Δρομείς της Δημιουργίας
Η ΤΑΧΥΤΗΣ από παλαιά ενδιέφερε τους ανθρώπους και το γρήγορο τρέξιμο μερικών ζώων υπήρξε συχνά θέμα συζητήσεως. Και πράγματι πολυάριθμοι είναι οι δρομείς του κόσμου των ζώων. Το γρήγορο τρέξιμο μερικών ζώων, όμως, δεν είναι απλή απόλαυσις, αλλά συχνά σοβαρή υπόθεσις· πολλά ζώα εξαρτώνται από την ταχύτητά τους για να παραμείνουν ζωντανά.
Σκεφθήτε, επί παραδείγματι, το κουνέλι, που εξαρτάται από την ταχύτητά του για να μη πέση στα νύχια της αλεπούς. Ανάμεσα στα ταχύτερα είναι το αρσενικό κουνέλι με άσπρη ουρά. Όταν ξεπερνά μια αλεπού, τρέχει με άνετο βηματισμό 35 μίλια την ώρα ή και περισσότερο. Η πιο μεγάλη ταχύτης του είναι 45 μίλια την ώρα—γρηγορώτερο από ένα λαγωνικό και τόσο γρήγορο όσο ένα άλογο ιπποδρόμου με τον αναβάτη του!
Αλλά στο τρέξιμο για μια μικρή απόστασι, κανένα ζώο της ξηράς δεν παραβάλλεται με τον κυναίλουρο (τσήτα). Όταν αυτός ο αεροδυναμικός δρομεύς τρέχη για ν’ αρπάξη το φαγητό του, λένε ότι φθάνει τα 45 μίλια την ώρα στα δύο δευτερόλεπτα. «Οι κυναίλουροι,» λέγει ο φυσιοδίφης Ιβάν Σάντερσον, «τρέχουν, σύμφωνα με τη χρονομέτρησι που έγεινε, περισσότερο από 60 μίλια την ώρα.» Η πιο μεγάλη ταχύτης των μπορεί να φθάση τα 70 μίλια την ώρα.
Για γρήγορο τρέξιμο σε μεγαλύτερες αποστάσεις, λίγα μεγάλα θηλαστικά μπορούν να φθάσουν τις γαζέλλες. Τόσο γρήγορη είναι η Μογγολική γαζέλλα, ώστε την παρακολούθησαν για μισό μίλι να τρέχη με 60 μίλια την ώρα. Η αξιοσημείωτη ταχύτης της γαζέλλας αναφέρεται στην Αγία Γραφή. Επί παραδείγματι, μερικοί δυνατοί άνδρες του βασιλέως Δαβίδ αναφέρεται ότι ήσαν εις «την ταχύτητα, ως αι δορκάδες επί των ορέων.»—1 Χρον. 12:8· 2 Σαμ. 2:18.
Πιθανόν το ταχύτερο θηλαστικό της Βορείου Αμερικής είναι η αντιλόκαπρα. Αυτός ο δρομεύς που μοιάζει με την αντιλόπη μπορεί να τρέξη με 40 μίλια την ώρα επί αρκετά μίλια. Μια αντιλόκαπρα που την παρακολούθησαν με το χρονόμετρο μισό μίλι, έτρεχε με 55 μίλια την ώρα. Ένα ασυνήθιστο χαρακτηριστικό αυτού του δρομέως της δημιουργίας είναι το μακρύ άσπρο τρίχωμα στα καπούλια του. Καθώς τρέχει, η αντιλόκαπρα μπορεί να σηκώνη και να χαμηλώνη αυτό το τρίχωμα, που είναι τόσο γυαλιστερό ώστε μοιάζει σαν ένα φωτεινό σύνθημα. Όταν γυαλίζη σε λαμπρό ήλιο, μπορεί να ιδωθή από τέσσερα σχεδόν μίλια. Αυτό το σύνθημα προφανώς ειδοποιεί άλλες αντιλόκαπρες για κίνδυνο από λύκους, αλλά χρησιμεύει και σαν μια σημαία που δείχνει στα μικρά ν’ ακολουθήσουν όσο γρηγορώτερα μπορούν.
Μερικές φορές οι αντιλόκαπρες απολαμβάνουν ένα τρέξιμο, ειδικά όταν υπάρχη το κίνητρο να ξεπεράσουν κανένα αυτοκίνητο ή τραίνο. Στα πρώτα χρόνια της Αμερικανικής Δύσεως, άρεσε πολύ σ’ αυτά τα ταχύποδα ζώα να παραβγαίνουν με τις ατμομηχανές που έκαιαν ξύλα τον καιρό εκείνο. Πραγματικά, ολόκληρες αγέλες έτρεχαν πλάι στο τραίνο για ένα διάστημα. Τελικά, μ’ ένα τρομακτικό ξέσπασμα ταχύτητος αυτά τα ταχύποδα ζώα ξεπερνούσαν το τραίνο και περνούσαν μπροστά από τη συρίζουσα ατμομηχανή, ανεμίζοντας θριαμβευτικά τις «άσπρες σημαίες» τους προς τον μηχανοδηγό!
Δρομείς της Θάλασσας
Υπάρχουν περισσότερα προβλήματα για ν’ αναπτύξη κανείς ταχύτητα στο νερό, αφού αυτό προβάλλει μεγαλύτερη αντίστασι από τον αέρα. Πράγματι, το νερό έχει πυκνότητα 800 φορές περίπου μεγαλύτερη από τον αέρα και η γλιότης του είναι 50 φορές μεγαλύτερη. Παρ’ όλα αυτά, πολλά θαλάσσια ζώα είναι γρήγοροι κολυμβηταί λόγω του σχήματός των.
Το αεροδυναμικό σχήμα και το λείο δέρμα των δελφινιών ελαττώνουν την τριβή στο νερό. Σαν γρήγοροι και χαριτωμένοι κολυμβηταί αυτά τα μικρά φαλαινοειδή θηλαστικά μπορούν να κάνουν απότομες στροφές και σταματήματα. Κολυμβούν κουνώντας τις ουρές και το πίσω μέρος τους επάνω και κάτω, εκτοπίζοντας τεράστιες ποσότητες νερού. Προφανώς τρέχουν σαν σφαίρα μέσα στο νερό με 25 μίλια περίπου την ώρα, αλλά ένα δελφίνι θεάθηκε να κάνη ζιγκ-ζαγκ μπροστά από ένα πλοίο που ταξίδευε με 37 μίλια την ώρα.
Οι καρχαρίες μπορεί επί παραδείγματι, να φαίνωνται αργοκίνητα πλάσματα, όταν περιφέρωνται αναζητώντας κανένα μεζέ. Αλλ’ αν το απαιτήση η ανάγκη, αναπτύσσουν απότομα μια τρομερή ταχύτητα, που στον καρχαρία μάκο φθάνει τα 35 περίπου μίλια την ώρα. Πειράματα μ’ έναν κυανούν καρχαρία έδειξαν ότι μπορούσε, σ’ ένα σύντομο ξέσπασμα ταχύτητος, να φθάση τα 43 μίλια την ώρα.
Το ψάρι τόννος έχει περιγραφή ότι είναι «μια από τις τελειότερες γνωστές αεροδυναμικές γραμμές.» Σχεδιασμένο για γοργό τρέξιμο, το στιλπνό σώμα του τόννου γλιστράει μέσα στο νερό με ελάχιστη προσπάθεια. Προφανώς ο τόννος μπορεί να τρέξη με 40 περίπου μίλια την ώρα. Και πόσο τους αρέσει να τρέχουν! Ένας κυανοπτέρυγος τόννος είχε μαρκαρισθή από επιστήμονες έξω από το Κατ Κέυ στις Μπαχάμες. Πιάσθηκε έξω από το Μπέργκεν της Νορβηγίας 122 μέρες αργότερα—περίπου 3.500 μίλια μακρυά κατ’ ευθείαν!
Το χταπόδι, που σέρνεται στον θαλάσσιο βυθό με τα πλοκάμια του, δεν θεωρείται συνήθως δρομεύς. Αλλ’ όταν το χταπόδι διακρίνη κίνδυνο, κάνει μια αεριωθούμενη φυγή. Γεμίζοντας το χοντρό του μυώδες περίβλημα με νερό, αυτό το ζωντανό αεριωθούμενο εκτοξεύει το νερό μέσα από μια κινητή χοάνη που μπορεί να στραφή σε οποιαδήποτε κατεύθυνσι. Και τι γρήγορα που φεύγει! Ένας δύτης μαργαριταριών του Νοτίου Ειρηνικού είπε τα εξής για το γιγαντιαίο χταπόδι: «Με μια δυνατή προσπάθεια μπορεί να εκτοξευθή προς τα πίσω σα ρουκέτα, 50 ώς 100 πόδια, σχεδόν γρηγορώτερα απ’ ότι μπορεί να παρακολουθήση το μάτι. Είναι σαν τίναγμα τίγρεως, η γρηγορώτερη κίνησις που έχω δει ποτέ στον θαλάσσιο κόσμο.»
Όπως το χταπόδι, έτσι και το καλαμάρι είναι ένας καταπληκτικός δρομεύς της θάλασσας. Όταν τα καλαμάρια βιάζωνται να πάνε κάπου, απλώς κάνουν όπως και οι άνθρωποι—πηγαίνουν με αεριωθούμενο. Πραγματικά η ταχύτης είναι η ειδικότης αυτών των δεκαπλοκάμων πλασμάτων, που μπορούν να φθάσουν το μήκος των εξήντα ποδών. Παρ’ όλα τα πλοκάμια τους, τα καλαμάρια έχουν σχήμα αεροδυναμικό. Σαν μια τέλεια ρουκέτα, το καλαμάρι μπορεί ν’ αλλάξη κατεύθυνσι ακαριαίως, αναπηδώντας επάνω και κάτω, εμπρός και πίσω, κι αυτό το τελευταίο είναι ο συνήθης τρόπος που τρέχουν.
Αν ένα καλαμάρι υποστή επίθεσι από κανένα δελφίνι, αφήνει μια μπάλα από μελάνι που μοιάζει με καλαμάρι για να ξεγελάση τον εχθρό. Κατόπιν το καλαμάρι παίρνει ένα ουδέτερο χρώμα και εκτοξεύεται μακρυά από τον κίνδυνο. Ο Δρ. Τζίλμπερτ Λ. Βος, ειδικός για τα καλαμάρια, λέγει: «Κανένας δεν γνωρίζει πραγματικά πόσο γρήγορα μπορούν να κολυμπήσουν τα καλαμάρια, διότι οι κινήσεις τους είναι πολύ ακανόνιστες. Ασφαλώς είναι μεταξύ των πιο γρήγορων ζώων των ωκεανών. Μερικά μπορούν μάλιστα να εκτοξευθούν τριάντα ή σαράντα πόδια έξω από το νερό, γλιστρώντας επάνω από τα κύματα περισσότερο από εκατό πόδια. Αρκετά συχνά προσγειώνονται στα καταστρώματα των πλοίων.» Δεν υπάρχει ενεργειακή κρίσις για τα καλαμάρια!
Και άλλα επίσης θαλάσσια πλάσματα είναι θεαματικοί δρομείς. Λένε, επί παραδείγματι, ότι η σφύραινα, ένα ψάρι της Ν. Αφρικής, τρέχει με 30 μίλια την ώρα· ο κυανούς μάρλιν μπορεί να αναπτύσση ανωτάτη ταχύτητα ως 50 μίλια την ώρα. Αλλά το γρηγορώτερο ψάρι ίσως να είναι ο ιστιοφόρος ξιφίας, μια ποικιλία του ξιφία. Κατά τον Κ. Γ. Κωτς και τον Τζ. Γ. Ατς, έφορο και βοηθό έφορο του Ενυδρίου της Ζωολογικής Εταιρίας της Νέας Υόρκης, «ο Ατλαντικός Ξιφίας . . . μοιάζει ακριβώς σαν τορπίλλη όταν διασχίζη σαν αστραπή το νερό με όλα του τα πτερύγια μαζεμένα σφιχτά στο σώμα του. . . . Το ψάρι έχει την εμφάνισι της πιο τέλειας αεροδυναμικής μορφής. . . . Λέγεται ότι φθάνουν την απίστευτη ταχύτητα των εξήντα μιλίων την ώρα μέσα στο νερό.» Σύμφωνα με το βιβλίο Γκίνις Μπουκ οφ Γουόρλντ Ρέκορτζ, έχουν αναφέρει ταχύτητα 68 μιλίων την ώρα για ένα ξιφία στα ανοιχτά της Φλώριδας. Το ταχύτερο ψάρι στην ιστορία!
Πουλιά που Τρέχουν
Πολύ ταιριαστό είναι το όνομα στο μακρύραμφο, μακρύποδο, με μακρυά ουρά πουλί που λέγεται γεωκόκκυξ ο μεξικανός. Το μέλος αυτό της οικογενείας των κούκων προτιμά να τρέχη με τα πόδια του παρά να πετά, μολονότι χρησιμοποιεί τα φτερά του για να διασχίση ένα φαράγγι. Επάνω στη γη μπορεί να κινήται άνετα με 15 ως 20 μίλια την ώρα, χωρίς ποτέ να φαίνεται ότι κουράσθηκε. Καθώς τρέχει μπορεί ξαφνικά να πηδήση μισό μέτρο στον αέρα για ν’ αρπάξη κανένα μεζέ από έντομα. Ο γεωκόκκυξ ο μεξικανός είναι τόσο γρήγορος ώστε αν κυνηγηθή, αντί να πετάξη με τις φτερούγες του, τρέχει με μεγάλη ταχύτητα μακρυά από τον κίνδυνο. Τα εμπόδια στο δρόμο του δεν αποτελούν πρόβλημα, διότι, αν ξεπροβάλη κανένα, το πουλί το παρακάμπτει εύκολα με μια κίνησι της ουράς του. Αναφέρεται ότι ένα αυτοκίνητο κατεδίωξε ένα γεωκόκκυγα που έτρεχε με ταχύτητα 22 μιλίων την ώρα.
Ένα άλλο πουλί που τρέχει γρήγορα είναι ο δρομαίος [εμού]. Ένα απ’ αυτά τα μεγάλα πουλιά, όταν καταδιώχθηκε από ένα αυτοκίνητο, κατάφερε να διατηρήση ταχύτητα 31 μιλίων την ώρα για 10 μίλια.
Μολονότι ο δρομαίος είναι γρήγορος, η στρουθοκάμηλος γενικά θεωρείται το ταχύτερο πουλί της ξηράς. Οι φτερούγες αυτού του γοργοπόδαρου δρομέως, μολονότι άχρηστες για να πετά, βοηθούν να υψώνεται το βαρύ σώμα του πτηνού καθώς τρέχει και το κάνει ικανό να φθάνη μια ανωτάτη ταχύτητα 40 μιλίων την ώρα! Ο Δημιουργός της στρουθοκαμήλου και όλων των άλλων δρομέων της ξηράς, της θαλάσσης και του αέρος έκαμε σχόλια για την ταχύτητα αυτού του πτηνού, όταν είπε στον Ιώβ ότι ‘οσάκις σηκώνεται όρθια, καταγελά του ίππου και του αναβάτου αυτού.’—Ιώβ 39:18.
Πτηνά εν Πτήσει
Το κολύβριο διακρίνεται για την ταχύτητα σε σύντομα ταξίδια. Πιστεύεται ότι πετάει με ταχύτητα μέχρι 60 μιλίων την ώρα. Συχνά μοιάζει με βέλος που διασχίζει τον ουρανό. Τη μια στιγμή αιωρείται επάνω από ένα λουλούδι, την άλλη στιγμή εξακοντίζεται στην κορυφή ενός υψηλού δέντρου. Το κολύβριο πετάει επάνω και κάτω προς τα εμπρός και προς τα πίσω και είναι το μόνο πουλί ικανό να πετάη πραγματικά προς τα πίσω. Αυτό το κάνει με το ν’ αλλάζη τον μεταβλητό βαθμό κλίσεως που έχουν οι φτερούγες του, όπως το ελικόπτερο. Αυτό το ζωντανό ελικόπτερο είναι πράγματι ένα θαύμα ανάμεσα στους φτερωτούς δρομείς της δημιουργίας!
Λίγοι άνθρωποι θα αμφισβητούσαν τα πιστοποιητικά του αετού ως γρήγορου πτηνού. Η Γραφή αναφέρει την ταχύτητα του αετού αρκετές φορές. (2 Σαμ. 1:23· Ιερεμ. 4:13) Επί παραδείγματι, σε μια προφητεία για τα Βαβυλωνιακά στρατεύματα και τους ίππους των που θα ήρχοντο να τιμωρήσουν την άπιστη Ιερουσαλήμ, το εδάφιο 1:8 του Αββακούμ λέγει: «Θέλουσι πετάξει ως αετός σπεύδων εις βρώσιν.» Όταν ορμά σε κάποιο γεύμα, ο χρυσός αετός πετά τόσο γρήγορα ώστε, όπως λέγει ένας ειδικός, «ο ήχος του αέρος που σφυρίζει καθώς περνά μέσα από τις άκρες των φτερών του μπορεί ν’ ακουσθή από αρκετή απόστασι.» Φαίνεται να ορμά στο γεύμα του με 120 ή και περισσότερα μίλια την ώρα!
Αλλά ποιο πουλί είναι το γρηγορώτερο απ’ όλους τους ιπταμένους δρομείς; Οι ειδικοί διαφωνούν. Μερικοί λέγουν το μεταναστευτικό γεράκι (που συχνά λέγεται «γερακόπαπια» στις Ηνωμένες Πολιτείες, επειδή του αρέσει να τρώγη πάπιες). Αυτό το πτηνό, με το δυνατό μαζεμένο σώμα και τις μακρές μυτερές φτερούγες, προφανώς φυλάγει το μεγαλύτερο ξέσπασμα ταχύτητος για την ώρα του φαγητού. Ένας φυσιοδίφης, παρατηρώντας πεινασμένα γεράκια, ανέφερε: «Πολλές φορές είδα κάποιο, ψηλά από επάνω μου, να στρέφη το ράμφος του προς τα κάτω, να κάνη ένα δυνατό φτερούγισμα για εξόρμησι, κατόπιν να κλείνη τις φτερούγες του και να ορμά προς τη γη σαν βολίδα.» Σ’ αυτές τις καταδύσεις πιστεύεται ότι το γεράκι φθάνει τα 180 ή και περισσότερο μίλια την ώρα. Ένα γεράκι προσπέρασε γοργά ένα αεροπλάνο εφορμώντας καθέτως με πάνω από 170 μίλια την ώρα, ο δε πιλότος ανέφερε ότι του φαινόταν πως το αεροπλάνο του «έμενε ακίνητο.»
Άλλοι λέγουν ότι το πτηνό φρεγάτα είναι πιθανόν το ταχύτερο. Αυτός ο δρομεύς, είναι θαυμαστά πλασμένος για να πετά με τις μυτερές φτερούγες του που έχουν ένα τεράστιο άνοιγμα έξη ποδών. Τον ονομάζουν «ιπταμένη μηχανή. . . . απαράμιλλη στη φύσι.» Μολονότι έχει διαπιστωθή ότι αυτό το πτηνό αναπτύσσει ταχύτητα πτήσεως γύρω στα εκατό μίλια, εν τούτοις πιστεύεται ότι μπορεί να επιτύχη πολύ μεγαλύτερες ταχύτητες. Ο Τζ. Ε. Κάπστικντεηλ παρετήρησε πουλιά φρεγάτες επάνω από τη σκούνα του, να κατευθύνωνται σ’ ένα νησί. Τα χρονομέτρησε με χρονόμετρο, και ανέφερε ότι η ταχύτης των ήταν 261,4 μίλια την ώρα. Αλλ’ αυτή η ταχύτης αμφισβητείται από τους περισσότερους ειδικούς. Εν πάση περιπτώσει, ο Κάπστικντεηλ είπε:
«Μπορώ να προσθέσω ότι πάντοτε ενδιαφερόμουν για τις ταχύτητες πτήσεως των πτηνών, και έχω δει την Αμερικανική γερακόπαπια ν’ αναπτύσση τρομερές ταχύτητες, αλλά μπορώ να πω χωρίς τον παραμικρότερο δισταγμό ότι πάντοτε μπορώ να διακρίνω ένα μικρό σημάδι κάποιου πουλιού στον ουρανό, ενώ όταν η φρεγάτα ορμά στη λεία της, ψάρια ή χελωνάκια, παύει να είναι έστω κι ένα μικρό σημάδι και γίνεται απλώς ένα πολύ ελαφρό στίγμα ορατό μόνο στο οξύ ασκημένο μάτι.»—Νέιτσιουρ Παρέιντ, Φρανκ Γ. Λαίην.
Μερικοί φυσιοδίφαι πιστεύουν ότι τα πουλιά που λέγονται «κλαδευτήρες» είναι πράγματι τα γρηγορώτερα απ’ όλα. Αυτά τα πουλιά με τα σπαθωτά φτερά πετούν όλη την ημέρα χωρίς διακοπή, αρπάζοντας, έντομα στον αέρα. Το βράδυ καθώς σβήνει η τελευταία ανταύγεια του ήλιου από τον ουρανό, οι «κλαδευτήρες» των καπνοδόχων μπορεί να διαγράφουν κύκλους πάνω από καμμιά αχρησιμοποίητη καπνοδόχο και κατόπιν να εφορμούν μέσα σ’ αυτή, κρεμασμένες καθέτως στο εσωτερικό για νυκτερινή ανάπαυσι. Μερικές «κλαδευτήρες» περνούν ακόμη κι ολόκληρη τη νύχτα στον αέρα!
Να, λοιπόν, πουλιά που περνούν όλη τους τη ζωή πετώντας. Ανθίστανται ακόμη και σε καταιγίδες και θύελλες που θα έκαναν άλλα πουλιά να κρυφθούν. Στην Ινδία χρονομετρήθηκαν «κλαδευτήρες» για απόστασι δύο μιλίων. Οι ταχύτητες εποίκιλλαν μεταξύ 174 και 219 μιλίων την ώρα! «Το πουλί αυτό,» αναφέρει το Γκίννις Μπουκ οφ Γουόρλντ Ρέκορτζ (έκδοσις 1973) «είναι το ταχύτερα κινούμενο ζωντανό πλάσμα.»
Τόσο θαυμαστά πλασμένοι είναι αυτοί οι δρομείς του ουρανού, της θάλασσας και της ξηράς ώστε ο άνθρωπος έχει αντιγράψει μερικούς από τους ευφυείς τρόπους των για να επιτύχη γρηγορώτερα ταξίδια. Το σχήμα των πτηνών βοήθησε στο σχέδιο των αεροσκαφών. Ακόμη και για απόλαυσι των θαλασσίων σπορ, ο άνθρωπος έχει αντιγράψει τους βατράχους, τις φώκιες και άλλα επιτήδεια στο κολύμπι ζώα χρησιμοποιώντας πτερύγια από ελαστικό. Αλλά η τιμή και ο έπαινος και τα θαυμαστά σχήματά τους θα πρέπει ν’ αποδοθούν, όχι σ’ αυτά τα ζώα, αλλά σ’ εκείνον που έπλασε αυτούς τους δρομείς της δημιουργίας.—Αποκάλ. 4:11.