Οι Αριθμοί Δεν Είναι Αρκετοί

Βουδισταί . . . . . 500.000.000

Ρωμαιοκαθολικοί . . 464.000.000

Μουσουλμάνοι . . . . . . . 300.000.000

Ινδουισταί . . . . . . . 300.000.000

Διαμαρτυρόμενοι . . . . . 225.000.000

Ορθόδ. Καθολ. . 200.000.000

Ιουδαίοι . . . . . . . . 12.000.000

ΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ δεν αποτελούν μια υγιά βάσι για να οικοδομηθή πάνω σ’ αυτή πίστις. Αν η Χριστιανοσύνη είχε θεμελιωθή πάνω σε αριθμούς, θα είχε αποτύχει. Στην πιο σκοτεινή ώρα της Χριστιανοσύνης, δηλαδή, όταν ο Ιησούς ήταν πάνω στο ξύλο του μαρτυρίου, δεν υπήρχε ούτ’ ένας από τους αποστόλους του που να εστάθη παρά το πλευρόν του. Ωστόσο, η Χριστιανοσύνη εθριάμβευσε, όχι εξαιτίας των αριθμών της, αλλά μάλλον επειδή είναι παρά Θεού.

Οι μεγάλοι αριθμοί τείνουν να δημιουργήσουν μια ψευδή αίσθησι ασφαλείας. Για να διαλυθή κάθε τέτοια αυταπάτη, ο Μωυσής είπε στους Ισραηλίτας: «Δεν προετίμησεν εσάς ο Ιεχωβά, ουδέ έκλεξεν εσάς, διότι είσθε πολυπληθέστεροι παρά πάντα τα έθνη· επειδή σεις είσθε οι πλέον ολιγάριθμοι παρά πάντα τα έθνη· αλλ’ επειδή ο Ιεχωβά σας ηγάπησε και δια να φυλάξη τον όρκον τον οποίον ώμοσε προς τους πατέρας σας.» Οι αριθμοί δεν αποτελούν επηρεαστικόν παράγοντα πλησίον του Θεού.​—Δευτ. 7:7, 8, ΜΝΚ.

Ένας που είναι με τον Θεό αποτελεί φοβερώτερη δύναμι παρά ένα πυκνοκατωκημένο σύμπαν χωρίς αυτόν. Ο Θεός μπορεί να σώση με πολλούς ή με λίγους. Πάρτε ως παράδειγμα την περίπτωσι του Κριτού Γεδεών. Αυτός ξεκίνησε μ’ ένα στράτευμα 32.000 ανδρών για ν’ αντιμετωπίση τον καλά εφωδιασμένο στρατό του Μαδιάμ, που απετελείτο τουλάχιστον από 135.000 επιλέκτους ξιφοφόρους. Ο Θεός είπε στον Γεδεών να περικόψη τις δυνάμεις του. Ο Γεδεών το έπραξε μέχρι του αριθμού των τριακοσίων ανδρών μόνο. Μ’ αυτή τη δράκα ανδρών εξήλθε σε μάχη εναντίον των Μαδιανιτών κι εκέρδισε μια συντριπτική νίκη. Η διαφορά ήταν ο Θεός. «Δεν είναι εις τον Ιεχωβά εμπόδιον, να σώση δια πολλών ή δι’ ολίγων.»​—1 Σαμ. 14:6, ΜΝΚ· Κριτ. 7:1-14.

Κατά πάσαν πιθανότητα ο Βασιλεύς Δαβίδ υπέκυψε σε πειρασμό, όταν έκαμε να καταμετρηθούν οι νεανίαι του Ισραήλ για να εξακριβωθή η πολεμική δύναμις του έθνους. Προφανώς εσχεδίαζε μια στρατιωτική περιπέτεια χωρίς τη συμβουλή και τη βοήθεια του Θεού. Επρόκειτο να εμπιστευθή σε αριθμούς. Αργότερα, ο Δαβίδ ωμολόγησε ότι εμωράνθη σφόδρα.​—1 Χρον. 21:1-8.

Στις δημοκρατικές χώρες η πλειοψηφία κυβερνά, αλλ’ αυτό δεν αποτελεί βάσιν για να πιστεύωμε ότι οι πλειοψηφίες σκέπτονται πάντοτε ορθά ή ότι η δύναμις των αριθμών δημιουργεί το ορθόν. Λόγου χάριν, η μεγίστη πλειονότης του ανθρωπίνου γένους αντετίθετο στην πορεία που είχε λάβει ο Νώε κι η οικογένειά του. Ωστόσο, η πλειονότης έσφαλλε. Ο Νώε κι οικογένειά του με το να επιζήσουν από τον κατακλυσμό απεδείχθη ότι ενήργησαν ορθά. Στην εποχή του Ιησού, σχεδόν όλος ο λαός δεν επίστευε ότι αυτός ήταν ο Χριστός. Έσφαλλαν. Η εκ νεκρών ανάστασις του Ιησού από τον Θεό εθεμελίωσε την ιδιότητά του ως Μεσσίου πέρα από κάθε αμφιβολία. Ο Θεός θέτει τους κανόνες του ορθού και του εσφαλμένου, όχι άνθρωπος. «Τις είναι σοφός, και θέλει εννοήσει ταύτα; συνετός, και θέλει γνωρίσει αυτά; διότι ευθείαι είναι αι οδοί του Ιεχωβά, και οι δίκαιοι θέλουσι περιπατεί εν αυταίς· οι δε παραβάται θέλουσι πέσει εν αυταίς.»​—Ωσηέ 14:9, ΜΝΚ.

Σήμερα, οι θρησκευτικές οργανώσεις συνηθίζουν να επιδεικνύουν τους μεγάλους αριθμούς των και τον πλούτον των ως απόδειξιν του ότι ευνοούνται από τον Θεό. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία καυχάται ότι έχει πληθυσμό 464.000.000, σχεδόν το έν πέμπτον του όλου πληθυσμού της γης. Οι ακόλουθοι του Βούδδα κομπάζουν ότι έχουν έναν ακόμη μεγαλύτερο αριθμό, περίπου 500.000.000. Ο Ινδουισμός ισχυρίζεται ότι έχει 300.000.000 οπαδούς· οι Μουσουλμάνοι, 300.000.000, επίσης· κι ο Ιουδαϊσμός, σχεδόν 12.000.000. Οι Διαμαρτυρόμενοι σε όλο τον κόσμο αριθμούν περίπου 225.000.000, τα δε Ορθόδοξα δόγματα, άλλα 200.000.000. Μήπως οι μεγάλοι αυτοί αριθμοί αποδεικνύουν ευλογίαν του Θεού; Πολλοί καθ’ ομολογίαν Χριστιανοί λέγουν, Ναι. Θεωρούν τις αυξήσεις του αριθμού των μελών των ως ένδειξιν Χριστιανικής καρποφορίας.

Μια από τις πιο δραματικές αυξήσεις της τελευταίας εικοσαετίας υπήρξε η ανάπτυξις της κατ’ όνομα Χριστιανοσύνης στις Ηνωμένες Πολιτείες. «Από τις αρχές του 1955,» λέγει ένα δημοσίευμα του περιοδικού Ρήντερς Ντάιτζεστ, «τα μέλη εκκλησιών ανήλθαν από 50 εκατομμύρια το 1929 σε 95 εκατομμύρια και πλέον​—ένα κέρδος 90 τοις εκατό, ενώ ο πληθυσμός ηυξήθη μόνο κατά 31,4 τοις εκατό. Στη διάρκεια της ιδίας περιόδου εκτίσθησαν άλλοι 58.000 τόποι λατρείας, αναβιβάζοντας το σύνολον σε 295.000 εκκλησίες και συναγωγές.» Ο αριθμός μελών των Νοτίων Βαπτιστών ηυξήθη από 5.100.000, που ήσαν στο 1940, σε 9.206.758 το 1958· οι Μεθοδισταί από 7.400.000 ηυξήθησαν σε 9.691.916 οι δε Επισκοπελιανοί, από 2.200.000 έγιναν 3.274.678. Ο αριθμός των μελών εκκλησιών και συναγωγών στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1958 υπελογίσθη σε 104.189.678 άτομα, δηλαδή 61 τοις εκατό του πληθυσμού, ο οποίος ανέρχεται σε 170.500.000. Από κάθε 100 Αμερικανούς, οι 62 τώρα ισχυρίζονται ότι συνδέονται με κάποια εκκλησία, ενώ 20 στους 100 προέβαλλαν αυτόν τον ισχυρισμό πριν από έναν αιώνα. Το σύνολο των εισπράξεων για όλους τους σκοπούς από τα πενήντα τρία Προτεσταντικά και Ανατολικά Ορθόδοξα σώματα, όπως ανεφέρθη για το έτος 1958, υπερέβη τα 2.000.000.000 δολλάρια, που αντιπροσωπεύουν ένα ποσοστόν αυξήσεως πάνω από το τριπλάσιο του αριθμού των μελών.

Οι Ρωμαιοκαθολικοί στις Ηνωμένες Πολιτείες ομιλούν για μια αύξησι 47,8 τοις εκατό από το έτος 1949. Το σύνολο των Ρωμαιοκαθολικών στο 1959 ωρίσθη σε 39.505.475, ο δε αριθμός αυτός δείχνει μια άνοδο κατά 3.481.498 στη διάρκεια του 1958. Η Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία δεν δημοσιεύει τις εισπράξεις της.

Ο αριθμός των μελών και οι γνωστές εισπράξεις παρουσιάζουν απότομη αύξησι. Η ανέγερσις ναών βρίσκεται σε συνεχή ύψωσι. Οι σημερινοί οίκοι λατρείας έχουν εφαρμοστά στασίδια, επιστημονικό φωτισμό, σχέδια με ζωηρά χρώματα, ηχητική ρύθμισι και πολλοί είναι εφωδιασμένοι μ’ εγκατάστασι κλιματισμού. Αλλ’ είναι μήπως όλ’ αυτά​—οι αριθμοί αυτοί, τα δολλάρια και οι ανέσεις—​αντιπροσωπευτικά Χριστιανοσύνης; Δεν είναι έτσι κατ’ ανάγκην. Ο Δρ Ρόζουελ Π. Μπάρνες, Έκτακτος γενικός γραμματεύς του Εθνικού Συμβουλίου των Εκκλησιών του Χριστού στην Αμερική, παρετήρησε ότι, ενώ η θρησκεία στην Αμερική ηύξανε σε ευημερία, η έκτασις του εγκλήματος έφθασε σε νέο αποκορύφωμα. Αυτό το «ανησυχητικό γεγονός,» είπε, αποτελεί σύμπτωμα μιας «χαμηλής καταστάσεως ηθικής πειθαρχίας, μιας βαθύτερης ανησυχίας και εντάσεως. Ο πλούτος και η άνεσις δεν έκαμαν το έθνος μας δίκαιο και ευτυχισμένο,» είπε.

Οι καρποί του πνεύματος του Θεού, που μνημονεύονται στην επιστολή προς Γαλάτας 5:22, 23, δεν καταφαίνονται σε όλο τον «Χριστιανικό κόσμο». Βλέπει κανείς ανθρώπους στις εκκλησίες, αλλά δεν βλέπει να εφαρμόζωνται Χριστιανικοί κανόνες στη δημοσία ζωή. Το ποσοστόν των διαζυγίων είναι στον ύψιστο βαθμό του, η εγκληματικότης των ενηλίκων και ανηλίκων είναι στο χειρότερο σημείο της, η ανηθικότης είναι ακράτητη, η ακεραιότης και η αρετή χλευάζονται. Μολονότι γίνονται ηχηρές επαγγελίες περί ειρήνης, ολίγοι ασκούν ειρήνη. Οι κραυγές για ενότητα και «απαγόρευσι της βόμβας» πηγάζουν από φόβο κι όχι από την αρχή της αγάπης.

Οι αριθμοί μελών θρησκειών είναι άφθονοι, αλλά μόνοι οι αριθμοί δεν είναι αρκετοί. Δικαιοσύνη, αγαθότης, αγάπη, πίστις και ακεραιότης​—αυτά είναι εκείνα που υπολογίζονται αληθινά.