Λεξικόν Γραφής υπό Χάρπερ, σελ. 813· Βρεττανική Εγκυκλοπαιδεία 11η Έκδ., Τόμ. 26, σελ. 604, υποσημείωσις 1.

 ³ Λεξικόν της Γραφής, υπό Χάστιγκς, σελ. 663.

 ⁴ Αυτόθι, σελ. 663, 665.

Ερωτήσεις Από Αναγνώστας

● Μήπως το εδάφ. Ησαΐας 53:2, 3 αναφέρεται στη φυσική παρουσία του Χριστού Ιησού;—Ι. Ε., Σουηδία.

Τα εδάφια της προφητείας λέγουν: «Δεν έχει είδος, ουδέ κάλλος· και είδομεν αυτόν, και δεν είχεν ωραιότητα ώστε να επιθυμώμεν αυτόν. Καταφρονημένος και απερριμμένος υπό των ανθρώπων άνθρωπος θλίψεων, και δόκιμος ασθενείας· και ως άνθρωπος από του οποίου αποστρέφει τις το πρόσωπον, κατεφρονήθη, και ως ουδέν ελογίσθημεν αυτόν.»

Ο Χριστός Ιησούς ήταν ένας τέλειος άνθρωπος, και είναι λογικό να πιστεύωμε ότι ήταν πολύ ευχάριστος στη φυσική του εμφάνισι. Αλλ’ ωραιότερη ακόμη ήταν η αφοσίωσίς του στον Ιεχωβά Θεό και στο θέλημά Του. Ο Ιησούς υπερείχε στην «ωραιότητα της αγιότητος». Το εδάφ. Ησαΐας 52:7 λέγει: «Πόσον ωραίοι είναι επί των ορέων οι πόδες του ευαγγελιζομένου, του κηρύττοντος ειρήνην!» Η προφητεία αυτή αναφέρεται στον Χριστόν Ιησούν, αλλ’ ασφαλώς δεν μιλεί για καμμιά φυσική ωραιότητα των κατά γράμμα ποδών του Ιησού. Καλούνται ωραίοι λόγω της δραστηριότητός των στο να περιπατούν στην οδόν του Ιεχωβά και να φέρνουν το άγγελμά του.—Ψαλμ. 110:3.

Αλλ’ η ωραία αυτή δραστηριότης και αγιότης που επεδείχθη από τον Ιησούν στον καιρό της πρώτης ελεύσεώς του δεν ευαρεστούσε τους Ιουδαίους θρησκευτικούς ηγέτας ή τον λαό που ετέλει υπό την εξουσίαν των. Το άγγελμα εξέθετε τα θρησκευτικά συγκροτήματα ως υποκριτικά, ψευδή και δολοφονικά, και ως καταδικασμένα σε καταστροφή. Αυτό το άγγελμα τους ήταν αποκρουστικό, η εκδήλωσίς του τους ήταν απεχθής, ο δε φορεύς αυτού ήταν μισητός στα όμματά των. Απ’ τη θρησκευτική τους άποψι αυτός δεν ήταν χαρίεις ούτε είχε επιθυμητή ωραιότητα. Το πρόσωπό του ήταν εναντίον των διότι αυτός κατ’ επανάληψιν τους επετίμησε και τους επέπληξε, και το πρόσωπό τους εστράφη εναντίον του. Αυτοί δεν είδαν τίποτα το ευχάριστο στην εμφάνισί του, δεν τον εκτιμούσαν, τον περιεφρόνησαν, τον απέρριψαν, έκρυπταν τα πρόσωπά τους απ’ αυτόν. Οι Ιουδαίοι θρησκευόμενοι βέβαια δεν ήθελαν να αντιδράσουν και τόσο βίαια εναντίον του λόγω απλώς εξωτερικής εμφανίσεως, το να υποστηρίξωμε δε αυτή την εκδοχή σημαίνει να περιορίσωμε την έκτασι της προφητείας σ’ ένα ασήμαντο ζήτημα. Η πνευματική δράσις του Ιησού ήταν εκείνη που έγινε αιτία να περιφρονηθή και ν’ απορριφθή απ’ το Ιουδαϊκό έθνος. Αυτοί δεν μπορούσαν να ιδούν τίποτα το ωραίο στην αφοσίωσι και αγιότητα του Ιησού προς τον Ιεχωβά Θεόν, διότι αυτό εξέθετε την από αλληγορική άποψι πνευματική ασχημία των.

● Τι σημαίνει η φράσις «βωμοί του Ισαάκ» που μνημονεύεται στο Αμώς 7:9, και δεν αντιφάσκει στη Γραφή το να πούμε ότι μερικοί βασιλείς αφήρεσαν τους βωμούς, κι εν τούτοις να λεχθή κατόπιν ότι αυτοί παρέλειψαν να τους καταργήσουν;—Α. Μ., Τουρκία.

Οι «βωμοί» αναφέρονται στους ιερούς βωμούς του δεκαφύλου βασιλείου του Ισραήλ, του οποίου πρωτεύουσα ήταν η Σαμάρεια, ο δε Ιεροβοάμ 2 ήταν τότε βασιλεύς του Ισραήλ. Οι δέκα φυλές ήσαν απόγονοι του Ισαάκ καθώς και του Ιακώβ ή Ισραήλ. Γι’ αυτό και η έκφρασις «βωμοί του Ισαάκ» παραλληλίζεται με τα «αγιαστήρια του Ισραήλ» που μνημονεύονται στο ίδιο εδάφιο (9). Οι βωμοί του «Ισαάκ» (ίσον προς το Ισραήλ) αναφέρονται επομένως στους ιερούς βωμούς της λατρείας του χρυσού μόσχου στη Βαιθήλ και Δαν, που εκηδεμονεύοντο απ’ αυτές τις δέκα φυλές των αποστατών απογόνων του Ισαάκ μέσω του Ιακώβ ή Ισραήλ.—1 Βασ. 12:28-33.

Σχετικά με τον Βασιλέα Ασά του βασιλείου του Ιούδα είναι γραμμένο: «Αφήρεσε τα θυσιαστήρια των αλλοτρίων θεών, και τους υψηλούς τόπους, και κατεσύντριψε τα αγάλματα, και κατέκοψε τα άλση· και είπε προς τον Ιούδαν να εκζητώσιν Ιεχωβά τον Θεόν των πατέρων αυτών, και να κάμνωσι τον νόμον και τας εντολάς. Αφήρεσεν έτι από πασών των πόλεων του Ιούδα τους υψηλούς τόπους, και τα είδωλα· και ησύχασε το βασίλειον ενώπιον αυτού.» Αργότερα, όμως, ανεγράφησαν τα εξής για τη βασιλεία του: «Οι υψηλοί όμως τόποι δεν αφηρέθησαν από του Ισραήλ· πλην η καρδία του Ασά ήτο τελεία πάσας τας ημέρας αυτού.» Και για τον διάδοχό του Ιωσαφάτ αναγινώσκομε: «Και υψώθη η καρδία αυτού εις τας οδούς του Ιεχωβά· και έτι αφήρεσε τους υψηλούς τόπους και τα άλση από του Ιούδα.» Αλλά για τη βασιλεία του επίσης αναγινώσκομε αργότερα: «Οι υψηλοί όμως τόποι δεν αφηρέθησαν.»—2 Χρον. 14:3-5· 15:17· 17:6· 20:33, ΑΣ.

Πώς μπορούν να εξηγηθούν οι φαινομενικές αυτές αντιφάσεις; Φαίνεται προφανές ότι οι υψηλοί τόποι στον Ιούδα μετέπεσαν σε δύο τάξεις· στη μια ελατρεύοντο οι ειδωλικοί θεοί και στην άλλη ελατρεύετο ο Ιεχωβά. Δεν επρόκειτο να υπάρξη ανοχή των υψηλών τόπων των Χαναναίων, όπου ησκούντο οι ειδωλολατρίες των: «Θέλετε εκδιώξει πάντας τους κατοίκους της γης απ’ έμπροσθέν σας, και καταστρέψει πάσας τας εικόνας αυτών, και καταστρέψει πάντα τα χυτά είδωλα αυτών, και κατεδαφίσει πάντας τους