Η Αληθινή Λατρεία υπό Πρόκλησιν

«Και θέλει είσθαι καιρός θλίψεως, οποία ποτέ δεν έγεινεν αφού υπήρξεν έθνος, μέχρις εκείνου του καιρού· και εν τω καιρώ εκείνω θέλει διασωθή ο λαός σου.»—Δαν. 12:1.

 1. Ποιου είδους περίοδος άρχισε το 1914, και που βρίσκομε την απάντησι στα προβλήματά της;

ΤΟ ΕΤΟΣ 1914 άρχισε κάτι. Δύο μεγάλοι παγγήινοι πόλεμοι, η ανατροπή από μακρού εγκαθιδρυμένων αυτοκρατοριών και βασιλειών, η άνοδος του διεθνούς κομμουνισμού, οι προσπάθειες εδραιώσεως ειρήνης—πρώτον μέσω της Κοινωνίας των Εθνών και κατόπιν μέσω των Ηνωμένων Εθνών—η έλευσις των αιώνων του διαστήματος, των κατευθυνόμενων βλημάτων και του πυρηνικού· αυτή η εποχή των εξεγέρσεων είχε την αρχή της τότε στο 1914. Και το ανθρώπινο γένος αντιμετωπίζει τώρα περίπλοκα προβλήματα, τα οποία απειλούν αυτή την ίδια την επιβίωσί του. Τι υπάρχει πίσω απ’ αυτή την εκρηκτική κατάστασι; Πρέπει να στραφούμε στον Λόγο του Θεού για την απάντησι.

2, 3. (α) Πώς αρχίζει ο «καιρός θλίψεως»; (β) Ποιος είναι ο Γωγ, και πώς φθάνει να επιτεθή κατά του «λαού Ισραήλ» του Θεού;

² Η προφητεία του Δανιήλ, που ανεφέρθη ανωτέρω, μας λέγει ότι αυτός ο «καιρός θλίψεως» αρχίζει όταν ο αρχάγγελος Μιχαήλ εγείρεται για τη διάσωσι του λαού του. Και η Αποκάλυψις στο κεφάλαιο 12, εδάφια 7 έως 9, περιγράφει αυτόν τον ίδιο Μιχαήλ, τον ενθρονισμένο Βασιλέα, τον Ιησού Χριστό, να εγείρεται και να εκσφενδονίζη τον πρώτιστο εχθρό, τον Σατανά, από τον ουρανό κάτω στα γειτονικά μέρη της γης. Έτσι ο Σατανάς αναλαμβάνει τον ρόλο του Γωγ, του εξαγριωμένου άρχοντος των δαιμόνων, ο οποίος εξορμά από το περιωρισμένο πνευματικό βασίλειο που του απομένει ακόμη, την γη του Μαγώγ, για μια τελική επίθεσι κατά της επικρατείας της αληθινής λατρείας που κατέχει τώρα ο λαός του Θεού στη γη. Θα επιτύχουν ο Γωγ και οι δαιμονικοί του ακόλουθοι, και η συγκέντρωσις των συνδυασμένων στρατευμάτων των εθνών της γης με την πυρηνική δύναμι πυρός, να εξαλείψουν τους αληθινούς λάτρεις του Θεού, τους Χριστιανούς μάρτυρας του Ιεχωβά; Ας απαντήση ο ίδιος ο Λόγος του Θεού:

³ «Δια τούτο, υιέ ανθρώπου, προφήτευσον και ειπέ προς τον Γωγ, Ούτω λέγει Ιεχωβά ο Θεός· Εν εκείνη τη ημέρα, ότε ο λαός μου Ισραήλ θέλει κατοικεί εν ασφαλεία, συ δεν θέλεις μάθει τούτο; Και θέλεις έλθει εκ του τόπου σου, εκ των εσχάτων του βορρά, συ, και πολλοί λαοί μετά σου, πάντες αναβάται ίππων, πλήθος μέγα, και δύναμις πολλή· και θέλεις αναβή εναντίον του λαού μου Ισραήλ ως νέφος, δια να σκεπάσης την γην· τούτο θέλει είσθαι εν ταις εσχάταις ημέραις· και θέλω σε φέρει εναντίον της γης μου, δια να με γνωρίσωσι τα έθνη, όταν αγιασθώ εν σοι, Γωγ, ενώπιον αυτών.»—Ιεζ. 38:14-16, ΜΝΚ.

4. Πώς τα γεγονότα από το 1914 έχουν προσκιασθή;

⁴ Αλλά πώς ο Ιεχωβά θέλει αγιασθή ‘εν τω Γωγ’; Το συγκινητικό δράμα που επαίχθη στις ημέρες του Βασιλέως Εζεκία του Ιούδα, τον όγδοο αιώνα πριν από την Κοινή μας Χρονολογία, εξεικονίζει αυτό που συμβαίνει σήμερα ύστερ’ από την άνοδο σε εξουσία στην ουρανία βασιλεία του Θεού το 1914 μ.Χ. του Μεγαλυτέρου από τον Εζεκία, του Ιησού Χριστού.

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΙ ΤΗΣ ΑΠΕΙΛΗΣ

5, 6. (α) Περιγράψτε την προέλασι του Σενναχειρείμ. (β) Ποια διαβεβαίωσι έδωσε ο Ιεχωβά, και γιατί έχει ενδιαφέρον αυτή σήμερα;

⁵ Οι ορδές των Ασσυρίων προχωρούσαν. Εξωτερικώς, ίσως να εφαίνετο στην αρχαία εκείνη εποχή της εθνικιστικής διαμάχης, ότι ο Βασιλεύς Σενναχειρείμ εκινείτο σε δράσι εναντίον της Αιγύπτου, του μόνου αντιπάλου του για την παγκόσμιο κυριαρχία. Αλλά οι πόλεις του Ιούδα ευρίσκοντο επάνω στον δρόμο του. Η μία μετά την άλλη αυτές οι πόλεις είχαν κατακλυσθή από την πλήμμυρα του ολοκληρωτισμού. Τα εδάφια Ησαΐας 10:27-32 περιγράφουν την φοβερή προέλασί του, από πόλι σε πόλι, από Αϊάθ έως Νωβ, και τώρα, σε απόστασι ορατότητος από τα τείχη της Ιερουσαλήμ, ‘σείει την χείρα αυτού κατά του όρους της θυγατρός της Σιών, κατά του λόφου της Ιερουσαλήμ.’ Μήπως ετρομοκρατήθησαν οι κάτοικοι της Ιερουσαλήμ; Όχι, διότι ο ίδιος «ο Υπέρτατος Κύριος, ο Ιεχωβά των δυνάμεων,» έδωσε θαυμασία διαβεβαίωσι:

⁶ «Λαέ μου, όστις κατοικείς εν Σιών, μη φοβηθής από του Ασσυρίου· θέλει σε πατάξει εν ράβδω, και θέλει σηκώσει την βακτηρίαν αυτού εναντίον σου κατά τον τρόπον της Αιγύπτου· διότι έτι ολίγον, και η οργή θέλει παύσει· και ο θυμός μου θέλει είσθαι εις όλεθρον εκείνων.» (Ησ. 10:24, 25, ΜΝΚ) Εν όψει της απειλής του εθνικισμού της συγχρόνου εποχής, κι εμείς επίσης μπορούμε ν’ αντλήσωμε παρηγορία απ’ αυτή την προφητική διαβεβαίωσι.

7, 8. (α) Με ποια συνωμοσία εκινήθη ο Σατανάς εναντίον του αποκαταστημένου υπολοίπου; (β) Σε αρμονία με ποια άλλη προφητεία εμόχθησαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στην προετοιμασία των ν’ αντιμετωπίσουν την επίθεσι;

⁷ Και γιατί; Στη σύγχρονη εποχή, μόλις ο ανάσσων Βασιλεύς, Ιησούς Χριστός, αποκατέστησε το κεχρισμένο υπόλοιπο των μαρτύρων του Ιεχωβά στη γη της θεοκρατικής των λατρείας, το έτος 1919, ο Σατανάς άρχισε να επιφέρη επάνω τους κακοήθη εναντίωσι. Μολονότι ο Γερμανικός «βασιλεύς του βορρά» είχε υποστή σοβαρό τραυματισμό στην κεφαλή στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, πολύ σύντομα έγινε ο ηγετικός συνεταίρος μιας νέας Σατανικής συνωμοσίας για να καταλάβη την παγκόσμιο κυριαρχία και να εξαλείψη την αληθινή λατρεία από τη γη. (Αποκάλ. 13:3) Η ιστορία των δεκαετιών από το 1920 και από το 1930 αποκαλύπτει την άνοδο της δυνάμεως της Ναζι-Φασιστικο-Καθολικής Δράσεως, η οποία όχι μόνο προσεπάθησε ν’ ανατρέψη τα δημοκρατικά έθνη, που εξεικονίζοντο από τον Αιγύπτιο «βασιλέα του νότου,» αλλά εκινήθη, επίσης, εναντίον του μικρού, γεμάτου ζήλο ομίλου των μαρτύρων του Ιεχωβά.

⁸ Αυτοί οι λάτρεις του αληθινού Θεού επίστευαν ότι οι λόγοι ενός άλλου προφήτου του Θεού θα εξεπληρώνοντο: «Και ούτος [ο Χριστός] θέλει είσθαι ειρήνη. Όταν ο Ασσύριος έλθη εις την γην ημών, και όταν πατήση εις τα παλάτια ημών.» Γι’ αυτό εμόχθησαν σκληρά στη διακονία, ‘δια να επεγείρουν κατ’ αυτού επτά ποιμένας, και οκτώ άρχοντας’—αρκετούς αφιερωμένους επισκόπους, και περισσοτέρους, για ν’ αναλάβουν την ηγεσία στη λατρεία. (Μιχ. 5:1, 5, 6) Επί πλέον, ως το 1938, η θεοκρατική διάρθρωσις είχε πλήρως αποκατασταθή στις εκκλησίες των μαρτύρων του Ιεχωβά παγκοσμίως, έτσι ώστε ήσαν προετοιμασμένοι, με την παρ’ αξίαν αγαθότητα του Ιεχωβά, ν’ αντισταθούν σε κάθε «Ασσυριακή» επίθεσι.

 9. Πώς αντιμετώπιζε ο Εζεκίας την άμεση απειλή, και ποια σημασία μπορεί να έχη αυτό σήμερα;

⁹ Σχετικά με την εισβολή της εποχής του Εζεκία, το υπόμνημα μας λέγει: «Εν δε τω δεκάτω τετάρτω έτει του βασιλέως Εζεκίου, ανέβη Σενναχειρείμ ο βασιλεύς της Ασσυρίας επί πάσας τας οχυράς πόλεις του Ιούδα και εκυρίευσεν αυτάς.» Για ν’ αποφύγη την άμεση απειλή, ο Εζεκίας συνεφώνησε να πληρώση φόρο στον Σενναχειρείμ, και απέκοψε ακόμη και τις θύρες και τους στύλους από το ναό του Ιεχωβά, για να καταβάλη την πληρωμή. (2 Βασ. 18:13-16) Χωρίς αμφιβολία αυτό ήταν μέρος της θεοκρατικής πολεμικής στρατηγικής του Εζεκία, μια ενέργεια για να κερδίση χρόνο, και για να τοποθετηθή σε καλύτερη θέσι ν’ αντιμετωπίση τον εχθρό. Ομοίως, σήμερα, υπάρχουν περιπτώσεις, οπότε οι μάρτυρες του Ιεχωβά οφείλουν να κινούνται με προφυλάξεις για τη διαφύλαξι του Θεοδότου Δικαιώματος των αληθινής λατρείας. Στις ισχυρά εθνικιστικές χώρες, το ελεύθερο από οικία σε οικία ή με περιοδικά έργο μαρτυρίας δεν είναι πάντοτε δυνατόν, και ο λαός του Ιεχωβά μπορεί ν’ αναγκασθή να παραχωρήση αυτή την θύρα υπηρεσίας στον εχθρό. Εν τούτοις, με το συμπτωματικό έργο, την μαρτυρία στα πάρκα, τις επανεπισκέψεις και μελέτες μ’ αυτούς που είναι γνωστό ότι ενδιαφέρονται, και με άλλους τρόπους, συνεχίζουν την πολύτιμη υπηρεσία των στον Ιεχωβά, συχνά με μεγάλη προσωπική δαπάνη.

10, 11. (α) Ποια άλλα σοφά μέτρα έλαβε ο Εζεκίας, και γιατί; (β) Στην εκπλήρωσι, πώς ενήργησε το υπόλοιπο σήμερα;

¹⁰ Αλλά ο Εζεκίας έλαβε άλλα σοφά μέτρα αποβλέποντας στη διαφύλαξι της πόλεως του Ιεχωβά και του ναού της λατρείας. «Και ιδών ο Εζεκίας, ότι ο Σενναχειρείμ ήλθε, και ο σκοπός αυτού ήτο να πολεμήση εναντίον της Ιερουσαλήμ, συνεβουλεύθη μετά των αρχόντων αυτού, και μετά των δυνατών αυτού, να εμφράξη τα ύδατα των πηγών τών έξω της πόλεως, και συνήργησαν μετ’ αυτού. Και συνήχθη λαός πολύς, και ενέφραξαν πάσας τας πηγάς, και τον ποταμόν τον ρέοντα δια μέσου της γης, λέγων, Δια τι ελθόντες οι βασιλείς της Ασσυρίας, να εύρωσιν ύδωρ πολύ;» (2 Χρον. 32:1-4) Αντιθέτως, αυτές οι πολύτιμες προμήθειες νερού διωχετεύθησαν υπογείως μέσα στην πόλι.—2 Βασ. 20:20.

¹¹ Με τον ίδιο τρόπο, μετά την αναζωογόνησι της αληθινής λατρείας το 1919, το κεχρισμένο υπόλοιπο των μαρτύρων του Ιεχωβά, που εκπροσωπούσε τον Χριστόν Ιησού εδώ στη γη, έδωσε προσοχή στις προμήθειες των αληθειών της Βασιλείας, όπως παρείχοντο από τον Ιεχωβά μέσω του Υιού του. Αυτά τα αναψυκτικά ύδατα της αληθείας δεν ρέουν προς όφελος των εκουσίων αντιπάλων του Παντοδυνάμου Θεού. Πρέπει να καλύπτωνται εναντίον της εχθρικής επεμβάσεως. Αλλά με την ανέγερσι τυπογραφείων, και τη συνέχισι της εκτυπωτικής δραστηριότητος σ’ όλη τη γη, είτε επί της επιφανείας της γης είτε κάτω από την επιφάνεια, το υπόλοιπο εξεπλήρωσε την προφητική του αποστολή ως «ο πιστός και φρόνιμος δούλος» με το να φροντίζη ώστε η πνευματική προμήθεια να είναι προσιτή «εν καιρώ» για όλο τον οίκο του Θεού στη γη, και τούτο παρά την πικρή εναντίωσι στα αστυνομικά κράτη.—Ματθ. 24:45-47.

12, 13. (α) Τι εξεικονίζει η περαιτέρω θαρραλέα ενέργεια του Εζεκία; (β) Γιατί μπορούν οι δούλοι του Ιεχωβά να είναι τώρα ευτυχείς;

¹² «Ενδυναμωθείς έτι [ο Εζεκίας], ανωκοδόμησεν όλον το τείχος το κεχαλασμένον, και ύψωσεν έως των πύργων, και άλλο τείχος έξω, και επεσκεύασε την Μιλλώ της πόλεως Δαβίδ, και έκαμεν όπλα πολλά και θυρεούς.» (2 Χρον. 32:5) Στην εκπλήρωσι, ο Χριστός Ιησούς έχει οικοδομήσει την οργάνωσι των μαρτύρων του Ιεχωβά για πνευματικό πόλεμο, και επεσκεύασε τα ρήγματα, που είχε κάμει στη διάρκεια των αιώνων η αποστατημένη πορεία του «Χριστιανικού κόσμου,» καθώς και η δική των αποτυχία να κηρύττουν με παρρησία στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου. Επί πλέον, ο Βασιλεύς εξήρτισε τους ακολούθους του με την «ασπίδα της πίστεως» και «την μάχαιραν του πνεύματος, ήτις είναι ο λόγος του Θεού,» και τους αναζωογόνησε για θεοκρατική υπηρεσία.—Εφεσ. 6:16, 17.

¹³ Έχοντας αυτή την πνευματική πανοπλία και μια άφθονη προμήθεια υδάτων της αληθείας, το υπόλοιπον και οι σύντροφοί των στη λατρεία είναι πράγματι ευλογημένοι, κι έτσι μπορούν να είναι ευτυχείς, όπως ήσαν ευτυχείς οι υιοί του Κορέ οι οποίοι έψαλλαν στο ναό του Ιεχωβά την εποχή του Εζεκία: «Ποταμός, και οι ρύακες αυτού θέλουσιν ευφραίνει την πόλιν του Θεού, τον άγιον τόπον των σκηνωμάτων του Υψίστου. Ο Θεός είναι εν τω μέσω αυτής· δεν θέλει σαλευθή· θέλει βοηθήσει αυτήν ο Θεός από του χαράγματος της αυγής.» (Ψαλμ. 46:4, 5) Πόσο αληθές υπήρξε αυτό, στους αρχαίους χρόνους αλλά και σήμερα!

14, 15. (α) Ποια έγκαιρη ενθάρρυνσις παρεσχέθη κατόπιν; (β) Ποια παρόμοια προμήθεια έγινε σήμερα, και με ποιο αποτέλεσμα;

¹⁴ Ο Εζεκίας προέβη τώρα να συνάξη τον λαό, και «ελάλησε κατά την καρδίαν αυτών, λέγων, Ενδυναμούσθε και ανδρίζεσθε, μη φοβηθήτε, μηδέ πτοηθήτε, από προσώπου του βασιλέως της Ασσυρίας, και από προσώπου παντός του πλήθους του μετ’ αυτού· διότι πλειότεροι είναι μεθ’ ημών παρά μετ’ αυτού· μετ’ αυτού είναι βραχίονες σάρκινοι· μεθ’ ημών δε είναι Ιεχωβά ο Θεός ημών, δια να βοηθή ημάς, και να μάχηται τας μάχας ημών. Και ενεθαρρύνθη ο λαός εις τους λόγους Εζεκίου του βασιλέως του Ιούδα.» (2 Χρον. 32:6-8, ΜΝΚ) Τι μεγάλη σύναξις ενθαρρύνσεως πρέπει να ήταν αυτή! Όπως στις συνελεύσεις των μαρτύρων του Ιεχωβά σήμερα, έτσι και τότε, λόγοι εποικοδομητικής συμβουλής εισήρχοντο κατ’ ευθείαν στις καρδιές των Ιουδαίων, ενθαρρύνοντάς τους να είναι άφοβοι ενώπιον των εθνικιστικών απειλών εκείνων οι οποίοι δεν μπορούν να κάμουν τίποτε περισσότερο από το να ‘αποκτείνωσι το σώμα.’—Ματθ. 10:28.

¹⁵ Καθώς η σύγχρονη απειλή της Ναζι-Φασιστικο-Καθολικής Δράσεως αύξησε, ο Ιεχωβά εξακολούθησε να προμηθεύη εγκαίρως ενθάρρυνσι μέσω του αγωγού του στη γη. Το περιοδικό Η Σκοπιά της 1ης Δεκεμβρίου, 1933, εδημοσίευσε πολύ ενθαρρυντική πληροφορία με το άρθρο, «Τον Φόβον Αυτών Μη Φοβηθήτε.» Και καθώς οι μάρτυρες του Ιεχωβά στη Γερμανία και σε άλλες ολοκληρωτικές χώρες άρχισαν να υποφέρουν φυλακίσεις και βασανισμούς σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως, άρθρα σχετικά με την προφητεία του Δανιήλ στα τεύχη Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου 1934 και Ιανουαρίου 1935 του περιοδικού Η Σκοπιά τούς ενίσχυσαν ν’ αντέξουν στο ‘χωνευτήριον’ του διωγμού και να επιζήσουν από τον «λάκκον των λεόντων.» Η πλήμμυρα του ολοκληρωτικού εθνικισμού δεν μπόρεσε να διαρρήξη τη Χριστιανική των ακεραιότητα, όπως ακόμη είναι ανίκανη να το πράξη σήμερα, τριάντα χρόνια αργότερα.

Η ΕΚΒΑΣΙΣ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ

16. (α) Ποια κατάστασις υπήρχε τώρα στον Ιούδα; (β) Ποιος δαιμονικός σκοπός υπάρχει πίσω από την προπαγάνδα του Σατανά σήμερα;

¹⁶ Αλλά τώρα ο Σενναχειρείμ ερήμωσε πολλές πόλεις του Ιούδα. Εστρατοπέδευσε εναντίον της Λαχείς, μιας από τις τελευταίες προφυλακές, σαράντα οκτώ περίπου χιλιόμετρα, νοτιοδυτικώς της Ιερουσαλήμ, «έχων μεθ’ εαυτού πάσαν την δύναμιν αυτού.» (2 Χρον. 32:9) Ομοίως, στη σύγχρονη εποχή, ο Σατανάς ή Διάβολος έχει εισβάλει στη γη της λατρείας του Ιεχωβά και έχει συγκεντρώσει «τους βασιλείς της γης και της οικουμένης όλης» για να πολεμήσουν εναντίον του λαού του Θεού και να ταχθούν με το μέρος του Σατανά «εις τον πόλεμον της ημέρας εκείνης της μεγάλης του Θεού του Παντοκράτορος,» τον Αρμαγεδδώνα. Για την προώθησι αυτού του σκοπού, ο Σατανάς εχρησιμοποίησε δαιμονική προπαγάνδα, η οποία εκπορεύεται όχι μόνο από το δικό του στόμα ως δράκοντος αλλά επίσης «και εκ του στόματος του θηρίου [του ζωώδους πολιτικού συστήματος της γης], και εκ του στόματος του ψευδοπροφήτου [της μεγαλοφώνου Άγγλο-Αμερικανικής Αυτοκρατορίας].» (Αποκάλ. 16:13, 14, 16) Όλοι αυτοί οι κρωγμοί για την υποστήριξι των κλονιζόμενων εθνικιστικών κυβερνήσεων, των διηρημένων ΗΕ και άλλων ανθρωπίνων μέσων, είναι, στην πραγματικότητα, οι φωνασκίες εναντιώσεως στην εγκαθιδρυμένη βασιλεία του Ιεχωβά υπό τον Χριστόν.

17. Πώς προσπαθεί ο σύγχρονος Ραβ-σάκης να υπερνικήση τους μάρτυρας του Ιεχωβά με την προπαγάνδα του;

¹⁷ Ναι, αλλά η πρόθεσις της προπαγάνδας του Σατανά είναι, επίσης, η κατάπτωσις και ο εκφοβισμός εκείνων οι οποίοι υπηρετούν πραγματικά τον Θεό στη γη στον δικό του τόπο λατρείας. Και πόσο καλά εξεικονίζεται αυτό με την αποστολή από τον Σενναχειρείμ του Ταρτάν, και του Ραβ-σαρείς και Ραβ-σάκη με ισχυρή στρατιωτική δύναμι για ν’ απειλήσουν τους Ιουδαίους οι οποίοι ήσαν κλεισμένοι στην Ιερουσαλήμ! Ο Ραβ-σάκης, του οποίου το όνομα φαίνεται να είναι ένας τίτλος που σημαίνει «Αρχι-Οινοχόος,» ενεργεί ως ομιλητής για την ομάδα, ως επιφορτισμένος να εκχύση μίαν πόσιν Ασσυριακής προπαγάνδας για τους Ιουδαίους. Είναι ένας αποστάτης Ιουδαίος, σύμφωνα με τον Ιώσηπο, και ικανός να ομιλή «την γλώσσαν των Ιουδαίων.» Και, όμοια με τον Ραβ-σάκην, οι οινοχόοι του Σατανά σήμερα προσπαθούν να υπερνικήσουν τους μάρτυρας του Ιεχωβά μ’ εκφοβιστικούς λόγους, οι οποίοι, όπως πιστεύουν, θα τους κάμουν να παρεκκλίνουν από την ακεραιότητά των προς τον Θεό.

18. Ποιες μισητές ενέργειες υπήρξαν το αποτέλεσμα της προπαγάνδας των ετών του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά επέτυχαν αυτές τον σκοπό τους;

¹⁸ Αυτό αντιστοιχεί καλά με την κρίσιμη περίοδο μεταξύ του τέλους της δεκαετίας από το 1930 και της αρχής της δεκαετίας του 1940, όταν οι προπαγανδισταί του Σατανά, περιλαμβανομένου και του κλήρου του «Χριστιανικού κόσμου,» εξαπέλυσαν φλογερό μίσος εναντίον των μαρτύρων του Ιεχωβά, απαιτώντας να εκδηλώνουν λατρευτικό σεβασμό στον αγκυλωτό σταυρό, ή σε οποιαδήποτε άλλη σημαία που θα μπορούσε να είναι το τοπικό έμβλημα του εθνικισμού. Κάτω από τα δικτατορικά πολιτεύματα, οι μάρτυρες του Ιεχωβά ερρίφθησαν σε στρατόπεδα φυλακές κι εθανατώθησαν. Σε δημοκρατικές χώρες υπέστησαν επιθέσεις από μαινόμενα πλήθη, τα σπίτια και οι τόποι των συναθροίσεως υπέστησαν διάρρηξι και κατεστράφησαν, και τα τέκνα των εξεδιώχθησαν από τα σχολεία—και όλα αυτά ως αποτέλεσμα εθνικιστικής προπαγάνδας. Αλλά παρ’ όλες τις απειλές του, ο σύγχρονος «Ραβ-σάκης» απέτυχε να διασπάση την ακεραιότητα των μαρτύρων του Θεού. Αυτοί συνέχισαν με ζήλο την υπηρεσία των στον Θεό, με αποτέλεσμα οι 71.509 διάκονοι οι οποίοι ανέφεραν υπηρεσία στο προηγούμενο έτος της εκρήξεως του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, στο 1939, ν’ αυξηθούν σε 141.606 το 1945, το έτος που έληξε ο πόλεμος.

19, 20. (α) Πώς ο Ραβ-σάκης ωμίλησε χλευαστικά για τον Ιεχωβά; (β) Στην εκπλήρωσι, πώς οι καυχησιολογίες του είναι εν μέρει αληθείς και εν μέρει ψευδείς;

¹⁹ Ο Ραβ-σάκης ωμίλησε χλευαστικά για τον αληθινό Θεό, τον Ιεχωβά: «Ούτω λέγει Σενναχειρείμ ο βασιλεύς της Ασσυρίας· Εις τι πεποιθότες κάθησθε, πολιορκούμενοι εν Ιερουσαλήμ; Δεν σας απατά ο Εζεκίας δια να σας παραδώση εις θάνατον από πείνης και από δίψης, λέγων, Ιεχωβά ο Θεός ημών θέλει ελευθερώσει ημάς εκ της χειρός του βασιλέως της Ασσυρίας; . . . Τις εκ πάντων των θεών των εθνών εκείνων τα οποία οι πατέρες μου εξωλόθρευσαν, ηδυνήθη να λυτρώση τον λαόν αυτού εκ της χειρός μου, ώστε να δυνηθή ο Θεός υμών να λυτρώση υμάς εκ της χειρός μου; Τώρα λοιπόν ας μη σας πλανά ο Εζεκίας, και ας μη σας απατά ούτως, και μη πιστεύετε αυτόν διότι ουδείς θεός ουδενός έθνους ή βασιλείας ηδυνήθη να λυτρώση τον λαόν αυτού εκ της χειρός μου, και εκ της χειρός των πατέρων μου· πολύ ολιγώτερον ο Θεός σας θέλει σας λυτρώσει εκ της χειρός μου.»—2 Χρον. 32:10-15, ΜΝΚ.

²⁰ Πόσο αληθινό υπήρξε, στην εκπλήρωσι, ότι οι θεοί και οι θρησκείες των λαών της γης δεν μπόρεσαν να τους διαφυλάξουν από το να πέσουν θύματα του εθνικισμού. Σε καιρούς κρίσεως, Καθολικοί, Προτεστάνται, Ιουδαίοι, Βουδδισταί και άλλοι συνελήφθησαν όλοι στα δίκτυα των εθνικιστικών πολεμικών μηχανών. Αλλά οι πραγματικοί Χριστιανοί, οι πνευματικοί Ιουδαίοι, οι οποίοι εμπιστεύονται στον Ιεχωβά και στον ενισχυόμενον από τον Θεόν Χριστόν, δεν τρομοκρατούνται από τις σαρκαστικές απειλές των. Υπομονητικά προσμένουν τον Ιεχωβά.

21, 22. (α) Ποια δελεαστική προσφορά έκαμε κατόπιν ο Σενναχειρείμ; (β) Πώς ανταπεκρίθη ο λαός, προμηθεύοντας ποιο προηγούμενο για μας σήμερα;

²¹ Ο βασιλεύς της Ασσυρίας προσέφερε μια δελεαστική ανταμοιβή σε αντάλλαγμα του συμβιβασμού: «Κάμετε συμβιβασμόν μετ’ εμού, και εξέλθετε προς εμέ και φάγετε έκαστος από της αμπέλου αυτού, και έκαστος από της συκής αυτού, και πίετε έκαστος από των υδάτων της δεξαμενής αυτού· εωσού έλθω, και σας λάβω εις γην ομοίαν με την γην σας, γην σίτου και οίνου, γην άρτου και αμπελώνων, γην ελαίου και μέλιτος, δια να ζήσητε, και να μην αποθάνητε· και μη ακούετε του Εζεκίου, όταν σας απατά, λέγων, Ο Ιεχωβά θέλει μας λυτρώσει.» Ναι, ακόμη και το γειτονικό βασίλειο του Ισραήλ είχε πέσει! Εν τούτοις, «ο . . . λαός εσιώπα, και δεν απεκρίθη λόγον προς αυτόν διότι ο βασιλεύς είχε προστάξει, λέγων, Μη αποκριθήτε προς αυτόν.»—2 Βασ. 18:31-36, ΜΝΚ.

²² Ομοίως, σήμερα, οι μάρτυρες του Ιεχωβά δεν φιλονεικούν ούτε συζητούν με τους προπαγανδιστάς του Σατανά. Μάλλον, ακολουθούν το παράδειγμα του Εζεκία και του ενδόξου προπάτορός του τού Βασιλέως Δαβίδ, ο οποίος είπε: «Θέλω φυλάττει το στόμα μου με χαλινόν, ενώ είναι ο ασεβής έμπροσθέν μου.»—Ψαλμ. 39:1.

23. Πώς οι σύγχρονοι μάρτυρες του Ιεχωβά απέρριψαν μια ομοία με του Σενναχειρείμ προσφορά;

²³ Η προσφορά των Ασσυρίων ομοιάζει με την προσφορά που έκαμαν οι Εθνικοσοσιαλισταί στους μάρτυρας του Ιεχωβά ενώ ευρίσκοντο στα Γερμανικά στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Αφού αυτοί οι Χριστιανοί είχαν φυλακισθή αρκετά χρόνια εξαιτίας της αρνήσεώς των να χαιρετούν τον Εθνικοσοσιαλιστικό «θεό,» τους προσεφέρθη η ελευθερία των—υπό τον όρο να υπογράψουν μια απάρνησι της πίστεώς των. Ποια ήταν η απάντησίς των; Ένας αυτόπτης μάρτυς γράφει: «Θα μπορούσαν ν’ αφεθούν αμέσως ελεύθεροι αν εδέχοντο ν’ αρνηθούν την πίστι των. Αλλά, αντιθέτως, δεν έπαυσαν την αντίστασι, και κατώρθωναν ακόμη να εισάγουν στο στρατόπεδο βιβλία και φυλλάδια, αυτά δε τα έντυπα έγιναν αιτία να κρεμασθούν πολλοί απ’ αυτούς.»a Ακόμη και με κίνδυνο θανάτου, παρέμειναν προσκολλημένοι στην αληθινή λατρεία και διεκράτησαν ακεραιότητα στον Ιεχωβά, τον Υπέρτατο Κυρίαρχο και Θεόν της αναστάσεως.

24. (α) Γιατί ελυπήθη ο Εζεκίας, και πώς ενήργησε; (β) Τι εξεικονίζει σήμερα το ότι ο Εζεκίας απευθύνθη στον προφήτην Ησαΐαν;

²⁴ Ο Εζεκίας ελυπήθη από την καρδιά του στο άκουσμα των λόγων του Ραβ-σάκη. Μήπως διότι εφοβήθη αυτούς οι οποίοι μπορούσαν τώρα να ‘θανατώσουν το σώμα’ ή τα σκληρά βασανιστήρια που μπορούσαν να επιβάλουν οι Ασσύριοι σαδισταί σ’ αυτόν και τους ομοίους του Ιουδαίους; Καθόλου! Ο Εζεκίας ελυπήθη εξαιτίας των ποταπών, ονειδισμών που συνεσωρεύοντο στο όνομα του Ιεχωβά. Έτσι, «διέσχισε τα ιμάτια αυτού, και εσκεπάσθη με σάκκον, και εισήλθεν εις τον οίκον του Ιεχωβά.» Εζήτησε επικοινωνία με τον Ιεχωβά στον τόπο του λατρείας. (2 Βασ. 19:1, ΜΝΚ) Και σήμερα το κεχρισμένο υπόλοιπο των μαρτύρων του Ιεχωβά και οι σύντροφοί του, οι οποίοι υπηρετούν κάτω από τον Μεγαλύτερον από τον Εζεκίαν, τον Χριστόν, βρίσκουν ενίσχυσι και παρηγορία σε καιρούς εντάσεως στη γεμάτη ζήλο υπηρεσία του Θεού και σε συναναστροφή μαζί ως λάτρεις του ναού του. Επί πλέον, ζητούν να μάθουν για την ορθή πορεία από την οργάνωσι του ‘πιστού και φρονίμου δούλου’ των κεχρισμένων ακολούθων του Ιησού στη γη. Με τον ίδιο τρόπο, στην κρίσι η οποία περιελάμβανε το όνομα του Ιεχωβά, ο Εζεκίας απέβλεπε για συμβουλή στον αγωγό επικοινωνίας του Ιεχωβά—τον πιστόν προφήτην Ησαΐαν.—2 Βασ. 19:2.

25, 26. (α) Για ποιο πράγμα ο λαός του Θεού ‘δεν έχει δύναμιν εν ημέρα θλίψεως’; (β) Αλλά ποια διαβεβαίωσι έδωσε ο Ησαΐας;

²⁵ Ταπεινώνοντας τον εαυτό τους και σκεπασμένοι με σάκκους, οι αξιωματούχοι του οίκου του Εζεκία και οι πρεσβύτεροι ιερείς επροχώρησαν και είπαν στον Ησαΐα: «Ούτω λέγει ο Εζεκίας· Ημέρα θλίψεως, και ονειδισμού, και βλασφημίας, η ημέρα αύτη· διότι τα τέκνα ήλθον εις την ακμήν της γέννας, πλην δύναμις δεν είναι εις την τίκτουσαν· είθε να ήκουσεν ο Ιεχωβά ο Θεός σου πάντας τους λόγους του Ραβ-σάκη, τον οποίον ο βασιλεύς της Ασσυρίας ο κύριος αυτού απέστειλε δια να ονειδίση τον ζώντα Θεόν, και να υβρίση δια των λόγων τους οποίους ήκουσεν Ιεχωβά ο Θεός σου· δια τούτο ύψωσον δέησιν υπέρ του υπολοίπου, του σωζομένου.» (2 Βασ. 19:3, 4, ΜΝΚ) Με τη δική του δύναμι, ο λαός του Ιεχωβά είναι ανίσχυρος να επιζήση από την απειλή του εθνικισμού. Αλλά, τι μπορεί να λεχθή για τη δύναμι του Ιεχωβά; Ποια διαβεβαίωσι έδωσε ο Ησαΐας σχετικά με αυτό;

²⁶ «Και είπε προς αυτούς ο Ησαΐας, Ούτω θέλετε ειπεί προς τον κύριόν σας· Ούτω λέγει ο Ιεχωβά· Μη φοβού από των λόγων τους οποίους ήκουσας, δια των οποίων οι δούλοι του βασιλέως της Ασσυρίας με ωνείδισαν ιδού, εγώ θέλω βάλει εις αυτόν τοιούτον πνεύμα, ώστε, ακούσας θόρυβον, θέλει επιστρέψει εις την γην αυτού· και θέλω κάμει αυτόν να πέση δια μαχαίρας εν τη γη αυτού.»—2 Βασ. 19:5-7, ΜΝΚ.

27. Πώς θα εκπληρωθή η προφητεία με τη συντριβή των εθνικιστικών βασιλέων και την καταστροφή της οργανώσεως του Σατανά;

²⁷ Ναι, εδώ υπήρχε θετική διαβεβαίωσις ότι ο Σενναχειρείμ τελικά θα ωδηγείτο σε μια αξιοθρήνητη ήττα! Και σήμερα, μέσω του λόγου της προφητείας του, ο Ιεχωβά έχει διαβεβαιώσει ομοίως τους μάρτυράς του οι οποίοι διακρατούν ακεραιότητα ότι ο Σατανάς και οι ένοπλες δυνάμεις του τελικά θα συντριβούν. Όσον αφορά τον εθνικιστή «βασιλέα του βορρά» έχει προλεχθή ότι «αγγελίαι . . . θέλουσι ταράξει αυτόν,» αγγελίες από την κατεύθυνσι του Ιεχωβά και του Βασιλέως του, που διαβιβάζονται μέσω των κεχρισμένων μαρτύρων στη γη, που θα κεντρίσουν αυτόν τον «βασιλέα» σε οργή εναντίον του λαού του Θεού. Αλλά τότε ο Ιεχωβά θα δράση! Ο ολοκληρωτικός «βασιλεύς του βορρά» θ’ απολεσθή, «και δεν θέλει υπάρχει ο βοηθών αυτόν.» Ο «βασιλεύς του νότου» θα συντριφθή, επίσης, «άνευ χειρός.» (Δαν. 11:44, 45· 8:25) Ολόκληρη η επιγεία οργάνωσις του Σατανά θέλει ‘ριφθή εις την λίμνην του πυρός’ της αιωνίας καταστροφής. Τι παρηγορητική διαβεβαίωσις από τον Ιεχωβά!—Αποκάλ. 19:20.

28. Ποια προμήθεια έκαμε ο Ιεχωβά, και πώς απήντησαν οι μάρτυρες του στη πρόκλησι του εθνικισμού;

²⁸ Αλλά τι μπορεί να λεχθή για την κρίσι που αντιμετώπισαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά καθώς τα νέφη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου απειλούσαν; Με τον εθνικισμό τώρα ως το ζήτημα της ημέρας στις δημοκρατικές καθώς και στις ολοκληρωτικές χώρες, ο Ιεχωβά ενίσχυσε στοργικά τον λαό του με «τροφήν εν καιρώ.» Το άρθρον «Ουδετερότης» στο τεύχος της 1ης Δεκεμβρίου 1939 του περιοδικού Η Σκοπιά εβοήθησε πολλούς ν’ ακολουθήσουν μια ασυμβίβαστη πορεία μέσ’ από τις εθνικιστικές θύελλες του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Οι μάρτυρες του Ιεχωβά αρνήθηκαν την θεωρία ότι έπρεπε να θανατώνουν τους ομοίους με αυτούς Χριστιανούς, οι οποίοι συνέπεσε να ζουν σ’ ένα άλλο έθνος. Με τη δαπάνη ονειδισμού, φυλακίσεων και ακόμη της ιδίας της ζωής των, παρέμειναν προσκολλημένοι στη Χριστιανική των ουδετερότητα, εκδηλώνοντας «αγάπην προς αλλήλους,» η οποία υπερέβαινε όλους τους εθνικιστικούς φραγμούς. Απεδείχθησαν ότι δεν είναι «εκ του κόσμου» του συγχρόνου Σενναχειρείμ. Η αποφασιστική στάσις των υπέρ των Βιβλικών αρχών έδωσε πλήρη απάντησι στους προπαγανδιστάς. Το όνομα του Ιεχωβά είχε τιμηθή!—Ιωάν. 13:34, 35· 17:14.

29. (α) Αντίστοιχα με τον τύπο, ποια προσωρινή ανακούφισι εκέρδησαν οι μάρτυρες του Ιεχωβά στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου; (β) Αλλά γιατί πρέπει ν’ αναμένωμε περαιτέρω δυσκολίες;

²⁹ Από το υπόμνημα φαίνεται ότι ο Σενναχειρείμ δεν ακολούθησε αμέσως την κομπαστική πρόκλησι του Ραβ-σάκη. Αυτό ίσως να ωφείλετο σε κάποια προσωρινή αντιξοότητα που υπέστη από τον Θιρακά, άρχοντα της Αιγύπτου προς νότον. Αυτό θα μπορούσε ν’ αντιστοιχή καλώς με την καταβρόχθισι από τα δημοκρατικά έθνη του ολοκληρωτικού «ποταμού,» που εξήμεσε ο Σατανάς με τον πρώτιστο σκοπό να καταπίη το κεχρισμένο υπόλοιπο, το οποίο εκπροσωπεί την ομοία με γυναίκα οργάνωσι του Ιεχωβά στη γη. Αλλά αυτή η ανακούφισις που εκερδήθη στο τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου είναι κατά το πλείστον μόνο προσωρινή. Ο Γωγ του Μαγώγ είναι ακόμη λυμένος! Η προφητεία λέγει γι’ αυτόν: «Και ωργίσθη ο δράκων κατά της γυναικός και υπήγε να κάμη πόλεμον με τους λοιπούς του σπέρματος αυτής, τους φυλάττοντας τας εντολάς του Θεού και έχοντας την μαρτυρίαν του Ιησού Χριστού.» (Αποκάλ. 12:15-17) Και η τελική έκβασις; Αυτήν θα ιδούμε τώρα!

[Υποσημειώσεις]