»​—Παροιμ. 3:9, ΜΝΚ.

Τα λόγια αυτά εκφράζουν καλά τη στάσι του Χριστιανού έναντι των πόρων του από τον καιρό που κάνει αφιέρωσι προς τον Ιεχωβά Θεό· πράγματι, από τότε και στο εξής είναι υπόλογος προς τον Ιεχωβά για τη χρήσι των υπαρχόντων του μ’ ένα θεοσεβή τρόπο.

ΧΡΗΣΙΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΕ ΘΕΟΣΕΒΗ ΤΡΟΠΟ

Ο χρόνος είναι ένα από τα υπάρχοντά μας, για το οποίον ο Θεός τηρεί υπόλογο τον αφιερωμένο Χριστιανό. Ο χρόνος του, ναι, αυτή αύτη η ζωή του ανήκει στον Ιεχωβά Θεό, διότι στους Χριστιανούς λέγεται: «Ηγοράσθητε δια τιμής· δοξάσατε λοιπόν τον Θεόν δια του σώματός σας». Εφόσον ο Χριστιανός έχει αγορασθή με το πολύτιμο αίμα του Ιησού Χριστού, δεν είναι ελεύθερος να δαπανήση τον χρόνο του με ασεβείς τρόπους. Ένας απόστολος του Ιησού Χριστού έγραψε: «Αρκετός είναι εις ημάς ο παρελθών καιρός του βίου, ότε επράξαμεν το θέλημα των εθνών.»​—1 Κορ. 6:20· 1 Πέτρ. 4:3.

Ο καιρός, που κατά το παρελθόν εδαπανήθη σε ιδιοτελείς ευχαριστήσεις, δαπανάται τώρα χαρούμενα προς τιμήν του Θεού, ειδικώς με το να βοηθούνται άλλοι για να μάθουν περί της βασιλείας του Θεού και του πώς αυτή θα τερματίση το πονηρό αυτό σύστημα πραγμάτων. «Διότι αι ημέραι είναι πονηραί», προειδοποιούν οι εμπνευσμένες Γραφές, «προσέχετε λοιπόν πώς να περιπατήτε ακριβώς· μη ως άσοφοι, αλλ’ ως σοφοί, εξαγοραζόμενοι τον καιρόν.» (Εφεσ. 5:15, 16) Ο αφιερωμένος Χριστιανός ‘εξαγοράζει’ τον καιρόν επωφελούμενος απ’ όλα τα Χριστιανικά του προνόμια​—μελετώντας προσωπικά τον Λόγον του Θεού, παρακολουθώντας συναθροίσεις της Χριστιανικής εκκλησίας, συμμετέχοντας στο κήρυγμα του ευαγγελίου και ούτω καθεξής—​με θυσία λιγώτερο σπουδαίων πραγμάτων. Χρησιμοποιεί τον χρόνο του με θεοσεβή τρόπο.

ΧΡΗΣΙΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Ένας άλλος πολύτιμος πόρος, που κατέχουν οι αφιερωμένοι Χριστιανοί, είναι η σωματική τους δύναμις. Είναι αλήθεια, ότι μερικοί είναι προχωρημένης ηλικίας και έχουν περιωρισμένη ενεργητικότητα, αλλ’ ό,τι έχουν το χρησιμοποιούν προς δόξαν Θεού. Όταν δαπανάτε ενέργεια στην υπηρεσία του Θεού και καταπονήσθε, τούτο δεν είναι απογοητευτικό αίσθημα αλλά γνησίως ικανοποιητικό, διότι «ο κόπος σας δεν είναι μάταιος εν Κυρίω.» (1 Κορ. 15:58) Θέλομε, έτσι, να μιμούμεθα τον Υιό του Θεού, τον Ιησού Χριστό, ο οποίος έδινε τόσο πλουσιοπάροχα από την ενέργειά του στην υπηρεσία του Θεού. Σε μια περίπτωσι, ο Ιησούς ήλθε στη Σαμαρειτική πόλι Σιχάρ, και η Βιβλική αφήγησις λέγει: «Ο Ιησούς λοιπόν κεκοπιακώς εκ της οδοιπορίας εκάθητο ούτως εις την πηγήν.» Είχε κουρασθή πολύ καθώς ωδοιπορούσε στη διακονία του Θεού και γι’ αυτό ανεπαύετο εκεί, ενώ οι μαθηταί του είχαν αποσταλή για ν’ αγοράσουν τρόφιμα. Εν τούτοις, όταν ανοίχθηκε ευκαιρία για να τιμήση τον Θεό, χρησιμοποιώντας τους διανοητικούς και σωματικούς του πόρους, ο Ιησούς, αν και κουρασμένος, την εξεμεταλλεύθη για να κηρύξη στην Σαμαρείτιδα, που ήλθε στο φρέαρ του Ιακώβ. Ως αποτέλεσμα, πολλοί επίστευσαν​—επειδή ο Ιησούς εχρησιμοποίησε την ενεργητικότητά του, αν και ήταν κατακουρασμένος, για να τιμήση τον Θεό και να εκτελέση το θέλημά Του.​—Ιωάν. 4:6-42.

Σε μια άλλη περίπτωσι ο Ιησούς απεκοιμήθη, αν και ήταν ημέρα, επειδή είχε δώσει τόσο ολοκάρδια από τη δύναμί του και την ενεργητικότητά του με θεοσεβή τρόπο. Ο Ιησούς και οι μαθηταί του είχαν επιβιβασθή σ’ ένα πλοίο για να διασχίσουν τη λίμνη φθάνοντας στην απέναντι όχθη της. «Και εσηκώθησαν. Ενώ δε έπλεον, απεκοιμήθη.» Λόγω του ότι είχε ανάγκη να ανανεώση την ενεργητικότητά του, επειδή είχε δαπανήσει τόσο μεγάλο μέρος της στην υπηρεσία του Θεού, ο Ιησούς ένοιωσε μια τάσι προς ύπνον και απεκοιμήθη τόσο βαθιά, ώστε οι μαθηταί του παρέστη ανάγκη να τον εξυπνίσουν, όταν εξέσπασε τρικυμία, αφού ακόμη και ο σφοδρός άνεμος και τα μεγάλα κύματα δεν μπόρεσαν να τον αφυπνίσουν.​—Λουκ. 8:22-24· Ματθ. 8:24, 25.

Τι παράδειγμα έχει ο Χριστιανός στον Ιησού Χριστό, «τον Αρχηγόν και Τελειωτήν της πίστεως» ημών! Πρέπει ν’ αποβλέπωμε σ’ αυτόν προσεκτικά, για να τον μιμηθούμε στη σοφή δαπάνη της ενεργητικότητος, μη σπαταλώντας την ποτέ σε ό,τι είναι ανωφελές. Ο Χριστιανός, αντί να κατασπαταλά ενέργεια σε συνήθειες βλαβερές στην υγεία, εντρυφώντας υπερβολικά σε διάφορες προσφιλείς ενασχολήσεις και αθλητικές επιδόσεις, παραμένοντας απησχολημένος έως πολύ αργά τη νύχτα ή αναπτύσσοντας κοινωνικότητα πέραν του δέοντος, συναισθάνεται την ευθύνη του προς τον Θεό για τον τρόπο με τον οποίον χρησιμοποιεί την ενέργειά του και γι’ αυτό την δαπανά με θεοσεβή τρόπο.​—Εβρ. 12:2.

ΧΡΗΣΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΠΟΡΩΝ

Ο πλούσιος άνθρωπος, θα ήταν σε πλεονεκτική θέσι, αν θα μπορούσε να πλουτίση τον Θεό με τους οικονομικούς πόρους του. Αλλά καθώς ο Δαβίδ είπε σε προσευχή: «Σου, ω Ιεχωβά, είναι η μεγαλωσύνη, και η δύναμις, και η τιμή, και η νίκη, και η δόξα· διότι σου είναι πάντα τα εν ουρανώ και τα επί γης.» (1 Χρον. 29:11, ΜΝΚ) Εφόσον τα πάντα ανήκουν στον Ιεχωβά, δεν είναι δυνατόν να τον πλουτίσωμε εμείς· αλλά μπορούμε να χρησιμοποιήσωμε τους οικονομικούς μας πόρους για να τον τιμήσωμε και να τον δοξάσωμε. Αυτό δεν σημαίνει ότι το χρήμα ενός πρέπει να δαπανάται στο καθ’ αυτό κήρυγμα της βασιλείας του Θεού ή ότι κάθε δραχμή πρέπει να ριφθή σ’ ένα κουτί συνεισφορών στην Αίθουσα Βασιλείας. Όχι· ένα μέρος των οικονομικών πόρων πρέπει να χρησιμοποιηθή για να ληφθή κατάλληλη φροντίδα για τις προσωπικές ανάγκες και την οικογένεια κάθε ατόμου. Αυτό αποτελεί χρήσι των οικονομικών πόρων με θεοσεβή τρόπο, εφόσον «εάν τις δεν προνοή περί των εαυτού, και μάλιστα των οικείων, ηρνήθη την πίστιν.»​—1 Τιμ. 5:8.

Ούτε, πράγματι, το να χρησιμοποιή ένας τους οικονομικούς πόρους του με θεοσεβή τρόπο απαιτεί μια ασκητική ζωή· δεν απαιτεί από τον Χριστιανό να εγκαταλείψη κάθε τι, χωρίς το οποίον θα μπορούσε να συνεχίση τη ζωή του. Λόγου χάριν, αν ένας έχη τη δυνατότητα, δεν θ’ αποτελούσε σπατάλη των οικονομικών του το ν’ αγοράση ένα καλό χαλί για το σπίτι του ή ένα ζωγραφικό πίνακα για τον τοίχο. Είναι αλήθεια ότι ένας θα μπορούσε να κάμη και χωρίς αυτά τα πράγματα, αλλά στις περισσότερες περιπτώσεις δεν θα ήταν κακή χρήσις των οικονομικών πόρων. Τι είναι εκείνο που καθορίζει αν ένας σπαταλά το χρήμα του ή όχι; Οι περιστάσεις· όπως είναι το εισόδημα ενός, οι ανάγκες και η χρήσις στην οποία θα τεθή κάθε είδος. Αλλ’ αν ένας Χριστιανός δαπανά το χρήμα του σε πράγματα, που ουδέποτε θα μετεχειρίζετο και που δεν εμπλουτίζουν τη ζωή του, δεν χρησιμοποιεί τους πόρους του με θεοσεβή τρόπο. Δεδομένου ότι οι συνθήκες διαβιώσεως ποικίλλουν, μια αγορά από ένα άτομο θα μπορούσε να είναι κατάλληλη χρήσις των πόρων, ενώ ένα άλλο πρόσωπο κάνοντας την ίδια αγορά θα μπορούσε να θεωρηθή ότι εντρυφά σε σπατάλη.

Εν τούτοις, μερικές χρήσεις των πόρων είναι εσφαλμένες άσχετα προς τις περιστάσεις ενός. Λόγου χάριν, θα μπορούσε κάποιος να πη, ‘Έχω περισσότερα χρήματα από όσα χρειάζομαι και μπορώ να διαθέσω μερικά για τυχηρά παιγνίδια’. Αλλά τα τυχηρά παιγνίδια, αυτά καθ’ εαυτά, είναι κάτι κακό. Ένας Χριστιανός, λοιπόν, ουδέποτε θα μετεχειρίζετο το χρήμα του με τέτοιον τρόπο. Είναι υπεύθυνος απέναντι του Ιεχωβά Θεού για τη χρήσι όλων των πόρων, όχι ενός μέρους μόνον αυτών. Ουδέποτε είναι ορθό να σπαταλούμε τους πόρους μας.

Βέβαια, είτε λίγα έχει ένας είτε πολλά, ως αφιερωμένος Χριστιανός έχει το προνόμο να χρησιμοποιή μερικούς από τους πόρους του για την επέκτασι του κηρύγματος του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού, που διεξάγεται υπό την διεύθυνσι της Βιβλικής και Φυλλαδικής Εταιρίας Σκοπιά. Το κάνει αυτό με διαφόρους τρόπους. Λόγου χάριν, αυτός προσωπικώς επιβαρύνεται με τις δαπάνες που γίνονται για την επίδοσι του αγγέλματος της Βασιλείας στους ανθρώπους του δικού του τομέως. Αυτό πιθανόν να περιλαμβάνη την προμήθεια εξαρτύσεως με την οποία θα εργασθή, έξοδα κινήσεως, κλπ. Επιπροσθέτως, έχει το προνόμιον να συνεισφέρη, καθ’ όσον δύναται, παρέχοντας βοήθεια για την κάλυψι των δαπανών που συνδέονται με την διατήρησι Αιθούσης Βασιλείας, στην οποία μπορεί να γίνωνται οι συναθροίσεις της εκκλησίας, εφόσον για όλες αυτές τις δαπάνες φροντίζουν οι τοπικές εκκλησίες.

Εκτός απ’ αυτές τις ευκαιρίες, όσοι μπορούν δύνανται ν’ αποστέλλουν συνεισφορές κατ’ ευθείαν στη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας. Τώρα, πώς θα χρησιμοποιηθούν τα κεφάλαια αυτά; Με θεοσεβή τρόπο. Η Εταιρία δαπανά κεφάλαια, παραδείγματος χάριν, για να διατηρή τυπογραφεία στον Καναδά, στη Βρεττανία, στη Γαλλία, στη Δανία, στη Δυτική Γερμανία, στην Ελλάδα, στην Ινδία, στην Ιαπωνία, στις Φιλιππίνες, στην Αυστραλία, στη Νότιο Αφρική, στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής και σε άλλες ακόμη χώρες, για να προμηθεύη Γραφές και βοηθήματα Γραφικής μελέτης. Μέλη των κεντρικών γραφείων και του προσωπικού των τμημάτων, που είναι όλοι τους διάκονοι, λαμβάνουν ένα επίδομα 14 μόνον δολλαρίων κατά μήνα. Από τον πρόεδρο της Εταιρίας και όλα τα μέλη του συμβουλίου των διευθυντών ως το μέλος της οικογενείας που προσελήφθη εσχάτως, όλα τα μέλη της λαμβάνουν το ίδιο επίδομα. Αφιερώνουν τη ζωή τους για την προώθησι των συμφερόντων της Βασιλείας του Θεού, και το επίδομά τους απλώς τους βοηθεί να φροντίζουν για τις προσωπικές των ανάγκες και να καταβάλλουν τις δαπάνες που απαιτούνται στο να διακονούν προσωπικώς τους ανθρώπους στον τομέα των.

Η Εταιρία διατηρεί, επίσης τη Βιβλική Σχολή της Σκοπιάς Γαλαάδ στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης, στην οποία εισάγονται δωρεάν σπουδασταί από όλα τα μέρη του κόσμου, στεγάζονται και διατρέφονται, τους παρέχεται δε ένα επίδομα και δωρεάν εκπαίδευσις επί δέκα μήνες. Έπειτα εξαποστέλλονται, κατόπιν διορισμού, σε ξένες χώρες όλων των τμημάτων της γης, για να συνεργασθούν στενά με συγ-Χριστιανούς των στο κήρυγμα του ζωτικού αγγέλματος της Βασιλείας.

Υπάρχουν, επίσης, οι κήρυκες της Βασιλείας του Θεού, που είναι γνωστοί ως ιεραπόστολοι και ειδικοί σκαπανείς, στους οποίους παρέχεται οικονομική βοήθεια κατ’ ευθείαν από την Εταιρία για να μπορούν να δαπανούν όλο τους το χρόνο στο πραγματικό έργο κηρύγματος. Το περασμένο έτος η Εταιρία εδαπάνησε 2.808.000 δολλάρια για να τους δώση την ευχέρεια να κηρύξουν τ’ αγαθά νέα σε όλη την οικουμένη. Επιπροσθέτως εδαπανήθησαν από την Εταιρία 495.000 δολλάρια για να βοηθηθούν οι υπηρέται περιοχής και περιφερείας, που φθάνουν τον αριθμό των 1.983, να συνεχίσουν την ολοχρόνιο υπηρεσία των, που συνίσταται στο να επισκέπτωνται και ενισχύουν πνευματικώς εκκλησίες και να κάνουν διευθετήσεις για Χριστιανικές συνελεύσεις. Οι ολοχρόνιοι αυτοί διαγγελείς της Βασιλείας, μαζί με άλλους ολοχρονίους εργάτας, όπως είναι οι σκαπανείς, τακτικοί και διακοπών, λαμβάνουν όλοι σε τιμές κατώτερες του κόστους της παραγωγής Γραφικά έντυπα, τα οποία διαθέτουν για να έχουν την ευχέρεια ν’ αντιμετωπίσουν με περισσότερη άνεσι τις δαπάνες των. Μ’ αυτούς τους τρόπους η Εταιρία θέτει σ’ ενεργό χρήσι τα κεφάλαια, τα οποία λαμβάνει ούτως ώστε το επείγον έργον του κηρύγματος που προελέχθη στο Ματθαίος 24:14 να καταστή δυνατόν να πραγματοποιηθή από τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά. Έτσι η Εταιρία χρησιμοποιεί όλους τους πόρους της με θεοσεβή τρόπο.

Για να βοηθήσουν την Εταιρία να διευθύνη και να επεκτείνη το κήρυγμα της Βασιλείας, οι εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά σε όλο τον κόσμο, στον βαθμό που τους είναι δυνατόν, αποστέλλουν συνεισφορές κατ’ ευθείαν προς την Εταιρία Σκοπιά για να υποστηρίξουν το παγκόσμιο έργο κηρύγματος. Μάρτυρες του Ιεχωβά ως άτομα, ως επίσης και άλλα πρόσωπα που επιθυμούν να βοηθήσουν στην πρόοδο του έργου αυτού της εκπαιδεύσεως στον Λόγο του Θεού, έχουν το ίδιο προνόμιο. Αυτές οι συνεισφορές αποστέλλονται στη Βιβλική και Φυλλαδική Εταιρία Σκοπιά της Πενσυλβανίας, 124 Columbia Heights, Brooklyn, New York 11201. Αυτοί που διαμένουν σε άλλες χώρες αποστέλλουν τις συνεισφορές των στο πλησιέστερο τμήμα.

Η Εταιρία το εκτιμά, όταν άτομα, που πράγματι συνεισφέρουν, αποστέλλουν, κατά τον Μάιο εκάστου έτους, ειδοποίησι προς την Εταιρία ή προς οιοδήποτε από τα τμήματά της, δηλώνοντας ότι στη διάρκεια του προσεχούς έτους ελπίζουν να μπορέσουν να συνεισφέρουν ένα ωρισμένο ποσόν κατ’ ευθείαν προς την Εταιρία για την περαιτέρω διάδοσι των αγαθών νέων. Η Εταιρία δεν το θεωρεί αυτό ως δεσμευτική υπόσχεσι, αλλά, μάλλον, ως έναν υπολογισμό του τι θα δώση έκαστος από τους οικονομικούς του πόρους, αν ο Ιεχωβά, με ανάλογο τρόπο, του χαρίση ευημερία. Αυτό αποτελεί μεγάλη βοήθεια προς την Εταιρία στο να προσχεδιάση το έργο της.

Από οποιεσδήποτε συνθήκες κι αν περιβάλλεται, ο αφιερωμένος Χριστιανός τιμά τον Ιεχωβά εκ των υπαρχόντων του. Και όλοι μας έχομε ένα ωρισμένο ποσόν χρόνου, ενεργείας και οικονομικών πόρων για να τιμήσωμε μ’ αυτά τον Θεό. Έτσι, όταν οι Μάρτυρες του Ιεχωβά ψάλλουν τον ύμνον «Αφιέρωσις», στις Αίθουσές των Βασιλείας, εννοούν πραγματικά αυτό. Χρησιμοποιούν όλους τους πόρους των με θεοσεβή τρόπο.